23

แม้ปางจะถูกปิด แต่ก็มีเจ้าหน้าที่ และพนักงานดูแลทุกวันเหมือนเช่นเคย ช่วยกันปรับปรุงสถานที่ให้ดีขึ้น และม่านฟ้าก็ต้องจ่ายค่าแรงให้กับทุกคน ทำให้เงินค่อยๆ ร่อยหลอลง เธอจะหาเงินมาจากไหนเพื่อประคองค่าใช้จ่ายเหล่านี้ เพราะไม่อยากให้ลูกน้องต้องเดือดร้อน ลำพังตัวเธอเองก็ยังพอดูแลตัวเองได้ บิดาก็มีเงินเดือน และมีเงินเก็บอยู่นิดหน่อย แต่ลูกน้องของเธอนี่ สิมีครอบครัวอยู่เบื้องหลัง เธอขบคิดจนปวดหัวแต่ก็คิดไม่ออก 

“รถใครคะ” ม่านฟ้าถามเมื่อเธอจอดรถหน้าบ้าน และเห็นรถอีกคันจอดอยู่ เธอคุ้นตาแค่ถามไปอย่างนั้นเอง 

“รถเจ้าสัวตันติวัฒน์ค่ะ เสี่ยต้น มารอพบคุณฟ้า” แม่บ้านบอกเสียงเบา 

ม่านฟ้าไม่ได้ตอบอะไร แต่ค่อยๆ เดินเข้าไปในบ้าน เห็นคนตัวโตนั่งอยู่ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอจึงลุกขึ้น แล้วหันมาส่งยิ้มให้ เธอมีแต่ความเย็นชาส่งกลับไปให้เขา ทั้งที่ใจเต้นตึกตัก มีแต่เขาวนเวียนอยู่ในความคิดตลอดหลายวััน เธอไม่ได้ยิ้มรับแต่ก็ยกมือไหว้ตามมารยาท 

“สวัสดีค่ะ” ไหว้เสร็จเธอก็ค่อยๆ เงยหน้า เขาก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับรวบมือเธอเอาไว้ ทำราวกับเป็นแต่เฒ่าหื่นที่เห็นเด็กสาวเป็นไม่ได้ สายตาก็แพรวพราวซะเหลือ เธอจึงค่อยๆ คลายมือออกจากมือเขา 

“คิดถึง และเป็นห่วง” เขากระซิบบอกเพราะกลัวคนจะได้ยิน ม่านฟ้าก็มองซ้ายมองขวา แต่ก็พบว่าตัวเองอยู่กับเขาตามลำพังจึงโล่งใจที่ไม่มีใครมาได้ยินประโยคเมื่อครู่ 

“มานานหรือยังคะ” เธอถามตามมารยาทและหลบสายตาเขา

“มาได้สักครู่” 

“เชิญนั่งค่ะ” เธอบอก ก่อนจะเดินไปนั่งตรงข้าม 

“เฮียเสียใจด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้น” เธอสังเกตสีหน้าและแววตาของเขา ไม่ได้มีความเจ้าเล่ห์ในประโยค หรือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เกี่ยวกับเขา เธอคิดและถอนหายใจ 

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบสั้นๆ แต่ก็ถามต่อเพราะอยากรู้ว่าเขามาทำไม 

“เฮียมีธุระอะไรกับฟ้าค่ะ” เสียงที่ถามออกไปค่อนไปทางเย็นชา 

“เฮียเป็นห่วง คิดว่าฟ้าน่าจะเดือดร้อนเรื่องรายจ่าย” เขาพูดออกมาตรงๆ ซะเลย แน่นอนแหละปัญหาหลักมันต้องเป็นเรื่องรายจ่าย 

“ค่ะใช่” เธอก็ตอบตรงเช่นกัน

“มีอะไรให้เฮียช่วยไหม” คำพูดของเขาทำให้เธอสบตา เพื่อหาสิ่งผิดปกติ 

“ไม่มีค่ะ” ม่านฟ้าตอบอย่างหนักแน่น

“เฮียได้ยินคนงานพูดว่าปางถูกปิด แต่รายจ่ายของลูกน้องแต่ละคนมันยังเดินอยู่ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายพวกเขา พวกลูกจ้างรายวัน ฟ้าคงไม่มีเงินมาแจกพวกเขาในทุกๆ วันจนครบ 2 เดือนหรอกใช่ไหม” 

“เฮียพูดแบบนี้ต้องการอะไรคะ หรือว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือเฮีย” 

“จะทำแบบนั้นไปทำไม” 

“ก็เพราะเฮียอยากจะทำให้ฟ้าเป็นลูกหนี้ไงคะ” 

“เฮียไม่ได้จะยื่นข้อเสนอให้ฟ้ามากู้เงินเฮียนะ เฮียรู้ว่าฟ้าไม่ทำหรอก” 

“ค่ะฟ้าไม่ทำ” 

