LOGINShare
บทที่ 698
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 699
“เหอะ? ฉินอวิ๋นฟานช่างบ้าบิ่นนัก พาทหารสามพันคนก็กล้าคุยโตอย่างนี้แล้ว? เขารู้หรือไม่ว่าอักษรคำว่า ‘ตาย’ สะกดยังไง? หรือว่า... เขาไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฮุยเกือบถูกข้าฆ่าตายอยู่ในป่าลึกแล้ว?”หลัวเทียนเป้าที่รู้ข่าวรู้สึกดูถูกกับความผยองของฉินอวิ๋นฟานมาก ฉินอวิ๋นฮุยนำกำลังพลห้าหมื่นนาย อยู่ต่อหน้าเขายังไม่นับเป็นอะไร เจ้าฉินอวิ๋นฟานนำทหารมาแค่สามพันก็คิดจะกวาดล้างพวกโจร? นี่อย่างกับคนบ้านอนละเมอ!“ฉินอวิ๋นฟานจะไม่ทำเรื่องที่ไม่มั่นใจเสมอ แม่ทัพหลัวระวังหน่อยเป็นดี!”เพื่อสังเกตฉินอวิ๋นฟาน เพื่อให้อยู่ใกล้กับฉินอวิ๋นฟานอีกหน่อย เยียนอวี่เฉินไม่เคยไปจากเมืองหานกู่ การที่หลัวเทียนเป้าดูถูกฉินอวิ๋นฟานทำให้นางเกิดลางสังหรณ์ร้ายขึ้นมาทันที แต่นางก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าคืออะไร“ฮ่า ๆ ๆ องค์หญิงสาม ท่านคิดมากไปแล้ว!”หลัวเทียนเป้าแหงนหน้าหัวเราะกับท้องฟ้าทันที ก่อนจะพูดขึ้นว่า “สถานการณ์บนเขากับข้างนอกต่างกันสิ้นเชิง เมื่อทหารทำศึกต้าเฉียนพวกนั้นก้าวเข้าป่าแล้วจะปรับตัวไม่ได้ ยากจะวางแผนการรบที่เหมาะสม”“ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ พวกเรามีสายข่าวจากองค์ชายใหญ่ต้าเฉียนฉินอวิ๋นคัง ร่วมมือทั้งในและนอก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 700
จางหมาจื่อกล่าว “แต่ก็ไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฟานจะมีลูกไม้อื่นอีกหรือไม่ ถ้าไม่มี เช่นนั้นจะจัดการเขาง่ายดังพลิกฝ่ามือ”“ไม่ ฉินอวิ๋นฟานกล้าพาคนสามพันมาทลายรังโจร เขาย่อมไม่เอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่น ยังไงเสียเขาก็มียักษ์ใหญ่อย่างตระกูลเซี่ยงสนับสนุนอยู่”หลัวเทียนเป้ายกมุมปากเล็กน้อย “ดังนั้นข้าเตรียมจะให้งานหินกับฉินอวิ๋นฟาน ให้มันรู้ว่าความผยองของมันต้องจ่ายด้วยราคาแพงขนาดไหน ให้มันรู้ว่าฝีมือของข้าหลัวเทียนเป้า มิใช่สิ่งที่มันจะรับได้!”“อ้อ? แม่ทัพหลัวเตรียมอะไรไว้หรือ?”เห็นหลัวเทียนเป้าจริงจังเช่นนี้ จางหมาจื่อสูดลมเย็นเข้าปากอย่างอดใจไม่อยู่“เพื่อกำจัดฉินอวิ๋นฟาน ข้าทุ่มเทมาก ขอร้องพี่ใหญ่อยู่นานจึงได้ตัวยอดฝีมือเขตปรมาจารย์มาสิบคน และยอดฝีมือเขตยุทธ์แท้มาห้าสิบคน ข้าก็อยากดูสิว่าฉินอวิ๋นฟานมันจะหนังเหนียวหรือไม่!”หลัวเทียนเป้าพูดลอดไรฟัน “ครั้งนี้ ข้าต้องการเทหมดหน้าตัก ต้องให้มันทิ้งชีวิตอยู่ในป่าให้ได้”ซี้ด...เมื่อได้ยินว่าหลัวเทียนเป้าหายอดฝีมือเขตปรมาจารย์มาสิบคน จางหมาจื่อพลังขนพองสยองเกล้า ยอดฝีมือเขตยุทธ์แท้ยังดี แต่ยอดฝีมือเขตปรมาจารย์จัดว่าเป็นตัวตนดังขนหงส์เขากิเล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 701
