รุ่งเช้าแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง เบียร์ที่นั่งหลับอยู่ข้างเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงขยับตัวของเนย เขาหันไปมองร่างบางที่เริ่มขยับพลิกตัวบนเตียง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆเนยรู้สึกตัวราวกับเพิ่งหลุดพ้นจากความฝันร้าย ความหนักอึ้งในร่างกายลดลง แต่ความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้กับฤทธิ์ยายังคงมีอยู่ เมื่อดวงตาปรับแสงได้ เธอก็เห็นเพดานห้องที่ไม่คุ้นตา รู้สึกได้ว่าร่างกายเธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของผู้ชายแทนชุดที่เธอใส่เมื่อคืน ก่อนที่เธอจะเริ่มรู้สึกได้ถึงความร้อนวูบวาบที่ค่อยๆ หายไป“ฉันอยู่ที่ไหน...” เนยพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“คอนโดฉัน” เบียร์ตอบกลับเบา ๆ เขารีบขยับตัวมาประคองเธอให้ลุกขึ้นนั่งอย่างระมัดระวัง“ทานน้ำก่อนสิ” เบียร์พูดพลางส่งแก้วน้ำให้เธอเนยยกแก้วน้ำขึ้นจิบช้า ๆ ขณะที่มือยังสั่นเล็กน้อยจากความเหนื่อยล้า เธอค่อย ๆ นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ความทรงจำกลับมาทีละนิด ภาพเหตุการณ์ในผับที่เธอโดนยาเริ่มชัดเจนขึ้นในความคิด หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อคิดถึงความรู้สึกที่ต้องต่อสู้กับฤทธิ์ยาที่ควบคุมไม่ได้“เมื่อคืน...เกิดอะไรขึ้น” เนยถามเบา ๆ ขณะที่ความทรงจำเ
เมื่อเนยเดินออกมาจากห้องนอน เธอเห็นเบียร์นั่งอยู่หน้าแล็ปทอป สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าจออย่างตั้งใจ นิ้วมือขยับรวดเร็วบนคีย์บอร์ด ข้างตัวเขามีแฟลชไดรฟ์ที่เสียบไว้ เหมือนกำลังดาวน์โหลดข้อมูลบางอย่างจากแล็ปทอป เนยเดินเข้าไปใกล้แล้วพูดขึ้นเบาๆ“นายทำอะไรอยู่?” น้ำเสียงเธอยังเต็มไปด้วยความสงสัยเบียร์สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเธอด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นว่าเนยดูดีขึ้นกว่าตอนที่เธอหมดสติไปเมื่อคืน“ดีขึ้นแล้วเหรอ? ฉันกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับผับมิสทิค เฮเว่นอยู่ มันมีบางอย่างแปลกๆ” เบียร์พูดพลางชี้ไปที่หน้าจอ ซึ่งเต็มไปด้วยข้อมูลและเอกสารที่เขาแฮ็กมาเนยชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ ๆ และเห็นข้อมูลมากมายเกี่ยวกับยา ยูโฟเรีย-เอ็กซ์ และคนที่เกี่ยวข้อง รวมถึงคาร์ล เจ้าของผับ“นายทำเรื่องแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?” เนยมองเขาด้วยสายตาทึ่งเล็กๆจู่ๆ เบียร์ก็ยื่นมือมาดึงเธอเบาๆ จนร่างบางของเนยมานั่งลงบนตักเขา โดยที่แขนของเขาโอบรอบเอวของเธอไว้อย่างแผ่วเบา สายตากรุ้มกริ่มจับจ้องเธอ“มีอีกหลายอย่างที่ฉันทำได้ แต่เธอยังไม่รู้" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ขณะที่เนยเริ่มรู้สึกถึงความใกล้ชิด ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าว