“แล้วฟ้าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงล่ะ บอกเฮียนะ เฮียอยากช่วยฟ้าแก้ไขปัญหา” เธอมองหน้าเขาทันที ทั้งคู่ต่างก็ขมวดคิ้ว ในแววตานั้นดูมีความจริงใจ และมีความเครียดแทนเธอ 

“ฟ้ากำลังรับทำบัญชีให้กับบริษัทต่างๆ ค่ะ เพราะเรียนมาทางด้านนี้ ก็คงจะมีรายได้เพิ่มเพื่อมาจ่ายลูกน้องค่ะ” 

“มันจะได้เงินสักแค่ไหนกันเชียว” 

“บริษัทละ 2-3 หมื่นก็คงได้มั้งคะ” 

“แต่รายจ่ายมันมากกว่านั้นนะเฮียรู้”

“เฮียรู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะคะ ให้คนตามสืบเรื่องของฟ้าหมดเลยเหรอ” 

“ก็เฮียชอบฟ้า เฮียก็ต้องตามสืบทุกอย่างที่เกี่ยวกับฟ้าอยู่แล้วสิ” เธอถึงกับถอนหายใจในประโยคของเขาเลยทีเดียว แต่เธอเชื่อแล้วล่ะว่าเขาชอบเธอ แค่จะเล่นๆ หรือจริงจังเท่านั้นเอง 

“เฮ้อ” “ถึงกับถอนหายใจเชียว” เขาแซวแต่ก็เป็นห่วง 

“เอางี้ มาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวให้เฮีย เฮียให้เดือนละ 200,000 บาท ถ้ายินดีทำ จ่ายล่วงหน้า 1 เดือน ผู้ช่วยดูแลทุกอย่างให้เฮีย แต่ถ้าทำบัญชีบริษัทด้วย ก็จะให้เงินในตำแหน่งบัญชีด้วย แต่ถ้าอยากได้เงินอีก มาเป็นภรรยาเฮีย เฮียให้เดือนละ 1 ล้านบาท” แหมเธอจับใจความได้ที่ประโยคสุดท้ายนั่นแหละ คือความเจ้าเล่ห์สุดๆ ของเขา นี่คงเป็นจุดหมายหลักที่เขาต้องการ เธอคิด แต่มันก็อาจจะกำลังได้ผล 

“สวัสดิ์การอะไรคะเนี่ย เกิดมาไม่เคยได้ยินมาก่อน” เธอยิ้มและถามอย่างเจ้าเล่ห์ 

“สวัสดิการเมีย ฟ้าจะได้มีเงินมาดูแลคนงานไง” เขาพูดตรงซะจนเธอไปไม่เป็น แต่ก็กำลังพิจารณาอยู่ ว่าถ้าหากตอบตกลงมันจะเป็นผลดีหรือว่าผลเสีย หากเธอรับงานจากบริษัทอื่นๆ สัก 2-3 ที่ ก็จะมีรายได้ประมาณ 7-8 หมื่น มีรายได้จากที่เขาจ้างอีก มันจะพอไหมเนี่ย 

“ดูเหมือนฟ้าจะคิดนาน” เสี่ยต้นถามเมื่อเธอนิ่งไปไม่ยอมตอบ    

“เป็นความหวังดีที่มีอย่างอื่นแอบแฝง ฟ้าเข้าใจถูกไหมคะ” 

“มันก็ทั้งนั้นแหละ เราคบกันเป็นแฟนกัน ก็ต้องช่วยเหลือกันจริงไหม อนาคตเดี๋ยวฟ้าก็มาเป็นภรรยาเฮียอยู่แล้ว” ฟังก็พูดเองเออเองสิให้ตายเถอะ เธอไปคบกับเขาตอนไหนวะ เป็นแฟนกันเมื่อไหร่ 

“เอ่อ เมื่อไหร่คะ ฟ้าตอบตกลงว่าคบกับคุณตั้งแต่เมื่อไหร่” 

“ตั้งแต่อยู่ในโฮมสเตย์นั่นไงจำไม่ได้เหรอ” 

“นั่นคุณแค่…” หญิงสาวอึกอัดพานนึกถึงสัมผัสว่าหวานตอนที่ โดนเขาจูบในโฮมสเตย์นั้นไม่ได้ แล้วก็ยังลบความรู้สึกเหล่านั้นออกไปจากใจไม่ได้เลยจนถึงตอนนี้   

“คุณส่งคนมาแกล้งฟ้าใช่ไหมคะ ทำให้พวกเราขาดรายได้ และคุณก็จะได้ยื่นมือเข้ามาช่วยแบบนี้ไง”

“พูดตุเป็นตะ เป็นละครไปได้ เฮียจะทำแบบนั้นกับคนที่เฮียรักได้ยังไง” ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จ้องตาเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือเธอเอาไว้ หญิงสาวมองที่มือของเขา แล้วถอนหายใจ