LOGINShare
บทที่ 19
Last Updated:
2024-12-11 21:44:27Related chapters
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 20
มาได้ไง ..ดวงตาคมมองจ้องผู้หญิงที่อยู่ในวงแขน ถ้าอุ้มเธอออกไปแบบนี้มีหวังเป็นเป้าสายตาแน่ แต่ถ้าไม่พาออกไปคนที่คลั่งตายคงต้องเป็นเขา"เดินเองได้ไหม" ออกมาจากห้องมือแกร่งค่อยๆ ปล่อยร่างบางลงจากวงแขน"ปวดหัว" ไม่สนใจแล้วว่าเขาจะจำได้ไหม เพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปมันแรงมาก"กำลังจะพากลับอยู่นี่ไง" มือหนาโอบเอวบางเพื่อให้เดินตามมา ที่เขาไม่อุ้มก็เพราะเดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าเขาเอาเด็กออกไปจากร้านนี้ เพราะการแต่งตัวของเธอไม่ได้แตกต่างจากเด็กนั่งดริ้งค์เลยอัญญารัตน์เห็นตั้งแต่คนึงหาออกมาจากห้องพร้อมกับท่านประธานแล้ว แต่เธอไม่กล้าทัก ทำได้แค่เดินตามมาแบบเงียบๆพวกเขาทั้งสองรู้จักกันเป็นการส่วนตัวเหรอ? ..ดูแค่นี้อัญญารัตน์ก็พอจะเดาออกแล้ว แต่คนแบบท่านประธานเนี่ยนะ ทุกคนในบริษัทก็รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว แถมเขายังไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนในบริษัทเลยอัญญารัตน์ขับรถตามมาจนถึงคอนโดหรู"นี่มันอะไรกัน" ยิ่งเห็นตอนที่ท่านประธานอุ้มคนึงหาเพื่อที่จะพาขึ้นไปชั้นบน เธอก็ยิ่งตกใจไปกันใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้ เพราะดูเหมือนว่าเพื่อนจะไม่ขัดขืนเลย"ดื่มไม่เป็นก็ยังจะดื่ม" สายตาคมมองจ้องผู้หญิงที่เขากำลังอุ้มอ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 21
"คุณ.." มือเรียวขยับต่ำลงไปปิดน้องสาวของตัวเองไว้ เมื่อถูกเรียวลิ้นอุ่นสัมผัสกับเนินเนื้อนั้น"ไม่ชอบเหรอ" เขารู้ดีว่าผู้หญิงเกือบร้อยเปอร์เซ็นชอบให้ผู้ชายใช้ลิ้น แต่พอเห็นท่าทางของเธอเขาก็เลยหยุดถามดูก่อน"ทำไมคุณชอบพูดอะไรตรงๆ แบบนี้" ริมฝีปากบางเอ่ยถามออกมาเพียงเบาๆ ด้วยหัวใจที่สั่นหวิว มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่ต้องมาถามหรือต้องตอบกันสักหน่อย"แล้วจะพูดอ้อมทำไม ก็ในเมื่อความหมายเดียวกันอยู่แล้ว" ในขณะที่พูดหน้าอกแกร่งก็ยังแนบอยู่ที่เข่าของอีกฝ่าย เพราะเธอยังหนีบมันเข้าหากันไว้แน่น"แล้วคุณจะทำอะไรล่ะ""ให้บอกไหมว่าจะทำอะไร" ดวงตาคมส่องประกายมองสบตาผู้หญิงที่อยู่ในพันธนาการของตัวเขาเอง"ไม่ต้องบอกก็ได้แต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ได้ไหม" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร เพราะเธอไม่ได้อินโนเซ้นท์ขนาดนั้น"เขาเรียกว่าการกระตุ้นอารมณ์ ถ้าไม่ช่วยกระตุ้นก่อน..การมีเพศสัมพันธ์กันมันก็จะฝืดเคือง"ฉันกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ย ทฤษฎีมาเต็มเลย"ต่อแล้วนะ" ชายหนุ่มเห็นว่าเธอเงียบไป ก็เลยจะเริ่มจากที่ทำค้างไว้มือหนาแยกขาเรียวทั้งสองข้างให้ออกจากกัน แล้วแทรกใบหน้าลงไปตรงหว่างขา พร้อมกับแนบริมฝีปากลงระหว่างร่อ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 22
