“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”จิลรีบเดินเข้าไปที่ห้องของหมอคณาธิป ซึ่งเธอเคยเข้ามาบ่อย ๆ เพราะกชกรมักจะวานให้เธอเอาเอกสารมาวางให้เขา หรือบางทีก็แอบเอากาแฟที่ซื้อมาวางไปพร้อมกับเอกสารด้วย ไม่นึกเลยว่าวันนี้เขาจะขอให้เธอมาที่นี่ด้วยตัวเอง“เป็นระเบียบดีจริง ๆ ยังไม่รกค่อยยังชั่วหน่อย”จิลนั่งดูมือถืออยู่ที่โซฟาโดยไม่ทันเห็นว่าเจ้าของห้องเดินเข้ามาแล้ว เขาเห็นเธอและได้กลิ่นอาหารที่ทำเสร็จใหม่ ๆ ซึ่งไม่รู้ว่าเธอทำอะไรมา แต่ที่เขาอยากกินตอนนี้ไม่ใช่ข้าว เมื่อคณาธิปเดินเข้ามาก็รีบปิดล็อกห้องและเดินเข้ามาหอมแก้มเธอทันที“อืม…หอมจังเลยนะอาหารเย็น”“หมอคะ! ไม่ใช่ค่ะ อาหารเย็นอยู่โน่นค่ะคุณเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”“พึ่งออกมาจากห้องตรวจน่ะ”หมอคินน์ล้มตัวนั่งลงที่โซฟาก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวลงนอนที่ตักนุ่ม ๆ ของเธอ เขาเข้าใจถูกแล้วว่าชมชนกไม่ได้ใช้น้ำหอมเพราะที่ห้องของเธอไม่มีขวดน้ำหอมเลย กลิ่นที่ได้จากตัวเธอจึงรู้สึกสะอาดและปลอดภัยสำหรับเขาเอามาก ๆ“เหนื่อยเหรอคะ ไม่กินข้าวก่อนเหรอ”“อืม เหนื่อยมากหมดพลังงานกับเมื่อคืนไปเยอะเลย คุณซื้ออะไรมาล่ะ”“ไม่ได้ซื้อค่ะ จิลทำเองไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหมอหรือเปล่า”“อะไรนะ คุณ
“หมอคะ แต่ว่านี่มัน อ๊ะหมอคินน์เดี๋ยวสิคะ”“ผมทนไม่ไหวแล้วอย่าห้ามสิหันหลังไป อาา…จิล แน่นมาก!”จิลแทบจะไม่ต้องทำอะไรเพราะหมอคินน์แรงมากกว่าเธอเยอะ เมื่อจับตัวเธอพาดไปที่โซฟาและกระแทกซ้ำเข้าทางข้างหลัง เขาเคยพยายามนอนกับผู้หญิงสองสามคนในห้องนี้ แต่ก็ไม่เคยมีใครที่ทำให้มีอารมณ์ได้เลยสักคนไม่เหมือนเธอที่ทำให้เขาต้องการตลอดเวลา แค่เห็นหน้าก็ทนไม่ไหว ไม่ต้องพูดถึงกลิ่นหอมและผิวขาวเนียนตรงหน้าที่กำลังจะทำให้เขาแทบจะบ้าตายอยู่นี่เลย“อ๊าา หมออย่ากัดนะ”“ผมไม่เหมือนคุณนะ ทั้งกัดทั้งข่วนครั้งที่แล้วยังมีรอยอยู่เลย เจ็บชะมัด”“อื้อ อ๊าา หมอคะ!”“จิล… นี่คุณเสร็จไปกี่รอบแล้วเนี่ย เสร็จไปหลายรอบแล้วยังปากแข็งว่าไม่อยากอีก”“อ๊าา หมออย่าแกล้งแบบนี้เร่งอีกที อ๊าา แบบนั้นแหละค่ะ อ๊าา หมอ!!”จิลไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะมีแรงมากขนาดนี้ เสียงกระแทกที่ดังพร้อมกับน้ำรักที่ดังเจ๊าะแจ๊ะอยู่ข้างหลัง ทำให้เธอปั่นป่วนมวนท้องและเสียววูบวาบเหมือนกับถูกจับตีลังกา “หมอคะ อ๊าา”ที่นี่เป็นห้องพักของเขา แม้ว่าจะแยกออกมาเป็นเหมือนออฟฟิศส่วนตัวแต่ก็ยังมีคนเข้า ๆ ออก ๆ แม้ว่าครั้งหนึ่งจิลก็เคยคิดถึงฉากอีโรติกแบบนี้แต่ไม่
