เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 27
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 21:49:58บทที่เกี่ยวข้อง
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 28
หลังการประชุมทุกคนถือของออกมาจากในห้องประชุมช่วยกันคนละไม้คนละมือ ส่วนท่านประธานก็เดินมาตัวเปล่านั่นแหละ..แล้วก็ตรงเข้าไปที่ห้องก่อนใครเพื่อนกึก! เสียงปิดประตู แต่ไม่ใช่ฝีมือของเจ้าของห้องที่เพิ่งเข้ามา แกร่ก! แถมคนที่ปิดประตูก็ล็อกมันไว้ด้วย"??" พร้อมรบมองหน้าคนที่เข้ามาแอบอยู่ในห้องทำงานก่อนที่เขาจะมาถึง ด้วยท่าทางที่สงสัยว่าเธอกำลังจะทำอะไร แต่ทันใดนั้นมือเรียวก็ได้ตวัดโอบรัดต้นคอของเขาแล้วใช้แรงดึงให้ชายร่างสูงโน้มลงมาหา "หือ?"พอเขาไม่โน้มลงมาจนถึง เธอก็เลยต้องได้เขย่งเท้าแล้วยื่นริมฝีปากหาขึ้นไปเพื่อที่จะขอจูบ"ไม่สบายหรือเปล่า" คนตัวสูงหยุดเธอไว้กอด เพราะถ้าจูบตอนนี้คงจะเลยเถิดแน่"ทำไมคะ ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้สักหน่อย" เสียงอ่อนเสียงหวานได้ถูกเปล่งออกจากริมฝีปากของสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า"ผมมีคุยงานต่อ"แกร็ก~ และทันใดนั้นเสียงลูกบิดประตูก็ได้ดังขึ้น นั่นแสดงว่ามีคนกำลังพยายามจะเปิดมันเข้ามา"มีอะไรเหรอครับ" คนที่ถามก็คือต้นสน แต่คนที่ยืนอยู่ก่อนหน้านั้นก็คือผู้จัดการใหญ่ ซึ่งมีคุยงานกับท่านประธานหลังประชุมต่อ"ห้องท่านประธานล็อกครับ""ล็อกเหรอครับ?" พอได้ยินว่าห้องล็อกเท่านั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 29
รถคันหรูวิ่งเข้ามาจอดในคฤหาสน์หลังงามได้สักครู่แล้ว แต่ที่เขายังไม่ลงจากรถก็เพราะมัวแต่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ คิดไปต่างๆ นานาว่าเธอมาที่นี่ทำไม เพราะรถของเพื่อนเธอเหมือนจะขับตามรถแม่ของเขามา และเขาก็เห็นชัดเลยว่ารถคันนั้นจอดดูลาดเลาอยู่ด้านนอก ซึ่งเมื่อช่วงเย็นแม่ของเขาผ่านมาแถวบริษัทก็เลยแวะรับลูกหว้ากลับบ้านด้วยเธอคงจะตามมาตอนนั้น"ผมว่ามันแปลกๆ อยู่นะครับ" ต้นสนก็นั่งสังเกตดูเหมือนกัน ว่าตอนนี้ผู้เป็นนายกำลังครุ่นคิด ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเข้ามาละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของเขาขนาดนี้ คงได้กระเด็นไปแบบไม่แยแสแล้ว แต่ทำไมกับผู้หญิงคนนี้ท่านถึงได้ปล่อยผ่านมาหลายครั้งหลายคราแล้วเรื่องเลี้ยงเด็กไม่ใช่ว่าพร้อมรบไม่เคยทำ เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวผู้หญิงกลางคืน จำเป็นต้องมีแบบนี้ไว้คลายอารมณ์คอนโดอัญญารัตน์"ถึงแล้ว" รถจอดสนิทได้ครู่นึงแล้ว..แต่คนึงหาก็ยังไม่ขยับ"ฉันก็เลยต้องทำให้เธอเหนื่อยไปด้วย แทนที่จะรีบกลับมาพัก" เพราะตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้ว กว่าที่จะฝ่ารถติดกลับมาถึงคอนโด"เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ""ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้สักอย่างเลย เรื่องเงินก็ยังไม่..""เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ เธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 30
แค่รู้ว่าเขาจะเข้าโรงงาน คนึงหาก็เริ่มมีความหวังอีกครั้ง ยังไงเธอต้องคุยกับเขาให้ได้"มัวทำอะไรอยู่เร็วๆ หน่อยสิ" รุ่นพี่ที่มาด้วยกันตำหนิเมื่อเห็นคนึงหามัวแต่มองอะไรอยู่ไม่รู้"ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบเดินไปยกของช่วย และเธอก็ทำงานจนไม่ได้มองอีกเลย ถึงอยากจะมองแต่ก็ถูกรุ่นพี่ตำหนิก็เลยต้องได้ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปจนเวลาล่วงเลยผ่านไป"ได้ยินว่าท่านประธานจะเข้ามาโรงงานทำไมไม่เห็นล่ะคะพี่ลินดา" หญิงสาวแกล้งถามออกไปแบบไม่ค่อยจริงจังนัก"ท่านเข้ามาแล้วและก็ออกไปแล้ว""เข้ามาแล้วเหรอคะ เข้ามาตอนไหนทำไมฉันไม่เห็นคะ""แล้วทำไมเราต้องสนใจด้วยล่ะ""เปล่าหรอกค่ะ" เขาเห็นเราไหม ..