Se connecterShare
บทที่ 10
Dernière mise à jour:
2025-04-03 09:00:32“คิก คัก” ลลิตน้อยกำลังเล่นปาลูกบอลอยู่ในคอกเด็กเล่นอย่างสนุกสนานแต่หูกลับคอยเงี่ยฟังบทสนทนาที่ห่างไปไม่ไกล
“ผมต้องกราบขอโทษคุณหญิงด้วยนะครับที่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง” ลออจันทร์ยกมือไหว้ขอโทษอดีตเจ้านาย ครามรีบคุกเข่าเคียงข้างผู้เป็นภรรยาพร้อมกับรับผิดชอบร่วมกัน
“เรื่องนี้ผมเองก็มีส่วนผิดด้วยครับ ถ้าหากผมไม่ดื่มจนขาดสติเรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น”
คุณหญิงไพลินมองดูสองคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงตก โบกมืออนุญาตให้ทั้งสองลุกขึ้น
“ลุกมานั่งเก้าอี้ดี ๆ เถอะ วันนี้ฉันไม่ได้จะมาต่อว่าอะไร แค่อยากมาเห็นหน้าหลานเท่านั้น”
ลออจันทร์กับครามมองหน้ากันอย่างงุนงงไม่นึกว่าเรื่องจะจบง่ายดายแบบนี้ เมื่อเห็นสายตาของคุณหญิงที่มองมาอย่างเมตตาก็ยอมลุกขึ้นมานั่งโซฟาโดยที่ครามยังคงนั่งตัวติดกันไม่ยอมห่าง
“แล้วจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร แกคงไม่อยากให้ลลิตเป็นลูกนอกสมรสอีกต่อไปใช่ไหม” หญิงวัยกลางคนเอ่ยอย่างกังวลใจ น่าเสียดายที่หลานชายที่แท้จริงของท่านต้องมาระหกระเหินอยู่ข้างนอก
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงครับ ตอนนี้ผมกับลออจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้วครับ”ครามตอบเพื่อคลายกังวล ลออจันทร์ที่นั่งอยู่ด้านข้างหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย
คุณไพลินพูดไม่ออกเมื่อเห็นการแก้ปัญหาที่ฉับไวของลูกชาย ก่อนจะหันมาสนใจด้านลออจันทร์บ้าง
“ลออ เลี้ยงลูกตัวคนเดียวคงเหนื่อยมากสินะ”
“คุณหญิง ผม...”
“เรียกคุณแม่เถอะ”
“!!!!!”
ลออจันทร์ทั้งตกใจและประหลาดใจเมื่อคุณไพลินยอมโอนอ่อนให้ตน จึงหันไปสบตากับครามด้วยความดีใจ
“อะแฮ่ม ฉันเห็นแก่หลานของฉันหรอกนะ” เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็นึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เห็นท่านเป็นคนใจยักษ์ใจมารหรือไรกัน
“แอ้ ยา ยา”ลลิตยืนเกาะรั้วมองมาทางผู้ใหญ่ด้วยสายตาน่ารักน่าชัง คุณไพลินที่เห็นท่าทางของหลานชายก็ปรี่เข้าไปเล่นด้วยทันที ไม่สนใจลูกชายลูกสะใภ้คนใหม่ของท่านอีก
“มามะ มาเล่นกับย่าดีกว่า”คุณไพลินหอมแก้มลลิตจนแก้มโย้ไปข้างหนึ่ง นึกชื่นชมลออจันทร์ที่เลี้ยงหลานของท่านออกมาได้จ้ำม่ำขนาดนี้
“ยา ยา ยา”ลลิตที่ตอนนี้คิดว่าตัวเองต้องมัดใจหญิงวัยกลางคนตรงหน้าก็ปลดปล่อยความน่ารักอย่างเต็มที่
ทีนี้ล่ะ เขาก็มีคนที่ช่วยหยุมหัวเจ้าพ่อโง่เพิ่มอีกคนแล้ว วะฮ่าฮ่า
ช่วงสายหลังหนูน้อยลลิตถึงเวลานอนกลางวัน คุณไพลินก็ขอตัวกลับไปก่อนก่อนกลับไม่ลืมย้ำให้พาหลานชายไปเที่ยวที่บ้านใหญ่บ่อย ๆ ด้วย ลออจันทร์รับปากอย่างยินดีก่อนยืนส่งคุณหญิงขึ้นรถจากไป
ครามโอบไหล่ลออจันทร์พากันเดินเข้าไปในบ้าน ก่อนจะชักชวนลออจันทร์ไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าในตอนบ่าย
ลออจันทร์ต้องการซื้อของสดมาทำอาหารจึงรับปากชายหนุ่ม พร้อมกับนั่งลิสต์รายการที่ต้องซื้อเพิ่มอย่างจริงจัง ครามยิ้มขำก่อนจะขอตัวไปจัดการงานที่คั่งค้างในห้องทำงานระหว่างรอให้ลูกชายตื่นนอน
เวลา 15.00
“ฮ้าวววว แม่ะ แม่ะ” เสียงหาววอดมาพร้อมกับเสียงเรียกของลูกชายทำให้ลออจันทร์ผละออกมาจากห้องครัว