ฉินอวิ๋นฟานสร้างแรงกดดันหนักหน่วงให้กับฉินอวิ๋นคัง ถ้าฉินอวิ๋นฟานกำเกลือหลวงอยู่ในมือได้ทั้งหมด จะบั่นทอนกำลังของตระกูลเริ่นไปมาก ส่งผลต่อการชิงบัลลังก์ของเขาอย่างยิ่งดังนั้นในภาวะที่ไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฟานจะมาไม้ไหน ฉินอวิ๋นคังตัดสินใจจะลองเสี่ยงดูสักครั้ง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้ฉินอวิ๋นฟานตายอยู่ในป่าให้ได้!มีเพียงเช่นนี้ ตระกูลเริ่นจึงจะสามารถควบคุมเกลือหลวงต่อ และเขาก็คือผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียวในการเดินทางมาเมืองอู่โจวครั้งนี้ ห่างจากบัลลังก์ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดอีกเพียงหนึ่งก้าว“เอ่อ องค์ชายใหญ่ ต้องทำถึงขั้นนี้จริงหรือ?”จังหวะที่ได้ยินฉินอวิ๋นคังจะใช้กำลังระดับนี้ในการสังหารฉินอวิ๋นฟาน ฮั่วจื้อจวินหนังตากระตุกรัว ๆ นี่คือเรื่องต้องห้ามของราชวงศ์เชียวนะ!อีกอย่าง เริ่นอู่และเริ่นปินคือยอดฝีมือที่ตระกูลเริ่นบ่มเพาะมาอย่างเข้มงวด รับผิดชอบความปลอดภัยของฉินอวิ๋นคังเท่านั้น ไม่นึกว่าองค์ชายใหญ่จะสั่งให้พวกเขาไปฆ่าฉินอวิ๋นฟาน?“เจ้าคิดว่าข้ายังมีทางให้หันหลังกลับหรือ?”ฉินอวิ๋นคังสองตาชั่วร้าย “ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็มีแต่ต้องเดินไปให้ถึงที่สุด ทุ่มเททุกอย่าง เสี่ยงดูสักตั้ง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 702
เวลาดังกระสวย พริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วสามวัน เช้ามาฉินอวิ๋นฟานพาเหล่าทหารที่ผ่านการฝึกฝนอย่างมีระเบียบแบบแผนปรากฏตัวอยู่บนท้องถนน ประดาทัพออกเดินทางอย่างอึกทึกครึกโครม!“เสี่ยวฟาน เจ้าจะพาทหารไปทลายรังโจรแค่นี้จริงหรือ?”ก็ขณะที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังเตรียมตัวออกเดินทาง เหลียงจื่อฝูเดินออกมาและพูดอย่างกังวลใจถึงนางจะโกรธฉินอวิ๋นฟานอยู่นานเพราะคำพูดหนึ่งของเขา ความรู้สึกที่ถูกคนแฉความลับมันกระอักกระอ่วนใจดังกินแมลงวัน แต่ยังดีที่ฉินอวิ๋นฟานคือญาติสนิทที่สุดของนาง เป็นคนที่คู่ควรแก่การเชื่อใจ ดังนั้นการงอนหลานชายสุดท้ายจึงเป็นนางที่ทำไม่ถูกการขึ้นเขาปราบโจรอันตรายแค่ไหนนางย่อมรู้ดีที่สุด ดังนั้นในตอนที่ฉินอวิ๋นฟานจะเอาตัวเข้าเสี่ยง นางจึงอดกังวลใจไม่ได้“เสด็จน้าสิบสาม ท่านกำลังห่วงข้าสินะ?”ได้รับความห่วงใยจากเสด็จน้าสิบสาม ฉินอวิ๋นฟานอบอุ่นใจนัก เขายิ้มแห้งและพูด “แหะ ๆ ทหารอยู่ที่ความสามารถ มิใช่จำนวน ทหารสามพันคนนี้ของข้าคือสุดยอดของสุดยอด พอจัดการกับกองโจรบนเขาแล้ว เสด็จน้าสิบสาม ท่านวางใจเถอะ”เหลียงจื่อฝูขมวดคิ้วพูด “เหอะ ทหารห้าหมื่นคนของฉินอวิ๋นฮุยก็สุดยอดเหมือนกัน ก็ยังม้วนเส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 703
