หน้าหลัก / โรแมนติก / รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย / ตอนที่ 18 เด็กดื้อ [2]

แชร์

ตอนที่ 18 เด็กดื้อ [2]

ผู้เขียน: Melyssa

ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-01 02:08:52

โป๊ก!

"โอ๊ย! ฮือๆๆๆ ทำยูมิเจ็บอีกแล้ว ฮือๆๆๆ" ยลดาร้องด้วยความเจ็บ ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง

"แล้วทำไมถึงไม่คาดเข็มขัด" เขาว่า ก่อนจะเอี้ยวตัวมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

"ฮือๆๆๆ"

"ไหนมาดูสิ เป่าเพี้ยง! หายเจ็บ" มือหนารั้งใบหน้าของเธอเข้ามาดูรอยแดงที่หน้าผาก ทำการปลอบประโลมราวกับเธอเป็นเด็กน้อย

"อึก...ไม่หาย...อึก...ยังเจ็บอยู่...อึก"

"ถ้าไม่ดื้อก็ไม่เจ็บหรอก"

"ยูมิ...อึก...ไม่ดื้อ...อึก"

"ให้มันได้อย่างนี้สิ เถียงคำไม่ตกฟาก ปวดหัวฉิบ" ตรัยคุณพูดอย่างเหนื่อยใจ พลางนวดขมับตัวเอง แล้วขับรถออกไปทันที

"นี่! จอดสิ เลยโรงเรียนของยูมิแล้ว" ยลดาร้องบอกเสียงดัง เมื่อเขาขับรถเลยโรงเรียน

"....."

"จอดรถนะ ถ้าไม่จอดยูมิจะกระโดดลงไปจริงๆด้วย"

"อยากกระโดดลงไปก็เชิญเลย แต่ศพของเธออาจจะไม่สวยหน่อยนะ หน้าที่ไถลไปกับพื้นถนนมันก็จะเป็นแผลเหวอะหวะ น่าเกลียดๆ" เขาบอกโดยไม่หันมามองหน้าเธอ แล้วเหยียบคันเร่งให้เร็วกว่าเดิม

คนตัวเล็กนั่งกอดอก เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น

"ไม่กระโดดลงไปล่ะ" เขาถามเธอ เมื่อเห็นเธอนิ่งไป

"เดี๋ยวศพไม่สวย" ยลดาบอกปากยู่

"ยัยบ๊อง"

