Se connecterShare
แสนห่วง
Dernière mise à jour:
2025-04-22 12:14:34
Related chapter
รักของปรายลดา ข่าวดี
“พี่ๆ คะ ปรายเข้าไปรายงานตัวก่อนนะคะ กานปรายไปก่อนนะ ปรายลดาใส่ชุดนักศึกษา เสื้อนักศึกษาสีขาว กระโปรงยาวมากจีบยาวรอบตัว มัดผมด้วยโบว์สีขาว สดใสมากๆ ปรายลดาเดินเข้าไปพร้อมกับเพื่อนๆ ที่มาฝึกงานด้วยกัน ดูแล้วไม่น่าเป็นห่วงมากนัก ผู้หญิงหลายคน รวมๆ กับผู้ชายด้วย ก็น่าสนุกเลยล่ะ” เจ้าตัวตื่นเต้นไม่น้อยแต่คนที่มาส่งบางคนนี่ซิ ไม่ได้สดใสเลย เหมือนหมาเหงา ประภาษสะกิดตะวัน นี่ตะวัน ทำหน้าดีๆ หน่อย น้องผมไปฝึกงานนะ ไม่ได้ไปเป็นอะไรสักหน่อย รอลุ้นว่าจะกี่วัน ภาวนาซิ“สวัสดีครับพี่ธานินทร์ ขอโทษนะครับยังอยู่ในห้องประชุมอยู่เลย เตรียมรับน้องครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วอีกสักพักผมออกไปนะครับพี่”เกรียงไกรวางสายจากธานินทร์ วันนี้เขายุ่งมาก ยุ่งมาเกือบ 1 สัปดาห์แล้ว งานยุ่งๆ ทำให้เขาลืมเรื่องที่มีปัญหากับกัญญาไปได้บ้างเขาได้ยินข่าวแว่วๆ มา เรื่องของการพาน้องฝึกงาน ทุกคนเดาๆ กันอยู่ว่าระยะเวลาจะลดลง หรือจะเพื่มขึ้น เขาภาวนาขอให้ลดลงด้วยเถอะ ถ้าเป็นอย่างที่เขาคิด เขาจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่เลยนักศึกษาฝึกงานปีนี้ค่อนข้างเยอะ ทั้งหญิงและชายเกือบจะเท่าๆ กัน บางทีเขาก็แปลกใจมาก ทำไมเด็กผู้หญิงสมัยนี้ชอบที่จะเรี
Dernière mise à jour : 2025-04-22รักของปรายลดา คิดถึงคนที่อยู่ในป่า
“น้องปรายรับนี่ไว้นะครับ พี่อยากให้ใส่ติดตัวไว้ตลอด พระองค์นี้พี่นับถือมาก น้องปรายเข้าไปอยู่ในป่า ท่านจะได้คุ้มครองน้องปราย และก่อนนอนอย่าลืมสวดมนต์ พี่อวยพรขอให้น้องปรายปลอดภัยตลอดเวลาที่ฝึกงานนะครับ” เสียงเขาสั่นนิดหน่อย ทั้งที่พยายามบังคับตัวเองแล้วก็ตาม“ขอบคุณมากค่ะพี่ตะวัน นี่ดีนะคะที่พ่อให้มา ไม่เป็นสร้อยเหมือนของพี่ เป็นแค่องค์พระเฉยๆ ถ้าเป็นสร้อยเหมือนของพี่ตะวัน มีหวังปรายหนักคอแน่เลยค่ะ” หญิงสาวสวมสร้อยทันทีที่รับมาจากมือชายหนุ่ม“ไว้ปรายกลับออกมาแล้ว ปรายจะคืนให้นะคะจะรักษาไว้อย่างดีเลย” เธอยกมือไหว้ ขอบคุณเขาอีกครั้ง“รักษาไว้ดีๆ นะ น้องปราย เห็นไหม มีแต่คนห่วงเรา ดูแลรักษาตัวเองให้ดี ทุกคนรอน้องปรายกลับออกมา อย่างปลอดภัยนะ แต่พี่ว่าเราแข็งแรงอยู่แล้ว ไม่น่าห่วงหรอก ใช่ไหม” ประภาษตบบ่าหญิงสาวเบาๆ“รับทราบค่ะพี่ภาษ ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ "ไม่ใช่แค่คำพูด สายตาเธอก็แน่วแน่มากหญิงสาวเข้าไปกอดปราณลดา “ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดนะคะพี่ปราณ ไม่ต้องห่วงนะคะ”“พี่ปราณคนนี้เชื่อมั่นในตัวน้องสาวของพี่เสมอ คนเก่งของพี่” เธอลูบหัวน้องสาวเบาๆ“ปรายอย่าเพิ่งไป ขอกอดหน่อย" กาน
Dernière mise à jour : 2025-04-22รักของปรายลดา ภัยอันตรายในป่า
