[22] [คนน่าสงสัย]“แล้วพวกเธอมีความฝันรึเปล่า?” ดราก้อนโยนคำถามนี้ไปให้สามทหารหน่วยพลีชีพ“อะไรนะ?” สโนว์ที่กำลังเทเหล้าลงไปผสมกับน้ำผลไม้หันมาถามดราก้อนที่ถามมาอย่างกะทันหัน“ตอนนอนฉันก็ฝันนะ” วินเตอร์ตอบและเทเหล้าลงไปในแก้วน้ำผลไม้ของตัวเองบ้างแล้วแอบแบ่งให้ฟรอสต์ที่กำลังนั่งเคี้ยวเนื้ออยู่“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ดราก้อนหัวเราะแห้ง “ฉันหมายถึงถ้าพวกเธอปลดเกษียณแล้วอยากทำอะไรต่างหากล่ะ”“พวกเราไม่เกษียณ” ฟรอสต์เป็นคนที่ตอบขึ้นมา น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยและเย็นชาราวกับไม่รู้สึกอะไรเลยกับงานที่จะไม่มีวันลาออกได้ตลอดชีวิต เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าทหารหน่วยพลีชีพนั้นมีเพียงความตายเท่านั้น ไม่ใช่พวกเขาก็ต้องเป็นพวกปรสิตจากต่างดาวพวกนั้นคิ้วของดราก้อนตกลงอย่างเศร้าใจ เขายิ้มแย้มอีกครั้งแล้วถามใหม่ “ถ้าหากว่าภารกิจกำจัดปรสิตทั้งหมดในโลกสำเร็จอย่างที่หวังแล้ว พวกเธออยากจะทำอะไรหลังจากนั้นล่ะ? ถือว่าเป็นเรื่องสมมุติก็ได้ ลองคิดดูหน่อยสิ”“หน้าที่ของพวกคุณเหมือนฮีโร่เลย!” ดีลุคเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง “รัฐบาลจะต้องตอบแทนพวกคุณในราคาที่สูงมากแน่หากสงครามระหว่างมนุษย์และปรสิตสามารถจบลงได้” สิ่งท
[23] [บนรถไฟ]อุโมงค์รถไฟใต้ดินอันมืดสลัว รถไฟแล่นไปตามเส้นทางด้วยความเร็วคงที่ เงาดำที่ยืนอยู่บนรางรถไฟกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถไฟอย่างเงียบเชียบ ไร้วี่แววของสิ่งที่รับรู้ถึงตัวตนของเงาดำ…ณ หัวรถไฟซึ่งเป็นห้องควบคุมของรถไฟ เสียงแจ้งเตือนฉุกเฉินจากสถานีปลายทางได้เกิดดังขึ้นอย่างกะทันหัน[ขณะนี้สถานีปลายทางได้ทำการปิดทำการฉุกเฉิน ประตูนิรภัยเปิดใช้งาน เส้นทางถูกปิดกั้น ไม่สามารถใช้เส้นทางได้ชั่วคราว]เสียงเตือนอัตโนมัติดังซ้ำอีกสองครั้งและเงียบไป ไม่มีการอธิบายสาเหตุ เพิ่มเติม นั่นทำให้เจ้าหน้าที่ในห้องควบคุมรถเป็นกังวล การที่โดมเปิดใช้งานประตูนิรภัยมันหมายความว่าโดมกำลังตกอยู่ในอันตราย หากเป็นเพราะมนุษย์ด้วยกันก็อาจไม่ต้องกังวลนักแต่หากเป็นปรสิตมันจะน่ากังวลมาก ไม่บ่อยนักหรอกที่โดมจะเปิดใช้งานประตูนิรภัยหากไม่ใช่เหตุร้ายแรงจริงๆ“ถ้าปรสิตหลุดเข้ามาในอุโมงค์ได้มันเป็นปัญหาแน่ ถอยดีไหมนะ” เจ้าหน้าที่รถไฟพึมพำอย่างกังวล ในขณะที่จะตัดสินใจหยุดรถไฟและถอยกลับทางเดิมเงาดำก็ได้ปรากฏตัวข้างหลังเขา..สโนว์ลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีเขียวของเธอตวัดไปมองด้านข้าง เคียร่าที่กำลังถือโทรศัพท์ถ่ายรูปถึงกับสะด