"พายูมิมาที่นี่ทำไม ยูมิจะไปโรงเรียน" ตรัยคุณเลี้ยวรถเข้าม

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อที่ GoodNovel

สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่แล้ว บทต่อไป

รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 40 จากลา [2]
ยลดายังคงนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า สบตาร่างสูงที่ยืนตรงหน้า และแปรงฟันไปพร้อมๆ กัน"อยากตื่นมาแปรงฟันพร้อมกัน อาบน้ำพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน ทำทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมกัน แบบนี้ทุกวัน" ตรัยคุณเอ่ยบอกขณะยืนอาบน้ำให้คนตัวเล็กใต้ฝักบัว"อีกสี่ปียูมิก็เรียนจบ เดี๋ยวยูมิกลับไปให้พี่เดย์อาบน้ำให้ทุกวันจนเบื่อไปเลย""พี่เดย์คงไม่มีวันเบื่อผู้หญิงคนนี้ มีแต่รักเพิ่มขึ้นทุกวัน รักไปชั่ว นิรันดร์""ปากหวานขึ้นนะเนี่ย ยูมิขอชิมหน่อยสิว่าจะหวานมากไหม" เรียวแขนเล็กโอบกอดรอบลำคอแกร่ง รั้งเขาลงมารับจูบ ลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของเขาอย่างเงอะงะ แต่เขาก็ยอมรับจูบนั้น ปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจ"หวานมากไหม" ตรัยคุณเอ่ยถามหลังจากยลดาผละริมฝีปากออก"ม๊ากมาก" ยลดาบอกหน้าทะเล้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ ตรัยคุณอุ้มยลดามานั่งบนสตูลที่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมให้เธอ หวีผมและใช้ไดร์เป่าผมให้จนแห้ง เขาเลือกชุดเดรสสีชมพูหวาน พร้อมทั้งบราเซียกับแพนตี้สีขาวมาใส่ให้เธอ เขาอยากทำทุกอย่างให้เธอ อยากใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่า ก่อนที่เขาจะกลับประเทศไทย"ลงกันมาแล้ว คุณทิพย์กำลังจะให้มาลีไป
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 40 จากลา [1]
ริมฝีปากบางประกบลงบนแก้มของคนหลับอย่างแผ่วเบา ปลายจมูกกดลงพร้อมกันเพื่อสูดดมกลิ่นกายที่เธอหลงใหลเข้าไปจนเต็มปอด ใบหน้าจิ้มลิ้มเผยรอยยิ้มขัดเขิน"หอมอีกสิ พี่เดย์ยังไม่อยากตื่นเลย" ตรัยคุณบอกพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เป็นดั่งลมหายใจของเขา หลายคืนที่ผ่านมาเขาเฝ้าแต่โหยหาเธอมาตลอด ต้องทนทรมานใจนอนเหงามาตลอดหลายคืน แต่วันนี้พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็มีเธอมาปลุกด้วยวิธีแบบนี้ ทำให้หัวใจของเขาเป็นสุขอีกครั้ง ถึงแม้ว่าวันนี้เขากับเธอจะต้องจากกันอีกครั้ง เขาอยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้"ไม่หอมแล้ว" ยลดาเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ก่อนจะหยัดตัวลุกออกจากเตียง"จะไปไหน มาให้พี่เดย์กอดก่อน" ตรัยคุณดึงรั้งร่างเล็กมาไว้ในอ้อมกอดพร้อมตวัดขาที่แสนจะแข็งแกร่งเกี่ยวรัดกายบางของเธอเอาไว้"พี่เดย์""พี่เดย์ขอกอดยูมิแบบนี้อีกสิบนาทีนะ" ลำแขนแกร่งโอบกอดยลดาเอาไว้แน่นไม่ให้อะไรมาแทรกกลางได้"พี่เดย์ขา" เมื่อนอนกอดกันมาสักพักยลดาก็เอ่ยเรียกตรัยคุณเสียงหวาน"ว่าไงครับ""ถ้ายูมิไม่อยู่ด้วย พี่เดย์จะไปดูดนมคนอื่นไหม""กลัวพี่เดย์ไปดูดนมคนอื่น?""อือ" ยลดาพยักหน้าหงึกหงัก
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 39 บทลงโทษคงเดิม [2]
