LOGINShare
บทที่ 265
Last Updated:
2024-09-19 21:48:59Related chapters
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 266
คนรายงานด้านนอกก็ไม่ส่งเสียงขึ้นมาอีก องค์รัชทายาททรงมีพระอารมณ์ที่ไม่แน่นอน ทุกคนในตำหนักจึงเข้าใจตรงกันว่าอย่าทำให้พระองค์ทรงพิโรธ ส่วนเรื่องขบวนเสด็จของฮองเฮานั้น ในเมื่อองค์รัชทายาทไม่สนใจ แล้วบ่าวไพร่อย่างพวกเขาจะทำสิ่งใดได้? แม้ว่าจะไม่มีเสียงจากด้านนอกอีก แต่จินเสวี่ยยวนก็รู้ว่าเรื่องนี้มันยังไม่จบ นางได้ยินอย่างชัดเจนว่า ฮองเฮากำลังเสด็จมานางตกใจจนขวัญกระเจิง และยื่นมือออกไปต่อต้านหลี่เฉินที่อยู่ด้านหลัง “ฮองเฮากำลังเสด็จ เจ้า เจ้ารีบออกไปเร็ว” น้ำเสียงของจินเสวี่ยยวนนั้นใกล้จะร้องไห้ออกมาเต็มที “เร็วเข้า” หลี่เฉินจับมือของจินเสวี่ยยวนแล้วโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูนางว่า “ปากว่าอย่า แต่ร่างกายของเจ้ากลับซื่อสัตย์มาก เสวี่ยยวนวันนี้เจ้าดูอ่อนไหวไปหน่อยนะ?”เสียงที่ไม่พึงประสงค์ลอยเข้าหูพร้อมกับการเคลื่อนไหวของหลี่เฉิน ซึ่งจินเสวี่ยยวนรู้ว่าหลี่เฉินหมายถึงอะไรใบหน้าของนางแดงก่ำราวกับเลือดและหลับตาลงด้วยความโกรธและอับอาย ปฏิเสธที่จะพูดอะไรอีกต่อไป ได้แต่หวังว่าปีศาจที่อยู่ข้างหลังนางจะรีบจบเรื่องสักที ตอนนี้เอง ด้านนอกของพระที่นั่งสีเจิ้ง ขบวนเสด็จข
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 267
เสียงเกรี้ยวกราดของจ้าวชิงหลานดังมาจากด้านนอก“อ๊า!” จินเสวี่ยยวนร้องออกมาเบาๆ ในที่สุดร่างกายของนางก็ผ่านจุดวิกฤตนี้ไปได้ หลี่เฉินครางเบาๆ ก่อนจะกอดจินเสวี่ยยวนแน่น และรู้สึกว่าเขาจะไม่ยอมแลกช่วงเวลาที่งดงามเช่นนี้กับสิ่งใด เมื่อทั้งสองสิ้นสุดกิจกรรม ต่างก็นั่งตัวอ่อนบนเก้าอี้ ครั้งนี้ มันตึงเครียดและน่าตื่นเต้นกว่าครั้งก่อนๆ มาก หลังจากความตื่นเต้นผ่านพ้นไป ความตื่นตระหนกก็มาแทนที่ จะเกิดอะไรขึ้นกับหลี่เฉินนั้น จินเสวี่ยยวนไม่รู้ แต่นางรู้แค่ว่าตัวเองกลัวมากจริงๆนางไม่กล้านึกภาพเลยว่าจุดจบของนางจะจบลงอย่างน่าสังเวชเพียงใด หากฮองเฮาแห่งต้าฉินบุกเข้ามาในนี้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่ความอับอายในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ทำให้นางฆ่าตัวตายได้แล้วไม่มีเวลาจัดแจงตัวเองแล้ว จินเสวี่ยยวนลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่อ่อนล้า หลังจากสวมเสื้อผ้าและจัดผมเผ้าเสร็จเรียบร้อย นางกลับเห็นหลี่เฉินนั่งเกียจคร้านอยู่บนเก้าอี้ และท่าทางพออกพอใจนั่นก็ทำให้นางทั้งโกรธทั้งอาย “อย่ากลัวไปเลย” หลี่เฉินค่อยๆ จัดระเบียบตัวเองแล้วพูดว่า “นางไม่กล้าบุกเข้ามาหรอก” จินเสวี่ยยวนชะงัก นี่เ
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 268
