ตอนที่สิบสอง
มาอยู่ด้วยกัน
“เดินชมอย่างเดียวใช่หรือไม่” ไป่เหลียนฮวามองด้วยสายตาหวาดระแวง ด้วยเมื่อกลางวันชายหนุ่มพานางเดินชมสวนจนหัวสั่นตัวโยกไปหมด แต่นางไม่เห็นอันใดเลย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หรือเจ้าอยากทำอย่างอื่นด้วย” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหญิงสาวออกอาการเช่นนั้น
“ไม่ ข้าเหนื่อยมาก ขอพักหน่อยเถิด”
ชายหนุ่มแซ่จ้าวจูงมือนุ่มเดินช้าๆ เพื่อชี้บอกถึงบริเวณต่างๆของบ้านด้วยรอยยิ้มจนคนรอบข้างซึ่งเฝ้ามองอยู่แปลกใจ
บ้านของเขาใหญ่โตพอสมควร มีห้องพักหลายห้อง มีโถงกลางรับแขก มีห้องอาหารที่พวกนางเพิ่งนั่งกินกันมา มีห้องครัวซึ่งนางเห็นเพียงอาหารวางอยู่แต่ไม่เห็นคนครัว และมีสวนและลานกว้างขวาง
“พรุ่งนี้เจ้าไปนำข้าวของส่วนตัวมาไม่ต้องมาก หากขาดเหลือสิ่งใดก็หาซื้อเอาใหม่ ข้าจะมอบเงินให้ใช้จ่าย เจ้าอยู่ที่นี่ได้ตามสบาย ไม่มีผู้ใดมาวุ่นวาย บางวันข้าอาจจะออกไปทำงาน กลับไม่เป็นเวลา แต่บางวันอาจจะสามารถอยู่กับเจ้าทั้งวัน”
“อ้อ...ที่นี่ไม่มีสาวใช้ เจ้าจะนำสาวใช้ส่
ตอนที่สิบสามเอาอกเอาใจชายแซ่เฉาล้มลงไปบนพื้นอย่างแรง ก่อนจะพบว่าตนเองมีเลือดกบปากจึงชี้หน้าคุณชายจ้าวเสียงสั่น“ข้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเจ้าเป็นผู้ใด แต่หากเจ้ารู้ว่าข้าเป็นผู้ใดคงไม่กล้ามาชี้หน้าอยู่ตรงนี้แน่ ยามนี้ไป่เหลียนฮวาเป็นสตรีของข้า อยู่ในความดูแลของข้า ดังนั้นมันผู้ใดบังอาจมาว่าร้ายหรือทำให้นางขุ่นเคืองใจ ก็จะโดนอย่างที่เจ้าโดน” คุณชายจ้าวตอบเสียงหนักแน่น ก่อนจะมองด้วยสายตาดุดันชายผู้ติดตามของคุณชายจ้าวรีบก้าวเข้ามาพาพวกเราเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพื่อป้องกันฝูงชนที่โอบล้อมเข้ามาเมื่อกลับมาถึงรถม้า ไป่เหลียนฮวาจึงซบลงบนอกแกร่งขณะเอ่ยขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจเขากล้าประกาศกลางกลุ่มคนว่านางเป็นสตรีของเขา นี่คงเป็นความโชคดีเพียงหนึ่งเดียวตั้งแต่ฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างนี้เมื่อกลับมาถึงบ้านชานเมือง ชายหนุ่มปล่อยให้ไป่เหลียนฮวาและสาวใช้ได้ใช้เวลาจัดข้าวของส่วนตัว โดยเขาขอตัวออกไปด้านนอกพร้อมผู้ติดตามเมื่ออยู่ตามลำพัง ไป่เหลียนฮวาจึงเดินสำรวจรอบบ้านอย่างละเอียดอีกครั้งบ้านห