“ลลิต ตื่นแล้วเหรอครับ มาล้างหน้ากันดีกว่านะ”
“คิก คิก”
ลลิตที่หลับไปตื่นหนึ่งรู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้น ครามที่แต่งตัวเสร็จลงมาด้านล่างจึงอาสาล้างหน้าให้ลูกน้อยและบอกให้ลออจันทร์ขึ้นไปแต่งตัว
“แอ้ แอ้” เราจะไปไหนกันเหรอ
ทารกน้อยได้แต่สงสัยก่อนที่จะโวยวายดังลั่นเมื่อครามใช้แรงเช็ดหน้าจนใบหน้าน้อย ๆ ของตนแดงเถือกไปหมด
“แอ้ แอ้” เจ้าพ่อโง่นี่จะรังแกเขาให้ได้เลยใช่ไหม
“พ่อลูกเล่นอะไรกันครับ” ลออจันทร์ที่เดินลงมาหลังจากเปลี่ยนเครื่องแต่งกายแล้ว เดินไปหาพ่อลูกที่ส่งเสียงครึกครื้น
“มา มา มา” หม่าม้าลลิตเปียกไปหมดแล้ว
ครามได้แต่ยิ้มแหยเมื่อเห็นผลงานของตน ลออจันทร์ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจเมื่อเห็นสภาพเปียกปอนของพ่อลูกจึงไล่ให้ครามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกรอบ
“แอ้ แอ้”
“โอ๋ ป๊ะป๋าเขาไม่ได้ตั้งใจให้ลูกเปียกหรอกนะครับ หนูยกโทษให้ป๊ะป๋าเถอะนะ”ลออจันทร์เห็นลลิตหน้าบึ้งตึงก็รีบกล่อมให้หนูน้อยสงบลง
ใช้เวลาไม่นานทั้งครอบครัวก็อยู่บนรถครอบครัวคันใหญ่พร้อมสำหรับเดินทาง ลลิตกอดตุ๊กตาไดโนเสาร์คู่ใจไว้ไม่ห่าง ขาป้อมกวัดแกว่งบนที่นั่งคาร์ซีทอย่างอึดอัด
“แม่ะ มา มา” หม่าม้าลลิตอึดอัด
ลออจันทร์ที่นั่งข้างหลังมองดูท่าทางอึดอัดของลูกน้อยก็ได้แต่ใจแข็งเพื่อความปลอดภัยของลูกชาย
“ลูกคงยังไม่ชินน่ะ” ครามที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถเอ่ยกับลออจันทร์ที่นั่งด้านข้างเมื่อเห็นท่าทีพะวักพะวง
“ครับ” ลออจันทร์ได้แต่ทำใจแข็งหลบสายตาลูกน้อยเบนไปยังครามที่แม้วันนี้แต่งตัวง่าย ๆ แต่ก็ยังดูดี ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนเมื่อมองไล่ตามแขนแกร่งไปถึงมือหนาที่จับพวงมาลัยรถก่อนจะเสหลบสายตาไปมองวิวทัศน์ด้านนอกแทน
ครามยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของโอเมก้าหนุ่ม ในใจนึกไปถึงยามค่ำคืนที่ทั้งสองจะได้นอนร่วมห้องด้วยกันครั้งแรกก็อดตื่นเต้นแทบทนไม่ไหว
รถแล่นเข้าไปจอดตรงช่องสำหรับผู้บริหารทำให้อยู่ติดกับทางเข้าห้างสรรพสินค้า ครามอาสาอุ้มลลิตที่ถูกห่อตัวด้วยชุดคุณหมีขึ้นมาอุ้มเอาไว้เอง ลออจันทร์ถือรถเข็นเดินนำพ่อลูกเข้าในโซนผักผลไม้
“อูววว แม่ะ อูววว” หม่าม้าลลิตอยากกินแอปเปิ้ล
ครามรวบร่างตุ้ยนุ้ยของลูกชายที่พยายามตะเกียกตะกายไว้แน่นยิ่งผ่านโซนผลไม้สีสด ลลิตยิ่งส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอย่างตื่นเต้น
ลออจันทร์รีบซื้อของสดที่จำเป็นก่อนจะรีบเข็นรถไปทางของใช้ในครัว ครามรวบร่างลลิตไว้แน่นขณะเดินผ่านเครื่องใช้ไฟฟ้ากันไม่ให้ลลิตมือซนคว้าไปเล่น
“แอ้ แอ้” แน่นไปแล้ว
“เลือกของเสร็จแล้ว เราไปทานข้าวด้านบนกันเถอะ” ครามเอ่ยบอกลออจันทร์เมื่อเห็นว่าเลือกของตามที่ต้องการไว้ในตะกร้าหมดแล้ว ก็รีบแย่งรถเข็นตรงไปยังแคชเชียร์ยื่นบัตรจ่ายเงินโดยที่ร่างบางไม่ทันทักท้วง
ครามมือหนึ่งอุ้มลูกชายอีกมือโอบร่างลออจันทร์ขึ้นบันไดเลื่อนไปยังชั้นอาหารที่จองไว้ ชายหนุ่มเดินยังร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง พนักงานที่เห็นร่างสูงก็รีบเดินเข้ามาบริการทันที
“เชิญคุณครามทางนี้ครับ”
