LOGINShare
บทที่ 523
Last Updated:
2024-11-24 18:00:00Related chapters
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 524
ดวงตาของหลิวซือต๋าเป็นประกาย ขณะพูดคำพูดที่สร้างแรงบันดาลใจออกมา“ดังนั้นข้าเห็นด้วยกับความคิดของน้องสาว...ซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูล นอกจากการขนส่งเกลือแล้ว ธุรกิจและทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลจงขายออกไปให้หมด แล้วรวบรวมเงินทั้งหมดไปลงทุนในธนาคาร!”กล่าวจบ หลิวซือต๋าก็พูดอย่างจริงจังว่า “ทุกคน การทำธุรกิจขนาดใหญ่ที่เราไม่เชี่ยวชาญนั้นไม่มีประโยชน์ แม้ว่าจะทำการค้าแบบเดียวกัน เช่น ทำผักดองเหมือนร้านหลิวปี้จูของเมืองหลวง พวกเขาขายผักดองแค่ไม่กี่อย่าง แต่กลับทำรายได้หนึ่งแสนทุกปี ทำไมถึงเป็นแบบนั้น? นั่นก็เพราะว่าพวกเขามีความเชี่ยวชาญในธุรกิจนี้”“ตระกูลหลิวของพวกเราไม่ต้องการธุรกิจมากมายเช่นนั้น เราสามารถทิ้งการขายผ้าและผ้าไหมทั้งหมดไปได้ ตราบใดที่ยึดธุรกิจขนส่งเกลือและธนาคารไว้ได้ และพึ่งพาตำหนักบูรพา เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีกต่อไป!”คำพูดเหล่านี้ หากเป็นคนอื่นพูดก็ช่างเถอะ แต่นี่มาจากปากของหลิวซือต๋าอดีตคุณชายจอมสำราญดังนั้น จึงเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากสำหรับทุกคนเมื่อเห็นว่าทุกคนเงียบ หลิวซือฉุนจึงพูดอย่างช้าๆ ว่า “พี่รองพูดถูกแล้ว นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการจะพูด ทุกคน คิดตามข้า
Last Updated : 2024-11-24รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 525
“ข้อเสนอก่อนหน้านี้ก็สร้างผลประโยชน์ให้ตระกูลหลิวมาโดยตลอด”ความคิดของหลิวซือต๋านั้นชัดเจน เขาพูดอย่างเด็ดขาดว่า “แต่การจะรักษาผลประโยชน์ตลอดไปนั้นเป็นเรื่องยาก”“จะขนส่งเกลือก็ดี มันเทศก็ช่าง มันดูเหมือนกับว่าตระกูลหลิวเป็นหัวหอกในการดำเนินการ แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นตระกูลอื่น ไม่ว่าจะเป็นตระกูลไหนก็ทำได้ดีพอๆ กับตระกูลหลิว ยิ่งไปกว่านั้น ราชสำนักไม่อนุญาตให้พ่อค้าทั่วไปเข้ามาแทรกแซงเรื่องการขนส่งเกลือ แต่ที่เราทำได้ เพราะได้รับสิทธิพิเศษจากตำหนักบูรพา”“ตอนนี้มันเทศก็มาถูกทางแล้ว และได้รับการส่งเสริมไปทั่วประเทศในอนาคต ซึ่งจะเป็นรากฐานของราชสำนักในการปกครองโลก นี่จะเป็นอาวุธสำคัญของประเทศชาติ ดังนั้นองค์รัชทายาทจะไม่ยอมให้ตระกูลหลิวเข้ามาแทรกแซงอย่างแน่นอน หากตระกูลหลิวของพวกเราต้องการมีชีวิตอยู่ไปนานๆ ก็ไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่ง”“ดังนั้นสองเรื่องนี้ ตระกูลหลิวไม่มีที่ว่างที่จะพัฒนาต่อไปได้ แต่ธนาคารนั้นต่างออกไป”พูดถึงตรงนี้ ดวงตาของหลิวซือต๋าก็เปล่งประกายและพูดว่า “องค์รัชทายาทต้องการเปิดธนาคาร เพราะสนใจกระแสเงินสดจำนวนมหาศาล ซึ่งสามารถช่วยให้ราชสำนักระดมเงินเข้าท้องพระคลังได้ ดังนั
Last Updated : 2024-11-24รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 526
