LOGINShare
บทที่ 33
Last Updated:
2024-07-30 11:39:26Related chapters
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 34
หลี่เฉินยิ้มแทนที่จะโกรธเขาเดินไปหาจ้าวเจ๋อโยวและพูดอย่างใจเย็นว่า “เจ้าจะยอมรับก็ดี หรือจะปฏิเสธก็ช่าง ข้าไม่สนใจ”“อย่าคิดว่าเจ้าจะตายอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องพูดอะไร เจ้าควรรู้เรื่องนี้ดี ในโลกนี้มีหลายวิธีที่ทำให้ผู้คนอยากตาย”จ้าวเจ๋อโยวได้ยินดังนั้น ก็มองหลี่เฉินด้วยสายตาที่เย็นชา คล้ายกับจะเยาะเย้ย“ครอบครัวของเขาล่ะ?” หลี่เฉินถามไม่รอให้เฉินทงพูด จ้าวเจ๋อโยวก็หัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าเปลืองแรงเลย ภรรยาและลูกสาวของข้าเสียชีวิตเมื่อไม่กี่ปีก่อน ข้าอยู่คนเดียว ถ้าจะบอกว่าจะสังหารคนในตระกูลของข้า สมาชิกตระกูลที่เหลืออยู่ในตอนนี้ ข้าไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำ ท่านไม่สามารถใช้พวกเขามาข่มขู่ข้าได้”“ดี กระดูกแข็งดีมาก ข้าชอบ”หลี่เฉินพยักหน้า แล้วกวักมือเรียกเฉินทง“ไปเอาเข็มเงินมาสิบเข็ม โถน้ำผึ้งหนึ่งใบ และผึ้งฝูงหนึ่ง”เฉินทงชะงัก หรือว่าองค์รัชทายาทจะรู้วิธีทรมานคน? เฉินทงส่งคนไปนำสิ่งที่หลี่เฉินพูดถึงมาทันที โดยไม่คิดมากแม้ว่าการไปนำผึ้งมาจะเสียเวลาไปเล็กน้อย แต่ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมอย่างรวดเร็วโดยองครักษ์เสื้อแพรแห่งหน่วยบูรพา พวกเขาส่งสิ่งของให้กับหลี่เฉิน“ลากไอ้สุนั
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 35
หลี่เฉินหันศีรษะไปพูดกับเฉินทงที่ตกใจอยู่ข้างๆ ว่า “ไปเอาอ่างน้ำมาอีกหนึ่งอ่างและผ้าเช็ดตัวมากกว่าสิบผืน”เฉินทงรับคำสั่งทันที แล้วไปนำสิ่งที่หลี่เฉินต้องการมาในเวลานี้ จ้าวเจ๋อโยวมองไปที่หลี่เฉินด้วยสายตาหวาดกลัวสุดขีด เขาตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ทำไมล่ะ ทำไมกัน? เห็นได้ชัดว่าข้าเต็มใจที่จะสารภาพ แต่ทำไมท่านถึงยังทรมานข้าอยู่? ท่านเป็นมนุษย์หรือว่าปีศาจกันแน่!?”หลี่เฉินฟังหูซ้ายทะลุหูขวา สั่งเฉินทงอย่างใจเย็นว่า “นำผ้าเช็ดตัวไปชุบน้ำให้เปียก จากนั้นก็วางบนหน้าของเขาทีละผืนอย่างช้าๆ”เฉินทงไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ก็ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างซื่อสัตย์ด้วยผลลัพธ์ของเข็มเงินก่อนหน้านี้ เขาจึงรู้สึกชื่นชมหลี่เฉินเป็นอย่างมากผ้าเช็ดตัวผืนนี้ดูน่ากลัวน้อยกว่าเข็มเงินมาก แต่เฉินทงรู้สึกอย่างบอกไม่ถูกว่า ผลของสิ่งนี้อาจจะยิ่งใหญ่กว่านั้นอีกเมื่อหันไปเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของจ้าวหรุ่ย หลี่เฉินก็ตบบั้นท้ายของนางแล้วพูดว่า “เป็นอะไรไป กลัวรึ?”จ้าวหรุ่ยจึงถามอย่างระมัดระวัง “องค์รัชทายาท เขายอมรับสารภาพแล้ว แต่ทำไมถึงยังทรมานเขาต่อ?”“คนเราหากไม่ถึงคราวสิ้นหวังจริงๆ ไม่มีทางพูดความจริงอย่างซ
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 36