[1] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]เสียงระเบิด เสียงปืน และเสียงกรีดร้องทั้งจากมนุษย์และจากปรสิตต่างดาว เสียงพวกนี้บ่งบอกว่าสถานการณ์ในสนามรบตอนนี้กำลังโกลาหลได้ที่ แต่ถึงจะมีเสียงพวกนี้ดังเข้ามาในโสตประสาทเพื่อย้ำเตือนถึงสถานการณ์รอบตัวในตอนนี้แล้วพลทหารหญิงสโนว์ก็ยังนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นสนามรบราวกับยอมแพ้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วซึ่งสโนว์ก็ยอมแพ้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วจริงๆ เพราะตั้งแต่จำความได้เธอก็ต้องดิ้นรนเอาตัวรอดอยู่ในสนามรบระหว่างมนุษย์และปรสิตต่างดาวมาตลอด ตอนนี้สโนว์ตัดสินใจแล้วว่ามันถึงขีดจำกัดของเธอแล้ว ทั้งร่างกายและจิตใจ…“หวังว่าเจ้าพวกนั้นจะไม่โกรธถ้าฉันไปสวรรค์ก่อน…”เพียะ! “ตื่น สวรรค์ของโลกนี้ไม่ต้อนรับคนในตอนนี้หรอก มีแต่นรกเท่านั้นล่ะที่ต้อนรับคนในตอนนี้”สั่งเสียเสร็จก็ตั้งใจจะไปเข้าเฝ้าพระเจ้าเลยแต่กลับโดนบางอย่างตบหน้าเรียกสติก่อนและยังโดนบอกว่าสวรรค์ไม่ต้อนรับอีกเธอไม่ได้เลวขนาดที่สวรรค์รับไม่ได้สักหน่อย!ตั้งใจจะลืมตาขึ้นมาโวยวายใส่คนที่บังอาจมาขัดขวางการนอนพักผ่อนตลอดกาลของตัวเอง แต่ความคิดนั้นก็ต้องพับเก็บไปเมื่อสโนว์ได้เห็นสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอ มันคือ
[2] [ตายตอนนี้ก็คงมีแค่นรกที่เปิดรับ]โลกมันช่างโหดร้าย สาเหตุที่ทำให้โลกตกอยู่ในสภาพนี้มันเกิดมาจากอุกกาบาตปริศนามากมายที่ตกลงมาบนโลกเมื่อห้าสิบปีก่อน อุกกาบาตไม่เพียงสร้างความเสียหายให้กับพื้นโลกและสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่โดยรอบ มันยังได้พาปรสิตต่างดาวมาด้วย ปรสิตพวกนั้นจะเข้าไปควบคุมสมองของทุกสิ่งมีชีวิตและทำให้สิ่งมีชีวิตพวกนั้นกลายพันธุ์จากนั้นพวกมันก็จะฆ่าล้างทุกสิ่งมีชีวิตไม่เลือกหน้ารวมถึงทำให้สิ่งมีชีวิตพวกนั้นกลายเป็นพวกของมันด้วยปัญหาที่เกิดขึ้นกะทันหันทั่วโลกเกือบทำให้อารยธรรมของมนุษย์ล่มสลาย แต่มนุษย์ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะยอมสูญพันธุ์ง่ายๆ พวกเขารวมตัวกันและต่อสู้กับผู้บุกรุกจากต่างดาว เริ่มแรกมนุษย์เสียเปรียบมากเพราะไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแกร่งเหมือนพวกปรสิตจนกระทั่งหลายสิบปีให้หลังมนุษย์ได้ค้นพบสารพิเศษบางอย่างที่สามารถกระตุ้นร่างกายของมนุษย์ให้วิวัฒนาการจนแข็งแกร่งเทียบเท่ากับปรสิตได้แต่มนุษย์ที่ได้รับเซรุ่มซึ่งเป็นสารกระตุ้นทำให้ร่างกายวิวัฒนาการจะไม่เพียงได้รับร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ปกติถึงห้าเท่าเท่านั้น พวกเขายังได้รับพลังพิเศษตามแต่ความพิเศษของแต่ละคนได้ด้วย
