LOGINShare
บทที่71 รู้ที่ยืน
Last Updated:
2025-03-16 13:44:32
Related chapters
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่72 สตรีอีกนาง
“พ่อบ้านชุน มีสิ่งใดหรือไม่” เมี่ยวอี้หันกลับไปถามพ่อบ้านสูงวัย ที่เดินห่างจากนางและสาวใช้ไปพอสมควร ซึ่งคราแรกเขาแทบจะสิงพวกนางอยู่เลยก็ว่าได้ “ไม่มีขอรับ ข้าน้อยเกรงจะทำให้ฮูหยินน้อยขัดเคืองสายตา เลยขอติดตามอยู่ห่าง ๆ น่ะขอรับ” ชุนจ้านรีบชี้แจง ยิ่งเห็นสายตาใสซื่อของผู้เป็นนายหญิง เขายิ่งไม่อยากจะให้นางรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ “ข้าจะขัดเคืองได้อย่างไรกัน ที่นี่ออกจะงดงาม มาเถอะเราไปทางนั้นกัน อะ...ท่านพ่อทางนี้เจ้าค่ะ” เมี่ยวอี้เห็นพ่อสามีกำลังเดินหาพวกนางอยู่ หญิงสาวโบกมือให้แก่ชายหนุ่ม ราวเด็กน้อยได้พบกับของเล่นถูกใจอย่างไรอย่างนั้น ทางด้านกั้วฉางเอินได้แต่หัวเราะอยู่ในลำคอ เมื่อเห็นความสดใสของหญิงสาว ซึ่งไม่รู้เลยว่าตนเอง กำลังตกเป็นเป้าจากผู้คนหลายฝ่าย ร่างสูงก้าวตรงไปยังคนที่โบกมือให้ นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนางสนุกสนาน ราวเด็กน้อยวัยมิทันถึงสิบขวบ ความงามที่สกุลจาคดจะเอาไว้ใช้เป็นเพียงเครื่องมือสร้างอำนาจเท่านั้น ‘มีข้าอยู่มันผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเจ้า’ เกือบสองเดือนต่อมา ณ เ
Last Updated : 2025-03-16รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่73 เรือนรับรอง
งานเลี้ยงยามค่ำคืนในจวนรับรอง กั้วฉางเอิน มองการร่ายรำของบุตรสาวเจ้าเมืองด้วยแววตาเฉยชา ใช่ว่าเขาไม่ใยดีสตรี แต่เพราะรู้ว่าความงามนี้เป็นพิษ และคนเยี่ยงเขาไม่จำเป็นต้องทำงานใดผ่านเรือนร่างของสตรี การดื่มกินยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง เมี่ยวอี้ที่นั่งอยู่เคียงข้างพ่อสามี ทำได้เพียงมองการแสดงด้วยความตะลึงตะลาน แม้ตัวนางจะร่ำเรียนการร่ายรำมาตั้งแต่เด็ก ก็ยังไม่เย้ายวนได้เท่าที่บุตรสาวเจ้าเมืองกำลังแสดงอยู่ในตอนนี้ “ใต้เท้า! จิ้งเหนียนขอดื่มเป็นการต้อนรับเจ้าค่ะ” หลังการร่ายรำจบลง หยวนจิ้งเหนียนได้เดินนวยนาทมาหยุดตรงหน้าแขกคนสำคัญ ก่อนจะยกจอกสุราขึ้นดื่ม “ขอบใจเจ้ามาก คุณหนูหยวน” ทุกอย่างดำเนินไปอย่างครื้นเครง จนเวลาดึกมากแล้ว เมี่ยวอี้เริ่มหาวถี่ขึ้นเรื่อย ๆ งานเลี้ยงไม่ใช่สิ่งที่นางคุ้นเคย แม้พ่อสามีจะดื่มกินอยู่เป็นประจำ ซึ่งมันก็ไม่เกี่ยวกับนาง เพราะทุกครั้งที่มีการจัดเลี้ยง นางจะอยู่ในเรือนไม่ออกไปวุ่นวายหรือเสนอตัวทำเกินหน้าที่ตนสักครั้ง ยกเว้นว่าจะถูกเรียกหาจากคนข้างกายนี้เท่านั้น “ดึกมา
Last Updated : 2025-03-17รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่74 เร่งเร้า