เมื่อหลี่เฉินพูดประโยคนี้ เขาก็ลืมไปเลยว่าเมื่อวินาทีที่แล้วเพิ่งจะสอนให้ซานเป่ารู้จักใจกว้างในฐานะองค์รัชทายาท หลี่เฉินไม่เก็บเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ไว้ในใจ แต่กำลังกังวลว่าจะส่งเสริมเรื่องธนาคารอย่างไรแผนการใหญ่ขนาดนี้ ซ้ำยังเป็นการบุกเบิกครั้งแรกในประวัติศาสตร์ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะประสบผลสำเร็จ หากไม่ได้รับการอนุมัติจากสำนักราชเลขาแต่ตอนนี้ ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสำนักราชเลขา หากจ้าวเสวียนจีไม่ทำตัวเป็นอุปสรรคก็แปลกแล้ว เช่นเดียวกับที่หลี่เฉินปฏิเสธรายชื่อการโยกย้ายขุนนางบางส่วนที่สำนักราชเลขาเสนอขึ้นมา และตราบใดที่เป็นความคิดเห็นทางการเมืองที่เสนอโดยหลี่เฉิน ทางสำนักราชเลขาก็จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางมันแต่หลี่เฉินก็ไม่กังวลมากนัก เพราะตอนนี้เขาและจ้าวเสวียนจียังคงมีโอกาสแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันได้ นั่นก็คือเรื่องของหลี่อิ๋นหู่ทันใดนั้นหลี่เฉินก็รู้สึกว่าหลี่อิ๋นหู่ช่างทำหน้าที่ได้ดีจริงๆ ที่ขุดหลุมตัวเองขึ้นมา จ้าวเสวียนจีจำเป็นต้องเสนอผลประโยชน์อะไรบางอย่างเพื่อแลกเปลี่ยนมันครั้งนี้ หลี่เฉินวางแผนที่จะใช้ประโยชน์จากการมอบอำนาจให้หลี่อิ๋นหู่กวาดล้างสำนักบ
Last Updated : 2024-11-24รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 527
เมื่อจ้าวเสวียนจีพูดแบบนี้ หลี่อิ๋นหู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดกระสุนและอยู่ต่อหลังจากนั้นไม่นาน ซานเป่าที่ถือแส้ปัดฝุ่นอยู่ในมือจึงถูกพ่อบ้านพาไปที่สวนหลังบ้าน ก็มาอยู่ต่อหน้าจ้าวเสวียนจี“ข้าน้อยพบท่านราชเลขา”ซานเป่าลอบแสยะยิ้ม พลางเหลือบมองหลี่อิ๋นหู่แวบหนึ่ง จากนั้นก็คำนับจ้าวเสวียนจี“กวางกงเกรงใจไปแล้ว”เขาไม่ได้ดูเย่อหยิ่งหรือเฉยเมยตามที่คาด ในทางกลับกัน จ้าวเสวียนจีกลับดูสุภาพมาก เขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “กวางกงมีภารกิจมากมาย ไม่ง่ายเลยที่จะรับใช้องค์รัชทายาท แล้วเหตุใดวันนี้จึงว่างมาเยี่ยมข้าได้? หรือองค์รัชทายาททรงมีกิจธุระเรียกเข้าเฝ้า?”ซานเป่ายิ้มและพูดว่า “ท่านราชเลขาเดาแม่นราวกับตาเห็น องค์รัชทายาทอยากจะเชิญท่านราชเลขามาหารือธุระที่ตำหนักบูรพา” “เช่นนี้เอง”จ้าวเสวียนจีวางกรรไกรในมือลง ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “เนื่องจากเป็นธุระขององค์รัชทายาท จึงไม่อาจล่าช้าได้ กวางกงโปรดรอสักครู่ ข้าจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะตามกวางกงไป”“ท่านราชเลขาเชิญตามสบาย”หลังจากที่จ้าวเสวียนจีจากไปแล้ว ซานเป่าจึงเหลือบมองหลี่อิ๋นหู่อย่างมีเลศนัย ก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “กระหม่อมคารวะจ้าวอ๋
Last Updated : 2024-11-25รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 528
