เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 87
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-13 21:35:06บทที่เกี่ยวข้อง
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 88
"ผู้ชายคนนี้เป็นใครคะคุณแม่" ใบหน้างามรีบหันขวับกลับมาถามผู้เป็นแม่"สวัสดีครับคุณลูกหว้า คุณจำผมไม่ได้เหรอครับ เราเคยเจอกันแล้วนะ" แต่คนที่ตอบกลับเป็นชายแปลกหน้าคนนั้นหญิงสาวหันมามองที่เขาอีกครั้ง ฟังจากคำพูดคำจา ถึงแม้ว่าจะอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ดูแล้วไม่มีความจริงใจเอาเสียเลย"ฉันเคยเจอกับคุณที่ไหน" หญิงสาวก็รู้สึกคุ้นหน้าเขาอยู่เหมือนกันแต่คิดไม่ออก"ก็งานราตรีในคืนนั้นไงครับ""....." เธอจำผู้ชายคนนี้ขึ้นมาได้ในทันที เพราะเขาคือคู่เต้นรำของพี่สาวเธอในคืนนั้นนี่เอง"ทั้งสองเคยเจอกันมาแล้วเหรอลูก ดีจังเลยคนเคยรู้จักกันนี่เอง""แล้วคุณมาที่นี่ทำไม" ลูกหว้ามองแม่ทีมองหน้าเขาที แบบไม่ค่อยไว้ใจ"ลูกต้องขอบคุณคุณโลกันตร์ให้มากๆ""ทำไมต้องขอบคุณด้วยคะ""เขาจะเข้ามาช่วยเราไงลูก""ช่วยเรา? ช่วยเรื่องอะไร""ลูกไม่ผิดสังเกตบ้างเลยหรือ ว่าทำไมพ่อถึงเกิดอุบัติเหตุซ้ำซ้อน""คุณแม่หมายความว่ายังไง" พูดถึงเรื่องอุบัติเหตุของพ่อ หญิงสาวค่อยเริ่มให้ความสนใจขึ้นมา"แม่จะพูดทุกอย่างให้ลูกฟังก็ได้ แต่ลูกห้ามไปเล่าให้ใครฟังโดยเด็ดขาด.."วันต่อมาที่โรงพยาบาล..เราจะทำยังไงดี คุณพ่อคะลูกหว้าจะทำยังไงดี ..สิ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 89
"ยังไงหนูก็ไม่มีใครอยู่แล้ว ถ้าการแต่งงานจดทะเบียนในครั้งนี้ มันช่วยแม่กับพ่อได้ หนูจะไม่ยอมช่วยเลยเหรอลูก""แต่นี่มันคือ.." มันคือชีวิตทั้งชีวิตของเธอเลยนะ ถึงแม้ว่า ถ้าทุกอย่างผ่านพ้นไป เขาจะยอมเซ็นใบหย่าให้ แต่เธอจะต่างอะไรกับผู้หญิงที่เคยผ่านการแต่งงานมาแล้วล่ะทันใดนั้นภาพที่เห็นพ่อนอนอยู่ในห้อง ICU มีสายระโยงระยางเต็มตัวไปหมดก็ได้ผุดขึ้นมา มือเรียวยื่นไปจับปากกานั้นแล้วก็เซ็นชื่อของตัวเองตามลงไป เป็นไงเป็นกันยังไงแม่ของเธอก็เป็นคนจัดการทุกอย่างอยู่แล้ว"จบเรื่องแล้วใช่ไหมคะ ลูกหว้าขอตัวนะ"พอลูกสาวลุกขึ้นสายตาของแม่ก็กรอกมองไปที่ลูกเขยหมาดๆ แบบพึงพอใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายลูกหว้าออกมาจากบ้าน แล้วตรงไปที่โรงพยาบาล"พ่อคะ..ลูกหว้าทำถูกแล้วใช่ไหม พ่อฟื้นขึ้นมาสักทีสิ ลูกหว้าสัญญาว่าต่อจากนี้ไปจะดูแลพ่อเป็นอย่างดี"อีกหนึ่งความคิดที่มีในตอนนี้..มันเป็นไปได้เหรอที่พี่ชายของเธอจะเป็นคนทำเรื่องนี้ เพื่ออยากจะได้สมบัติทุกอย่างไปครอบครองเพียงคนเดียวใช่แล้วแม่ของเธอได้พูดกรอกหูไว้แบบนั้น ..ลูกหว้าก็เลยไม่กล้าถามพี่ชายออกไปตรงๆ เพราะถ้ามันเป็นเรื่องจริงแล้วใครจะกล้ายอมรับล่ะในเวลาเดียวกันนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 90
"คุณอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้สิ" ลูกหว้าพยายามตั้งสติไว้ ถ้าพูดกับเขาด้วยเหตุผล เธออาจจะรอดก็ได้"ตกลงเรื่องอะไร""คุณสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าทุกอย่างจบลง คุณจะเซ็นใบหย่าให้ฉัน" และนี่มันคือข้อตกลงที่เธอยอมจดทะเบียนสมรสด้วย ซึ่งคนที่เป็นพยานก็คือแม่ของเธอเอง เธอถึงกล้าที่จะทำเรื่องแบบนี้"แต่ทุกอย่างยังไม่จบ..มันเพิ่งจะเริ่ม""คุณไม่ได้คิดจะช่วยฉันจริงๆ ใช่ไหม คุณแค่เอาแม่ฉันมาเป็นเครื่องมือ" เธอเริ่มอ่านผู้ชายคนนี้จากคำพูดและท่าทางของเขาในเวลานี้ก่อนที่จะจดทะเบียนสมรสถ้าเธอเห็นพิรุธของเขาแม้แต่นิดเดียวเธอไม่ยอมจดแน่ แต่เขาเล่นละครได้แนบเนียนมาก"ฉลาดขึ้นแล้วนี่""แล้วคุณทำไปเพื่ออะไร คุณก็เป็นคนมีฐานะคนหนึ่ง" เพราะถ้าเขาไม่มีเงินมากพอ คงไม่อยู่ในสายตาแม่ของเธอแน่ แล้วเขายังจะต้องการเงินไปอีกทำไม"เรื่องนั้นเธอไม่จำเป็นต้องรู้" มือหนาถูกยื่นไปกันคนตัวเล็กที่กำลังจะหลบเพื่อให้อยู่นิ่งๆ กับกำแพงที่เธอพิงอยู่ดวงตางามเงยขึ้นมองชายหนุ่มที่ใบหน้าอยู่ห่างกันแค่ลมหายใจเข้าออก เพราะถึงแม้เธอจะขัดขืนหรือหลบยังไงก็คงไม่พ้นเงื้อมมือของเขาอยู่ดี"ฉันขอถามคุณอีกแค่ข้อเดียว""ถามมา""พวกคุณใส่ร้ายพี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 91
ดวงตางามมองกวาดไปทั่วห้องครัว ข้าวของเครื่องใช้ในห้องนี้ สภาพก็ไม่ต่างจากบ้านที่อาศัยอยู่เลย แต่เธอไม่ได้รังเกียจที่มันเล็ก เก่า ทรุดโทรม สิ่งที่เธอรังเกียจคือเจ้าของบ้านมากกว่า"จะมองอีกนานไหม มองอยู่แบบนั้นเมื่อไรจะได้กินข้าว""จะให้ฉันทำอะไร" เกิดมานอกจากเดินไปหยิบน้ำหรือผลไม้ ก็ไม่เคยเข้าครัวมาทำอะไรแบบนี้เลย"ก็ดูสิว่าในตู้เย็นมีอะไรทำกินได้บ้าง"ลูกหว้าก็เลยเดินไปเปิดตู้เย็นดู..ในนั้นมีอาหารสด ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมมาไว้แล้วเธอเลือกเอาผัก หมู ไข่ ออกมาจากตู้เย็นหญิงสาวจับกระทะมาตั้งไฟ แล้วราดน้ำมันลงไป ก็เริ่มหั่นผักทิ้งลงไปในกระทะที่น้ำมันกำลังร้อน ตามด้วยหั่นหมูทิ้งตามลงไป พอใส่ทุกอย่างลงไปครบก็ตอกไข่ตามลงไป แล้วคนให้เข้ากันในขณะที่เธอกำลังทำอาหารอยู่นั้น โลกันตร์ก็ได้ออกไปนั่งรออยู่ก็ด้านนอกแล้วกำลังจะตักอาหารออกจากกระทะ สายตาของเธอก็ได้มองไปเจอเครื่องปรุงที่ยังเรียงรายอยู่"เขาใส่ของพวกนี้ตอนไหน" หญิงสาวพูดพึมพำกับตัวเอง เพราะเธอยังไม่ได้ใส่อะไรเลย "หวังว่าใส่ตอนนี้คงจะทันนะ" ว่าแล้วก็เริ่มที่น้ำปลา..น้ำตาล..เกลือ..ผงชูรส..และทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า...พอทำอาหารเสร็จ ลูกห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 92