“เป็นยังไงครับน้องปราย กางเต้นท์ได้ไหม มาครับพี่ช่วย” เกรียงไกรที่เพิ่งว่างจากการประชุม รีบเดินตรงลิ่วมาหาปรายลดา เขาจับตามองเธอตลอดเวลา คอยหาโอกาสเข้ามาพูดคุย เธอไม่ได้อยู่กลุ่มของเกรียงไกร“ขอบคุณค่ะพี่เกรียงไกร ไม่เป็นไรค่ะ ปรายจัดการกับเพื่อนเองได้ค่ะ พี่ครรชิตก็ดูแลอยู่ ขอบคุณมากนะคะ เชิญพี่เกรียงไกรตามสบายเลยค่ะ มีหลายคนที่ยังกางเต้นท์ไม่คล่อง ทางด้านโน้นค่ะพี่ ปรายขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน” หญิงสาวพูดแล้วผละจากเขาไปหาเพื่อน จัดการใช้มีดถางหญ้า รอบบริเวณที่จะกางเต้นท์ โดยไม่ได้สนใจเขาอีกเลยนั่นทำให้เกรียงไกรรู้สึกว่าเสียหน้ามาก ไม่ใช่แค่ปรายลดาที่อยู่ตรงนั้น น้องฝึกงานอีก ทั้งกลุ่มก็รวมตัวกันอยู่ตรงนั้นด้วย เขาสู้อุตสาห์แวะมาเพื่อจะช่วยเหลือหญิงสาว กลับได้รับการปฏิเสษ วันนี้เป็นวันที่ 7 แล้ว เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเธอเลย และเธอก็เหมือนจะรู้ตัว คอยหลบหลีกเขาได้ตลอดเวลา และเพื่อนเขาก็เหมือนจะเข้าข้างเด็กกลุ่มนี้ เขาสงสัยว่าทำไมแทนที่ปรายลดา จะต้องอยู่กลุ่มที่เขาต้องดูแล แต่กลับกลายเป็นครรชิต ที่ต้องมาดูแลกลุ่มนี้แทน ช่างเถอะ เขาไม่สนใจหรอก ต้องมีโอกาสสักวันเขาเริ่มที่จะส
Dernière mise à jour : 2025-04-23รักของปรายลดา ปลอดภัย
“เป็นไงบ้างทุกคน เรียบร้อยดีไหม” ครรชิตกลับมาจากประชุมหลังจากที่เขาหายไปเกือบ 1 ชั่วโมงเต็มๆ ส่วนตัวเขาชอบน้องๆ กลุ่มนี้มาก ไม่เรื่องมาก แข็งแรง นิสัยดีกันทุกคน แถมฉลาดมาก“มาค่ะพี่ครรชิต กินข้าวกันเถอะค่ะ พวกเราทำเต็มที่เลยนะคะ ข้าวกำลังพอดีเลยค่ะหอมมาก” ทุกคนร่วมวงกินข้าวป่ากันอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเลยเขานับถือในนับใจของปรายลดามาก ขนาดมีเรื่องขนาดนี้ ก็ยังเข้มแข็ง ไม่ปริ่ปากโวยวายแม้แต่คำเดียว โชคดีที่เขาได้เข้าร่วมภาระกิจลับ ที่บางคนเท่านั้นที่จะรู้ ภารกิจสอดแนม ทำให้เขารู้เห็นการณ์ที่เกิดขึ้นกับปรายลดาเมื่อวาน เป็นสาเหตุที่ทำให้ต้องหยุดการเดินป่าในครั้งนี้ เขาดีใจที่จะได้กลับออกไปที่หน่วย ภารกิจลาดระเวนถือว่าเสร็จสิ้น น้องๆ จะได้ออกไปฝึกงานแยกย้ายกันไปตามหน่วยต่างๆเขาแปลกใจว่าทำไมกลุ่มของปรายลดา ยังได้ฝึกงานอยู่ที่หน่วยของเขาตามเดิม ซึ่งยังต้องเจอกับเกรียงไกรอยู่ดี แต่ช่างเถอะมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เขาก็ทำตามหน้าที่และจะดูแลพวกน้องๆ ให้ปลอดภัย และไห้ความรู้มากที่สุด แค่นั้นก็พอหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งกลุ่มนั่งพักผ่อนกันที่หน้ากองไฟ คืนนี
Dernière mise à jour : 2025-04-23รักของปรายลดา โล่งใจ และดีใจที่สุด