“เสี่ยวฟาน เมื่อครู่สายสืบมารายงาน ตรงจุดประมาณหกลี้ข้างหน้ามีกับดักหินกลิ้งและมือธนู บอกให้พวกเราระวัง”เพิ่งมาถึงทางขึ้นเขา อู่จ้านได้รับการรายงานจากสายสืบ เพื่อรวบรวมข่าวสารที่แน่ชัด ฉินอวิ๋นฟานจงใจหาเสื้อผ้าท้องถิ่นหลายชุด ให้พวกเขาขึ้นเขารวบรวมข้อมูลล่วงหน้าสามวัน เครื่องแต่งกายเช่นนี้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ต่อให้พวกโจรเดินผ่านหน้าพวกเขาไปก็ไม่แน่ว่าจะเห็น ดังนั้นจึงลดความยากในการรวบรวมข้อมูลได้มาก“อื่ม ข้ารู้แล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “คนของพวกเรามีไม่มาก เพื่อประหยัดแรง ขี่ม้าเข้าไปเถอะ ช้ายังไงก็น่าจะเร็วกว่าการเดินเท้ามาก!”“รับทราบ!”ฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่ง ทหารสามพันคนขี่ม้างามยกพลเข้าไปในป่าของภูเขา ในจุดไกล ๆ มีดวงตาหลายคู่กำลังจ้องพวกเขาเขม็ง จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานขึ้นเขา พวกเขาหายตัวไปอย่างเงียบเชียบ!ไม่นาน พวกเขาก็ปรากฏตัวอยู่ในถ้ำลึกลับแห่งหนึ่ง หลัวเทียนเป้า ฮั่วจื้อจวิน จางหมาจื่อและคนอื่น ๆ อยู่ครบองค์ ชายชุดดำผู้นั้นค้อมตัวกำหมัดพูด “แม่ทัพหลัว ฉินอวิ๋นฟานพาทหารมาแค่สามพันคนจริง ๆ ขอรับ พวกเขาขี่ม้าขึ้นเขาแล้ว!”“อ้อ? ฉินอวิ๋นฟานเอาทหารมาแค่สาม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 704
พู่ ๆ...ลูกศรเร็วยิ่ง ไม่ให้โอกาสพวกเขาทันตอบสนอง จังหวะที่ลูกศรทะลุหัวใจของพวกเขา พวกเขากลับไร้ความรู้สึกแม้แต่น้อย วินาทีนี่พวกเขารู้สึก มันก็สายไปเสียแล้ว เลือดสดพุ่งปรู๊ดออกมาจากหน้าอกกลิ่นอายแห่งความตายรุนแรงมากขึ้นทุกที กระทั่งหมดลมหายใจ พวกเขาก็ยังไม่รู้ตัว!“เฮ้ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ร้องหัวหน้าร้องอุทานขึ้นมาเดี๋ยวนั้น โจรคนอื่น ๆ แตกรัง ก็ในตอนที่พวกเขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี กลางอากาศมีเสียงลูกศรดังมาอีกฟิ้ว ๆ ๆ...เอื๊อก ๆ ๆ...ชั่วพริบตาเดียว โจรถูกลอบสังหารอีกยี่สิบคน พวกโจรขวัญผวาโดยสิ้นเชิงแล้ว แค่ชั่วเดี๋ยวเดียวก็ถูกยิงไปสี่สิบคนแล้ว!“มีอาวุธลับ! มีอาวุธลับ! รีบหลบเร็ว!!”วิกฤตการณ์นี้ จู่ ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมา หมู่โจรสูญเสียความสามารถในการพิจารณาโดยสมบูรณ์ และไม่มีใครนึกถึงเลยว่าเป็นการโจมตีจากทหารต้าเฉียนที่อยู่ต้นไม้ไกล ๆ นั่นแหละเพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ในระยะการยิงของธนู ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการโจมตีจะมาจากทหารพวกนี้!“ไม่ถูก ไม่ถูก! พวกเจ้าดูบนต้นไม้สิ ของในมือทหารต้าเฉียนยี่สิบคนนั่น ใช่ที่กำลังยิงใส่พวกเราหรือเปล่า?”ในตอนนี้เอง จู่ ๆ รองหัวหน้าก็ส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 705
