ซ่งจื่อหรูหาผ้ามาอุดหูเด็กๆ เพราะทนเสียงครวญครางของพี่ชายนางกับจ้าวเทียนเฟยไม่ไหว แต่ละคนนอนน้ำลายยืด นางกลัวว่าจะปลุกเด็กๆให้ตื่น จนเสียงของพวกเขาเงียบไป นางรู้ว่าด้านตรงข้ามลำธารพวกของเจ้าเฟยหรงคงนอนอยู่อีกอย่างบ้านนี้มีค่ายกล จึงเอาตัวเองเข้าไปในมิติ ก่อนจะหลับไปเพราะความเพลียซ่งจื่อหรูไม่ได้ถอดกำไลที่เซี่ยหนานอินให้ออก นางหลับแล้ว ก่อนจะฝันเห็นบางอย่าง นางเห็นคนกำลังก่อสร้าง พระราชวังขนาดใหญ่จากนั้นก็มีการเข่นฆ่า ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินจนสุดท้ายพระราชวังหลังนั้นก็สร้างจนเสร็จจากนั้นช่างนับแสนคนก็ถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมมีคนรอดตายสองคนหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีพากันบุกป่าฝ่าเขาหนีมา จนตั้งรกรากได้ใบหน้าของทั้งคู่เหมือนนางกับเขาบุรุษผู้นั้นคือจ้าวเฟยหรงสตรีคนนั้นก็คือนางหลังจากนั้นก็ยังมีคนตามาฆ่ากวาดล้างตระกูลของเขาอีกครั้ง บุรุษผู้นั้นพาสตรีที่กำลังตั้งครรภ์ซ่อนไว้ที่ห้องใต้ดิน นางมองจากช่องที่เห็นเพียงจากด้านในนางเห็นสามีถูกฆ่าตายต่อหน้า คนที่มาถามหาบางอย่าง นางไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรในฝันซ่งจื่อหรูอีกคนกำลังกลั้นเสียงสะอื้น เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นได้ยิน หลังจากถูกค้นและเผาบ้านแล้วคนเหล่าน
ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน จิงอี้ถูกกรอกเหล้าจนเมา เขาอยากเข้าหอจะแย่แล้วแต่ถูกดึงไว้ หลี่อ้ายเสิ่นนั่งอยู่บนเตียงคลุมหน้าด้วยผ้าสีแดง จิงอี้ค่อยเปิดผ้าคลุมออกสตรีตรงหน้ามองเขาด้วยสายตารักใคร่ เขาค่อยๆถอดเครื่องประดับออกจากนั้นก็ปลดชุดแต่งงานของเขาและนางก่อนจะพานางนอนลง"น้องหญิง เจ้างามจริงๆนะในที่สุดข้าก็ได้อยู่กับเจ้า"จิงอี้ไม่พูดเปล่าจุมพิตนางดูดดื่มหลี่อ้ายเสิ่นไม่ได้เอ่ยคำพูดเพราะถูกเขาปิดปากไปเรียบร้อย มือหนานั้นร้อนผ่าวแตะทุกส่วนของนาง เขาถอนจุมพิตออก สันจมูกคลอเคลียแก้มนวลไซร้ลงมาถึงซอกคอ จุมพิตอ้อยอิ่งจนมาทรวงอกคู่งามจิงอี้ครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานอย่างดูดดื่มเรียกร้องร่างบางสะท้าน มือคู่เล็กกอบกำเส้นผมสลวยของเขา แอ่นอกให้เขาได้ดูดดื่มราวกับว่ากลัวจิงอี้จะไม่อิ่มจิงอี้ละจากความงามตรงหน้า ลิ้นร้อนชื้นแตะตามอกสาวเรื่อยลงมาที่หน้าท้อง ก่อนแยกเรียวขางามยกสะโพกกลมขึ้นแล้วฝังใบหน้าหล่อเหลาลงไป หลี่อ้ายเสิ่นหวีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ลิ้นของเขาแตะต้องความสาว"ทะ ทะ ท่านพี่ อย่าแกล้งข้าเลยได้โปรดเถอะ "จิงอี้ละจากความงามตรงหน้าอย่างเสียดายความหวาน ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาทาบทับนางเอ่ยน้
