บทที่ 79

ทานข้าวยังไม่อิ่มเลยด้วยซ้ำ อัญญารัตน์ก็ขอตัวกลับเข้าห้อง คนึงหาก็รีบตามเพื่อนไป เพราะคิดว่าเพื่อนคงโมโหให้ต้นสนที่พูดขัดคอ

"มึงเป็นอะไรของมึงวะ" พอทั้งสองไปแล้วพร้อมรบก็คุยกับต้นสนที่ยังนั่งทานข้าวอยู่

"เป็นคนหล่อ"

"เหอะ..กวนบาทา"

"กูนึกอะไรออกแล้วว่ะ" ทันใดนั้นต้นสนก็ได้เอ่ยพูดเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้

"มึงนึกอะไรออก"

"มึงอยากหาคนดูแลเมียมึงไม่ใช่เหรอ..ก็นั่นไงครับบอส" ต้นสนพูดพร้อมกับตวัดสายตามองตามหลังสองสาวไป เพื่อสื่อให้รู้ว่าเขาหมายถึงใคร

"ก็ต้องลองถามผู้หญิงเขาดูก่อน เห็นบอกว่าอยากไปทำงานที่บริษัท"

"แล้วมึงจะไปถามทำไมวะ มึงเป็นเจ้าของบริษัทไม่ใช่เหรอ"

"เอ้าาไอ้นี่ มึงจะโมโหอะไรนักหนา"

"กูอิ่มแล้ว" เมื่อเพื่อนไม่ตอบตกลงที่จะช่วยต้นสนก็เลยวางช้อน

และนี่มันก็คือโมเม้นท์การพูดคุยที่ทั้งสองไม่เคยให้ใครเห็นมุมนี้ของพวกเขาเลย

"มันจะอะไรนักหนากับเรื่องนี้วะ"

เช้าวันต่อมา..

เมื่อคืนนี้คนึงหาขอนอนห้องเป็นเพื่อนอัญญารัตน์ ถึงแม้พร้อมรบจะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็ปล่อยไป เพราะรู้ดีว่าภรรยาคงจะคิดถึงเพื่อน

อัญญารัตน์ซึ่งอยู่ในชุดทำงานได้เดินออกมา ส่วนคนึงหาออกจากห้องของเพื่อนมาตั้งแต่เช้าแล้ว เพรา