ตะวันเดินวนไปวนมาหน้าห้องนอนของปรายลดา ทำไมนอนนานจัง ไม่ตื่นสักที เขาเตรียมข้าวเช้าไว้ให้ตั้งแต่ 8 โมง นี่เกือบ 10 โมง หญิงสาวยังไม่ตื่นเลย เป็นอะไรหรือเปล่านะ จะเคาะก็กลัวจะเป็นการรบกวน เขาเข้าใจว่าเธอไม่ค่อยได้นอน แต่...มันเป็นการนอนที่นานเกินไปแล้วปรายลดาไม่ได้ล็อคประตูห้องนอน เขาลองใช้มือผลักเบาๆ แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียง ห่มผ้าเรียบร้อย นอนนิ่งเงียบมาก ตะวันพยายามไม่ให้เกิดเสียงดัง เขาเดินเข้าไปดูเธอข้างเตียง หลับสนิทจริงๆ นอนหายใจเป็นจังหวะ เขาเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของเธอ เพราะกลัวว่าจะไม่สบาย ตัวไม่ร้อนไม่มีไข้ เขาค่อยสบายใจหน่อย งั้นปล่อยให้นอนต่อดีกว่า อีกสักพักคงตื่นเองแหละ คงจะเพลียและเหนื่อยสะสม เมื่อคืนคงเหนื่อยมากเลยลืมล็อคประตู เขาปล่อยให้เธอนอนต่อ ส่วนตัวเขาออกมาด้านนอก นั่งทำงานของเขาต่อไปเงียบๆคนบนเตียงตื่นได้สักพักแล้ว แต่ปวดเมื่อยตามตัว เลยยังไม่อยากลุก จริงๆ แล้วเธอนอนลืมตา แต่พอเห็นประตูเปิดขยับ เลยแกล้งหลับต่อ นึกตำหนิตัวเองที่ลืมล็อคประตู อาจเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกปลอดภัย ตลอดเวลาที่อยู่ในป่าเธอนอนไม่เต็มที่เลย เพราะระแวงกลัวว่าจะเกิดอันตรา
Dernière mise à jour : 2025-04-23รักของปรายลดา สับสน
“ครรชิต ว่างไหม เราอยากคุยด้วย” เกรียงไกรดักรอครรชิตหลายวัน แต่ไม่สบโอกาสสักที วันนี้เขามาทำงานแต่เช้า เพื่อที่จะให้ครรชิตช่วยเหลือเรื่องที่เกิดขึ้นในป่า"ว่าไงเกรียง มีอะไรเหรอ ขอโทษนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ต้องเตรียมข้อมูลสอนน้องนักศึกษา นี่อีกไม่กี่วัน น้องๆ ก็จะกลับกันแล้ว งานเราเยอะมากไไครรชิต เราอยากขอร้องเรื่องที่เกิดขึ้น นายช่วยเราอีกครั้งได้ไหม เราไม่อยากให้กัญญารู้ นายช่วยยืนยันกับหัวหน้าได้ไหมว่ามันไม่จริง ถ้านายไม่ช่วยเรา เราแย่แน่ๆ" เกรียงไกรตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ“เกรียง เราเคยเตือนนายแล้วใช่ไหม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราช่วยนายปกปิดเรื่องบ้าๆ ของนาย ทำไมว่ะ นายไม่เข็ดเลยเหรอ กี่ครั้งแล้ว เราช่วยนายตลอดเลยนะ รู้ไหมว่าเราเริ่มที่จะเบื่อแล้ว ไม่ใช้ธุระอะไรของเราเลย”“น่า ครรชิต ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว มีนายคนเดียวที่ช่วยเราได้ ถ้าโดนสอบ นายต้องบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นนะ เด็กพวกนั้นไม่กล้าพูดอะไรหรอก เราอยากให้เรื่องมันเงียบเหมือนทุกครั้ง นายจะไปรู้อะไร เด็กพวกนั้นมันให้ท่าเราเอง ถ้ามันไม่ให้ท่าเรา ใครจะไปกล้า แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย แค่จับมือถือแขน ไม่เห็น
Dernière mise à jour : 2025-04-23รักของปรายลดา เกิดเหตุร้ายขึ้นจริงๆ