หลังจากทานมื้อเช้าทุกคนก็พากันมารวมตัว จิงอี้ตื่นแต่เช้าไปยังโรงม้าของจวนเจ้าเมืองขอยืมม้าจากใต้เท้าเซี่ย จากนั้นก็ร่ำลาจ้าวเฟยหย่งกอดเซียวอวี้หรานกับจ้าวเฟยเซียนไว้ ก่อนจะพูดเบาๆ" หรานเอ๋อร์ เซียนเอ๋อร์ อยู่ที่นี่ดูแลตัวเองดีๆ ทางวังหลวงส่งข่าวมาแล้วอีกไม่นานจะให้คนนำขบวนมารับพวกเจ้า เซียนเอ๋อร์ อย่าเอาแต่ซุกซนดูแลเสด็จแม่ด้วย"จ้าวเฟยหย่งบอกแก่ชายาและบุตรสาว เขาอุ้มบุตรสาวขึ้นมาก่อนจะหอมแก้มนาง จ้าวเฟยเซียนกอดคอเขาแน่น ก่อนจะกางมือออกให้พี่ชายอุ้ม จ้าวเฟยหรงอุ้มนางแบบอกก่อนจะจูบหน้าผากนาง" อยู่กับเสด็จแม่เป็นเด็กดีนะ อย่าดื้อกับพี่สะใภ้ ไว้ตอนกลับมาพี่จะซื้อของเล่นแปลกๆมาฝาก"จ้าวเฟยหรงหอแก้มนางและกำชับว่าห้ามดื้อจ้าวเฟยเซียนพยักหน้าก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่กว้างของพี่ชาย จิงอี้กับจิงเสวียนตาแดง เขาอยากตามไปด้วย ตั้งแต่สิบขวบก็ติดตามจ้าวอ๋องมาตลอดไม่เคยห่างกาย"อี้เอ๋อร์ เสวียนเอ๋อร์ พวกเจ้าอยู่ดูแลท่านน้าที่นี่ ที่นั่นเป็นแดนศัตรู อีกทั้งเราไม่รู้กำลังของอ๋องเฉิง ข้าไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง หานกงกงส่งคนมาแล้วไม่กี่วันคงมาถึง พวกเขาเป็นองครักษ์เงาของจวนหาน แต่ละคนฝีมือไม่ธรรมดา พวกเขา
เสียงคนด้านในตื่นแล้วเขาจึงเข้าไป คนของหอเมฆาจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย จางอวี้เซียนหน้าแดง เซี่ยหนานอินสวมเพียงเสื้อคลุม เขาห่อตัวนางด้วยผ้าห่มก่อนจะอุ้มนางมานั่งตัก ป้อนอาหารให้นาง จางอวี้เซียนต้องอ้าปากแต่โดยดีการที่ดื้อกับเขาไปใช่เรื่องฉลาด ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่กักนางไว้ทั้งวันทั้งคืนบนเตียงแบบนี้" เหนื่อยหรือไม่ เจ้าน่ารักเกินไปข้าอดใจไม่ไหว ขอโทษนะที่รุนแรงกับเจ้า"เซี่ยหนานอินถามอ่อนโยน" ข้าขอโทษ ข้าไม่ควรปล่อยข่าวลือเรื่องท่าน ใต้เท้าเซี่ยท่านยกโทษให้ข้าได้ไหม"จางอี้เวียนหน้าแดงเอ่ยขอโทษเขา"ได้ ฮูหยินเจ้ามีลูกให้ข้าสักห้าคนจะได้ไหม" เซี่ยหนานอินงับปลายจมูกนางเบาๆ"ใต้เท้าท่านเรียกข้าว่าอะไรนะเจ้าคะ แล้วให้มีลูกห้าคนข้าไม่ใช่แม่พันธ์นะ"จางอวี้เซียนตกใจเสี่ยหนานอินบีบจมูกคนตัวเล็กก่อนจะกระซิบเบาๆ"ข้าเรียกเจ้าว่าฮูหยิน อีกอย่างข้าจะเอาเจ้ามาเป็นแม่ของลูกไม่ใช่แม่พันธุ์ ข้าส่งข่าวให้ท่านแม่แล้วว่าข้าหาสะใภ้ให้นางได้แล้ว นางกำลังวิ่งทั่วกว่างผิงไปแก้บนที่ในที่สุดข้าก็มีเมียสักที เจ้าอิ่มหรือยังข้าหิวอีกแล้ว"จางอี้เซียวไม่ทันตอบก็ถูกเขาอุ้มวางบนเตียงก่อนจะเริ่มบทรักกับนางอีกครั้ง เข