[3] [พักผ่อนก่อนออกสำรวจ] “ไอ้แก่นั่นสักวันฉันจะเตะหน้ามันให้ได้” สโนว์สาปแช่งด้วยความแค้นขณะเดียวกันก็ยัดอาหารเข้าปากไม่หยุดราวกับคนอดอยากมานาน “อาหารของโรงอาหารก็ยังห่วยแตกไม่เปลี่ยน!” แม้จะบ่นอย่างนั้นสโนว์ก็ยังกินมันเข้าไปอยู่ดีเพราะไม่มีทางเลือก หลายปีแล้วที่มนุษย์เริ่มขาดแคลนอาหารจนแทบไม่มีอะไรจะกิน ถึงจะไม่อร่อยแต่ถ้ากินได้เธอก็ต้องกินเพื่อความอยู่รอด อันที่จริงทหารอย่างเธอได้กินอาหารอย่างนี้มาตั้งแต่เกิดจึงน่าจะควรชินได้แล้ว แต่เธอดันเป็นมนุษย์วิวัฒนาการที่ประสาทสัมผัสที่ดีมาก การกินอาหารที่ไม่สะอาดจึงยากที่จะทำให้รู้สึกคุ้นชินหรืออร่อยได้“อย่าอารมณ์เสียไปเลยน่า” วินเตอร์ตบหลังปลอบใจเพื่อนสาว“หึ!” สโนว์พ้นหายใจแรง อารมณ์ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย วินเตอร์ก็ได้แต่เกาหัวอย่างจนปัญญาปลอบใจฟรอสต์มองทั้งสองคนสลับกันก่อนจะถอนหายใจ เขาตัดสินใจหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามิติของตัวเอง “ฉันเก็บลูกอมเม็ดสุดท้ายไว้” “ลูกอม!?” อารมณ์ขุ่นมัวเหมือนถูกเป่าทิ้งทันทีที่ได้ยินคำว่าลูกอม สโนว์หันขวับไปมองฟรอสต์ตาวาว“ลูกอมเหรอ!?” วินเตอร์ก็มีปฏิกิริยาไม่ต่างกันนัก เนื่องจากว่าในสนามรบอาหารจำพวกขนมหว
[4] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]ในวันที่สองของการสำรวจอุโมงค์พวกเขาตัดสินใจที่จะเร่งฝีเท้าเพื่อเข้าไปให้ถึงปลายทางให้เร็วที่สุด แม้มันจะเสี่ยงที่พวกเขาจะขาดการตรวจสอบที่ละเอียดจนพลาดที่จะสังเกตเห็นพวกปรสิตจนทำให้พวกปรสิตรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขาก่อนและเข้ามาฆ่าพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะได้ตั้งตัว แต่จะเป็นการดีกว่าที่ภารกิจนี้จะจบลงโดยเร็วที่สุดแทนที่จะปล่อยให้มันยืดยาวเป็นเดือนซึ่งก็ไม่มีใครปฏิเสธแผนการใหม่นี้หลังจากตัดสินใจจะเร่งเดินทางให้เร็วขึ้นเป็นสองเท่าของเมื่อวาน พวกเขาจึงใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งหนึ่งของเมื่อวานเพื่อให้เท่ากับระยะทางของเมื่อวาน และในการเดินทางเข้ามาสำรวจอุโมงค์ของปรสิตในวันที่สาม ในที่สุดพวกเขาก็เจออย่างอื่นนอกจากอุโมงค์อันยาวเหยียดแล้วพวกเขาเจอโพรงขนาดใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังไม่พบศัตรู พวกเขาพบเพียงทางแยกมากมาย…“เราไปจะทางไหนดี” นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดหนักแบบสุดๆ อุตส่าห์มาถึงตรงนี้ได้แล้ว ถ้าไปผิดทางมันก็เท่ากับว่าการเดินท
