“เอ่อ…”“ห้ามปฏิเสธ^_^”“ค่ะ…”“งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ….เลขาคนสวยของผม^_^”คุณจอมพลขยิบตาให้ฉันหนึ่งทีก่อนจะยิ้มกริ่มและเดินผละออกจากฉันไปยังรถสปอร์ตของเขา ฉันก็ยืนรอให้รถของคุณจอมพลแล่นออกไปจากรั้วบ้านของฉันก่อนถึงฉันจะเดินเข้าบ้าน เพราะของที่ฉันจะต้องจัดให้เข้าที่เข้าทางยังรอฉันอยู่อีกเยอะเลย พรึบ“เห้อ….”ฉันผ่อนลมหายใจออกมาพลางปล่อยใจให้คิดเรื่องของฉันกับขุนศึก เราเคยมีกันอยู่มาตั้งหลายปี พอเขาหายไปแบบนี้ ใจของฉันก็หายไปเหมือนกันนะ “ป่านนี้…เธอคงจะไปมั่วสุมอยู่กับผู้หญิงคนไหนสักคนที่ผับไหนสักแห่งสินะ…หึ^_^”ฉันเอ่ยออกมาพลางยิ้มเยาะตัวเองที่เอาแต่คิดถึงเรื่องของผู้ชายที่ทำให้ฉันร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็น่าแปลกที่ฉันยังรักและคิดถึงเขาอยู่ได้พรึบกึก“พี่จอม…ลืมอะไรรึเปล่าคะ?”ฉันเอ่ยถามคุณจอมพลไปทันทีอย่างสงสัยที่ได้ยินเสียงเหมือนใครสักคนเดินเตะข้าวของที่วางอยู่ที่พื้นห้องโถงด้านหลังที่ฉันนั่งเลือกของอยู่พรึบ“ขุนศึก?”ฉันเอ่ยเรียกชื่อขุนศึกไปด้วยความตกใจที่พอฉันหันมากลับเป็นขุนศึกที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันไม่ใช่คุณจอมพลอย่างที่ฉันเข้าใจ“ทำไม….เสียใจเหรอ…ที่เป็นขุนอ่ะ?”เขาเอ่ยถามฉันมาด
“วันนี้ฉันจะมอบสิ่งที่ผู้หญิงร่านๆอย่างเธอต้องการมาตลอดให้เธอได้อย่างสาสมใจ”ขุนณรงค์ว่าเสียงเข้มก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย ภายในใจของเขาร้อนรุ่มไปด้วยไฟแห่งความแค้นที่เขาเข้าใจว่าอดีตแฟนสาวของเขาฐิติมนขอเลิกกับเขาเพราะหล่อนไปคบชู้กับพี่ชายต่างแม่ของเขาตามคำบอกเล่าของ นามิกาว่าที่คู่หมั้นของเขาตอนแรกเขาก็ฟังหูไว้หูแต่มาเจอเข้ากับตาวันนี้แถมเจ้าหล่อนยังลาออกจากตำแหน่งเลขาธิการส่วนตัวของเขาไปเป็นเลขาธิการส่วนตัวของพี่ชายต่างแม่ของเขาเสียอีกแล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาเชื่อคำพูดของนามิกาได้อย่างไง“นายจะทำอะไรอ่ะ…”“เราเลิกกันแล้วนะ”ฐิติมนพยายามทำน้ำเสียงของเธอให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ภายในใจของเธอจะหวาดกลัวคนตรงหน้าที่เคยเป็นแฟนที่อ่อนโยนกับเธอเสมอมาก็ตามพรึบ“หึ….เธออยากได้ไม่ใช่เหรอ….”“เธออยากมีอะไรกับฉันจนตัวสั่นเลยหนิ…”ขุนณรงค์ว่าพร้อมกับจ้องมองใบหน้าหวานสวยด้วยสายตาดูถูกและเหยียดหยาม“วันนี้ฉันจะสนองให้เธอเอง….”ขุนณรงค์ว่าต่อด้วยน้ำเสียงเข้มแววตาดุดันเขาใช้มือเพียงข้างเดียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เหม็นไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขา ฐิติมนจ้องมองหน้าขุนณรงค์ด้วยแววตาสั่นไหว เธอกลัวแทบจะข
“เขาก็ไม่โง่พอที่จะยอมเสียเงินให้ผู้หญิงโดยไม่ได้เอาแบบนาย…”ฐิติมนว่าพร้อมกับใช้สายตาคู่สวยหวานมองจ้องหน้าขุนณรงค์ไปด้วยแววตาสมเพช“เอริ!!”ขุนณรงค์ตะโกนใส่หน้าฐิติมนอย่างไม่พอใจ ถึงแม้ฐิติมนจะแอบกลัวแต่เธอก็พยายามทำหน้าให้นิ่งที่สุด เพื่อท้าทายอำนาจมืดของเขาพรึบ“หึ….ฉันคิดถูกแล้วที่เลิกกับผู้ชายสำส่อนแบบนาย…”“สำส่อน?”ขุนณรงค์มองใบหน้าหวานของฐิติมนพลางกดเสียงต่ำทวนคำพูดของเธอที่ว่าเขา“ใช่….ผู้ชายไม่รู้จักพอ…อุ๊บ”ฐิติมนยังพูดไม่ทันจบก็ถูกขุนณรงค์ประกบริมฝีปากอย่างไวด้วยอารมณ์ดิบเถื่อนและอารมณ์กรุ่นโกรธทำให้ริมฝีปากของฐิติมนแตกเลือดสีแดงสดเริ่มไหลซึมออกมามือหนาของขุนณรงค์ก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างของฐิติมนอย่างรุนแรงไปหยุดอยู่ที่หน้าอกคัพHของเธอและคว้าจับหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างรุนแรงพรึบ“อื้อออ!”ฐิติมนร้องเสียงหลงพยายามใช้มือน้อยๆของเธอผลักมือหนาของขุนณรงค์ให้ถอยออกไปจากหน้าอกของเธอ แต่เขาก็ไม่ยอม เขากลับบีบคลึงหน้าอกของเธออย่างรุนแรงจนทำให้บราปีกนกสีเนื้อที่ปกปิดยอดปทุมถันของเธออยู่หลุดออกมาจากเต้าอวบอิ่ม“อื้ออออ”“แผล๊บๆๆๆจ๊วฟฟ”ขุนณรงค์ทั้งกัดริมฝีปากของฐิติมนทั้งดูดดื่มหยอกเย้าลิ้
เอริ ฐิติมน.......เฟี้ยวตุ๊บ!“โอ้ย…ฉันเจ็บนะ!!”ฉันตะโกนบอกขุนศึกไปในขณะที่เขาจับร่างของฉันเหวี่ยงลงไปบนที่นอนในห้องนอนของฉันอย่างเต็มแรงทำให้ฉันรู้สึกจุกที่ท้องน้อยขึ้นมา“เจ็บเหรอ….แล้วทีเธอทำกับฉัน…”ขุนศึกที่ยืนมองฉันอยู่ปลายเตียงเอ่ยถามฉันกลับมาเสียงเรียบตึงแววตาดุดันแดงก่ำจนน่ากลัวะ“เธอไม่คิดว่าฉันจะเจ็บบ้างเหรอวะ?”เขาพูดไปแวบหนึ่งฉันแอบเห็นแววตาของเขาสั่นไหว“ฉันทำอะไร?”ฉันจึงเลือกที่จะถามเขาไปว่าฉันทำอะไรเขา เขาก็มองฉันตาขวางจ้องเขม่นไม่พอใจฉันเป็นอย่างมาก“เธอแอบคบชู้กับไอ้จอมพล!”ขุนศึกพูดออกมาด้วยแววตาแข็งกร้าวน้ำเสียงและสีหน้าของเขาบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธมาก“ใครบอกนาย?”คำพูดของขุนศึกทำให้ฉันงุนงงและแอบตกใจที่เขาคิดว่าฉันคบชู้กับคุณจอมพล“ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้แหละมั้ง…ท่าทางร่านๆของเธอมันแสดงออก…”ขุนศึกว่าฉันพลางใช้สายตาเหยียดหยามมองร่างกายที่เสื้อผ้าของฉันขาดหลุดลุ่ยด้วยน้ำมือของเขา ฉันก็ยกมือขึ้นมาปกปิดหน้าอกของตัวเองที่มันเปลือยเปล่าท้าทายสายตาของขุนศึกอยู่“ที่เธอเคยบอกฉันว่า….ผู้ชายคนอื่นที่เห็นเธอแก้ผ้าต่อหน้าเอาเธอทุกคนยกเว้นฉัน…”“วันนี้…..ฉันจะเอาเธอบ้าง…ไหน…แก้ผ้าใ
“ไม่นะ…”ฉันร้องห้ามขุนศึกที่ตอนนี้เขากำลังจะก้มหน้าลงไปหาความเป็นสาวของฉันอีกครั้ง เขาก็หยุดกระชักและเงยหน้ากลับมามองหน้าฉันพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง“ทำไม….ไหนเมื่อก่อนเธออยากเป็นของฉันนักไม่ใช่เหรอไง?”“ที่จริง…ฉันก็ช่วยเธอสำเร็จความใคร่ด้วยปลายลิ้นกับนิ้วของฉันมาตลอดเวลา”“และไอ้เรือนร่างของเธอ….ฉันก็เห็นจนมันเบื่อแล้ว….”เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็น แววตาที่ก้มมองเรือนร่างของฉันในขณะพูดไปด้วยของเขาก็เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามทำให้ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดในหัวใจ บางทีฉันกับขุนศึกเราอาจจะจบกันแล้วจริงๆก็ได้ เขาคงไม่ได้รักฉันอีกต่อไปแล้วซึ่งนั้นมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอไง“ถ้าจะเอา….ก็ใส่ถุงด้วยล่ะกัน….”ฉันจนใจเลยต้องพูดคำนี้ออกไป ทำให้ขุนศึกมองหน้าฉันด้วยแววตาตกใจแวบหนึ่งก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสายตานิ่งเฉย“เพราะนายมันสกปรก”ฉันพูดต่อพลางมองหน้าเขาด้วยแววตาขยะแขยงและรังเกียจ เขาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากแววตาดุดันจ้องมองฉันกลับพรึบฉันนอนมองจ้องขุนศึกที่ทันทีที่ฉันพูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนปลดเข็มขัดของเขาออกพร้อมกับถอดกางเกงผ้าสแล็คเนื้อดีพร้อมกับกางเกงในของผู้ชายออกไปจากเรือนร่างของเขา จนร่างกายของเขาเปลือยเปล่าต
เอริ ฐิติมน….พรึบ โพล๊ะ“กรี๊ดดดดดดดด!”ฉันกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อขุนศึกได้ดันลำกายใหญ่ของเขาเข้ามาในร่องสวาทของฉันทีเดียวมิดลำและทีเดียวหนักหน่วงด้วยจนเยื่อพรหมจรรย์ได้ฉีกขาดไปอย่างรุนแรงโดยไม่ได้รับความทนุถนอมและความนุ่มนวลเลยสักนิด“อื้ออ…เจ็บ…”ฉันร้องออกไปพร้อมนำ้ตาของฉันเริ่มไหลออกมาจากที่กลั้นไว้อยู่นาน ขาของฉันสั่นระริกด้วยความเจ็บ ร่างกายของฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างทำให้ขุนศึกที่ก้มหน้ามองจุดเชื่อมของเราสองคนอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันทันที แววตาที่เคยเเข็งกร้าวก่อนหน้านี้ได้หายไปกลายเป็นแววตาอ่อนโยนและรู้สึกผิดขึ้นมาแทน“เอริ….”เขาเรียกฉันเสียงแผ่วเบาแววตาของเขาสั่นไหว“ไง….สะใจนายรึยัง?”ฉันเอ่ยถามเขาไป เขาทำท่าจะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน แต่ฉันกลับปัดมือของเขาให้ถอยห่างออกไปจากฉันอย่างเเรง“เเล้วริ…ยั่วโมโหขุนทำไมอ่ะ…?”“จะทำก็ทำให้จบดิ…”ฉันเอ่ยบอกเขาไป ทำให้ขุนศึกมองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ ฉันก็ใช้มือของฉันปาดคราบน้ำตาของฉันให้ออกไปให้พ้นจากใบหน้าของฉัน“รีบๆทำให้เสร็จ….ความสัมพันธ์ของเราจะได้จบลงสักที!”ฉันตะโกนเสียงดัง“ริ….”ขุนศึกเรียกฉันเสียงแผ่วเบาใบหน้าหล่อของเข
“อื้ออออ”ฉันครางถี่รัวพลางทำหน้าเหยเกอย่างสุขสมเมื่อขุนศึกอ้าปากและดูดดื่มยอดปทุมถันของฉันอย่างอ้อยอิ่งและนุ่มนวลส่วนมือหนาก็ทำการบีบเคล้าคลึงเต้าอวบทั้งสองข้างอย่างนุ่มนวลจนฉันเสียวซ่านลืมความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ไปหมดทั้งสิ้น“อื้อออออ”เสียงทุ้มคำรามออกมาเมื่อเขาใช้ใบหน้าหล่อซุกไซ้ฟัดไปกับหน้าอกหน้าใจที่ขาวนวลของฉันอย่างเอาแต่ใจ“ขุนไม่ไหวแล้วอ่ะริ….”