“หม่ำ หม่ำ” ลลิตที่กัดหางไดโนเสาร์อยู่กวาดสายตาสำรวจไปทั่วร้าน ได้กลิ่นหอมของอาหารท้องน้อย ๆ ก็เริ่มประท้วง
“ขออาหารสำหรับเด็กอ่อนชุดหนึ่งด้วยนะ”ครามสั่งอาหารก่อนจะกำชับเมนูของลูกชายเป็นพิเศษ ลลิตที่เริ่มหิวตบมือกับถาดอาหารน้ำลายเริ่มไหลออกมาจากมุมปาก
“อดทนแป็ปนึงนะครับคนเก่ง เดี๋ยวอาหารก็มาแล้ว” ลออจันทร์เช็ดมุมปากลูกชายด้วยผ้าอ้อมผืนเล็กรอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟด้วยความรวดเร็ว
“หม่ำ อาาา” หิวแล้ว ลลิตหิวแล้ว
ทารกน้อยทานอาหารเสร็จอย่างรวดเร็วจากนั้นก็นั่งมองลออจันทร์กับครามนั่งทานข้าวต่อ
“คุณครามครับ คืนนี้ผมขอให้ลลิตมานอนกับเราได้ไหมครับ”ลออจันทร์รวบรวมความกล้าเอ่ยกับคนตรงหน้า
“ได้สิ” ครามชะงักไปนิดนึงก่อนจะตอบตกลงอย่างง่ายดาย ลออจันทร์ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะทานอาหารที่ครามตักมาให้อย่างมีความสุขโดยไม่ทันสังเกตสายตาแวววับ
หึหึ คิดว่ามีลลิตมานอนด้วยแล้วพี่จะไม่กล้าทำอะไรงั้นเหรอ เด็กน้อยจริง ๆ
Related chapter
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 11 NC
“อาบน้ำป๋อมแป๋มกันครับ” ลลิตถูกลอกคราบจนตัวเปล่าเปลือยโชว์พุงอยู่อ่างอาบน้ำขนาดเล็ก ในมือถือตุ๊กตาเป็ดที่ลอยอยู่เต็มอ่าง “แอ้ อ้าย คิก คิก” หม่าม้าอาบน้ำให้ลลิตมีความสุขจังเลย อิอิ “หนูอย่าตีน้ำสิครับ อ้าวยกมือขึ้น ฮึบ” ลลิตชูมือตามผู้เป็นแม่ “เด็กดีของหม่าม้า” “คิก คิก” “ลออ ลูกอาบน้ำเสร็จรึยัง” ครามชะโงกหน้าเข้ามาถามแม่ลูกเมื่อเวลาผ่านไปสมควรแล้ว ภายในห้องน้ำมีลออจันทร์อุ้มก้อนขาวนุ่มนิ่มถูกห่อตัวด้วยผ้าสีสันสดใสกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ “ลออไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้ลูกเอง” ครามอาสาแก้ตัวอีกร
Dernière mise à jour : 2025-04-03ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 12
“โธ่ ลลิตหนูกินอีกนิดนึงสิครับ” ลออจันทร์พยายามป้อนนมให้ลลิตแต่หนูน้อยกลับส่ายหน้าไม่ยอมดื่มจากขวดนมเอาแต่ใช้หัวดุนดันหน้าอก ลออจันทร์ได้แต่ยอมเลิกเสื้อนอนขึ้นมา ลลิตน้อยดีใจที่แม่ยอมตามใจตนปากน้อยดูดกลืนยอดถันที่บวมเต่งอย่างรวดเร็ว แต่ไม่นานก็คายออกแล้วร้องไห้จ้าออกมา “แงงงงง”ทำไมไม่มีน้ำนมแล้วอ่ะหม่าม้า ลออจันทร์ที่เห็นลูกร้องไห้ก็หน้าเสียทันที ตวัดสายตาคาดโทษไปหาคนที่เปิดประตูห้องน้ำออกมา ครามยิ้มเจื่อนเดินเช็ดผมเสร็จก็คลานขึ้นมาบนเตียงโฉบอุ้มร่างที่งอแงอยู่กับหน้าอกลออจันทร์มาอุ้มเอาไว้เอง “ลลิตหนูร้องไห้ทำไมครับ คนเก่ง” เอ่ยปลอบลูกเสียงอ่อนโยนแต่ลอบส่งสายตามองลออจันทร์ที่สวมแค่เสื้อนอนของตนเพียงตัวเดีย
Dernière mise à jour : 2025-04-04ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 13
“ถ้ายังเรียกผมมาด้วยเรื่องไร้สาระอีกล่ะก็ คราวหน้าได้เห็นดีกันแน่”ชายหนุ่มใบหน้าบึ้งตึงประกาศกร้าวไม่สนหัวหงอกหัวดำในห้อง เหวี่ยงประตูห้องประชุมปิดตามแรงอารมณ์“เอ่อ ท่านประธานครับ”“มีอะไรอีก” ครามถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“คุณพิศาล ตอนนี้อยู่ในห้องท่านประธานครับ”ครามหยุดเดินไปจังหวะหนึ่งก่อนจะก้าวเดินเร็ว ๆ กลับไปยังห้องทำงานของตน ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปพบกับภาพปู่หลานเล่นกันอย่างสนุกสนาน“ลลิต ไหนเรียกปู่สิ”“ปู ปู ปู”“ฮ่าฮ่าฮ่า เก่งมากนี่รางวัลคนเก่ง” คุณพิศาลหยิบแบงก์เทามาอีกหนึ่งใบ ตอนนี้รอบตัวหนูน้อยลลิตมีแบงก์หลากสีไม่ว่าจะสีแดง สีม่วง สีเขียวเต็มไปหมด“อูวววว ปู ปู” เงินเยอะแยะไปหมดเลยฮะ คุณปู่“คุณพ่อ !!!” ครามส่งเสียงเรียกตัวการที่ทำให้เกิดประชุมผู้ถือหุ้นด่วนทำให้เขาต้องฝากลลิตไว้ให้คุณขวัญดูแล