“คืนนี้เธอใส่นี่นอนไปก่อนละกัน” เบียร์ยื่นเสื้อเชิ้ตของเขาให้เนยด้วยท่าทางเรียบๆ“อ่า...แล้วกางเกงล่ะ?” เนยถามอย่างเก้ๆ กังๆ ขณะรับเสื้อมาจากมือเขา“เสื้อมันยาวพอ...ไม่ต้องห่วง” เบียร์ตอบสั้นๆ พร้อมกับยิ้มมุมปาก เหมือนกับจงใจทิ้งบรรยากาศกำกวมไว้ให้เธอคิดเนยหันไปมองเสื้อในมือ ขณะที่ใบหน้ารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แม้พยายามทำหน้าเรียบเฉย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกขัดเขิน“ไปอาบน้ำสิ จะได้รีบพักผ่อน” เบียร์พูดต่ออย่างไม่ใส่ใจ แต่สายตายังคงจับจ้องมาที่เธอเนยถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เธอรู้สึกถึงสายตาของเขาที่มองตามหลังมา ทำให้ใจเต้นแรงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่เนยยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ สายตาจับจ้องที่เงาสะท้อนของตัวเองในกระจก เธอสวมเสื้อเชิ้ตของเบียร์ที่ยาวพอจะคลุมร่างกายได้ แต่ก็ยังเผยให้เห็นเรียวขาขาวของเธอ ขณะที่เธอใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมเปียกๆ ที่เพิ่งสระเสร็จ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่ยังคงลอยอยู่ในอากาศ ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย แต่ในใจของเธอกลับไม่สงบเลยสักนิด‘เมื่อคืนนายเป็นคนเปลี่ยนเสื้อให้ฉันใช่มั้ย...’ความคิดของเนยวนเวียนอยู่ในหัว เธอจำได้รางๆ ว่าตอนที่หมดสติไป
“อ๊ะ..อ๊าย..เดี๋ยว..แฮ่กๆๆ ...พะ..พอแล้ว..อื๊อ..อ๊าย!”เนยครางเสียงหวานกระเส่าขณะหายใจหอบ เมื่อเบียร์ไม่หยุดแม้ว่าเธอจะถึงจุดสุดยอดไปแล้ว ร่างกายของเธอยังไม่ทันได้พักหายใจ แต่เขากลับไม่ปล่อยให้เธอได้พัก ลิ้นของเขากดลงลึกอีกครั้ง ทำให้ร่างกายของเธอสะดุ้งขึ้นมาอย่างแรงเธอครางออกมาอย่างหนักหน่วง เมื่อเขายังคงเคลื่อนไหวลิ้นของเขาอย่างต่อเนื่อง จนร่างกายของเธอตอบสนองอย่างแรงกล้าอีกครั้ง เบียร์เลื่อนมือขึ้นจับสะโพกของเธอแน่น ไม่ยอมให้เธอขยับหนี ลิ้นของเขายังคงไล้ผ่านทุกจุดอ่อนไหวของเธออย่างชำนาญเนยสั่นสะท้าน เมื่อเขากดลิ้นลึกขึ้นในจังหวะที่เร่งเร้า ความเสียวซ่านที่เพิ่งจางหายกลับพุ่งขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว“ฉันยังไม่พอ...” เบียร์กระซิบเสียงกระเส่า ก่อนจะกดลิ้นลงไปอีกครั้ง สัมผัสนั้นทำให้ร่างกายของเธอเกร็งแน่นอย่างไม่อาจต้านทานได้ เขาลากลิ้นผ่านจุดอ่อนไหวของเธออย่างลื่นไหล ไม่หยุดแม้ว่าเธอจะเกร็งสะท้านจากความสุขที่ท่วมท้น ทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้เธอไม่อาจกลั้นเสียงครางที่หลุดออกมา ร่างกายของเธอถูกปลุกเร้าอย่างต่อเนื่อง จนแทบหยุดตัวเองไม่ได้เบียร์ยังคงเคลื่อนไหว