[5] [สิ่งที่ไม่คาดฝัน]สถานการณ์น่าลุ้นระทึกผ่านไปอย่างรวดเร็วแต่ให้ความรู้สึกยาวนาน กว่าวินเตอร์จะเอาตัวอย่างอุกกาบาตมาได้สโนว์ที่รอลุ้นอยู่บนเพดานก็เผลอกลั้นหายใจไปนานหลายนาทีด้วยความโชคดีและความสามารถของวินเตอร์ ในที่สุดเขาก็สามารถเอาตัวอย่างอุกกาบาตมาได้และสามารถแอบหลบกลับมาได้โดยไม่ถูกจับได้เสียก่อน อันที่จริงครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาต้องแอบลอบเข้าไปในใจกลางฝูงปรสิตเพราะภารกิจหลักของพวกเขาก็คือลอบเข้าไปวางระเบิดในรังของพวกปรสิต เพราะงั้นภารกิจพลีชีพแบบนี้พวกเขาทำมาหลายรอบจนชำนาญแล้วล่ะ แต่การเอาระเบิดไปวางกับการเข้าไปเก็บตัวอย่างสำคัญมันไม่เหมือนกัน ภารกิจอันแรกจะตายก็ช่างขอแค่วางระเบิดสำเร็จภารกิจก็สำเร็จ แต่อันที่สองถ้าหากกลับมาไม่ได้ตัวอย่างสำคัญที่แอบเก็บมาก็จะสูญเปล่าภารกิจก็จะไม่สำเร็จ ระดับความเครียดจึงต่างกันเล็กน้อย ซึ่งพอได้รับข้อมูลที่ต้องการมาทั้งหมดแล้วสโนว์และวินเตอร์ก็รีบวิ่งกลับมาหาฟรอสต์และคนอื่น ๆ ทันทีราวกับกลัวว่าพวกปรสิตจะวิ่งตามหลังมา และเมื่อกลับไปถึงที่ซ่อนตัวสโนว์และวินเตอร์ก็รู้สึกราวกับว่าได้อากาศหายกลับมาเลยทีเดียว“ในนั้นแออัดชะมัด แทบไม่มีอ
[6] [เพศรอง]“อย่าโง่น่าฟรอสต์” สโนว์บ่นเมื่อเห็นเขามาปรากฏตัวข้างกายพวกเธอทั้งที่เขาควรจะวิ่งหนีไปไกลแล้ว“พวกนายมันงี่เง่า” ฟรอสต์กล่าวขณะหยิบปืนขึ้นมายิงสกัดปรสิตที่พยายามตามเข้ามาโจมตีพวกเขา เนื่องจากว่าอุโมงค์มันไม่ใหญ่มากนักและพวกปรสิตส่วนมากก็ตัวใหญ่ มันจึงง่ายต่อการยิงสกัดไม่ให้พวกปรสิตเข้ามาใกล้และง่ายต่อการกำจัดพวกมันด้วยแต่ถึงจะทำอย่างนี้ต่อไปพวกปรสิตก็ไม่มีวันหมดอยู่ดีเพราะพวกมันมีจำนวนมากกว่าล้านและพวกเขาก็มีอาวุธและพลังจำกัดด้วย อีกอย่างในตอนนี้สโนว์และวินเตอร์เหมือนจะมีอาการฮีทเพราะเพศรองปรากฏเร็วกว่าที่คาดการไว้ อีกไม่นานพวกเขาทั้งสองอาจเสียสติเพราะถูกสัญชาตญาณของเพศรองกลืนกิน“ตอนนี้ล่ะ!” วินเตอร์ตะโกนให้สัญญาณจากนั้นพวกเขาก็วิ่งหนีไปยังอีกเส้นทางที่ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรรออยู่ มันอาจจะเป็นทางออกหรือไม่ก็อาจจะทางตันหรือที่เลวร้ายกว่านั้นมันอาจเป็นทางกลับไปที่รังของพวกปรสิต แต่ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นอะไรพวกเขาก็ต
[23] [บนรถไฟ]อุโมงค์รถไฟใต้ดินอันมืดสลัว รถไฟแล่นไปตามเส้นทางด้วยความเร็วคงที่ เงาดำที่ยืนอยู่บนรางรถไฟกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถไฟอย่างเงียบเชียบ ไร้วี่แววของสิ่งที่รับรู้ถึงตัวตนของเงาดำ…ณ หัวรถไฟซึ่งเป็นห้องควบคุมของรถไฟ เสียงแจ้งเตือนฉุกเฉินจากสถานีปลายทางได้เกิดดังขึ้นอย่างกะทันหัน[ขณะนี้สถานีปลายทางได้ทำการปิดทำการฉุกเฉิน ประตูนิรภัยเปิดใช้งาน เส้นทางถูกปิดกั้น ไม่สามารถใช้เส้นทางได้ชั่วคราว]เสียงเตือนอัตโนมัติดังซ้ำอีกสองครั้งและเงียบไป ไม่มีการอธิบายสาเหตุ เพิ่มเติม นั่นทำให้เจ้าหน้าที่ในห้องควบคุมรถเป็นกังวล การที่โดมเปิดใช้งานประตูนิรภัยมันหมายความว่าโดมกำลังตกอยู่ในอันตราย หากเป็นเพราะมนุษย์ด้วยกันก็อาจไม่ต้องกังวลนักแต่หากเป็นปรสิตมันจะน่ากังวลมาก ไม่บ่อยนักหรอกที่โดมจะเปิดใช้งานประตูนิรภัยหากไม่ใช่เหตุร้ายแรงจริงๆ“ถ้าปรสิตหลุดเข้ามาในอุโมงค์ได้มันเป็นปัญหาแน่ ถอยดีไหมนะ” เจ้าหน้าที่รถไฟพึมพำอย่างกังวล ในขณะที่จะตัดสินใจหยุดรถไฟและถอยกลับทางเดิมเงาดำก็ได้ปรากฏตัวข้างหลังเขา..สโนว์ลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีเขียวของเธอตวัดไปมองด้านข้าง เคียร่าที่กำลังถือโทรศัพท์ถ่ายรูปถึงกับสะด
[22] [คนน่าสงสัย]“แล้วพวกเธอมีความฝันรึเปล่า?” ดราก้อนโยนคำถามนี้ไปให้สามทหารหน่วยพลีชีพ“อะไรนะ?” สโนว์ที่กำลังเทเหล้าลงไปผสมกับน้ำผลไม้หันมาถามดราก้อนที่ถามมาอย่างกะทันหัน“ตอนนอนฉันก็ฝันนะ” วินเตอร์ตอบและเทเหล้าลงไปในแก้วน้ำผลไม้ของตัวเองบ้างแล้วแอบแบ่งให้ฟรอสต์ที่กำลังนั่งเคี้ยวเนื้ออยู่“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ดราก้อนหัวเราะแห้ง “ฉันหมายถึงถ้าพวกเธอปลดเกษียณแล้วอยากทำอะไรต่างหากล่ะ”“พวกเราไม่เกษียณ” ฟรอสต์เป็นคนที่ตอบขึ้นมา น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยและเย็นชาราวกับไม่รู้สึกอะไรเลยกับงานที่จะไม่มีวันลาออกได้ตลอดชีวิต เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าทหารหน่วยพลีชีพนั้นมีเพียงความตายเท่านั้น ไม่ใช่พวกเขาก็ต้องเป็นพวกปรสิตจากต่างดาวพวกนั้นคิ้วของดราก้อนตกลงอย่างเศร้าใจ เขายิ้มแย้มอีกครั้งแล้วถามใหม่ “ถ้าหากว่าภารกิจกำจัดปรสิตทั้งหมดในโลกสำเร็จอย่างที่หวังแล้ว พวกเธออยากจะทำอะไรหลังจากนั้นล่ะ? ถือว่าเป็นเรื่องสมมุติก็ได้ ลองคิดดูหน่อยสิ”“หน้าที่ของพวกคุณเหมือนฮีโร่เลย!” ดีลุคเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง “รัฐบาลจะต้องตอบแทนพวกคุณในราคาที่สูงมากแน่หากสงครามระหว่างมนุษย์และปรสิตสามารถจบลงได้” สิ่งท
[21] [เผาทำลายให้หมด]หลังจากจัดการเรื่องศพแล้วเรียบร้อยดราก้อนก็พบว่ารถของพวกเขามีปัญหาเรื่องพลังงาน นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาใช้พลังงานเกือบทั้งหมดไปกับปืนใหญ่เพื่อต่อกรกับปรสิต พลังงานที่เหลืออยู่ตอนนี้มันจึงไม่เพียงพอที่จะพาพวกเขาไปถึงโดมที่ใกล้ที่สุดด้วยซ้ำแต่โชคดีที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องพลังงานนานนักเพราะทางข้างหน้ามีพลังงานสำรองให้พวกเขาได้ใช้งานอีกมาก นั่นก็คือพลังงานจากรถบรรทุกสินค้าของขบวนขนส่งสินค้าที่เพิ่งถูกปรสิตโจมตีไป คาร่าที่เป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวไม่สามารถทำหน้าที่ขนส่งสินค้าเพียงคนเดียวได้ รถและสินค้าต่างๆ จึงจำเป็นต้องถูกทิ้งไว้ที่นี่เพื่อให้บริษัทขนส่งสินค้าที่เป็นเจ้าของมาจัดการเก็บเอง แต่กว่าจะถึงตอนนั้นรถพวกนี้อาจจะถูกทิ้งร้างไว้อีกนาน การที่พวกดราก้อนจะขอยืมพลังงานของรถไปใช้ก่อนก็ไม่ถือว่าเป็นปัญหาอีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้เอาพลังงานจากรถบรรทุกไปอย่างเปล่าๆ พวกเขาช่วยเก็บกวาดรถขนส่งสินค้าไปไว้ข้างทางอย่างดีและนำร่างของพนักงานของขบวนขนส่งสินค้าไปเผาทำลายให้ด้วย เกือบครึ่งพวกเขากำลังจะกลายร่างไปแล้ว แม้ว่าจะมั่นใจว่าตายแล้วแต่การเผามันจะทำให้คนที่ตายไปแล้
[20] [ผิดปกติ][ปรสิตไม่ทราบจำนวนกำลังล้อมขบวนรถ! โปรดกลับมาด่วน!]นั่นคือสัญญาณขอความช่วยเหลือแรกที่พวกสโนว์ได้รับจากกลุ่มทหารรับจ้างดราก้อนก่อนที่พวกเขาจะเงียบหายไปแต่ก็ยังส่งสัญญาณเสียงมาไม่หยุดเพื่อบอกสถานการณ์ที่เข้าขั้นวิกฤตของพวกเขาสโนว์ วินเตอร์ และฟรอสต์สามารถวิ่งกลับไปช่วยพวกเขาได้ภายในเวลาไม่ถึงสองนาทีได้ถ้าหากว่าพวกเขาไม่ได้ค้นพบสิ่งผิดปกติจากในป่าเข้าเสียก่อน“มีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา” ฟรอสต์มองเข้าไปในป่า เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่สับสนวุ่นวายกำลังมุ่งตรงมาทางพวกเขา“ปรสิต?” วินเตอร์ฟังเสียงอย่างไม่แน่ใจ เสียงของมันเหมือนฝีเท้าของสัตว์ป่า แต่เขาไม่ได้กลิ่นปรสิตเลย มีเพียงกลิ่นพืชในป่านี้ที่ค่อนข้างรุนแรงและติดจมูกมาก“มันเหมือนจะ…เคลื่อนไหวเร็วมาก ยังมีปรสิตเหลืออยู่” สโนว์รวบรวมหยดน้ำขึ้นมาเตรียมพร้อม“ยังมีผู้รอดชีวิตอยู่” วินเตอร์นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีผู้รอดชีวิตจากขบวนรถเดินทางนี้อยู่เขาจึงรีบไปหาผู้รอดชีวิต“เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น?” คาร่าตื่นตระหนกเมื่อวินเตอร์ปรากฏตัวข้างเธอกะทันหัน“ตอนนี้ยังไม่ปลอดภัย” วินเตอร์อุ้มคาร่าพาดบ่าโดยไม่ได้อธิบายอะไรมากและกำลังจะกลับไปรวมตัวก
[19] [ถูกล้อม]โดยไม่คาดคิด ปรสิตอีกฝูงได้ปรากฏตัวออกมาจากป่าและล้อมรถของพวกเขาไว้หมดทุกทาง“หัวหน้า! เราถูกล้อมแล้ว!” ดีลุคตะโกนเสียงดังลั่น“เห็นแล้ว! รีบเปิดกลไกป้องกันตัวของรถ!” ดราก้อนตอบกลับเสียงเครียดและสั่งการทันที ไม่มีเวลาให้ตกใจสงสัยว่ามีฝูงปรสิตอีกกลุ่มมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อย่างแรกที่ต้องทำคือรักษาชีวิตเอาไว้จนกว่าทหารสามคนนั้นจะกลับมา!“ผมส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปให้สามคนนั้นแล้วครับ! อีกไม่เกินสิบนาทีคงมาถึง!” ดีลุคเอ่ยก่อนจะหันไปหยิบปืนขึ้นมากอดไว้“รู้งานดีนี่!” ดราก้อนเอ่ยชม อยากจะยกนิ้วให้แต่มือไม่ว่างเพราะตอนนี้เขากำลังวุ่นวายกับการบรรจุกระสุนใส่ปืน จากนั้นเขาก็ไม่รอช้าที่จะกระโดดออกไปจากรถและลั่นไกยิงปรสิตที่พุ่งเข้ามาโจมตีทันทีลูกทีมของดราก้อนก็ทำงานหนักเช่นกัน พวกเขาต้องประสานการโจมตีกันเป็นทีมเพื่อหยุดยั้งไม่ให้ปรสิตเข้ามาใกล้รถมากเกินไป แต่เพราะพวกมันมีเยอะเกินไปถึงจะล้มตัวหนึ่งได้มันก็จะมีตัวใหม่ปรากฏตัวออกมาอีกสองและมันยังมาทุกทิศทางจนพวกเขารับมือแทบไม่ทัน หากไม่มีกลไกป้องกันตัวของรถที่เป็นปืนอัตโนมัติช่วยยิงพวกเขาอาจจะถูกล้อมได้เร็วกว่าเดิมแต่เมื่อพวกเขาส
