LOGINShare
บทที่ 75
Last Updated:
2024-12-13 21:27:40Related chapters
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 76
อัญญารัตน์ขับรถตัวเองตามหลังรถป้าข้างบ้านมา เพราะถ้าเสร็จธุระแล้วเธอคิดว่าจะไปหางานอีกสักวันลองดูพอหาที่จอดรถแถวสำนักงานที่ดินได้ หญิงสาวก็เดินตามเข้าไปในที่ดินคนเยอะพอสมควร พอเห็นว่าป้านั่งอยู่ตรงไหนอัญญรัตน์ก็รีบตรงเข้าไปหา"มานั่งตรงนี้สิรัตน์" ป้าพูดพร้อมกับขยับที่ให้นั่งข้างๆ กันพอนั่งลงไม่นานเท่าไรก็เห็นผู้ชายตัวสูงที่คุ้นตาเดินมานั่งลงใกล้ๆ ในมือของเขามีซองสีน้ำตาล ซองนั้นใหญ่และตุงมากพอนั่งลงชายหนุ่มก็ได้ยื่นซองส่งให้กับป้าที่นั่งอยู่ ป้าก็รีบรับมันด้วยรอยยิ้มแทบจะแก้มแตก"คุณต้นสน?""รอเซ็นเอกสาร เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" ต้นสนหันมาพูดกับเธอบ้าง"เอกสารอะไรคะ""ก็เอกสารการซื้อขายที่ดินไง" ประโยคนี้ป้าเป็นคนตอบ แล้วก็เปิดดูซองสีน้ำตาล เพื่อเช็คว่าเงินครบไหม"ฉันงงไปหมดแล้ว""บ้านและที่ดินหลังข้างหน้าเป็นของคุณแล้ว" ต้นสนเอ่ยพูดพร้อมกับมองใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย เขาอยากจะมองหน้าเธอให้สมกับที่คิดถึง"คะ?" อัญญารัตน์รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก้าวเดินออกมาแบบไม่บอกกล่าว ..ต้นสนก็รีบตามออกมา"คุณเป็นอะไร""คุณต่างหากเป็นอะไร คุณกำลังทำอะไรอยู่""ผมซื้อที่ดินให้คุณไง""คุณรวยม
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 77
ถ้าอัญญารัตน์สังเกตหน่อย ก็จะเห็นมุมปากของใครบางคนยกยิ้ม แบบมีเลศนัย เมื่อได้ยินว่าเธอชวนกลับไปพักที่บ้านทั้งสองลงมาที่รถ แล้วขับตรงกลับบ้าน ยังไงแม่กับน้องสาวของเธอ ก็ต้องอยู่โรงพยาบาลไปจนกว่าแม่จะหายดี เพราะเจ้าของไข้ไม่อนุญาตให้กลับบ้านถ้าไม่หายขาด[บ้านอัญญารัตน์]มาถึงก็เห็นว่ามีรถหกล้อจอดขนของอยู่ที่บ้านของป้า"พรุ่งนี้ป้าคงจะขนของออกจากบ้านหมด" เห็นทั้งสองลงจากรถ ป้าก็เลยบอกกล่าวไว้ก่อน เพราะขนวันเดียวคงไม่หมดแน่"ค่ะป้า" ตอบป้าออกไปแค่นั้นอัญญารัตน์ก็รีบกลับมาที่บ้านของตัวเองแน่นอนว่าชาวบ้านต้องมีความสงสัยแน่ว่าอัญญารัตน์ไปได้สามีมาจากที่ไหน ทำไมถึงเป็นพ่อบุญทุ่มนัก"อุ๊ย" พอย่างกรายเข้ามาถึงในบ้าน ต้นสนก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า มือหนาเอื้อมไปโอบร่างของเธอเข้ามาแนบชิดแล้วโน้มลงไปจูบอัญญารัตน์ไม่ได้ปฏิเสธหรือเล่นตัว แต่สิ่งที่เธอทำก็คือจูบกลับ ถึงแม้ว่าจูบนั้นจะไร้เดียงสามาก จนทำให้เขาหยุดชะงักเล็กน้อย เมื่อถูกลิ้นของเธอแทรกเข้ามา และมันก็ทำให้อัญญารัตน์เขินอาย"ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" เห็นว่าเธอไม่กล้าสบตา มือหนาก็เลยเชยคางเรียวขึ้น ใบหน้าคมโน้มลงไปใกล้ริมฝีปากบางเพื่อที
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 78
เช้าวันต่อมาเมื่ออัญญารัตน์รู้ว่าเขาต้องได้กลับแล้ว หญิงสาวทำหน้าเศร้าลงจนเห็นได้ชัด"ผมต้องได้รีบกลับไปช่วยงาน คุณจะกลับไปด้วยกันไหม" ชายหนุ่มอธิบายและไม่ลืมที่จะชวนเธออีกครั้ง และตอนนี้เขาก็กำลังขับรถเพื่อที่จะไปร่ำลาแม่ของเธอที่โรงพยาบาลก่อนกลับแต่คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม เพราะตอนนี้แม่ได้นอนอยู่โรงพยาบาล เธอจะทิ้งไปได้ยังไง"อาทิตย์หน้าผมจะกลับมาอีกนะ" แม้ในใจอยากจะให้เธอไปด้วย แต่รู้ดีว่าภาระของเธอยิ่งใหญ่มาก หญิงสาวตอบโดยการพยักหน้าเล็กน้อย เพื่ออนุญาตให้เขากลับมาหาพอมาถึงโรงพยาบาลเธอก็รีบลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปก่อน"รอด้วยสิ" เท้ายาวๆ สาวตามแค่ไม่กี่ก้าวก็เดินทันแล้วอีกตั้งอาทิตย์หนึ่ง จะอยู่ได้ยังไงไม่เห็นหน้าเขาตั้งเป็นอาทิตย์เลยนะ"ถึงแล้ว" ต้นสนรีบคว้าแขนของเธอไว้ก่อนที่จะเดินผ่านห้องแม่ "เป็นอะไร"หญิงสาวมัวแต่ครุ่นคิดจนเดินผ่านห้องของแม่ไป พอเขาเรียกสติเธอถึงได้เลี้ยวกลับมา แต่เธอก็ไม่ได้ตอบคำถาม รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องของแม่"แม่ตื่นแล้วเหรอคะ""เพิ่งตื่นเมื่อกี้ แล้วหนูเป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น""เปล่าค่ะ""ผมจะมาลาคุณแม่กลับไปทำงานครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยกมือขึ้น
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 79
ทานข้าวยังไม่อิ่มเลยด้วยซ้ำ อัญญารัตน์ก็ขอตัวกลับเข้าห้อง คนึงหาก็รีบตามเพื่อนไป เพราะคิดว่าเพื่อนคงโมโหให้ต้นสนที่พูดขัดคอ"มึงเป็นอะไรของมึงวะ" พอทั้งสองไปแล้วพร้อมรบก็คุยกับต้นสนที่ยังนั่งทานข้าวอยู่"เป็นคนหล่อ""เหอะ..กวนบาทา""กูนึกอะไรออกแล้วว่ะ" ทันใดนั้นต้นสนก็ได้เอ่ยพูดเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้"มึงนึกอะไรออก""มึงอยากหาคนดูแลเมียมึงไม่ใช่เหรอ..ก็นั่นไงครับบอส" ต้นสนพูดพร้อมกับตวัดสายตามองตามหลังสองสาวไป เพื่อสื่อให้รู้ว่าเขาหมายถึงใคร"ก็ต้องลองถามผู้หญิงเขาดูก่อน เห็นบอกว่าอยากไปทำงานที่บริษัท""แล้วมึงจะไปถามทำไมวะ มึงเป็นเจ้าของบริษัทไม่ใช่เหรอ""เอ้าาไอ้นี่ มึงจะโมโหอะไรนักหนา""กูอิ่มแล้ว" เมื่อเพื่อนไม่ตอบตกลงที่จะช่วยต้นสนก็เลยวางช้อนและนี่มันก็คือโมเม้นท์การพูดคุยที่ทั้งสองไม่เคยให้ใครเห็นมุมนี้ของพวกเขาเลย"มันจะอะไรนักหนากับเรื่องนี้วะ"เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้คนึงหาขอนอนห้องเป็นเพื่อนอัญญารัตน์ ถึงแม้พร้อมรบจะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็ปล่อยไป เพราะรู้ดีว่าภรรยาคงจะคิดถึงเพื่อนอัญญารัตน์ซึ่งอยู่ในชุดทำงานได้เดินออกมา ส่วนคนึงหาออกจากห้องของเพื่อนมาตั้งแต่เช้าแล้ว เพรา
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 80
