“เลยวางแผนให้มีนมาที่นี่เหรอคะ”
“ใช่ พี่วางแผนจริงๆ แต่พี่... พี่อยากปรับความเข้าใจกับมีน อยากให้มีนเข้าใจพี่ให้ถูก และพี่ก็หวังที่สุดก็คือ มีนจะให้โอกาสพี่อีกครั้ง”
“มีนยกโทษให้ค่ะ ทั้งสองคนเลย แต่มีนให้โอกาสพี่ธามไม่ได้แล้วนะคะ เพราะมีนาคนนั้น... ตายไปแล้วค่ะ”
“มีนความหมายว่ายังไง”
“ก็หมายความว่า ที่มีนไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านข้อความ ไม่ตอบเฟส ตอบไลน์ ก็เพราะมีนเกิดอุบัติเหตุยังไงคะ เพราะมีนเสียใจ มีนร้องไห้ จนไม่ดูทาง แล้วรถก็ประสานงากับสิบล้อ มีนตายค่ะ พี่ธามรู้ไว้นะคะว่ามีนาคนนั้นตายไปแล้ว แต่มีนาคนนี้ที่พ่อแม่ยื้อชีวิตขึ้นมาได้ เป็นมีนาคนใหม่ ไม่ใช่คนเดิมที่ถูกผู้ชายหลอกกินไข่แดงอีกแล้วค่ะ เชิญทั้งสองคนกลับไปเถอะนะคะ และได้โปรดอย่ามายุ่งกับมีนอีก ถ้าจะไถ่โทษ ก็จงทำตามที่มีนบอก เชิญค่ะ”
หล่อนพูดทั้งที่รู้ตัวว่ากำลังสั่นไปด้วยแรงสะอื้นแม้จะไม่มีน้ำตาก็ตาม
“วันนี้พี่จะกลับก่อน แต่พี่จะไม่ยอมแพ้ พี่จะทำให้มีนกลับมารักพี่อีกให้ได้”
หล่อนเพียงมองเมินไม่อยากฟังอะไรจากธามอีก แต่ดวงตาคมเข้มของไทน์ที่มองมานิ่งๆ กลับทำให้หล่อนต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น บางอย่างที่สื่อจากสายตาเขาคือ ‘ขอโทษ’ แต่มันเต็มไปด้วยความร้อนแรงที่ทำให้หล่อนร้อนผ่าวไปทั้งร่าง
.
.
จากวันนั้นธามก็เช้าถึงเย็นถึง เพราะกลายเป็นว่าเขาวางแผนทุกอย่าง แม้แต่บ้านหลังน้อยที่หล่อนอยู่นี้ก็เป็นของเขา ตอนเช้าเขามารับหล่อนไปส่งที่ห้างสรรพสินค้าประจำจังหวัดเพราะร้านเครื่องสำอางอยู่ที่นั่น ยามเย็นเขาก็ไปรับหล่อนกลับมาที่บ้าน แม้หล่อนจะอิดออดแต่เขาก็ทำง้อจนหล่อนอายทั้งลูกน้องและลูกค้า ก็เพราะมีแต่คนมาแซวว่าสาวๆ ทั้งจังหวัดต้องอกหักจาก ‘นายหัวธาม’ คงเหลือแต่ ‘นายหัวไทน์’ คนเดียวเท่านั้นที่ยังโสด
หล่อนยอมรับว่าใจอ่อนลงมาก เพราะความใส่ใจของเขาทำให้หล่อนหวั่นไหว แต่หล่อนก็ยังอยากทิ้งเวลาให้นานกว่านี้ ยังอยากให้เขาเว้นระยะห่างระหว่างกัน และที่สำคัญหล่อนไม่รู้เลยว่าระหว่าง 6 ปีที่ห่างกันไป เขามีใครหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขาตามติดหล่อนจนกระดิกไปไหนไม่ได้ จนมาถึงบ้าน หล่อนก็เปิดฉากทันที