การค้นพบนี้ทำให้จ้าวหรุ่ยรู้สึกกังวล “จินเสวี่ยยวนองค์หญิงแห่งเสียนเฉา ถวายบังคมฮองเฮาแห่งต้าฉิน ฮองเฮาทรงพระเจริญพันปี พันๆ ปีๆ” ต่อหน้าจ้าวชิงหลาน จินเสวี่ยยวนพยายามสงวนท่าทางที่ต่ำต้อยมากที่สุด นางโค้งคำนับก่อน แต่ในขณะที่ก้มศีรษะลง ความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในใจของนางหากพูดถึงความสัมพันธ์แล้ว คนตรงหน้าอายุมากกว่าตัวเองเพียงสองปีเท่านั้น และฮองเฮาที่งดงามเช่นนี้ก็คือแม่สามีของนางหรือเปล่า? วินาทีต่อมา จินเสวี่ยยวนก็อยากจะตบหน้าตัวเองสักฉาด นางรู้สึกว่าตัวเองไร้ยางอายมากที่มีความคิดเช่นนั้น ไอ้สารเลวนั่นตายไปซะถึงจะดี จ้าวชิงหลานมองไปที่จินเสวี่ยยวนด้วยสายตาเยือกเย็นครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ลุกขึ้นเถอะ”นางไม่นึกว่าหลี่เฉินกำลังพูดคุยกับองค์หญิงแห่งเสียนเฉาอยู่จริงๆ เพียงแต่ว่าด้วยสัญชาตญาณของนาง จ้าวชิงหลานจึงรู้สึกอยู่เสมอว่าต้องมีบางอย่างอยู่ในกอไผ่เมื่อก้าวเข้าสู่พระที่นั่งสีเจิ้ง นางก็ไม่พบสิ่งผิดปรกติใดๆ ภายในห้อง ส่วนหลี่เฉินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อจมูกสวยดมกลิ่น จ้าวชิงหลานก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีกลิ่นแปลกๆ อยู่ในอากาศท่าทางละเอียดอ่อน
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 269
จ้าวชิงหลานไม่ได้ปฏิเสธคำขอของหลี่เฉินที่จะพูดคุยกันตามลำพัง และยอมให้คนอื่นๆ ถูกหลี่เฉินไล่ออกไป ไม่ช้า ภายในพระที่นั่งสีเจิ้งจึงเหลือแค่หลี่เฉินกับจ้าวชิงหลานเพียงสองคน “คุยกันแบบตรงไปตรงมาเถอะ”หลี่เฉินมองจ้าวชิงหลานด้วยสายตาที่เฉยชา และพูดอย่างไม่ลังเลใจว่า “ไม่ว่าอย่างไร ข้าจะส่งเสริมเรื่องส่งทหารไปยังเสียนเฉา” “และการขัดขวางเรื่องนี้ ก็ไม่มีประโยชน์อันใดกับเจ้า” นี่เป็นช่วงเวลาที่หาได้ยากที่จ้าวชิงหลานจะได้เปรียบหลี่เฉิน เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของหลี่เฉิน ในใจของจ้าวชิงหลานก็รู้สึกมีความสุขมาก ในที่สุดก็ถึงคราวที่คนสารเลวอย่างเจ้าไม่มีปัญญาทำอะไรได้บ้างแล้วสินะ? “ในฐานะที่ข้าคือฮองเฮาแห่งต้าฉิน แน่นอนว่าข้าไม่สามารถเฝ้าดูเจ้าใช้ท้องพระคลังของประเทศที่กำลังอ่อนแออย่างสุรุ่ยสุร่ายแบบไร้ยางอายได้!”คำพูดของจ้าวชิงหลาน ทำให้หลี่เฉินยกยิ้มขึ้นมา เขากล่าวอย่างเกียจคร้านว่า “ประโยคนี้น่าเบื่อมาก ประเทศก็คือประเทศ และยังเป็นประเทศของตระกูลหลี่ข้า มิใช่ตระกูลจ้าวของเจ้า” จ้าวชิงหลานเลิกคิ้วสวย และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “องค์รัชทายาทพูดเช่นนี้ แสดงว่าไม่เชื่อฟัง”
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 270