[18] [ทำงานนอกเวลา]ไม่ว่าใครก็ทราบกันดีว่าหนึ่งในงานที่อันตรายที่สุดก็คืองานที่ต้องออกนอกโดมปลอดภัย แต่ก็ยังมีคนมากมายยอมที่จะออกนอกโดมเพื่อทำงานเพราะนั่นเป็นทางเดียวที่พวกเขาจะได้รับเงินจำนวนมากและจะไม่อดตายอยู่ในโดมที่มีทรัพยากรจำกัดงานขนส่งสินค้าก็เป็นหนึ่งในงานที่อันตรายติดอันดับเพราะต้องขนสินค้าข้ามจากอีกโดมไปยังอีกโดม ระหว่างการขนสินค้า ไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไรบ้าง คนที่เลือกทำงานนี้ต่างก็ต้องเตรียมใจมากันก่อน แต่เมื่อต้องตกอยู่ท่ามกลางวงล้อมของปรสิตมันก็ไม่มีใครสงบสติของตัวเองได้หรอกคาร่ารู้สึกหวาดกลัวจนแทบเสียสติ ในขณะที่ยืนมองเพื่อนที่ทำงานขนส่งเช่นเดียวกับเธอกรีดร้องด้วยความกลัวอย่างเสียสติจากนั้นเพื่อนคนนั้นก็ถูกปรสิตกัดจนตัวขาดครึ่ง“ช่วยด้วย!”“ฉันยังไม่อยากตาย!”“ไม่!”เสียงร้องโหยหวนดังระงมขณะที่พวกเขาพยายามหนีปรสิตที่ไล่ล่าพวกเขา สถานการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะพวกเขาไม่ทันสังเกตเห็นฝูงปรสิตที่แอบซ่อนตัวอยู่ในป่าหนามที่พวกเขาใช้เป็นทางผ่านไม่มีใครคิดว่าตัวเองจะโชคร้ายเจอปรสิตจำนวนมากในครั้งเดียวเช่นนี้แม้ว่าพวกเขาจะพยายามต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด แต่พวกปรสิตก็ราวกับว่ามีสม
[17] [เส้นทางที่ต้องผ่าน]“สโนว์มานั่งนี่สิ” วินเตอร์ตบเบาะตรงกลางระหว่างขาของเขาที่เขาจงใจเว้นว่างไว้และเอ่ยปากเรียกสโนว์สโนว์เพิ่งตื่นเมื่อครู่เดินไปนั่งตรงที่วินเตอร์เว้นว่างไว้ให้โดยที่ไม่ได้พูดอะไรก่อนจะรับอาหารแห้งจากฟรอสต์ มันเป็นอาหารที่แค่ฉีกซองแล้วก็กินได้เลย สโนว์เลยนั่งเอนหลังพิงวินเตอร์ที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลังและทานอาหารเช้าไปด้วยอย่างงัวเงียวินเตอร์เห็นท่าทางขี้เกียจของสโนว์แล้วก็นึกถึงอลิซาเบธที่ปีนขึ้นมานั่งตักของเขาเมื่อวานสาเหตุที่สโนว์อารมณ์เสียเมื่อวานเป็นเพราะมีแมวตัวอื่นมาแย่งที่นั่งนี่เอง!วินเตอร์สรุปกับตัวเองในใจโดยไม่คิดจะเผยความคิดให้หญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักรู้ ไม่งั้นเขาคงโดนข่วนแน่“กินได้แล้ว เช้านี้เรามีเวรยาม” ฟรอสต์เห็นว่าวินเตอร์เอาแต่ยิ้มเลยใจดียื่นอาหารไปจ่อปากวินเตอร์ เขาป้อนอาหารแห้งให้วินเตอร์จนหมดอย่างรวดเร็วเพราะวินเตอร์กัดแค่สองคำอาหารก็หมดแล้วอย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อครู่อยู่ในสายตาเคียร่าที่กำลังนั่งหั่นไข่ดาวอยู่ฝั่งตรงกันข้ามของโต๊ะ“…?” นั่นอะไรน่ะ? ทำไมเขารู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ปกติ ความใกล้ชิดนั่นเป็นเรื่องปกติ
