บทที่ 340

จ้าวเสวียนจีมองไปที่หลี่อิ๋นหู่อย่างสงบ รอให้เขาพูดจบอย่างจริงใจ ผ่านไปสักพักจึงค่อยๆ พูดขึ้นว่า “แก้ไขไปตามสถานการณ์เถอะ”

จู่ๆ หลี่อิ๋นหู่ก็ไปติดต่อกับตระกูลหลง จนส่งผลให้เกิดการตอบโต้จากตำหนักบูรพา นี่ไม่ใช่เรื่องดีในความคิดของจ้าวเสวียนจี

แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

หลี่อิ๋นหู่ไม่มีรากฐาน และสามารถพึ่งพาได้แค่ตัวเองเท่านั้น แต่ใครจะกล้าพูดว่าจ้าวอ๋องเป็นคนสุภาพถ่อมตัวเหมือนอย่างที่เขาแสดงออกมา?

คนอื่นๆ มองไม่ออกก็ช่างเถอะ แต่ถ้าหากจ้าวเสวียนจีไม่สังเกตเห็นเบาะแสใดๆ และไม่มีการป้องกันใดๆ เช่นนั้นก็คงไม่สามารถควบคุมราชสำนักมานานขนาดนี้หรอก

ก็อย่างที่พูดไป ถึงแม้เรื่องนี้จะยาก แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด

อย่างน้อยจ้าวเสวียนจีก็เห็นว่าจ้าวอ๋องที่เขาสนับสนุนยังคงมีความคิดของตัวเอง

แต่วิธีการยังไม่สมบูรณ์นัก จึงเกิดความผิดพลาดขึ้นมา

ในเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นมา ตัวเองก็ต้องเป็นคนแก้ไข

เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะได้สั่งสอนจ้าวอ๋อง ว่าถ้าหากไม่มีการสนับสนุนของตัวเอง เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

มีช่วงเวลาแห่งความเงียบงันระหว่างคนทั้งสอง แต่ละคนต่างก็มีความคิดของตัวเอง

หลี่อิ๋นหู่ซ่อนด้า