บทที่ 17 : พบคนหึงหนึ่งอัตรา

บทที่ 17 : พบคนหึงหนึ่งอัตรา

หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ของพวกเราก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ฉันโทรไปเล่าให้สายไหมได้ฟัง เธอถึงกับกรี๊ดออกมาดังลั่นจนหูฉันแทบแตกเลยทีเดียว สายไหมยังเล่าเรื่องราวคืนนั้นว่าฉันเมาแล้วเรื้อนมากแค่ไหน รวมถึงวีรกรรมที่ฉันทำกับพี่สายชลในร้านอาหารนั่นอีก ฉันถึงกับหน้าถอดสี รู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นฉันจึงพอจะเดาได้แล้วว่าที่คอนโดเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ อย่าว่าแต่ฉันไม่เชื่อเลย สายไหมเองก็ไม่เชื่อ เธอบอกว่าถ้าไม่เห็นกับตาต้องคิดว่าไม่ใช่ฉันเป็นแน่ สายไหมถึงขั้นยกย่องพี่สายชลเป็นฮีโร่ในใจเธอ เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยหญิงเมาอะไรนั่นไปอีก ฉันละนึกอยากจะเขกกะโหลกตัวเองแรง ๆ ไล่ความอับอายออกไปให้หมดทีเดียว

พี่สายชลยังคงทำตัวน่ารักเช่นเดิม ในทุกวันพี่สายชลจะคอยวนเวียนมารับมาส่งฉันไปเรียนเสมอ ที่เพิ่มเติมคือในช่วงวันหยุดพี่สายชลมักพาฉันมานั่งเล่นที่ห้องของพี่เขาอยู่บ่อยครั้ง ในวันหนึ่งขณะที่พวกเรากำลังนั่งดูหนังกันอยู่ จู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา ฉันหยิบมันออกจากกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะข้างโซฟาที่