หลี่เฉินมองไปที่จ้าวเจ๋อโยว แล้วพูดเสียงราบเรียบว่า “ที่ข้าสงสัยมากก็คือ ทำไมเจ้าถึงกล้าร่วมมือกับหลิ่วปินเฉิน ทั้งที่รู้ว่าถ้าหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยขึ้นมาเจ้าก็จะตาย? หรือเป็นเพราะว่าสมาชิกในครอบครัวของเจ้าตายไปหมดแล้ว เจ้าเลยให้ความสำคัญกับเงิน?”จ้าวเจ๋อโยวถ่มน้ำลายลงบนพื้นอย่างดุดัน และพูดอย่างบ้าคลั่งว่า “เหลยนั่วซานคืออาจารย์ผู้มีพระเจ้าของข้า ในปีนั้นเขาช่วยชีวิตข้าครั้งหนึ่ง ทั้งยังสนับสนุนข้าขึ้นมาในตำแหน่งปัจจุบัน ข้าจึงสาบานว่าจะพยายามตอบแทนเขาให้ดีที่สุด ในเมื่อเจ้าฆ่าเขา ข้าก็จะทำให้เจ้าต้องชดใช้!”“โง่เขลาสิ้นดี”สี่คำนี้ เป็นเฉินทงที่พูดออกมาเฉินทงใช้สายตาที่สงสารปนเหยียดหยาม มองไปที่จ้าวเจ๋อโยวแล้วพูดว่า “เจ้าคิดว่าเหลยนั่วซานเป็นคนดี? เจ้ารู้ไหมว่าทำไม ภรรยาและลูกสาวของเจ้าถึงเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน? นั่นเป็นเพราะเหลยนั่วซานและภรรยาของเจ้าเป็นชู้กัน พวกเขาเล่นชู้กันมาสี่หรือห้าปีโดยที่เจ้าไม่รู้ เกรงว่าเจ้าคงไม่รู้ว่า ตอนที่เจ้าออกไปทำงานตอนกลางวัน หญิงร่านของเจ้าก็คอยปรนนิบัติเหลยนั่วซานที่จวนของเจ้า”“ต่อมา ภรรยาของเจ้าก็มีลูกนอกสมรส บวกกับเรื่องที่ทั้งสองคนเป
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 37
หลี่เฉินตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “ข้ามีการเตรียมการของตัวเองสำหรับเรื่องนี้แล้ว เจ้าปล่อยข่าวออกไปก่อน บอกว่าคนร้ายตัวจริงในคดีปล้นเงินหลวงถูกจับได้แล้ว จากนั้นก็รอดูปฏิกิริยาจากทุกฝ่ายแล้วค่อยว่ากันอีกที”เฉินทงรับคำสั่งและขอตัว ขณะที่เขากำลังเดินออกไป ก็บังเอิญชนเข้ากับซานเป่าที่กำลังกลับมาพอดีทั้งสองสบตากัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปซานเป่าหรี่ตา ขณะมองแผ่นหลังของเฉินทงแวบหนึ่ง แล้วรีบเดินเข้าไปในพระที่นั่งสีเจิ้ง“องค์รัชทายาท รายละเอียดเกี่ยวกับจวนแม่ทัพใหญ่ บ่าวได้ทำการตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว”หลี่เฉินจิบชาแล้วพูดว่า “พูดมา”“จวนแม่ทัพใหญ่สืบทอดมาจากซูฮั่่วอี่ เทพสงครามผู้ล่วงลับไปแล้วของจักรวรรดิต้าฉิน ซูฮั่่วอี่เป็นแม่ทัพใหญ่ในรัชสมัยของจักรพรรดิเกาจง เขามีความสามารถทางการทหารที่โดดเด่น ครั้งหนึ่งเคยใช้ทหารสามพันนายต้านทหารม้าแปดหมื่นนายของซยงหนูโดยไม่พ่ายแพ้ ในปีที่ 11 ของการครองราชย์ของจักรพรรดิเกาจง เขาได้บุกทะลวงออกจากประตู สังหารชาวซยงหนูจนกว่าพวกเขาจะทิ้งชุดเกราะ และไล่ตามพวกเขาไปจนถึงตีนเขา ทำให้พวกซยงหนูริเริ่มส่งเครื่องบรรณาการมาให้พวกเราอย่างยาวนานกว่าหกสิบปี”“
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 38
