ตอนที่ยี่สิบสอง ผดุงคุณธรรม
เถาหลี่น่าถึงกับส่ายหัวหยุดความคิดชื่นชมองค์กรลับเถาฮวาของตนเอง
“ด้วยคุณหนูนางนี้ติดต่อว่าจ้างเข้ามาพอดี ข้าจึงคิดแผนการนี้ขึ้นมาได้ เจ้าจะซ่อนตัวอยู่ในรถม้าอีกคันหนึ่ง ขุนนางคนนั้นคงไม่ใส่ใจเท่าใดนัก รอเวลาที่กลุ่มโจรซึ่งมักอวดอ้างว่าเป็นโจรผู้ผดุงคุณธรรมออกมาปล้นชิง เจ้าค่อยอ้อนวอนขอร้องและตามไปอยู่ที่ค่ายโจรกับพวกเขา แม้ขุนนางคนนั้นจะเห็นว่าเจ้าไม่ใช่บุตรสาวตัวจริง แต่รับรองได้ว่าเขาไม่กล้ากระโตกกระตากออกมาแน่ ”
“ข้ามิโดนโจรปล้นสวาทจนขาดใจตายหรือ ทั้งค่ายโจรมิมีชายเป็นร้อยหรือ” หญิงสาวยิ่งฟังยิ่งรู้สึกย่ำแย่ จากคุณหนูซึ่งกำลังจะถูกขายเป็นนางโลม กลับต้องถูกย่ำยีโดนโจรทั้งค่าย
หัวหน้ากำลังจะให้นางทำงานเสี่ยงภัยต่อร่องรูสวาทถึงเพียงนี้ได้อย่างไร
แค่คิดก็เข็ดขยาดจนไม่อาจ
ตอนที่ยี่สิบสาม เข้ารังโจร“ท่านโจร ไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าถูกหลอกใช้ ข้าวของที่โกงกินมาล้วนถูกพวกเขานำเข้าพกเข้าห่อของตนเองไปหมดแล้ว ทรัพย์สินเงินทองอื่นก็ล้วนโดนแย่งชิงไปหมดสิ้น ฮือๆๆๆๆ ข้าเหลือเพียงชีวิตเดียวเท่านั้น ไม่เหลือสมบัติพัสถานสักชิ้น อย่าได้ทำอันใดข้าเลย ฮือๆๆๆ”ขุนนางโกงกินร้องไห้อย่างไม่อายก้มหัวขอร้องเหล่าโจรอย่างไร้ศักดิ์ศรีชิงอ้ายเหม่ยสบโอกาสลงจากรถม้าเดินเข้าไปคุกเข่าขอร้องเพื่อแสดงความเป็นบุตรสาวกตัญญู“ท่านโจร บิดาของข้าไม่เหลือสมบัติใดแล้วจริงๆนอกจากตัวข้า เขากำลังพาข้าไปขายเพื่อนำเงินเป็นค่าใช้จ่ายในการหลบหนีเจ้าค่ะ”“หา...ขุนนางชั่วนี่ขายได้แม้กระทั่งบุตรสาวในสายเลือดเชียวหรือ ช่างชั่วช้านัก ตัดหัวทิ้งเสียดีหรือไม่”“ปล่อยบิดาของข้าไปเถิดเจ้าค่ะ ยามนี้เขาไม่เหลือสิ่งใดแล้วคงหลบหนีไปได้ไม่ไกล ทางที่ดีพวกท่านไม่ควรปล่อยข้าไปกับเขา เขาจะได้ไม่มีข้าไปแลกเป็นเงินทองไว้ใช้จ่ายอีก คนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ดีมีสุขเช่นเขาคงทนได้อีกไม่นานเจ้าค่ะ”“นังลูกชั่ว
ตอนที่ยี่สิบสี่ ในชุมโจรหวังตงหยางแทบจะโอบอุ้มร่างบอบบางลงมาจนเหล่าลูกน้องถึงกับชี้มือชวนกันมองด้วยความขบขัน“อ้าว หัวหน้า ออกปล้นเงินทองเหตุใดได้เป็นสาวงามกลับมาเล่า”ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินเข้ามาหยอกล้ออย่างสนิทสนม“นางเป็นบุตรสาวขุนนางชั่วนั่น เขาถึงกับจะขายนาง ข้าจึงช่วยเอาไว้”“อ้อ...อยากเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามนั่นเอง ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะหยอกเย้าดังออกมาจากหลายทาง ชิงอ้ายเหม่ยมองความสนิทสนมกลมเกลียวในหมู่โจรอย่างไม่ค่อยเข้าใจในความสัมพันธ์ของพวกเขา“น้องเหม่ย เจ้าไม่ต้องใส่ใจ มาทางนี้เถอะ เข้าไปพักผ่อนด้านใน”หวังตงหยางพาสาวน้อยเดินไปทางบ้านพักหลังใหญ่สุดซึ่งอยู่ริมเชิงเขาชิงอ้ายเหม่ยมองสังเกตหนทางมาโดยตลอดจึงพบว่าโจรกลุ่มนี้หลบซ่อนตัวในทำเลที่ดีมาก ด้านหน้าเป็นผาหินสูงชันซึ่งมองเผินๆไม่พบสิ่งใด ผู้ใดจะคิดว่าด้านหลังกลับเป็นชุมโจรขนาดกลางซึ่งตั้งรกรากอยู่อย่างคึกคักเพียงปรายตามองระหว่างทางเดิน ชิงอ้ายเหม่ยเห็นหญิงสาวเพียงไม่กี่คน ที่เหลือล้วนเป็
ตอนที่ยี่สิบห้า เป็นเมียโจร “พี่หยาง พี่ช่างเป็นคนดีเสียจริง ผู้ใดว่าพี่เป็นโจรชั่ว ข้าจะตัดลิ้นออกมาเอง”“ฮ่า ฮ่า ไม่นานเจ้าก็เริ่มมีคำพูดคล้ายพวกเราแล้ว”“ใช่เจ้าค่ะ ข้าชอบอยู่ที่นี่มาก”“เช่นนั้นเจ้าก็อยู่ที่นี่กับข้าเถิด น้องเหม่ย อยู่เป็นเมียข้า เป็นแม่ของลูกข้า น้องเหม่ย ข้ารู้ว่าเจ้าเคยเป็นคุณหนูน้อยผู้สูงส่ง หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงไม่กล้าอาจเอื้อม แต่ยามนี้ข้าอยากจะปกป้องเจ้า ดูแลเจ้าและใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าตลอดไป”หวังตงหยางส่งสายตาแสดงความจริงใจพร้อมจับกุมมือบางขึ้นมาจุมพิตเพื่อบอกความในใจซึ่งอัดแน่นเปี่ยมล้นมาหลายวัน“พี่หยาง เพียงพี่ชอบข้า นั่นก็เพียงพอแล้ว”ชิงอ้ายเหม่ยเอียงอายหน้าแดงดั่งสาวน้อยซึ่งถูกเกี้ยวพา สองหนุ่มสาวนั่งโอ้โลมกันอย่างเก้อเขิน หลังสารภาพรักกันแล้วความใกล้ชิดย่อมเพิ่มพูนจนโอบกอดจับมือกันอย่างแนบแน่นหวังตงหยางจูงร่างบางเข้ามาส่งยังห้องนอนก่อนจะเอ่ยขออย่างกล้าๆกลัวๆ“คืนนี้ พี่ขอนอนในห้องของเจ้าได้หรือไม่ พี่ไม
ตอนที่ยี่สิบหก คำมั่นสัญญา ชิงอ้ายเหม่ยรีบเอ่ยห้ามอย่างเสแสร้ง แต่ภายในใจเต้นรัวเมื่อเห็นความอวบใหญ่เกินกว่าที่คาดคิดโอ้...แท่งเนื้อของเขาใหญ่โตยิ่งนัก เพียงแค่คิดว่าท่อนเอ็นนี้จะเข้าไปเสียดสีในร่องดอกไม้ของนาง น้ำรักก็ไหลรินออกมาจนเจิ่งนองแล้วถึงขั้นนี้แล้วหวังตงหยางหรือจะยอมหยุดยั้ง“น้องเหม่ย พี่อดทนรอไม่ไหวแล้ว เจ้าเห็นหรือไม่ว่าแท่งกายของพี่แข็งปวดจนบวมเป่งแล้ว”ปวดจนบวม นี่มันคำแก้ตัวอันใด ช่างน่าเกลียดนักชิงอ้ายเหม่ยคิดในใจแต่เบื้องหน้าจำต้องแสร้งเขินอายกระบิดกระบวนต่อไป“แต่พวกเรายังไม่ได้แต่งงานกัน ทำเช่นนี้ข้าจะโดนนินทาว่าร้ายเอาได้”“ที่นี่พี่เป็นหัวหน้า ผู้ใดกล้าพูดมากกัน”“แต่...ข้าอายพวกเขา คงไม่กล้าออกไปสู้หน้าได้อีก”“เช่นนั้นพรุ่งนี้พวกเราแต่งงานกันเลย”“เรื่องพวกนี้ก็ควรทำหลังแต่งงานมิใช่หรือ”เพียงได้ยินว่าสาวน้อยจะผัดผ่อนให้เขาต้องสอดใส่ในร่องงามหลังแต่งงาน หวังตงหยางก็รู