"แล้วทำไมถึงทำงานให้ตาแทนได้ เดย์ทำผลกำไรให้แทนไท คอร์ปอเรชั่น ปีๆ หนึ่งหลายร้อยล้านบาท แล้วทำไมจะทำผลกำไรให้กับธุรกิจโรงแรมของตัวเองไม่ได้ ถ้าเดย์มัวแต่เอาคำว่าไม่ชอบงานโรงแรมมาเป็นข้ออ้างอยู่แบบนี้ เดย์ก็ไม่มีวันทำได้ คุณทิพย์ไม่เห็นว่าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กับธุรกิจโรงแรมจะแตกต่างกันมากมาย เดย์ก็เอาความสามารถด้านอสังหาฯ มาประยุกต์ใช้ คุณทิพย์เชื่อว่าคนเก่งๆ อย่างเดย์ทำได้ เผลอๆ ก่อนยูมิจะเรียนจบเสียด้วยซ้ำ ถ้ารักยูมิ ก็ต้องคิดถึงอนาคต เดย์จะทำยังไงให้ชีวิตของเดย์สมบูรณ์แบบ และประสบความสำเร็จเพื่อผู้หญิงคนนี้" พูดจบ ทิพวรรณก็หันไปยิ้มและลูบศีรษะทุยเล็กอย่างเอ็นดู"ครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยูมิ" ตรัยคุณตบปากรับคำด้วยความแน่วแน่และหนักแน่น"ต้องแบบนี้สิลูกชายของคุณทิพย์" ทิพวรรณถูกอกถูกใจในตัวของตรัยคุณที่เธอเลี้ยงดูมาราวกับลูกแท้ๆ"ทีแบบนี้ลูกชายของคุณทิพย์" ตรัยคุณพูดน้ำเสียงกระเง้ากระงอด"เอ๊ะ! ตาเดย์นี่ คุณทิพย์อุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ ยังจะมากระแหนะกระแหนคุณทิพย์อีก หรือชอบให้คุณทิพย์ร้าย""ผมไม่กล้าหรอกครับ" ตรัยคุณบอกเสียงอ้อนพร้อมทั้งเดินมานั่งลงบนพื้นตรงหน้าทิพวรรณแล
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 39 บทลงโทษคงเดิม [1]
"ใครให้เสนอหน้ามาห๊ะ!" เสียงเกรี้ยวกราดของทิพวรรณดังลั่น เมื่อตรัยคุณก้าวเท้าเหยียบเข้ามาในบ้าน"โธ่! คุณทิพย์อย่าใจร้ายกับผมสิครับ" คนตัวโตหลบอยู่ด้านหลังของยลดา เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของทิพวรรณ"แล้วที่คุณทิพย์ต้องใจร้ายก็เป็นเพราะใคร เพราะเดย์เองไม่ใช่เหรอ ออกมา! มาตรงนี้!""คุณทิพย์ก็เอาไม้เรียวไปเก็บก่อนสิครับ ผมอายุยี่สิบแปดแล้วนะ คุณทิพย์ยังจะใช้ไม้เรียวกับผมอีกเหรอ""ต่อให้สามสิบแปด สี่สิบแปด ถ้าทำผิด ไม่เชื่อฟังคุณทิพย์ก็จะตี""ผมสี่สิบแปดคุณทิพย์ก็คงไม่มีแรงตีผมแล้วครับ คุณทิพย์เก็บไม้เรียวก่อนนะครับ เราจะได้คุยกันไง""ก็ได้ มาลีเอาไม้เรียวไปเก็บ แล้วเอายาดมมาให้ฉันด้วย เข้าไปคุยในบ้าน" ทิพวรรณส่งไม้เรียวให้กับแม่บ้าน ก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน"ยูมิมานั่งกลับคุณทิพย์ตรงนี้ ถึงยูมิจะยกโทษให้เดย์แล้ว แต่คุณทิพย์ยังคงยืนยันคำพูดเดิม บทลงโทษยังคงเหมือนเดิม" ทันทีที่หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาหลุยส์สุดหรูหรา ทิพวรรณบอกด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด"แต่ก็ให้ยูมิกลับไปเรียนที่เมืองไทยได้นี่ครับ" ตรัยคุณพูดขึ้นทันทีที่ทิพวรรณพูดจบเปี๊ยะ!!ทิพวรรณตวัดไม้เรียวบนโต๊ะหลุยส์เข้าชุดกับโซฟาตรงหน้าตรัยคุ
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 38 คำว่ารัก [2]
ไซโตะกับนามิยะนั่งลงขนาบข้างลูกสาว พลางลูบศีรษะทุยเล็กของอย่างรักใคร่"จะไปไหนกันเหรอคะ" ยลดาเอ่ยถาม พร้อมกับยิ้มให้คนทั้งสอง"มาหาลูกนี่ละ พรุ่งนี้พ่อกับนามิยะก็จะกลับญี่ปุ่นแล้ว" ไซโตะเอ่ยบอกลูกสาว เพราะมีงานด่วน เขากับภรรยาจึงต้องกลับไปจัดการ"ยูมิคงคิดถึงพ่อกับคุณนามิยะมากๆ" ยลดาโอบกอดผู้เป็นพ่อกับนามิยะ"ถ้าพ่อเคลียร์งานเสร็จ พ่อจะมาหาใหม่นะ""ค่ะ""ระหว่างรอมหาวิทยาลัยเปิด ยูมิอยากหากิจกรรมอะไรทำก่อนไหม อย่างเช่นเรียนศิลปะ เรียนเต้น เรียนแต่งหน้า อะไรพวกนี้" ทิพวรรณเอ่ยถาม ขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารค่ำร่วมกันกับ บาร์รอนสามีชาวอังกฤษของเธอ"ยูมิอยากเรียนแต่งหน้าค่ะ" ยลดาตอบทิพวรรณด้วยรอยยิ้มที่สดใส"ได้สิ คุณทิพย์จะจัดการให้"แต่เมื่อต้องอยู่ตามลำพังภายในห้องนอนหยดน้ำตาก็จะพรั่งพรูออกมา เธอยังคงรักและคิดถึงเขาไม่เคยเปลี่ยน ถึงจะตัดสินใจจากเขามาโดยไม่ได้ร่ำลา แต่ทุกความรู้สึกที่มีต่อเขามันยังคงเหมือนเดิมขณะที่ยลดากำลังเดินออกมาจากสถาบันสอนแต่งหน้า เธอเดินไปตามถนนที่ขายของที่ระลึก โดยมีบอดี้การ์ดสองนายคอยตามคุ้มกันอยู่ห่างๆ ก่อนที่จะหยุดนิ่งเมื่อถูกคนตัวสูงที่คุ้นเคยยืนขวางยล
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 38 คำว่ารัก [1]
ตรัยคุณเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอนที่คอนโดมิเนียม ไม่ยอมออกไปไหน ไม่ไปทำงาน และไม่พูดกับใครทั้งนั้น เหมือนคนไร้ชีวิตและกำลังจะตาย เพราะขาดลมหายใจของชีวิตในทุกวันเขาเอาแต่นอนอยู่บนเตียงที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาซิมป์สันส์ของยลดา เสื้อผ้าทุกตัว ของใช้ทุกชิ้นเขามักจะเอามากอด เอามาสูดดมกลิ่นของเธอเพื่อให้คลายความคิดถึง"พี่เดย์รักยูมิ กลับมาหาพี่เดย์ได้ไหมคนดีของพี่เดย์"ร่างกายของเขาซูบผอมลงอย่างรวดเร็ว เขากำลังตายทั้งเป็นอย่างทรมานใจเป็นที่สุด ผลของความปากหนัก ปากแข็ง ความร้ายกาจ กำลังเล่นงานเขาวินกับบาสที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาดูแล คอยหาข้าวหาน้ำให้กิน ถึงแม้ว่าในแต่ละมือจะกินไม่เคยเกินสองคำก็ตาม อย่างไรเขาทั้งสองคนก็ต้องเข้ามาดูแล เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังตรัยคุณคงต้องตายเพราะอดข้าวอดน้ำเป็นแน่"เฮียเดย์ เฮียจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน นี่มันก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ" บาสเอ่ยถามคนที่เอาแต่นอนหมดอาลัยตายอยากบนเตียงด้วยน้ำเสียงห่วงใยระคนเหนื่อยใจ ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของตรัยคุณ บาสได้แต่ถอนหายใจกับวิน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี"คุณแทน" วินพูดขึ้น เมื่อแทนไทเดินเข้ามาในห้องนอน"มันเป็นยังไงบ้า
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 37 แตกสลาย [2]
ยลดาถูกส่งตัวไปประเทศอังกฤษภายในวันนั้นด้วยเที่ยวบินพิเศษ เธอถูกส่งตัวเข้ารับการรักษายังโรงพยาบาลที่ดีที่สุด และได้รับการดูแลเป็นอย่างดีทิพวรรณแจ้งเรื่องนี้ให้ไซโตะรับทราบ และเขาก็บินตรงไปยังประเทศอังกฤษพร้อมกับนามิยะเพื่อไปดูแลลูกสาวที่บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจตรัยคุณตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย กวาดตามองหาร่างเล็กที่เขานอนกอดไว้ ก่อนที่จะหลับไป"ยูมิ! ยูมิ!" ตรัยคุณลุกขึ้นจากเตียงเดินหายลดาทั่วห้อง แต่ก็ไม่พบเธอตรัยคุณมองไปยังร่องรอยบนเตียง หัวใจของเขากระตุกวูบ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาทำกับผู้หญิงที่เขารักแบบนี้ได้อย่างไร"คุณทิพย์" เขารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปบ้านของแทนไททันทีเอี๊ยด!!!"มาไวกว่าที่คิดนะ แต่ก็ช้าไป" ทิพวรรณพูดขึ้นเมื่อตรัยคุณก้าวเท้าลงจากรถ ทุกคนที่ยืนรอมาพักใหญ่ต่างมองเขาด้วยสายตาที่ผิดหวังในสิ่งที่เขาทำ โดยเฉพาะผู้เป็นป้าแท้ๆ"คุณทิพย์หมายความว่ายังไงครับ แล้วยูมิอยู่ที่ไหน""เดย์ยังกล้าถามหายูมิอีกเหรอ ทำไมถึงทำกับยูมิได้ขนาดนี้นะ ป้าเลี้ยงเดย์มาเคยสอนให้เดย์ทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้หรือไง" ป้าแช่มต่อว่าทั้งน้ำตา พร้อมทั้งเข้าไปทุบตีหลานชายด้วยความโกรธ และผิดหวัง"ผม