"ไม่มีอะไรหรอกน่า คนทำงานด้วยกันก็ชวนกันไปทานข้าวเป็นเรื่องปกติธรรมดา" ต้นสนพยายามพูดกลบเกลื่อน และทำหน้าตาให้ปกติที่สุดทั้งสองลงลิฟต์มาพร้อมกัน แต่พอประตูลิฟต์เปิดออกเท่านั้นแหละเวรแล้วไหมล่ะกู . ต้นสนต้องรีบคว้าแขนของเธอให้เดินตามมา ด้วยสัญชาตญาณของผู้หญิง แค่นี้อัญญารัตน์ก็รู้สึกผิดปกติแล้ว"หยุดทำไมครับ รีบไปกันเถอะผมหิวข้าวแล้ว""คุณต้นสนคะ" มันเป็นเสียงประสานกันของผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์เมื่อสักครู่"ครับ" ต้นสนค่อยๆ หันกลับไป ..มาจากไหนอีกหนึ่งวะ เพราะตอนลิฟต์เปิดออกเขาเห็นแค่คนเดียว แต่อีกคนคงจะยืนอยู่ด้านหลัง"จะออกไปทานข้าวแล้วเหรอคะ" ผู้หญิงหนึ่งในสองได้เอ่ยถามขึ้นก่อนได้ยินประโยคนี้ดวงตาคมค่อยๆกรอกมองมาที่เธอซึ่งยืนอยู่ข้างกาย "อุ๊ยย""จะออกไปทานร้านเดิมใช่ไหมคะ" เธอคนนั้นยังคงพูดต่อ"ร้านไหนครับ" ถ้าไม่เพราะกำลังวางท่าทางให้ปกติที่สุด เขาคงได้ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้ว"อาทิตย์ก่อนเรายังไปทานข้าวด้วยกันอยู่เลยค่ะ" ผู้หญิงสองคนนั้นยังเปลี่ยนกันพูด โดยที่ทั้งสองไม่ได้สนิทสนมกันเลยเอาแล้วไงชะตากูจะขาดวันนี้ไหมเนี่ยแต่ผิดความคาดหมาย อัญญารัตน์ไม่โวยวาย
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 81
"ออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้นะคุณต้นสน""ก็บอกแล้วไงว่าไม่ไป""ในเมื่อคุณมีสาวๆ ห้อมล้อมขนาดนั้น คุณจะมาสนใจฉันทำไม""อัญญารัตน์ผมก็บอกแล้วไงว่านั่นมันเรื่องของแต่ก่อน""ฉันไม่สนใจว่ามันจะเป็นเรื่องตอนไหน คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" หญิงสาวพยายามกลั้นมันไว้แล้ว แต่ในเมื่อน้ำตามันอยากจะไหลออกมาเธอก็เลยปล่อย"ถ้าไม่สนใจแล้วจะร้องไห้ทำไม""เมื่อไรที่คุณเบื่อฉัน ฉันก็จะเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหมคะ" นี่แหละคือเหตุผลที่อัญญารัตน์พยายามจะปิดกั้นตัวเองอีกครั้ง เพราะดูจากท่าทางของผู้หญิงพวกนั้นแล้ว ต้นสนต้องเคยให้ความหวังกับผู้หญิงพวกนั้นเหมือนที่ให้กับเธอในเวลานี้ต้นสนถึงกับชะงักในคำพูดของเธอ ..ใช่แล้วเขาเคยให้ความหวังผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา แต่เพียงไม่นานพอมีคนใหม่เข้ามา เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างผู้หญิงคนเก่า แล้วกับเธอล่ะ จะเหมือนคนที่ผ่านมาไหม ขนาดใจตัวเองเขาก็ยังเดาไม่ออกต้นสนค่อยๆ ถอยออกมาจากห้องนั้น"งื้ออออ" พอประตูห้องปิดลง เสียงร่ำไห้ของหญิงสาวก็ดังเล็ดลอดออกมา ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินออกไป ก็ได้ใช้หลังพิงประตูห้องเพื่อคุยกับตัวเอง ดวงตาคมค่อยๆ หลับลงแบบช้าๆ เพื่อฟังเสียงร้องไห้ของคนที่อยู่ใ
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 82
