ตอนที่ 16 หวั่นไหว เช้าวันอาทิตย์ คิมหันต์ตื่นขึ้น ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวที่หลับใหล เขาไม่คิดจะกวนเธอ จึงลุกขึ้นจัดการตัวเองก่อนลงไปยังด้านล่าง “จัดกระเป๋าให้ฉันกับคุณแอ้ด้วย เราจะไปทะเลกันสัก 2-3 วัน” คิมหันต์สั่งแม่บ้านให้จัดเตรียมกระเป๋าให้ ก่อนจะโทรแจ้งเลขาเลื่อนการนัดทั้งหมดออกไปคิมหันต์ตั้งใจพากุลนารีไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาด้านนอกบ้าง ตั้งแต่หญิงสาวแต่งงานเข้ามา เธอแทบไม่ได้ออกไปที่ไหนเลย ดังนั้นเขาจึงอยากเอาใจเธอเป็นพิเศษกุลนารีตื่นขึ้นมา เธอหันซ้ายหันขวาก่อนพบว่าห้องนอนว่างเปล่า หญิงสาวลุกขึ้นบิดเนื้อบิดตัวขับความเมื่อยล้าที่มี ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัวสบาย ๆ ลงไปด้านล่าง“ทำไมตื่นเช้าจังคะ” หญิงสาวถามชายหนุ่มขณะขยับเก้าอี้มานั่งทานข้าวร่วมกับเขา“วันนี้เราจะไปพักผ่อนที่ทะเลกัน เดี๋ยวแอ้ทานข้าวเสร็จ ค่อยเตรียมตัว เราไม่ได้รีบมาก” ชายหนุ่มกล่าวขณะก้มหน้าก้มตาทานข้าว“ทะเล...วันนี้เหรอคะ แล้วงานพี่คิมล่ะ” หญิงสาวกล่าวอย่างสงสัย“พี่จัดการหมดแล้ว ให้แม่บ้านจัดเตรียมกระเป๋าให้เราสองคนแล้วด้วย” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวก่อนจะทำตาเชื่อมใส่“ค่ะ” หญิงสาว
ตอนที่ 17 ปล่อยใจ ตกเย็น คิมหันต์พากุลนารีนั่งทานดินเนอร์ริมชายหาด บริกรจัดอาหารแสนอร่อยจากเชฟฝีมือดีของโรงแรม เสียงคลื่นทะเลสาดซัดเป็นจังหวะ ราวเสียงเพลงบรรเลงขับกล่อม ชวนให้บรรยากาศแสนโรแมนติก ชายหนุ่มจัดการตัดสเต๊กเนื้อชิ้นใหญ่ออกเป็นคำ ๆ ก่อนสลับจานส่งให้หญิงสาวได้ทานได้ง่ายขึ้น ความอ่อนโยนที่เขามีให้เธอยิ่งทำให้เธอรู้สึกประหม่า หัวใจเต้นแรงเป็นจังหวะ จนแทบจะระเบิดออกมา หญิงสาวทำให้เพียงก้มหน้าเงียบพยายามควบคุมสติอารมณ์อันอ่อนไหวที่มี “ตกหลุมรักพี่รึยัง” ชายหนุ่มยื่นหน้าพร้อมส่งสายตาฉ่ำหวานใส่หญิงสาว “บ้าน่ะ” กุลนารีได้แต่ค้อนขวับใส่ก่อนจะพยายามตักอาหารเข้าปากเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกดีที่มี “ตกหลุมรักพี่เมื่อไหร่ บอกกันด้วยนะ” ชายหนุ่มยังมิวายออดอ้อนใส่เธอไม่หยุด เขาไม่เพียงต้องการได้ตัวของหญิงสาวเท่านั้น แต่เขาต้องการได้หัวใจเธอมาครอบครองด้วย “ทานข้าวได้แล้วค่ะ” หญิงสาวพูดตัดบท ก่อนจะรีบยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม “อั๊ก ๆ” เสียงสำลักน้ำดังขึ้นจากการรีบเร่งดื่ม ชายหนุ่มรีบลุกขึ้น