Dernière mise à jour : 2025-04-04ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทนำ
“อุแว้! อุแว้!”เสียงร้องแหลมเล็กของทารกดังก้องไปทั่วห้องคลอด พร้อมกับหยดน้ำตาของ ลออจันทร์ ที่รินไหลออกมาด้วยความปีติ หัวใจเต้นแรงด้วยความยินดี“ยินดีด้วยครับ เพศหลักเป็นเด็กผู้ชาย”คุณหมอเอ่ยแจ้งข่าวดี พลางอุ้มร่างเล็กไปทำความสะอาด ขณะที่ลออจันทร์ค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง ความเหนื่อยล้ากัดกินจนเขาหมดสติไปในที่สุดอึดอัดจัง... ทำไมลืมตาไม่ได้?ร่างเล็กถูกห่อด้วยผ้าผืนหนา ทารกน้อยขยับตัวยุกยิกด้วยความไม่สบายตัว ความรู้สึกอึดอัดทำให้เขาต้องร้องออกมา“แอ๊ะ แอ้~”เฮ้ย!?ทำไมเสียงเราเป็นแบบนี้วะ!?ใบไผ่ อดีตวิศวกรหนุ่มโสดวัยสามสิบปี ชีวิตของเขาต้องจบลงอย่างไม่คาดฝันเมื่ออุบัติเหตุพลัดตกจากตึกสูงแปดชั้นทำให้เสียชีวิตคาที่แต่แทนที่จะดับสูญไป เขากลับลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในร่างของเด็กทารก!“เป็นอะไรครับ ลลิต ลูกแม่”เสียงอ่อนโยนดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาหาทารกน้อยในเปลเด็กเล็ก ก่อนจะประคองร่างเล็กขึ้นอย่างทะนุถนอม ก่อนจะพาดบ่าและโยกตัวเบาๆ กล่อมให้สงบ“ฮึก... ฮือ...”ทารกน้อยพยายามจะเปล่งเสียงพูด แต่สิ่งที่ออกมากลับมีเพียงเสียงร้องไห้สะอื้นทันใดนั้น ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ก็พรั่งพรูเข้า
Dernière mise à jour : 2025-03-31ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 1
ใบไผ่ ไม่สิตอนนี้เขาชื่อ ลลิต ลูกชายของโอเมก้ากลิ่นน้ำผึ้งป่า ลออจันทร์ ในโลกใบนี้แบ่งเป็นเพศหลักชายหญิงและเพศรองซึ่งได้แก่ อัลฟ่า เบต้า โอเมก้า เพศรองจะตรวจพบเมื่อเด็กอายุเจ็ดขวบขึ้นไปลลิตเหม่อมองตุ๊กตาแขวนหมุนไปมาอย่างปลงตก นี่เขาทะลุมิติมาในเรื่อง วางแผนมัดใจนายอัลฟ่าเย็นชา นิยายบอยเลิฟชื่อดังที่น้องสาวของเขา ต้นหลิว ติดงอมแงมคอยพูดเรื่องของตัวละครในนิยายให้ฟังตอนกินข้าวบ่อย ๆ รู้อย่างนี้ไม่น่าเสียบหูฟังหนีเลยทารกน้อยค่อย ๆ เรียบเรียงความทรงจำที่กระจัดกระจาย ลออจันทร์ แม่ของเขาในนิยายเรื่องนี้รับบทเป็นตัวประกอบที่แอบหลงรัก คุณคราม อัลฟ่าหนุ่มที่เพิ่งเปิดตัวคู่หมั้นสายฟ้าแลบจนเป็นที่ฮือฮาของคนทั้งประเทศ ทำให้ลออจันทร์รู้สึกผิดที่พลาดนอนกับคุณชายของบ้านจนต้องหอบท้องหนีมาเพื่อให้คนที่ตนแอบรักได้แต่งงานกับแฟนสาวอย่างราบรื่นเรื่องราวผ่านไปจน ลลิต โอเมก้าน้อยได้เติบโตขึ้นจนอายุ 20 ปี เด็กน้อยที่ผ่านความลำบากมาตั้งแต่เด็ก รูปร่างจึงผอมซีด ใบหน้าปกคลุมด้วยทรงผมหน้าม้าทำให้ดูมืดมนขึ้นไปอีก หนุ่มน้อยขี้อายได้ตกหลุมรัก แทนไท เดือนมหาลัยสุดฮอต หากแต่คนขี้ขลาดอย่างเขาคงได้แต่แอบรักเขาข้างเ
Dernière mise à jour : 2025-03-31ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 2