หลี่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้ายกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดได้อย่างไร? นางสนมของข้ามีเสน่ห์มากเช่นนี้ ข้าจะทำใจทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”ในระหว่างที่พูด มือข้างหนึ่งของหลี่เฉินก็จับมือที่อ่อนนุ่มของจ้าวหรุ่ยขึ้นมา ดึงนางมาซบที่ร่างของตัวเอง จากนั้นมืออีกข้างก็แตะที่ส่วนล่างของด้านหลังนางอย่างคุ้นเคย โดยเล่นกับส่วนนูนที่เอิบอิ่มของนางตามต้องการลมหายใจของจ้าวหรุ่ยค่อยๆ เร็วขึ้น ถึงแม้ว่านางจะผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้วหลายครั้ง และไม่มีส่วนใดในร่างกายของนางที่ไม่ถูกหลี่เฉินหยอกล้อ แต่เนื่องจากสัญชาตญาณของผู้หญิง ทำให้จ้าวหรุ่ยต้องการจะหลีกเลี่ยงการรุกรานที่เผด็จการเช่นนี้นางต้องการที่จะถอย แต่ดูเหมือนว่าหลี่เฉินจะมองทะลุความคิดของนางออกตั้งนานแล้ว จึงก้าวเข้ามาใกล้ ทำให้จ้าวหรุ่ยไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการหลบหนีเท่านั้น แต่ยังถูกหลี่เฉินประชิดตัวอีกด้วยหน้าอกของจ้าวหรุ่ยแนบกับแผ่นอกของหลี่เฉิน ปลายจมูกของพวกเขาแทบจะแตะกัน และรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันได้อย่างชัดเจน ลมหายใจอันร้อนระอุทั้งสองสายต่างประสานกัน จนไม่สามารถแยกแยะออกได้“องค์รัชทายาท...”จ้าวหรุ่ยตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก นางร้องออกม
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 39
จ้าวหรุ่ยถอนหายใจเบาๆ ใช้เรี่ยวแรงและจิตสำนึกที่เหลืออยู่สุดท้าย ยกแขนที่ขาวราวหิมะ กระตุกเชือกม่านเตียงเบาๆ เพื่อปล่อยให้ม่านเตียงหล่นลงมา ปิดกั้นทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิบนเตียงเช้าวันรุ่งขึ้น หลี่เฉินตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นส่วนจ้าวหรุ่ยสะลึมสะลือลืมตาตื่น และพยายามลุกขึ้นมาช่วยหลี่เฉินเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ทันทีที่นางลุก ก็กระทบกับจุดที่เจ็บปวดขึ้นมา ทำให้นางร้องครวญครางเบาๆ และขมวดคิ้วความเจ็บปวดนี้ มากกว่าตอนที่หลี่เฉินฝืนตัดแตงในวันนั้นเสียอีกหลี่เฉินรู้สึกเต็มอิ่มมากก่อนจะทะลุมิติมา ผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาอย่างจ้าวหรุ่ย ใครบ้างจะไม่รู้สึกชื่นชอบ?แต่ตอนนี้ นางเป็นคนเคียงหมอนของตัวเอง และยังต้องลุกขึ้นมาช่วยตัวเองเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีที่เขาตื่น อย่างไรก็ตาม หลี่เฉินไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น เขาโบกมือแล้วพูดว่า “เจ้าพักผ่อนต่อเถอะ ไม่ต้องลุกขึ้นมา ข้าจะให้นางกำนัลเข้ามาปรนนิบัติ”หลังจากที่พูดอย่างนั้น หลี่เฉินก็เรียกนางกำนัลสองคนเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเอง “เสื้อผ้าธรรมดา”เมื่อค้นหาเสื้อผ้าที่เหล่าคุณชายทั่วไปสวมใส่เจอ ก็จัดการช่วยแต่งตัวให้ ทันใดนั้นหลี่เฉินก็กลายเ
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 40