คอนโดหมอคินน์ “ข้ามาก่อนสิ ผมไม่จับคุณกินหรอกน่า”“แต่ว่าพรุ่งนี้คุณหมอบอกว่าจะต้องไปทำงานนะคะ อีกอย่างจิลก็ไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยน”“ทำไมต้องเปลี่ยนล่ะ ผมไม่ชอบให้คุณใส่อะไรเลยด้วยซ้ำ”“หมอคะ! ทำไมเป็นคนแบบนี้ อย่างน้อยก็ต้องมีชุดนอน”“ก็ถ้าแค่ชุดนอนน่ะผมมีอยู่แล้ว… แต่จะได้ใส่หรือเปล่านั่นอีกเรื่อง”“คุณหมอบ่นอะไรคะ”“หิวหรือเปล่า สั่งอะไรมากินก่อนไหม”“ก็ได้ค่ะ”ไม่นานหมอคินน์ก็สั่งอาหารมา แม้ว่าเขาจะกินอาหารที่เธอทำมาเยอะแล้วก็ยังต้องนั่งเป็นเพื่อนกินผลไม้กับจิลอยู่ดี ตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้วจึงได้ชวนเธอไปอาบน้ำอีกครั้งในห้องน้ำ “หมอคะ อย่าลูบแบบนี้มันจักจี้นะ อ๊ะ!”“รู้ไหมว่ายิ่งคุณร้องแบบนั้นมันทำให้บางอย่างมันตื่น”“คุณหมอคะ คุณจะหื่นทุกที่ทุกเวลาแบบนี้ไม่ได้นะคะจิลแทบจะหมดแรงอยู่แล้ว ที่ห้องพักวันนี้ก็…หมอ อ๊าา!!”หมอคินน์ไม่ได้ฟังที่เธอโอดโอยด้วยซ้ำไป เขาค่อย ๆ สอดเข้าไปจากด้านหลังตอนที่เธอเผลอ เมื่อมังกรยักษ์พุ่งตัวเข้าไปจนสุดจิลที่สะดุ้งสุดตัวและรู้สึกจุกก็พูดอะไรไม่ออกอีก“อา…จิล เสียวมากเลย”“หมอ อื้อ…อ๊าา”เสียงครางก้องในห้องน้ำยิ่งเร่งให้หมอคินน์เริ่มทนไม่ไหว คิดไม่ถึงเ
หมอคินน์เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดที่เปลี่ยนใหม่เพื่อจะรอจิลเอาข้าวมาส่ง แต่พอเขากลับออกมาก็พบกับจีน่าที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม“ทำไมคุณยังไม่กลับไปอีก หรืออยากจะให้ผมแจ้งเจ้าหน้าที่ให้พาตัวคุณออกไป”“หมอคินน์คะ จีน่าก็บอกแล้วว่าคืนนั้นจีน่าแค่อยากนึกสนุกเท่านั้นก็เลยใช้ยานั่นกับคุณ ก็คินน์บอกเองนี่คะว่าไม่ค่อยมีอารมณ์ จีน่าแค่อยากจะช่วยเท่านั้นเองนะคะ”“ผมว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันแล้วนะ เมื่อกี้นี้ผมพูดไปชัดเจนแล้ว จากนี้เราไม่เกี่ยวข้องกันอีก ถ้าจะติดต่อเรื่องธุรกิจผมยังยินดีที่จะคุยด้วย ส่วนเรื่องอื่น ๆ หลังจากนี้ไม่ต้องพูดกันอีก”“เพราะเจ้าของข้าวกล่องนี่น่ะเหรอคะ ถึงทำให้คุณเปลี่ยนใจตัดขาดกับจีน่า”หมอคินน์ตกใจมากเมื่อเธอพูดว่า “ข้าวกล่อง” เขาหันไปมองที่โต๊ะและเห็นกล่องข้าว กลิ่นข้าวผัดเบคอนที่คุ้นเคยลอยออกมาเขาจึงรู้ว่าออกมาช้าไปแล้ว“นี่คุณทำอะไร แล้วเธอล่ะ!!”“เธอเหรอคะ กลับไปแล้วค่ะเห็นบอกว่าแค่มาส่งข้าว จีน่าก็ถามอยู่ว่าจะรับทิป…”“ออกไป”“คินน์”“ผมบอกให้คุณกลับไปได้แล้วไม่ได้ยินเหรอ!!”เสียงตะโกนทำให้พยาบาลที่เคาน์เตอร์ได้ยินแต่ก็ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามา พวกเธอไม่เคยได้ยินคุณห