เนยหอบหายใจแรง ร่างกายยังคงสั่นสะท้าน เมื่อเบียร์ถอนตัวออกมา แต่ดวงตาของเขายังเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ราวกับว่าครั้งเดียวไม่เพียงพอสำหรับเขา“อื้อ...” เนยหายใจหนักหน่วง ขณะที่เบียร์ก้มลงจูบเธออีกครั้ง จูบที่เร่าร้อนและลึกซึ้ง ราวกับว่าเขายังไม่รู้สึกพอ“ฉันต้องการเธออีก...” เขากระซิบเสียงแหบพร่า มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ความร้อนในตัวเขายังคงลุกโชน ไม่ลดลงแม้แต่น้อยเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเขาค่อยๆ เลื่อนมือลงสัมผัสต้นขาของเธออีกครั้ง ความรู้สึกที่เพิ่งจะสงบลงกลับทวีความร้อนแรงขึ้นมาอีก“ดะ...เดี๋ยว...พะ..พอแล้ว” เนยพยายามยกมือขึ้นห้าม แต่เบียร์รวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอ ยึดขึ้นเหนือหัวด้วยมือข้างเดียว“อ๊ะ..อ๊า..” เนยครางออกมาอย่างเสียวสะท้าน เมื่อริมฝีปากของเขาไล้ผ่านยอดอกของเธออย่างเร่าร้อน ร่างกายของเธอเกร็งขึ้น เมื่อเขาใช้ลิ้นหมุนวนเบาๆ บนยอดอก ทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านในทันที ไม่อาจต้านทานได้“ยังไม่พอสำหรับฉัน...” เขากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ ก่อนที่ริมฝีปากจะค่อยๆ ลากลงไปตามลำคอ ทำให้เธอสั่นสะท้านอีกครั้ง“อึ๊..อื๊อ..” เนยบิดตัวด้วยความเสียว เมื่อเบียร์กดลิ้นลงบนยอดอก แล้วล
กว่าที่ทั้งคู่จะออกจากห้องน้ำได้ก็ล่วงไปถึงสองชั่วโมงเต็ม เนยแทบหมดแรงเพราะเบียร์ไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดพักให้เธอเลย ตอนนี้ทั้งสองคนกลับมาที่ห้องนอนแล้ว โดยเนยกำลังเลือกเสื้อผ้าในตู้ของเบียร์เพื่อใส่แทนชุดเดิม สายตาของเธอไล่มองเสื้อผ้าผู้ชายที่แขวนเรียงรายอยู่“กินอาหารญี่ปุ่นมั้ย?” เบียร์ถามขณะเลื่อนดูเมนูในแอปพลิเคชันเดลิเวอรี่“อื้อ อยากกินทาโกะยากิ” เนยตอบสั้น ๆ พลางหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของเบียร์ขึ้นมาทาบตัว ก่อนจะสวมมันคลุมทับร่างกาย ปลดกระดุมเม็ดบนออกสองเม็ดเพื่อให้ดูผ่อนคลายและเซ็กซี่เล็ก ๆ“เอาซาชิมิรวมด้วยไหม? ชอบแซลมอนใช่ป่ะ?” เบียร์หันมาถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“อื้ม สด ๆ นะ” เนยตอบพลางพยักหน้าเล็กน้อย ขณะเลือกกางเกงต่อ“ข้าวปั้นหน้าปลาไหล ข้าวหน้าหมูทงคัตสึล่ะ เอาด้วยมั้ย?”“ดีเลย เรากินด้วยกันนะ” เนยยิ้มให้ พลางหยิบกางเกงขาสั้นผ้าลินินสีเทาของเบียร์มาสวม แม้จะหลวมไปบ้าง แต่เธอใช้เข็มขัดของเขาคาดไว้ให้กระชับ กางเกงทำให้เธอดูทะมัดทะแมงขึ้น แต่ยังคงความสบายในการสวมใส่“ข้าวแกงกะหรี่ไก่ทอดกับราเมนทะเลเผื่อไว้ด้วยละกัน เผื่อเธอหิวทีหลัง” เบียร์พูดขณะกดสั่งอาหารเนยยืนมองต