หญิงสาวร่างระหงมองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ของห้องน้ำในคอนโดหรูและทันใดนั้นเธอก็คิดถึงคำที่เขาพูดกับแม่ ไม่จริงจังอย่างนั้นเหรอ ..ผู้หญิงแบบเธอใครเขาจะมาจริงจังด้วย พอเขาได้ชื่นชมจนหมดความหอมหวาน ก็คงจะเป็นเหมือนดอกไม้ที่รอวันถูกถอดออกจากแจกัน เพื่อที่จะหาดอกใหม่มาประดับ แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นเธอต้องทำให้เขาได้รับบทเรียนราคาแพงให้ได้"อัญญารัตน์?!" หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนยังอยู่ที่ร้านนั้น "ตายแล้วทำไมเราถึงลืมเพื่อนได้" พอนึกขึ้นได้คนึงหาก็รีบลงมาที่ชั้นล่างขาเรียวกำลังจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ที่หน้าคอนโด แต่สายตานั้นมองไปเห็นรถที่คุ้นตาจอดอยู่"ใช่ไหม?!" หญิงสาวรีบก้าวเดินเข้าไปหารถคันนั้น เพราะมันเหมือนรถของเพื่อนมากและทันใดนั้นประตูรถก็ถูกเปิดออกจากคนที่นั่งอยู่ด้านใน"เธอกำลังทำอะไรอยู่" คำแรกที่อัญญารัตน์ถามเพื่อนเมื่อเห็นหน้า"เธอตามมาถูกได้ยังไง""ฉันถามว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่""เธอเห็นหมดแล้วใช่ไหม""ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ท่านประธานมีแฟนอยู่แล้วนะ เธอไม่กลัวเหรอ..""คนจนแบบพวกเรา เลือกอะไรไม่ได้หรอก ไขว่คว้าอะไรได้ก่อนก็ต้องรีบจับมันไว้ให้แน่น""แต่ฉันกลัวเธอจะเจ็บ""ความเจ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 23
"อุ๊ย..บอสจะทำอะไรคะ" หญิงสาวพยายามดันกายให้ลุกออกจากตักของคนที่เพิ่งจะดึงเธอลงมานั่ง"ไม่รู้จริงเหรอว่าจะทำอะไร" ในขณะที่พูดใบหน้าหล่อคมก็ได้โน้มเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง"เดี๋ยวก่อนสิคะท่านประธาน ถ้าคุณคนนั้นขึ้นมา..เออ..บอสไม่กลัวว่าเธอจะเห็นเหรอคะ" หญิงสาวพูดในขณะที่หลับตาลง ไม่กล้าหลบจูบ เพราะเธอต้องการจะยั่วเขาอยู่แล้ว"กว่าจะลงไปถึงชั้นล่าง กว่าจะกลับขึ้นมา คงใช้เวลาสักพัก" แต่ตอนนี้เขาอดใจไม่ไหวแล้ว ต้องการอยากจะจูบตั้งแต่ตอนที่เธอแกล้งเอามือมาถูกมือของเขาแล้ว"อืมม" หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกริมฝีปากหนาแนบเข้ามาที่ริมฝีปาก ถึงแม้ว่าจะตกใจแต่เธอก็เผยอปากออกเพื่อให้เขาเข้ามาสำรวจยิ่งปลายลิ้นของเธอตอบสนองเมื่อเขาตวัดรอบวนในโพรงปากหวาน มันก็ยิ่งทำให้อาวุธลับที่เขาซ่อนไว้เริ่มขยายตัวขึ้นพร้อมรบจูบอยู่แบบนั้นจนถึงเวลาที่เขากะไว้ ก็ค่อยๆ ปล่อยจูบออก แต่คนที่ถูกจูบไม่ยอม มือเรียวตวัดโอบรัดต้นคอของเขาไว้แล้วกดริมฝีปากเข้าหา"หือ.. ไม่ได้แล้ว" เขาขยับใบหน้าออกเพื่อไม่ให้เธอตามมาจูบได้หญิงสาวทำหน้าบึ้งตึงแล้วรีบยันกายลุกขึ้นเหมือนไม่พอใจ แต่ไม่ใช่เลยเธอยิ่งกลัวว่าเขาจะจูบต่อจึงต้องรีบ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 24
รถคันหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวตามรถคันหน้ามาโดยที่ไม่ให้รู้ตัว"หิวข้าวไหม""หิวสิ เมื่อตอนเที่ยงได้กินนิดเดียวเอง" เพราะกลัวว่าจะกลับที่ทำงานไม่ทันก็เลยต้องรีบ"กินก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่า" อัญญารัตน์จอดรถที่หน้าร้านขายก๋วยเตี๋ยวโต้รุ่งก่อนถึงคอนโดทั้งสองนั่งคุยและทานกันไปแบบไม่รีบร้อน เพราะยังไงก็มาถึงที่พักแล้ว"บอสไม่รีบกลับเหรอครับ" ต้นสนหันกลับมาถามเมื่อเห็นว่า ท่านประธานให้จอดรถรออยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร" เขาหมายถึงอัญญารัตน์เพราะเห็นดูสนิทสนมกัน"คงเป็นเพื่อนที่พักร่วมห้องนั่นแหละครับ ดูแล้วคงจะทำงานที่บริษัทเราด้วยครับ"พร้อมรบได้ยินเธอบอกแค่ว่าพักอยู่กับเพื่อนในบริษัท คงจะเป็นผู้หญิงคนนี้แน่พอทั้งสองทานข้าวเสร็จก็ขับรถมาจอดที่คอนโดเวลาผ่านไป"ลิฟต์เสียครับ พวกเธอก็เลยเดินขึ้นไป""รู้ไหมว่าพักอยู่ห้องไหน""ชั้นแปดครับ" ต้นสนไปสอบถามกับเจ้าหน้าที่คอนโดมาแล้ว ที่ต้องได้ไปสอบถาม เพราะพร้อมรบเห็นว่าพวกเธอใช้บันไดเดินขึ้นไป"เดินขึ้นไปบนชั้นแปดเนี่ยนะ""เราจะกลับกันเลยไหมครับบอส" ต้นสนไม่อยากจะให้ผู้เป็นนายถลำลึกกับเด็กคนนี้มากไปกว่านี้แล้ว แค่นี้ก็ดูจะไม่เป็นผู้เป็นคน
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 25
มือเรียวยังพยายาม ดึงมือของอีกฝ่ายให้ออกมาจากใต้กางเกงนอนตัวบาง แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล ยิ่งดิ้นยิ่งผลักใสมันก็ยิ่งทำให้เพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆ สงสัย คนึงหาก็เลยต้องได้หยุดแต่เธอจะอดกลั้นเสียงได้นานเท่าไร เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ทำแค่ล้วงเข้าไปด้านในอย่างเดียว แต่นิ้วโป้งเขายังใช้มันขยี่ปุ่มที่ไวต่อความรู้สึกขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเพื่อให้เขาทำมันได้สะดวก เห็นแบบนั้นชายหนุ่มก็ได้เพิ่มความเร็วแต่ก็ทำให้เงียบที่สุดร่างกายของเธอเริ่มเกร็ง มือเรียวจิกเข้าที่ลำแขนแกร่งไว้แน่น เพื่อสื่อให้เขารู้ว่าตอนนี้เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ถ้าขืนยังทำต่อไปเธอคงกลั้นเสียงไม่ได้แน่ริมฝีปากหนาค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ แล้วแนบจูบลงเพื่อปิดปากเธอไว้ ทั้งสองทำกันเบามาก ถ้าไม่สังเกตคงไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่ แต่คนที่นอนตัวแข็งอยู่ข้างๆ นี่สิ ทำไมจะสัมผัสไม่ได้ว่าพวกเขากำลังไปถึงขั้นไหนกันแล้ว เพราะอัญญารัตน์ยังไม่หลับ ใครจะไปหลับลงล่ะเกิดมาเพิ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้และไม่ใช่แค่อัญญารัตน์ที่ไม่หลับ ต้นสนก็ยังไม่หลับเช่นกัน เพราะห้องนี้ไม่มีเครื่องปรับอากาศ พัดลมก็ไม่ทั่วถึง แต่จะให้ทำยังไงได้ก็ในเมื่อเจ้านายไม่กลับ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 26