ขุนศึกเงยหน้าขึ้นมาจากเต้าอวบของฉันพลางเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้าหล่อที่กำลังเหยเกฉันก็นอนมองหน้าเขาด้วยใบหน้าที่เหยเกไม่ต่างจากเขาเช่นกัน“อื้อออ….ขุน…”ฉันเอ่ยเรียกขุนศึกที่เขาใช้มือมั้งสองข้างยันตัวออกไปจากร่างของฉันและทำท่าจับขาทั้งสองข้างของฉันอ้าออกให้กว้างมากกว่าเดิมและเขาก็ลุกขึ้นนั่งยองๆขึ้นมา ฉันรู้สึกเจ็บแวบที่ใจกลางความเป็นสาวขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าความเป็นสาวของฉันได้อ้าออกไปตามความกว้างของการอ้าขาของฉันด้วย“ขุนจะทำเบาๆนะครับ….”ขุนศึกเอ่ยบอกฉันพลางยิ้มบางๆให้ฉัน ฉันก็นอนมองหน้าเขาเฉยไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรกับเขาไป เพียงแค่ยื่นมือทั้งสองข้างไปจับหมอนที่ฉันหนุนศีรษะอยู่อย่างแน่นเพื่อให้ความเจ็บที่ปะปนกับความเสียวซ่านที่ร่องสวาทของฉันได้คลาย
“แต่ขุนไม่เอาออก….”ขุนศึกพูดต่อด้วยแววตานิ่งเฉยเหมือนเขาจงใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว “เพื่อ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจเขา “ก็ขุนอยากปล่อยในตัวริ….” “หึ!”ฉันหัวเราะออกอย่างรู้สึกสมเพชตัวเอง ที่ยอมให้เขาได้ทำอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่เราสองคนเลิกกันแล้ว พรึบ “อื้อ!”ฉันร้องออกมาเมื่อฉันได้ยันตัวลุกขึ้นนั่งและใช้มือผลักหน้าท้องแกร่งของขุนศึกให้เขาถอยห่างออกไปจากตัวฉันและฉันก็ขยับร่างกายของฉันให้ถอยห่างออกมาจากตัวเขา ทำให้ลำกายใหญ่ของเขาหลุดออกไปจากร่องสวาทของฉันจนฉันรู้สึกเจ็บวาบและรู้สึกโล่งๆแปลกจึงร้องออกมา “ริ?”ขุนศึกมองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจและงุนงงสงสัยปะปนกัน ฉันก้มหน้าลงมองไปสบเข้ากับเลือดสีแดงสดที่ไหลรินออกมาจากร่องสวาทของฉันที่มันปะปนมากับน้ำสีขาวขุ่นของขุนศึกที่มีปริมาณมากติดเลอะที่นอนสีขาวของฉันเต็มไปหมด “กลับไปได้แล้ว…”ฉันเอ่ยบอกขุนศึกไปเสียงเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกหน้าตานิ่งเฉยอย่างคนที่เย็นชา เขาก็มองหน้าฉันพลางขมวดคิ้วไม่เข้าใจ “ความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์ของเรา….มันจบลงแล้วขุนศึก….”ฉันบอกขุนศึกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แววตาของฉันที่จ้องมองแววตาของขุนศึกมันว่างเปล่าไร้คว
"ยังมีอีกคน"แก้มหวานว่าพร้อมกับตบมือขึ้นสามครั้ง ฉันก็เงยหน้าไปมองเธอและก็มีผู้ชายผมเผ้ารกรุงรังหัวฟูสวมใส่เสื้อผ้าขาดๆเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอะไรไม่รู้สีดำฟันของมันดำทุกซี่ หน้าตาเป็นขี้กลากขี้เกลื้อนมันกำลังเดินมาหาฉันด้วยท่าทางที่เหมือนคนไม่เต็มเต็งอย่าบอกนะว่าเป็นคนสติไม่ดีเป็นคนบ้า"ผัวแกก็มีคนบ้าด้วย..ลูกแกต้องเกิดมาเป็นบ้าแน่เลยฮ่าๆๆๆๆๆ"แก้มหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสะใจฉันก็กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และโกรธเธอคนนี้คนที่ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธ แต่ครั้งนี้ฉันโกรธเธอและจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขากเพราะเธอคิดไม่ดีกับลูกของฉัน ฉันไม่ยอม!!!!!"