ตอนที่ 18 เผชิญหน้า “พี่คิม วันนี้พราวจะไปทานข้าวเย็นด้วยนะ อยากแนะนำใครบางคนให้รู้จัก” เสียงปลายสายจากแพรวพราว ลูกพี่ลูกน้องของเขา ทำให้เขาอดแปลกใจเสียไม่ได้ ร้อยวันพันปี หญิงสาวไม่เคยโผล่หน้ามาให้เขาเห็นเลยนอกจากจะเป็นเรื่องขอค่าขนม แล้วนี่ยังบอกว่าจะแนะนำให้รู้จัก แสดงว่าต้องเป็นคนพิเศษมาก ๆ สำหรับเธอแน่ ๆ คิมหันต์สั่งแม่บ้านให้จัดเตรียมอาหารสำหรับแพรวพราว ปู่ของเธอเป็นน้องชายกับปู่ของเขา แม้จะเป็นญาติห่าง ๆ กัน แต่ก็เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เขามีอยู่ ทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างเอ็นดูและตามใจน้องสาวคนนี้เป็นอย่างมาก “แอ้ วันนี้น้องสาวพี่จะมาทานข้าวด้วยนะ” ชายหนุ่มหันไปบอกกุลนารี แม้แพรวพราวจะเคยเจอหญิงสาวที่งานแต่งงานของทั้งคู่แล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้พูดคุยอย่างจริงจังสักครั้ง วันนี้ก็เป็นโอกาสเหมาะที่ทั้งสองสาวจะได้ทำความสนิทสนมกันไว้ “คุณพราวใช่หรือเปล่าคะ” หญิงสาวถาม “ใช่ค่ะ ยายตัวแสบนั่นแหละ” ชายหนุ่มบอก “เจอกันที่งานแต่ง คุณพราวเธอดูเอาใจยากเหมือนกันนะคะ” หญิงสาวกล่าวอย่างประหม่า เธอจำไ
ตอนที่ 19 หึงหวง “พราวจะแต่งงานนะคะ” แพรวพราวบอกคิมหันต์อย่างตื่นเต้น “อะไรนะ พี่ไม่อนุญาต” ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็ง “พี่คิม...พราวไม่ยอม พราวจะแต่ง นี่เป็นเรื่องของพราวนะ พี่คิมไม่มีสิทธิ์” หญิงสาวโวยวาย อย่างขัดใจ “พราว เรารู้จักกับผู้ชายคนนี้มานานแค่ไหนแล้ว แน่ใจได้ยังไงว่าเขารักเราจริง ๆ” ชายหนุ่มพยายามสงบอารมณ์ และพูดด้วยเหตุผลให้น้องสาวเขาได้คิด คิมหันต์รู้ดีว่าเข็มทิศเข้าหาน้องสาวเขานั้น ย่อมไม่ใช่จุดประสงค์ที่ดีแน่ และเขาไม่อยากให้น้องสาวต้องเสียใจภายหลัง “พราวอาจจะรู้จักเข็มทิศได้ไม่นาน แต่พราวมั่นใจว่าพราวดูคนไม่ผิด” หญิงสาวยังคงเสียงแข็ง ยืนยันหนักแน่น เธอเชื่อมั่นในตัวเอง และเธอก็จะไม่ยอมให้ใครมาขัดขวางความรักครั้งนี้เป็นอันขาด “ไม่รู้แหละ พราวจะแต่ง พี่คิมก็ห้ามพราวไม่ได้ พราวแค่มาบอกให้พี่คิมรับรู้เท่านั้น ไม่ใช่มาขออนุญาต” แพรวพราวยืนยันเสียงแข็ง ใบหน้าเชิดสูงอย่างขัดใจ “พราว....” คิมหันต์พ้อออกมา ยังไงเขาต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเข็มทิศไม่ได้มีเจตนาดีกับน้องสาวเขาแ
ตอนที่ 20 ลงทัณฑ์ คิมหันต์กระชากลากถูกุลนารีไปยังห้องนอน “พี่คิม แอ้เจ็บ” หญิงสาวร้อง พยายามรั้งตัวเองจากการฉุดกระชากของชายหนุ่ม หากแต่แรงที่มีนั้นน้อยนิดจนแทบไม่อาจต้านทานได้ “เจ็บเหรอ ดี..งามหน้ามากนะ ถึงขั้นนัดแนะชายชู้เข้ามาถึงที่บ้าน” ชายหนุ่มยิ่งบีบต้นแขนหญิงสาวแน่น จนเกิดริ้วแดงขึ้นเป็นเปื้อน “พี่คิม ใจเย็น ๆ นะ แอ้อธิบายได้” หญิงสาวพยายามหว่านล้อมชายหนุ่มให้ใจเย็นลง แขนที่ถูกบีบรัดเจ็บจนแทบกระดูกจะแตก เธอได้แต่กัดฟันกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ “ว่ามา จะแก้ตัวว่าอะไร” คิมหันต์กระชากแขนทั้งสองเข้าปะทะอก พร้อมเขย่าร่างบางอย่างแรง “พี่คิมเข้าใจผิด” กุลนารีกลั้นใจตอบ “เข้าใจผิด จูบกับมันจนแทบจะสิงร่างกันนี่เหรอ เข้าใจผิด นี่เห็นผมโง่หรือไง” คิมหันต์ระเบิดอารมณ์ใส่ไม่ยั้ง หญิงสาวตัวโยนตามแรงเขย่า “พี่คิม แอ้เจ็บ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวพยายามสะบัดตัวออกจากการบีบรัดของชายหนุ่ม แต่กลับยิ่งทำให้เขามีโทสะมากยิ่งขึ้น “มานี่...” คิมหันต์ยังคงกระชากร่างหญิงสาวโดยไม่สนว