หญิงสาวคายไข่มังกรออกจากปากอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนลากลิ้นกลับมายังปลายท่อนเอ็น หญิงสาวจูบซุบเบา ๆ ตรงส่วนยอด ก่อนจะห่อปลายลิ้นแหย่ระรัวยังรูเล็ก ที่อยู่ตรงกลางส่วนปลายซึ่งกำลังเบ่งบานอวดความใหญ่โต หญิงสาวเพิ่มความเร็วในการตวัดปลายลิ้นมากขึ้นเท่าไหร่ ท่อนเอ็นในมือก็ขยับไหวเสมือนมันมีชีวิตเลยก็ว่าได้ มือหนาขยุ้มเส้นผมนุ่มของหญิงสาวแน่น เมื่อถูกนางทรมานด้วยปลายลิ้นอย่างไร้ปราณี “โอ้ววว จิ้ง...อ๊า...เหนียน...เจ้าช่าง อ๊า” จนในที่สุดน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรูเล็กปลายท่อน หยวนจิ้งเหนียนไม่ยอมให้ความกระสันเสียวของชายหนุ่มได้ขาดห้วง หญิงสาวใช้ปากดูดกลืนน้ำใสนั้น สลับกับการตวัดเลียวนรอบปลายท่อนเอ็น เสมือนมันคือน้ำแข็งในฤดูหนาวเลยทีเดียว “อ่า จิ้งเหนียน ได้โปรด อ่า” ชายหนุ่มครางกระเส่า เมื่อถูกทรมานด้วยลิ้นเล็กของนาง ชายหนุ่มแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่ เมื่อหญิงสาวหาได้หยุดการทรมานเขาที่แทบจะปลดปล่อยสายธารออกมาเสียให้ได้เมื่อท่อนเอ็นถูกกลืนเข้าไปในปากอีกครั้ง ชายหนุ่มมิรอช้าที่จะสนองตอบต่อการดล้าโลมของนาง ชายหนุ่มใช้สองมือจับศีรษะหญิงสาวเอาไว้แน
Last Updated : 2025-03-17รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่75 เขาโกหก
หยวนจิ้งเหนียนกรีดร้องเสียงกระเส่า เมื่อตลอดร่างของนางเกร็งค้างก่อนจะกระตุกถี่ ๆ เมื่อความหฤหรรษ์ของนางถึงจุดสิ้นสุด ทำให้ชายหนุ่มคำรามลั่น เมื่อท่อนเอ็นของเขาถูกเส้นทางสวาทบีบรัด ชายหนุ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ก่อนจะกดแช่ท่อนเอ็นเอาไว้แน่น เมื่อเขาเองได้แตะสู่จุดหมายแล้วเช่นกันชายหนุ่มโน้มกายลงทาบทับร่างงามเบา สองร่างตะคองกอดกันแน่น โดยที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ถอดถอนท่อนเอ็นออกจากร่างของหญิงสาว ปัง! เสียงบางอย่างกระแทกเข้าที่ประตูห้องหญิงสาวรีบพลิกกายเข้าสู่อ้อมแขนของชายหนุ่ม ที่ตอนนี้ได้คว้าพรหมขนสัตว์ขึ้นห่อตัวของเขาและนางเอาไว้ สายตาคมมองไปยังกลุ่มคนที่ถือคบไฟเข้ามาภายในห้องก่อนที่รอบด้านจะสว่างขึ้น ด้วยแสงเทียนที่ถูกจุดขึ้นโดยผู้บุกรุกเข้ามาในยามวิกาล ชายหนุ่มหลุบตาลงมองคนที่อยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะยกยิ้มร้าย“ใต้เท้ากั้ว! ใยท่านกล้าหยามข้าด้วยการทำเยี่ยงนี้”ท่านเจ้าเมืองพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงคล้ายกำลังเจ็บปวด อ๊ะ! ทว่าก่อนที่จะทำสิ่งใดไปมากกว่านี้ ท่านเจ้าเมืองและคนที่มาร่วมดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องต้องตะลึงพึงเพริด “เจ้าเป็นใครกัน!”หยวนจิ้งเหนียนขมวดคิ้วจนชิด เมื่อได้ยินคำถามของบิดา