เจ๊ให้พวกผมก่อน.....ผมไม่อยากใช้ของต่อจากไอ้บ้านี้!!"ชายคนหนึ่งที่จับขาฉันยึดไว้หันไปบอกแก้มหวาน"ได้....ไอ้บ้าแกออกมาก่อน!!"แก้มหวานรับคำชายชุดดำก่อนจะหันไปเอ่ยบอกคนบ้า คนบ้าก็เหมือนจะพูดรู้เรื่องและมันก็หยุดอยู่กับที่"ให้พวกกูก่อน....เสร็จแล้วค่อยคิวมึง"ชายคนที่ถือเข็มฉีดยาเอ่ยขึ้น ตอนนี้มันนำยาไปไว้ในเข็มแล้วและมันก็ดันก้นสปริงออกมานิดหน่อยทำให้ตัวยาที่อยู่ด้านบนพุ่งออกมาเล็กน้อยก่อนที่มันจะเดินมาหาฉันพร้อมกับทำส
"เปล่าหรอก......ที่ผู้ชายเขาไม่เลือกเธอมันเป็นเพราะนิสัยของเธอมากกว่าล่ะแก้มหวาน""นิสัยของเธอ.....ลองมองย้อนดูกลับไปว่าอะไรที่เราสองคนไม่เหมือนกัน""นี่แกจะบอกว่านิสัยแกดีกว่าฉันเหรอ?"แก้มหวานกดเสียงต่ำจ้องฉันด้วยแววตาแข็งกร้าวกว่าเดิม เธอพร้อมที่จะประทุอารมณ์ใส่ฉันได้ทุกเมื่อ"ไม่ใช่.....ฉันแค่อยากจะบอกว่าบางทีทัศนคติหรือความชอบความคิดเห็นสองผู้ชายสองคนนั้นไม่ตรงกับเธอ""แต่มาตรงกับฉันมากกว่า"ฉันเอ่ยออกไปอย่างในความคิดฉันจริงๆแต่ดูเหมือนคำพูดของฉันจะทำให้แก้มหวานไม่พอใจฉันเพิ่มขึ้นไปอีกดูจากการจับเส้นผมของฉันดึงก็รู้ได้เพราะว่าเธอดึงมันแรงขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดไปที่ศีรษะนาทีนี้ฉันไม่ควรจะยั่วโมโหแก้มหวาน เพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเองและลูกในท้องของฉัน"หึ.....เข้าข้างตัวเองจริงๆนะ.....ถ้าแกไม่ให้ท่าเควินเขาก็ไม่มีวันสนใจแกหรอก""เขาเชื่อฟังฉันและเอาใจฉันมาตลอดแต่พอมีเเกเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตของเขา.....เขาก็เปลี่ยนไป""เขาทำตัวห่างเหินกับฉันไม่เหมือนเมื่อก่อน.....เควินชีวิตของเขาไม่เคยได้รู้จักผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ....เขาเลยไม่รู้ว่าผู้หญิงน่ะมันตอแหล!!!""เหมือนเธอไงเอริ.....ทำตัวใ
ฉันก็มองจ้องเธอเขม่น แววตาสั่นไหวอย่างไม่ไว้ใจเธอ"แกมีผัวอยู่แล้วและยังจะมายุ่งกับผัวคนอื่นอีกทำไม!!"แก้มหวานตะโกนใส่หน้าฉันสีหน้าและแววตาของเธอที่จ้องมองมาที่ฉันเเปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าวและไม่พอใจและเธอก็เอื้อมมือมาจับผมของฉันพร้อมกับออกแรงกระชากจนหน้าฉันหงายไปข้าง"โอ้ย!""เธอพูดเรื่องอะไรแก้มหวาน.....ฉันไม่เคยไปยุ่งกับสามีของใคร"ฉันเอ่ยบอกแก้มหวานไปพร้อมกับน้ำตาแอบเล็ดไปด้วยเพราะฉันรู้สีกเจ็บที่หนังศีรษะมาก เพราะแก้มหวานเธอดึงผมฉันแรงมากแรงเหมือนอยากจะดึงมันให้ขาดออกไปจากหนังศีรษะฉันฉันก็ใช้มือของตัวเองมั้งสองข้างมาจับมือของแก้มหวานที่จับผมฉันไว้ให้เธอปล่อยผมฉันแต่เธอก็ยิ่งกำมันและออกแรงดึงมันให้แรงขึ้นแรงขึ้นและแรงขึ้น"ยังจะมาตีหน้าซื่ออีกเหรอแกนี่มันมารยาสาไถยจริงๆ""ไม่เข้าใจว่าพวกผู้ชายชอบผู้หญิงแบบแกลงไปได้ยังไง"แก้มหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาดูถูกฉัน ฉันก็จ้องมองเธอด้วยความงุนงงว่าเธอพูดถึงใครกันและใครกันที่ฉันไปแย่งสามีเขามาเท่าที่ฉันจำได้ ฉันไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ไม่ว่าจะที่ทำงานหรือที่ไหน"แกแย่งผู้ชายที่ฉันรักไปทั้งสองคน......""