“พี่ธาม! มีนไม่ชอบเลยนะ พี่เลิกตามรับตามส่งมีนสักที มีนอายคนอื่นเขา มีนมาทำงานนะพี่ มีนอยากให้ลูกน้องเคารพเชื่อฟัง ไม่ใช่เห็นพี่ทำกับมีนแบบนี้”
“แต่พี่รักมีนนี่นา พี่อยากดูแลมีนยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย อยากอยู่กับมีนตลอดเวลา”
“แล้วพี่ไม่ไปทำงานทำการหรือไง มาเฝ้ามีนอยู่ได้”
“ทำสิ ก็พี่ทำตอนที่พี่รับส่งมีนเสร็จแล้วไง”
มีนากลอกตามองบน รู้อยู่หรอกว่าเขารวย และตอนนี้เขารับหน้าที่คุมงานก่อสร้างตลาดและอาคารพาณิชย์ซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัว ส่วนไทน์นั้นดูแลแพปลา สวนยาง สวนปาล์ม เหมือนพี่น้องสองคนจะแบ่งหน้าที่
แนวคุมงานคุมคนที่ต้องการความละเอียดจะเป็นธาม
ส่วนแนวลุยๆ ลูกทุ่งๆ จะเป็นไทน์
เพราะอย่างนั้นเขาจึงดูดิบกว่าเถื่อนกว่า แค่คิดถึงสายตาร้อนแรงที่เขามองหล่อนในวันนั้น ทั่วทั้งร่างก็ร้อนผ่าว
มีนาพยายามปรับความคิดให้อยู่แต่คนตรงหน้า เพราะนี่คืออีกสิ่งที่น่าละอายใจ หล่อนไม่อาจลืมได้ว่า ไทน์เห็นร่างเปล่าเปลือยของหล่อนหมดแล้วเช่นกัน
“มีน... ตามใจพี่เถอะนะ พี่รักมีนนะ”
เสียงทุ้มของธามทำให้หล่อนตื่นจากภวังค์
“พี่ธาม... เมื่อไรพี่จะเข้าใจสักทีว่าเราจบกันแล้ว เราเลิกกันแล้วนะ”
“ตอนไหนล่ะมีน พี่ไม่รู้เลยว่าเราเลิกกันตอนไหน คืนนั้น... พี่มีความสุขมากเลยนะ และพี่ก็รู้ว่ามีนก็มีความสุข”
“บ้า! พี่อย่ามาพูดแบบนี้กับมีนนะ ออกไปเลย ออกไป มีนจะพักผ่อนแล้ว”
มีนาต้องไล่เขาออกไปให้เร็วที่สุด เพราะน้ำเสียงกระเส่าของเขานั้นกำลังทำให้หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ ความสุขนั้นใครว่าหล่อนจดจำไม่ได้ หล่อนจำได้ดีทีเดียว ‘สวรรค์บนดิน’ มีจริง หล่อนรับรู้ได้หลายครั้งทีเดียว ทุกจังหวะที่ความยิ่งใหญ่นั้นสอดแทรก หล่อนก็ต้องกรีดร้องเพื่อระบายความเสียว ทั้งช่วงจังหวะที่เขาแทรกเข้าและช่วงที่เขาชักออก ความรู้สึกนั้นยังติดตามให้หล่อนต้องปลดเปลื้องระบายออกด้วยตัวเองแทบทุกวัน และตอนนี้พี่ธามกำลังจะทำแบบนั้นกับหล่อนอีก เขาก้าวเข้าหา ในขณะที่หล่อนถอยหลังกรู
“พี่ธาม... ไม่นะ ห้ามทำอะไรมีนนะ ไม่งั้นมีนจะร้องให้คนช่วย พี่ธาม! อื้อ...”