“รองหัวหน้า สภาพการณ์มันไม่ดีเลยนะขอรับ อาวุธลับของต้าเฉียนร้ายนัก ตามความเห็นของข้า พวกเราหนีเอาตัวรอดเถอะ”“นั่นสิ รองหัวหน้า มีเขาเขียวไม่กลัวฟืนหมด นี่มันผ่านไปนานแค่ไหนเอง? พี่น้องเราตายจนแทบไม่เหลือแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเรามิต้องตายกันหมดหรือ?!”“ไม่รู้ว่าในมือของทหารต้าเฉียนมันคืออาวุธปีศาจอะไรกันแน่ น่ากลัวจริง ๆ ไกลขนาดนี้ก็ยังทะลุหัวใจคนได้ ขนลุกขนพองไปหมดแล้ว แถมเรายังโต้ตอบไม่ได้อีก หนีเอาตัวรอดก่อนเถอะ!”......หลังจากลูกสมุนถูกสังหารไปทีละคน คนที่เหลือขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขารู้ว่ารองหัวหน้ามีความแค้นสุมทรวง แต่จะเอาชีวิตของพี่น้องมาเล่นไม่ได้ มันเป็นราคาที่สูงเกินไปเห็นศพพี่น้องพวกเขาเกลื่อนกลาดไปทั่ว ทั้งยังมีคนถูกลอบสังหารไม่หยุด เสียงโหยหวนดังระงม กลิ่นคาวเลือดฉุนคละคลุ้ง สีหน้ารองหัวหน้าเปลี่ยนผัน ภายใต้การคุกคามของกลิ่นอายแห่งความตาย เขาเริ่มหวั่นไหวแล้ว“งั้น งั้นจะทำยังไงดี? หรือไม่ เราก็ลองหนีกันก่อน?”รองหัวหน้าที่สงบใจได้แล้วตระหนักถึงวิธีการน่ากลัวของฉินอวิ๋นฟานได้สักที เขามีชีวิตเตรียมกับดักให้ฉินอวิ๋นฟาน แต่เกรงว่าจะไม่มีชีวิตทำอันตรายใด ๆ ต่อฉินอวิ๋
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 706
ยามนี้ ฉินอวิ๋นฟานมีจิตใจฮึกเหิม ท่วงทำนองมิมีผู้ใดเทียบเทียม เนื้อตัวบนล่างเต็มไปด้วยเจตนารบ นี่คือสงครามขนาดใหญ่ครั้งแรกนับจากเขาทะลุมิติมา และเป็นศึกสำคัญในการทดสอบเทคโนโลยีสมัยใหม่ของเขาด้วย ฉินอวิ๋นฟานจึงตื่นเต้นมาก“โอ้ว ๆ ๆ...”เหล่าทหารมีขวัญกำลังใจดียิ่ง เจตนารบพลุ่งพล่าน เดินทางเข้าส่วนลึกของป่าต่อตามคำสั่งของฉินอวิ๋นฟาน!......“เจ้าว่าอะไรนะ??? กับดักแรกถูกฉินอวิ๋นฟานตีแตกง่าย ๆ เลยหรือ? แถมยังฆ่าคนของเราหมดด้วย? มีแต่พวกเจ้าสามคนที่หนีรอดมาได้?”ทันทีที่รู้ข่าว หลัวเทียนเป้าเด้งลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ฉับพลัน สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ แววตาเปลี่ยนอารมณ์“ขอรับ แม่ทัพหลัว ไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฟานไปเอาอาวุธลับมาจากไหน อานุภาพน่ากลัวสุด ๆ ไปเลย พลังทำลายล้างน่าทึ่ง ระยะยิงไกลกว่าธนูตั้งเยอะ คนของพวกเราอย่างกับเป้ามีชีวิตที่รอถูกพวกมันยิงตาย โต้ตอบไม่ได้เลยขอรับ!”รองหัวหน้าที่หนีรอดกลับมายังใจสั่นไม่หาย หน้าซีดถึงขีดสุด คุกเข่าสั่นพั่บ ๆ อยู่ตรงหน้าหลัวเทียนเป้าและคนอื่น ๆ ความสิ้นหวังอัดแน่นอยู่ในหัวใจ“น้องรอง เจ้าไม่ได้ล้อเล่นกับข้านะ? ใต้ฟ้านี้จะมีของพรรค์นี้ได้ยังไง?”เห็นชั
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