"เจ็บ" ทีแรกคิดว่าเขาจะทำแค่ขู่ แต่กลับไม่ใช่ ร่องรอยที่เขาทำไว้เมื่อคืนนี้ยังไม่คลายความเจ็บปวดเลย พอโดนเข้าไปอีกครั้งหญิงสาวก็เลยอดไม่ได้ที่จะร้องโอดโอยออกมาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ ยังคงกระแทกในท่าที่จับเธอนอนหงายไว้บนโต๊ะกับข้าวต่อ แบบพึงพอใจที่เห็นเธอเจ็บปวด"คนเลว" จะไม่ให้พูดก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้มันทั้งเจ็บและจุก แต่เธอก็ไม่ได้ดิ้นรนอะไรอีกแล้ว เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ"ชอบก็บอกมาเถอะ" ในขณะที่พูดเขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำ ชายหนุ่มจับร่างบางตะแคงข้างแล้วยกขาขึ้นข้างหนึ่ง พร้อมกับซอยถี่เข้าไปอีก"อือ อือ อือ" แรงกระแทกมันทำให้เธอเจ็บหน่วงมากขึ้น ที่ครางไม่ใช้เพราะความเสียว แต่เพราะความเจ็บ จนอดไม่ได้ที่ปล่อยเสียงออกมา มือเรียวคว้าขอบโต๊ะไว้เพื่อที่จะเกาะไม่ให้ร่างกายโยกตามแรงกระแทกมากนัก เพราะยิ่งโยกร่างของเธอก็ยิ่งเสียดสีกับโต๊ะไม้แข็งๆ"เจ็บนะ! งื้อออ" ลูกหว้าไม่คิดจะให้เขาเห็นน้ำตา แต่การกระทำของเขามันโหดร้ายเกินไปจนอดกลั้นมันไว้ไม่ได้อีกต่อไปทุกอย่างหยุดลงเมื่อเสียงร้องไห้ของเธอดังขึ้น มือหนายื่นไปโอบอุ้มร่างบางให้ลุกขึ้นมานั่ง"ทำไมต้องยั่วโมโหฉันด้วย" เขาถอดสิ่งที่เชื่อมต่อกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 93
ติ๊งต่อง~ เสียงกดกริ่งหน้าบ้านได้ดังขึ้นรปภ.ที่ เข้าไปเดินตะเวนรอบบ้านหลังใหญ่ ก็ได้รีบวิ่งมาดูว่าเป็นใครที่มากด"มาขอพบใครครับ""ฉันมาขอพบเจ้าของบ้านหลังนี้ค่ะ""ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับผมจะได้แจ้งเข้าไปถูก""เจ้าของบ้านอยู่ในบ้านไหมคะ""ขอทราบชื่อของคุณด้วยครับ" รปภ. ที่เฝ้าอยู่ด้านหน้า ยืนกระต่ายขาเดียวถ้าไม่บอกชื่อก็จะไม่ตอบอะไร"ฉันชื่อดอกอ้อค่ะ"อัญญารัตน์ถึงกับหันขวับไปมองดูหน้าเพื่อนเมื่อได้ยินแนะนำชื่อ"เชิญเข้าไปข้างในได้เลยครับ" รปภ.ยกสายแจ้งกับคนที่อยู่ในบ้าน พอได้รับอนุญาตก็รีบเปิดประตูให้คนึงหาคาดการณ์ไว้แล้ว ถ้าบอกชื่อตัวเองคงไม่ได้เข้าไป และที่เอ่ยชื่อดอกอ้อออกมา เพราะถ้าใครให้กระดูกชิ้นใหญ่กว่าคนแบบดอกอ้อต้องรีบคว้าไว้แน่นอนหญิงสาวก้าวเดินเข้ามาแบบไม่รีรอพอมาถึงประตูด้านหน้า แม่บ้านที่อยู่ตรงนั้นก็ได้เปิดประตูให้"ลูกหว้าอยู่ไหน" คำแรกที่ออกจากปากคนึงหา และมันก็ทำให้หญิงวัยกลางคน ที่กำลังนั่งตะไบเล็บอยู่แบบสบายอารมณ์ ถึงกับเงยหน้าขึ้นมามอง"แกเข้ามาทำไม" คณิตลุกขึ้นโวยวายแบบไม่พอใจ"ฉันคิดว่าคุณจะทำร้ายแค่ฉัน แต่นี่ ลูกสาวที่คุณเลี้ยงมากับมือ คุณยังทำร้ายเธอได้ลง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 94