“น้องปรายครับ พรุ่งนี้เตรียมตัวนะครับ พี่จะพาไปกินข้าวกลางวันและข้าวเย็นในเมือง พี่จะไปหาซื้อของฝากด้วย วันที่เรากลับบ้านจะได้ไม่ฉุกละหุกมาก”“ของฝากใครบ้างเหรอคะพี่ตะวัน เยอะไหมคะ”“แม่ น้องกาน บ้านน้องปรายทุกคนเลย บ้านภาษด้วย พี่อยากให้น้องปรายช่วยเลือกให้หน่อยครับ พี่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรไปฝากใคร แต่พี่อยากซื้อ”“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวปรายตากผ้าแป๊ปนะคะพี่ตะวัน”“ไปครับพี่ช่วย จะได้เสร็จเร็วๆ”“ปรายตากเองได้ค่ะพี่ มีแต่ของปรายทั้งนั้นเลย ปรายลดาดึงตะกร้าผ้าไว้” เธอไม่อยากให้เขาช่วย เพราะมีแต่เสื้อผ้าของเธอ ชุดชั้นในก็เยอะ มันน่าอาย“มาเถอะน่าน้องปราย พี่จะตากเสื้อกับกางเกง ให้ ที่เหลือน้องปรายก็ตากเอง โอเคไหมครับ รีบเถอะ ออกไปช้า จะหาซื้อของไม่ทัน เดี๋ยวมืดค่ำพอดี ทางเข้าเมืองเปลี่ยว เราไม่ใช่คนพื้นที่ต้องระมัดระวังตัว”“ก็ได้ค่ะ ตากก็ตาก ก็ดีเหมือนกันจะได้เสร็จเร็วๆ ”สองหนุ่มสาวช่วยกันตากผ้า เสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทางเข้าเมือง ระหว่างทางบ้านปราณลดา ไปในเมือง ค่อนข้างจะสงบเงียบ ข้างทางมีสวนปาล์ม และป่ายางพาราหนาตา“น้องปรายเห็นรถที่ตามหลังเรามาไหมครับ”"เห็นค่ะพี่ต
Dernière mise à jour : 2025-04-23รักของปรายลดา ลูกสาวคนเล็ก
แม่ขาปรายทำรายละเอียดค่าใช้จ่ายแล้วนะคะ วางไว้ที่โต๊ะทำงานของพ่อ ปรายขอเก็บของต่อก่อนนะคะแม่ปรายลดา วงษ์นรา หรือปราย วางรายละเอียดค่าใช้จ่ายหอพักไว้ที่โต๊ะทำงานของพ่อเธอ หญิงสาวเป็นบุตรสาวคนเล็กของ บ้านไร่วงษ์นรา พี่สาวของเธอ ปรานลดา วงษ์นรา เรียนจบทำงานเป็นครูโรงเรียนเอกชนที่กรุงเทพฯ และสอบบรรจุได้ที่ภาคใต้ ทำให้ปรายลดาที่กำลังเรียนปีสุดท้าย ต้องหาห้องพักใหม่ ให้ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุด พ่อกับแม่เธอไม่อยากให้พักคนเดียว อยากให้ไปอยู่บ้านคนรู้จัก นี่คือปัญหาของเธอ กลางเทอมแบบนี้จะหาหอพักที่ไหน เพราะแถวมหาวิทยาลัย หอพักดีๆ และปลอดภัย หายากมาก เธอไม่อยากไปอยู่บ้านหลังนั้น ที่พ่อกับแม่แนะนำถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนเก่าของพ่อกับแม่ก็ตามเธอต้องหาหอพักใหม่ที่ใกล้มหาวิทยาลัย ที่ปลอดภัยที่สุด ทั้งๆ ที่เก่าก็ปลอดภัยมากเสียแต่ว่า อยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย สมัยก่อนยังได้อาศัยรถของพี่สาวไปเรียน ปราณลดา แวะส่งเธอที่หน้ามหาวิทยาลัยก่อนไปสอนหนังสือทุกวัน เพราะยังไงก็ต้องผ่านมหาวิทยาลัยของเธออยู่แล้วปรายลดา เป็นเด็กสาวหน้าตาดีทีเดียวการันตีด้วยตำแหน่ง ดาวมหาวิทยาลัย ด้วยส่วนสูง 175 จมูกโด่ง ตาคม ตาดำมาก รูปร
Dernière mise à jour : 2025-04-16
Latest chapter
รักของปรายลดา เกิดเหตุร้ายขึ้นจริงๆ