ตอนที่ 21 ใจร้าย คิมหันต์ขับรถออกจากบ้านด้วยความโมโหอย่างที่สุด ภาพหญิงคนรักที่ยืนกอดจูบชายชู้ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด ยิ่งเขาพยายามสลัดมันออกจากหัว ภาพดังกล่าวยิ่งปรากฏชัดเป็นเท่าทวีคูณ สันกรามขบกัดกันแน่น จนใบหน้าปูดโปนเป็นเส้นเลือดออกมา เขาแทบอยากจะฆ่าคนทั้งสองให้ตายคามือเขาเสียให้ได้ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็ว ตรงไปยังเล้าจ์หรูย่านใจกลางเมือง ที่ประจำที่เขามักมาสังสรรค์ดื่มกินก่อนที่จะแต่งงานกับกุลนารี ตั้งแต่แต่งงานกับเธอ ชายหนุ่มแทบไม่ได้ย่างกรายมาสถานที่แห่งนี้เลยด้วยซ้ำ เขาทั้งรักทั้งเอ็นดูหญิงสาวจนไม่อยากทำอะไรให้เธอต้องไม่สบายใจ แต่สิ่งที่เธอตอบแทนเขานั้น ยิ่งคิดชายหนุ่มก็ยิ่งหัวเสีย มือหนาทุบไปที่พวงมาลัยอย่างแรงเพื่อระบายโทสะที่มี “สวัสดีครับคุณคิม ไม่ค่อยแวะมาเลยนะครับ เชิญนั่งทางนี้ครับ” ผู้จัดการร้านรีบกุลีกุจอออกมาต้อนรับชายหนุ่มอย่างดี เขาเป็นลูกค้ามือเติมสายเปย์ ที่พร้อมควักเงินจ่ายไม่อั้นเมื่อได้รับความพึงพอใจ เขาจัดแจงเครื่องดื่มและอาหารให้ทันทีอย่างรูใจ คิมหันต์กระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดแก้วเพื่อดับความคุกรุ่นที่มีในใจ
ตอนที่ 22 กลั่นแกล้ง “คุณคิมขา นาดเพลียจังเลยค่ะ เมื่อคืนคุณคิมจัดชุดใหญ่เลยนะคะ” นาดฤดีควงแขนคิมหันต์เดินมายังโต๊ะทานข้าว เสียงฉอเลาะทำให้กุลนารีรู้สึกตัวตื่นขึ้น ร่างกายเมื่อยขบไปทั้งตัวจากการนอนที่ไม่สบายตัวทั้งคืน หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนี ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ลุกขึ้นไปจัดการตัวเอง เธอพยายามเลี่ยงที่จะไม่พบเจอกับคนทั้งสองให้มากที่สุด “จะไปไหน เอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้คุณนาดสิ” เสียงคิมหันต์ดังขึ้นเป็นเชิงคำสั่ง “เดี๋ยวป้าจัดการให้ค่ะ คุณคิม” แม่บ้านรีบกุลีกุจอจัดแจง “ไม่ต้อง ฉันสั่งกุลนารี ไม่ใช่ป้า” คิมหันต์หันไปดุเสียงเข้ม แม่บ้านต่างลนลานรีบปลีกตัวออกไปในทันที “ฉันสั่ง หูหนวกหรือไง” ชายหนุ่มยังคงตะโกนออกคำสั่ง “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนาดดูแลคุณคิมเองนะคะ” นาดฤดีลุกขึ้นพยายามประจบเอาใจ ทว่าสายตาคมดุที่มองมายังเธอทำให้เธอถึงกับต้องชะงักพร้อมนั่งลงไปในทันที “พี่คิมต้องการอะไรคะ” กุลนารีถอนหายใจก่อนจะหันกลับมาถาม แววตาตัดพ้อที่มองมายังชายหนุ่ม หากแต่เขากลับไม่แม้จะปรายตามองเ