Last Updated : 2025-03-18รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่76 เยี่ยงสุนัข
“ท่านเจ้าเมือง บนหัวของข้ามีเขาหรือไม่!”กั้วฉางเอินเอ่ยถาม พร้อมจ้องไปยังท่านเจ้าเมือง ก่อนจะกวาดสายตาไปยังขุนนางที่ประจำการอยู่ชายแดนแห่งนี้ ทุกคนทำได้เพียงหลุบสายตาลงต่ำ เมื่อถูกมองอย่างรู้ทันจากกั้วฉางเอิน“ข้าต้องการความรับผิดชอบ”“สิ่งใดที่ท่านต้องการ ไหนลองว่ามาซิ!”“ข้าอยากให้ใต้เท้ากั้วรับบุตรสาวของข้าเป็นภรรยา ข้าไม่ต้องการให้นางเป็นเพียงภรรยาทหารระดับล่าง”“ท่านเจ้าเมืองตั้งใจฟังข้าให้ดีนะ ข้อแรกข้าไม่รับนางเป็นภรรยา เพราะนางมิคู่ควร ข้อสององครักษ์ของข้าเป็นถึงบุตรชายท่านเจ้ากรม แม้จะกำเนิดจาดอนุแต่อย่างไรเสียเขาก็คือคนสกุลฟ่ง”คำตอบของกั้วฉางเอินเรียกได้ว่าไม่มีถนอมน้ำใจ ความเด็ดขาดของชายหนุ่มตรงหน้า ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนก็วันนี้ สมแล้วที่เป็นคนสนิทของฮ่องเต้“นายท่านขอรับ ในเมื่อท่านเจ้าเมืองเลือกที่จะปฏิเสธข้าแล้วเช่นนี้ ข้าเองก็ขอรักษาศักดิ์ของตนเองบ้างนะขอรับ ข้าขอไม่รับผิดชอบต่อเรื่องนี้เช่นกันขอรับ”องครักษ์หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะองไปยังร่างที่คดตัวสะอื้นอยู่บนพื้น หากจะว่านางน่าสงสารเขาเองก็ยอมรับว่าเห็นใจอยู่ไม่น้อย แต่จากการกระทำที่นางและบิดาได้ร่วม
Last Updated : 2025-03-18รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่77 เหตุผลโง่เง่า
“เหตุผลโง่เง่าแค่นี้หรือ ที่พวกท่านยอมสละชีวิตเพื่อผลักดันคนเช่นเขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ หรือเพียงแค่ต้องการให้เขาเป็นหุ่นเชิดของพวกท่านกัน” คำพูดของกั้วฉางเอิน ทำให้หลายคนที่ซ่อนอยู่ในเงามืด ก้าวออกมาเพื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม คนผู้เดียวเก่งได้แต่ปากพูดอยู่แล้ว ดังนั้นการเผยตนออกมาให้คนอย่างกั้วฉางเอินได้เห็น ไม่ใช่เรื่องน่าหวาดกลัวสักนิด “ใช่แล้วอย่างไร ไม่ใช่แล้วอย่างไร ตอนนี้เจ้าอยู่เพียงลำพัง อยากพูดสิ่งใดก็ว่ามาให้หมด จะได้ไม่ต้องค้างคาใจจนร้อนรุ่มอยู่ในนรก” “ขอบคุณที่กล้าหาญยอมรับ ว่าพวกท่านมิซื่อตรงต่อราชบัลลังก์” ฟึ่บ! สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม เหล่าขุนนางที่เปิดเผยตนเมื่อครู่ จำต้องดวงตาเหลือกลาน เมื่อตอนนี้ลำคอของพวกเขา มีคมกระบี่พาดผ่าน หากขยับกายแม้เพียงเล็กน้อย คมกระบี่นั้นย่อมได้ดื่มเลือดในทันทีเป็นแน่ “หากเจ้าคิดที่จะบีบบังคับข้า เช่นนั้นจางเมี่ยวอี้ข้าคงต้องเลือกให้นาง...อึก!” ยังไม่ทันที่องค์ชายใหญ่จะได้พูดจบ อาการเจ็บร้าวยังสีข้างพลันแล่นปราดเข้าเสียดแทงหัวใจ มือที่ถือดาบอยู่สั่นระริก ดวงตาที่ก้มมองร่างกายต
Last Updated : 2025-03-19รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่78 ปรปักษ์พิศวาส