คณาธิปทิ้งตัวลงมาที่ไหล่ของแฟนสาว ในเมื่อเจอตัวเธอแล้วเขาก็โล่งอก เมื่อคืนตอนตีสามเขานอนไม่หลับเลยตัดสินใจขับรถไปที่คอนโดของจิล แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบแค่ห้องเปล่า ๆ เธอไม่อยู่ที่นั่นเขาจึงรู้ว่าจิลคงเจอกับจีน่าในห้องตอนที่เขาเข้าไปล้างตัวเพราะอาเจียนออกมา เพียงแค่ได้กลิ่นน้ำหอมที่ฉุนของจีน่า“หมอคินน์… คุณมีไข้เหรอคะ”“อย่าหนีอีกนะ ฟังผม… ฟังผมก่อน”“ไม่ได้หนีค่ะเดี๋ยวสิคะจิลหนักค่อย ๆ เดินจิลจะพาไปที่เตียงพัก”“อือ… จิล ฟังผม ฟังก่อน”หมอคินน์เริ่มเพ้อเพราะฤทธิ์ไข้ เมื่อวานนี้เขาอยู่ในห้องผ่าตัดนานกว่าห้าชั่วโมงและยังต้องวิ่งไปเย็บแผลเคสด่วน ซึ่งก่อนหน้านั้นเขามีปากเสียงกับจีน่าและไล่กลับไปเพราะเธอกล้ามาวุ่นวายกับจิล“ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะ วันนี้วันหยุดคุณไม่ใช่เหรอทำไมไม่กลับไปนอนพักที่ห้องละคะ”“คุณไม่อยู่ที่ห้องจะให้ผมนอนคนเดียวยังไง อีกอย่างเมื่อวานนี้งานก็หนักมากจนแทบไม่มีเวลาพัก”“เช็ดตัวหน่อยนะคะ จะให้เรียกพยาบาล…”“ไม่ต้อง คุณนั่นแหละรับผิดชอบเลย เป็นแฟนแบบไหนทิ้งให้ผมอดข้าวอดน้ำแล้วยังหนีไปนอนที่อื่น”จิลทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อคุณหมอที่เคยทำเย็นชาใส่และยังเคยออกปากพูดให้เ
ช่วงเย็น จิลขอตัวกลับไปเก็บกระเป๋าที่ชั้นสิบแปด หมอคินน์จึงรออยู่ที่ห้องเพื่อจะกลับไปพร้อมกัน เมื่อจิลเดินเข้ามาก็พบกับธามที่ยังรออยู่“ธามยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ”“เรารอคุยกับจิลอยู่น่ะ พอจะมีเวลาสักหน่อยไหม”“คือว่า... ด่วนหรือเปล่าพอดีวันนี้เราค่อนข้างรีบน่ะ”“ไม่นานหรอก เราก็แค่อยากจะถามอะไรจิลหน่อย”“อืม แล้วคนอื่นล่ะ”“กลับไปหมดแล้ว เหลือแค่เราน่ะ”“งั้นก็ได้ คุยในห้องนี้ได้ใช่ไหม”“อืม”ห้องพักแพทย์ หมอคินน์เริ่มหงุดหงิดเพราะเห็นว่าจิลไม่มาสักที ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็เริ่มทนไม่ไหว ไม่เคยคิดว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างชมชนกจะทำให้เขารู้สึกวุ่นวายใจได้ขนาดนี้“ไปนานเกินไปแล้วนะ แค่ไปเอาของไม่ใช่เหรอ”คณาธิปตัดสินใจเดินขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสิบแปดเพื่อจะได้ไปดูว่าทำไมจิลถึงได้ช้านัก เขาเก็บของและเดินออกมาก็พบว่ากชกรเองก็กำลังจะกลับบ้านเช่นกัน“อ้าวคุณหมอยังไม่กลับอีกเหรอคะ”“ผมรอจิลน่ะ คุณเห็นเธอลงมาหรือยัง”“น้องจิลเหรอคะ ยังไม่เห็นเลยนะคะ”“ไม่เป็นไรผมกำลังจะขึ้นไปดู คุณกลับบ้านก่อนเถอะ”“ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณหมอ”“ขอบคุณมากครับ” ชั้นสิบแปด“ธามมีอะไรจะคุยกับเราเหรอ”“จิลกับคุ