"ฉันเกลียดนาย ออกไป!" ห้องน้ำก็ห้องแค่นี้เธอคงหลบหนีไปไหนไม่ได้ หญิงสาวก็เลยต้องยืนประจันหน้าอยู่แบบนั้น"ดี! เกลียดฉันให้มากเข้าไว้" ใบหน้าหล่อคมโน้มลงมาปิดปากแบบไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวในขณะที่จูบ เขาก็ได้ถอดเสื้อผ้าสิ่งกีดขวางของเขาและเธอออก ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือด้วยเลยควับ! เสียงเล็บข่วนเข้าที่หน้าอกแกร่งจนเป็นรอยลากยาวแบบจงใจ"อืมม!" ขณะที่เธอกำลังจะข่วนอีกครั้ง ได้ถูกเขาดูดริมฝีปากอย่างแรง เพื่อลงโทษตุ๊บ! จากที่คิดจะข่วนก็เปลี่ยนเป็นทุบให้เขาปล่อยจูบ เพราะตอนนี้ริมฝีปากของเธอจมหายเข้าไปในปากของอีกฝ่ายด้วยแรงดูดมือหนาเอื้อมไปเปิดน้ำฝักบัว แล้วพาร่างบางเข้าไปยืนใต้สายน้ำที่กำลังโปรยปรายลงมา แต่เขาก็ไม่ได้ถอนจูบออก จนหญิงสาวแทบจะขาดอากาศหายใจถึงได้ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ"ไอ้โรคจิต!" ลูกหว้าต้องได้รีบหายใจเข้าให้ทั่วปอด พร้อมกับลูบน้ำออกจากใบหน้าแบบลวกๆ พอทุกอย่างผ่านพ้นสายตางามถึงได้สังเกต รอยเล็บที่เธอฝากไว้ที่ลำตัวของเขา ตอนนี้เริ่มมีเลือดซิบออกมาด้วย"ฉันให้เธอเลือก จะให้เอาในห้องน้ำหรือที่เตียง""ไปตายซะ!""ได้! ถ้างั้นฉันจะเลือกเอง" ว่าแล้วมือหนาก็ช้อนขาเรียวข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 95
"คุณไม่มีสิทธิ์จะมาแย่งภรรยาของผมไป""คุณถามหาสิทธิ์ในตัวพี่สาวของเธอได้ยังไง" คนึงหาตอกกลับไปทันควัน"เท่าที่รู้ภรรยาของผมไม่มีพี่สาว""ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นพี่สาวต่างบิดา แต่เราทั้งสองก็มีมารดาคนเดียวกัน""??" มีแม่คนเดียวกันมันยิ่งทำให้โลกันตร์งวนงงไปกันใหญ่ เพราะคณิตไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้เขาฟังเลย"คุณยังมีอะไรสงสัยอีกไหมคะ""ถึงยังไงผมก็ไม่ให้เธอไป""คุณดูสภาพความเป็นอยู่สิ คุณพาน้องสาวฉันมาตกระกำลำบากแบบนี้ใครจะอยากให้น้องมาอยู่ที่แบบนี้" คนึงหาพยายามจะพูดออกมาให้ได้มากที่สุด ยังไงวันนี้เธอก็ต้องพาน้องสาวไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน"ตามพี่ออกมา" พร้อมรบไม่อยากจะเสียเวลาคุยอีกแล้ว เขาก็เลยเดินเข้ามารับทั้งสองให้ออกไปและที่พวกเขาตามมาถูก ก็เพราะโลกันตร์ออกไปซื้อยา นักสืบที่พร้อมรบจ้างไว้ก็เลยเห็นเข้า[วิลล่า]"นอนซะนะ" คนึงหาลูบผมน้องสาวเบาๆ เพื่อปลอบใจ เธอไม่ต่อว่าไม่ถาม เพราะถ้ายิ่งถามมันก็ยิ่งไปกระตุ้น"ลูกหว้าโง่มากเลยใช่ไหมคะ""ลูกหว้าไม่ได้โง่ เพียงแค่ลูกหว้าเชื่อใจคนมากเกินไป" ใจจริงเธออยากจะบอกว่าลูกหว้าเชื่อใจแม่มากเกินไป "ต่อจากนี้ไปจำไว้นะ ว่าลูกหว้ายังมีพี่อยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13
บทล่าสุด
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
