23.เชื่อเถอะนะ

สัมผัสเร่าร้อนจบลงไปแล้ว ร่างกายที่เคยเป็นของเธอเพียงผู้เดียว กลายเป็นของเค้าไปแล้วครึ่งหนึ่ง รอยจูบเร่าร้อนทิ้งรอยแดงฝากรักเอาไว้ที่เนินอก และหน้าท้องแบนราบ จนเธอรู้สึกถึงความเป็นหนึ่งเดียวของเค้าและเธอ

“อาบน้ำไหม จะได้ทานข้าว “ เค้าลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอขึ้นมา พาเดินไปที่ห้องน้ำ แล้ววางเธอที่หน้ากระจก

“ผมมีความสุขมากนะ รุ้งรู้ไหม” คำหวานที่เค้าบอกทำให้เธอใจละลาย

“รุ้งก็มีความสุขเพราะอิฐนะคะ” เธอยิ้มแล้วกอดเค้าเอาไว้

“รักรุ้งไปนานๆนะคะ อย่านอกใจรุ้งเด็ดขาดรุ้งไม่มีวันจะให้อภัยอิฐแน่ “ เธอบอกกับเค้า ด้วยสายตาเว้าวอน

“อ้อนแบบนี้ สงสัยต้องต่ออีกรอบละมั้ง “ เค้าจูบเธออีกครั้ง ดูดชิมความหวานจากริมฝีปาก ซุกไซ้คอขาว อยากจะทำรอยรักแต่ก็ไม่อยากให้เธอดูไม่ดี

กายแกร่งอุ้มเธอยืนชิดกับผนังห้องน้ำ ยกขาขาวขึ้นมาเกี่ยวเอวตัวเองเอาไว้ แล้วสอดใส่เข้าไปทันที

สายตาคมดุมองคนตรงหน้าแล้วยิ้มออกมา ภายในบีบรัดจนแน่นไปหมด เนื้อกระทบเนื้อเสียดสีกันเป็นจังหวะไม่มีการป้องกันใดใดมาขวางกัน เอวหนาโยกกระแทกบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม แม้จะยืนในห้องน้ำ แต่ทุกอย่างก็ดีเหลือเกิน

“อิฐขาไม่ได้ป้องกันเลย “ พราวรุ้งห้ามเสียงสั่นเพรา