คำพูดของหลี่เฉินนั้นสะเทือนอารมณ์มาก จนใครก็ตามที่มองมาคงจะคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่ดีซึ่งรักและห่วงใยน้องชายของเขา และกลัวอย่างยิ่งว่าความปลอดภัยของน้องชายจะตกอยู่ในอันตรายมีเพียงจ้าวเสวียนจีเท่านั้นที่รู้สึกสงบทุกคนล้วนเป็นจิ้งจอกเฒ่าพันปี แต่ไหนแต่ไรมา องค์รัชทายาทไม่ชอบแสดงละคร แต่จู่ๆ ตอนนี้ก็เริ่มเล่นมัน เห็นได้ชัดว่าจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นดังนั้นความระมัดระวังของจ้าวเสวียนจีจึงถูกยกระดับไปสู่จุดสูงสุด“ฝ่าบาททรงห่วงใยรักใคร่จ้าวอ๋องมาก ถ้าหากจ้าวอ๋องทรงทราบ คงจะซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง เรื่องราวดีๆ เช่นนี้ควรจะมีการเผยแพร่ออกไป”จ้าวเสวียนจีเล่นละครมาหลายสิบปี เห็นได้ชัดว่าเป็นทหารผ่านศึก ลวดลายของเขาจึงไม่มีที่สิ้นสุด และโน้มตามคำพูดของหลี่เฉิน แม้ว่าจะรู้สึกไม่สอดคล้องกันเลยก็ตามหลี่เฉินถอนหายใจเบาๆ โบกมือแล้วพูดว่า “แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริง แต่จ้าวอ๋องก็เป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลหลี่ หากข้าลำเอียงและปกป้องเขามากเกินไป ขุนนางพลเรือนและทหารจะคิดอย่างไร? ประชาชนจะคิดเช่นไร?”“ต้าฉินสถาปนาประเทศด้วยกำลังของทหารและปกครองใต้หล้าด้วยหลักกตัญญู ถ้าหากจ้าวอ๋องละเลยศิลปะการต่
Last Updated : 2024-11-25รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 529
ขยายต้นสายน้ำ จ้าวเสวียนจีขมวดคิ้วทันทีหลังจากได้ยินสิ่งนี้หากคนปกติได้ยินว่าราชสำนักอยากได้เงินเพิ่ม ความคิดแรกคือราชสำนักต้องการขึ้นภาษีเพราะแหล่งเงินทุนที่ใหญ่ที่สุด และเป็นแหล่งเดียวของราชสำนักก็คือการเก็บภาษีของประเทศ เนื่องจากราชสำนักมองว่าตอนนี้ทำเงินได้น้อยลงแล้ว เช่นนั้นก็ต้องเพิ่มภาษีใช่ไหม?แต่แล้วจ้าวเสวียนจีก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ทุกวันนี้ภัยธรรมชาติกระทบทุกพื้นที่ของประเทศและมีผู้ลี้ภัยอยู่ทุกหนทุกแห่ง ตามตรรกะปกติ ราชสำนักจะลดภาษีลงครั้งแล้วครั้งเล่า หรือหลีกเลี่ยงการเก็บภาษีสักสามปี แล้วจะเพิ่มภาษีได้อย่างไร นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่โง่เขลาและบังคับให้ประชาชนก่อกบฏโดยตรงตามความเข้าใจของเขาที่มีต่อหลี่เฉินแล้ว หลี่เฉินไม่ใช่คนโง่ที่จะมองสถานการณ์ไม่ชัดเจน และฆ่าไก่เพื่อเอาไข่ไม่รอให้จ้าวเสวียนจีใคร่ครวญอย่างรอบคอบ หลี่เฉินก็ราวกับมองทะลุความคิดของเขาออก จึงกล่าวต่อไปว่า “แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้นภาษี ตอนนี้ผู้คนมีชีวิตที่ยากจนอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะกล่าวว่า ประชาชนอยู่อย่างยากลำบาก ในเวลานี้ หากราชสำนักเพิ่มภาษีก็เท่ากับบีบให้ประชาชนก
Last Updated : 2024-11-25รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 530