ตอนที่สิบสี่ กลืนกินนางช้อนตามองขึ้นจนเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มลืมตาแล้ว จึงตั้งอกตั้งใจลูบล้างขึ้นๆลงๆอยู่ตรงจุดเดียว“เจ้ากำลังยั่วอารมณ์ข้า” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ“ข้าเพียงอยากล้างให้ดีเท่านั้น” หญิงสาวแก้ตัว“เหตุใดต้องล้างให้ดี”“ก่อนจะออกศึกก็ควรทำความสะอาดให้ดีมิใช่หรือ” หญิงสาวช้อนตามองอย่างหยอกล้อ“คุณชายจ้าวอย่าเพิ่งผลีผลาม ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล”ไป่เหลียนฮวารีบเอ่ยห้ามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มขยับตัวพร้อมจะจู่โจมเข้ามาชายหนุ่มชะงักร่างก่อนจะนั่งลงอย่างเดิมเพื่อให้โอกาสหญิงสาวได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่“ข้านวดให้ท่านดีหรือไม่” หญิงสาวเสนอก่อนจะเปลี่ยนมือไปวางไว้บนไหล่แทนเพื่อลดขนาดของมังกรน้อยลงก่อนชายหนุ่มนั่งหลับตาลงรับสัมผัสอันแสนสบาย ไป่เหลียนฮวานวดอย่างเต็มที่เพื่อให้ชายหนุ่มได้ผ่อนคลายอย่างแท้จริงจนน้ำเริ่มเย็น“พวกเราไปนวดกันต่อที่เตียงดีหรือไม่&rdq
ตอนที่สิบสี่ กลืนกินสุดท้ายมังกรแกร่งซึ่งอัดแน่นไปด้วยพลังงานก็ระเบิดน้ำลาวาไหลออกมาจนพุ่งเข้าใส่ปากของหญิงสาวอย่างพอดิบพอดี“อ๊ากกกกกก....”เสียงร้องอย่างสุดกลั้นของชายหนุ่มดังขึ้นยาวนาน“อุ๊ย!”เสียงตกใจของหญิงสาวยามน้ำขุ่นขาวพุ่งเข้าในปากอย่างไม่ทันตั้งตัวดังขึ้นเกือบจะพร้อมกันไป่เหลียนฮวาขยับปากออกเหลือเพียงมือซึ่งยังคงดึงขึ้นลงอย่างไม่ยอมหยุดจนชายหนุ่มต้องเอื้อมมือมาจับเอาไว้“ข้ายอมแพ้แล้ว” เขาจำเป็นต้องเอ่ยปาก“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะอย่างนางมารร้ายดังขึ้น ก่อนที่ร่างงามจะขยับกลีบกุหลาบงามไปจ่อใบหน้าหล่อเหลาอีกครา“ถ้าเช่นนั้นคุณชายจ้าวคงต้องส่งให้ข้าขึ้นสวรรค์ตามไปก่อน”นางพยายามอดกลั้นอยู่นาน ถึงยามนี้นางขอมีความสุขอย่างเต็มที่บ้าง ชายหนุ่มยินยอมปฏิบัติตามแค่โดยดี ด้วยลิ้นร้อนและนิ้วมือเรียวซึ่งสอดใส่เข้าไปพร้อมกัน ไม่นานหญิงสาวก็เก
ตอนที่สิบห้า ทำโทษเสียงหวานร้องครวญครางอย่างทนความเสียวซ่านไม่ไหว ก่อนจะเกร็งกระตุกรัด เห็นสวรรค์อย่างเร่าร้อนท่อนเอ็นแกร่งยังคงไม่หยุดทำงาน เขาเร่งจังหวะตอกย้ำความเสียวซ่านจากแรงตอดรัดเสียงทุ้มต่ำเปล่งคำรามอย่างจวนเจียนจะถึงฝั่งฝัน ก่อนจะกระตุกหนักๆพร้อมปล่อยน้ำรักออกมาจนล้นท่วมสองขาเรียวพักหายใจได้ไม่ถึงหนึ่งเค่อ ชายหนุ่มก็จับร่างบางยกขาขึ้นพาดไว้บนไหล่แกร่งก่อนจะขยับสะโพกเข้าหาร่องดอกไม้งามซึ่งเริ่มบวมขึ้น เขาจับประคองขาของหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะสอดใส่เข้าไปช้าๆ“โอว...” ไป่เหลียนฮวาถึงกับต้องร้องออกมาด้วยท่านี้แท่งหยกของเขาเข้าไปลึกมากจนนางรู้สึกจุกแน่นชายหนุ่มรอให้หญิงสาวได้ปรับตัวครู่หนึ่งก่อนจะขยับสะโพกเพื่อส่งแก่นกลางกายเข้าไปทักทายให้ลึกที่สุด เมื่อได้จังหวะจึงเพิ่มแรงกระแทกและความเร็วจนหญิงสาวถึงกับร้องออกมาไม่เป็นภาษา“อ๊ายยยยย....อา....”สะโพกงามลอยขึ้นตามแรงกระแทกกระทั้นและความเสียวซ่าน จนครึ่งตัวของร่างบางไม่ติดอยู่ก
ตอนที่สิบหก ตื่นจากฝันสุดท้ายคุณชายจ้าวก็ตัดสินใจให้อาเฉียนนำเงินไปให้ผู้ดูแลหอเริงรมย์เพื่อซื้อเวลาของไป่เหลียนฮวาต่อ โดยกำชับให้นางรอเขาอยู่ที่บ้านชานเมือง โดยทิ้งอาเฉียนเอาไว้นัยหนึ่งก็เพื่อเฝ้าดูแลนาง แต่อีกนัยหนึ่งก็เพื่อสืบความต่อในเมืองแห่งนี้ไป่เหลียนฮวาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังน้อยอย่างเงียบเหงา บ้านหลังนี้อยู่ห่างไกลผู้คนมาก จึงเหมือนว่านางโดนทิ้งอยู่เพียงลำพังยังดีที่นางสามารถร้องขอสิ่งใดก็ได้จากอาเฉียน หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงเขาก็มักจะไปจัดหามาให้หลังจากคุณชายจ้าวจากไปแล้ว อาหารการกินจึงกลายเป็นหน้าที่ของสาวใช้อาหนิงโดยอาเฉียนเป็นผู้นำวัตถุดิบมาส่งให้ชีวิตของไป่เหลียนฮวาจึงผ่านไปอย่างเรียบง่ายและสุขสงบถึงจะน่าเบื่อ แต่ก็ดีกว่าอยู่ที่หอเริงรมย์ ต้องโดนแขวนป้ายขายร่างกายให้เหล่าชายหนุ่มมากหน้าหลายตา ไป่เหลียนฮวาครุ่นคิดอย่างปลอบใจตนเอง นางพยายามหาเรื่องทำเพื่อให้ตนเองไม่ฟุ้งซ่าน อย่างเช่นยามนี้ซึ่งนางนั่งอ่านหนังสือทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ของแคว้นนี้อยู่“คุณหนูเจ้าขา”
ตอนที่สิบเจ็ด สืบหาเมื่อหมดเรื่องไป่เหลียนฮวาจึงขอตัวกลับไปอย่างเคร่งเครียด นางควรจะต้องคิดแผนว่าจะสืบเรื่องของท่านพ่อผู้ล่วงลับไปอย่างไร หากเขาโดนหลอกลวงจนทำผิดจริง ไม่แน่โทษอาจจะได้รับการลดหย่อนลงบ้างก็เป็นได้หลังจากนั้นไป่เหลียนฮวาก็ทำทีมีของฝากไปให้มารดาและพี่น้องอยู่ทุก3-4วันเพื่อให้พี่สาวคนรองได้ส่งข่าวความคืบหน้ามา ไป่เหม่ยฮวาพี่สาวรองเล่ามาว่า ลุงกู่มาหาพวกนางทุก2-3วัน แม้แต่ท่านป้าผู้ดูแลยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาร่ำรวยมาจากที่ใดจึงมีเงินทองใช้จ่ายอย่างมือเติบเช่นนี้ จากการเอ่ยถามยามร่วมรักซึ่งลุงกู่ผู้นี้มักปล่อยตัวพูดจาหยามเกียรติหญิงสาวใต้ร่างอย่างลำพองใจ สุดท้ายพี่สาวรองก็ได้ความมาว่าผู้ที่อยู่ใต้แผนการนี้แซ่ลู่&n