เสียงการกระทบกันของร่างกายหยุดหายไปช่วงหนึ่งก่อนจะเริ่มอีกครั้งและดังกว่าเดิมป๊าบ ป๊าบ ป๊าบชิงอ้ายเหม่ยถูกจับนอนคว่ำหน้ายกร่างกายขึ้นเพื่อสอดใส่จากทางด้านหลังหวังตงหยางลูบบั้นท้ายขาวเนียนงอนงามซึ่งถูกเขาตอกกระแทกจนสั่นไหว สะโพกบางถูกยกให้แอ่นขึ้นเพื่อรองรับท่อนลำใหญ่โตอันแทงทิ่มเข้าสู่ร่องสวาท ลำอวบแน่นถูกกดให้หายไปในกลีบดอกไม้งามซึ่งตอดรัดแน่นเมื่อสัมผัสความใหญ่โตช่องแคบฉ่ำรองรับเอ็นดุ้นใหญ่ซึ่งถูกดันเข้าไปจนสุดลำอยู่เต็มร่องน้ำ ท่อนเอ็นยาวแทงเข้าไปได้ลึกจนหญิงสาวรู้สึกจุกแน่น ยามแท่งแข็งถูกดึงออกย่อมโหวงเหวง ยามแทงเข้าท่อนเอ็นที่คับแน่นส่งแรงจนเสียวซ่านแทบขาดใจหวังตงหยางแหวกร่องกลีบแดงจนมองเห็นยามแท่งทวนคู่กายมุดเข้ามุดออกในร่องรูสวาท ยามกลีบเนื้ออวบอิ่มหุบเข้าหุบออกตามแรงทิ่มแทงของท่อนเอ็นช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนจนเขาเร่งกระหน่ำสอดใส่ตัวตนผลุบเข้าผลุบอย่างหื่นกระหาย“ร่องดอกไม้ของน้องเหม่ยช่างงดงามนัก พี่โชคดียิ่งที่ได้เติมเต็มช่องทางอันคับแน่นนี้”“แท่งกายของพี่หยางทั้งใหญ่ทั้งแข็งแน่นจนข้าแทบรองรับไม่ไหวแล้ว”“อีกไม่นานน้องเหม่ยจะชอบจนไม่อยากให้แท่งกายของพี่หลุดออกจากร่องร
ร้อนสวาทหญิงเจ้ามารยาโดยแม่นางว่างจิงจิงแนะนำตัวละครเถาหลี่น่า สาวน้อยกำพร้าซึ่งทำงานในองค์กรลับ นางได้รับการฝึกฝนจนช่ำชองทั้งการใช้เล่ห์มารยาของหญิงสาวเพื่อเป็นอาวุธสำคัญจนทำงานสำเร็จเป็นที่ยอมรับแก่หัวหน้าสายงานลลินา หญิงสาวซึ่งมีอาชีพเป็นเพื่อนเที่ยวให้แก่ชายทั้งหนุ่มทั้งสูงอายุเพื่อคลายเหงาเถาโจวหย่ง หัวหน้าสายงานผู้ฝึกฝนและคอยมอบหมายงานแก่เถาหลี่น่าข่งเจียวจิ้น คุณชายน้อยบุตรชายของราชครูสวีเจินจื้อ บุตรชายคหบดีซึ่งกลายเป็นญาติฝั่งมารดาซูหวังเหล่ย ศิษย์พี่ในสำนักศึกษาหวังตงหยาง โจรหนุ่มซึ่งประกาศตัวออกปล้นคนชั่วเพื่อช่วยเหลือคนดีอ๋องจ้าวห่าวหร่าน ผู้รับหน้าที่เฟ้นหาคนดีมีวิชาเพื่อสอบเข้ารับตำแหน่งขุนนางที่ว่างลงในแต่ละปีอาหยวน ชายตาบอดซึ่งมีอาชีพปั้นหม้อไหยังชีพอย่างยากเข็นเหลียงฮุ่ยหมิง องค์ชายรองจากแคว้นเหลียงบทนำเถาหลี่น่า เด็กสาวกำพร้าซึ่งได้รับการฝึกฝนวิชาที่จำเป็นอยู่ในองค์กรลับมาหลายปี ด้วยใบหน้าส่อเค้าความงามและผิวพรรณขาวเนียนนางจึงถูกส่งไปฝึกวิชาอิสตรีที่หอคณิกาเพิ่มเติมมากว่าสองปีเพื่อให้ช่ำชองในการใช้เล่ห์มารยาหญิงและการบำรุงรักษาร่องดอกไม้คับแคบอันเป็นอา