ตอนที่ 23 แค่เมียบำเรอ คิมหันต์นั่งดื่มเหล้าอย่างหนัก เหล้าหรูราคาแพงถูกรินกระดกแก้วแล้วแก้วเล่า ความสับสนในใจที่มียิ่งทำให้เขากลัดกลุ้ม ใจหนึ่งก็อยากเข้าไปดูแลกุลนารีที่ล้มป่วยเพราะเขา แต่อีกใจหนึ่งก็คิดแค้น ภาพหญิงสาวกอดจูบกับชายชู้ยังคงเวียนวนอยู่ในหัวไม่ขาดหายไป “แอ้เป็นยังไงบ้าง” คิมหันต์เอ่ยถามแม่บ้านที่ยกถาดอาหารเดินลงไป “คุณผู้หญิงทานข้าวเสร็จ ตอนนี้หลับไปแล้วค่ะ” แม่บ้านรายงาน “อืม..ไปได้แล้ว” ชายหนุ่มสั่ง มือหมุนวนแก้วเหล้าสีเหลืองอร่าม ก่อนจะยกกระดกจนหมดแก้วอีกครั้ง เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน เหล้าราคาแพงพร่องไปจนเกือบหมดขวด ชายหนุ่มเริ่มโซเซจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ได้รับ เขายกขวดเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งจนหมดขวด ก่อนจะปาขวดเหล้าลงไปกับพื้นที่ระบายโทสะ “โธ่เว้ย...” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสีย คิมหันต์เดินโซเซไปตามทางเดิน เพื่อกลับไปยังห้องนอน ประตูเปิดออกก่อนจะปิดลงเสียงดังโครม กุลนารีสะดุ้งตื่นขึ้น เธอยันกายขึ้นมองชายหนุ่มด้วยสายตาตัดพ้อ หญิงสาวได้นอนเต็มอิ่มทำให้เธอมีเ
ตอนที่ 36 ดีใจที่มีเธอหลังจากงานแต่งงานของแพรวพราวและเข็มทิศเสร็จสิ้น คิมหันต์และกุลนารีก็กลับมาถึงห้องพักของพวกเขา ห้องพักที่จัดไว้สวยงามและเรียบร้อย มีแสงไฟอ่อน ๆ ที่ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและผ่อนคลาย ผ้าม่านสีครีมปิดลงครึ่งหนึ่ง ทิ้งให้แสงจันทร์ส่องเข้ามาอย่างนุ่มนวลคิมหันต์นั่งลงบนเตียงพร้อมดึงกุลนารีมานั่งข้าง ๆ เขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย "แอ้...แอ้เสียใจไหมที่คนข้าง ๆ แอ้เป็นพี่" เขาถามออกมาอย่างนึกหวั่นใจ น้ำเสียงที่อ่อนโยนปนด้วยความประหม่าที่ยังคงติดอยู่ในใจของเขากุลนารีหันมองหน้าคิมหันต์อย่างอ่อนโยนก่อนจะยิ้มและส่ายหน้าไปมา "แอ้ไม่เสียใจค่ะ" สายตาของหญิงสาวที่ดูจริงจังและหนักแน่น ทำเอาคิมหันต์ถึงกับยิ้มกว้างออกมากับคำตอบที่ได้รับ"งั้นแปลว่าดีใจใช่ไหม" คิมหันต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของกุลนารี ก่อนจะจ้องมองหน้าของหญิงสาวด้วยสายตากรุ้มกริ่มและความออดอ้อนกุลนารียิ้มอย่างนึกขำ "แน่นอน แอ้ต้องดีใจสิคะ" หญิงสาวพูดพร้อมยกมือบางลูบไล้ไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างหลงใหล สายตาหญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่หวานซึ้ง กุลนารีอยากให้คิมหันต์รับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอ
ตอนที่ 35 รักลงตัวบรรยากาศในวันแต่งงานของแพรวพราวและเข็มทิศอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุข สวนสวยกลางแจ้งที่จัดงานเต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสันและไฟประดับระยิบระยับ แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างยิ้มแย้มและแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว แพรวพราวในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ เดินเคียงข้างเข็มทิศผู้สวมชุดสูทสีเทาเข้ม ทั้งคู่ต่างมองหน้ากันไปมาด้วยความรักลึกซึ้ง มือใหญ่ของเข็มทิศกอบกุมมือบางไว้ไม่หยุดเมื่อเข็มทิศและแพรวพราวเดินเข้ามาในพิธีแต่งงาน เข็มทิศกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและมั่นคง "ผมขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเราในวันนี้ ผมเคยทำผิดพลาดจนเกือบจะต้องเสียแพรวไปจากชีวิตของผม วันนี้ผมได้หัวใจของผมคืนมาแล้ว ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลพราวอย่างดีที่สุด จะทำให้เธอมีความสุขในทุกๆ วันครับ"คำพูดของเข็มทิศทำให้แขกทั้งหลายต่างปรบมือและส่งเสียงแสดงความยินดี แพรวพราวยิ้มอย่างเขินอาย รอยยิ้มกว้างใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุขฉายออกมาอย่างชัดเจน หญิงสาวกอดแขนของเข็มทิศแน่น ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความรักและความซาบซึ้งคิมหันต์กับกุลนารีที่มาร่วมงานในชุดสูทสีดำที่ตัดเย็บอย่างประณีต ดูหล่อเหล
ตอนที่ 34 ข่าวดี ในช่วงบ่ายวันหนึ่ง แพรวพราวและเข็มทิศขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของคิมหันต์ เมื่อมาถึงบ้านของชายหนุ่ม ทั้งสองคนก้าวลงจากรถและเดินเข้าไปในบ้าน บรรยากาศยามบ่ายที่บ้านของคิมหันต์และกุลนารีเต็มไปด้วยความเงียบสงบ เมื่อมาถึงคิมหันต์และกุลนารีนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น คิมหันต์เงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนที่เข้ามาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “ทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ได้เล่า” คิมหันต์ทักทายแพรวพราว พร้อมปรายตามองเข็มทิศที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างไม่สบอารมณ์แพรวพราวทำเป็นไม่สนใจสีหน้าของคิมหันต์ หญิงสาวจูงมือเข็มทิศมานั่งด้านข้างคนทั้งสอง ก่อนจะยิ้มกว้างให้กับคิมหันต์และกุลนารี “พี่คิม คุณแอ้ พราวมีเรื่องสำคัญจะบอกค่ะ” คิมหันต์เลิกคิ้วมองน้องสาวด้วยความสงสัย “พราวมีเรื่องอะไรเหรอ” แพรวพราวสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง “พี่คิมคะ พราวกับเข็มทิศตัดสินใจจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ค่ะ” คำพูดนี้ทำให้ทุกคนในห้องเงียบลงไปชั่วขณะ กุลนารีมีสีหน้ายิ้มแย้ม เธอรู้สึกตื่นเต้นและดีใจกับข่าวที่ได้รับ หญิงสาวรีบแสดงความยินดีกับทั้งสอง