ตอนที่สิบแปด หลักฐาน หลังจากวันนั้น พวกเขาเข้าใจว่าเรื่องคงจบลงอย่างที่ควรเป็นจึงไม่ได้ใส่ใจหญิงสาวนางนี้นัก ผู้ใดจะคิดว่าองค์ชายกลับพานางมาพักอยู่ที่แหล่งกบดานลับของพวกเขา สองหนุ่มสาวใช้ชีวิตร่วมกันอย่างหวานชื่น องค์ชายของพวกเขามีอารมณ์ที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาหัวเราะเสียงดัง ยิ้มแย้มแจ่มใส กินอาหารได้มาก และลดความเครียดลงอย่างที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นทำให้หัวหน้าองครักษ์อย่างพี่เซินพยายามยืดเวลากลับเมืองหลวงออกไปเรื่อยๆเพื่อให้องค์ชายได้มีชีวิตอันแสนสุขบ้าง แต่เมื่อมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น องค์ชายและพรรคพวกจึงต้องรีบกลับไป แต่องค์ชายกลับทิ้งเขาเอาไว้เฝ้าหญิงสาวนางนี้&nbs
ตอนที่สิบแปด หลักฐาน ผ่านไปหลายวัน จนไป่เหม่ยฮวาส่งจดหมายมาสอบถามความคืบหน้าอยู่หลายฉบับก็ยังไม่มีข่าวคราวจากคุณชายจ้าว ไป่เหลียนฮวาละอายใจกับพี่สาวคนรองอย่างมาก จึงคิดจะเข้าไปสืบหาหลักฐานด้วยตนเองที่จวนสกุลกู่ “เจ้ากำลังจะไปที่ใดหรือ” คุณชายจ้าวเดินเข้ามาเมื่อเห็นหญิงสาวแต่งกายงดงามอย่างกับจะไปยั่วยวนชายอื่น “คุณชายจ้าว ท่านมาแล้ว” ไป่เหลียนฮวาลืมสิ้นว่าตนเองกำลังจะทำอันใด นางวิ่งโผเข้าไปกอดเขาแน่นด้วยความคิดถึงห่วงหา&n
ตอนที่สามสิบหกปลุกเร้าอารมณ์การเสแสร้งกลั่นแกล้งกันยังคงดำเนินต่อไป สองหนุ่มสาวเกร็งร่างสุขสมไปในเวลาไม่นาน“เจ้ายังคงตอดรัดรุนแรงนะเหลียนฮวา” ชายหนุ่มชื่นชมก่อนจะจับร่างบางพลิกคว่ำแล้วส่งมังกรมุดถ้ำไปอีกคราโดยไม่หยุดพัก“โอว...คุณชายจ้าว ให้ข้าได้พักหายใจสักหน่อยเถิด อา...” ไป่เหลียนฮวาร้องครางไปเอ่ยร้องขอไปด้วยความเสียวซ่านเขายังคงเร่าร้อนเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนเช่นกัน ไม่ว่าเมื่อใดชายหนุ่มก็ยังส่งพลังให้นางได้ขึ้นสวรรค์สุขสมไปอย่างเต็มที่ จนนางหายใจไม่เคยทัน“เจ้าเป็นคนปลุกมันขึ้นมา เจ้าจะร้องไปไย” ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นไม่ได้หยุด ด้วยหญิงสาวเองก็เด้งสะโพกสอดรับอย่างเป็นจังหวะจนเขาเสียวซ่านไม่อาจอดกลั้นไหวน้ำรักขุ่นขาวหลั่งเข้าไปในร่องน้ำงามอย่างคุ้นเคยก่อนที่ชายหนุ่มจะจับร่างบางโอบอุ้มเดินเข้าไปยังห้องบรรทม“ท่านจะไม่พักบ้างหรือเจ้าคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงหอบ“ไม่ คืนนี้ข้าจะใส่เด็กน้อยเข้าไปในครรภ์เจ้าอีกคนให้ได้ ดังนั้นเจ้าคงต้องรับศึกหนักหน่อย” ฮ่องเต้หนุ่มจับกุ้ยเฟยคนงาม นอนหงายลงบน