แต่การกำจัดองค์รัชทายาทไม่ใช่เรื่องง่ายจนถึงตอนนี้ หลังจากการประนีประนอมและยอมถอยอยู่หลายครั้ง อำนาจของตำหนักบูรพาก็ขยายตัวออกไป องค์รัชทายาทในปัจจุบันไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยเป็นอีกต่อไป ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาไม่ใช่องค์รัชทายาทที่ไร้ประโยชน์ที่ถูกผู้คนมองข้ามอีกต่อไป เมื่อเทียบกับตอนที่เพิ่งแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ซึ่งในตอนนั้นมีแต่ชื่อเปล่าๆ ในตอนนี้ องค์รัชทายาททรงปีกกล้าขาแข็งอย่างเต็มที่แล้ว เขาไม่ใช่คนที่นางและพ่อของนางสามารถกำจัดได้อีกต่อไปหากต้องการ แต่เป็นว่าที่กษัตริย์ที่มีอิทธิพลต่อจักรวรรดิอย่างแท้จริง แต่...แล้วอย่างไรล่ะ? จ้าวชิงหลานมองตรงไปที่หลี่เฉิยโดยไม่ยอมถอยนางรู้ว่าเรื่องนี้แม้ไม่ทำก็ไม่เป็นไร แต่ในเมื่อนางทำไปแล้ว นางจะไม่ยอมถอยอย่างเด็ดขาด ขณะเดียวกันหลี่เฉินก็มองไปที่จ้าวชิงหลานด้วยเช่นกันดวงตาของเขาสงบนิ่งราวกับเหวลึกที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ และดวงตาสีดำดุจหมึกคู่นั้น ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่จู่ๆ หลี่เฉินก็ยิ้มขึ้นมา รอยยิ้มนี้ ทำให้อากาศที่เกือบจะกลายเป็นน้ำแข็งในพระที่นั่งสีเจิ้งเริ่มไหลเวียนขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนกับโลก
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 271
สำนักคุมประพฤติเป็นตำแหน่งลอยที่มีไว้สำหรับเชื้อพระวงศ์สายรอง ค่าตอบแทนสูงมีงานน้อย แต่ไม่มีอำนาจ ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาก็คือดูแลเรื่องภายในราชวงศ์ ทำหน้าที่แต่งตั้งเชื้อพระวงศ์ จัดพระราชพิธีพระบรมศพ จัดพิธีอภิเษกสมรส เป็นต้นในราชวงศ์ตอนนี้ ไม่มีพระราชพิธีพระบรมศพหรือพิธีอภิเษกสมรสสำหรับองค์ชายและองค์หญิง บวกกับมีขันทีถือพู่กันที่รับหน้าที่ร่างพระราชโองการเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งยังเรียกสมาชิกของสำนักราชเลขามาด้วย ดังนั้นจะต้องมีการแต่งตั้งกันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตาม การแต่งตั้งเชื้อพระวงศ์ถือเป็นเรื่องใหญ่เสมอหากเป็นการแต่งตั้งเชื้อพระวงศ์หญิง โดยปกติแล้วจะเริ่มต้นจากการเป็นจวิ้นจู่ และจุดสูงก็อยู่ที่กงจู่ แต่จะไม่มีอำนาจใดๆ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเรียกสำนักราชเลขามาปรึกษา เว้นแต่ว่าจะเป็นการแต่งตั้งเชื้อพระวงศ์ชาย หากองค์ชายได้รับการแต่งตั้ง ขั้นต่ำก็จะเป็นจวิ้นอ๋องซึ่งทุกคนอดไม่ได้ที่จะคาดเดาว่า องค์ชายพระองค์ไหนที่โชคดีถูกแต่งตั้งในช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้? เดาก็ส่วนเดา แต่งานก็ต้องทำ มีบางคนตอบรับทันที ก่อนจะจากไปเรียกคน ดว
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 272
คำตอบของจ้าวหรุ่ย ทำให้จ้าวชิงหลานโกรธจัด นางหวังว่าจะได้ฆ่าจ้าวหรุ่ยในทันทีสายตาที่เย็นชาจ้องมองไปที่จ้าวหรุ่ยซึ่งไม่กล้าสบตาตัวเอง จ้าวชิงหลานก็ยิ้มเยาะ ก่อนจะหันไปมองหลี่เฉินแล้วพูดว่า “ตอนนี้เจ้าคงพอใจแล้วสินะ?” “เสด็จแม่ทรงมีพระเมตตากับลูก ลูกต้องขอบพระทัยเสด็จแม่อย่างแน่นอน” สิ้นเสียงของหลี่เฉิน ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา ผู้อาวุโสของราชวงศ์จากสำนักคุมประพฤติ มหาอำมาตย์จากสำนักราชเลขาสองสามท่าน ต่างพากันทยอยเดินเข้ามา กลับเข้ามาในพระที่นั่งสีเจิ้ง หลี่เฉินก็นั่งที่หัวโต๊ะ ส่วนจ้าวชิงหลานก็นั่งอยู่ข้างๆหลี่เฉินกวาดสายตามองไปยังจ้าวเสวียนจีและคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าเยือกเย็น จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อทรงมีทายาทมากมาย ซึ่งในบรรดาน้องชายและน้องสาวของข้าก็มีคนที่มีความสามารถอยู่ไม่น้อย แต่เนื่องจากพระอาการของเสด็จพ่ออยู่ในช่วงวิกฤติมาก มากเสียจนไม่มีเวลาแม้แต่จะมอบบรรดาศักดิ์ให้เหล่าน้องชายด้วยซ้ำ บัดนี้ ฮองเฮาได้เสนอขึ้นว่าควรจะแต่งตั้งองค์ชายแปดหลี่อิ๋นหู่ให้เป็นจ้าวอ๋อง นี่ถือเป็นเรื่องใหญ่ ข้าจึงเชิญทุกท่านมาหารือเรื่องนี้” คนเหล่านี้เกือบจะเป็นบุคคลชั้นนำในปิร
Last Updated : 2024-09-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 273
“ง่ายมาก แต่งตั้งเป็นอ๋องก่อน” มุมปากของหลี่เฉินยกขึ้นเล็กน้อย ล้อเล่นน่า ถ้าหลี่อิ๋นหู่เป็นอ๋องแต่ไม่มีศักดินา เช่นนั้นเขาก็ถูกกำหนดให้เป็นท่านอ๋องว่างงานไร้ชื่อเสียงคนหนึ่งเท่านั้น หากไม่มีอำนาจที่แท้จริงของท่านอ๋อง มันก็แค่มอบหัวโขนใหม่ให้กับเขาไม่ใช่หรือแต่ทว่า ดินแดนศักดินามันเกี่ยวข้องกับแผนการของอำนาจหลัก และเป็นไปไม่ได้เลยที่หลี่เฉินจะพยักหน้าเห็นด้วย หลี่เฉินยังไม่โง่ขนาดนั้นตราบใดที่แต่งตั้งเป็นท่านอ๋อง และมีศักดินาเป็นของตัวเอง หลี่อิ๋นหู่ก็สามารถเป็นเจ้าของภาษีและอำนาจทางทหารของดินแดนศักดินาได้อย่างถูกกฎหมาย เช่นนี้แล้วมันแตกต่างจากจักรพรรดิท้องถิ่นตรงไหน?“สำนักคุมประพฤติจะเขียนลงทะเบียนราชวงศ์ว่า องค์ชายแปดหลี่อิ๋นหู่ได้รับการแต่งตั้งเป็นจ้าวอ๋องอย่างเป็นทางการ และเลือกวันประกาศให้ใต้หล้าได้รับรู้ นอกจากนี้ เนื่องจากเสด็จพ่อไม่สามารถจัดการราชกิจได้ชั่วคราว ดังนั้น เรื่องศักดินาจึงค่อยว่ากันทีหลัง รอจนกว่าเสด็จพ่อจะฟื้นขึ้นมาตัดสินพระทัยด้วยพระองค์เอง”“แต่ก่อนหน้านั้น จ้าวอ๋องจะประทับอยู่ในเมืองหลวงชั่วคราว แต่เนื่องจากได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอ๋อง จึงไม่อาจ
Last Updated : 2024-09-19
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 730
หลี่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เรื่องการขึ้นครองบัลลังก์ ข้าตัดสินใจเองไม่ได้ เสด็จพ่อยังทรงพระชนม์อยู่ ข้าย่อมไม่อาจปลงพระชนม์ได้”สำหรับหลี่เฉิน นี่ถือเป็นคำพูดที่แสดงออกถึงความจริงใจโจวผิงอันยังคงแสดงสีหน้าสงบนิ่ง ไม่ได้แปลกใจกับคำปฏิเสธนั้น และตอบกลับทันทีว่า “ถ้าเช่นนั้น ก็ยังมีอีกวิธี”“บีบให้จ้าวเสวียนจีก่อกบฏ”น้ำเสียงของโจวผิงอันเยือกเย็น “ไม่ว่าจะเป็นการที่องค์ชายขึ้นครองบัลลังก์หรือวิธีอื่น เป้าหมายสำคัญที่สุดคือการทำให้จ้าวเสวียนจีไม่มีทางเลือก จนต้องก่อกบฏ เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะถูกประณามจากทั่วหล้า และไม่ว่าองค์ชายจะปลดหรือประหารเขา ก็จะเป็นไปตามครรลองแห่งธรรม”“ขุนนางก่อกบฏ องค์ชายทรงสังหาร นั่นคือความชอบธรรมที่ไม่มีใครปฏิเสธได้”“เช่นนี้ จะช่วยให้ราษฎรสงบปากสงบคำ และยังป้องกันไม่ให้อ๋องแห่งแคว้นทั้งหลายใช้ข้ออ้างว่าราชสำนักสั่นคลอนเพื่อยกทัพมาปราบด้วย”คำพูดนี้กระแทกใจหลี่เฉินโดยตรงทำไมเขาไม่กำจัดจ้าวเสวียนจีตั้งแต่ต้น?เพราะหากใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องในการกำจัดจ้าวเสวียนจี ราชสำนักจะเข้าสู่ภาวะอัมพาตทันทีแผ่นดินจะวุ่นวาย
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 729
คำพูดสั้นๆ ของโจวผิงอัน เปรียบได้กับพายุที่ทำแผ่นดินสั่นคลอนแม้แต่หลี่เฉินเองก็ยังต้องขมวดคิ้วคำพูดนี้ หากผู้ใดกล่าวออกไป ย่อมถูกนับเป็นกบฏและต้องโทษประหารชีวิต ไม่เพียงตัวเอง แต่ถึงขั้นล้างโคตรทั้งตระกูลแต่ในพระที่นั่งสีเจิ้งที่เงียบสงัดและเต็มไปด้วยบรรยากาศอันชวนอึดอัด กลับรู้สึกว่าเหมาะสมอย่างน่าประหลาดโจวผิงอันดูเหมือนไม่ใส่ใจกับความผิดร้ายแรงในคำพูดของตนเอง เขากล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงสงบ “ในตอนนี้ องค์ชายมีทั้งทำเลที่เหมาะสมและผู้คนที่สนับสนุน สิ่งที่ขาดไปคือโอกาสฟ้าประทาน ซึ่งโอกาสนั้นก็คือการที่ฝ่าบาทเสด็จสวรรคต เมื่อถึงตอนนั้น เส้นทางขึ้นครองบัลลังก์ขององค์ชายจะไร้อุปสรรค และเมื่อขึ้นครองราชย์ได้ จักรพรรดิองค์ใหม่ก็จะสามารถใช้โอกาสแห่งการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินกวาดล้างจ้าวเสวียนจีได้อย่างเบ็ดเสร็จ”หลี่เฉินกล่าวเรียบๆ เพียงคำเดียว “กบฏ”โจวผิงอันโค้งตัวคำนับ “องค์ชายทรงพระปรีชา”“จ้าวเสวียนจีผู้นี้ เปรียบได้กับจอมคนในยุคปัจจุบัน ในประวัติศาสตร์สามก๊ก มีคำกล่าวเกี่ยวกับโจโฉว่า ‘เป็นขุนนางที่มีฝีมือในยุคแห่งความสงบ และจอมคนในยุคแห่งความปั่นป่วน’ จ้าวเสวียนจีก็คือโจโฉแห่งต้าฉิ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 728
คำพูดของหลี่เฉิน หากพูดให้ใครฟังก็คงทำให้คนฟังเปลี่ยนสีหน้าไปทันที แต่โจวผิงอันกลับไม่มีปฏิกิริยาเช่นนั้นเขาเพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขากำลังคิดอย่างจริงจังหลี่เฉินไม่ได้เร่งรัด ปล่อยให้โจวผิงอันใช้เวลาครุ่นคิดโจวผิงอันเป็นคนที่มาพร้อมกับความลึกลับ หน่วยบูรพาที่เก่งกาจยังสืบได้เพียงข้อมูลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ลับระหว่างเขาและพี่น้องอีกสองคนเท่านั้น และข้อมูลนี้ก็เหมือนจะเป็นสิ่งที่พวกเขาจงใจเปิดเผยเองด้วยส่วนเรื่องที่พวกเขามาจากไหน มีเป้าหมายอะไร และเป็นศิษย์ของใคร กลับไม่มีใครรู้ในแผ่นดินต้าฉิน คนที่ทำให้หน่วยบูรพาทำอะไรไม่ได้มีน้อยมาก และพี่น้องตระกูลโจวก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ความลึกลับนี้ไม่ได้ขัดขวางความร่วมมือระหว่างหลี่เฉินกับโจวผิงอันโจวผิงอันเป็นผู้มีสติปัญญาและกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม ซึ่งเป็นสิ่งที่หลี่เฉินต้องการสำหรับเป้าหมายและแผนการเบื้องหลังของโจวผิงอัน หลี่เฉินไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะถ้าไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้ เรื่องในอนาคตก็ไม่มีความหมายหลังจากคิดอย่างถี่ถ้วน โจวผิงอันจึงเงยหน้าขึ้นพูดกับหลี่เฉินว่า “ทำได้ แต่ความเสี่ยงสูงมาก”หลี่เฉิน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 727
“อย่าทำตัวเหมือนผู้ชนะที่ได้ใจในสงครามต่อหน้าข้า บอกมาเถอะว่าท่านต้องการให้ข้าทำอะไร”คำพูดที่แข็งกร้าวของจ้าวชิงหลาน ทำให้รอยยิ้มอันภาคภูมิของหลี่เฉินหุบลง“อย่าทำหน้าบึ้งตึงไปเลย สิ่งที่ข้าต้องการให้ท่านทำนั้นง่ายมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จ้าวชิงหลานหัวเราะเยาะ ไม่เชื่อคำพูดนั้นแม้แต่น้อยหลี่เฉินจึงพูดต่อทันที“สิ่งที่ข้าต้องการ คือท่านไม่ต้องทำอะไรเลย”คำพูดนั้นทำให้สีหน้าของจ้าวชิงหลานหยุดนิ่งนางมองหลี่เฉินด้วยความตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่แน่ใจ“ชัดเจนหรือยัง? สิ่งที่ข้าต้องการจากท่านคือ…ไม่ต้องทำอะไรเลย”หลี่เฉินกล่าวเสริมอีกครั้งจ้าวชิงหลานมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะเข้าใจความหมายของเขา“ท่านต้องการให้ข้าไม่ให้ความร่วมมือใดๆ กับท่านพ่อของข้า ใช่หรือไม่?” จ้าวชิงหลานกัดฟันถามหลี่เฉินเพียงยิ้มโดยไม่ตอบ เพราะเขารู้ดีว่า จ้าวชิงหลานเข้าใจความหมายของเขาแล้ว“สำหรับจ้าวไท่ไหล ข้าจะจัดการเอง ตราบใดที่เขาว่านอนสอนง่าย ก็จะไม่มีใครทำอะไรเขาได้”พูดจบ หลี่เฉินก็ยืดเส้นยืดสายแล้วเดินออกจากตำหนัก“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าจะขอตัวก่อน ช่วงนี้งานยุ่งมาก”จ้าวชิงหลานกัดริมฝีปาก ม
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 726
คำพูดของจ้าวไท่ไหลทำให้จ้าวชิงหลานถึงกับนิ่งอึ้งนางมองดูจ้าวไท่ไหลที่กำลังหมดหนทาง เบื้องหน้านางคือน้องชายที่ไร้ความหวัง จ้าวชิงหลานกัดฟันแน่นก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าจะโทษใครได้? หากไม่ใช่เพราะเจ้าไม่เอาถ่าน ใช้ชีวิตก่อปัญหาไปวันๆ”“ถ้าเจ้าทำให้เขาเห็นความหวังบ้าง เขาจะทำเช่นนี้หรือ?”“มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย!”จ้าวไท่ไหลที่เต็มไปด้วยความกลัวและความกดดันมาทั้งวัน ทนฟังคำตำหนิของจ้าวชิงหลานไม่ไหว ความโกรธของเขาพุ่งพล่านเขาเอ่ยด้วยความโกรธ “ต่อให้ข้าไร้ค่าเพียงใด ข้าก็ยังเป็นลูกชายแท้ๆ ของเขา! ข้าเป็นสายเลือดตระกูลจ้าว เป็นคนสืบทอดวงศ์ตระกูลของเขา แล้วนี่เขาตอบแทนข้าด้วยการทำเช่นนี้หรือ?”“ที่ผ่านมา ต่อให้เขาตีข้าหรือด่าข้า ข้าก็ยังเคารพและชื่นชมเขาอยู่ในใจ แต่ตอนนี้เล่า? เขาคิดจะส่งข้าไปให้เหวินอ๋องระบายความโกรธ นี่เขาเสียสติไปแล้ว ท่านพี่มองไม่ออกหรือ?”“ตั้งแต่ตำหนักบูรพาเรืองอำนาจ องค์รัชทายาทแย่งอำนาจไปจากมือเขาแทบทั้งหมด เขาก็กลัวมาตลอด กลัวว่าตัวเองจะหมดสิ้นทุกสิ่ง เขาเคยเสวยสุขกับอำนาจมาทั้งชีวิต แต่ตอนนี้กลับคลุ้มคลั่งเพื่อปกป้องมัน!”“เขาส่งพี่ไปให้ฮ่องเต้ก่อน แต่แล้วฮ่อง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 725