ร่างสูงที่ก้าวพรวดเข้าหาทำให้มีนาร้องด้วยความตกใจ ก่อนร่างบางจะถูกดันชิดติดฝาผนังพร้อมกับริมฝีปากอุ่นจัดจาบจ้วงลงมา ดวงตาสวยหวานเบิกกว้างมองผู้ชายที่พรากความสาวของหล่อนไปเมื่อ 6 ปีก่อน และตอนนี้เขาจะทำมันอีกครั้ง ... ใช่ไหม
กำปั้นน้อยๆ ทุบลงที่แผงอกกว้างที่เขาไม่ได้กระเทือนเลยสักนิด ก่อนจะถูกรวบตรึงไว้กับผนังบ้าน ให้ทุกครั้งที่หล่อนดิ้นรนกลายเป็นอกอิ่มเสียดสีอกเขา
ปากเสียดสีปาก อกก็เสียดสีอก และตรงนั้นที่แข็งขึ้นเป็นลำของเขาก็เสียดสี
พี่ธามตั้งใจบดเบียดมันเข้ามาหา
มีนาสั่นสะท้านเป็นเจ้าเข้า จากที่ต่อต้านไม่ยอม กลับกลายเป็นอ่อนระทวย ฝ่ามือที่ถูกตรึงไว้กับผนังห้อง โอนอ่อนขึ้นคล้องรอบลำคอเขา และร่างสูงของพี่ธามที่แทรกเข้ามาในระหว่างขา ก็รั้งให้หล่อนขึ้นไปเกยเข้าเอวเขาอย่างง่ายดาย ทุกจังหวะที่ปลายลิ้นของพี่ธามสอดแทรกก็คล้ายเขาจะช่วงชิงตัวตนของหล่อนออกไปจนหมดสิ้น เพราะสิ่งนี้แหละที่หล่อนรอคอย เสี้ยวลึกๆ ที่หลบซ่อนอยู่ในความโกรธเกรี้ยวตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันอีกครั้ง หล่อนคาดหวังว่าจะมีวันนี้ วันที่เขาจะพาหล่อนขึ้นสวรรค์บนดินอีกครั้ง แม้มันจะดูไร้ยางอาย แต่หล่อนก็อยากเหลือเกิน และตอนนี้หล่อนก็ตื่นเต้นที่สุด เพราะครั้งนี้หล่อนไม่ได้สมยอม หล่อนต่อต้าน การต่อต้านดิ้นรนไม่ยอม เพื่อให้เขาใช้กำลังเล็กๆ น้อยๆ กับหล่อน ซี้ด... ทำไมหล่อนเสียวมากมายอย่างนี้... “มีนจ๋า.. ร้อนแรงเหลือเกิน” เสียงพี่ธามพึมพำนั่นทำให้มีนารู้ตัวว่าหล่อนเองที่เป็นฝ่ายกอดคอและจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน ทุกสิ่งเหมือนหยุดเคลื่อนไหว หล่อนชะงัก ถอนจูบออกอย่างเร็ว ดวงตาตื่นๆ มองเขาอย่างตกใจที่หล่อนเผลอตัวตอบสนอง และตอนนี้หล่
“อูย... มีนจ๋า... นมใหญ่สุดๆ ใหญ่กว่าเดิมด้วยนะ มันมือมากเลย” เสียงเขาครางงึมงำว่าถูกใจพลางขยำเต้าหล่อนเต็มมือ นั่นยิ่งทำให้หล่อนสะท้านมากขึ้นอีก รอยยิ้มน้อยๆ ระบายออกอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ ก็ใช่ที่นมหล่อนใหญ่ขึ้น เพราะหล่อนไม่ได้เป็นดอกไม้แรกแย้มคนนั้นอีกแล้ว แต่ตอนนี้หล่อนเป็นดอกไม้เบ่งบานเต็มที่ สมบูรณ์ทุกสัดส่วน แค่หล่อนเปลื้องผ้าหน้ากระจก หล่อนยังอดชื่นชมรูปร่างของตัวเองไม่ได้ ก็สัดส่วน 35-24-35 ไม่ได้หากันง่ายๆ และตอนนี้ดอกไม้ของหล่อนก็อยากมีเขาแตะต้อง “พี่ธาม...” มีนาผวาร้องเมื่อพี่ธามรั้งชายเสื้อหล่อนขึ้นแล้วรูดออกจากทางศีรษะ บราเซียก็เช่นกัน จนท่อนบนของหล่อนเปล่าเปลือย อกอวบใหญ่แนบชิดกับแผงอกแน่น และสายตาของเขาที่มองอกอวบใหญ่ของหล่อนกับอาการกัดริมฝีปากอย่างมันเขี้ยวนั้นก็ยิ่งทำให้มีนาเร่าร้อน “น่ากินที่สุดเลยมีนจ๋า” พี่ธามไม่พูดเปล่าแต่กลับอ้าปาก ‘กิน’ “ซี้ด... พี่ธาม... อื้อ...” มีนาผวาแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากเขา เพราะพี่ธามอ้าอมยอดอกของหล่อนเอาไว้ ดูดเบาๆ แต่เลียแรงๆ เร็วๆ จนหล่อนดิ้นพล่าน ตรงส่วนนั
‘มีนา’ หญิงสาววัย 28 ปี ในชุดสูทสีครีมเข้ารูปงดงามพาร่างงามระหงก้าวออกจากสนามบินประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคใต้ของไทย ดวงตาสวยหวานที่ถูกปกปิดด้วยแว่นกันแดดอันโตมองฝ่าเปลวแดดร้อนระอุตรงไปยังถนนด้านนอก พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หล่อนไม่ชอบที่นี่เลย แต่หล่อนเป็นผู้จัดการฝ่ายขายของ ‘เครื่องสำอาง’ นำเข้ายี่ห้อหนึ่ง ทำให้หล่อนต้องย้ายไปดูแลสาขา จังหวัดละ 1 เดือน ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะขึ้นเหนือหรือไปอีสาน หล่อนก็ไม่เกี่ยง แต่หล่อนไม่ชอบภาคใต้ ไม่อยากลงใต้ เพราะเหตุผลส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้ แม้จะพยายามเลี่ยงหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ก็ไม่รอด เพราะพี่ผู้จัดการร้านอีกคนลาคลอด เหตุผลที่บอกใครไม่ได้... ก็จะบอกใครได้ล่ะว่าหล่อนถูกหนุ่มใต้ ‘เจาะไข่แดง’ มีนานั่งรถแท็กซี่จากสนามบินไปที่พัก ซึ่งทางบริษัทจัดเตรียมเอาไว้ให้สำหรับ 1 เดือนเต็มที่หล่อนต้องอยู่ที่นี่ ดวงตาคู่สวยมองผืนน้ำ ผืนฟ้าที่เห็นอยู่ด้านข้าง หัวใจหวิวโหวงกับความสวยงามนั้น อีกความลับก็คือ หล่อนชอบทะเล แต่เพราะความทรงจำอันโหดร้าย หล่อนจึงแสร้งเกลียด!! ระหว่างทางที่แท็กซี่พาหล่อนโลดแล่นอยู
บ้านสวยริมชายหาดแบบนี้ จะเป็นบ้านพักของเซลล์อย่างหล่อนเหรอ แม้จะเป็นผู้จัดการแต่งบประมาณเช่าบ้านระยะเวลา 1 เดือนแค่ 5 พันบาท เพียงพอสำหรับเช่าบ้านหลังนี้เหรอ “พี่คะ ผิดหลังหรือเปล่าคะ” “ไม่นะครับ สองทับยี่สิบสอง ก็ถูกแล้วนะครับ ดูสิครับ ตรงตามที่คุณผู้หญิงให้ที่อยู่มาเลย” จริงอย่างที่พี่คนขับแท็กซี่บอก