ตอนที่สามสิบห้านางยังคงยั่วยวนสนมไป่กุ้ยเฟยจัดเตรียมขนมของว่างเลิศรสแปลกใหม่เพื่อรอต้อนรับฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนทุกวี่วัน นางยังพยายามจดจำสิ่งต่างๆในร่างของบัวสโรชินีเพื่อนำมาปรับใช้ในร่างของไป่เหลียนฮวาให้เหมาะสม แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีจนนางเริ่มจดจำความเป็นสโรชินีไม่ได้แล้วแต่นางก็ยังคงดึงสิ่งอันมีประโยชน์ออกมาเพื่อใช้ชีวิตได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการสรรหาของว่างหรือขนมแปลกใหม่ให้ครัวหลวงได้ทดลองทำออกมาเพื่อให้ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนและโอรสธิดาของนางได้ลองลิ้มชิมรส หรือการละเล่นแปลกใหม่เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับเด็กน้อยทั้งหลาย หรือการแต่งกายอันล้ำยุคล้ำสมัยซึ่งนางร่างแบบและสั่งการให้ฝ่ายภูษาตัดเย็บออกมาได้ดั่งใจรวมทั้งการอบรมสั่งสอนโอรสธิดาอย่างสมัยใหม่ อันได้แก่การให้ความสำคัญแก่หญิงสาว การคิดคำนวณตัวเลขอย่างรวดเร็ว การสร้างแรงจูงใจในการเจรจา หรือแม้กระทั่งกลยุทธ์การจัดการผู้คนอันวุ่นวาย สิ่งเหล่านี้ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนยังชอบเข้ามาฟังนางสั่งสอน นางมีความคิดที่ไม่เหมือนผู้ใด สิ่งที่นางสอนสั่งแม้จะแหวกแนวความคิดของผู้คนแต
ตอนที่สามสิบสี่เข้าวังหลวงคราแรกไป่กุ้ยเฟยขอเลี้ยงดูโอรสด้วยตนเอง แต่ด้วยกฎเกณฑ์อันมากมายนางจึงทำได้เพียงเลี้ยงดูให้มากที่สุด นางยังหาเวลาไปเข้าเฝ้าไทเฮาโดยพาโอรสไปด้วย ใช้เวลาเพียงไม่นาน ด้วยความอ่อนน้อม เอาอกเอาใจ และความน่ารักของนางก็ทำให้ไทเฮาลดทิฐิ ชื่นชอบและเอ็นดูนางและหลานชาย ยามนี้ในวังหลังนางจึงเกรงเพียงฮองเฮา และสนมนางอื่นเท่านั้น ฮ่องเต้จ้าวหลงเทียนรับสนมนางในเข้ามาอีกเกือบสิบนาง ล้วนเป็นสตรีชั้นสูงอยู่ในวัยสวยสดงดงามทั้งสิ้น แต่เขากลับแวะเวียนไปกินอาหาร พูดคุยตามตำหนักต่างๆตามหน้าที่ สุดท้ายเขาจะพำนักค้างคืนอยู่ที่ตำหนักของไป่กุ้ยเฟยเพียงผู้เดียวเท่านั้น สนมไป่กุ้ยเฟยจึงเป็นเพียงสตรีนางเดียวที่ตั้งครรภ์มังกรอย่างต่อเนื่อง ถึงยามนี้นา