เมื่อเนยเห็นเบียร์ขับรถออกไปจนลับสายตา น้ำเสียงเธอเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที แววตาเย็นเยียบ“เฮียล่ะ?”“รออยู่ข้างใน” เนตอบสั้น ๆ“งั้นไปกัน” เนยบอกพลางเดินนำน้องชายเข้าบ้านทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน เสียงเคนก็ดังขึ้นจากโซฟา“ยัยหนู!” เคนลุกพรวดขึ้นแล้วตรงเข้ามากอดเธอทันที“ไม่เป็นไรใช่มั้ย? เจ็บตรงไหนรึเปล่า? เกิดอะไรขึ้นบ้าง?” เขายิงคำถามรัว ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล“ใจเย็นเฮีย” เนยยิ้มเย็น มือยกขึ้นตบไหล่เคนเบา ๆ“โอเค เล่ามา” เคนถอนหายใจยาว แล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟา ขณะที่เนเดินไปหยิบน้ำเย็นมาส่งให้พี่สาวเนยเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เคนฟัง ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เจี๊ยบดันไปดื่มเครื่องดื่มที่มียาแทนเธอ จนถึงตอนที่เธอพลาดโดนยายูโฟเรีย-เอ็กซ์จากขอบแก้วเข้า โชคดีที่เบียร์อยู่ด้วย เขาจึงช่วยพาเธอออกจากผับได้ทันก่อนจะเกิดเรื่องร้ายแรงไปมากกว่านี้“เบียร์? คนที่เป็นโปรแกรมเมอร์วันนั้น? เพื่อนไอ้เนน่ะเหรอ?” เคนเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ“อื้อ” เนยพยักหน้าตอบสั้น ๆ ขณะที่เนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ“แล้วข้อมูลที่เราส่งมาให้เฮีย…เอามาจากไหน?” เคนถามด้วยความสงสัย น้ำเสียงเริ่มจริ
ตอนเย็น เนยที่กำลังเลือกซื้อของอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างเพลินๆ เธอเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ชั้นวางของเครื่องปรุง ขณะที่เนยกำลังเอื้อมมือหยิบซอสเครื่องปรุงจากชั้นบนสุด เธอขยับตัวขึ้นไปยืนเขย่งปลายเท้า แต่ยังเอื้อมไปไม่ถึงซอสปรุงรสที่เธอต้องการ จู่ๆ มือใหญ่ของใครบางคนก็หยิบขวดซอสที่เธอต้องการลงมาให้“ต้องการตัวช่วยล่ะสิ?” เสียงทุ้มต่ำที่เธอคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ“นาย...มาได้ไงเนี่ย?” เธอถามด้วยความเซอร์ไพรส์“ก็แค่...มาช้อปปิ้งเหมือนกัน” เบียร์ตอบพร้อมยักไหล่“บังเอิญอะไรขนาดนั้น?” เนยหรี่ตามองเขาอย่างสงสัยเบียร์หัวเราะเบาๆ“บังเอิญน่ะสิ ก็ที่นี่ของเยอะดีเลยแวะมา แถมเธอก็มาช้อปปิ้งอยู่ที่นี่บ่อย ๆ ไม่ใช่เหรอ?” เบียร์ตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ ขณะวางขวดซอสลงในตะกร้าเนยมองเขานิ่งๆ ก่อนจะพึมพำเบาๆ“ก็จริง แต่...ทำไมมันดูแปลกๆ?”“เธอคิดไปเองน่ะสิ” เบียร์หัวเราะเบา ๆ พลางยื่นมือไปหยิบตะกร้าจากมือเธอ“เดี๋ยวฉันช่วยถือของให้ จะได้ไม่เมื่อยมือไง” เขาพูดพร้อมยิ้มกวน ๆ“อืม...ก็ดี” เนยยอมให้เขาช่วยถือของแบบไม่ทันตั้งตัว“ซื้ออะไรอีกล่ะ?” เบียร์ถาม ดวงตาคมพราวระยับมองเธอด้วยความสนใจ“เอ้อ...ก็ว่าจะซื