ชื่อที่อยู่ที่หล่อนจดมา กับเลขที่หน้าบ้านนั้นตรงกัน ไม่ผิดหลังแน่ มีนาจ่ายเงินค่าโดยสารหลังจากที่พี่คนขับยกกระเป๋าลงจากรถให้หล่อนเรียบร้อยแล้ว มือจับหูจูงกระเป๋าก้าวเข้าสู่รั้วไม้สีขาวที่เปิดไว้รอคอย และประตูบ้านที่เปิดอ้าไว้ก็แปลว่ามีคนอยู่ หล่อนตัดสินใจก้าวเข้าไป หากผิดหลังจริงก็แค่เรียกแท็กซี่คันใหม่ให้พาไปหาบ้านหลังที่ถูก ก็เท่านั้น เพราะผ่านความตายมาแล้วอย่างหล่อน ไม่มีสิ่งใดๆ ในโลกที่น่ากลัวอีกแล้ว แต่ในทันทีที่หล่อนก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้าย คนที่เดินออกมาจากด้านในของตัวบ้าน กลับทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนพบกับความตาย ทั้งๆ ที่ยังหายใจ ผู้ชายร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าหาหล่อน ใบหน้าหล่อจัดสไตล์หนุ่มลูกครึ่งมีรอยยิ้มร
“อูย... มีนจ๋า... นมใหญ่สุดๆ ใหญ่กว่าเดิมด้วยนะ มันมือมากเลย” เสียงเขาครางงึมงำว่าถูกใจพลางขยำเต้าหล่อนเต็มมือ นั่นยิ่งทำให้หล่อนสะท้านมากขึ้นอีก รอยยิ้มน้อยๆ ระบายออกอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ ก็ใช่ที่นมหล่อนใหญ่ขึ้น เพราะหล่อนไม่ได้เป็นดอกไม้แรกแย้มคนนั้นอีกแล้ว แต่ตอนนี้หล่อนเป็นดอกไม้เบ่งบานเต็มที่ สมบูรณ์ทุกสัดส่วน แค่หล่อนเปลื้องผ้าหน้ากระจก หล่อนยังอดชื่นชมรูปร่างของตัวเองไม่ได้ ก็สัดส่วน 35-24-35 ไม่ได้หากันง่ายๆ และตอนนี้ดอกไม้ของหล่อนก็อยากมีเขาแตะต้อง “พี่ธาม...” มีนาผวาร้องเมื่อพี่ธามรั้งชายเสื้อหล่อนขึ้นแล้วรูดออกจากทางศีรษะ บราเซียก็เช่นกัน จนท่อนบนของหล่อนเปล่าเปลือย อกอวบใหญ่แนบชิดกับแผงอกแน่น และสายตาของเขาที่มองอกอวบใหญ่ของหล่อนกับอาการกัดริมฝีปากอย่างมันเขี้ยวนั้นก็ยิ่งทำให้มีนาเร่าร้อน “น่ากินที่สุดเลยมีนจ๋า” พี่ธามไม่พูดเปล่าแต่กลับอ้าปาก ‘กิน’ “ซี้ด... พี่ธาม... อื้อ...” มีนาผวาแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากเขา เพราะพี่ธามอ้าอมยอดอกของหล่อนเอาไว้ ดูดเบาๆ แต่เลียแรงๆ เร็วๆ จนหล่อนดิ้นพล่าน ตรงส่วนนั