จิลรู้สึกถึงความอบอุ่นบางอย่างที่วิ่งเข้ามาในหัวใจ เธอค่อย ๆ กอดตอบเขา หมอคินน์กอดเธอแน่นมากขึ้นและค่อย ๆ ดันตัวลงที่เตียงอย่างระวัง“ขอโทษนะแต่ผมทนไม่ได้ที่เห็นเขาพูดแบบนั้น ถ้าคุณไม่อยู่ตรงนั้นวันนี้เขาคงไม่ได้กลับบ้าน แต่คงนอนแอดมิทที่โรงพยาบาลแทน”“หมอคะ ธามเป็นเพื่อนของจิลนะคะ”“แต่เขาชกผมนะ”“จิลขอโทษแทนธามด้วยนะคะ เขาโมโหเพราะคิดว่าคุณเป็นคนไม่จริงใจ อีกอย่างก่อนหน้านี้พวกเด็กฝึกงานก็ตัดสินไปแล้วว่าคุณหมอเป็นคนเจ้าชู้ ธามก็เลย…”“ก็เลยคิดว่าผมคบกับคุณเล่น ๆ งั้นสินะ แล้วคุณล่ะจิลคิดแบบเดียวกับพวกเขาคิดหรือเปล่า คุณเชื่อข่าวลือพวกนั้นหรือเชื่อผม”จิลยิ้มให้หมอคินน์ก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือลูบไปที่ริมฝีปากที่มีรอยแผลนิด ๆ โชคดีที่ไม่ถึงกับแตกแค่เป็นรอย แต่น่าจะบวมในอีกไม่นานนี้แล้วเพราะน้ำหนักมือของธามก็ไม่น้อยเหมือนกัน ตอนที่สาวหมัดมาชกหมอคินน์สุดแรง“ถ้าจิลไม่เชื่อก็คงไม่กลับมาพร้อมหมอแบบนี้หรอกค่ะ เรื่องบางอย่างเราไม่สามารถไปนั่งอธิบายให้คนทั้งโลกฟังได้หมด จริงไหมคะ”หมอคินน์หันมายิ้มน้อย ๆ ให้เธอแต่เขาก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเพราะบางอย่างในกางเกงเริ่มเรียกร้องอยากจะออกมาผงาดเต็มที่แล้ว
“จิลบอกแล้วว่าจะอาบเอง”“พอแล้ว เงียบไปเถอะรีบอาบแล้วรีบออกไปกันเถอะ ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว”“แต่ว่า! วันนี้หมอทำไปหลายรอบแล้วนะคะ”หมอคินน์เดินเข้ามาแนบชิดด้านหลัง มังกรยักษ์ที่ขยายเต็มที่ดันอยู่ข้างหลังจนทำให้จิลรู้สึกขาสั่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อหมอคินน์กระซิบด้วยเสียงแหบพร่าเพราะพยายามกลั้นความต้องการเอาไว้“คุณคิดว่าผมพอจริง ๆ เหรอ คุณน่ากินขนาดนี้ต่อให้ทำทั้งคืนผมก็ยังไหว”จิลรู้สึกหวิวยวบที่ท้องน้อยเมื่อเขาพูดจบ ตอนนี้มือของหมอคินน์เริ่มเลื้อยมาที่หน้าอกอวบและถูไปมาเหมือนจะช่วยเธออาบน้ำ แต่เสียงครางที่กระซิบข้างหูทำให้จิลเริ่มรู้สึกหวิวอย่างบอกไม่ถูก“ไหนบอกว่ามีไข้ไงล่ะคะ หะ หายแล้วเหรอ”“จิลทำไมคุณถึงได้เซ็กซี่แบบนี้ ทำไมผมต้องการเพียงแต่คุณอยู่ตลอดเวลา คุณรู้ตัวไหมว่าทำให้ผมแทบเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย”“หมอคะ อ๊ะ!!”น้ำฝักบัวที่รดมาโดนร่างของทั้งคู่กลับไม่ได้ทำให้ใจเย็นขึ้นเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าจะเหนื่อยจากที่เตียงมาแล้ว พอได้ยินเสียงออดอ้อนของแฟนหนุ่มจิลก็อดไม่ได้ที่จะยอมตามใจเขาอีกรอบ จิลหันมาจูบที่แก้มของเขาเบา ๆ“รอบนี้เร็ว ๆ หน่อยนะคะ ไม่ควรอยู่ในนี้นานเดี
ห้องส่งตัว หมอคินน์ค่อย ๆ พยุงภรรยาเข้ามาในห้องหอที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับทั้งคู่ งานในวันนี้ถูกจัดที่เรือนหอที่พึ่งสร้างเสร็จ เมื่อพาเธอมานั่งที่เตียงหมอคินน์ก็ก้มลงไปถอดรองเท้าให้จนจิลต้องห้ามเขา“อย่าทำแบบนี้นะคะ เดี๋ยวจิลถอดเองดีกว่า”“ไม่เป็นไร หลังจากนี้ให้ผมทำเถอะนะ คุณแค่อุ้มท้องเจ้าตัวเล็กนี่กับต้องทนแพ้ท้องทุกวันก็ลำบากแย่แล้ว แค่ถอดรองเท้าให้คุณผมทำได้อยู่แล้ว”“แต่ว่า…”เมื่อหมอคินน์ถอดรองเท้าเธอออกถึงได้รู้ว่าทำไมจิลถึงไม่อยากให้เขาเป็นคนถอด