“ในความคิดของท่านราชเลขา ความสามารถทางการเมืองและบุ๋นบู้ของข้าเทียบจักรพรรดิไท่จู่ได้หรือเปล่า หรือว่าความสามารถทางการเมืองของท่านราชเลขา ดีกว่าท่านราชเลขาคนแรกของราชวงศ์นี้?” คำพูดของหลี่เฉินที่เตรียมไว้นานแล้ว ทำให้จ้าวเสวียนจีพูดไม่ออกไม่มีทางเลือก หัวข้อนี้ใหญ่เกินไปสิ่งที่หลี่เฉินนำมาเปรียบเทียบก็คือราชเลขาคนแรกของราชวงศ์ที่ถูกลือกันว่าเป็นครึ่งเซียนหรือจักรพรรดิไท่จู่ ไม่ว่าจะเป็นคนไหน ใช่คนที่เขาจะสามารถวิพากษ์วิจารณ์ได้หรือ?เมื่อเห็นว่าจ้าวเสวียนจียังคงเงียบ หลี่เฉินจึงกล่าวว่า “สิ่งที่เรียกว่าสูงต่ำ ไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเอง ในความคิดเห็นของข้า ไม่ว่าจะเป็นนักวิชาการ ชาวนา ช่างฝีมือ หรือพ่อค้า ตราบใดที่มีบทบาทช่วยประเทศและสังคมได้ ก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ประเทศขาดไม่ได้”“พ่อค้าที่น่ารังเกียจที่สุดในสายตาของเจ้า แต่ภาษีพ่อค้าที่พวกเขาจ่ายให้ คิดเป็นสามส่วนของรายได้ภาษีของประเทศ แค่คุณูปการนี้ ก็ดีกว่าพวกนักวิชาการที่อ่านหนังสือของนักปราชญ์แค่ปีสองปี ก็กล้าวิพากษ์วิจารณ์ราชสำนักหลายเท่า”“ราชสำนักเปิดธนาคารไม่ใช่เพื่อทำธุรกิจ แต่มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ
Last Updated : 2024-11-25รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 531
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสวียนจีพยายามถอดตัวเองออกจากเรื่องนี้ โดยมั่นใจว่าโครงการธนาคารจะจบอย่างเลวร้าย จึงชิงตัดความเกี่ยวข้องล่วงหน้าหลี่เฉินก็หัวเราะเยาะและไม่สนใจตราบใดที่จ้าวเสวียนจีพยักหน้าอนุมัติโครงการนี้ ยิ่งมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับธนาคารน้อยลงเท่าไร ก็ยิ่งดีต่อเขามากขึ้นเท่านั้นสิ่งนี้จะตัดความเป็นไปได้ที่จ้าวเสวียนจีจะยื่นมือเข้ามาแทรกแซง โดยหวังจะเด็ดลูกท้อ รอจนกว่าทุกคนตระหนักว่าหลี่เฉินได้สร้างสัตว์ประหลาดชนิดใดขึ้นมา ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว มันจะกลายเป็นอาวุธที่สำคัญที่สุดของหลี่เฉินในการควบคุมอาณาจักรทั้งหมดตั้งแต่การผลักดันมันเทศไปจนถึงการเปิดธนาคาร ในสายตาของเหล่าข้าราชบริพาร นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าองค์รัชทายาททำงานไม่ถูกต้องแต่มีเพียงหลี่เฉินเท่านั้นที่รู้ว่าสองสิ่งนี้เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับเขา ในการควบคุมอำนาจหลักของประเทศ นอกเหนือจากราชกิจของรัฐมันเทศจัดการปากท้องของผู้คน ส่วนธนาคารก็จัดการกระเป๋าสตางค์ของผู้คนทำสองสิ่งไปพร้อมกัน ตราบใดที่ทั้งสองสิ่งนี้ประสบความสำเร็จ แม้หลี่เฉินจะยังไม่ขึ้นครองบัลลังก์ แต่เขาจะกลายเป็นจักรพรรดิไร้มงกุฎในจักรวรรดิน
Last Updated : 2024-11-26
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 666