พอประตูห้องปิดลง คนที่อยู่ด้านในถึงกับนั่งไม่ติด ได้แต่เดินวนไปมาแกร็ก~ "คุณทำอะไรอยู่ ทำไมถึงเพิ่งเข้ามา""ผมหรือครับบอส" ต้นสนตกใจที่เปิดประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงตะคอกของผู้เป็นนาย จนต้องได้มองเหลียวหลังว่าท่านพูดกับคนอื่นหรือเปล่า แต่พอไม่มีใครตามเข้ามา ต้นสนก็รีบปิดประตูแล้วเดินเข้าไปใกล้"แล้วคุณคิดว่าผมคุยกับใคร""บอสมีอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ""เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง""เรื่องไปทานข้าวกับลูกค้าเย็นนี้เหรอครับ""เรื่องไปทานข้าวผมจะถามคุณทำไม""แล้วเรื่องอะไรครับ" เพราะงานของพร้อมรบวันนี้เหลือแค่ไปทานข้าวกับลูกค้าตอนเย็น ต้นสนก็เลยคิดว่าเจ้านายอยากจะรู้เรื่องนั้น"ก็เรื่องที่เกิดขึ้นหน้าห้องเมื่อสักครู่ เป็นยังไงบ้าง""เรื่องน้ำร้อนโดนมือของคุณ..?" เอาแล้วไงเจ้านายกูอาการออกขนาดนี้ ยังทำเป็นขรึมอยู่ได้ ..ทีแรกต้นสนคิดว่าเจ้านายจะไม่ได้สนใจอะไร ก็เลยยังไม่รีบเข้ามารายงาน"ยาที่ให้จัดเตรียมมา ทำไมถึงขัดคำสั่ง""ผมไม่ได้ขัดคำสั่งนะครับ แต่ว่าผมฝาก..""คุณเห็นคำสั่งของผมเป็นเรื่องตลกหรือไง""ผมฝากขึ้นมาแล้วครับ" คนที่ถูกตำหนิต้องได้รีบรายงานออกไปอย่างไวแบบตกใจ"ทำไมไม่จัดการด้วยตัวเอง
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 27
"บอสไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอครับ ทำงานมาทั้งวัน" ขณะที่กำลังเดินขึ้นไป ต้นสนก็ได้ชวนผู้เป็นนายคุย เผื่อว่าอยากจะเปลี่ยนใจกลับลงไป เพราะตอนนี้เพิ่งจะถึงชั้นที่สาม"พูดมากรีบเดินเถอะน่า""ผมว่าให้เธอลงมาหาจะไม่ง่ายกว่าเหรอครับ""สิ้นปีลดโบนัส""ไม่นะครับบอสสส" ได้ยินแค่นั้นแหละเริ่มมีแรงฮึดสู้ขึ้นมา ต้นสนรีบก้าวเดินนำหน้าผู้เป็นนายขึ้นไปก่อนล่วงหน้าแบบไม่รอเลยด้วยซ้ำ"คุณจะไม่รอผมหน่อยเหรอคุณต้นสน""ทำไมบอสเดินช้าจังเลยล่ะครับรีบหน่อยสิครับ""หึ.. เอากับเขาสิ"ก๊อก ก๊อก"ใครคะ" คนที่ออกมาเปิดประตูก็คืออัญญารัตน์ "ท่านประธาน?!" ถึงแม้จะตกใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดเดาเท่าไร"ผมขอเข้าไปข้างในได้ไหมครับ""ได้สิคะ" อัญญารัตน์รีบขยับออกจากประตูเพื่อให้ท่านประธานและผู้ช่วยคนสนิทได้เข้ามาในห้อง"เพิ่งหลับไปค่ะ" อัญญารัตน์ตอบออกไปเพราะเห็นแค่สายตาก็รู้แล้วว่าจะถามอะไร"มาถึงนานหรือยัง" เพราะเขายังเป็นห่วง เรื่องที่เธอยืนรอรถอยู่หน้าบริษัท"สักพักแล้วค่ะ"ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาดุจดั่งเทพบุตร สวรรค์คงตั้งใจปั้นให้เขาลงมาจุติมาก ..ได้ก้าวเดินเข้าไปนั่งลงบนเตีย
Last Updated : 2024-12-11
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