จวนสกุลเฉิน รถม้าได้จอดนิ่งอยู่หน้าจวน ก่อนที่ร่างงามของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาเอกในท่านแม่ทัพเฉินห้าวหนาน ได้ก้าวลงมาหยุดยืนอยู่ด้านล่าง โดยในอ้อมแขนนั้นมีทารกหน้าตาจิ้มลิ้มอยู่ด้วย “ฮูหยินระวังเจ้าค่ะ” หลี่เยี่ยนได้เดินเข้ามาประคองผู้เป็นนาย ก่อนจะพากันก้าวขึ้นบันไดหน้าจวนไปอย่างเชื่องช้า ใบหน้างามมองตรงไปยังประตูบานใหญ่ ที่เปิดอ้าอยู่ด้วยความรู้สึกชิงชัง “คารวะฮูหยินใหญ่” ทหารหน้าจวนประสานมือโค้งกายให้แก่นายหญิงของบ้าน ทว่าแววตาที่มองนางกลับไร้ซึ่งความยำเกรงอย่างเห็นได้ชัด “ยังจำข้าได้เช่นนั้นรึ ข้านึกว่าพวกเจ้าเตรียมเปลี่ยนนายหญิงคนใหม่แล้วเสียอีก” “เอ่อ…ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ” “ยืนให้เป็นล่ะ ไม่อย่างนั้นจะล้มเจ็บเอาได้” ทหารยามทั้งสองถึงกับใบหน้าถอดสี ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้รู้สึกยำเกรงต่อฐานะของหญิงสาวตรงหน้ามาก่อน แต่คราวนี้พวกเขากับรู้สึกขนลุกชันไปทั้งร่าง เมื่อถูกสายตาเยียบเย็นมองผ่าน แม้เพียงชั่วครู่ความหวั่นกลัวพลันแล่นไปทั่วกาย มันช่างแตกต่างกับเมื่อก่อนราวคนตรงหน้ามิใช่ฮูหยิ
Last Updated : 2025-03-19รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่79 กลับมา
“คุณหนูใหญ่ ยาของฮูหยินเจ้าค่ะ” แม่นมฉีถือถ้วยยาเข้ามายืนอยู่ไมห่างจากผู้เป็นนาย ฮั่วเหลียนฮวาบีบมือพี่สาวแน่น พร้อมส่ายหน้าปฏิเสธ ตอนนี้พี่สาวของนางอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าหัวเด็ดตีนขาดอย่างไร นางก็ไม่มีวันยอมกินยานั่นเป็นอันขาด “ยามีปัญหาหรือ” ฮั่วเหลียนชินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ นางไม่ได้สนใจแม่นมฉีผู้นี้สักนิด หากแค่น้องสาวของนางตอบรับ ลมหายใจของสตรีผู้นี้นางจะพรากมันด้วยมือตนเองทันที “ย่อมต้องไม่มีเจ้าค่ะ” แม่นมฉีรีบเอ่ยแทรกขึ้นในทันที “ข้าถามเจ้าอย่างนั้นรึ” ฮั่วเหลียนชินเอ่ยถามเสียงกร้าว “เอ่อ…ไม่เจ้าค่ะ” “หลี่เยี่ยน” “เจ้าค่ะ นายหญิง” “ตรวจสอบยานั่น หากไม่ปกติ คงไม่ต้องให้ข้าบอกหรอกนะว่าให้ทำเช่นไร” “ทราบแล้วเจ้าค่ะ” เพล้ง! ยังไม่ทันที่หลี่เยี่ยนจะรับถ้วยยาในมือของแม่นมฉี มือที่กำลังสั่นเทา ทำให้ถ้วยยาร่วงลงสู่พื้นแตกกระจาย “ทำให้นางอยากตายก็มิได้ อยากอยู่ก็ไร้หนทาง” ตึก! แม่นมฉีคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าที่ขาวซีดมองไปยังผู้เป็นนาย พร้อมส่งแววตาแกมบ
Last Updated : 2025-03-20
Latest chapter
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่101 แต่งงานกับข้านะ