รองเท้าแม้ว่าจะสวยแต่กลับกัดเจ้าสาวของเขาจนมีรอยแผล“อะไรเนี่ย! ทำไมไม่บอกผมว่ารองเท้ากัดล่ะ แล้วทำไมต้องทนเจ็บอยู่คนเดียวแบบนี้ เดี๋ยวผมไปเอายามาทาให้”“หมอคะ! อย่าไปเลยค่ะ เดี๋ยวค่อยทาก็ได้ไม่ได้เจ็บมาก ยังมีถุงน่องรองเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง มิ้นท์เองก็เอาแผ่นรองมากันให้แล้วตอนอยู่ในงาน”“ทำไมไม่พูดอะไรเลยผมจะได้ให้คนเอารองเท้ามาเปลี่ยนให้”“จิลไม่คิดว่าวันจริงเท้าจะบวมมากขึ้นขนาดนี้ค่ะ วันที่ลองใส่ยังพอดีกับเท้าอยู่เลย”“เฮ้อ อยู่นี่นะผมจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้คุณแช่เท้า”หมอคินน์ลุกขึ้นเพื่อจะไปเตรียมของ จิลลุกขึ้นกอดเขาจากด้านหลัง คณาธิปร
“นี่แกยังจะทรมานเมียแกอีกเหรอ ตอนนี้จิลก็กำลังท้องแกยังจะทรมานลูกสะใภ้ของฉันแบบนี้ได้ยังไง”“ผมรู้ครับแต่ผมก็ติดรสมือเมียผมไปแล้วนี่นา อีกอย่างตอนนี้ก็ยังไม่ได้แพ้มากแต่ยังไงผมก็ต้องดูแลจิลให้ดีที่สุด แม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ”“เดือนหน้าจะรับปริญญาแล้วใช่ไหม คงต้องจัดการให้ดี ๆ แล้วล่ะ คุณลินดา จริงด้วยบอกคุณแม่หรือยัง”“บอกแล้วค่ะคุณแม่บอกว่าจะรีบมาที่กรุงเทพค่ะถ้างานที่ฮ่องกงเรียบร้อยคงจะมาอยู่ยาวค่ะ”“ดีเลย ๆ งั้นแม่ไม่รบกวนละ ตาคินน์เลิกงานแล้วก็รีบพาจิลกลับไปบ้านพักผ่อนแล้วอย่าหักโหมนักเข้าใจไหม หนูเองก็พักมาก ๆ นะเข้าใจไหม ท้องแรกอาจจะยังทำตัวไม่ถูกเอาไว้แม่จะทำอาหารบำรุงครรภ์ไปให้”“ขอบคุณค่ะคุณแม่”คุณแม่หมอคินน์กลับไปแล้วเขาจึงพาเธอกลับบ้าน แต่เรื่องทุกอย่างไม่ง่ายเลย เพราะจิลแพ้ท้องเกือบทุกวันจนหมอคินน์ไม่อนุญาตให้เธอออกไปข้างนอกในช่วงนี้ นอกจากจะมีธุระสำคัญอย่างไปตรวจครรภ์กับเขาที่โรงพยาบาล หรือฝึกซ้อมรับปริญญาเท่านั้นหนึ่งเดือนถัดมา / งานรับปริญญา “ชิดกันหน่อยนะครับ หนึ่ง สอง… สวยมากครับ”หมอคินน์ที่ถ่ายรูปคู่กับจิลซึ่งถือช่อดอกไม้ช่อโตที่เขาถือมาให้พร้อมกับลูกโป่งเพื่อแสด
""อะไรนะ""ทั้งสามคนหันมามองหน้าคณาธิปด้วยความคิดที่ไม่เหมือนกัน “แกจะไม่ใจร้อนเกินไปเหรอที่ไปดูที่และตัดสินใจแบบนั้น ต้องให้…”“แม่ครับ ผมให้ซินแสของคุณแม่ไปช่วยดูมาให้เรียบร้อยแล้วครับ ที่ดินไม่มีปัญหาอีกอย่างเป็นทำเลทองและอยู่ในโครงการของคุณพ่อนั่นแหละครับ ไม่ได้ซื้อที่อื่นเลย”“แต่ว่าที่ดินตอนนี้ต้องดูดี ๆ อีกอย่างบริษัทที่รับออกแบบ…”“พ่อครับ เรื่องนั้นผมมีผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์คอยดูแลให้อยู่นะครับ อีกอย่างพี่จรูญก็ช่วยผมได้เพราะเขาดูแลโครงการบ้านที่นี่อยู่เหมือนกัน”“แต่ว่า เรื่องนี้ไม่เห็นคุณหมอบอกจิลมาก่อนเลย”“คือว่าเรื่องนี้…. ผมอยากจะเซอร์ไพรส์คุณแต่ไม่คิดว่าคุณแม่จะพูดเรื่องเรือนหอขึ้นมาก็เลยต้องรีบบอกน่ะ หมู่บ้านนี้เป็นของคุณพ่อก็จริงแต่ผมซื้อที่ดินและปลูกเองนะครับไม่เกี่ยวกับเงินบริษัท ที่สำคัญที่นี่อยู่ใกล้มหาลัยของจิลแล้วก็อยู่ไม่ไกลจากคอนโดเดิมด้วย”จิลไม่กล้ามีปากเสียงต่อหน้าพ่อแม่ของเขา แม้ว่าจะไม่เคยได้ออกความเห็นเรื่องนี้มาก่อน แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าหมอคินน์จะทำทุกอย่างรวดเร็วแบบนี้ ตั้งแต่เรื่องที่เชียงใหม่จนถึงที่นี่ เธ
จิลแทบไม่มีความรู้สึกเลยเมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน จำได้แค่ครั้งสุดท้ายเธอไม่มีเสียงและอยู่ในอ้อมกอดของเขาบนเตียงและหลับสนิทไปเลยหลังจากนั้นเมื่อหันไปมองคนที่ยังหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ ซึ่งไม่ได้สวมเสื้อผ้าเหมือนกับเธอก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งจับที่ปลายจมูกคมสันน่ามองนั่น“ตื่นแล้วแกล้งคนแบบนี้ระวังจะไม่มีแรงกลับกรุงเทพฯ เอานะครับ”“อุ๊ย! คุณตื่นแล้วเหรอ แกล้งหลับเหรอคะเนี่ย”คณาธิปค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองคู่หมั้นข้าง ๆ และดึงเธอเข้ามาหอมแก้มอีกครั้งและกอดเธอเอาไว้“ถ้าไม่แกล้งหลับจะรู้เหรอว่ามีคนกำลังจะลักหลับสามีตัวเอง”“พูดอะไรแบบนั้นคะ ไม่ได้ทำสักหน่อย”“งั้นก็แอบมองเพราะผมหล่อมาก”“แหวะ”“ท้องแล้วเหรอ แสดงว่าความพยายามที่ผ่านมาได้ผล”“จะบ้าเหรอคะหมอ! เพ้อเจ้อไปเรื่อยเปื่อยใครท้องกันล่ะคะ”“จริงสิจิลคุณวางแผนเอาไว้หรือยัง หลังเรียนจบแล้วแต่งงาน อยากมีลูกกี่คน”“เรื่องนั้นยังไม่ได้คิดเอาไว้เลยค่ะ ช่วงนี้คงต้องฉีดยาคุมไปก่อนจนกว่าจิลจะเรียนจบนะคะ”“ผมรู้ครับแต่หลังจากแต่งงานยังไงแม่ผมก็ต้องถาม นี่ยังไลน์มาถามทุกวันว่าขอคุณแต่งงานสำเร็จหรือเปล่า”“อะไรนะคะ คุณแม่ข
“พรีเวดดิ้งเหรอคะ”“มาเถอะน่า มีอีกหลายคนที่รอถ่ายอยู่นะ”“ออ ค่ะ ๆ”“เดินระวังหน่อย”หมอคินน์ค่อย ๆ จับตัวจิลเข้าไปถ่ายรูปในฉากที่โรงแรมจัดเอาไว้ให้ ทั้งคู่ถ่ายรูปไปเยอะมากและถ่ายในหลาย ๆ มุมของโรงแรมเหมือนกับช่างภาพถูกจ้างมา แต่คณาธิปก็ไม่ได้ขัดใจเพราะวันนี้คู่หมั้นของเขาสวยเหมือนกับเจ้านางทางเหนือและเขาเองก็ไม่เคยแต่งชุดแบบนี้เลยสักครั้ง“อร่อยไหม”“อาหารของโรงแรมวันนี้อร่อยทุกอย่างเลยนะคะ หรือเป็นเพราะว่าเทศกาล ดูสิคะคนเริ่มมาลอยกระทงกันแล้ว”“อยากไปลอยหรือเปล่า”“อืม รอให้แขกคนอื่นลอยไปก่อนก็ได้ค่ะคนยังเยอะอยู่เลย”“แต่ช่วงสามทุ่มเห็นบอกว่าจะมีจุดประทีปลอยแม่น้ำปิง ที่จริงจะมีปล่อยโคมที่เรียกว่างานอะไรนะ...”“ประเพณียี่เป็ง[1]ค่ะแต่เห็นบอกว่าตอนนี้งดปล่อยโคมกันแล้ว ให้จุดไฟแล้วลอยโคมสายในน้ำแทนค่ะ”“ก็ดีนะ แบบนี้ไม่อันตรายด้วย”ทางโรงแรมมีจัดงานลอยกระทงแบบย่อม ๆ แขกที่มาพักที่นี่มีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ ทุกคนต่างสวมชุดล้านนาที่ทางโรงแรมมีจัดเตรียมไว้ให้ แต่เท่าที่จิลเริ่มสังเกต ทุกคนล้วนแต่จ้องมองพวกเขาทั้งสองคนเพราะชุดที่เธอและหมอคินน์ใส่เหมือนจะไม่เหมือนกับชุดพื้นเมืองที่คนอื่
