เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 71
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-13 21:09:59บทที่เกี่ยวข้อง
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 72
"คุณแม่?!" พร้อมรบออกจากห้องน้ำ คิดว่าเธอกลับเข้ามาในบ้านแล้ว พอไม่เห็นเขาก็รีบตามออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันรอบท่อนล่างอยู่"คุณแม่มาที่นี่ทำไม..ไม่สิ..คุณแม่รู้จักที่นี่ได้ยังไง" เขาเดินตรงเข้ามาแล้วเอาร่างกายของตัวเองบดบังร่างเธอไว้"กลับบ้าน""ผมไม่ไป""ลูกจำได้ไหม ก่อนที่แม่จะรับลูกมาเลี้ยงลูกสัญญากับแม่ว่ายังไง""แต่ผมก็ช่วยบริหารบริษัท และช่วยคุณพ่อทุกอย่าง" เขาคิดว่าแค่นี้มันคงจะพอแล้ว ส่วนอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตเขาขอเป็นคนกำหนดมันเอง"ลูกคิดว่าทำแค่นั้นจะทดแทนบุญคุณที่แม่ชุบเลี้ยงมาได้อย่างนั้นเหรอ"คนึงหาทำได้แค่ยืนมอง..ความรู้สึกหนึ่งเดียวที่ผุดขึ้นมา คือสงสารผู้หญิงตรงหน้า นางถูกอำนาจของวัตถุภายนอก ควบคุมจิตใจจนไม่เหลือความเป็นมนุษย์อีกต่อไปแล้ว"แม่ให้เวลาถึงพรุ่งนี้ หวังว่าลูก คงจะตัดสินใจถูกนะ" พอจบประโยคนางก็หันหลัง กำลังจะเดินกลับไปที่รถ"ผมไม่ต้องการเวลา ผมตอบคุณแม่ได้ตอนนี้เลยว่า ผมจะไม่มีวันทิ้งลูกกับเมียของผม เหมือนที่คุณแม่เคยทำมา"ประโยคนี้ที่เขาได้เอ่ยพูดออกมา มันทำให้เธอที่ยืนฟังอยู่ถึงกับน้ำตาเอ่อล้นออกมาแบบไม่รู้ตัว"แกพูดอะไร!!""คุณแม่กลับไปเถอะครับ ถ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 73
"สว่างเกินไปหมายความว่ายังไง!" หญิงสาวถามกลับไปทันควันเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากของเขาแต่ต้นสนไม่ตอบยังขับรถตรงมาอีกสักพักก็เลี้ยวเข้าไปในซอย ดูแล้วซอยนี้คงจะเป็นซอยตัน ชายหนุ่มจอดรถพร้อมกับปิดไฟหน้า"คุณต้นสน!" เธอรู้ดีว่าเขาเป็นคนนิสัยยังไง ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง เขาชอบจะทำแบบนั้นกับเธอ"บอสเรียกตัวให้กลับ" สายตาคมค่อยๆ หันมองมาที่เธอแบบช้าๆ"คะ?..เออ คุณก็กลับไปสิ" อัญญารัตน์ยอมรับว่าตกใจมาก แต่เธอต้องรีบปรับอารมณ์ เพราะจะให้เขาเห็นไม่ได้ที่พร้อมรบเรียกตัวต้นสนให้กลับไปก่อน เพราะมีอะไรให้ช่วยอีกหลายอย่าง จะใช้คนอื่นก็ไม่ไว้ใจ"กลับไปพร้อมกันไหม"อัญญารัตน์ไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าก้มตา เพราะเธอคิดว่าคงจะไม่ได้กลับไปกรุงเทพฯ อีกนาน งานเดิมที่เคยทำเขาคงจะไม่รับเธอแล้วหญิงสาวส่ายหน้าเล็กน้อย ถ้าเธอกลับไป ก็คงจะไม่พ้นอีหรอบเดิม เหมือนคนที่ไร้ตัวตน"มองหน้าผมสิ"ใบหน้าเรียวค่อยๆ เงยขึ้นมามองคนตัวสูงที่นั่งอยู่ข้างกาย "อืมมม"เขาแค่อยากจะชวนเธอออกมาคุยเรื่องนี้ ไม่ได้คิดจะมาพักรีสอร์ทจริง แต่ถ้าจะชวนเธอเข้าไปคุยในห้อง คนแบบเธอน่ะเหรอที่จะยอมเดินเข้าไปด้วยง่ายๆ ต้นสนก็เลยเลือกคุยท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 74