สามเดือนต่อมา หลังจากการสืบสวนของศาล ผลสรุปของคดี ฉีชางพร้อมด้วยมารดาเลี้ยงของเขา ได้รับโทษประหาร ส่วนฮั่วเยว่อิงและมารดารวมถึงเฉินป๋อหยาถูกส่งไปใช้แรงงานในเหมือง ในฐานะนักโทษเป็นเวลาสิบปี ทางด้านเด็กน้อยเสี่ยวเป่า ฮั่วเสารับดูแลในฐานะลูก โดยทุกคนได้รับคำสั่งไม่ให้พูดเรื่องชาติกำเนิดแท้จริงกับเด็กน้อย เฉินห้าวหนานยืนมองเป้าหมาย ที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ไม่ไกล เขาหอบลูกติดตามหญิงสาวมาจนถึงชายแดนตะวันออก ทว่าทางสำนักคุ้มภัยบอกแก่เขาว่านางอยู่ที่นี่ หลังจากทำการเจรจากับท่านตาและท่านยายของหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อย เขาจึงได้มาหานางที่นี่ ชายหนุ่มวางบุตรชายเอาไว้บนพื้นหญ้า ก่อนจะทำให้เจ้าก้อนแป้งส่งเสียงร้องงอแง ฮั่วเหลียนชินหันหาที่มาของเสียงร้อง ที่นางคุ้นเคยในทันที ก่อนที่นางจะเดินตามเสียงนั้นเสมือนต้องมนต์ แม้ในใจจะคิดว่านางคงกำลงคิดถึงหลานชายจนหูแว่ว “ห้าวหยาง!” ร่างบางวิ่งเข้าอุ้มหลานชายขึ้นสู่อ้อมแขนในทันที หญิงสาวกดจมูกลงบนแก้มอวบอ้วนด้วยความคิดถึง “เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรกัน บิดาเจ้ารังแกเช่นนั้นรึ หลี
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่100 แม่ขอโทษ
“ท่านแม่! ข้าเป็นลูกของท่านพ่อใช่หรือไม่ ข้ามิใช่ลูกเขาใช่ไหมขอรับ” เฉินป๋อหยาเอ่ยถามมารดา ด้วยน้ำเสียงแหบแห้งกว่าปกติหลายเท่านัก มารดาบอกแก่เขาว่าตนเป็นลูกของนางอย่างแท้จริง แต่เฉินห้าวหนานเป็นลูกชายของน้องสาว ที่แต่งมาเป็นอนุของบิดา ทว่าตอนนี้ไยทุกอย่างมันกลับกลายเป็นเขา ที่มิใช่สายเลือดสกุลเฉินไปได้ “แม่ขอโทษป๋อหยา’ ไม่ต้องมีคำอธิบายใด ๆ อีกแล้ว ทุกอย่างกระจ่างชัดจนชายหนุ่มทนรับมันต่อไปไม่ได้ ร่างสูงก้าวช้า ๆ ตรงไปยังประตูห้องจัดเลี้ยง เขาไม่ใช่คนสกุลเฉิน แต่เป็นลุกพ่อบ้านจวนสกุลฮั่ว หนำซ้ำคนผู้นั้นยังเป็นคนอยู่เบื้องหลังการตายของใครอีกหลายคน มารดาของเขาคือฆาตกรสังหารน้องสาวตนเอง เพื่อช่วงชิงลูกของนางมาเป็นของตนเอง ทุกอย่างมันร้ายแรงเกินกว่าที่เขาจะทนรับมันได้ ทว่าเพียงก้าวพ้นประตู เฉินป๋อหยาก็ถูกทหารรวบตัวเอาไว้ เพราะมีส่วนร่วมในการลอบสังหารฮูหยินในท่านแม่ทัพเฉินห้าวหนาน เฉินป๋อหยาไม่มีท่าทีขัดขืนใด ๆ ชายหนุ่มเหม่อลอยจนน่าตกใจ ก่อนที่เขาจะหันกลับเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง มารดาถูกคุมตัวนั่งเคียงข้างบิดาที่เขาเพิ่งรู้จัก อีกข้า
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่99 เปิดโปง