มีนาสั่นสะท้านเป็นเจ้าเข้า จากที่ต่อต้านไม่ยอม กลับกลายเป็นอ่อนระทวย ฝ่ามือที่ถูกตรึงไว้กับผนังห้อง โอนอ่อนขึ้นคล้องรอบลำคอเขา และร่างสูงของพี่ธามที่แทรกเข้ามาในระหว่างขา ก็รั้งให้หล่อนขึ้นไปเกยเข้าเอวเขาอย่างง่ายดาย ทุกจังหวะที่ปลายลิ้นของพี่ธามสอดแทรกก็คล้ายเขาจะช่วงชิงตัวตนของหล่อนออกไปจนหมดสิ้น เพราะสิ่งนี้แหละที่หล่อนรอคอย เสี้ยวลึกๆ ที่หลบซ่อนอยู่ในความโกรธเกรี้ยวตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันอีกครั้ง หล่อนคาดหวังว่าจะมีวันนี้ วันที่เขาจะพาหล่อนขึ้นสวรรค์บนดินอีกครั้ง แม้มันจะดูไร้ยางอาย แต่หล่อนก็อยากเหลือเกิน และตอนนี้หล่อนก็ตื่นเต้นที่สุด เพราะครั้งนี้หล่อนไม่ได้สมยอม หล่อนต่อต้าน การต่อต้านดิ้นรนไม่ยอม เพื่อให้เขาใช้กำลังเล็กๆ น้อยๆ กับหล่อน ซี้ด... ทำไมหล่อนเสียวมากมายอย่างนี้... “มีนจ๋า.. ร้อนแรงเหลือเกิน” เสียงพี่ธามพึมพำนั่นทำให้มีนารู้ตัวว่าหล่อนเองที่เป็นฝ่ายกอดคอและจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน ทุกสิ่งเหมือนหยุดเคลื่อนไหว หล่อนชะงัก ถอนจูบออกอย่างเร็ว ดวงตาตื่นๆ มองเขาอย่างตกใจที่หล่อนเผลอตัวตอบสนอง และตอนนี้หล่
“เลยวางแผนให้มีนมาที่นี่เหรอคะ” “ใช่ พี่วางแผนจริงๆ แต่พี่... พี่อยากปรับความเข้าใจกับมีน อยากให้มีนเข้าใจพี่ให้ถูก และพี่ก็หวังที่สุดก็คือ มีนจะให้โอกาสพี่อีกครั้ง” “มีนยกโทษให้ค่ะ ทั้งสองคนเลย แต่มีนให้โอกาสพี่ธามไม่ได้แล้วนะคะ เพราะมีนาคนนั้น... ตายไปแล้วค่ะ” “มีนความหมายว่ายังไง” “ก็หมายความว่า ที่มีนไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านข้อความ ไม่ตอบเฟส ตอบไลน์ ก็เพราะมีนเกิดอุบัติเหตุยังไงคะ เพราะมีนเสียใจ มีนร้องไห้ จนไม่ดูทาง แล้วรถก็ประสานงากับสิบล้อ มีนตายค่ะ พี่ธามรู้ไว้นะคะว่ามีนาคนนั้นตายไปแล้ว แต่มีนาคนนี้ที่พ่อแม่ยื้อชีวิตขึ้นมาได้ เป็นมีนาคนใหม่ ไม่ใช่คนเดิมที่ถูกผู้ชายหลอกกินไข่แดงอีกแล้วค่ะ เชิญทั้งสองคนกลับไปเถอะนะคะ และได้โปรดอย่ามายุ่งกับมีนอีก ถ้าจะไถ่โทษ ก็จงทำตามที่มีนบอก เชิญค่ะ” หล่อนพูดทั้งที่รู้ตัวว่ากำลังสั่นไปด้วยแรงสะอื้นแม้จะไม่มีน้ำตาก็ตาม “วันนี้พี่จะกลับก่อน แต่พี่จะไม่ยอมแพ้ พี่จะทำให้มีนกลับมารักพี่อีกให้ได้” หล่อนเพียงมองเมินไม่อยากฟังอะไรจากธามอีก แต่ดวงตาคมเข้มของไทน์ที่มองมา