แม้หลี่เฉินจะไม่ได้รับสั่งใดๆ หรืออธิบายเพิ่มเติม แต่เฉินทงก็รู้ดีว่างานที่องค์รัชทายาททรงมอบหมายให้เขาดูแลด้วยตนเองนั้น จะต้องเป็นเรื่องลับแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับฮองเฮาและจ้าวไท่ไหลเพื่อความปลอดภัย เฉินทงจึงไม่ได้พาจ้าวไท่ไหลเข้าประตูใหญ่ แต่ใช้เส้นทางลับที่พวกขันที นางกำนัล และผู้ดูแลวังใช้เข้าออก โดยอ้อมเข้าประตูด้านข้างของพระราชวังหลวงระหว่างทาง เฉินทงไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เพียงนำทางจ้าวไท่ไหลที่เต็มไปด้วยความกังวลเดินไปอย่างเงียบๆส่วนจ้าวไท่ไหลนั้น ใจยังคงสับสนวุ่นวาย ไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องที่บิดาของเขาต้องการฆ่าเขาได้เต็มที่ เขาจึงไม่ได้กล่าวอะไรเช่นกันทั้งสองเดินกันอย่างเงียบงันเป็นเวลาครึ่งชั่วยาม จนกระทั่งมาถึงหน้าตำหนักเฟิ่งสี่ทหารรักษาการณ์ นางกำนัล และขันทีในตำหนักเฟิ่งสี่ล้วนถูกเปลี่ยนให้เป็นคนของตำหนักบูรพา เฉินทงจึงสามารถพาจ้าวไท่ไหลเข้าไปได้โดยไม่มีอุปสรรคเมื่อเข้ามาในตำหนักเฟิ่งสี่แล้ว จ้าวชิงหลานที่ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเห็นจ้าวไท่ไหลในชุดปลอมตัวก็ถึงกับประหลาดใจ“ท่านพี่!”เมื่อเห็นจ้าวชิงหลาน จ้าวไท่ไหลก็อดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 724
เมื่อซูผิงเป่ยได้ยินคำพูดนี้ เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนว่า “กระหม่อม…น้อมรับพระบัญชา”“นี่ไม่ใช่คำสั่งทหาร”หลี่เฉินเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่งแล้วกล่าวว่า “การตกหลุมรักเป็นเรื่องของเจ้าเอง งานสมรสนี้ข้าจัดหาให้ แต่ความรู้สึกเป็นของเจ้า หากเจ้ารู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ ข้าก็จะไม่บังคับให้เจ้าต้องสมรส”แม้ว่าหลี่เฉินจะได้ประโยชน์จากการสมรส แต่เขายังคงมีจิตวิญญาณอย่างคนสมัยใหม่ จึงให้ความสำคัญกับความรู้สึกส่วนตัวในเรื่องการสมรสเขาคิดในใจว่าหากซูจิ่นพ่าเป็นคนที่หน้าตาน่าเกลียดมาก ต่อให้ผลประโยชน์ทางการเมืองจะมากเพียงใด เขาก็อาจจะยอมสมรสเพื่อผูกมิตรกับซูเจิ้นถิง แต่ซูจิ่นพ่าคงได้เป็นเพียงเครื่องหมายประดับในตำหนักหลังเท่านั้น คงไม่มีทางได้ขึ้นเป็นชายาองค์รัชทายาทเพราะการสมรสคือเรื่องสำคัญตลอดชีวิต เมื่อสมรสแล้ว หากไม่มีเหตุผลอันใหญ่หลวง จะต้องอยู่ร่วมกับคนๆ นั้นไปตลอด หลี่เฉินจึงเปิดโอกาสไว้เล็กน้อยสำหรับซูผิงเป่ยและหลี่เพ่ยเพ่ยถ้าหากไม่ชอบจริงๆ การบังคับสมรสก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีแต่ดูเหมือนว่าซูผิงเป่ยจะเข้าใจความหมายของหลี่เฉินผิดไป เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 723