และก็เป็นแกที่ท
"ไอ้จอม?"ผมหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงที่ผมโคตรจะไม่อยากได้ยิน แต่ก็ต้องได้ยินเพราะพี่ชายต่างแม่ของผมกำลังยืนมองหน้าผมอยู่ด้วยสีหน้าแปลกใจ หน้าตามันโคตรกวนตีน ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งเกลียดมัน "มึงมาทำไม?"ผมถามมันไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างชัดเจนว่าผมไม่อยากเจอมัน "กูมาหาเอริ..."มันตอบผมมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นกันแต่หน้าตาโคตรกวนประสาท ผมเกลียดชี้หน้ามันชิบหาย เพราะมันพ่อถึงไม่เคยรักผม "แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่หรือว่า....มึงอยู่กับริเหรอ?"มันถามผมมาพลางชี้มาที่ผมด้วยหน้าตาเหมือนหมาสงสัย "เอ่อกูกับริกำลังมีลูกด้วยกัน.....แค่นี้มึงก็ควรจะรู้ได้แล้วนะว่าเลิกยุ่งกับเมียกูสักที"ผมอ่ยบอกไอ้จอมไปเสียงเเข็ง มันก็มองมาที่ผมด้วยสายตาตกใจแต่แวบหนึ่งผมก็เห็นเหมือนสายตาเป็นประกายในดวงตาคู่สวยของมันแต่ผมไม่มั่นใจเพราะเห็นแค่กระพริบตาเดียวเท่านั้น ที่ผมพูดกันท่าแบบนี่ทั้งที่ผมเองก็รู้ตัวดีว่าผมไม่มีสิทธิ์แต่ผมไม่อยากให้เอริคบกับไอ้จอม เพราะไอ้จอมมันก็เจ้าชู้ไม่ต่างจากผม มันน่ะ......เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าผมเสียอีก ผมไม่อยากให้ริต้องกลับไปเจ็บแบบที่เคยเจ็บมาอีกแล้ว.....ผ
เธอก็บอกว่าจะไม่แก้แค้นอะไรผมอีกแล้ว แต่ขอสู้คดีให้ถึงที่สุด ถ้าผมแพ้ ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรม เธอบอกว่าถือเสียว่าผมชดใช้กรรมให้เธอ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมมั่นใจว่าผมจะไม่แพ้คดีนี้แน่ ผมรีบเดินออกมาจากห้องและเดินไปยังห้องฝั่งตรงข้ามที่เป็นห้องของเควิน ที่ผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าคอนโดนี้เควินเป็นเจ้าของ โดยมันให้เอริอยู่ห้องมันฟรีๆดูก็รู้ว่ามันชอบเอริ และจ้องจะเคลมเธอและที่ผมรู้ไปกว่านั่นอีกคือเควินเป็นลูกชายของผู้ชายที่แก้มหวานแต่งงานด้วยออดดดดดดดดดดดดผมกดออดห้องของเควินอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ผมสักที สงสัยมันจะไม่อยู่จริงๆหรือมันจะออกไปกับเอริ"ขอให้แน่ใจหน่อยจะได้หมดห่วง"ผมพูดออกมาอย่างยอมรับชะตากรรมถ้าเอริจะชอบผู้ชายคนนี้ผมก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางอะไรเธอ เพราะผมกับเธอมีหน้าที่เป็นพ่อแม่ของลูกเท่านั้น ส่วนสถานะอย่างอื่นเราก็เป็นเพื่อนกันผมเดินเข้าลิฟต์ไปยังชั้นล่างและเดินมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ของประชาสัมพันธ์ที่มีไว้ต้อนรับลูกค้าและดูแลคนที่อยู่ในคอนโคนี้"ผมขอเบอร์คุณเควินหน่อยได้ไหมครับ""พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะครับ"ผมเอ่ยบอกพนักงานผู้หญิงที่ทำหน้าที่ประ