ในเช้าวันที่สดใส หลี่เฉินที่กำลังครุ่นคิดเรื่องพัฒนาปืนไฟ เดินทางไปยังพระที่นั่งไท่เหอ หลังจากเสวยมื้อเช้าแบบง่ายๆวันนี้คือวันประชุมเช้าซึ่งหลี่เฉินมีประเด็นสำคัญหลายเรื่องที่ต้องผ่านมติในที่ประชุม เพื่อออกเป็นนโยบายอย่างเป็นทางการของราชสำนักหนึ่งในเรื่องสำคัญคือการมอบรางวัลและการเลื่อนตำแหน่งให้กับกองทัพผู้ชนะนอกจากจะเป็นการยกย่องเหล่าทหารที่เสียสละชีวิตเพื่อบ้านเมืองแล้ว ยังเป็นโอกาสที่หลี่เฉินจะสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับกองทัพ และขยายอิทธิพลของตำหนักบูรพาในแวดวงการทหารเมื่อแสงแรกของวันพาดผ่านเมฆหมอก สะท้อนแสงอันงดงามบนสะพานทองหน้าพระที่นั่งไท่เหอ เหล่าขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊ทยอยเดินข้ามสะพานทองเข้าสู่ลานหน้าพระที่นั่งบนลานกว้างเหนือขั้นบันไดของพระที่นั่งไท่เหอ ที่หน้าประตูพระที่นั่งไท่เหอ ขันทีคนหนึ่งยืนถือแส้สำหรับประกาศความสงบในมือเพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!...เสียงป่าวร้องของขันทีดังขึ้นอย่างหนักแน่น "เข้า…เฝ้า!"ขุนนางฝ่ายบุ๋นนำโดยจ้าวเสวียนจี และฝ่ายบู๊นำโดยซูเจิ้นถิงฝ่ายบุ๋นอยู่ทางซ้าย ฝ่ายบู๊อยู่ทางขวา ขุนนางนับสิบคนที่มีคุณสมบัติเข้าเฝ้าต่างเดินเรียงแถวเ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 665
เมื่อกงฮุยอวี่พูดจบ นางก็หลับตาลงพักผ่อนอีกครั้งโดยไม่สนใจหลี่เฉินแต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ลืมตาขึ้นแอบมองเล็กน้อย และเห็นหลี่เฉินทำหน้าหม่นหมองอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากของนางเผยรอยยิ้มเล็กๆ อย่างพึงพอใจ มันเป็นรอยยิ้มที่แม้จะเบาบาง แต่ก็แสดงความลำพองได้ชัดเจน“องค์ชาย!”เสียงของวั่นเจียวเจียวที่ดังขึ้นอย่างจงใจ ทำลายความเงียบบนหลังคา“ถึงเวลาเสวยมื้อเช้าแล้วเพคะ เสร็จแล้วต้องเสด็จไปประชุมเช้าเพคะ”วั่นเจียวเจียวมองกงฮุยอวี่ที่นั่งอยู่ข้างหลี่เฉินด้วยสายตาไม่พอใจ ในใจนางคิดว่า (นางจิ้งจอกนี่ เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ!)(ผู้หญิงที่ไหนจะไม่หลงเสน่ห์องค์ชายกัน!)(หน้าไม่อาย!)“มาแล้ว”หลี่เฉินลุกขึ้น ปัดฝุ่นออกจากชุดแล้วปีนลงจากบันได“จริงสิ”หลี่เฉินที่อยู่กลางบรรไดเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาเงยหน้าขึ้นพูดกับกงฮุยอวี่ “ส่งข่าวไปบอกเจ้าสำนักของเจ้าให้ไปฆ่าผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักหยินหยางที่ตงอิ๋งเสีย”กงฮุยอวี่ยังคงนิ่งเฉย แต่ในใจรู้สึกว่าหลี่เฉินช่างไร้เดียงสา นางคิดว่าเขาคงไม่เข้าใจว่าโลกนี้ไม่ได้หมุนรอบคำสั่งขององค์รัชทายาทคำขอเช่นนี้ช่างไร้สาระนัก“ไม่เช่นนั้น ราชสำ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 664
กงฮุยอวี่ยิ้มบางๆ ก่อนตอบเรียบๆ “การบรรลุถึงระดับเซียนบนดินนั้น พรสวรรค์สำคัญกว่าความพยายาม และที่สำคัญยิ่งกว่าพรสวรรค์ คือโชคชะตา การฝึกฝนเพียงลำพังไม่อาจพาให้เข้าสู่ระดับนี้ได้ หากสวรรค์ไม่มอบโอกาส หรือหากตนเองไขว่คว้าโอกาสนั้นไว้ไม่ได้ ไม่ว่าจะฝึกหนักเพียงใดก็ไม่มีทางไปถึง และเจ้าสำนักรุ่นปัจจุบันของสำนักบัวขาว ก็คือผู้ที่บรรลุถึงระดับเซียนบนดิน”“ในระดับนี้ เขาสามารถอยู่ในสภาพที่คมดาบและหอกธรรมดาทำอะไรไม่ได้ ใช้ดอกไม้หรือใบไม้เป็นอาวุธสังหารได้ทุกชนิด เพียงแค่ปล่อยแรงกดดันจากพลังลมปราณออกมาก็สามารถสังหารผู้อื่นได้”คำอธิบายของกงฮุยอวี่ทำให้หลี่เฉินรู้สึกถึงภัยอันตรายที่ยิ่งใหญ่ในทันที เขาชี้ไปที่เหล่าองครักษ์เสื้อแพรที่ยืนคุ้มกันอยู่โดยรอบก่อนถาม “ถ้าหากเจ้าสำนักของเจ้ามาที่นี่ เหล่าองครักษ์เหล่านี้จะสามารถต้านทานเขาได้กี่คน?”