ในโรงเตี๊ยม จ้าวเฟยหรงที่กำลังหลับก็มาอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง มีการก่อสร้างพระราชวังขนาดใหญ่ เหมือนเป็นพระราชวังใต้ดิน ดูแล้วเหมือนสุสานขนาดใหญ่จักรพรรดิ หลังจากสุสานสร้างเสร็จก็สั่งให้จับช่างทุกคนรวมถึงแรงงานที่รู้สถานที่ตั้ง ทุกคนถูกกรอกยาพิษคนตายนับแสนคนทำให้พวกเขากลายเป็นศพพิษคอยเฝ้าสุสานมีการสร้างป้ายหยกหนึ่งชิ้นแบ่งหนึ่งใช้สำหรับเปิดประตูสุสาน หากขาดชิ้นใดไปจะไม่สามารถเปิดสุสานได้ เขารอดจากการถูกสังหารเพราะเป็นห่วงภรรยาที่ป่วย หลังจากมาถึงก็เห็นทุกคนกำลังถูกกรอกยาเขาแอบขโมยป้ายออกมาได้ หลบหนีการตามล่า พาภรรยาที่ใบหน้านั้นคือซ่งจื่อหรูหนีมาด้วยกันจากนั้นก็รับใช้รางวงศ์หนานก่อนจะถูกอีกฝ่ายตามพบและถูกสังหาร เขาซ่อนนางไว้ใต้ล่างก่อนจะถูกสังหารก่อนตายเขารวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายคลานมาหานางแล้วบอกกับนางว่าเขาจะตามหานางทุกชาติให้นางรอเขา หลังจากที่คนไปหมดแล้วนางออกจากที่ซ่อนลากศพเขาลงมาด้านล่าง นางเจ็บท้องและคลอดลูกชายข้างๆกับศพของเขา ก่อนจะจูบลาเขา"ท่านพี่ ข้าจะรอท่านทุกชาติ ท่านอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้ท่านต้องตามหาข้านะ"แล้วนางก็ลุกขึ้นโซซัดโซเซอุ้มลูกจากไป จ้าวเฟยหรงตื่นขึ้นเขาร้องไห้เ
ซ่งจื่อหรูร้องไห้ แม้ในความฝันพวกเขาจะยังเด็ก แต่ดูเค้าโครงใบหน้าพวกเขาไม่เปลี่ยน ชาตินี้จึงมาพัวพันกันบุรุษผู้นั้นที่สั่งกวาดล้างตระกูลเฟิ่งคงเป็นอ๋องเฉิงเพราะตอนก่อกบฎท่านอาฮั่วหย่งเพิ่งอายุสิบขวบ นางร้องไห้สะอื้นจนมีคนมาเขย่าร่างนางๆจึงลืมตา เห็นคนตรงหน้าก็เบิกตาโพลงลุกขึ้นกอดเขาร้องไห้หนักกว่าเดิม"อาเจ้ ร้องไห้ทำไมฝันร้ายหรือ"ซ่งอวิ่นห่าวนั่งเฝ้าพี่สาวมาสามชั่วโมงแล้ว ซ่งจื่อหรู ผลักเขาออกใช้สองมือประคองใบหน้าก่อนจะดึงมาจูบหน้าผาก"อาห่าว อวิ่นห่าว เป็นนายจริงๆน้องพี่เป็นนายจริงๆด้วยๆ ฮือๆๆๆฮวิ๋นห่าวน้องพี่ๆตายแล้วหรือ"ซ่งจื่อหรูร้องไห้ ซ่งอวิ่นห่าวกอดพี่สาวแน่น พวกเขากอดกันเกือบสิบนาทีซ่งจื่อหรูจึงผละออกใช้มือลูบผมน้องชายทีประหน้า นางอยู่ในมิติกำไลน้องชายนางมาที่นี่"พี่ยังไม่ตาย ผมก็ยังไม่ตาย" ซ่งอวิ๋นห่าวเอ่ยแก่พี่สาว"อาห่าวแล้วนายมาได้ยังไง นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม""ผมสบายดี อาเจ้ที่นี่ที่ไหนครับ ดูแปลกตาแถมพี่ยังใส่ชุดโบราณอีก" ซ่งอวิ่นห่าวมองไปรอบๆ"แคว้นตาเหลียง ไม่มีในบันทึกประวัติศาสตร์หรอกน่าจะก่อนประวัติศาสตร์หลายพันปี นี่เป็นมิติกำไลของคุณปู่น่ะมันติดมาตอนที่พี่รถคว่ำ
