ตอนที่17 เดินทางเข้าเมือง

ยังไม่ทันที่หมอลู่เฉิงจะทันได้ทำสิ่งใด คนที่แสร้งเป็นลมก็รู้สึกตัวขึ้น ท่าทางของอีกฝ่ายดูบอบบางอ่อนแอได้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด จนโจวซิ่วหลันเผลอแบะปากกลอกตามองบนโดยไม่รักษากิริยา

หม่าอันอิ๋งเหลือบสายตาขึ้นมองเธอ มุมปากของหล่อนกระตุกขึ้นมาจังหวะหนึ่ง ราวกับต้องการที่จะเย้ยหยันกัน ก่อนจะทิ้งร่างกายอ่อนแรงและดูอิดโรยเอนซบไปบนแผ่นอกของหมอลู่ ที่ช้อนร่างที่คล้ายกำลังจะตายแหล่มิตายแหล่ของอีกฝ่ายไปบนศาลา โดยมีเหล่าสหายผู้โง่เขลาของหล่อนติดตามไม่ห่าง

แต่เธอก็ไม่ต้องทนมองท่าทางเสแสร้งเหล่านั้นนานนัก เมื่อรถประจำทางเดินทางมาถึงพอดี หญิงสาวจึงไม่ได้ให้ความสนใจคนเหล่านั้นอีก ไม่สนใจแม้กระทั่งเสียงเรียกของหมอลู่ด้วยซ้ำ

รถมาแล้วเขาไม่เห็นหรืออย่างไร จะเรียกทำไมนักหนา เธอไม่อยากจะเสียเวลากับเรื่องไร้สาระหรอกนะ

โจวซิ่วหลันเดินไปขึ้นรถประจำทางโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองว่าพวกเขาจะทำเช่นไรกันต่อ แต่รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายไม่น้อยที่คนพวกนั้นไม่ได้ขึ้นรถมาด้วยในเที่ยวนี้ ไม่อย่างนั้นคงจะอึดอัดและเสียบรรยากาศน่าดู

ไม่รู้ว่าหากเฉินห่าวซวนกลับมาแล้วรู้ว่าอด