กงฮุยอวี่ดูเหมือนจะรู้ว่าหลี่เฉินคิดอะไร นางตอบเสียงเรียบว่า “หากเป็นเพียงนักยุทธ์ธรรมดา ต่อให้มาหลายร้อยก็เป็นเพียงการมอบชีวิต แต่หากเป็นกองทัพที่มีการฝึกอย่างดีและครบเครื่อง ทั้งกำลังพลและอาวุธ เพียงไม่กี่พันก็สามารถทำให้เซียนบนดินต้องจบชีวิตได้”เมื่อไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 663
เป็นที่พิสูจน์ว่า หากต้องการยั่วโทสะหญิงสาว เพียงแค่เรียกนางด้วยชื่อที่ไม่น่าฟังเท่านั้นก็เพียงพอแม้ว่ากงฮุยอวี่จะเป็นคนเยือกเย็นปานใด แต่นางก็ยังเป็นมนุษย์ปุถุชน ไม่ใช่เซียนที่ลอยอยู่เหนือวิถีแห่งโลกียะ และยิ่งถ้าหากแม้แต่เซียนจริงๆ ได้ยินคำเรียกเช่นนี้จากหลี่เฉิน ก็คงอดที่จะเกิดโทสะไม่ได้เมื่อเห็นแววตาขุ่นเคืองของกงฮุยอวี่ หลี่เฉินหัวเราะเสียงดังพลางเอ่ยว่า “ทำไม เจ้าโปรดปรานการนั่งอยู่บนหลังคามากนักหรือ?”กงฮุยอวี่ส่งเสียงฮึเบาๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะหลับตาลงนั่งสมาธิต่อ โดยไม่สนใจหลี่เฉินหลังจากนางหลับตา หลี่เฉินกลับเงียบไปอย่างน่าประหลาดเดิมที กงฮุยอวี่คิดว่าหลี่เฉินคงเบื่อและเดินจากไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงที่ค่อยๆ ใกล้เข้ามา และลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางกลับเห็นหลี่เฉินสั่งให้คนยกบันไดขึ้นมา และเขากำลังปีนบันไดขึ้นมาบนหลังคากงฮุยอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูหลี่เฉินที่กำลังปีนขึ้นมา และเริ่มชั่งใจว่าควรจะลุกออกไปจากที่นี่หรือไม่แต่ก่อนที่นางจะตัดสินใจ หลี่เฉินก็ขึ้นมาถึงบนหลังคาแล้ว“บนนี้ วิวทิวทัศน์ดีไม่น้อยเลยทีเดียว”ตำหนักบูรพาตั้งอยู่ในที่สูงอยู่แล้ว และเมื่อขึ้นมาบนหล
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 662
ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่า “ท่านอ๋อง ข้ามั่นใจว่าสวีเว่ยต้องมีปัญหาแน่นอน เขาออกจากจวนบ่อยครั้งโดยไม่มีเหตุผล และทุกครั้งก็หายตัวไปโดยไร้ร่องรอย แม้เขาจะมีข้อแก้ตัวเสมอ แต่ข้ากล้าพูดได้ว่ามันต้องเป็นข้อแก้ตัวที่โกหก!”หลี่อิ๋นหู่มองชายชราอย่างไม่พอใจ ก่อนกล่าวว่า “เรื่องที่เขาเลี้ยงดูหญิงงามคนหนึ่ง ข้ารู้ดีอยู่แล้ว ผู้ชายจะมีผู้หญิงคนที่ชอบมันก็ธรรมดา หากเป็นเจ้า เจ้าออกไปหาผู้หญิงเจ้าจะป่าวประกาศให้ใครๆ รู้หรือไม่?”คำพูดของหลี่อิ๋นหู่ทำให้ชายชราพูดไม่ออก แต่เขายังยืนกรานว่า “โปรดให้เวลาข้าอีกสักนิด ข้าสัญญาว่าจะสืบหาความจริงเกี่ยวกับเขาให้ได้!”“เจ้าสืบเรื่องอ๋องแห่งแคว้นที่สนับสนุนหลงไหวอี้ให้ได้ก่อนเถอะ”หลี่อิ๋นหู่โบกมืออย่างรำคาญ “เอาเถอะ ออกไปซะ วันๆ เอาแต่ทำให้ข้าหนักใจ”ชายชราเปิดปากเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบ ถอนหายใจ แล้วออกจากห้องไปคืนนั้น หลี่เฉินถูกปลุกขึ้นจากการนอนอีกครั้งแม้ว่าดวงตาจะล้าจนร้อนผ่าว แต่เขายังรับรายงานลับสุดยอดจากเฉินทงมาพิจารณาเมื่ออ่านรายงานที่สวีเว่ยส่งมา หลี่เฉินถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้งรายงานแบ่งเป็นสองส่วน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 661