จิงอี้กับจิงเสวียนมาส่งข่าวว่าจ้าวอ๋องถึงเมืองเหิงตูแล้วอีกไม่เกินครึ่งเดือนจะเข้าเป่ยเหลียง ตอนนี้ทุกอย่างราบรื่นไม่มีปัญหาทุกคนปลอดภัย ซ่งจื่อหรูมองหน้าสองคนนี้พร้อมกับยิ้ม เด็กสองคนนี้ชาติก่อนเป็นลูกหลานนาง เมืองหลวงไกลถึงสองพันลี้ ให้พวกเขามาพักที่นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ" คาราวะใต้เท้าเซี่ยฮูหยินเซี่ย มีคนจากในวังมาพบท่านตอนนี้รออยู่ข้างนอกขอรับ"จิงอี้บอกเซี่ยหนานอิน" คนของฝ่าบาทหรือคุณชายหานขอบคุณท่านมาก หรูเอ๋อร์เจ้านอนพักที่นี่เดี๋ยวลุงมาคุยกับป้าสะใภ้เจ้าไปพลางก่อน"เซี่ยหนานอินออกไปพบคนในวังซ่งจื่อหรูหันมาจ้องจางอวี้เซียนตาโต"พี่อวี้เซียน ท่านกับเขาไปไงมาไงเจ้าคะ นี่มันเกินจินตนาการข้าไปมาก็เลย"ซ่งจื่อหรูตาโต" เกิดจากสุรานะไม่มีอะไรหรอก"จางอวี้เซียนเหนียมอาย"ท่านลุงข้าเขาเมาแล้วรังแกท่านหรือ ให้ข้าจัดการเขาไหมอาเขยก็เหมือนกันดื่มจนขาดสติปีนหาอาเล็กข้าผู้ชายพวกนี้มันน่านัก"เซี่ยหนานอินมาทันได้ยินประโยคนั้นของหลานสาวก็รู้สึกฮึดฮัด" คนที่เมาแล้วรังแกคนอื่นก่อนไม่ใช่ลุงเจ้าหรอก ใช่ไหมฮูหยิน"จางอวี้เซียนหน้าแดง ก่อนจะขอตัวไปดูยาที่ต้มไว้ ซ่งจื่อหรูมองหน้าลุงหมาดๆของตนอย่างข
จางอวี้เซียนยกยาเข้ามาทั้งคู่จึงยุติบทสนทนา ซ่งจื่อหรูหายดีแล้วการเข้าไปอยู่ในมิติมีสมุนไพรชั้นดี แต่ไม่อาจหายโดยไวเกินไปจะถูกสงสัย วันนี้ต้องกลับหมู่บ้านหลี่ไหลฝูมารับด้วยตนเอง เขาขับรถม้าเองไม่มีใครมาด้วย รถม้าวิ่งมากลางทางเขาก็เอ่ยขึ้น"ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เจ้าไม่เคยได้พักเลยใช่ไหม"หลี่ไหลฝูเอ่ยถาม"คะ ท่านปู่หมายถึงอะไรเจ้าคะ"ซ่งจื่อหรูกำลังคิดอะไรเพลินๆถึงกับสะดุ้ง"หลายรู้ดีปู่หมายถึงอะไร จื่อหรูหรือปู่ควรเรียกหลานว่าเหลียนฮวาดีล่ะ ซ่งเหลียนฮวา""ท่านปู่!! ข้าๆๆๆ"ซ่งจื่อหรูอึกอักทันทีท่านปู่รู้มานานเท่าไหร่แล้ว"อย่าตกใจเลยเรื่องนี้มีแค่ปู่ที่รู้ หลายปีก่อนเจ้าอาวาสวัดส่วยเอี๊ยคนเก่าบอกปู่ว่าจะมีเด็กผู้หญิงคนนึงมาเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง ปู่ฝันเห็นชายชราคนนึงเขามาบอกปู่ว่าจะนำหลานมาคืน เกิดเหตุไม่คาดฝันทำให้วิญญาณของหลานกับจื่อหรูคนเดิมไม่สมบูรณ์นางมีวิญญานเพียงสี่ส่วนขาดไปหกส่วน วันนึงชายชราคนนั้นเขาส่งดอกบัวให้ปู่หนึ่งดอกแล้วบอกว่าเด็กคนนั้นชื่อซ่งเหลียนฮวา ส่วนจื่อหรูวิญญาณนางไม่ได้ไปไหนนางหล่อหลอมกับหลานแล้วเพียงแค่หลานไม่รู้ตัวเจ้าอาวาสท่านนั้นบอกว่าหากรวมเศษวิญญาณเรียบร้อยตัวหลา