เด็กรับใช้คนนั้นเห็นหลี่เฉินเปิดปากขอพบท่านแม่ทัพ ก็คิดจะปฏิเสธตามจิตสำนึก แต่เมื่อเห็นชายวัยกลางคนซึ่งดูน่ากลัวที่อยู่ข้างๆ กำลังมองมาที่ตัวเองด้วยสีหน้าถมึงทึง เขาก็กลืนคำพูดที่ติดอยู่ที่ปากลงไป และเปลี่ยนคำพูด “รอสักครู่ ข้าไปจะรายงานทันที”ทันทีที่เด็กรับใช้เดินจากไป ซานเป่าก็พูดอย่างเย็นชา “เด็กรับใช้ผู้นั้น เมื่อครู่คิดจะปฏิเสธพระราชดำรัสสั่งขององค์รัชทายาท หากเขากล้าพูดคำนั้นออกมา บ่าวจะทำให้เขาเลือดสาดทันที” “เนื่องจากข้าสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดาแล้วออกมาข้างนอกโดยไม่มีผู้ติดตาม และไม่คิดจะแสดงตัวในฐานะองค์รัชทายาท หากเจ้าต้องการจะเยินยอข้า ก็ต้องรู้จักดูสถานการณ์ และควบคุมอารมณ์ของตัวเอง”คำพูดไม่ร้อนไม่หนาวของหลี่เฉิน ทำให้สีหน้าของซานเป่าชะงัก ก่อนจะรีบโค้งคำนับแล้วพูดว่า “บ่าวเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง ก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากด้านในฟังดูแล้ว น่าจะมีคนมาไม่น้อยประตูหน้าเปิดออกเสียงดังเอี๊ยดฉากนี้ทำให้ผู้คนรอบข้างต่างหันมาชำเลืองมองในสมัยโบราณ ครอบครัวที่ร่ำรวยมักจะไม่เข้าออกทางประตูหน้า นอกเสียจากว่าจะมีแขกผู้สูงศักดิ์มาเยือน ถึงจะเปิดประตูหน้าเพื
Last Updated : 2024-07-30รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 41
ใบหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีซานเป่าที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกสบายไปทั่วทั้งตัว เขารู้สึกราวกับว่าได้จิบน้ำเย็นๆ ในฤดูร้อน รู้สึกสดชื่นจากภายในสู่ภายนอกเมื่อมองร่างหลี่เฉินอีกครั้ง เขาก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง ในสถานการณ์เช่นนี้ องค์รัชทายาทก็ยืนหยัดเพื่อตัวเองตอนนี้เอง ซูเจิ้นถิงจึงยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “องค์รัชทายาท กระหม่อมไร้ความสามารถในการสั่งสอนลูกชาย ขอองค์รัชทายาทอย่าทรงขุ่นเคือง เจ้าลูกสุนัขนี่ไม่ได้หมายจะดูหมิ่น หมายถึงการไม่เคารพอย่างแน่นอน ผิงเป่ยเหตุใดเจ้าถึงไม่คุกเข่าลงและยอมรับความผิดพลาดของเจ้า!?”ซูผิงเป่ยกัดฟัน คุกเข่าให้หลี่เฉินแล้วพูดว่า “ซูผิงเป่ยหยาบคายต่อองค์รัชทายาท มีความผิดจริงๆ ฝ่าบาทโปรดลงโทษ”หลี่เฉินเพิกเฉยต่อซูผิงเป่ยและเหลือบมองซูเจิ้นถิง สีหน้าเฉยเมยหายไปในทันที เขายิ้มแล้วพูดว่า “แม่ทัพซูสุภาพเกินไปแล้ว อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ เท่านั้น ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป”ซูเจิ้นถิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่ๆ องค์รัชทายาททรงพระทัยกว้างขวาง”ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะ ขณะเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ซูเจิ้นถิงเชิญหลี่เฉินให้นั่งลง หลี่เฉินก็ไม่เ
Last Updated : 2024-07-30
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 650