คำพูดของหลงไหวอี้ทำให้หลี่อิ๋นหู่ตาวาวขึ้นมาทันที เขาลองถามหยั่งเชิงว่า “อ๋องแห่งแคว้นผู้ที่ท่านกล่าวถึงนั้นคือ…?”หลงไหวอี้ยิ้มเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า “ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องรีบร้อน รอถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าจะจัดให้ท่านพบกับท่านอ๋องผู้นั้น แต่ในเวลานี้ อ๋องฟานยังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน”หลี่อิ๋นหู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยท่าทีที่หลงไหวอี้ชอบปิดบังอะไรไว้เสมอ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจแต่ในเมื่อเขายังต้องพึ่งพาหลงไหวอี้ในหลายๆ เรื่อง หลี่อิ๋นหู่จึงกลืนความไม่พอใจลงไป และยิ้มแย้มกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ข้าไม่รีบ”ทั้งสองคนพูดคุยถึงรายละเอียดเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ก่อนที่หลงไหวอี้จะลุกขึ้นกล่าวลา “ท่านอ๋อง ข้าขอตัวลา”หลี่อิ๋นหู่รีบกล่าวขึ้น “เรื่องที่ข้าเคยขอให้ท่านช่วยเมื่อวันก่อน...”หลงไหวอี้หยิบตั๋วเงินชุดหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อแล้ววางลงบนโต๊ะ “ท่านอ๋อง นี่คือตั๋วเงินสองแสนตำลึง ใบละหมื่นตำลึงรวมยี่สิบใบ เงินจำนวนนี้ครึ่งหนึ่งเป็นของอาจารย์ข้า อีกครึ่งมาจากท่านอ๋องผู้ที่ข้ากล่าวถึง อย่างไรก็ดี ทั้งอาจารย์ข้าและท่านอ๋องผู้นั้นก็ไม่ได้มีทรัพย์สินเหลือเฟือ…”หลี่อิ๋นหู่ยิ้มอย่างมีความสุข “ข้าเข้าใจดี
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 660
ในเมื่อไม่สามารถสังหารเย่ลู่กู่จ้านฉีได้ จ้าวเสวียนจีจึงเลือกที่จะตัดขาดช่องทางทั้งหมดที่เย่ลู่กู่จ้านฉีจะใช้ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปยังแคว้นเหลียวแผนการที่ตามมาภายหลังจึงเกิดขึ้นแต่หากหลี่เฉินรู้แผนการนี้ล่วงหน้า เขาย่อมจะไม่ปล่อยให้จ้าวเสวียนจีสังหารสายลับแคว้นเหลียวสำเร็จเพราะถ้าเย่ลู่กู่จ้านฉีสามารถส่งข้อความกลับแคว้นเหลียวได้ และทำให้แคว้นเหลียวโกรธจนเกิดปัญหาที่เชื่อมโยงไปถึงจ้าวเสวียนจี นั่นย่อมเป็นประโยชน์ต่อหลี่เฉินดังนั้น หากหลี่เฉินคิดจะขัดขวาง เขาย่อมต้องลงมือก่อนที่จ้าวเสวียนจีจะประสบความสำเร็จเมื่อปัดความเป็นไปได้ที่หลี่เฉินจะเกี่ยวข้อง จ้าวเสวียนจีเริ่มครุ่นคิดถึงผู้อื่นที่อาจมีส่วนร่วมอ๋องแห่งแคว้น? หรืออาจเป็นกลุ่มอิทธิพลในราชสำนัก?ความคิดนับร้อยพันพุ่งเข้ามาในหัวเหมือนเงื่อนปมที่ซับซ้อน เขาไม่สามารถจับจุดได้แม้แต่เงื่อนเดียวในขณะนั้น เสียงไก่ขันดังขึ้นจากนอกหน้าต่างรุ่งอรุณกำลังมาเยือนเสียงไก่ขันทำให้จ้าวเสวียนจีราวกับถูกปลุกให้ตื่น เขาสงบจิตใจลงในทันทีหลังจากโลดแล่นในวงราชสำนักมานานหลายสิบปี แม้จะถูกสถานการณ์บีบคั้นจนเสียศูนย์ชั่วขณะ แต่จ้าวเ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 659