ตอนที่ 33 เรื่องของเราคิมหันต์และกุลนารีกลับออกมาจากห้องของแพรวพราว ความเงียบสงบในคอนโดตัดกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในใจของคิมหันต์ เมื่อถึงพวกเขาถึงที่รถ คิมหันต์เองที่ยังคงรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่ไม่หาย เขายืนอยู่ข้างรถ เอามือเท้าสะเอว พลางมองไปรอบๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจกุลนารีมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง “พี่คิม คิดอะไรอยู่คะ”คิมหันต์หันมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด “พี่ไม่ชอบหน้าไอ้เข็มทิศเอาเสียเลย เชอะ...จะให้พี่ยอมรับงั้นเหรอ เข็มทิศทำให้พราวเกือบต้องตาย แล้วจะให้พี่วางใจง่ายๆ ได้ยังไง”กุลนารีมองค้อนคิมหันต์ ก่อนจะพูดประชดออกมา “พี่คิม อันที่จริงจะโทษเข็มทิศฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ เพราะจริง ๆ แล้วเรื่องทั้งหมดก็เริ่มมาจากพี่คิมไม่ใช่เหรอ”คิมหันต์ได้ยินถึงกับสะอึกไปทันที ชายหนุ่มมองหญิงสาวตาละห้อย ก่อนจะรีบโอบร่างบางเข้าหา “แอ้กำลังโทษพี่เหรอ” เสียงออดอ้อนทำเอากุลนารีถึงกับอ่อนใจ หญิงสาวได้แต่เบนหน้าหนี “แล้วแอ้พูดผิดตรงไหนกัน” เสียงหญิงสาวยังคงกล่าวออกมาด้วยความงอน ชายหนุ่มถึงกับไปไม่เป็น รีบแก้ตัว “เพราะพี่รักแอ้หรอกนะ ถ้าพี่ไม่ทำอย่างนั้น วันน
ตอนที่ 32 เผชิญหน้าในเช้าวันต่อมา แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องของแพรวพราว บรรยากาศอบอุ่นและสงบ เข็มทิศลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเบิกบาน ชายหนุ่มหันมองหน้าหญิงสาวในอ้อมกอด เขาเผลอยิ้มขึ้นมาในทันใด มือหน้าลูบไล้เส้นผมที่ปรกลงบนใบหน้าอย่างรู้สึกเอ็นดู เขาเหม่อมองใบหน้านวลเนิ่นนานอย่างรู้สึกโล่งใจ บัดนี้เขารับรู้ความรู้สึกที่ตนมีต่อหญิงสาวถึงความเสน่หาอย่างแท้จริงทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูดังขึ้นทำให้เข็มทิศชะงักมือลง แพรวพราวยังคงงัวเงียด้วยความอ่อนเพลียอยู่อย่างนั้น ชายหนุ่มได้แต่นึกเอ็นดู เขาค่อย ๆ ขยับตัวลงจากเตียงอย่างเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้รบกวนหญิงสาวตรงหน้า เข็มทิศที่ยังสวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยเดินมาเปิดประตู ทันทีที่เห็นแขกมาเยือนเขาก็ได้แต่ชะงักงันลงไปคิมหันต์ที่ถือข้าวของมาอย่างพะรุงพะรังนิ่งอึ้งไป เขาเกือบโยนข้าวของดังกล่าวแล้วกระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มตรงหน้า คิมหันต์มองเข็มทิศด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”เข็มทิศมองคิมหันต์อย่างไม่เกรงกลัว “ผมค้างที่นี่” คำตอบของเขาทำเอาคิมหันต์ถึงกับบันดาลโทสะ ชายหนุ่มโยนของลงกับพื้นพร้อมปรี่เข้าหาเข็มทิศ “