จิลค่อย ๆ ขยับช่วงเอวตามจังหวะและเริ่มรุนแรงขึ้นเพราะเธอทนไม่ไหว ความเสียวที่เขากระตุ้นเริ่มทำให้เธอลืมตัว“อ๊าา ที่รักคะช่วยด้วย!!”“มาแล้ว...อาา แน่นฉิบหายเลย โอยจิลผมเสียวมาก…อาา”คณาธิปดึงเธอลงมากอดเขาเอาไว้และเป็นฝ่ายเด้งตอบเธอไป ความแรงและความถี่ของเขาทำได้ดีกว่าเธอ ไม่นานจิลก็เริ่มร้องดังมากขึ้น ร่างบางเกร็งสุดตัวและร้องสุดเสียงเมื่อถึงฝั่งไปก่อน หมอคินน์เองก็ไม่อยากรอ เขาจึงได้เร่งตามเธอไปทันที“อาา…ไม่คิดว่าจะน่ากินขนาดนี้”“ต่อสิคะที่รัก”“ให้ตายเถอะ ทำไมคืนนี้คุณเร่าร้อนขนาดนี้”จิลลุกขึ้นและหันหลังพร้อมกับก้มบั้นท้ายรอเขา เธอถอดชั้นในออกไปแล้วโดยไม่รอให้เขาทำ หมอคินน์แค่เห็นบั้นท้ายขาวกลมตรงหน้ามีเหรอที่จะทนไหว เพียงแค่จังหวะเดียวเขาก็สอดเข้าไปจนสุดและแช่เอาไว้เพื่อซึมซับความอบอุ่นและการบีบรัดตรงหน้า มือหนาเอื้อมไปขย้ำบั้นท้ายจนเกิดรอย“เฮือก!! อ๊าา…ฮึก!! อ๊าา…หมอคะ แรงอีกค่ะ อ๊าา แบบนั้นแหละค่ะ อ๊าา”จิลเสร็จไปไม่รู้กี่รอบในคืนนี้แต่เขาก็ยังปรนเปรอเธอไม่หยุด ดูเหมือนว่าเธอจะยอมตามใจเขามากกว่าเดิม คิดถูกแล้วที่ไม่ทำข้างนอกเพราะหมอคินน์ค่อนข้างจะหวงแฟนสาวเอามาก ๆ แต่ต่อให้เ
เทียนที่ลอยอยู่ในสระน้ำโดยมีโคมอันเล็กใส่อยู่ อีกทั้งริมสระที่เต็มไปด้วยกุหลาบ จิลคิดว่าหมอคินน์คงให้คนที่โรงแรมแอบเตรียมไว้ให้ในช่วงที่ทั้งคู่ออกไปเที่ยวข้างนอก“ชอบไหมครับ”“สวยจังเลยค่ะ”“คุณก็สวยมาก มานี่สิ ได้เวลาที่เสือจะล่ากวางแล้วนะ”“หมอคะ แต่ว่า…”“ตอนนี้มืดแล้ว ผมป้องกันอย่างดีคุณไม่ต้องห่วงหรอก ที่สำคัญตึกนี้สูงกว่าตึกอื่น ๆ และไม่มีใครมารบกวนพวกเรา”จิลหันไปมองรอบ ๆ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวและชมพูบานสะพรั่ง เทียนหอมที่ถูกจุดอยู่ในสระน้ำเพื่อเพิ่มบรรยากาศทำให้จิลรู้สึกเคลิ้มไปกับบรรยากาศ“หมอคะ ต้องถอดด้วยเหรอ”“ตอนนี้ยังไม่ต้อง เดี๋ยวผมไม่มีสมาธิ”คณาธิปหันมามองหน้าแฟนสาวและจับมือเธอเอาไว้แน่นเพื่อรวบรวมสมาธิ จิลรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะบรรยากาศและคนที่อยู่ตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าเขาอยากจะทำอะไรกันแน่ แต่หัวใจของเธอพองโตจนอดยิ้มออกมาไม่ได้“ผมเป็นคนพูดไม่เก่งเท่าไหร่แต่ว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอคุณ ผมไม่ชอบคุณเลย ไม่ชอบนิสัยของคุณที่ทำเหมือนพวกโรคจิตที่คอยเอาแต่ตามมองผม เอาของโน่นนี่มาให้ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ชอบ ผมเกลียดการกระทำแบบนั้น”“หมอคะ นี่หมอเรียกจิลมาต่อว่าเหรอค