“หยุดนะห้าวหนาน วันนี้เป็นวันดีของน้องชาย เจ้าจะเอาเรื่องไร้สาระเช่นนี้ มาเล่าเพื่อสิ่งใดกัน” “อย่าได้ร้อนตัวสิขอรับท่านแม่ อย่างไรก็ฟังให้จบเสียก่อนจะดีกว่า” “นั่นสิ! เฉินฮูหยินให้หลานชายข้าเล่าต่อให้จบเถิด” ท่านเจ้ากรมการคลัง ได้พูดแทรกขึ้น เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องนี้ให้จบ เพื่อความแน่ใจว่าสิ่งที่เขาเคยได้ยินมานั้น มันมิใช่สิ่งที่คิดไปเอง ซึ่งแขกในงานต่างแสดงความต้องการ เช่นเดียวกันกับท่านเจ้ากรม “เช่นนั้นต่อเลยนะขอรับ ในวันที่น้องสาวของนางคลอดบุตรชาย ตัวนางเองก็คลอดบุตรชายเช่นกัน อ่อ! ในตอนนั้น นางเลือกที่จะพาน้องสาวกลับไปคลอดยังบ้านเกิดมารดา อีกทั้งสามีที่เป็นแม่ทัพก็มิอาจปลีกตัวติดตามไปได้ ข่าวดีและร้ายได้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน นั่นคือท่านแม่ทัพได้บุตรชายสองคน ทว่าเพียงสองชั่วยามภรรยาและลูกชายอีกคนได้สิ้นใจลงอย่างน่าอนาถ” “แล้วมันยังไง ก็แค่เมียเอกกับเมียน้อยคลอดลูกพร้อมกัน ส่วนเรื่องคลอดลูกแล้วตกเลือดจนตายก็นับเป็นเรื่องที่มีให้เห็นอยู่ไม่น้อย เด็กไม่แข็งแรงจะสิ้นใจก็ไม่แปลก” “แปลกตรงที่แท้จริงเมียเอกมิได
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่98 ยกยิ้มร้าย
ตลอดสามวันที่เขาปล่อยข่าวว่าออกนอกเมืองไป มันทำให้เขาได้รู้เห็นเรื่องในบ้าน จนเรียกว่าเจ็บจนแทบจะกระอักเลือดเลยก็ว่าได้ “สัญญากับข้า อย่าได้แหวกหญ้าให้งูตื่น เพียงเพราะโทสะของท่าน” “ข้าสัญญา เจ้าก็ต้องรับปากข้า ว่าจะไม่เอาตนเองมาเสี่ยงเช่นนี้อีก เข้าใจหรือไม่” “เราเป็นอะไรกันเช่นนั้นรึ จึงต้องทำตามคำขอของท่าน ซึ่งมันมิใช่ส่วนรวมเช่นคำขอของข้าเลยสักนิด” “เจ้ากับลูกเป็นทุกสิ่งของข้า” “อย่าได้หมิ่นเกียรติข้าเกินไปนัก รู้ตนเองบ้างว่าท่านกับข้าเป็นใคร” “เพราะรู้ข้าถึงกล้ายอมรับมัน” “…” ฮั่วเหลียนชินมิอาจเอ่ยสิ่งใดตอบโต้ชายหนุ่มได้ นางทำเพียงก้าวเคียงข้าเขาไปเงียบ ๆ เพราะคร้านจะโต้แย้ง “ความรู้สึกมิใช่เงินตราก็ซื้อหาได้ ข้าคิดเช่นไรก็พูดออกไปเช่นนั้นมิได้โป้ปด ทุกอย่างสุดแท้แต่เจ้าจะมองเห็นเหลียนชิน” เฉินห้าวหนานเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกระชับร่างบางให้แนบกายมากขึ้น ด้วยเกรงว่าเขาจะมิได้ชิดใกล้นางเช่นนี้อีก หลังจากกลับมาถึงจวน เฉินฮูหยินได้รีบมาที่เรือนของลูกสะใภ้ พร
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่97 โอหัง!
“หึ ๆ ไม่นึกว่าวันนี้จะได้ยลโฉมคุณหนูใหญ่สกุลฮั่ว” เสียงจากด้านหลังหินก้อนใหญ่กลางสวน ไม่ได้ทำให้หญิงสาวทั้งสามรู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด ยิ่งอีกฝ่ายเรียกนางได้อย่างถูกต้อง นั่นแสดงว่าจิ้งจอกพิการทั้งสอง รนรานกลับไปหานายเก่าแล้ว และหากนางเดาไม่ผิดทั้งสองคนไร้ลมหายไปแล้วเช่นกัน “รวดเร็วทันใจดีแท้ หึ ๆ” หญิงสาวเอ่ยเบา ๆ กับสาวใช้ทั้งสอง ก่อนจะมองไปยังคนที่เผยตัวออกมาอย่างใจเย็น ทว่าเขายังคงปิดบังใบหน้าตนเองเอาไว้ “ไยต้องบิดบังใบหน้าด้วยเล่า ช่างไร้มารยาทในการพบเจอยิ่งนัก” “ไม่นึกเลยว่าเด็กขี้โรคเมื่อวันวาน