ตอนที่ 31 ตามง้อเข็มทิศยังคงมาหาแพรวพราวที่โรงพยาบาลทุกวัน ชายหนุ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดในใจทุกครั้งที่เห็นแพรวพราวที่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอดูสดใสขึ้นแม้จะยังซีดเซียวอยู่ แต่แพรวพราวก็ยังคงปากแข็งไม่ยอมคืนดีด้วย ทุกครั้งที่เข็มทิศเอ่ยปากขอโทษและพยายามอธิบายความรู้สึกของตัวเอง แพรวพราวก็เพียงแค่เบือนหน้าหนีและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เข็มทิศ คุณกลับไปเถอะ ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าคุณอีกแล้ว” แพรวพราวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและแววตาแสดงถึงความงอนง้อคิมหันต์ยืนอยู่ข้างๆ เตียงผู้ป่วย เอาแต่มองเข็มทิศด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมั่นไส้ “คุณควรจะเลิกมาที่นี่ได้แล้ว แพรวพราวต้องการคนที่ดีกว่าคุณ”เข็มทิศถอนหายใจหนัก ความรู้สึกท้อแท้เข้ามาท่วมท้นในใจเขา แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ “ผมรู้ว่าผมทำผิดพลาดมาก แต่ผมอยากให้พราวให้โอกาสผมอีกครั้ง”คิมหันต์ส่ายหน้าอย่างไม่พอใจ “โอกาส คุณเคยมีโอกาสแล้วแต่คุณก็ทำมันพัง คุณคิดว่าคุณสมควรได้รับโอกาสอีกครั้งหรือ”ในขณะที่สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย กุลนารีมองค้อนคิมหันต์อย่างไม่พอใจ หญิงสาวกระทุ้งแขนเข้าที่เอวชายหนุ่มอย่างแรง คิมหันต์ได้แต่มองกุลนารีตาละห้อย พร
ตอนที่ 30 ตามหาหัวใจ ในขณะเดียวกัน กุลนารีและคิมหันต์เดินกลับมาที่ห้องพักผู้ป่วยของแพรวพราว กุลนารีมองหญิงสาวที่นอนบนเตียงด้วยความสงสารและเห็นใจ เธอรับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดที่แพรวพราวต้องเผชิญและหวังว่าเธอจะกลับมามีชีวิตที่มีความสุขได้อีกครั้ง คิมหันต์ที่ยืนอยู่ข้างๆ กุลนารี เขามองดูน้องสาวด้วยความเห็นใจ ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่เขามีส่วนทำให้แพรวพราวต้องเผชิญกับเรื่องร้ายๆ เช่นนี้“คุณพราว คุณพักผ่อนเสียก่อนเถอะ แอ้เชื่อว่าเข็มทิศต้องคิดได้ในเร็ว ๆ นี้แน่” กุลนารีปลอบใจแพรวพราวที่ยังคงนอนหันหลังให้กับพวกเขา"พราว พี่ไม่คิดว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างนี้ พี่ขอโทษ" คิมหันต์พูดเสียงเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “พราวอยากอยู่คนเดียว พี่คิมพาคุณแอ้กลับไปก่อนเถอะ” เสียงแผ่วเบาที่ส่งผ่านมา สะท้อนความรู้สึกว่างเปล่าและเลื่อนลอยของแพรวพราว คิมหันต์และกุลนารีต่างมองหน้ากันและกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปลูบศีรษะของแพรวพราวอีกครั้งอย่างปลอบโยน “งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะมาใหม่ พราวอย่าได้คิดมากอีก พักผ่อนให้เยอะ ๆ นะ” แพรวพราวยังคงนิ่งเงียบไม่ได้ตอบสิ่งใดออกมา