ในการควบคุมอำนาจทางการเงิน มีคนหนึ่งที่ต้องกำจัดให้ได้ไม่ต้องสงสัย คนคนนั้นคือ จ้าวเสวียนจีหลี่เฉินโยนบัญชีของกำนัลของเหอคุนลงข้างตัว พลางเรียกวั่นเจียวเจียวเข้ามาด้วยเสียงดัง “มาแต่งตัวให้ข้า”ในเมืองหลวง ณ จวนจ้าวหลังจากออกจากตำหนักบูรพา จ้าวเสวียนจีได้สั่งคนไปตามจางปี้อู่ และฟู่อวี้จือ สองขุนนางร่วมตำแหน่งมหาเสนาบดีในคณะเสนาบดีไม่นานหลังจากที่จ้าวเสวียนจีเดินทางกลับถึงจวนจ้าว สองคนก็รีบร้อนมาถึงฟู่อวี้จือและจางปี้อู่พบกันที่หน้าประตู ทั้งสองสบตากัน แต่กลับไม่เห็นหวังเถิงฮ่วนจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยในไม่ช้า จ้าวเสวียนจีก็เรียกทั้งสองเข้ามายังห้องหนังสือ“ผู้อาวุโส วันนี้ตำหนักบูรพามีคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่?”ฟู่อวี้จือถามถึงเรื่องเย่ลู่ฉีหมิงที่ถูกสังหารแม้เมืองหลวงจะใหญ่และผู้คนมากมาย แต่เรื่องใหญ่เช่นนี้ย่อมไม่สามารถปิดบังสองขุนนางอาวุโสได้ พวกเขาทราบข่าวอย่างรวดเร็วว่าเย่ลู่ฉีหมิงเกิดเรื่อง แต่รายละเอียดนั้นพวกเขายังไม่รู้ เนื่องจากจ้าวเสวียนจีและหวังเถิงฮ่วนเป็นผู้ไปตำหนักบูรพาจ้าวเสวียนจีจิบชาแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ไม่มีคำตอบ ก็คือคำตอบของตำหนั
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 649
“เข้าใจแล้วก็ออกไปได้”เหอคุนค่อยๆ ยกตัวขึ้นเล็กน้อย ก่อนโค้งคำนับอย่างนอบน้อม “กระหม่อมขอบพระทัยในพระเมตตาขององค์ชาย กระหม่อมขอทูลลา”หลังจากเหอคุนก้าวออกจากคลังเก็บของ หลี่เฉินหันไปสั่งเฉินทง “ให้ทางซูหางรีบส่งข้อมูลของเหอคุนมา ข้าต้องการ”เฉินทงเข้าใจในทันที ว่าเหอคุนคนนี้กำลังจะกลายเป็นขุนนางคนสำคัญของตำหนักบูรพาดูจากสวีฉังชิงก็รู้แม้ตำแหน่งยังคงเดิม แต่ใครๆ ก็รู้ว่าพวกเขาคือคนสนิทขององค์รัชทายาท อำนาจที่พวกเขาถืออยู่ได้ขยายตัวไม่รู้กี่เท่าอดีตพวกเขาเป็นเพียงข้าราชการชายขอบในกรมครัวเรือนและกระทรวงโยธาธิการ บัดนี้แม้แต่เสนาบดีทั้งสองกรมยังต้องทำงานภายใต้สีหน้าของพวกเขาเหอคุนเองก็เช่นกันผู้ศึกษาร่วมองค์รัชทายาทเป็นเพียงขุนนางระดับห้าขั้นแรก และไม่มีอำนาจมากมายแต่ตำหนักบูรพาในตอนนี้มีผู้ศึกษาร่วมองค์รัชทายาทเพียงแค่คนเดียว หน้าที่แรกที่เขาได้รับ คือการรวบรวมและจัดการของกำนัลจากขุนนางที่องค์รัชทายาททรงให้ความสนใจอย่างมาก หากเขาสามารถทำงานนี้ได้ดี เส้นทางอำนาจของเหอคุนก็จะเปิดโล่งจนไม่มีใครหยุดยั้งได้ต้องตีสนิทสักหน่อยแล้วล่ะเฉินทงคิดไปถึงความเป็นไปได้หลายอย่างในเสี้ย
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 648
เงินเดือนขุนนางส่วนใหญ่มักถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ช่วงต้นราชวงศ์ในยุคสมัยศักดินา เศรษฐกิจมีความผันผวนน้อยกว่าในสังคมสมัยใหม่ เพราะใช้เงินโลหะและทองคำเป็นมาตรฐาน ทำให้อัตราเงินเฟ้อและเงินฝืดเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก และเมื่อเกิดขึ้น ความเปลี่ยนแปลงก็ไม่ได้รุนแรงดังนั้น รัฐบาลในสมัยนั้นจึงแทบไม่ปรับเปลี่ยนเงินเดือนขุนนาง หากมีการปรับเปลี่ยนก็มักจะเป็นการปรับในอัตราที่น้อยมากเพราะเงินเดือนขุนนางถือเป็นภาระสำคัญในงบประมาณของราชสำนักอย่างรุนแรงเช่นในราชวงศ์ต้าฉิน เมื่อปีที่ผ่านมา ราชสำนักต้องจ่ายเงินเดือนขุนนางรวมทั้งสิ้น 45 ล้านตำลึงเงิน แต่รายได้จากภาษีของทั้งปีนั้นมีเท่าใด?