ตอนที่หนึ่งพร้อมสำหรับงานแรก “ท่านแม่ ทรวงอกของข้าใหญ่ขึ้นอีกแล้ว ท่านแม่ลองดูสิเจ้าคะ” เถาหลี่น่าเดินแหวกเสื้อออกเผยเต้าทรวงอวบอิ่มให้แม่เล้าใหญ่ของหอคณิกาได้ชมอย่างเต็มตา “อืม...ทรวงอกของเจ้าใหญ่ขึ้นจริง หมั่นนวดเฟ้นให้ดีจึงจะอวบอิ่มเต่งตึงจนเชื้อเชิญให้เหล่าชายอยากจับต้องเพียงแรกเห็น” แม่เล้าใหญ่ซึ่งคอยฝึกสอนสาวน้อยมาตลอดสองปีเอ่ยด้วยความชื่นชม ลูกศิษย์สาวนางนี้เรียนรู้เร็วและมีความจำดีจนนางชื่นชอบที่จะสั่งสอนอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อยยามทอดมองใบหน้าอันอ่อนหวาน รูปโฉมงดงาม เรือนร่างเย้ายวน ดวงตาที่มองสบมาพราวระยับเต็มไปด้วยชีวิตชีวา คิ้วตาเครื่องหน้าเปี่ยมราศี คำพูดคำจาที่เอ่ยมาล้วนหลักแหลมคมคาย ท่วงท่าสดใสเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์แห่งหญิงสาวสาวน้อยนางนี้นับว่ามีรูปเป็นทรัพย์ ทั้งทรวงอกอวบอิ่มเต่งตึงซึ่งขยายใหญ่ขึ้นตามการเติบโตของร่างกายจนบัดนี้นับว่าใหญ่ล้นมือแล้วร่องดอกไม้ของนางสีชมพูสดบ่งบอกวัยแรกแย้มอีกทั้งยังปกปิดมิดชิดอิ่มเอิบน่าจับต้อง ขนฟูตรงเนินโหนกนูนของนางมีเพียงบางเบาชวนให้มองดูอย่างน่ารักแม้ไม่รู้วัยแท้จริงของสาวน้อยแต่ย่อมเดาได้ว่ายังอยู
แม้เถาโจวหย่งจะอายุมากกว่าสาวน้อยถึงสิบกว่าปี แต่เขามีรูปร่างแข็งแกร่งใบหน้าคมเข้ม อีกทั้งยังจัดว่าหน้าตาดีด้วยต้องใช้หลอกล่อหญิงสาวในการทำงานอยู่หลายครั้ง เมื่อต้องเล่นจ้องตากัน สาวน้อยจึงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างอ่อนหัด“เฮอะ อย่าได้คิดท้าทายชายหนุ่มเช่นนี้อีก หลี่น่า เจ้ายังอ่อนหัดนัก เอาล่ะ มาฟังงานแรกของเจ้ากัน” เสียงเป็นงานเป็นการบอกออกมาก่อนจะชี้แจงรายละเอียดงานอย่างชัดแจ้ง“เจ้าต้องแสร้งเป็นสาวน้อยซึ่งถูกปล้นชิงแล้ววิ่งไปขอความช่วยเหลือจากบุตรชายของราชครู นามของเขาคือ‘ข่งเจียวจิ้น’ คุณชายน้อยผู้นี้อายุเพียง16 แต่เก่งกาจด้านการจับผิดผู้คน เขาจะนั่งรถม้าผ่านมาในบ่ายวันพรุ่งนี้ เจ้าต้องเล่นให้ดีอย่าให้เขาจับได้เด็ดขาด”“และเพื่อให้ได้เข้าไปอยู่ในจวนราชครู เจ้าต้องใช้ความอ่อนเดียงสาน่าสงสารหลอกล่อเขา และคงต้องพลีความบริสุทธิ์ครั้งแรกให้”“หากคุณชายน้อยได้ชิมกลีบดอกไม้แรกแย้มอย่างเจ้าย่อมลุ่มหลงได้ไม่ยาก เมื่อได้รับความเชื่อใจเจ้าจงหาทางให้เขาพาเดินชมให้ทั่วจวนจนรู้หนทางเข้าไปยังห้องเก็บสมบัติประจำตระกูล”“งานนี้สิ่งที่ต้องลอบนำออกมาตามที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือภาพวาดซึ่งบังเอิญมีสาวงามที่