เมืองกว่าผิงจุดประทัดฉลองที่พระชายาคลอดบุตรจัดงานเลี้ยงถึงสามวันสามคืนกินดื่มไม่อั้น จากเมืองที่ไม่มีใครใส่ใจตอนนี้เพราะพระชายากมาเปลี่ยนแปลงกลายเป็นเมืองที่ร่ำรวยที่สุดในแคว้น ซ่งจื่อหรูออกเดือนมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วนางอยู่้ดือนถึงสองเดือนครึ่งเชียวตอนนี้กำลังให้นมคู่แฝดอยู่ ในห้องนางมีมิติที่สามารถทำให้น้ำนมตนเองพอเลี้ยงลูกโดยไม่ต้องพึ่งพาแม่นมจินเสี่ยวฮวาประคองท้องเดินมาหา ท่านอากับท่านลุงนี่วันๆไม่ทำงานทำการหรือเมียท้องลูกคนที่สี่แล้วนะ"พระชายา ตำหนักองค์ชายส่งข่าวมาพระยาหลี่กำลังจะคลอด ท่านจะไปหรือไม่""ข้าอยากไปแต่ว่ากลัวท่านอ๋องดุเอา เลยส่งจื่อเย่วให้ไปแทนแล้ว อาสะใภ้จะคลอดเมื่อใดนี่เจ้าคะ""อีกสี่เดือน ข้าพูดกับเจ้าแบบเปิดอกเลยนะหลานสี่ไม่พิธีรีตรอง เจ้าว่าพวกบุรุษนี่เหตุใดถึงหมกมุ่นกันนัก ข้านี่แทบจะไม่ได้หลับได้นอนสักคืน ขนาดท้องแล้วท่านพี่ยังสรรหาท่าทางอะไรมาก็ไม่รู้""คิกๆๆ อาสะใภ้ธรรมดาผัวเมียแหละเจ้าคะ เดี๋ยวอีกสามเดือนท่านปู่กลับมาแล้วข้าจะจัดงานฉลอง พี่ใหญ่ พี่รอง พี่สามก็จะมาเช่นกันเจ้าค่ะ"อืมข้าไปล่ะ ไปฟังก่อนว่านางได้บุตรชายหรือบุตรสาว"เจ้าแฝดหลับไปแล้วซ่งจื่อหรูเ
ซ่งจื่อหรูเดินไม่ไหวแล้ว นางใกล้คลอดเต็มที ตอนนี้องค์ชายห้าผู้น่าสงสารกำลังนั่งอยู่มีหลี่ถิงถิงกอดเขาไว้แน่นก่อนหน้านางแพ้ท้องอาการคือเหม็นขี้หน้าเขา แต่พอเขาไม่อยู่ก็ร้องไห้หามาตอนนี้แพ้ท้องอีกแบบต้องเห็นเขาตลอดเวลา นั่งกอดแขนเขาแน่นดมแต่กลิ่นกายเขา หากไม่อยู่ต้องถอดเสื้อตัวที่เคยใส่ทิ้งไว้ให้ไม่งั้นเอาแต่งอแง เฮ้อ ไอ้ลูกคนนี้คลอดมาเมื่อไหร่จะส่งไปให้เสด็จแม่เลี้ยง ขนาดยังไม่คลอดยังทำเขาปวดหัวขนาดนี้เลย"อาหรู ไม่ถึงเดือนก็คลอดแล้ว เราจะได้เห็นหน้าผลงานของข้ากับเจ้าสักที อุตส่าห์อดหลับอดนอน บางวันก็เลยมื้อข้าวมาขยันปั้นพวกเขาเนี่ย""ท่านอ๋อง ตรัสอะไรของพระองค์ ไม่ทรงเห็นหรือเพคะว่ามีคนอื่น"จ้าวเฟยหรงไม่วนใจกระชับอ้อกอดที่ตอนนี้ท้องนางใหญ่มากแล้วแต่เขาก็โอบมันจนได้"เสด็จพี่ข้าคิดว่า จะส่งเจ้าตัวยุ่งนี่ไปให้เสด็จแม่เลี้ยง งอแงเหลือทนตั้งแต่ยังไม่คลอดเลย"จ้าเทียนหยางลูบท้องหลี่ถิงถิงแล้วแสร้งบ่นเจ้าตัวเล็ก ปรากฏว่าเขาถูกถีบเบาๆจนทุกคนหัวเราะตำหนักเหลียนฮวาที่ตอนนี้กำลังวุ่นวาย ซ่งจื่อหรูเจ็บท้องมากว่าหนึ่งชั่วยามแล้วยังไม่คลอด จ้าวเฟยหรงก็จะเข้าไปหาเมียที่นอนร้องท่าเดียว จนเซียวอว
หลี่ถิงถิงครรภ์ใหญ่แล้วนางตั้งครรภ์ได้หกเดือนส่วนซ่งจื่อหรูอีกไม่กี่วันก็คลอดแล้ว ซ่งจื่อหรูกำลังคำนวณค่าแรงคนงานหลี่ซ่งเต๋อนำตั๋วเงินมาให้หลานสาวกำลังกลับบ้าน เห็นจินเสี่ยวฮวาพูดคุยอยู่กับชาวตะวันตกที่มาแลกเปลี่ยนสินค้า โดยมีล่ามที่ซ่งจื่อหรูสอนคอยแปลให้หากว่าไอ้ฝรั่งผมทองไม่เอ่ยชมว่านางสวยเป็นสตรีที่งดงาม และถามว่านางมีคู่ครองหรือยัง คงไม่ทำให้ประมุขหอโกรธจนอุ้มเมียมาลงโทษอยู่จนตอนนี้ยังไม่เลิกหรอก"อร๊ายท่านอา เบาหน่อย ข้าจะไม่ไหวแล้วนะอร๊าย โอ๊ยท่านโกรธอะไรมา