>>{"คุณต้นสนเป็นอะไรไหมคะ"} รัตนาถามออกมาแบบเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าต้นสนสำลักข้าวส่วนคนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ ต่างก็แตกกระเจิง เพราะเม็ดข้าวที่พุ่งออกมาจากปากของต้นสน.."ฮ่า ฮ่าาา" มันคือครั้งแรกที่เห็นพร้อมรบหัวเราะเสียงดังลั่นออกมา แบบไม่ห่วงมาดความเป็นท่านประธานเลย"คุณขำอะไร" คนึงหาไม่รู้เรื่องอะไรกับเพื่อนเขาเลย พอเห็นต้นสนมีท่าทางแบบนี้ แถมสามีของเธอยังขำหนักมาก ตกลงเธอทำอะไรผิด"เปล่าหรอกครับ ผมว่าเราออกไปหาอะไรทานข้างนอกดีกว่า" พร้อมรบลุกขึ้นแล้วคว้าแขนภรรยาให้ตามออกมาแบบเอ็นดูในความที่ไม่รู้อะไรกับคนอื่นเขาเลย แถมยังไปหางานให้ต้นสนต้องได้ปวดหัวเพิ่มอีก"มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้เรื่องไหม คุณบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" คนึงหาพูดด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง มันต้องมีอะไรแน่ เพราะเดินออกมาเขายังขำไม่หยุดเลย"คุณดูไม่ออกเลยหรือ""ดูอะไรคะ""ก็ดูพวกเขาสองคนไง""พวกเขาสองคน?" ใบหน้างามหันกลับมองเข้าไปในบ้าน "อัญญารัตน์ กับคุณต้นสนเหรอคะ??""ใช่ครับ""บ้าไปแล้ว เป็นไปได้ยังไง""มันเป็นไปแล้ว""แย่แล้วว""อะไรแย่""คุณรู้แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน""ผมก็เพิ่งจะแน่ใจเมื่อคืนนี้เอง""ฉันก็เลยทำให้เพื่อน
Last Updated : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 83
[บริษัทเสรีวิวัฒน์]จากเสือกลายเป็นแมวในพริบตา เมื่อถูกขู่ว่าถ้าไม่พามาที่ทำงานคืนนี้นอนนอกห้อง แบบต้นสนมีเหรอที่จะ(ไม่)ยอมกว่าจะมาถึงบริษัทก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว"อัญขอโทษนะคะที่มาสาย" อัญญารัตน์เดินตรงไปหาเกตุแก้วเพื่อขอโทษที่เข้างานสาย"ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะคะ..คุณเด็กเส้น" แต่คนตอบกลับเป็นอีกคนที่กำลังยืนถ่ายเอกสารอยู่แถวนั้น"ถ้ามีธุระด่วนพี่ก็ไม่ว่าอะไรค่ะ ช่วยไปเตรียมเครื่องดื่มให้กับท่านประธานดีกว่า" เกตุแก้วทำเป็นหูทวนลม เพราะรู้ดีว่าถ้าไม่ต่อความยาวสาวความยืดดอกอ้อก็จะหยุดไปเองอัญญารัตน์รีบเดินตรงไปที่ห้องเครื่องดื่มโดยที่ไม่สนใจดอกอ้อ เพราะวันนี้มันเป็นวันดี ขนาดถูกดอกอ้อพูดประชดประชันใบหน้าของเธอยังยิ้มออกเพียงไม่นานก็มีสายจากชั้นล่างขึ้นมาที่โต๊ะของเลขาท่านประธาน>>{"แต่ท่านประธานไม่ได้นัดให้เข้ามาพบวันนี้นี่คะ"} มันคือเสียงของเกตุแก้วที่พูดตอบกลับคนที่โทรขึ้นมา {"เดี๋ยวขอเข้าไปถามท่านประธานก่อนนะคะ ว่าท่านจะให้เข้าพบไหม"} ว่าแล้วเกตุแก้วก็วางสายลงข้างๆ เครื่องไว้ก่อนเพียงไม่นานเกตุแก้วก็เดินออกมายกโทรศัพท์ขึ้นแนบกับหู>>{"เชิญขึ้นมาได้เลยค่ะ"}ผ่านไปสักพัก..ประตูลิ
Last Updated : 2024-12-13
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