เสียงการกระทบกันของร่างกายหยุดหายไปช่วงหนึ่งก่อนจะเริ่มอีกครั้งและดังกว่าเดิมป๊าบ ป๊าบ ป๊าบชิงอ้ายเหม่ยถูกจับนอนคว่ำหน้ายกร่างกายขึ้นเพื่อสอดใส่จากทางด้านหลังหวังตงหยางลูบบั้นท้ายขาวเนียนงอนงามซึ่งถูกเขาตอกกระแทกจนสั่นไหว สะโพกบางถูกยกให้แอ่นขึ้นเพื่อรองรับท่อนลำใหญ่โตอันแทงทิ่มเข้าสู่ร่องสวาท ลำอวบแน่นถูกกดให้หายไปในกลีบดอกไม้งามซึ่งตอดรัดแน่นเมื่อสัมผัสความใหญ่โตช่องแคบฉ่ำรองรับเอ็นดุ้นใหญ่ซึ่งถูกดันเข้าไปจนสุดลำอยู่เต็มร่องน้ำ ท่อนเอ็นยาวแทงเข้าไปได้ลึกจนหญิงสาวรู้สึกจุกแน่น ยามแท่งแข็งถูกดึงออกย่อมโหวงเหวง ยามแทงเข้าท่อนเอ็นที่คับแน่นส่งแรงจนเสียวซ่านแทบขาดใจหวังตงหยางแหวกร่องกลีบแดงจนมองเห็นยามแท่งทวนคู่กายมุดเข้ามุดออกในร่องรูสวาท ยามกลีบเนื้ออวบอิ่มหุบเข้าหุบออกตามแรงทิ่มแทงของท่อนเอ็นช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนจนเขาเร่งกระหน่ำสอดใส่ตัวตนผลุบเข้าผลุบอย่างหื่นกระหาย“ร่องดอกไม้ของน้องเหม่ยช่างงดงามนัก พี่โชคดียิ่งที่ได้เติมเต็มช่องทางอันคับแน่นนี้”“แท่งกายของพี่หยางทั้งใหญ่ทั้งแข็งแน่นจนข้าแทบรองรับไม่ไหวแล้ว”“อีกไม่นานน้องเหม่ยจะชอบจนไม่อยากให้แท่งกายของพี่หลุดออกจากร่องร
ตอนที่ยี่สิบหก คำมั่นสัญญา ชิงอ้ายเหม่ยรีบเอ่ยห้ามอย่างเสแสร้ง แต่ภายในใจเต้นรัวเมื่อเห็นความอวบใหญ่เกินกว่าที่คาดคิดโอ้...แท่งเนื้อของเขาใหญ่โตยิ่งนัก เพียงแค่คิดว่าท่อนเอ็นนี้จะเข้าไปเสียดสีในร่องดอกไม้ของนาง น้ำรักก็ไหลรินออกมาจนเจิ่งนองแล้วถึงขั้นนี้แล้วหวังตงหยางหรือจะยอมหยุดยั้ง“น้องเหม่ย พี่อดทนรอไม่ไหวแล้ว เจ้าเห็นหรือไม่ว่าแท่งกายของพี่แข็งปวดจนบวมเป่งแล้ว”ปวดจนบวม นี่มันคำแก้ตัวอันใด ช่างน่าเกลียดนักชิงอ้ายเหม่ยคิดในใจแต่เบื้องหน้าจำต้องแสร้งเขินอายกระบิดกระบวนต่อไป“แต่พวกเรายังไม่ได้แต่งงานกัน ทำเช่นนี้ข้าจะโดนนินทาว่าร้ายเอาได้”“ที่นี่พี่เป็นหัวหน้า ผู้ใดกล้าพูดมากกัน”“แต่...ข้าอายพวกเขา คงไม่กล้าออกไปสู้หน้าได้อีก”“เช่นนั้นพรุ่งนี้พวกเราแต่งงานกันเลย”“เรื่องพวกนี้ก็ควรทำหลังแต่งงานมิใช่หรือ”เพียงได้ยินว่าสาวน้อยจะผัดผ่อนให้เขาต้องสอดใส่ในร่องงามหลังแต่งงาน หวังตงหยางก็รู