ข้าเสียวจะตายแล้วอื้อ" จินเสี่ยวฮวาประท้วง"ไอ้หัวทองผิวเผือกนั่นเกี้ยวเมียข้าไม่โมโหได้หรือ เสี่ยวฮวาจ๋าคนดีตั้งแต่เจ้าคลอดลูกมายิ่งสวยวันสวยคืนดูสิ ตรงนี้ก็อวบอิ่ม ตรงนี้ก็เต็มมือแน่นไปหมดหืม อ่าห์รักเจ้าจริงๆเมียจ๋า"ตอนนี้เขาขึ้นเป็นประมุขหอเหลียนฮวาแทนท่านอารองหลี่ไหลฝูแล้ว หลานสาวเขาสร้างเรือสำราญอะไรสักอย่างให้ล่องไปเรื่อยๆ ท่านอาวางมือจากยุทธภพออกท่องเที่ยวกับท่านพ่อจะกลับในอีกหกเดือน หลี่ไค่ซุนกำลังถูกฝึกให้พร้อมอนาคตหลี่ไค่ซุนนั่งมองสตรีที่กำลังวาดภาพอยู่ตรงหน้า เขาลุกไปหยิบพู่กันออกก่อนจะช้อนนางขึ้นแล้ววางบนเตีย
ตั้งแต่วันที่หลี่ถิงถิงยอมตามใจเขาจากนั้นจ้าวเทียนหยางก็อยู่แต่ในห้องไม่ยอมปล่อยคนรักออกมา จนมีเรื่องให้ต้องไปทำก็อิดออดจนถูกหลี่ถิงถิงต้องดุจริงจัง จะถึงวันแต่งงานแล้วอีกครึ่งเดือนหลี่ถิงถิงอยู่ๆก็เกิดเกลียดขี้หน้าคนตัวโตขึ้นมาดื้อๆ"อย่ามาใกล้หม่อมฉันนะเพคะ หม่อมฉันเหม็นขี้หน้าพระองค์""คนดี ข้าทำอะไรผิดกันถิงถิงคนงามอย่าทำแบบนี้สิ มีอะไรบอกมาเถอะ""ไม่มี ไม่รู้อยู่ๆหม่อมฉันก็ไม่อยากอยู่พระองค์ เหม็นขี้หน้าจะตายอยู่แล้วฮือๆๆๆ องค์ชายหม่อมฉันรักองค์ชายนะเพคะแต่อย่ามาใกล้ได้ไหมฮือๆๆ"จ้าวเทียนหยางอ่อนใจ เมียอยู่ๆก็เกลียดขี้หน้าเขาไม่มีสาเหตุวันนี้ทุกคนมากินข้าวร่วมกันที่ตำหนักเหลียนฮวา อาหารมากมายถูกยกขึ้นโต๊ะแต่ซ่งจื่อหรูกับหลี่ถิงถิงเกิดไม่อยากกิน พอเห็นหน้าจ้าวเทียนหยางยิ่งเกิดอยากอาเจียนจนต้องอุ้มกลับห้อง"น้องห้าเป็นอะไรไป อาจารย์รบกวนท่านตรวจนางสักหน่อยเถอะ "ซ่งจื่อหรูให้ไห่มิ่งหยวนไปดูหลี่ถิงถิงที่ตอนนี้เอาแต่ร้องไห้ นางบอกรักจ้าวเทียนหยางแต่ไม่อยากเจอหน้าเขาตกลงนี่มันอะไร เสียงร้องไห้หาคนรักสักพักก็อาเจียนไล่เขาออกมากซ่งจื่อหรูจะลุกไปดูน้องสาวก็หน้ามืดจนจ้าวเฟยหรงต้องมาประค
หลี่อาไช่พาจ้าวเฟยเซียนหัดขี่ม้า ไม่นานนางก็เริ่มขี่คล่องขึ้น พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้วแสงสีแดงงดงามกระทบใบหน้านวล หลี่อาไช่กระชบอ้อมแขนคนตรงหน้า ค่อยๆควบม้าๆช้าๆพาคนรักเขากลับบ้าน"เซียนเซียน ขอพี่หอมสักทีได้ไหม เจ้าน่ารักจนพี่อดใจไม่ไหวนะ""แค่ครั้งเดียวนะ เดี๋ยวเสด็จพ่อกับเสด็จพี่รู้เข้าเอาท่านตายแน่"หลี่อาไช่ก้อมลงหอมแก้มนางจากนั้นก็กดคางลงบนศรีษะจ้าวเฟยเซียนพามาส่งที่ตำหลักก่อนเข้าประตูยังแอบหอมนางอีกสองครั้ง อุ้มนางลงจากหลังม้าแต่ไม่ยอมให้เท้าถึงพื้น เขาอุ้มพาจ้าวเฟยเซียนมาส่งถึงตำหนักใน จ้าวเฟยหรงคิ้วกระตุก ไอ้เด็กนี่มันเกินไปไหมน้องสาวข้าสิบสองเองนะ"หม่อมฉันทูลลานะพะย่ะค่ะ พอดียังไม่ได้ไปคาราวะท่านแม่เลย พี่สี่ข้าไปก่อนนะขอรับ"หลี่อาไช่ไปแล้วแต่มีคนหน้าตึงอยู่ตรงนี้จนซ่งจื่อหรูหัวเราะเขา"คิกๆ ท่านอ๋องทีนี้เขาใจหัวอกท่านปู่กับท่านอาหม่อมฉันหรือยังเพคะ ทรงหวงน้องสาวเป็นด้วยหรือ อื้อ"จ้าวเฟยหรงไม่ปล่อยให้เมียสาวล้อเลียน เขาช้อนอุ้มพานางเข้าห้องลงโทษที่หัวเราะเยาะ"อื้อ ท่านอ๋องหม่อมฉันไม่ไหวแล้ว อร๊าย นับวันยิ่งโลดโผนนะเพคะ อึ๊ยสะ เสียว ท่านอ๋อง""บอกแล้วไงจะสอนให้ ตั้งใจเรียนนะเ