ไป่เหลียนฮวาโดนมารดาและฮูหยินใหญ่ประคองแขนคนละข้างเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว “อาหนิงเจ้าไปหยิบของส่วนตัวของฮวาเอ๋อร์จัดส่งให้อาเฉียน” ฮูหยินใหญ่สั่งการก่อนจะหันมาพูดกับบุตรสาวคนที่สามของสามี “เจ้ารู้มาก่อนหรือไม่ว่าเขาคือผู้ใด” “ข้ารู้เพียงว่าเขาคือองค์ชายรัชทายาท แต่ไม่คิดว่าเขาจะมารับข้าจริงๆ” “ฮวาเอ๋อร์ เจ้ามีบุญถึงเพียงนี้ เหตุใดไม่บอกแม่บ้าง หากครรภ์ของเจ้าเป็นอันใดไป พวกเราคงต้องหัวขาดทั้งตระกูลแน่นอน” “องค์ชายรัชทายาทก็คือฮ่องเต้องค์ต่อไป ไม่นา
ตอนที่สามสิบสามข้ามารับแล้วยามนี้นางตั้งครรภ์บุตรของเขาแล้ว แม้ว่านางจะตัดสินใจที่จะไปอยู่กับเขา แต่เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นโดยไม่คาดฝัน จะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่ นางไม่มั่นใจเลย อาเฉียนนำของบำรุงมากมายเข้ามาให้มารดาของไป่เหลียนฮวาจัดการเพื่อเป็นการดูแลบุตรสาว พร้อมทั้งกำชับให้ดูแลนางให้ดี มารดาของนางกลับไม่สามารถทำใจที่บุตรสาวตั้งครรภ์โดยไม่ได้แต่งงาน อีกทั้งชายที่เป็นพ่อของเด็กก็ยังไม่เคยมาให้เห็นหน้า ผู้ที่ก้าวเข้ามาช่วยดูแลหญิงสาวจึงกลายเป็นฮูหยินใหญ่ซึ่งเอ็นดูบุตรสาวของสามีทุกคนอย่างยุติธรรม ไป่เหม่ยฮวา พี่สาวคนรองของนางเข้ามาเยี่ยมเยียนน้องส
ตอนที่สามสิบสองว่าไงนะหลังจากนั้นไป่เหลียนฮวาก็ใช้ชีวิตคล้ายเดิมเช่นทุกวันที่ผ่านมา เพียงแต่นางมีแววตาเศร้าหมองด้วยความคิดถึงชายหนุ่มแซ่จ้าวอย่างเห็นได้ชัด สาวใช้อาหนิงมาเล่าว่าสกุลเฉาได้รับการร้องเรียนเรื่องการค้าขายสิ่งของต้องห้ามและลอบติดต่อให้ความช่วยเหลือแก่อ๋องฉี จึงโดนจับกุมทั้งตระกูล ฝ่ายชายโดนจับกุมไปรับโทษที่เมืองหลวงทั้งหมดซึ่งคาดว่าอาจจะโดนโทษประหารหรืออย่างน้อยก็เนรเทศไปใช้แรงงานหนัก ส่วนฝ่ายหญิงถูกจับไปอยู่ที่หอเริงรมย์เช่นโทษทัณฑ์ที่สกุลไป่เคยได้รับ โชคดีที่ภรรยาของชายแซ่เฉาได้ส่งหนังสือหย่าไปแล้ว นางจึงรอดพ้นไปได้อย่างฉิวเฉียด ไป่เหลียนฮวาไปยังร้านขายขนมเพียงบางวันด้วยยามนี้กิจการคงที่แล้ว นางจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านตำราเพื่อเพิ่มพูนความรู้&