“น้องปรายครับ พรุ่งนี้เตรียมตัวนะครับ พี่จะพาไปกินข้าวกลางวันและข้าวเย็นในเมือง พี่จะไปหาซื้อของฝากด้วย วันที่เรากลับบ้านจะได้ไม่ฉุกละหุกมาก”“ของฝากใครบ้างเหรอคะพี่ตะวัน เยอะไหมคะ”“แม่ น้องกาน บ้านน้องปรายทุกคนเลย บ้านภาษด้วย พี่อยากให้น้องปรายช่วยเลือกให้หน่อยครับ พี่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรไปฝากใคร แต่พี่อยากซื้อ”“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวปรายตากผ้าแป๊ปนะคะพี่ตะวัน”“ไปครับพี่ช่วย จะได้เสร็จเร็วๆ”“ปรายตากเองได้ค่ะพี่ มีแต่ของปรายทั้งนั้นเลย ปรายลดาดึงตะกร้าผ้าไว้” เธอไม่อยากให้เขาช่วย เพราะมีแต่เสื้อผ้าของเธอ ชุดชั้นในก็เยอะ มันน่าอาย“มาเถอะน่าน้องปราย พี่จะตากเสื้อกับกางเกง ให้ ที่เหลือน้องปรายก็ตากเอง โอเคไหมครับ รีบเถอะ ออกไปช้า จะหาซื้อของไม่ทัน เดี๋ยวมืดค่ำพอดี ทางเข้าเมืองเปลี่ยว เราไม่ใช่คนพื้นที่ต้องระมัดระวังตัว”“ก็ได้ค่ะ ตากก็ตาก ก็ดีเหมือนกันจะได้เสร็จเร็วๆ ”สองหนุ่มสาวช่วยกันตากผ้า เสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทางเข้าเมือง ระหว่างทางบ้านปราณลดา ไปในเมือง ค่อนข้างจะสงบเงียบ ข้างทางมีสวนปาล์ม และป่ายางพาราหนาตา“น้องปรายเห็นรถที่ตามหลังเรามาไหมครับ”"เห็นค่ะพี่ต
รักของปรายลดา สับสน
“ครรชิต ว่างไหม เราอยากคุยด้วย” เกรียงไกรดักรอครรชิตหลายวัน แต่ไม่สบโอกาสสักที วันนี้เขามาทำงานแต่เช้า เพื่อที่จะให้ครรชิตช่วยเหลือเรื่องที่เกิดขึ้นในป่า"ว่าไงเกรียง มีอะไรเหรอ ขอโทษนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย ต้องเตรียมข้อมูลสอนน้องนักศึกษา นี่อีกไม่กี่วัน น้องๆ ก็จะกลับกันแล้ว งานเราเยอะมากไไครรชิต เราอยากขอร้องเรื่องที่เกิดขึ้น นายช่วยเราอีกครั้งได้ไหม เราไม่อยากให้กัญญารู้ นายช่วยยืนยันกับหัวหน้าได้ไหมว่ามันไม่จริง ถ้านายไม่ช่วยเรา เราแย่แน่ๆ" เกรียงไกรตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ“เกรียง เราเคยเตือนนายแล้วใช่ไหม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราช่วยนายปกปิดเรื่องบ้าๆ ของนาย ทำไมว่ะ นายไม่เข็ดเลยเหรอ กี่ครั้งแล้ว เราช่วยนายตลอดเลยนะ รู้ไหมว่าเราเริ่มที่จะเบื่อแล้ว ไม่ใช้ธุระอะไรของเราเลย”“น่า ครรชิต ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว มีนายคนเดียวที่ช่วยเราได้ ถ้าโดนสอบ นายต้องบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นนะ เด็กพวกนั้นไม่กล้าพูดอะไรหรอก เราอยากให้เรื่องมันเงียบเหมือนทุกครั้ง นายจะไปรู้อะไร เด็กพวกนั้นมันให้ท่าเราเอง ถ้ามันไม่ให้ท่าเรา ใครจะไปกล้า แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย แค่จับมือถือแขน ไม่เห็น
รักของปรายลดา โล่งใจ และดีใจที่สุด
ตะวันเดินวนไปวนมาหน้าห้องนอนของปรายลดา ทำไมนอนนานจัง ไม่ตื่นสักที เขาเตรียมข้าวเช้าไว้ให้ตั้งแต่ 8 โมง นี่เกือบ 10 โมง หญิงสาวยังไม่ตื่นเลย เป็นอะไรหรือเปล่านะ จะเคาะก็กลัวจะเป็นการรบกวน เขาเข้าใจว่าเธอไม่ค่อยได้นอน แต่...