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาเพียงช่วงจิบชาเดียว ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและจบลงเร็วยิ่งกว่า ทิ้งไว้เพียงซากศพที่ถูกไฟเผาไหม้และบ้านที่กำลังลุกไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านกลุ่มคนชุดดำกระจายตัวออกไปในความมืดหลังจากสังหารสายลับและชิงเอาสิ่งของได้สำเร็จ คนหนึ่งในนั้นที่ถือจดหมายสำคัญไว้ในมือ วิ่งผ่านค่ำคืนมุ่งหน้าไปยังจวนจ้าวเมื่อมาถึงประตูเมืองที่ปิดสนิทในยามค่ำคืน ต่อหน้าคำถามของทหารเฝ้ายาม เขาโยนป้ายออกไปโดยไม่พูดพล่ำ"ที่แท้เป็นคนจากจวนท่านอาวุโสนี่เอง ข้าน้อยเสียมารยาทนัก ข้าจะรีบเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้!"เมื่อเห็นป้ายที่สลักอักษรจ้าวตัวใหญ่ๆ ไว้ ทหารเฝ้าประตูไม่กล้าลังเล รีบส่งสัญญาณให้เปิดประตูทันทีหลังเก็บป้ายคืน คนชุดดำกำลังจะก้าวเข้าเมืองแต่ทันใดนั้น ทหารเฝ้าประตูที่เมื่อครู่ยังยิ้มแย้ม กลับเผยสีหน้าดุดัน ชักดาบยาวฟันคนชุดดำในทันทีเสียงปังดังขึ้น ร่างของคนชุดดำล้มลงกับพื้นทหารผู้โจมตีคุกเข่าลงค้นตัว หยิบซองจดหมายออกมา เขายิ้มอย่างพอใจและกล่าวกับทหารคนอื่นว่า"พี่น้องทั้งหลาย ขอบใจทุกคนมาก ท่านอ๋องของข้าจะตอบแทนพวกเจ้าอย่างงาม!"หลังจากกล่าวคำจนจบต่อเหล่าทหารธรรมดาที่กำลังหว
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 658
หลี่เฉินหรี่ตามองเย่ลู่กู่จ้านฉีที่ยังคงพูดจาฉะฉานและแสดงความเต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ แต่เขากลับไม่ได้ตอบโต้หรือขัดจังหวะจากท่าทีของเย่ลู่กู่จ้านฉี ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้เลยว่าจ้าวเสวียนจีมีความเกี่ยวข้องกับแคว้นเหลียวหลี่เฉินอดผิดหวังไม่ได้เดิมทีเขาหวังว่าจะสามารถหาหลักฐานความผิดของจ้าวเสวียนจีได้ และเตรียมการรับมือไว้ล่วงหน้า แต่ในเมื่อเย่ลู่กู่จ้านฉีไม่รู้อะไรเลย แผนการนี้คงต้องพับเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ ทำได้เพียงรอให้ข่าวเรื่องเย่ลู่กู่จ้านฉีตกเป็นเชลยแพร่ไปถึงแคว้นเหลียว และหวังให้แคว้นเหลียวเป็นฝ่ายเปิดเผยความลับเองแต่ปัญหาคือ หลี่เฉินไม่สามารถควบคุมได้ว่าแคว้นเหลียวจะดำเนินการอย่างไรหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลี่เฉินก็หมดความสนใจที่จะสนทนากับเย่ลู่กู่จ้านฉีอีก เขาลุกขึ้นและเตรียมตัวออกไปเย่ลู่กู่จ้านฉีที่เห็นหลี่เฉินจะจากไป รีบร้อนพูดขึ้น "เจ้าไม่ต้องการให้ข้าช่วยเป็นพยานแล้วหรือ? เรื่องอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นการขายชาติหรือการส่งข่าวกรอง หากเจ้าอยากให้ข้าร่วมมือ ข้าก็ยินดีทำให้"หลี่เฉินหันมามองเขาด้วยสายตาเย็นชาและกล่าวว่า "สมองของเจ้าเหมาะจะใช้เลี้ยงม้าบนทุ่งหญ้าเท่า