[16] [ความคิดของผู้คน]หัวใจของเคียร่าเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น ปรสิตที่มีหน้าตาเหมือนกวางแต่มันมีหางหุ้มเกราะหนามถึงสามหางกำลังก้าวเดินเข้ามาใกล้รถเดินทางของเขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่มีใครเคลื่อนไหวเพื่อกำจัดมัน ทหารรับจ้างและทหารหน่วยพลีชีพยังยืนนิ่งรอให้มันเข้ามาใกล้จนกระทั่งมันใช้หางหุ้มเกราะหนามโจมตี ทว่ามันก็ยังไม่มีใครเคลื่อนไหวทำอะไรเลยอยู่ดีตึง!ทหารรับจ้างทุกคนรู้สึกใจหล่นหายตอนที่มันโจมตี แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าการโจมตีของปรสิตตัวนั้นปะทะเข้ากับเกราะพลังบางอย่างที่ปรากฏขึ้นมาให้เห็นเลือนรางพวกเขาก็ถอนหายใจโล่งอกและยืนมองปรสิตสองดาวตวัดหางโจมตีไม่หยุดแต่ก็ไม่สามารถแตะต้องคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเกราะป้องกันนั้นได้นี่น่ะเหรอพลังพิเศษ?“ปรสิตสองดาวดูจัดการง่ายไปเลย” ดราก้อนพึมพำเพื่อตัดสินระดับความยากในการจัดการปรสิตพวกนั้น เหล่าทหารรับจ้างได้ให้ดาวกับพวกปรสิต ยิ่งดาวเยอะเท่าไหร่มันยิ่งจัดการยาก ระดับสองดาวแม้จะไม่มากแต่ก็ถือว่าจัดการไม่ง่ายเลย หางของมันที่เป็นอาวุธสามารถทำให้เกราะของรถยุบได้เลย แต่เกราะพลังนั่นกลับไม่แม้แต่จะสั่นสะเทือนทั้งที่โดนการโจมตีของปรสิตอย่างต่อเนื่อง“
[15] [เจ้าชายจากโดมคีรัน]เคียร่า แองเจโล่ เกิดและเติบโตขึ้นมาในโดมที่มีชื่อเรียกว่า คีรัน และด้วยความที่ว่าเขาเป็นลูกหลานของผู้ปกครองโดมเขาจึงถูกปฏิบัติอย่างดีราวกับเป็นเจ้าชาย นานวันเข้าเคียร่าจึงคิดว่าตัวเองคือเจ้าชายและโดมคีรันคืออาณาจักรของเขานานวันความฝันของเคียร่ายิ่งยิ่งใหญ่มากขึ้น เขาอยากแข็งแกร่งและกล้าหาญเหมือนเจ้าชายในนิทานที่มักจะออกเดินทางไปปราบปีศาจร้ายและกลับมาพร้อมชัยชนะและชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่ เป็นฮีโร่ที่ทุกคนชื่นชมเคียร่าคิดว่าตัวเขาสามารถทำได้ทุกอย่างจึงตัดสินใจที่จะก้าวเท้าออกจากโดมที่ปลอดภัยไปยังโลกภายนอกที่ผู้คนหวาดกลัว แต่เมื่อเขาได้เห็นโลกที่กว้างใหญ่ครั้งแรกเขาพบว่ามันไม่ได้น่ากลัวเลย ความยิ่งใหญ่ของโลกมันช่างวิเศษและเขายังค้นพบอีกด้วยว่าอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ของเขาแท้จริงมันก็แค่กรงขนาดเล็กเมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ของโลกนี้อิสระ… เคียร่าต้องการที่จะปลดปล่อยประชาชนของเขาออกจากกรงขังที่เรียกว่าโดมอันปลอดภัยของมนุษยชาติ เพื่ออิสรภาพอันแท้จริง!แต่ก่อนหน้านั้นเขาจะต้องทำให้ผู้คนในโดมรู้ถึงความสวยงามและยิ่งใหญ่ของโลกภายนอกก่อน! เคียร่าจึงตัดสินใจที่จะสร้างช่องใน