ไม่ถึง 20 ล้านตำลึงเงินนี่จึงเป็นสาเหตุให้เกิดปัญหาค้างจ่ายเงินเดือนขุนนางอย่างแพร่หลายแม้ในปีที่ฝนฟ้าดี ไม่มีปัญหาภัยพิบัติ การจ่ายเงินเดือนขุนนางยังถือเป็นภาระหนักหนาสำหรับราชสำนักยิ่งไปกว่านั้น การปรับเงินเดือนขุนนางยังถือเป็นการเปลี่ยนแปลงกฎบรรพบุรุษ ซึ่งถือเป็นเรื่องใหญ่ที่อาจกระทบต่อเสถียรภาพของราชวงศ์ทั่วทั้งแผ่นดิน ไม่ใช่สิ่งที่จะปรับเปลี่ยนได้ง่ายๆแค่ภาระทางการเงินที่เพิ่มขึ้นก็อาจทำให้ราชสำนักล่มสลายได
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 647
"ดำรงตำแหน่งหัวหน้ากรมทอผ้าซูหางมา 4 ปี เจ้าทุจริตไปเท่าไหร่?"คำถามของหลี่เฉินตรงไปตรงมาและเฉียบขาดทำให้เหอคุนที่เดิมก็ประหม่าอยู่แล้วเหงื่อแตกซึมไปทั่วร่าง เขาไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย รีบตอบด้วยความกลัวว่า “โรงทอผ้า โรงย้อม และพ่อค้ารายใหญ่ในอุตสาหกรรมนี้ล้วนส่งสินบนให้กรมทอผ้ามาโดยตลอดทุกฤดูกาล”“ในตอนแรกยังมีความลับลมคมในบ้าง แต่สองปีมานี้กลับกลายเป็นเรื่องที่เปิดเผยมากขึ้น กรมทอผ้าเองก็ยอมรับว่าเป็นรายได้ประจำทุกไตรมาส”“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา กระหม่อมได้รับสินบนจนแทบนับไม่ถ้วน หากนับเป็นเงินก็ประมาณ 4-5 แสนตำลึงเงิน”เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ แม้แต่เฉินทงยังอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเหอคุนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสายตาตกใจ4-5 แสนตำลึงเงิน!นี่มันอะไรกัน!?เฉินทงในฐานะขุนนางของหน่วยบูรพา แม้มีเงินเดือนรวมเบี้ยเลี้ยงและสิทธิประโยชน์ต่างๆ ก็ได้เพียงปีละ 300 กว่าตำลึง หากเป็นขุนนางระดับเดียวกันที่ไม่มีเบี้ยเลี้ยงพิเศษ อาจได้ไม่ถึง 200 ตำลึงต่อปีด้วยซ้ำแต่เหอคุน ซึ่งเป็นเพียงขุนนางระดับห้าขั้นแรก กลับใช้เวลา 4 ปีโกงเงินได้ 4 ล้านกว่าตำลึงเงิน เฉลี่ยปีละหนึ่งล้านตำลึงเงินความแตกต่างมหาศา
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 646
ต่อหน้าคำกล่าวอย่างซื่อสัตย์และจริงใจของเหอคุน หลี่เฉินกลับไม่ได้แสดงท่าทีใดๆเขาเพียงใช้บัญชีของกำนัลตีลงบนฝ่ามือช้าๆ เหมือนกำลังพิจารณาว่าจะจัดการกับเหอคุนเช่นไรขณะที่เหอคุนนั้นไม่กล้าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว แม้แต่การหายใจก็ต้องควบคุมจังหวะ เกรงว่าจะทำให้หลี่เฉินที่อยู่ตรงหน้าขุ่นเคืองความเงียบและความกดดันที่มองไม่เห็นดำเนินไป จนกระทั่งเฉินทงเดินเข้ามาทำลายความเงียบนี้“องค์ชาย กระหม่อมได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากเดินเข้ามาในคลัง เฉินทงคำนับหลี่เฉินก่อน กล่าวต่อเมื่อได้รับการพยักหน้าอนุญาตจากหลี่เฉิน โดยไม่ชายตามองเหอคุนที่คุกเข่าอยู่แม้แต่น้อย “เหอคุนดำรงตำแหน่งหัวหน้ากรมทอผ้าซูหางมานานกว่า 4 ปี ตามกฎของกรมขุนนาง ปีนี้เขาจะต้องผ่านการประเมินผลการปฏิบัติงานเพื่อตัดสินว่าจะต่ออายุงาน ปรับย้าย หรือถูกลดตำแหน่ง”“หลายเดือนก่อน สหายร่วมถิ่นของเหอคุนชื่อโจวรุ่ย ซึ่งเป็นข้าราชการในกรมขุนนางและอยู่ในกลุ่มสนับสนุนคณะเสนาบดี ถูกสวีฉังชิงจากกรมครัวเรือนกล่าวหาและถูกองครักษ์เสื้อแพรจับกุมและประหารชีวิต เมื่อโจวรุ่ยล้มลง เหอคุนก็ไร้ผู้สนับสนุนในราชสำนัก กระหม่อมได้ตรวจสอบผลก