ตอนที่ยี่สิบห้า เป็นเมียโจร “พี่หยาง พี่ช่างเป็นคนดีเสียจริง ผู้ใดว่าพี่เป็นโจรชั่ว ข้าจะตัดลิ้นออกมาเอง”“ฮ่า ฮ่า ไม่นานเจ้าก็เริ่มมีคำพูดคล้ายพวกเราแล้ว”“ใช่เจ้าค่ะ ข้าชอบอยู่ที่นี่มาก”“เช่นนั้นเจ้าก็อยู่ที่นี่กับข้าเถิด น้องเหม่ย อยู่เป็นเมียข้า เป็นแม่ของลูกข้า น้องเหม่ย ข้ารู้ว่าเจ้าเคยเป็นคุณหนูน้อยผู้สูงส่ง หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงไม่กล้าอาจเอื้อม แต่ยามนี้ข้าอยากจะปกป้องเจ้า ดูแลเจ้าและใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าตลอดไป”หวังตงหยางส่งสายตาแสดงความจริงใจพร้อมจับกุมมือบางขึ้นมาจุมพิตเพื่อบอกความในใจซึ่งอัดแน่นเปี่ยมล้นมาหลายวัน“พี่หยาง เพียงพี่ชอบข้า นั่นก็เพียงพอแล้ว”ชิงอ้ายเหม่ยเอียงอายหน้าแดงดั่งสาวน้อยซึ่งถูกเกี้ยวพา สองหนุ่มสาวนั่งโอ้โลมกันอย่างเก้อเขิน หลังสารภาพรักกันแล้วความใกล้ชิดย่อมเพิ่มพูนจนโอบกอดจับมือกันอย่างแนบแน่นหวังตงหยางจูงร่างบางเข้ามาส่งยังห้องนอนก่อนจะเอ่ยขออย่างกล้าๆกลัวๆ“คืนนี้ พี่ขอนอนในห้องของเจ้าได้หรือไม่ พี่ไม
ตอนที่ยี่สิบสี่ ในชุมโจรหวังตงหยางแทบจะโอบอุ้มร่างบอบบางลงมาจนเหล่าลูกน้องถึงกับชี้มือชวนกันมองด้วยความขบขัน“อ้าว หัวหน้า ออกปล้นเงินทองเหตุใดได้เป็นสาวงามกลับมาเล่า”ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินเข้ามาหยอกล้ออย่างสนิทสนม“นางเป็นบุตรสาวขุนนางชั่วนั่น เขาถึงกับจะขายนาง ข้าจึงช่วยเอาไว้”“อ้อ...อยากเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามนั่นเอง ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะหยอกเย้าดังออกมาจากหลายทาง ชิงอ้ายเหม่ยมองความสนิทสนมกลมเกลียวในหมู่โจรอย่างไม่ค่อยเข้าใจในความสัมพันธ์ของพวกเขา“น้องเหม่ย เจ้าไม่ต้องใส่ใจ มาทางนี้เถอะ เข้าไปพักผ่อนด้านใน”หวังตงหยางพาสาวน้อยเดินไปทางบ้านพักหลังใหญ่สุดซึ่งอยู่ริมเชิงเขาชิงอ้ายเหม่ยมองสังเกตหนทางมาโดยตลอดจึงพบว่าโจรกลุ่มนี้หลบซ่อนตัวในทำเลที่ดีมาก ด้านหน้าเป็นผาหินสูงชันซึ่งมองเผินๆไม่พบสิ่งใด ผู้ใดจะคิดว่าด้านหลังกลับเป็นชุมโจรขนาดกลางซึ่งตั้งรกรากอยู่อย่างคึกคักเพียงปรายตามองระหว่างทางเดิน ชิงอ้ายเหม่ยเห็นหญิงสาวเพียงไม่กี่คน ที่เหลือล้วนเป็