ตอนที่สามสิบเอ็ดป้อนรางวัลหญิงสาวใช้สองมือเรียวประคองมังกรแกร่งซึ่งขยายใหญ่จนคับมือให้ขึ้นลงเป็นจังหวะก่อนที่นางจะเลียไปรอบข้างเพื่อปลุกเร้าให้มากขึ้น นางสลับดูดกลืนกับการใช้มือประคองขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ เดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้า สุดท้ายชายหนุ่มก็ทนไม่ไหวร้องครางออกมาพร้อมน้ำขุ่นขาวพ่นแรงจนเปื้อนใบหน้างาม หญิงสาวนำผ้ามาเช็ดน้ำรักออกจากใบหน้าและทำความสะอาดแท่งหฤหรรษ์ซึ่งพ่นพิษออกมาแล้ว ก่อนจะเงยหน้าสบตาท้าทายอีก “ต่ออีกไหมเจ้าคะ” ชายหนุ่มรีบพยักหน้ารัวเร็ว&nb
ไป่เหลียนฮวาดูแลเช็ดตัวป้อนยาจนองค์ชายหนุ่มนอนหลับไปด้วยฤทธิ์ยา นางจึงได้ทรุดตัวลงนอนข้างเตียงโดยไม่ยอมห่าง กลางดึกองค์ชายหนุ่มมีไข้สูงอย่างที่หมอบอกเอาไว้ หญิงสาวจึงเฝ้าเช็ดตัวให้ตลอดคืนอย่างห่วงใย ผ่านไปเพียงสองวันอาการขององค์ชายหนุ่มก็ดีขึ้น หญิงสาวค่อยคลายใจลงบ้าง นางให้อาเฉียนไปส่งข่าวที่บ้านสกุลไป่แล้ว จึงยังไม่คิดจะกลับไปโดยง่าย หญิงสาวอยากดูแลเขาอย่างใกล้ชิด จนแน่ใจว่าเขาปลอดภัย “เจ้าเหนื่อยหรือไม่” องค์ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวดูแลเขาโดยไม่ได้พักผ่อน “ไม่เจ้าค่ะ ข้าอยากดูแลท่าน” หญิงสาวเอ่ยจากใจจริง “เจ้าช่างเหมือนเดิม ไม่เคยถามไถ่ให้วุ่นวาย เพียงทำหน
ตอนที่สามสิบบาดเจ็บไป่เหลียนฮวารอฟังข่าวจากสาวใช้อาหนิงก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความสาแก่ใจเพียงเท่านี้ชื่อเสียงของชายแซ่เฉาก็คงป่นปี้จนต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเรียกคืนมาได้ แม้เขาจะพยายามอธิบายอย่างไรก็ไม่มีผู้ใดใส่ใจจะฟังด้วยสภาพความอุจาดตาของเขามีผู้พบเห็นมากมายการที่ไป่เหลียนฮวากล้าทำถึงเพียงนี้ก็ด้วยมั่นใจว่าหากมีข้อผิดพลาดขึ้นมา อาเฉียนคงรีบเข้ามาช่วยนางอย่างแน่นอนขณะที่ไป่เหลียนฮวานั่งยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี จู่ๆอาเฉียนก็พุ่งร่างเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“แม่นางไป่ รีบไปกับข้าเร็วเข้า”ไป่เหลียนวิ่งตามเขาออกมาอย่างรวดเร็วโดยยังไม่ทันได้ถามไถ่“เกิดเหตุใดขึ้นหรือ” นางเพิ่งได้ถามขณะปืนขึ้นรถม้าซึ่งนำมาจอดไว้ด้านหลัง“องค์ชายโดยลอบทำร้ายได้รับบาดเจ็บ”ไป่เหลียนฮวาทรุดตัวลงนั่งจนกระแทกกับผนังรถม้า นางรู้สึกดั่งมีดกรีดกลางใจองค์ชาย คุณชายจ้าว เขาโดนทำร้ายได้รับบาดเจ็บ เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง หญิงสาวรีบเปิดผ้า