ตอนที่ 29 ร่องรอยของความเจ็บปวดเข็มทิศยังคงนั่งนิ่งอยู่ในรถด้วยความรู้สึกสับสน ชายหนุ่มหายใจเข้าลึก ๆ พยายามสงบสติอารมณ์และทำใจให้สงบ แต่หัวใจที่เต้นรัวและความรู้สึกสับสนที่ไม่สามารถควบคุมได้กลับทำให้เขารู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ ในหัวของเขามีภาพของกุลนารีและแพรวพราวสลับกันไปมา ชายหนุ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองมากนัก เขารักกุลนารีอย่างเต็มหัวใจ แต่เมื่อได้รู้ว่าแพรวพราวอยู่โรงพยาบาล หัวใจเขาก็เหมือนถูกเข็มนับร้อยทิ่มแทงจนเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างยากจะบรรยายเข็มทิศตัดสินใจเผชิญหน้ากับสิ่งที่เขาทำลงไป ชายหนุ่มตัดสินใจขับรถตรงไปยังโรงพยาบาล แม้จะยังไม่แน่ชัดในความรู้สึกของตัวเองก็ตาม เขาขับรถผ่านถนนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่กลับรู้สึกเหมือนทุกสิ่งรอบตัวกลายเป็นภาพเบลอ เสียงเพลงที่เคยทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายกลับทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด เข็มทิศปิดเพลงลงและตั้งใจขับรถไปยังจุดหมายเดียวคือโรงพยาบาลเมื่อมาถึงโรงพยาบาล เข็มทิศจอดรถและเดินเข้าไปในอาคารด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง หัวใจของเขาเต้นแรงและมือของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูห้องผู้ป่วย ภาพที่ชายหนุ่มได้เห็นทำให้เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบค
ตอนที่ 28 ตามทวงคืนคิมหันต์ที่กำลังร้อนใจอย่างถึงที่สุด เขาขับรถด้วยความเร็วตามเส้นทางที่ปรากฏในมือถือ “เข็มทิศ ฉันไม่เอานายไว้แน่” “แอ้ คุณอย่าเป็นอะไรนะ” ความคิดวนเวียนในหัวไม่หยุดยิ่งทำให้ชายหนุ่มแทบคลั่งจนจะเป็นบ้าขณะนั้นเอง เข็มทิศที่จอดรถอยู่ข้างทาง ชายหนุ่มมองกุลนารีด้วยหัวใจที่แตกสลาย เขาไม่เคยคิดว่าหญิงสาวจะเปลี่ยนใจจากเขาได้ แต่เมื่อเห็นท่าทางร้องไห้เจ็บปวดเช่นนี้ เขาก็ไม่อาจตัดใจทำร้ายเธอไปมากกว่านี้ ความเงียบงันบังเกิดในรถแคบ ๆ คงมีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของกุลนารีที่ดังออกมาเป็นพัก ๆคิมหันต์ที่ขับรถตามมาถึง เขามองเห็นรถของเข็มทิศที่จอดอยู่ข้างถนน เขารีบลงจากรถและวิ่งเข้ามาหาพร้อมเปิดประตูแล้วดึงมือกุลนารีลงจากรถทันที"แอ้ คุณเป็นอย่างไรบ้าง" คิมหันต์พูดด้วยเสียงที่เป็นกังวล คราบน้ำตาที่เปอะเปื้อนใบหน้าทำเอาชายหนุ่มรู้สึกโกรธเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว “เข็มทิศ นายกล้ามานะ” คิมหันต์กล่าวด้วยเสียงขู่อาฆาตพร้อมจ้องมองเข็มทิศตาเขม็ง ถ้าไม่เป็นเพราะหญิงสาวในอ้อมกอด ชายหนุ่มคงจะเดินเข้าไปตะบันหน้าชายตรงหน้าเสียแล้วเข็มทิศหันมามองคิมหันต์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคืองแค้นเช่นกัน "ถ้าผ