ตอนที่ยี่สิบสาม เข้ารังโจร“ท่านโจร ไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าถูกหลอกใช้ ข้าวของที่โกงกินมาล้วนถูกพวกเขานำเข้าพกเข้าห่อของตนเองไปหมดแล้ว ทรัพย์สินเงินทองอื่นก็ล้วนโดนแย่งชิงไปหมดสิ้น ฮือๆๆๆๆ ข้าเหลือเพียงชีวิตเดียวเท่านั้น ไม่เหลือสมบัติพัสถานสักชิ้น อย่าได้ทำอันใดข้าเลย ฮือๆๆๆ”ขุนนางโกงกินร้องไห้อย่างไม่อายก้มหัวขอร้องเหล่าโจรอย่างไร้ศักดิ์ศรีชิงอ้ายเหม่ยสบโอกาสลงจากรถม้าเดินเข้าไปคุกเข่าขอร้องเพื่อแสดงความเป็นบุตรสาวกตัญญู“ท่านโจร บิดาของข้าไม่เหลือสมบัติใดแล้วจริงๆนอกจากตัวข้า เขากำลังพาข้าไปขายเพื่อนำเงินเป็นค่าใช้จ่ายในการหลบหนีเจ้าค่ะ”“หา...ขุนนางชั่วนี่ขายได้แม้กระทั่งบุตรสาวในสายเลือดเชียวหรือ ช่างชั่วช้านัก ตัดหัวทิ้งเสียดีหรือไม่”“ปล่อยบิดาของข้าไปเถิดเจ้าค่ะ ยามนี้เขาไม่เหลือสิ่งใดแล้วคงหลบหนีไปได้ไม่ไกล ทางที่ดีพวกท่านไม่ควรปล่อยข้าไปกับเขา เขาจะได้ไม่มีข้าไปแลกเป็นเงินทองไว้ใช้จ่ายอีก คนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ดีมีสุขเช่นเขาคงทนได้อีกไม่นานเจ้าค่ะ”“นังลูกชั่ว
ตอนที่ยี่สิบสอง ผดุงคุณธรรม เถาหลี่น่าถึงกับส่ายหัวหยุดความคิดชื่นชมองค์กรลับเถาฮวาของตนเอง “ด้วยคุณหนูนางนี้ติดต่อว่าจ้างเข้ามาพอดี ข้าจึงคิดแผนการนี้ขึ้นมาได้ เจ้าจะซ่อนตัวอยู่ในรถม้าอีกคันหนึ่ง ขุนนางคนนั้นคงไม่ใส่ใจเท่าใดนัก รอเวลาที่กลุ่มโจรซึ่งมักอวดอ้างว่าเป็นโจรผู้ผดุงคุณธรรมออกมาปล้นชิง เจ้าค่อยอ้อนวอนขอร้องและตามไปอยู่ที่ค่ายโจรกับพวกเขา แม้ขุนนางคนนั้นจะเห็นว่าเจ้าไม่ใช่บุตรสาวตัวจริง แต่รับรองได้ว่าเขาไม่กล้ากระโตกกระตากออกมาแน่ ” “ข้ามิโดนโจรปล้นสวาทจนขาดใจตายหรือ ทั้งค่ายโจรมิมีชายเป็นร้อยหรือ” หญิงสาวยิ่งฟังยิ่งรู้สึกย่ำแย่ จากคุณหนูซึ่งกำลังจะถูกขายเป็นนางโลม กลับต้องถูกย่ำยีโดนโจรทั้งค่ายหัวหน้ากำลังจะให้นางทำงานเสี่ยงภัยต่อร่องรูสวาทถึงเพียงนี้ได้อย่างไร แค่คิดก็เข็ดขยาดจนไม่อาจ
ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เติมเต็มร่องอุ่น เสียงกระแทกกระทบดังสนั่นหวั่นไหวบ่งบอกความรุนแรงของการตอกทิ่มตับ ตับ ตับเถาโจวหย่งส่งมังกรแกร่งมุดแทรกเข้าออกทั้งเสียดสีทั้งลากครูดกับจุดอ่อนไหวด้านในจนสาวน้อยเสียดเสียวดิ้นเร่าร้องครางดังลั่น“อู๊ยยยย ช้าๆหน่อย”“ไม่มีทาง ข้าจะส่งเจ้าให้ถึงสวรรค์จนลืมทางกลับมาทีเดียว”“อ๊ายยยยย...ลึกมากไปแล้ว โอ้วววว ข้าเสียว หยุดก่อน...อ้า...ไม่ไหวแล้ว...เสียวววว”เสียงร้องครวญครางแหบกระเส่าพร้อมร่างน้อยดีดดิ้นไปตามแรงตอกตรึงเร่าร้อน เอวสอบถอนท่อนปูดโปนออกจนสุดก่อนจะสวนกลับเข้าไปใหม่จนมิดลำ แท่งอวบแน่นโยกเข้าโยกออกถี่รัวจนสาวน้อยโอดครวญด้วยความเสียวซ่านสะท้านทรวงก่อนจะแตะสวรรค์ไปอีกหลายคราความพลุ่งพล่านปรารถนาได้รับการเติมเต็มจนอิ่มล้น เถาโจวหย่งปักท่อนลำใหญ่คาคับเต็มร่องรูอยู่หลายวันจนสุขสมใจเมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาจึงจำใจต้องพาสาวน้อยภายใต้การดูแลไปพักฟื้นที่หอคณิกาเพื่อฟื้นคืนสภาพร่องดอกไม้ให้สามารถใช้งานได้อย่า