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 645
ในมือถือบัญชีรายการของกำนัลที่เหอคุนส่งมาเมื่อช่วงเช้า หลี่เฉินเหลือบตามองเหอคุนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า พลางกล่าวเรียบๆ ว่า “ลุกขึ้นเถอะ”หลังจากเหอคุนลุกขึ้น หลี่เฉินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงรอยยิ้ม “ใครๆ ก็ว่าปีเดียวเป็นเจ้าเมือง ได้เงินหมื่นตำลึง ก่อนหน้านี้ข้ายังคิดว่าเป็นเรื่องพูดเล่น แต่ครั้งนี้ เจ้าเปิดหูเปิดตาให้ข้าเห็นแล้วจริงๆ”“บัญชีของกำนัลที่เจ้าส่งมา มูลค่ารวมเกินสองล้านตำลึงได้อย่างง่ายดาย ต้นปะการังนั้น ข้าก็ได้ดูแล้ว ถือเป็นสมบัติหายากอย่างแท้จริง ของล้ำค่าเช่นนี้ ในพระราชวังหลวงยังไม่มี เจ้าเป็นเพียงขุนนางระดับห้าขั้นแรก กลับใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยกว่าข้าที่เป็นองค์รัชทายาทเสียอีก”ใบหน้าเหอคุนซีดลงเขารับรู้ถึงอันตรายที่แฝงในน้ำเสียงเรียบเย็นขององค์รัชทายาทหากตอบผิดแม้แต่น้อย ศีรษะของเขาอาจหลุดจากบ่าในทันทีแต่คำถามเช่นนี้ เขาเตรียมคำตอบไว้ตั้งแต่ตัดสินใจกระทำการเสี่ยงนี้แล้วเหอคุนสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนก้มศีรษะกล่าวตอบ “กราบทูลองค์ชาย หากข้ารับราชการคนใดมีอำนาจอยู่ในมือบ้างเล็กน้อย การทุจริตก็กลายเป็นเรื่องง่ายมาก และกระหม่อมกล้ากล่าวว่า ในราชสำนักต้าฉินทุกว
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 644
เหอคุน ชายวัย 38 ปีเขาเป็นจิ้นซื่อในปีที่หกแห่งรัชศกต้าสิง จากนั้นผ่านการคัดเลือกและถูกส่งไปดำรงตำแหน่งผู้ตรวจการและนายอำเภอในเขตซูหาง ต่อมาในฤดูใบไม้ร่วงปีที่เก้าแห่งรัชศกเดียวกัน ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งหัวหน้ากรมทอผ้าแห่งซูหางระดับห้าขั้นแรกการกลับมารายงานหน้าที่ที่เมืองหลวงในครั้งนี้ เหอคุนได้ยินข่าวเกี่ยวกับการเปิดรับของกำนัลและเงินช่วยงานสำหรับงานอภิเษกขององค์รัชทายาทตำหนักบูรพา เขาจึงตัดสินใจลงมือทันทีเหอคุนดำรงตำแหน่งในกรมทอผ้าซูหางมาหลายปีและรู้ว่ากำลังจะครบวาระ ขณะเดียวกัน เขาก็สูญเสียผู้สนับสนุนในราชสำนักไป เมื่อผู้สนับสนุนของเขาขัดแย้งกับสวีฉังชิง รองเสนาบดีกรมครัวเรือนฝ่ายซ้าย ซึ่งอยู่ฝ่ายตำหนักบูรพาและถูกปลดจากตำแหน่งในสภาพการณ์เช่นนี้ เส้นทางราชการของเหอคุนตกอยู่ในความเสี่ยง เขาอาจถูกส่งไปทำงานเล็กๆ น้อยๆ หรือถูกละเลย ดังนั้น เขาจึงกัดฟันส่งสิ่งของและของกำนัลล้ำค่าที่เขาได้มาจากตำแหน่งนี้เกือบทั้งหมดไปยังตำหนักบูรพาเหอคุนรู้ดีว่าการกระทำครั้งนี้เต็มไปด้วยความเสี่ยงทางการเมือง เพราะสวีฉังชิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำหนักบูรพา ขณะที่เขาเคยอยู่ฝ่ายคณะเสนาบดีใน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 643