บ้านสวยริมชายหาดแบบนี้ จะเป็นบ้านพักของเซลล์อย่างหล่อนเหรอ แม้จะเป็นผู้จัดการแต่งบประมาณเช่าบ้านระยะเวลา 1 เดือนแค่ 5 พันบาท เพียงพอสำหรับเช่าบ้านหลังนี้เหรอ “พี่คะ ผิดหลังหรือเปล่าคะ” “ไม่นะครับ สองทับยี่สิบสอง ก็ถูกแล้วนะครับ ดูสิครับ ตรงตามที่คุณผู้หญิงให้ที่อยู่มาเลย” จริงอย่างที่พี่คนขับแท็กซี่บอก ชื่อที่อยู่ที่หล่อนจดมา กับเลขที่หน้าบ้านนั้นตรงกัน ไม่ผิดหลังแน่ มีนาจ่ายเงินค่าโดยสารหลังจากที่พี่คนขับยกกระเป๋าลงจากรถให้หล่อนเรียบร้อยแล้ว มือจับหูจูงกระเป๋าก้าวเข้าสู่รั้วไม้สีขาวที่เปิดไว้รอคอย และประตูบ้านที่เปิดอ้าไว้ก็แปลว่ามีคนอยู่ หล่อนตัดสินใจก้าวเข้าไป หากผิดหลังจริงก็แค่เรียกแท็กซี่คันใหม่ให้พาไปหาบ้านหลังที่ถูก ก็เท่านั้น เพราะผ่านความตายมาแล้วอย่างหล่อน ไม่มีสิ่งใดๆ ในโลกที่น่ากลัวอีกแล้ว แต่ในทันทีที่หล่อนก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้าย คนที่เดินออกมาจากด้านในของตัวบ้าน กลับทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนพบกับความตาย ทั้งๆ ที่ยังหายใจ ผู้ชายร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าหาหล่อน ใบหน้าหล่อจัดสไตล์หนุ่มลูกครึ่งมีรอยยิ้มร
‘มีนา’ หญิงสาววัย 28 ปี ในชุดสูทสีครีมเข้ารูปงดงามพาร่างงามระหงก้าวออกจากสนามบินประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคใต้ของไทย ดวงตาสวยหวานที่ถูกปกปิดด้วยแว่นกันแดดอันโตมองฝ่าเปลวแดดร้อนระอุตรงไปยังถนนด้านนอก พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หล่อนไม่ชอบที่นี่เลย แต่หล่อนเป็นผู้จัดการฝ่ายขายของ ‘เครื่องสำอาง’ นำเข้ายี่ห้อหนึ่ง ทำให้หล่อนต้องย้ายไปดูแลสาขา จังหวัดละ 1 เดือน ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะขึ้นเหนือหรือไปอีสาน หล่อนก็ไม่เกี่ยง แต่หล่อนไม่ชอบภาคใต้ ไม่อยากลงใต้ เพราะเหตุผลส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้ แม้จะพยายามเลี่ยงหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ก็ไม่รอด เพราะพี่ผู้จัดการร้านอีกคนลาคลอด เหตุผลที่บอกใครไม่ได้... ก็จะบอกใครได้ล่ะว่าหล่อนถูกหนุ่มใต้ ‘เจาะไข่แดง’ มีนานั่งรถแท็กซี่จากสนามบินไปที่พัก ซึ่งทางบริษัทจัดเตรียมเอาไว้ให้สำหรับ 1 เดือนเต็มที่หล่อนต้องอยู่ที่นี่ ดวงตาคู่สวยมองผืนน้ำ ผืนฟ้าที่เห็นอยู่ด้านข้าง หัวใจหวิวโหวงกับความสวยงามนั้น อีกความลับก็คือ หล่อนชอบทะเล แต่เพราะความทรงจำอันโหดร้าย หล่อนจึงแสร้งเกลียด!! ระหว่างทางที่แท็กซี่พาหล่อนโลดแล่นอยู