ตอนที่ยี่สิบเอ็ด เติมเต็มร่องอุ่น ในที่สุดสวีเจินจื้อจึงได้พบความจริงว่าหญิงสาวซึ่งมาพักอาศัยอยู่ที่จวนสกุลสวีตั้งหลายเดือนเป็นคนแปลกหน้าซึ่งไม่มีที่มาที่ไปยิ่งไล่ถามรูปพรรณสัณฐานอันสะดุดตาของเจ้า ซึ่งไม่น่าจะมีผู้ใดที่เห็นแล้วจะผ่านตาไปโดยไม่จดจำ แต่กลับไม่มีผู้ใดเคยพบเห็นเจ้ามาก่อนไม่ว่าในสถานที่ใด เจ้ากลายเป็นสตรีที่จู่ๆก็โผล่หน้ามาที่บ้านสกุลสวีแล้วก็จากไปอย่างไร้ร่องรอยสวีเจินจื้อรีบกลับมาป่าวประกาศและแจ้งความกับทางการเพื่อให้ตามหาหลินหลี่น่าตัวปลอม คราแรกผู้ตรวจการย่อมไม่รับแจ้งด้วยข้อหาช่างเลื่อนลอย แต่เมื่ออาจารย์แห่งสำนักศึกษารู้ว่าเจ้าปลอมตัวเข้ามาด้วยหนังสือส่งตัวและผลสอบล้วนเป็นของปลอม พวกเขาจึงเร่งค้นหาว่ามีข้าวของใดสูญหายไปหรือไม่”“พวกเขารู้แล้วหรือว่าตำรานั่นหายไป” หญิงสาวรีบถามขึ้นแม้ภายในใจจะเฝ้าภาวนาให้พวกเขาไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนหยิบไป“ใช่ อาจารย์ที่หอตำราสูงนั่นย่อมสงสัยเจ้ามากเป็นพิเศษจึงเร่งเข้าไปหาข้างบนหอตำราด้วยรู้ดีว่าเปิดโอกาสให้เจ้าเข้าไปอาศัยอยู่หลายวัน เพียงต
ตอนที่ยี่สิบกว่าจะรู้สองแรงแข็งขันทั้งนิ้วทั้งลิ้นข่วยกันปลุกเร้าร่องสวาทจนน้ำไหลฉ่ำนองขณะสาวน้อยแอ่นร่างบิดเร่าส่งทั้งเต้าทั้งร่องใส่มือและปากของชายตรงหน้าพร้อมทั้งร้องออกมาด้วยความซ่านเสียว“อือ...เสียวววว อ้า...ท่านเก่งที่สุด อูวววว”ยิ่งลิ้นร้อนละเลงรัวเป็นจังหวะไปพร้อมกับนิ้วอุ่นและฝ่ามือหนาด้านบน เถาหลี่น่ายิ่งซ่านกระสันจนกระตุกเกร็งตอดรัดรัวเถาโจวหย่งส่งสาวน้อยถึงฝั่นฝันไปคาปาก จึงรีบถอดชุดเสื้อผ้าจับร่างบางหันหลังจ่อท่อนเอ็นกดเข้าไปในโพรงถ้ำจนมิดลำปูดโปน ร่างหนาโยกขยับเข้าออกอย่างร้อนแรง เสียงเนื้อกระทบก้นขาวดังสนั่นไปทั่วลำน้ำป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ“อ้า...สาวน้อย ร่องรูของเจ้ายังคงคับแน่นอยู่มาก โอ้ววว แม้จะโดนเบิกร่องมาหลายคราแต่ยังคงซ่านเสียวบีบรัดจนแทบแตกแล้ว”“อือ...ร่องของข้ายังเยาว์วัย เพียงโดนแทงทิ่มไม่กี่คราจะนับเป็นอันใดได้ ไหนเลยจะเทียบกับท่อนกายอันช่ำชองของท่านได้”“เชอะ โอ้วววว เสียวมาก ร่องเจ้าทั้งตอดรัด ทั้งบีบแน่