จ๊วบ จ๊วบ เสียงดูดกลืนน้ำนมของทารกน้อย เรียกรอยยิ้มของลออจันทร์ให้กว้างขึ้นไปอีกความจริงเขาไม่อยากดื่มนมจากเต้าหรอกนะ แต่ร่างกายทารกนี่ยุ่งยากจริงหากไม่หิวก็หลับอยู่นั่นแหละ ลลิตคิดถึงร่างกายผอมแห้งของลลิตตอนโต มืออวบยิ่งบีบจับเต้าไว้แน่นออกแรงดูดกลืนน้ำนมจนเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของโอเมก้าหนุ่มดังขึ้น“โอ๊ะ ลูกแม่ แรงดีจริง ๆ เลยนะเนี่ย” เสียงนุ่มหยอกล้อเจ้าตัวเล็ก จนลลิตรู้สึกผิดจึงได้เบาแรงลงเล็กน้อย สองแม่ลูกใช้เวลาร่วมกันสักพักจนร่างทารกหลับคาหน้าอกลออจันทร์อุ้มร่างเล็กนอนลงเปลเด็ก ก่อนผละออกไปซักผ้าอ้อมที่ใช้แล้วในห้องน้ำ แม้การเป็นโอเมก้าเลี้ยงเดี่ยวจะลำบากไปหน่อย แต่เขาโชคดีที่บรรดาผู้คนที่รายล้อมเขาต่างคอยให้ความช่วยเหลือ ลออจันทร์หวนนึกถึงใบหน้าหล่อเหล่าในความทรงจำ แต่ก็รีบสลัดทิ้งไปอย่างรวดเร็วป่านนี้คุณครามกับคุณรินคงแต่งงานกันไปแล้วกริ๊ง กริ๊ง เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น ทำให้ลออจันทร์หลุดออกจากภวังค์ความคิด ชายหนุ่มรีบออกไปสำรวจลูกน้อยก่อนว่าจะสะดุ้งกับเสียงออดหรือเปล่า เมื่อเห็นทารกน้อยหลับอุตุอย่างน่ารัก ก็รีบไปเปิดประตูเพื่อต้อนรับแขก“โอ๊ย ยายแก่หยิกฉันทำไม” เสียง
Dernière mise à jour : 2025-03-31ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 3
“ฮึก ฮึก” เสียงสะอื้นของลลิตน้อยเริ่มสงบลงเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของลออจันทร์ โอเมก้าหนุ่มที่ตอนนี้นั่งหลบมุมอยู่ในร้านโดยฝั่งตรงข้ามมีคนหน้าดุเฝ้ามองกระทำด้วยสายตาอ่อนโยนไม่ห่างสายตาที่ทารกวัยเจ็ดเดือนจ้องมองคนแปลกหน้าเขม็งอย่างกับว่ารู้จักมานาน ทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกแปลกใจแน่ละสิ เขาต้องรู้จักคนตรงหน้าอยู่แล้ว ครามคุณพ่อของนายเอกและเป็นไอ้หน้าโง่ที่เลี้ยงดูลูกคนอื่นจนไม่รู้ว่าลูกตัวเองตายไปตั้งนานแล้วลลิตคิดแล้วก็โกรธคนตรงหน้าที่มีส่วนทำให้หม่าม้าของตนต้องมีจุดจบแบบนั้น ใบหน้าน้อย ๆ ออกอาการฮึดฮัดชี้มือชี้ไม้ไปมาจนคนเป็นแม่นึกฉงน“เด็กดี ไม่ต้องร้องนะครับ” เสียงลออจันทร์เอ่ยปลอบโยนลูกชายในอ้อมอก ก่อนจะเหลือบมองชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามแวบหนึ่ง“คุณลูกค้า หากต้องการสั่งกาแฟรบกวนสั่งที่หน้าเคาน์เตอร์นะครับ” ลออจันทร์รวบรวมความกล้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม“ตอนที่เดินเข้ามาในร้านนายยังเรียกฉันว่า คุณครามอยู่เลยนะ” ลออจันทร์เม้มปากแน่น อยากจะเขกกะโหลกตัวเองเมื่อเผลอปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มออกไป“คุณคราม มาที่นี่ทำไมครับ” อ้อมกอดเริ่มรัดแน่นเมื่อลูกน้อยที่อยู่บนตักเริ่มขยับตัวขยุกขยิกพยายามหันหน้าออกมา ร่
Dernière mise à jour : 2025-03-31ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 4
แม้จะเตรียมใจมาบ้างแล้วแต่เมื่อเห็นสถานที่สองแม่ลูกอาศัยอยู่ก็ทำให้ครามรู้สึกปวดใจไปหมดสภาพห้องเช่าขนาดกลางที่ไม่ได้กว้างมากนัก ภายในห้องนอกจากจะมีเตียงขนาดกลางชิดมุมห้องและเปลเด็กกลางห้องยังมีของสำหรับเด็กอ่อนที่อยู่บนโต๊ะข้างตู้เย็นกลางเก่ากลางใหม่บริเวณกลางห้องมีเสื่อเด็กเล่น ยังดีที่มีระเบียงหลังใช้สำหรับตากผ้าอ้อมกับอ่างล้างจาน“แอ้ แอ้” มองแบบนี้หมายความว่ายังไงทารกน้อยตบมือปุ ๆ ไปที่คางได้รูปเมื่อเห็นคนตัวยักษ์กวาดสายตาไปทั่วห้อง ลออจันทร์ที่ยืนอยู่ด้านข้างหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย“เอ่อ คุณครามนั่งที่เตียงได้นะครับ” ปกติสองแม่ลูกจะปูเสื่อนั่งเล่นกลางห้อง ลลิตตัวน้อยรู้ความมาก เมื่อกลับจากที่ทำงานลออจันทร์จะปูเสื่อนิ่มไว้กลางห้องและเทบรรดาของเล่นที่ตายายที่ขยันซื้อมาฝากปล่อยให้ลูกเล่นตามลำพัง ส่วนเขานั้นก็จะรีบซักผ้าอ้อมและทำอาหารเย็น เด็กอายุเจ็ดเดือนเริ่มทานอาหารอ่อน ๆ ได้แล้ว ลออจันทร์จึงมักสลับทำอาหารกับป้อนนมให้ลูกเป็นบางครั้งเพื่อฝึกให้ลลิตเลิกเต้าเพราะตอนนี้น้ำนมของเขาแทบจะไม่มีแล้วครามเดินไปที่เตียงก่อนจะวางลูกน้อยให้นอนแผ่บนเตียง ลลิตที่ถูกปล่อยตัวพลิกคว่ำคลานไปทั่
Dernière mise à jour : 2025-03-31
Latest chapter
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 13
“ถ้ายังเรียกผมมาด้วยเรื่องไร้สาระอีกล่ะก็ คราวหน้าได้เห็นดีกันแน่”ชายหนุ่มใบหน้าบึ้งตึงประกาศกร้าวไม่สนหัวหงอกหัวดำในห้อง เหวี่ยงประตูห้องประชุมปิดตามแรงอารมณ์“เอ่อ ท่านประธานครับ”“มีอะไรอีก” ครามถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“คุณพิศาล ตอนนี้อยู่ในห้องท่านประธานครับ”ครามหยุดเดินไปจังหวะหนึ่งก่อนจะก้าวเดินเร็ว ๆ กลับไปยังห้องทำงานของตน ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปพบกับภาพปู่หลานเล่นกันอย่างสนุกสนาน“ลลิต ไหนเรียกปู่สิ”“ปู ปู ปู”“ฮ่าฮ่าฮ่า เก่งมากนี่รางวัลคนเก่ง” คุณพิศาลหยิบแบงก์เทามาอีกหนึ่งใบ ตอนนี้รอบตัวหนูน้อยลลิตมีแบงก์หลากสีไม่ว่าจะสีแดง สีม่วง สีเขียวเต็มไปหมด“อูวววว ปู ปู” เงินเยอะแยะไปหมดเลยฮะ คุณปู่“คุณพ่อ !!!” ครามส่งเสียงเรียกตัวการที่ทำให้เกิดประชุมผู้ถือหุ้นด่วนทำให้เขาต้องฝากลลิตไว้ให้คุณขวัญดูแล
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 12
“โธ่ ลลิตหนูกินอีกนิดนึงสิครับ” ลออจันทร์พยายามป้อนนมให้ลลิตแต่หนูน้อยกลับส่ายหน้าไม่ยอมดื่มจากขวดนมเอาแต่ใช้หัวดุนดันหน้าอก ลออจันทร์ได้แต่ยอมเลิกเสื้อนอนขึ้นมา ลลิตน้อยดีใจที่แม่ยอมตามใจตนปากน้อยดูดกลืนยอดถันที่บวมเต่งอย่างรวดเร็ว แต่ไม่นานก็คายออกแล้วร้องไห้จ้าออกมา “แงงงงง”ทำไมไม่มีน้ำนมแล้วอ่ะหม่าม้า ลออจันทร์ที่เห็นลูกร้องไห้ก็หน้าเสียทันที ตวัดสายตาคาดโทษไปหาคนที่เปิดประตูห้องน้ำออกมา ครามยิ้มเจื่อนเดินเช็ดผมเสร็จก็คลานขึ้นมาบนเตียงโฉบอุ้มร่างที่งอแงอยู่กับหน้าอกลออจันทร์มาอุ้มเอาไว้เอง “ลลิตหนูร้องไห้ทำไมครับ คนเก่ง” เอ่ยปลอบลูกเสียงอ่อนโยนแต่ลอบส่งสายตามองลออจันทร์ที่สวมแค่เสื้อนอนของตนเพียงตัวเดีย
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 11 NC
“อาบน้ำป๋อมแป๋มกันครับ” ลลิตถูกลอกคราบจนตัวเปล่าเปลือยโชว์พุงอยู่อ่างอาบน้ำขนาดเล็ก ในมือถือตุ๊กตาเป็ดที่ลอยอยู่เต็มอ่าง “แอ้ อ้าย คิก คิก” หม่าม้าอาบน้ำให้ลลิตมีความสุขจังเลย อิอิ “หนูอย่าตีน้ำสิครับ อ้าวยกมือขึ้น ฮึบ” ลลิตชูมือตามผู้เป็นแม่ “เด็กดีของหม่าม้า” “คิก คิก” “ลออ ลูกอาบน้ำเสร็จรึยัง” ครามชะโงกหน้าเข้ามาถามแม่ลูกเมื่อเวลาผ่านไปสมควรแล้ว ภายในห้องน้ำมีลออจันทร์อุ้มก้อนขาวนุ่มนิ่มถูกห่อตัวด้วยผ้าสีสันสดใสกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ “ลออไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้ลูกเอง” ครามอาสาแก้ตัวอีกร