"องค์ชาย บ่าวจะนวดจุดไท่หยางให้นะเพคะ"วั่นเจียวเจียวเดินเบาๆ เข้ามาข้างกายหลี่เฉิน พลางพูดและยื่นนิ้วเรียวยาวดุจหยกขึ้นไปกดเบาๆ ที่ขมับทั้งสองข้างของหลี่เฉินและเริ่มนวดอย่างนุ่มนวลหลี่เฉินรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก เขาปิดตารับสัมผัสนั้นและกล่าวชมว่า “ฝีมือเจ้าชำนาญขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”วั่นเจียวเจียวเผยรอยยิ้มบาง กล่าวด้วยเสียงอ่อนหวานว่า “องค์ชายทรงพอพระทัย บ่าวก็ดีใจแล้วเพคะ”ในขณะที่หลี่เฉินปิดตา วั่นเจียวเจียวใช้ดวงตามองสำรวจใบหน้าของเขาอย่างละเอียด ราวกับต้องการจารึกทุกอณูของบุรุษตรงหน้าไว้ในส่วนลึกของจิตใจ“เมื่อช่วงเช้า มีคนชื่อเหอคุนมาส่งของกำนัลเพคะ”คำพูดของวั่นเจียวเจียวทำให้หลี่เฉินลืมตาขึ้น“ของกำนัล?”วั่นเจียวเจียวพยักหน้า “ใช่เพคะ องค์ชายมิใช่กำลังจะอภิเษกสมรสหรอกหรือ ก่อนหน้านี้พระองค์ตรัสว่าด้วยเหตุที่ฝ่าบาททรงประชวร และสถานการณ์ยังไม่สงบ พิธีอภิเษกจึงต้องเลื่อนออกไป แต่เมื่อกำหนดวันเรียบร้อยแล้ว ก็สามารถเปิดรับของกำนัลและเงินช่วยงานได้ก่อนเพคะ”“เมื่อเช้านี้ ขุนนางที่ชื่อเหอคุนผู้นั้นบอกว่ามาเข้าเฝ้ากรมครัวเรือนตามหน้าที่ แต่ตามระเบียบ อีกสองวันก็ต้องกลับไปประจำที่
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 642
"มิอาจไม่ระวัง"หลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ “จ้าวเสวียนจีดูแลราชสำนักมานานหลายปี สิ่งที่เราเห็นตอนนี้คืออิทธิพลของเขาในราชสำนัก แต่ในกองทัพล่ะ?”“แม้แต่ต้วนจิ่นเจียงที่เคยควบคุมกรมยุทธนาการอย่างแน่นหนา ยังมิอาจกันเขาได้ทั้งหมด คนเช่นจ้าวเสวียนจี เป็นไปได้หรือที่จะไม่ทิ้งไพ่ลับไว้?”“หากถึงจุดที่มิอาจรักษาสถานการณ์ได้ เขาอาจกล้าก่อกบฏก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”กล่าวถึงตรงนี้ สีหน้าหลี่เฉินฉายแววเหี้ยมเกรียม กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สำหรับข้าหรือจ้าวเสวียนจี ต่างก็เหมือนกันทั้งนั้น เรื่องใหญ่นี้เกี่ยวพันถึงรากฐานของแผ่นดินราชวงศ์ ไม่มีโอกาสแก้ตัว หากพลิกโต๊ะเมื่อใดก็มีเพียงโอกาสเดียวเท่านั้น ย่อมไม่มีคำว่าเสียใจ ดังนั้นเราต้องมั่นใจว่า ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด จะสามารถใช้กำลังทหารปกป้องอำนาจจักรพรรดิได้!”อำนาจจักรพรรดิและอำนาจทหาร แม้จะคล้ายกัน แต่ซูเจิ้นถิงก็เข้าใจทันทีถึงความหมายที่แท้จริงของหลี่เฉินเขาพยักหน้าและกล่าวว่า “กระหม่อมทราบแล้ว เรื่องนี้กระหม่อมจะถือเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกเมื่อกลับไป”หลี่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนหันไปมองซูผิงเป่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่ไม่มี