หลายชั่วโมงผ่านไป.. และตอนนี้ต้นสนก็ขับรถกลับมาถึงจุดหมายปลายทางแล้วงานแรกที่มาถึง ไม่ได้ไปหาผู้เป็นนายเลย แต่เขาไปดูรถคันของอัญญารัตน์ที่อยู่อู่ พอเห็นว่าช่างซ่อมเสร็จแล้วชายหนุ่มก็จ้างให้จัดการอะไรบางอย่าง..เสร็จธุระจากตรงนั้นเขาถึงขับรถกลับมาที่วิลล่า"อัญเป็นยังไงบ้างคะ" คนึงหาถามข่าวหาเพื่อนทันทีที่เห็นหน้าต้นสนต้นสนเล่าให้ฟังโดยที่ไม่ปิดบัง ว่าความเป็นอยู่ของอัญญารัตน์เป็นยังไง รวมทั้งแม่ที่นอนติดเตียง ..คนึงหาถึงกับน้ำตาตก"ฉันคงเป็นเพื่อนที่แย่มากเลยใช่ไหมคะ""ถ้าเสร็จธุระจากตรงนี้แล้ว เดี๋ยวผมจะรีบพาไปหาเพื่อนเลยนะ" พร้อมรบที่นั่งฟังอยู่ตรงนั้น โอบเธอเข้ามากอดไว้เพื่อปลอบใจวันต่อมา.. ที่บริษัทเสรีวิวัฒน์"ท่านประธาน.." ดอกอ้อและเกตุแก้วรีบลุกขึ้นเมื่อเห็นพร้อมรบเดินเข้ามา"คุณพ่ออยู่ในนี้ไหม""อยู่ค่ะ" เกตุแก้วและดอกอ้อถูกย้ายกลับมาที่เดิม เพราะต้องได้มาช่วยงานวิวัฒน์ท่านประธานใหญ่ก๊อก ก๊อก ชายหนุ่มเคาะส่งสัญญาณบอกก่อนที่จะเปิดประตู"มาแล้วก็กลับมานั่งที่เดิมของตัวเองสิ" วิวัฒน์เห็นว่าลูกชายไม่กล้าเดินเข้ามา"คุณพ่อยังจะให้ผมรับตำแหน่งเดิมอยู่เหรอครับ""แกไม่ทำแล้วใครจะท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 75
"จ้องหน้าจอแบบนั้นนานๆ สายตาไม่ดีนะลูก" นางเห็นว่าลูกสาวปิดไฟแล้ว แต่ยังมองจอโทรศัพท์อยู่"พี่""หือ""แม่พูดด้วยไม่ได้ยินหรือไง""อะไรคะแม่.." อัญญารัตน์รีบเก็บโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นเดินไปหาแม่ที่นอนอยู่เตียง พวกเธอทั้งสองหาที่นอนมาปูที่พื้นใกล้เตียงของแม่ เพราะจะได้ดูแลแม่แบบใกล้ชิดด้วย"แม่พูดว่ามองจอแบบนั้นไม่ดีหรอกลูก ถ้างั้นก็เปิดไฟ""เออ" มัวแต่มองใบหน้าของผู้ชายที่เธอแคปหน้าจอไว้เมื่อตอนกลางวันจนเพลิน ก็เลยไม่ได้ยินแม้เสียงแม่พูด "ค่ะแม่""ถ้าหนูอยากกลับไปก็กลับไปนะลูกแม่อยู่กับน้องได้" ทำไมผู้เป็นแม่จะดูลูกสาวไม่ออก ว่าตอนนี้กำลังมีอะไรอยู่ในใจ"หนูไม่กลับไปแล้วจ้าแม่ อยากอยู่กับแม่แบบนี้"ในเมื่อเธอตัดสินใจแบบนี้แล้ว พรุ่งนี้ก็คงต้องได้เริ่มหางานทำ เพราะจะอยู่แบบนี้ไม่ได้ ทั้งเงินรักษาแม่ และเงินที่จะเก็บไว้ใช้คืนเพื่อนอีก"จริงเหรอพี่" จากที่นอนอยู่อัญญาณีลุกขึ้นมาดีใจ เธอยอมรับว่าเหนื่อยและเหงามาก ที่ต้องดูแลแม่คนเดียว เรียนยังไม่จบชั้นมัธยมต้นต้องได้ออกมา เพื่อดูแลแม่ที่ป่วยติดเตียง"พี่ขอโทษนะที่ให้น้องอยู่กับแม่แค่สองคน" ..ถ้าพ่อยังอยู่ก็คงจะดี นี่แหละชีวิตที่ขาดเสาหลักต้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 76