คอนโดเควินห้องของเอริ19:00น.ขุนศึก ขุนณรงค์...."ริไปไหนเหรอครับป้าบัว....มืดแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย?"ผมเอ่ยถามป้าบัวไปในขณะที่ท่านกำลังเก็บจานข้าวที่ผมเพิ่งกินเสร็จอยู่ที่จริงผมนั่งชะเง้อคอมองเอริมาตั้งแต่ที่เห็นเธอแต่งตัวออกไปตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็นแล้ว กะว่าเธอไปแค่แปปเดียวก็คงจะกลับเพราะไม่เห็นเธอบอกผมว่าเธอจะไปไหน"เห็นว่าออกไปหาเพื่อนนะคะ....คุณขุนศึกมีอะไรหรือเปล่าคะ?""อ้อเปล่าครับ.....ผมเห็นว่ามันเริ่มมืดแล้ว....."ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างเป็นห่วงสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาเพราะเอริเป็นผู้หญิงและกำลังท้องอยู่ด้วยไม่น่าจะออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนี้นะหรือว่าเธอจะออกไปหาเพลงขวัญ"ลองโทรหาดูไหมคะ.....""เดี๋ยวผมโทรเองครับป้า....ขอบคุณมากนะครับ""โอเคค่ะงั้นป้าขอตัวไปดูคุณหญิงก่อนนะคะ""ครับป้า.....เดี๋ยวผมรอริสักพักก็จะเข้าไปดูคุณแม่นะครับ""ค่ะ.....เดี๋ยวป้านอนเฝ้าคุณหญิงเองค่ะ....คุณขุนศึกไปนอนพักผ่อนเถอะค่ะ""ครับ....ขอบคุณมากนะครับ"ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างซาบซึ้งใจที่ท่านดีกับผมและคุณแม่ของผมจากใจจริงท่านไม่คิดที่จะทอดทิ้งผมและคุณแม่......ในความโชคร้ายของผมก็ถือว่ายังมีโชคดีอยู่บ้างที
"กะจะเผาทั้งเป็นแม่ของขุนศึกเลยนะ""เธอร้ายกาจมากมากจนฉันอยากรู้ว่าแก้มหวานแค้นอะไรขุนศึกมากมายขนาดที่จะฆ่าจะแกงกันได้"นามิเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้มากๆ"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งสามคนในเมื่อก่อนมันจะเป็นต้นเรื่องที่ทำให้แก้มหวานแค้นฉันขนาดนี้ไหม"ฉันเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบามันถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะต้องไปเผชิญหน้าและถามแก้มหวานตรงๆว่าสิ่งที่เธอทำงไปในตอนนี้ เพราะอยากจะเอาคืนขุนศึกที่เขาทำกับเธอตอนที่เธอเรียนอยู่มหาลัยใช่ไหมเพราะสิ่งที่ขุนศึกไม่ตั้งใจในคราวนั้นแต่กลับทำให้คนที่ถูกกระทำเครียดแค้นเอาเป็นเอาตายขนาดนี้"ฉันขอตัวก่อน"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงนามิก็ลุกขึ้นพรวดพราดตามฉันมาทันทีด้วยความตื่นตกใจ"เธอจะไปไหนไม่เอาหลักฐานแล้วหรือไง""ไม่แล้วล่ะ....ฉันไม่ต้องการมันแล้ว"ฉันเอ่ยบอกนามิไปก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินและจำ้อ้าวเดินออกมาจากร้านอาหารนี้อย่างไวตอลดทางเดินฉันหยิบโทรศัพท์ไอโฟนเครื่องแพงของตัวเองขึ้นมากดดูบันทึกรายการบันทึกเสียงฉึก"โอ้ย!!"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจและความเจ็บปวดที่แล่นแวบเข้ามาที่ก้านคอของฉันฉันจึงรีบเอามือไปคลำดูก็พ