จะกลายเป็นหญิงงามในวันนี้” “ขอบคุณที่ชม แต่ข้าก็ยังแปลกใจอยู่ดี ว่าเหตุใดกันเจ้าจึงมารอพบข้าที่นี่ อย่าบอกนะว่าเป็นเรื่องบังเอิญ มันย่อมไม่มีทางเป็นเช่นนั้นไปได้ เพราะความบังเอิญนี้มันเหมาะเจาะจนเกินไป” ฮั่วเหลียนชินกระชับอ้อมแขนรัดร่างอ้วนให้แน่นขึ้น นางสัมผัสได้ถึงไอสังหารที่อีกฝ่าย ตั้งใจปลดปล่อยออกมาเพื่อกดดันนาง อีกอย่างคือกำลังประเมินฝีมือของนางไปในตัว “จะกล่าวเช่นนั้นก็ย่อมได้ น่าเสียดา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่96 ชมดอกไม้
สามวันถัดมา เฉินฮูหยินได้ให้สาวใช้มาแจ้งแก่ฮั่วเหลียนชิน ว่าจะพานางกับลูกไปไหว้พระ เพื่อขอพรให้กับครอบครัว หญิงสาวได้ตอบรับคำเชิญของแม่สามี หญิงสาวยกยิ้มร้าย เมื่อกล้าท้าทายนางก็พร้อมท้าชนเช่นกัน “บาดแผลของนายหญิง ยังไม่หายดีนะเจ้าคะ” “บาดแผลหนักกว่านี้พวกเราก็ผ่านกันมาแล้ว หากให้ผู้อื่นรู้ว่าข้าบาดเจ็บย่อมต้องเป็นสงสัยของทุกคน แค่เขารู้คนเดียวข้าก็หนักใจอยู่ไม่น้อย” ฮั่วเหลียนชินรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ เพราะถึงแม้ตอนนี้นางไม่รู้ว่าจะวางใจเฉินห้าวหนานได้มากแค่ไหน แม้เขาจะพูดกับนางอย่างตรงไปตรงมา ถึงความรู้สึกที่มีต่อน้องสาวของนาง ‘แม้ข้ามิได้รักนาง แต่ข้าก็มิคิดที่จะให้นางกับลูกตาย ห้าวหยางคือลูกชายของข้า ไยข้าจะชิงชังเขาได้เล่า แต่ข้าไม่นึกว่าการเดินทางของนาง จะเป็นการจากไปมิหวนคืนเช่นนี้’ “จิ้งจอกถูกปล่อยแล้วใช่หรือไม่” “เจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านพี่ฉงอานกำลังจับตาดูอยู่เจ้าค่ะ” “ดี! มองอยู่เงียบ ๆ รอให้สาวถึงปลาตัวใหญ่ ค่อยลงมือในคราเดียว” “สาวใช้จากเรือนหลีหยา มาป้วนเปี้ยนบ่อยยิ่งนักเจ
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่95 แม่สามี
ตอนสาย ณ เรือนเหลียนฮวา หลี่เยี่ยน กำลังยืนเผชิญหน้าอยู่กับมารดาของท่านแม่ทัพ ที่อยู่ ๆ วันนี้ต้องการพบลูกสะใภ้ ทั้งที่ทุกครั้งหากต้องการพบกับฮูหยินของนาง เฉินฮูหยินจะให้สาวใช้มาเชิญนายหญิงของนางไปพบ “เหลียนฮวาไปที่ใด นี่ก็สายมากแล้ว ไยนายเจ้ายังไม่ตื่นอีกเล่า” “เอ่อ…” “ท่านแม่มีสิ่งใดหรือขอรับ วันนี้จึงได้มารบเร้าอยากเจอสะใภ้ถึงเรือนเล่าขอรับ” เฉินฮูหยินถึงกับตัวชาไปทั้งร่าง ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ หญิงสูงวัยคลี่ยิ้มกว้างส่งให้บุตรชาย “แม่แค่อยากชวนฮวาเอ๋อร์ออกไปดื่มชา กับบรรดาฮูหยินยังเหลาชีเหลียงเท่านั้นเอง” “เมื่อคืนนางแทบมิได้นอน ข้าเลยสั่งให้นางพักต่ออีกสักหน่อยขอรับ” “เจ้าค้างที่นี่เช่นนั้นรึ” “ข้าย้ายมาอยู่กับลูกเมียนานแล้วขอรับ เพียงแต่มิได้บอกผู้ใด เพราะนี่ถือเป็นเรื่องปกติของสามีภรรยามิใช่หรือขอรับ ข้าไม่นึกว่าท่านแม่อยากทราบเลยมิได้บอกขอรับ” “เช่นนั้นแม่กลับก่อนดีกว่า หากแม่รู้ว่าเจ้าอยู่ด้วยจะไม่มากวนใจพวกเจ้าผัวเมียเลย แม่ยิ่งอยากได้หลานเพิ่มอีกส