อัญญารัตน์ขับรถตัวเองตามหลังรถป้าข้างบ้านมา เพราะถ้าเสร็จธุระแล้วเธอคิดว่าจะไปหางานอีกสักวันลองดูพอหาที่จอดรถแถวสำนักงานที่ดินได้ หญิงสาวก็เดินตามเข้าไปในที่ดินคนเยอะพอสมควร พอเห็นว่าป้านั่งอยู่ตรงไหนอัญญรัตน์ก็รีบตรงเข้าไปหา"มานั่งตรงนี้สิรัตน์" ป้าพูดพร้อมกับขยับที่ให้นั่งข้างๆ กันพอนั่งลงไม่นานเท่าไรก็เห็นผู้ชายตัวสูงที่คุ้นตาเดินมานั่งลงใกล้ๆ ในมือของเขามีซองสีน้ำตาล ซองนั้นใหญ่และตุงมากพอนั่งลงชายหนุ่มก็ได้ยื่นซองส่งให้กับป้าที่นั่งอยู่ ป้าก็รีบรับมันด้วยรอยยิ้มแทบจะแก้มแตก"คุณต้นสน?""รอเซ็นเอกสาร เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" ต้นสนหันมาพูดกับเธอบ้าง"เอกสารอะไรคะ""ก็เอกสารการซื้อขายที่ดินไง" ประโยคนี้ป้าเป็นคนตอบ แล้วก็เปิดดูซองสีน้ำตาล เพื่อเช็คว่าเงินครบไหม"ฉันงงไปหมดแล้ว""บ้านและที่ดินหลังข้างหน้าเป็นของคุณแล้ว" ต้นสนเอ่ยพูดพร้อมกับมองใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย เขาอยากจะมองหน้าเธอให้สมกับที่คิดถึง"คะ?" อัญญารัตน์รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก้าวเดินออกมาแบบไม่บอกกล่าว ..ต้นสนก็รีบตามออกมา"คุณเป็นอะไร""คุณต่างหากเป็นอะไร คุณกำลังทำอะไรอยู่""ผมซื้อที่ดินให้คุณไง""คุณรวยม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 77
ถ้าอัญญารัตน์สังเกตหน่อย ก็จะเห็นมุมปากของใครบางคนยกยิ้ม แบบมีเลศนัย เมื่อได้ยินว่าเธอชวนกลับไปพักที่บ้านทั้งสองลงมาที่รถ แล้วขับตรงกลับบ้าน ยังไงแม่กับน้องสาวของเธอ ก็ต้องอยู่โรงพยาบาลไปจนกว่าแม่จะหายดี เพราะเจ้าของไข้ไม่อนุญาตให้กลับบ้านถ้าไม่หายขาด[บ้านอัญญารัตน์]มาถึงก็เห็นว่ามีรถหกล้อจอดขนของอยู่ที่บ้านของป้า"พรุ่งนี้ป้าคงจะขนของออกจากบ้านหมด" เห็นทั้งสองลงจากรถ ป้าก็เลยบอกกล่าวไว้ก่อน เพราะขนวันเดียวคงไม่หมดแน่"ค่ะป้า" ตอบป้าออกไปแค่นั้นอัญญารัตน์ก็รีบกลับมาที่บ้านของตัวเองแน่นอนว่าชาวบ้านต้องมีความสงสัยแน่ว่าอัญญารัตน์ไปได้สามีมาจากที่ไหน ทำไมถึงเป็นพ่อบุญทุ่มนัก"อุ๊ย" พอย่างกรายเข้ามาถึงในบ้าน ต้นสนก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า มือหนาเอื้อมไปโอบร่างของเธอเข้ามาแนบชิดแล้วโน้มลงไปจูบอัญญารัตน์ไม่ได้ปฏิเสธหรือเล่นตัว แต่สิ่งที่เธอทำก็คือจูบกลับ ถึงแม้ว่าจูบนั้นจะไร้เดียงสามาก จนทำให้เขาหยุดชะงักเล็กน้อย เมื่อถูกลิ้นของเธอแทรกเข้ามา และมันก็ทำให้อัญญารัตน์เขินอาย"ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" เห็นว่าเธอไม่กล้าสบตา มือหนาก็เลยเชยคางเรียวขึ้น ใบหน้าคมโน้มลงไปใกล้ริมฝีปากบางเพื่อที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 78