อาชาสีดำทะมึนน่าเกรงขามกำลังควบมาทางหน้าหมู่บ้าน ด้านหลังมีอีกสองคนตามมาด้วย เมื่อมาถึงหน้าหมู่บ้านสกุลหลี่ก็ลงจากม้า ทหารคนสนิทรับสายจูงไป เด็กน้อยวัยสองขวบเดินเตาะแตะๆมาหากางแขนให้อุ้ม"เสี่ยวเว่ยเด็กดี ตัวสูงขึ้นแล้วมาให้พี่อุ้มหน่อย" อู๋กังเดินตามบุตรชายมาหลี่อาไช่เห็นเขาจึงทักทาย"ท่านพ่อ ท่านแม่อยู่ก็เดือนหรือขอรับ"อู๋กังพยักหน้า เขาแต่งงานกับไป๋ลู่มีบุตรชายหนึ่งคนและเพิ่งจะได้บุตรสาวอีกหนึ่งคน หลี่อาไช่ตอนนี้อายุสิบหกแล้วฝีมือเก่งกาจจนได้เป็นแม่ทัพตะวันออกควบคุมเจ็ดมณฑล"อาไช่ คนสกุลหวังเหล่านั้นฝีมืลูกหรือเปล่า หากจบได้ก็จบเถอะมารดาเจ้านางอยู่สงบสุขแล้ว"อู๋กังรักเขาเสมือนบุตรตนเอง ไม่อยากให้เขาเคียดแค้นเรื่องในอดีต จนทำลายอนาคต หลี่อาไช่ถอนหายใจ"เดิมทีก็ไม่อยากจะยุ่ง แต่ใครจะรู้ว่าสองผัวเมียนั้นเคยขายท่านแม่ของข้าไม่พอ ยังคิดจะขายน้องสาวคนเล็ก อาเล็กนางอายุเท่ากับข้า ท่านปู่ท่านย่าจากไปลุงใหญ่เปรียบเหมือนบิดา จัดการทุกอย่างให้แต่งงานไปก็ยังดีแต่นี่จะให้ไปเป็นอนุเศรษฐี ข้าไม่สั่งสอนคงไม่ได้ขอรับท่านพ่อ""แล้วทำเช่นไร อย่าให้มารดาเจ้ารู้เล่า""ข้าส่งบ้านใหญ่ไปชายแดนเนรเทศทั้ง
ซ่งจื่อหรูไม่มีความลับกับจ้าวเฟยหรงอีกต่อไป นางพาเขาเข้ามาในมิติครั้งแรกนางลองดูหลังจากที่รู้ว่าเข้ามาได้ที่นี่ก็เป็นสวรรค์ของคนสองคนไม่มีความวุ่นวายมีเพียงสายลมแสงแดดอ่อนๆ สวนดอกไม้หลากสีสัน ในลำธารร่างเปลือยของซ่งจื่อหรูกำลังแหวกว่าย จ้าวเฟยหรงนั่งมองอย่างหลงไหล ก่อนจะเดินลงน้ำไปหาคนรัก จ้าวเฟยหรงจูมนางดูดดื่ม รั้งแผ่นหลังนางเข้าหาให้ทรวงอกลอยเด่นจากนั้นก็ก้มลงดูดเม้นจนซ่งจื่อหรูครางออกมาก่อนจะช้อนร่างงามเดินขึ้นฝั่งพาเข้าไปในบ้านวางลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ซ่งจื่อหรูยังสงสัยจากเตียงโบราณอันเดิมอยู่ๆ กลายเป็นเตียงติดสปิงได้ไง เพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละเฮ้อ ริมฝีปากครอบครองทรวงอกอวบอิ่มราวกับเด็กน้อยดื่มน้ำนมจากอกมารดา ซ่งจื่อหรูเต็มสิบแปดมาครึ่งกว่าปีแล้ว จ้าวเฟยหรงอยากรักนางเต็มทีผ่านช่วงอันตรายมาแล้ว เขาแข็งขึงจะระเบิดอยู่แล้ว ปากน้อยๆกับมือน้อยๆนั้นดับอารมณ์เขาไม่อิ่ม"ท่านอ๋อง เบาๆสิเพคะอดอยากหรืออย่างไรไม่ใช่ว่าให้ท่านทุกคืนหรือ""เมียจ๋า เข้าหอกันนะข้าทนไม่ไหวแล้ว นับวันเจ้ายิ่งงามนักคนดี นี่เลยเวลามาแล้วรู้ไหมฉู่ซีฮวนเด็กคนนั้นลูกชายเพิ่งได้สามเดือนหลี่ซินซินก็ตั้งครรภ์คนที่สองแ