มันเป็นการนอนที่นานเกินไปแล้วปรายลดาไม่ได้ล็อคประตูห้องนอน เขาลองใช้มือผลักเบาๆ แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียง ห่มผ้าเรียบร้อย นอนนิ่งเงียบมาก ตะวันพยายามไม่ให้เกิดเสียงดัง เขาเดินเข้าไปดูเธอข้างเตียง หลับสนิทจริงๆ นอนหายใจเป็นจังหวะ เขาเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของเธอ เพราะกลัวว่าจะไม่สบาย ตัวไม่ร้อนไม่มีไข้ เขาค่อยสบายใจหน่อย งั้นปล่อยให้นอนต่อดีกว่า อีกสักพักคงตื่นเองแหละ คงจะเพลียและเหนื่อยสะสม เมื่อคืนคงเหนื่อยมากเลยลืมล็อคประตู เขาปล่อยให้เธอนอนต่อ ส่วนตัวเขาออกมาด้านนอก นั่งทำงานของเขาต่อไปเงียบๆคนบนเตียงตื่นได้สักพักแล้ว แต่ปวดเมื่อยตามตัว เลยยังไม่อยากลุก จริงๆ แล้วเธอนอนลืมตา แต่พอเห็นประตูเปิดขยับ เลยแกล้งหลับต่อ นึกตำหนิตัวเองที่ลืมล็อคประตู อาจเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกปลอดภัย ตลอดเวลาที่อยู่ในป่าเธอนอนไม่เต็มที่เลย เพราะระแวงกลัวว่าจะเกิดอันตรา
รักของปรายลดา ปลอดภัย
“เป็นไงบ้างทุกคน เรียบร้อยดีไหม” ครรชิตกลับมาจากประชุมหลังจากที่เขาหายไปเกือบ 1 ชั่วโมงเต็มๆ ส่วนตัวเขาชอบน้องๆ กลุ่มนี้มาก ไม่เรื่องมาก แข็งแรง นิสัยดีกันทุกคน แถมฉลาดมาก“มาค่ะพี่ครรชิต กินข้าวกันเถอะค่ะ พวกเราทำเต็มที่เลยนะคะ ข้าวกำลังพอดีเลยค่ะหอมมาก” ทุกคนร่วมวงกินข้าวป่ากันอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเลยเขานับถือในนับใจของปรายลดามาก ขนาดมีเรื่องขนาดนี้ ก็ยังเข้มแข็ง ไม่ปริ่ปากโวยวายแม้แต่คำเดียว โชคดีที่เขาได้เข้าร่วมภาระกิจลับ ที่บางคนเท่านั้นที่จะรู้ ภารกิจสอดแนม ทำให้เขารู้เห็นการณ์ที่เกิดขึ้นกับปรายลดาเมื่อวาน เป็นสาเหตุที่ทำให้ต้องหยุดการเดินป่าในครั้งนี้ เขาดีใจที่จะได้กลับออกไปที่หน่วย ภารกิจลาดระเวนถือว่าเสร็จสิ้น น้องๆ จะได้ออกไปฝึกงานแยกย้ายกันไปตามหน่วยต่างๆเขาแปลกใจว่าทำไมกลุ่มของปรายลดา ยังได้ฝึกงานอยู่ที่หน่วยของเขาตามเดิม ซึ่งยังต้องเจอกับเกรียงไกรอยู่ดี แต่ช่างเถอะมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เขาก็ทำตามหน้าที่และจะดูแลพวกน้องๆ ให้ปลอดภัย และไห้ความรู้มากที่สุด แค่นั้นก็พอหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งกลุ่มนั่งพักผ่อนกันที่หน้ากองไฟ คืนนี
รักของปรายลดา ภัยอันตรายในป่า
“เป็นยังไงครับน้องปราย กางเต้นท์ได้ไหม มาครับพี่ช่วย” เกรียงไกรที่เพิ่งว่างจากการประชุม รีบเดินตรงลิ่วมาหาปรายลดา เขาจับตามองเธอตลอดเวลา คอยหาโอกาสเข้ามาพูดคุย เธอไม่ได้อยู่กลุ่มของเกรียงไกร“ขอบคุณค่ะพี่เกรียงไกร ไม่เป็นไรค่ะ ปรายจัดการกับเพื่อนเองได้ค่ะ พี่ครรชิตก็ดูแลอยู่ ขอบคุณมากนะคะ เชิญพี่เกรียงไกรตามสบายเลยค่ะ มีหลายคนที่ยังกางเต้นท์ไม่คล่อง ทางด้านโน้นค่ะพี่ ปรายขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน” หญิงสาวพูดแล้วผละจากเขาไปหาเพื่อน จัดการใช้มีดถางหญ้า รอบบริเวณที่จะกางเต้นท์ โดยไม่ได้สนใจเขาอีกเลยนั่นทำให้เกรียงไกรรู้สึกว่าเสียหน้ามาก ไม่ใช่แค่ปรายลดาที่อยู่ตรงนั้น น้องฝึกงานอีก ทั้งกลุ่มก็รวมตัวกันอยู่ตรงนั้นด้วย