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่94 แผนร้าย
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เฉินห้าวหนานประคองร่างบางให้แนบกาย ก่อนจะมองไปยังกลุ่มคนสวมหน้ากาก ที่ยืนหันหลังให้แก่เขาและคนในอ้อมแขน จะมีเพียงแค่ชายหนุ่มที่เข้าช่วยเขาและนางในคราแรก ที่ยืนมองเขามิวางตา “ไม่ว่าท่านจะรูเห็นสิ่งใดในวันนี้ จงลืมมันเสีย” หญิงสาวขยับผละออกห่างอกแกร่ง หญิงสาวเดินไปหาคนสนิท หมับ! ทว่าก่อนที่มือของฉงอานจะทันได้แตะต้องตัวผู้เป็นนาย แม่ทัพหนุ่มได้คว้าร่างบางนั้นกลับมาชิดกายอีกครั้ง ก่อนจะช้อนอุ้มนางขึ้นสู่อ้อมแขน “ข้าจะไม่ยินยอมให้บุรุษใดแตะต้องเจ้า” ร่างสูงก้าวออกจากตรอกเล็ก ตรงไปยังทิศทางออก โดยไม่สนใจว่าคนสวมหน้ากากทั้งหมดจะมองเขาเช่นไร ฮั่วเหลียนชินไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน หญิงสาวจำต้องซบใบหน้ากับอกกว้างของชายหนุ่ม ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะปิดลง “ท่านแม่ทัพ! โปรดตามข้าน้อยมาทางนี้เถอะขอรับ เราจะให้ผู้ใดรู้ว่านายหญิงบาดเจ็บไม่ได้เป็นอันขาด” เฉินห้าวหนานไม่เอ่ยสิ่งใด ร่างสูงก้าวตามชายผู้นั้นไปอย่างเร่งร้อน เสียงลมหายใจของคนในอ้อมแขน ดูจะเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย เขากลัวเหลือเกินว่าลุกธนูนี้จะมียา
รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า บทที่93 เมืองใต้ดิน
“เครื่องหอมนี้ข้ามิรู้ชื่อ แต่ข้ามีตัวอย่างนำมาให้ นายหญิงของข้าปรารถนาจะมีในครอบครอง” “วางลงตรงกล่องซ้ายมือ แล้วรอข้าสักครู่” ชายหนุ่มทำตามที่คนด้านในบอกทุกอย่าง ฮั่วเหลียนชินยังคงใจเย็นอยู่เช่นเดิม นางรู้กฎของคนค้าขายในเงามืดดี ทั้งเจ้าเล่ห์และคดโกง หมับ! ฟึ่บ! มือบางคว้าคอเสื้อของคนสนิทได้ทัน ก่อนทั้งคู่จะเบี่ยงกายหลบลูกดอก ที่พุ่งออกมาจากประตู แน่นอนว่ามันต้องอาบไปด้วยยาพิษ ฮั่วเหลียนชินไม่คิดที่จะบุ่มบ่ามเข้าไป หญิงสาวก้าวไปยังคบไฟที่ปักอยู่เสาเรือน ก่อนจะใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปยืนอยู่บนหลังคา เมื่อให้เปิดประตูดี ๆ ไม่ทำ นางก็แค่เชิญคนด้านในอย่างเป็นมิตร เพียงครู่เดียวคนสนิทของหญิงสาวได้ขึ้นมายืนเคียงข้างผู้เป็นนาย โดยในมือมีขวดน้ำเต้าที่บรรจุเหล้าป่าเอาไว้ แน่นอนว่ามันคือหนึ่งในอาวุธที่นางชื่นชอบ ชายหนุ่มเปิดกระเบื้องออกอย่างเบามือ เมื่อแน่ใจว่าด้านล่างคือห้องเครื่องหอม ที่ไวต่อไฟในมือของผู้เป็นนาย เพล้ง! ฟรึ่บ! เพียงพริบตาไฟได้ลุกขึ้นลามไปที่เครื่องหอมและตัวบ้าน สองนายบ่าวยืนมองเปลวเพลิงค่อย ๆ ลุกลามไปเรื่อย ๆ