จ้าวเฟยหรงอุ้มพระชายาคนงามกลับไปแล้วไห่เมิ่งหยวนบอกว่าถูกแทงเกือบเข้าจุดสำคัญห่างไปเพียงครึ่งชุ่น หากร่วมหอแล้วตั้งครรภ์อาจเป็นอันตรายทั้งแม่และลูก รออีกสักหนึ่งปีให้นางหายดีกว่านี้ก่อน หนิงอ๋องจึงทำได้แค่เพียงนอนกอดคนรักและหาเศษหาเรอแค่นั้น ซ่งจื่อหรูสงสารเขาแต่ต้องใจแข็งนางอยากให้ร่างกายสมบูรณ์ นางต้องการตั้งครรภ์คลอดบุตรให้เขาเท่าที่เขาอยากมี"เอ่อ ซินซินไปเดินเล่นเป็นเพื่อนข้าหน่อยสิ เจ้าว่างหรือไม่"ฉู่ซีฮวนเอ่ยถามสาวน้อยตรงหน้า เขาบาดเจ็บรักษาตัวอยู่ที่นี่มาสามเดือนกว่าแล้ว สาวน้อยคนนี้คือคนที่คอยดูแลเขา นางมีดวงตากลมโต ใบหน้าหวานปากจิ้มลิ้มรับกับจมูกที่รั้นนิดๆ บางครั้งเอาแต่ใจแง่งอนกับท่านปู่ของนาง มิน่าคนราชวงศ์ต้าเหลียงถึงมารวมกันอยู่ที่นี่ หมู่บ้านนี้ล้วนแซ่หลี่มองไปทางไหนหาคนขี้เหร่ไม่เจอจริงๆ รวมถึงแม่สาวน้อยตรงหน้าคนนี้ด้วย"พี่ซีฮวนจะไปไหนหรือเจ้าคะ ข้าว่างพอดีท่านหายแล้วควรออกมาเดินบ้างก็ดี"หลี่ซินซินมองหน้าเขา ยังมีองครักษ์ยืนอยู่ฉู่ซีฮวนจึงจุงมืนางพาออกมา"เจ้ากลัวไหม บนเขาชิงลั่วมีดงดอกไม้อยู่ข้าอยากไปนั่งเล่นที่นั่น"ฉู่ซีฮวนเอ่ยขึ้น หลี่ซินซินส่ายหน้าเขาจึงโอบเอว
ยามอวิ๋นเปลือกตาของซ่งจื่อหรูค่อยๆขยับ ขนตาที่งามงอนคู่นั้นกระพริบช้าๆ ซ่งจื่อหรูลืมตาขึ้นก็เห็นว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงในตำหนักเหลียนฮวา รู้สึกถึงอะไรบางอย่างพาดอยู่ที่หน้าท้อง นาวหันไปดูก็เห็นเป็นจ้าเฟยหรงนอนกอดนางอยู่เขาและนางสวมชุดแต่งงานซ่งจื่อหรูพยายามนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา นางจำไว้ว่าอวิ่นเย่วและอวิ่นห่าวพานางมาส่ง วันนี้เป็นวันแต่งงานของนางและเขา เพียงเพื่อรักษาสัญญาที่ให้ไว้แม้ต้องแต่งกับร่างไร้วิญญาณเขาก็ไม่หวั่น ซ่งจื่อหรูพลิกตัวเข้าหาอกกว้างก่อนใช้มือค่อยไปลูบไล้ใบหน้างามนั้น"ท่านพี่ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน ท่านพี่ของข้าฮือๆๆ"จ้าวเฟยหรงรู้สึกตัวลืมตา คนตรงหน้าฟื้นแล้วนางกำลังร้องไห้แขนเรียวกอดเอวหนาของเขาเอาไว้แน่น นางบอกรักเขานางคิดถึงเขา"น้องหญิง เจ้ากลับมาแล้วเด็กดีของข้า ในที่สุดเจ้าก็กลับมาสักที"จ้าวเฟยหรงร้องไห้นับจากวันที่นางหลับไหลไม่มีวันใดที่น้ำตาลูกผู้ชายของเขาไม่หลั่งริน แต่วันนี้เขาร้องไห้เพราะในที่สุดนางก็กลับมาสักที จ้าวเฟยหรงกดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้จุมพิตนางดูดดื่ม จนคนตัวเล็กต้องประท้วง"อื้อๆๆๆท่านพี่ข้าหายใจไม่ออกท่านกอดแน่นเกินไปแล้ว ""ทูลหัว คนดีของข้า ข