เขาสู้อุตสาห์แวะมาเพื่อจะช่วยเหลือหญิงสาว กลับได้รับการปฏิเสษ วันนี้เป็นวันที่ 7 แล้ว เขาไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเธอเลย และเธอก็เหมือนจะรู้ตัว คอยหลบหลีกเขาได้ตลอดเวลา และเพื่อนเขาก็เหมือนจะเข้าข้างเด็กกลุ่มนี้ เขาสงสัยว่าทำไมแทนที่ปรายลดา จะต้องอยู่กลุ่มที่เขาต้องดูแล แต่กลับกลายเป็นครรชิต ที่ต้องมาดูแลกลุ่มนี้แทน ช่างเถอะ เขาไม่สนใจหรอก ต้องมีโอกาสสักวันเขาเริ่มที่จะส
รักของปรายลดา คิดถึงคนที่อยู่ในป่า
“น้องปรายรับนี่ไว้นะครับ พี่อยากให้ใส่ติดตัวไว้ตลอด พระองค์นี้พี่นับถือมาก น้องปรายเข้าไปอยู่ในป่า ท่านจะได้คุ้มครองน้องปราย และก่อนนอนอย่าลืมสวดมนต์ พี่อวยพรขอให้น้องปรายปลอดภัยตลอดเวลาที่ฝึกงานนะครับ” เสียงเขาสั่นนิดหน่อย ทั้งที่พยายามบังคับตัวเองแล้วก็ตาม“ขอบคุณมากค่ะพี่ตะวัน นี่ดีนะคะที่พ่อให้มา ไม่เป็นสร้อยเหมือนของพี่ เป็นแค่องค์พระเฉยๆ ถ้าเป็นสร้อยเหมือนของพี่ตะวัน มีหวังปรายหนักคอแน่เลยค่ะ” หญิงสาวสวมสร้อยทันทีที่รับมาจากมือชายหนุ่ม“ไว้ปรายกลับออกมาแล้ว ปรายจะคืนให้นะคะจะรักษาไว้อย่างดีเลย” เธอยกมือไหว้ ขอบคุณเขาอีกครั้ง“รักษาไว้ดีๆ นะ น้องปราย เห็นไหม มีแต่คนห่วงเรา ดูแลรักษาตัวเองให้ดี ทุกคนรอน้องปรายกลับออกมา อย่างปลอดภัยนะ แต่พี่ว่าเราแข็งแรงอยู่แล้ว ไม่น่าห่วงหรอก ใช่ไหม” ประภาษตบบ่าหญิงสาวเบาๆ“รับทราบค่ะพี่ภาษ ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ "ไม่ใช่แค่คำพูด สายตาเธอก็แน่วแน่มากหญิงสาวเข้าไปกอดปราณลดา “ปรายจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดนะคะพี่ปราณ ไม่ต้องห่วงนะคะ”“พี่ปราณคนนี้เชื่อมั่นในตัวน้องสาวของพี่เสมอ คนเก่งของพี่” เธอลูบหัวน้องสาวเบาๆ“ปรายอย่าเพิ่งไป ขอกอดหน่อย" กาน
รักของปรายลดา ข่าวดี
“พี่ๆ คะ ปรายเข้าไปรายงานตัวก่อนนะคะ กานปรายไปก่อนนะ ปรายลดาใส่ชุดนักศึกษา เสื้อนักศึกษาสีขาว กระโปรงยาวมากจีบยาวรอบตัว มัดผมด้วยโบว์สีขาว สดใสมากๆ ปรายลดาเดินเข้าไปพร้อมกับเพื่อนๆ ที่มาฝึกงานด้วยกัน ดูแล้วไม่น่าเป็นห่วงมากนัก ผู้หญิงหลายคน รวมๆ กับผู้ชายด้วย ก็น่าสนุกเลยล่ะ” เจ้าตัวตื่นเต้นไม่น้อยแต่คนที่มาส่งบางคนนี่ซิ ไม่ได้สดใสเลย เหมือนหมาเหงา ประภาษสะกิดตะวัน นี่ตะวัน ทำหน้าดีๆ หน่อย น้องผมไปฝึกงานนะ ไม่ได้ไปเป็นอะไรสักหน่อย รอลุ้นว่าจะกี่วัน ภาวนาซิ“สวัสดีครับพี่ธานินทร์ ขอโทษนะครับยังอยู่ในห้องประชุมอยู่เลย เตรียมรับน้องครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วอีกสักพักผมออกไปนะครับพี่”เกรียงไกรวางสายจากธานินทร์ วันนี้เขายุ่งมาก ยุ่งมาเกือบ 1 สัปดาห์แล้ว งานยุ่งๆ ทำให้เขาลืมเรื่องที่มีปัญหากับกัญญาไปได้บ้างเขาได้ยินข่าวแว่วๆ มา เรื่องของการพาน้องฝึกงาน ทุกคนเดาๆ กันอยู่ว่าระยะเวลาจะลดลง หรือจะเพื่มขึ้น เขาภาวนาขอให้ลดลงด้วยเถอะ ถ้าเป็นอย่างที่เขาคิด เขาจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่เลยนักศึกษาฝึกงานปีนี้ค่อนข้างเยอะ ทั้งหญิงและชายเกือบจะเท่าๆ กัน บางทีเขาก็แปลกใจมาก ทำไมเด็กผู้หญิงสมัยนี้ชอบที่จะเรี