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 37 แตกสลาย [1]
ยลดาลืมตาขึ้นหลังจากตรัยคุณหลับใหลไปได้สักพักด้วยความอ่อนเพลีย หมดเรี่ยวหมดแรง เพราะเขาพึ่งหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนกับเธอ ลำแขนแกร่งยังคงโอบกอดเธอไว้เธอค่อยๆ ยกแขนของเขาออก แล้วหยัดตัวลุกขึ้นด้วยความเจ็บระบมปวดร้าวไปทั้งตัว โดยเฉพาะใจกลางความเป็นสาวที่บอบช้ำยิ่งกว่าส่วนไหนๆ ดวงตากวาดมองร่องรอยต่างๆ ที่เขาทำไว้ เตียงนอนที่เต็มไปด้วยคราบเลือดปะปนน้ำขาวขุ่นเป็นวงกว้าง เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น รวมถึงชุดชั้นในที่ไม่สามารถสวมใส่ได้อีกเธอกัดฟันข่มความเจ็บปวดค่อยๆ ตวัดเรียวขาที่มีแต่รอยคมเขี้ยวของคนที่กำลังหลับสนิทลงจากเตียง แค่เพียงเท้าแตะถึงพื้นร่างเล็กก็ทรุดฮวบลงไป"อ๊ะ...อุ๊บ!" มือเล็กถูกยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกมาเพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเสียก่อนร่างเล็กฝืนลุกขึ้นอีกครั้งทั้งน้ำตา เดินไปยังตู้เสื้อผ้าของเขา หยิบเสื้อตัวใหญ่ที่สามารถปิดร่องรอยตามตัวของเธอได้ ดวงตาจ้องมองไปยังคนตัวโตบนเตียง น้ำตาก็หลั่งไหลออกมาไม่หยุด เธอกัดฟันเดินออกไปจากห้องของเขา เพื่อไปหาคนที่จะพาเธอไปให้พ้นจากคนใจร้ายก๊อกๆๆ"ใคร?" เสียงทิพวรรณดังออกมาจากในห้อง เมื่อเธอถูกรบกวนในเวลาเกือบรุ่งสาง"คุณท
รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย ตอนที่ 36 บ้าคลั่ง [2]
พลั่ก!"ตั้น!!!" ยลดาร้องด้วยความตกใจเมื่อตั้นถูกตรัยคุณชกเข้าไปที่หน้าอย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น"พี่เดย์!! ทำบ้าอะไร ชกตั้นทำไม""เป็นห่วงมันมากหรือไง" ตรัยคุณตวาดยลดาเสียงดังลั่น"คุณกำลังเข้าใจผิด" ตั้นลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะพูดออกมา"เข้าใจผิดเหรอ แล้วที่ร้องเพลงบอกรักต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน แล้วที่มายืดกอดพลอดรักกันตรงนี้ มึงจะให้กูเข้าใจว่ายังไง""พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม" ยลดาเข้ามากอดแขนของเขาไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะเข้าไปทำร้ายตั้นอีก"ฉันฟังเธอแน่ แต่ฟังเสียงครางของเธอบนเตียงนะ" ตรัยคุณมองยลดาด้วยแววตาแข็งกร้าว ที่แฝงไปด้วยความโกรธ และเจ็บปวด เมื่อพูดจบ เขาก็กระชากแขนของเธออย่างแรงออกไปยังรถของเขาตุ๊บ!!!"โอ๊ย! พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม"ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ้นไม่มีชิ้นดี ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กของเธอทันทีแควก!!แพนตี้ตัวจิ๋วถูกเขากระชากออกอย่างแรง ร่างเล็กดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้"กล้ามาก เธอกล้ามากที่มาสวมเขาให้ฉั

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

DMCA.com Protection Status