"ฉันเลยเตรียมของมาให้เธอได้พิสูจน์....ว่าฉันไม่โกงเธออย่างแน่นอน"ฉันก็มองหน้านามิอย่างจ้องเขม็งและสงสัยในสิ่งที่เธอพูด เธอเตรียมอะไรมาให้ฉันพิสูจน์"ในรถฉันมีโน้ตบุ๊กอยู่....เธอจะไปดูมันกับฉันไหมล่ะ?"นามิเอ่ยถามฉันมา ฉันก็จ้องเธออย่างไม่วางใจ"ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปทำอะไรเธอได้.....?"เธอก็เอ่ยออกมาเสียงใสอย่างรู้ทันความคิดของฉัน"ในนั้นมีหลักฐานทั้งหมดจริงๆใช่ไหม?"ฉันเอ่ยถามนามิไป เธอก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบให้ฉัน"หลักฐานที่แก้มหวานโกงบริษัทของคุณหญิงนฤมิตรจนทำให้ทั้งคุณหญิงและขุนศึกต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นคนคดโกง""ใช่...."นามิตอบมาเสียงดังฟังชัด ฉันก็ทำหน้านิ่งเฉยและเอ่ยถามเธอต่อไป"แก้มหวานเป็นคนอยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด......ทั้งเรื่องที่โยนความผิดว่าคุณหญิงนฤมิตรฟอกเงินที่ผิดกฎหมายจากประเทศเพื่อนบ้าน""เป็นคนต้นคิดการเทรดเงิน....โดยใช้การเทรดเงินเป็นเบื้องหน้าให้คุณหญิงนฤมิตรตายใจและให้คุณหญิงเปิดบัญชีเป็นชื่อของท่านเพียงคนเดียวและนำเงินที่ฟอกมาทั้งหมดโอนใส่ไปในบัญชีของคุณหญิง"นามิเอ่ยออกมา ฉันก็จ้องมองหน้าเธอด้วยท่าทางนิ่งเฉย ฉันต้องทำ
"เธอเป็นใคร"ฉันเอ่ยถามปลายสายที่เป็นเสียงผู้หญิงออกไปน้ำเสียงของปลายสายฟังดูคุ้นหูฉันมาก (นามิเอง....) "นามิ....เธอมีอะไรกับฉัน" (ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับขุนศึกอยากปรึกษาเธอ) "เรื่องอะไร?" (หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับคดีที่ขุนศึกเจออยู่ในตอนนี้.....ถ้าได้หลักฐานอันนี้ไปเขาพ้นคดีแน่) "แล้วเธอไปเอามาจากไหน?"ฉันเอ่ยถามนามิไป ในใจฉันสงสัยและไม่เข้าใจเธอว่าเธอจะช่วยขุนศึกทำไม ในเมื่อก่อนหน้านี้เรื่องของสองคนนี้จบกันไม่ดีเท่าไหร่ อาจจะมองหน้ากันไม่ติดถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันเลยก็ได้ (ฉันโดนนังแก้มหวานหักหลัง....มันเป็นคนต้นเรื่องทั้งหมด) (ฉันพูดจริงๆเอริ....ตอนนี้ฉันกับแม่กำลังเดือดร้อน....ฉันขอขายหลักฐานของขุนศึกให้เธอในราคาสิบล้านก็ได้) (ฉันกับแม่จะใช้เงินก้อนนี้เป็นก้อนหลบหนีนังแก้มหวาน) (มันราวีชีวิตของฉันกับแม่ไม่เลิกนะเอรินะ) (นังแก้มหวานมันสั่งให้ฉันเข้าไปตีสนิทก้บขุนศึกมันอยู่เบื้องหลังทุกอย่างทั้งเรื่องที่คุณหญิงโดนฟ้องว่าฟอกเงิน....การเทรดหุ้นที่ไม่เอาเงินไปเทรดแต่เอาไปใช้เอง....ตลาดหุ้นที่ผิดกฏหมาย) (นังแก้มหวานมันเป็นคนวางแผน....ฉันมีคลิปวิดีโอในการคุยของฉันกับมันในตอนที่มัน