เมื่อได้ยินคำถามของหลี่เฉิน หลี่เพ่ยเพ่ยที่พอจะเตรียมใจไว้แล้วก็ยังตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าตอบเบาๆ ว่า “ยังไม่มีเพคะ”การสมรสขององค์ชายและองค์หญิงส่วนใหญ่ มักไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเอง โดยเฉพาะองค์หญิงที่ใช้ชีวิตในวังลึกมาตลอด มีโอกาสได้พบปะชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันน้อยมาก จึงแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครในดวงใจยิ่งไปกว่านั้น ในยุคสมัยนี้ หญิงที่มีอิสระในความคิดเหมือนกับซูจิ่นพ่า เรียกได้ว่าเป็นส่วนน้อยมาก คำตอบของหลี่เพ่ยเพ่ยจึงเป็นสิ่งที่หลี่เฉินคาดไว้อยู่แล้วหลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เจ้าก็ถึงวัยแล้ว หากไม่รีบออกเรือน เกรงว่าจะกลายเป็นสาวแก่ นั่นไม่เหมาะสมทั้งในด้านความรู้สึกและเหตุผล เสด็จพี่รองจึงคิดจะหาเจ้าบ่าวให้เจ้า คนที่ข้าหมายตาไว้คือซูผิงเป่ย บุตรชายคนโตของแม่ทัพใหญ่ซู เขาเพิ่งกลับจากชัยชนะในสนามรบ เจ้าน่าจะเคยได้ยินเรื่องราววีรกรรมของเขามาบ้าง?”หลี่เพ่ยเพ่ยตอบเบาๆ ว่า “เพ่ยเพ่ยเคยได้ยินถึงวีรกรรมอันกล้าหาญของแม่ทัพซูอยู่บ้างเพคะ”หลี่เฉินยิ้ม “เช่นนั้นก็ดี แม่ทัพใหญ่ซูมีบุตรเพียงสองคน คือซูผิงเป่ยและซูจิ่นพ่า ซึ่งอีกไม่นานซูจิ่นพ่าก็จะเข้ามาเป็นชายาองค์รัชทาย
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 722
เมื่อเห็นสวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ แสดงท่าทีตอบรับ หลี่เฉินลุกขึ้นกล่าวว่า “เอาเถอะ เรื่องนี้จัดการตามนี้แล้วกัน”จากนั้นเขาก็เอามือไพล่หลังเดินออกจากหลันเยว่เซวียน ก่อนจะเหลือบมองเหล่าหนุ่มน้อยที่ยังคุกเข่าอยู่หน้าประตู ในยามกลางวันเช่นนี้ การให้พวกเขาคุกเข่าอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นการลงโทษให้ผู้คนเห็น คนเหล่านั้นต่างก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบสายตาใคร ทั้งยังมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง“คุกเข่าให้ครบสองชั่วยามแล้วค่อยลุก จากนั้นส่งตัวตรงไปยังค่ายทหาร”หลี่เฉินกล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเขาเชื่อว่าสวีหยวนต๋าและพวกจะไม่กล้าทำท่าทีตีสองหน้าเพราะหน่วยบูรพาเฝ้าจับตาอยู่ใกล้ๆใครกล้าเล่นตุกติก ไม่ใช่แค่ลูกชายจะถูกส่งไป แม้แต่พ่อก็อาจจะต้องตามไปด้วยเมื่อหลี่เฉินจากไป สวีหยวนต๋าและบรรดาบิดาจึงเดินมายังหน้าลูกชายของตน ก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่พวกเขาด้วยความโกรธสวีหยวนต๋าไม่ฟาดลูกชายตัวเอง เพราะใบหน้าของลูกชายเขาก็เหมือนหัวหมูอยู่แล้วเขาชี้ไปที่ลูกชายตนพร้อมกล่าวด้วยความเจ็บใจว่า “เจ้ามันไร้ความสามารถโดยแท้ วันนี้ถือว่าโชคดีนัก ไม่เช่นนั้น ตระกูลเราคงต้องถูกเจ้าทำให้พินาศหมดสิ้นแน่!”ลูกชายเขาถามด