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 10
“คิก คัก” ลลิตน้อยกำลังเล่นปาลูกบอลอยู่ในคอกเด็กเล่นอย่างสนุกสนานแต่หูกลับคอยเงี่ยฟังบทสนทนาที่ห่างไปไม่ไกล “ผมต้องกราบขอโทษคุณหญิงด้วยนะครับที่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง” ลออจันทร์ยกมือไหว้ขอโทษอดีตเจ้านาย ครามรีบคุกเข่าเคียงข้างผู้เป็นภรรยาพร้อมกับรับผิดชอบร่วมกัน “เรื่องนี้ผมเองก็มีส่วนผิดด้วยครับ ถ้าหากผมไม่ดื่มจนขาดสติเรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น” คุณหญิงไพลินมองดูสองคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงตก โบกมืออนุญาตให้ทั้งสองลุกขึ้น “ลุกมานั่งเก้าอี้ดี ๆ เถอะ วันนี้ฉันไม่ได้จะมาต่อว่าอะไร แค่อยากมาเห็นหน้าหลานเท่านั้น” ลออจันทร์กับครามมองหน้
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 9
ลลิตมองบรรดาคนแปลกหน้าย้ายของออกจากห้องพัก ตั้งแต่เช้าที่เขารู้สึกตัวก็ถูกครามอุ้มไว้ในอ้อมแขนแล้ว ชายหนุ่มมาคุมการย้ายสัมภาระแม่ลูกด้วยตนเองถึงแม้ว่าลออจันทร์จะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะ“เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” เตวิชเดินเข้ามารายงานเจ้านายหนุ่มที่นั่งอยู่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่“อืม”พยักหน้าตอบรับก่อนจะหันไปมองลออจันทร์ที่ยังบอกลาสองตายายไม่เสร็จ“ขอบคุณยายแจ่มกับตาทดอีกครั้งนะครับที่คอยช่วยเหลือผมมาโดยตลอด”ลออจันทร์ไหว้ขอบคุณทั้งสองคนอย่างซาบซึ้ง“ตอนนี้ลออมีความสุขก็ดีแล้วล่ะ ยายเห็นหลานมีความสุขยายก็ดีใจ”ยายแจ่มมองดูลลิตในอ้อมกอดของครามอย่างเอ็นดู“ยา ยา” ยายแจ่มจ๋า อุ้มลลิตหน่อยจ๊ะมือเล็กชูมือไปทางยายแจ่มตากลมโตออดอ้อนให้หญิงชราอุ้มตน ครามประคองร่างลูกชายเข้าสู่อ้อมกอดของยายแจ่มฟอด ฟัดหอมแก้มจนแก้มนุ่มนิ่มกระเพื่อมทารกน้อยหัวเราะคิกคักชอบใจ ยายแจ่มเอ่ยลาคู่สามีภรรยาตรงหน้า“ไว้คราวหน้าพาหลานมาเยี่ยมบ่อย ๆ นะ” กล่าวลาเสร็จก็ส่งลลิตคืนสู่อ้อมออกลออเด็กน้อยมองตาแป๋วยังคงไม่เข้าใจในการก
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 8
ย้อนกลับไปเมื่อสามอาทิตย์ก่อนท่ามกลางตึกระฟ้าสูง ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างกำยำสมกับเป็นอัลฟ่า ยืนมองหน้าต่างดูแสงไฟท้ายรถตรงถนนเคลื่อนที่ไปมาสายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย“คุณครามครับ ได้เวลาแล้วครับ” เตวิช เลขาประจำตัวเอ่ยเตือนเมื่อถึงเวลาที่นัดไว้“อืม”ร่างสูงรับคำก่อนจะเดินนำออกจากห้องทำงาน เตวิชมองร่างสูงที่เดินนำหน้า ชายหนุ่มดูแปลกไปตั้งแต่ที่เกิดอุบัติเหตุรถชนเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน หลังจากที่ครามฟื้นขึ้นมาสิ่งแรกที่ถามคือ“ลออจันทร์อยู่ที่ไหน”“ลออจันทร์?” เมื่อครามเห็นเตวิชทำหน้าฉงนก็เงียบไป ก่อนจะออกคำสั่งที่ทำให้เขาตกตะลึง“ส่งตัวอย่างดีเอ็นเอของฉันกับอัยวาไปตรวจให้เร็วที่สุด”รถหรูแล่นผ่านร้านค้ามากมายแต่ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มสนใจได้ ครามหวนนึกความทรงจำในชาติก่อนเรื่องราวเริ่มต้นในงานเลี้ยงต้อนรับเพื่อนสนิทของคุณแม่ที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ไม่รู้ว่าเขาดื่มแอลกอฮอล์ไปมากแค่ไหนตื่น