เช้าวันต่อมาเมื่ออัญญารัตน์รู้ว่าเขาต้องได้กลับแล้ว หญิงสาวทำหน้าเศร้าลงจนเห็นได้ชัด"ผมต้องได้รีบกลับไปช่วยงาน คุณจะกลับไปด้วยกันไหม" ชายหนุ่มอธิบายและไม่ลืมที่จะชวนเธออีกครั้ง และตอนนี้เขาก็กำลังขับรถเพื่อที่จะไปร่ำลาแม่ของเธอที่โรงพยาบาลก่อนกลับแต่คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม เพราะตอนนี้แม่ได้นอนอยู่โรงพยาบาล เธอจะทิ้งไปได้ยังไง"อาทิตย์หน้าผมจะกลับมาอีกนะ" แม้ในใจอยากจะให้เธอไปด้วย แต่รู้ดีว่าภาระของเธอยิ่งใหญ่มาก หญิงสาวตอบโดยการพยักหน้าเล็กน้อย เพื่ออนุญาตให้เขากลับมาหาพอมาถึงโรงพยาบาลเธอก็รีบลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปก่อน"รอด้วยสิ" เท้ายาวๆ สาวตามแค่ไม่กี่ก้าวก็เดินทันแล้วอีกตั้งอาทิตย์หนึ่ง จะอยู่ได้ยังไงไม่เห็นหน้าเขาตั้งเป็นอาทิตย์เลยนะ"ถึงแล้ว" ต้นสนรีบคว้าแขนของเธอไว้ก่อนที่จะเดินผ่านห้องแม่ "เป็นอะไร"หญิงสาวมัวแต่ครุ่นคิดจนเดินผ่านห้องของแม่ไป พอเขาเรียกสติเธอถึงได้เลี้ยวกลับมา แต่เธอก็ไม่ได้ตอบคำถาม รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องของแม่"แม่ตื่นแล้วเหรอคะ""เพิ่งตื่นเมื่อกี้ แล้วหนูเป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น""เปล่าค่ะ""ผมจะมาลาคุณแม่กลับไปทำงานครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยกมือขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 79
ทานข้าวยังไม่อิ่มเลยด้วยซ้ำ อัญญารัตน์ก็ขอตัวกลับเข้าห้อง คนึงหาก็รีบตามเพื่อนไป เพราะคิดว่าเพื่อนคงโมโหให้ต้นสนที่พูดขัดคอ"มึงเป็นอะไรของมึงวะ" พอทั้งสองไปแล้วพร้อมรบก็คุยกับต้นสนที่ยังนั่งทานข้าวอยู่"เป็นคนหล่อ""เหอะ..กวนบาทา""กูนึกอะไรออกแล้วว่ะ" ทันใดนั้นต้นสนก็ได้เอ่ยพูดเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้"มึงนึกอะไรออก""มึงอยากหาคนดูแลเมียมึงไม่ใช่เหรอ..ก็นั่นไงครับบอส" ต้นสนพูดพร้อมกับตวัดสายตามองตามหลังสองสาวไป เพื่อสื่อให้รู้ว่าเขาหมายถึงใคร"ก็ต้องลองถามผู้หญิงเขาดูก่อน เห็นบอกว่าอยากไปทำงานที่บริษัท""แล้วมึงจะไปถามทำไมวะ มึงเป็นเจ้าของบริษัทไม่ใช่เหรอ""เอ้าาไอ้นี่ มึงจะโมโหอะไรนักหนา""กูอิ่มแล้ว" เมื่อเพื่อนไม่ตอบตกลงที่จะช่วยต้นสนก็เลยวางช้อนและนี่มันก็คือโมเม้นท์การพูดคุยที่ทั้งสองไม่เคยให้ใครเห็นมุมนี้ของพวกเขาเลย"มันจะอะไรนักหนากับเรื่องนี้วะ"เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้คนึงหาขอนอนห้องเป็นเพื่อนอัญญารัตน์ ถึงแม้พร้อมรบจะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็ปล่อยไป เพราะรู้ดีว่าภรรยาคงจะคิดถึงเพื่อนอัญญารัตน์ซึ่งอยู่ในชุดทำงานได้เดินออกมา ส่วนคนึงหาออกจากห้องของเพื่อนมาตั้งแต่เช้าแล้ว เพรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
บทล่าสุด
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