“อ๊าา… หมอคะ มันเสียวมาก อื้อ….”แอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไปไม่กี่แก้วเริ่มออกฤทธิ์ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เธอจะมีแรงตื่นไปเที่ยวกับเขาไหวหรือเปล่า แต่ตอนนี้จิลแทบจะไม่สนอะไรอีกนอกจากลิ้นของหมอคินน์ที่ไต่อยู่ยอดอกของเธอ และมือที่ช่วยเธอขยับที่เอวให้สอดเข้าไปลึกขึ้น“อ๊าา หมอคะ ในน้ำไม่ไหวแล้ว”“ก็ได้ ๆ รอบนี้จบก็ไปที่เตียงกันนะ”“อึ๊ยย!! เสียวมาก อ๊าา….”“เสียงของคุณเซ็กซี่มาก เมียจ๋า ผมทนไม่ไหวแล้ว อาา….”นับว่าไม่เสียเที่ยวที่อุตส่าห์ตามมาง้อเธอถึงเชียงใหม่ เพราะนอกจากอากาศจะดีแล้วสถานที่พักก็จัดว่ายอดเยี่ยม อีกอย่างจิลเองก็มีความสุขและมีรอยยิ้มมากกว่าตอนที่อยู่ที่กรุงเทพ แต่นั่นคงเป็นเพราะเขาและเรื่องราวก่อนหน้านั้นที่ไม่ชัดเจน อีกทั้งข่าวลือมากมายและยังผู้หญิงหลาย ๆ คนที่พยายามเคลียร์ออกไปจนหมด วันถัดมา“อือ หมอคะนี่กี่โมงแล้ว”“พึ่งจะแปดโมงเช้า ไม่ต้องรีบคุณตื่นแล้วเหรอ”“เมื่อยมาก ๆ เลย”“เอาไว้กลับมาค่อยมาสปาที่ชั้นล่าง ผมถามเขาแล้วว่ามีบริการนวดด้วยเผื่อว่าคุณอยากนวด”“จริงเหรอคะ วันที่มาเช็คอินน์ก็ไม่ทันได้ถามเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับงานลอยกระทงที่พวกเขากำลังจัด แต่อีกตั้งสองวันมั้งคะ
จิลตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบบ่ายสี่โมงแล้ว แต่ข้าง ๆ ไม่มีหมอคินน์อยู่จึง ลุกขึ้นก็มองไปทั่วห้อง เสียงประตูเปิดเข้ามาจึงรีบมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้งเพราะตัวของเธอยังไม่ได้สวมเสื้อผ้า“คุณตื่นแล้วเหรอ หิวหรือเปล่าผมไปถามผู้จัดการโรงแรมมาบอกว่าแถวตลาดกลางคืนมีร้านน่ากินอยู่เยอะเลย อยากออกไปเที่ยวสักหน่อยไหม”“คุณหมอไปไหนมาเหรอคะ”“ออกไปจัดการเรื่องห้องของคุณมายังไงล่ะ เขาบอกว่าจะย้ายห้องให้ อีกอย่างผมก็ไปเก็บของของคุณมาแล้ว เหลือแค่ให้พวกเขายกเข้ามาให้”“หมอคะ! ทำไมหมอต้องไปเก็บของของจิลมาด้วย”“ทำเหมือนไม่เคยทำไปได้ อยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้ว”“ไม่เกินไปหน่อยเหรอคะแบบนี้”“ตกลงจะไปกินข้าวข้างนอกไหม คืนนี้มีตลาดไนซ์พลาซ่าด้วย”“ไปสิคะ!”“งั้นก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ เดี๋ยวผมจะไปเอากระเป๋ามาให้”“ก็ได้ค่ะ”จิลหันไปมองรอบ ๆ หมอคินน์รู้ว่าเธอมองหาผ้าเช็ดตัวหรือไม่ก็ชุด คลุมอาบน้ำ เขาจึงเดินไปเอาชุดคลุมในตู้มาให้เธอ“นี่ครับคุณผู้หญิง ลุกไหวหรือเปล่าให้ผมช่วยอุ้มไปอาบหรือว่าจะให้อาบให้ดี”“ไม่เอา! ถ้าหมออาบให้คงไม่ได้ไปง่าย ๆ แน่ คุณอาบแล้วไม่ใช่เหรอคะ”“อาบแล้วก็อาบอีกได้นี่นา”“ไม่ค่ะ เดี๋ยวจะเสียเ