ตอนที่ 44 ครอบครัวหมาป่า และข้าเพียงแค่ตกใจเท่านั้น

“เกิดอะไรขึ้น อี้ปิงเป็นอะไร” แม่เฒ่าเหลียนถามลูกสะใภ้ที่เอาแต่ตะโกนเรียกสามี

“ข้าเองก็ไม่ทราบเจ้าค่ะท่านแม่ เมื่อสักครู่ก็คุยกันอยู่ดี ๆ พอข้าหันหลังเดินจะไปทำมื้อกลางวันข้าก็ได้ยินเสียงหนัก ๆ เหมือนของตก พอข้าหันกลับมาก็เป็นแบบนี้แล้วเจ้าค่ะ”

“อย่ามัวแต่พูดอยู่เลย เจ้าไปตามหมออู๋มาดูอี้ปิงก่อน”

“เจ้าค่ะท่านพ่อ”

ตอนที่นางซ่งซื่อกำลังจะออกไปตามหมอนั้นเหลียนอี้ปิงก็ฟื้นขึ้นมาพอดี แม่เฒ่าเหลียนเห็นว่าลูกชายฟื้นแล้วจึงเรียกลูกสะใภ้เอาไว้ แต่พ่อเฒ่าเหลียนไม่วางใจจึงบอกให้ลูกสะใภ้ไปตามหมอมาตรวจดูจะดีกว่า

“ไม่ต้องไปตามหมออู๋มา ข้าไม่ได้เป็นอะไร”

“เจ้าบอกไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นเช่นนั้นรึ แล้วที่เจ้าลงไปนอนที่พื้นเช่นนี้เจ้าไม่เป็นอะไรแน่รึ” พ่อเฒ่าเหลียน

“ข้าไม่เป็นไรจริง ๆ ท่านพ่อ ข้าแค่ตกใจขอรับ”

“ตกใจ? ตกใจอะไรเจ้ามีเรื่องอะไรให้ตกใจถึงขนาดนี้”

เหลียนอี้ปิงไม่พูดอะไรออกมาเพียงแต่ยัดถุงเงินใส่มือพ่อเฒ่าเหลียนไปเพียงเท่านั้น พ่อเฒ่าเหลียนมองสิ่งที่ลูกชายยัดใส่มือก็มองด้วยความสงสัย นอกจากลูกชายจะไม่ตอบคำถามแล้วยังยัดถุงเงินใส่มือเขาอีก ในถุงเงินนี่มันมีอะไรอยู่กันแน่

ด้วยความสงสัยพ่อเฒ่าเหลียนจ