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 7
“ฮึก อึก” เสียงสะอื้นไห้ของเด็กน้อยดังเป็นพัก ๆ ร่างอ้วนซึ่งตอนนี้ซุกหน้ากับบ่าลออจันทร์ มือป้อมกอดคอผู้เป็นแม่ไว้แน่นแต่ไม่วายจับหางไดโนเสาร์ไม่ยอมปล่อย“อย่ารัดคอแม่แน่นแบบนั้นสิครับ มาให้พ่ออุ้มมา”ครามเห็นท่าลูกหมีโคอาล่ากอดต้นไม้ของลูกก็อดขำไม่ได้“แอ้ แอ้” ไปไกล ๆ เลยนะมือน้อยที่กำหางไดโนเสาร์อยู่ใช้แรงฟาดตุ๊กตาไปที่ชายหนุ่มท่าทางเกรี้ยวกราด จนลออจันทร์ต้องปรามลูกน้อย“เอ๊ะ ลลิตอย่าทำแบบนี้สิครับ”“ฮึก แงงงงงง”หม่าม้าดุลลิตเหรอเสียงร้องไห้ที่เพิ่งเงียบไปกลับมาดังอีกครั้ง ลออจันทร์มองลูกน้อยอย่างอ่อนใจมือบางคอยลูบแผ่นหลังน้อย ๆ พลางโยกตัวกล่อมร่างนุ่มนิ่ม“แม่ะ อะบูวววว” หม่าม้าอยากกลับบ้านแล้วครับ“กลับกันเถอะ ลูกคงง่วงนอน” ครามถือของแทนลออจันทร์โอบประคองร่างสองแม่ลูกเข้าไปในลิฟต์ ลออจันทร์ไม่อยากอยู่ในอ้อมแขนแต่ก็จนใจเมื่อสองมืออุ้มลูกน้อย
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 6
“หม่าม้า ไหนลองพูดสิครับ หม่าม้า”“ม่ะแม่ะ แม่ะ อ้ายย” ทำไมลิ้นเปลี้ยแบบนี้“เก่งมากครับ ฟอด” ลออจันทร์หอมแก้มยุ้ยฟอดใหญ่เป็นรางวัลให้แก่ลูกน้อยที่พยายามเลียนเสียงตนได้สำเร็จเด็กอายุเจ็ดเดือนจะเริ่มพูดคำง่าย ๆ ได้แล้วลออจันทร์จึงอยากให้ลลิตลองฝึกดูแต่ปรากฏว่าลูกเขาช่างฉลาดจริง ๆ สอนไม่กี่รอบก็พูดได้แล้ว“แม่ะ แม่ะ หม่ำ หม่ำ” หม่าม้าลลิตหิวข้าวแล้ว“โอ๋ ลลิตหิวข้าวแล้วเหรอครับ รอแปปนึงนะครับ”“อ้ายย ยา อ้ายย”กริ๊ง กริ๊งลออจันทร์ที่กำลังบดข้าวกับกล้วยสุกได้ยินเสียงกริ่งจึงเดินไปเปิดประตูเชิญแขกที่คุ้นหน้าคุ้นตาเข้ามาในห้อง ครามที่ในวันนี้แต่งตัวสบาย ๆ สวมเสื้อยืดแบรนด์ดังกับกางเกงเนื้อดีถือถุงใบใหญ่เข้ามาในห้องสร้างความสนใจให้แก่ลลิต“อา อา” ถืออะไรมาอ่ะลลิตคลานมาตรงหน้าผู้เป็นพ่อด้วยความอยากรู้ ครามที่เห็นลูกคลานมาหาก็ดีใจย่อตัวลงรวบร่างอวบอัดเข้ามากอดมาหอม“แอ้ อ้ายยย”
ลลิตจะปกป้องหม่าม้าเอง บทที่ 5
หลังจากส่งลออจันทร์ที่ร้านอุ่นไอรัก ครามก็นั่งรถกลับบริษัทไปทำงานต่อระหว่างนั่งทำงานแทบจะไม่มีสมาธิ มัวแต่มองนาฬิกาข้อมือเป็นพัก ๆ แทบอยากจะให้ถึงเวลาเลิกงานเร็ว ๆ หากแต่ชายหนุ่มก็ต้องผิดหวังเมื่อได้รับสายจากผู้เป็นแม่ “ครับ คุณแม่” “ตาคราม นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องให้หนูรินรีบพาหนูอัยวาไปต่างประเทศด้วย รีบกลับมาห้ามเมียแกเดี๋ยวนี้นะ” เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นแทรกเข้ามาท่ามกลางเสียงปลอบประโลมของคนในบ้าน “งั้นคุณแม่ก็บอกให้โรสรินเตรียมใจไว้ดี ๆ นะครับ”พูดจบก็กดตัดสายไป สายตาเย็นชาครุ่นคิดถึงเรื่องที่โรสรินกระทำลงไป คิดว่าถ้าจากไปเงียบ ๆ เขาจะไม่คิดบัญชีย้อนหลังแล้วแท้ ๆ ชายหนุ่มเห็นแก่อัยวาจึงไม่อยากถึงขั้นแตกหักกับโรสริน เด็กน่าสงสารที่ครามคิดว่าเป็นลูกชายในชาติที่แล้วถึงแม้ไม่ได้เลี้ยงดูมาอย่างใกล้ชิดแต่ก็ยังมีความรู้สึกผูกพันอยู่บ้าง เขาจึงไม่อยากให้เรื่องที่ยังแก้ไขได้ส่งผลต่ออนาคตของเด็กคนนั้นอัยวาควรได้เจอพ่อที่แท้จริงครามถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจกลับบ้านไปจัดการเรื่องราวให้เรียบร้อยก่อนที่ลออจันทร์และลลิตจะย้ายเข้
