ตอนที่ 27 มารผจญ [1]

"เฮียเป็นยังไงบ้าง" บาสมาถึงโรงพยาบาลหลังจากตรัยคุณโทรบอก ในขณะที่เด็กสาวนั่งหลับอยู่บนตักแกร่ง

"คงไม่เป็นอะไรมาก หมอกำลังทำแผล"

"เฮียพายูมิกลับไปนอนบ้านก่อนไหม ทางนี้ผมจัดการเอง"

"รอดูอาการมุกก่อน"

"เฮียยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่ไหม" บาสรู้ดีว่าว่าตรัยคุณเคยรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน จนอดเป็นห่วงความรู้สึกของน้องสาวอย่างยูมิไม่ได้

"ความรู้สึกกูเปลี่ยนไปแล้ว"

"คำว่าเปลี่ยนไปของเฮีย มันคงไม่ได้ทำให้น้องสาวของผมคนนี้ต้องร้องไห้นะ"

"ไม่ ยูมิจะไม่ร้องไห้...." เขาชะงักลงเมื่อหมอเปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขาจับแขนทั้งสองข้างของยูมิโอบรอบลำคอ จับศีรษะของเธอมาซบที่ซอกคอ แล้วช้อนก้นของเธอขึ้นอุ้มราวกับกำลังอุ้มเด็กน้อย

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากนะครับ มีเพียงบาดแผลที่แขนขวาที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ ให้นอนพักที่โรงพยาบาลสักคืนก็กลับบ้านได้แล้วครับ หมอขอตัวไปดูคนไข้ท่านอื่นก่อน"

"ขอบคุณครับ"

"นี่ตกลงเฮียมีลูกใช่ไหมเนี่ย เห็นแล้วนึกถึงตอนเฮียอุ้มอาชิเลย" พอเห็นตรัยคุณอุ้มยลดาแบบนี้ทำให้บาสนึกถึงตอนที่เขาอุ้มเด็กชายอินทัชตอนหลับ

"ลูกพ่องมึงดิ คนนี้เมียกู" ตรัยคุณบอกก่อนจะเดินเข้าห้องฉุกเฉินไป

"เมีย เฮียถามยูมิ