รักของปรายลดา แสนห่วง
ที่บ้านพักของธานินทร์และปราณลดา รับประทานอาหารเย็นกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้องนอนพักผ่อน ประภาษกับตะวันพักห้องเดียวกันสองหนุ่มผลัดเปลี่ยนกันขับรถจากนครนายกจนถึงใต้ ทั้งสองขอตัวพักผ่อนเลย เพราะมีความรู้สึกว่าเพลีย นานๆ ทั้งสองคนได้มีโอกาสขับรถไกลๆ แบบนี้ ทำให้มีอาการเหนื่อยล้า"ภาษผมมีเรื่องปรึกษา" ตะวันเอนตัวลงนอนไปแล้ว ลุกขึ้นนั่งหันหน้าไปพูดกับประภาษที่กำลังออกมาจากห้องน้ำ จริงๆ เขานอนแล้ว แต่ก็นอนไม่หลับ เพราะมัวคิดถึงแต่เรื่องของปรายลดา"มีอะไรเหรอตะวันว่ามาเลย ถ้าผมเดาไม่ผิด เรื่องน้องปรายรึเปล่า มีอะไรล่ะ""ผมคิดว่าถ้าน้องปรายฝึกงานแค่ 1หรือ 2 สัปดาห์ ผมจะอยู่รอน้องปรายที่นี่ ให้คุณกับน้องกานกลับบ้านไปก่อน ผมจะขอยืมรถไว้ใช้ก่อนได้ไหม เดี๋ยวผมจองตั๋วเครื่องบินให้คุณกับน้องกานกลับบ้านเอง ผมไม่อยากให้ขับรถกลับ เพราะถ้าขับรถกลับคุณต้องขับคนเดียว น้องกานช่วยไม่ได้หรอก เพิ่งขับรถเป็น" ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง"ห่ะ...เอาจริงเหรอตะวัน นี่ผมนึกว่าพูดเล่นๆ นะนี่ นี่จริงจังใช่ไหม ผมเองไม่มีปัญหาหรอก แต่คนอื่นล่ะเขาจะคิดยังไง พี่ธานินทร์ ปราณ ไหนจะทางบ้านเรา
รักของปรายลดา ไปเยือนภาคใต้
หนุ่มสาวทั้งสี่คน ตะวัน ประภาษ ปรายลดา กานดารา เดินทางถึงที่หมายตั้งแต่กลางดึกของเมื่อคืน ธานินทร์มารอรับทุกคนที่บ้านพักของปราณลดาตั้งแต่เช้าแล้ว ธานินทร์และปราณลดา เตรียมอาหารไว้รอต้อนรับน้องๆ มากมาย สองพี่น้องปรายลดา และปราณลดา ไม่ได้พบหน้ากันนานมาก ส่วนมากคุยกันผ่านโทรศัพท์ตลอดบ้านที่ปราณลดาอยู่ เป็นบ้านส่วนตัวที่ธานินทร์และหญิงสาว ร่วมกันสร้างเพื่อที่จะได้มาอยู่ด้วยกันหลังแต่งงาน เธอชอบที่นี่มาก เหตุผลแรกที่เธอเลือกสอบบรรจุมาสอนที่จังหวัดนี้เพราะธานินทร์ ธานินทร์อายุมากกว่าปราณลดา 4ปี ญาตพี่น้องของธานินทร์เอ็นดูเธอมาก อาจเป็นเพราะเธอเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย ใจดีใจเย็น ทำกับข้าวเก่ง มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน นิสัยดีเรียบร้อยอ่อนหวาน ต่างกันปรายลดามากจริงๆ แล้วธานินทร์และปราณลดามีกำหนดเวลาว่าจะต้องขึ้นไปที่นครนายก เพื่อไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของหญิงสาว และพูดจาสู่ขอ หาฤกษ์แต่งงาน หลังจากที่ปรายลดาฝึกงานเสร็จทุกคนตื่นเช้ามาพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร เจ้าบ้านธานินทร์และปราณลดา จัดเตรียมอาหารใต้ไว้มากมาย"พี่ปราณ ปรายขอโทษนะคะที่มาตรงกับที่พี่ปราณจะขึ้นไปหาพ่อกับแม่พอดี จริงๆ พี่ปราณกับพี่ธานินทร