แต่ถึงเห็นเขาก็คงไม่สนใจมั้ง ถ้าสนใจเขาคงจะเข้ามาหาเธอแล้วลินดาแอบชำเลืองมองใบหน้าของคนที่กำลังคุยด้วย เพราะสิ่งที่ได้ยินมาจากดอกอ้อนั่นก็คือ คนึงหาชอบทำเกินหน้าที่ เข้าหาท่านประธานเหมือนกับจะให้ท่าท่านตลอดเวลาลินดาก็เลยต้องรีบย้ายตัวคนึงหาให้ลงมาข้างล่างโดยเร็ว เพราะรู้ดีว่าตอนนี้แฟนของท่านประธานขึ้นไปทำงานที่ชั้นนั้นด้วย18 : 50 น. กว่าจะกลับมาถึงบริษัท อัญญารัตน์ก็กลับบ้านไปแล้ว คนึงหาก็เลยต้องได้นั่งรถโดยสารกลับมาที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 31
"เมื่อกี้คุณชวนฉันไปไหนนะคะ""ไปงานคืนนี้ค่ะ ไปด้วยกันไหม""ที่คุณชวนคงไม่ใช่งานวัดใช่ไหม""งานวัดคืออะไรคะ""ขอโทษค่ะคุณคงไม่รู้จัก" มันคือการเล่นมุก แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่รับมุกเลย"ฉันชวนจริงนะคะ คุณไปกับฉันนะ อยากมีเพื่อนไปด้วย ไปแต่กับพี่ชาย..เออ ไปแต่กับพี่พร้อม ไม่เห็นสนุกเลย""ถึงอยากไปก็คงไปไม่ได้ เพราะฉันไม่มีชุด""ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย ทานข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะพาไปแปลงโฉม""ไปแปลงโฉม?" คนึงหาแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นท์ ที่จริงเธอพูดไปเพื่อให้ลูกหว้าชวนอยู่แล้ว เพราะโอกาสที่จะเจอและได้คุยกับเขามันอยู่แค่เอื้อมณ ห้างสรรพสินค้า ห้างนี้ส่วนมากจะมีแต่คนที่กระเป๋าหนักชอบมาเดินกัน ร้านประจำของลูกหว้าอยู่ที่ห้างนี้ ทั้งร้านเสริมสวยและร้านเสื้อผ้าคนึงหาเลือกที่จะไม่กลับเข้าทำงานช่วงบ่าย และเธอก็ไม่ได้ลางาน เพราะไม่รู้จักเบอร์โทรศัพท์ของใครเลยเวลาผ่านไป.."ว้าว..สวย.." ลูกหว้าเห็นชุดที่คนึงหาสวมใส่ มันสวยและเด่นมาก ถ้าไม่บอกว่าเธอเป็นพนักงานในบริษัท คงคิดว่าเป็นลูกคุณหนูมาจากไหนแน่"คุณลูกหว้าก็สวยค่ะ" คนึงหาชมลูกหว้ากลับบ้าง เพราะไม่ว่าเธอจะสวมใส่อะไรก็ดูดีไปหมด"ถ้าฉันไม่รู้จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 32
"คุณทำแบบนี้ไม่กลัวแฟนของคุณเห็นเหรอ" หญิงสาวถามขึ้นในขณะที่เขากำลังขับรถออกมาจากโรงแรม"ไปเต้นรำกับมันทำไม" ในขณะที่พูดพร้อมรบก็ยังขับรถต่อไปแบบใจเย็น"คะ?" จากที่ไม่มองหน้า คนึงหาถึงกับหันขวับไปมอง "มันไหนคะ""รู้จักมันหรือไงถึงไปเต้นรำกับมัน" เขาเลือกที่จะหยุดรถเพื่อคุยกับเธอก่อน เพราะถ้าขืนขับต่อไปคงเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุแน่โมโหขนาดนี้"ก็เขาขอเต้นด้วย""ทำไมไม่ปฏิเสธมันไป""คุณเป็นอะไร ทีคุณยังเต้นกับ.." คนึงหารีบหยุดคำพูดของตัวเองไว้ เพราะนั่นมันคือแฟนของเขา "คุณกลับไปหาเธอเถอะค่ะ ฉันกลับบ้านเองได้" ว่าแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปหวังจะเปิดประตู แต่ถูกคนร่างหนาคว้ากลับมา "อืมมม"หญิงสาวไม่ดิ้น ไม่ปฏิเสธ ปล่อยให้เขาจูบไป เพราะไม่คิดว่าแค่เธอเต้นรำกับคนอื่นมันจะทำให้เขาโกรธได้ถึงเพียงนี้ ..ทำไมต้องมาโกรธด้วยทีตัวเองยังเต้นรำกับผู้หญิงคนนั้นได้เลย"นั่นรถของพี่พร้อมนี่คะ" ลูกหว้าซึ่งนั่งอยู่ในรถอีกคัน ขับผ่านรถคันที่จอดอยู่ข้างถนน ก็เลยสังเกตเห็นว่านั่นเป็นรถของพร้อมรบแต่ต้นสนไม่ตอบยังขับรถต่อไป เพราะไม่รู้จะตอบยังไง แต่ก็พอจะเดาออกนั่นแหละว่าคนที่อยู่ในรถกำลังทำอะไรกันอยู่"คุณพาฉั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 33
"อ้าาา" พร้อมรบยังไม่ทันได้พูดอะไรก็รีบตัดสายไป โดยที่ไม่สนใจอีกแล้วว่าผู้เป็นแม่จะโทรเข้ามาด้วยเรื่องอะไร เพราะตอนนี้โทรศัพท์เครื่องนั้นยังดังไม่ขาดสาย"อื้ออ เจ็บ" ความใหญ่โตของเขาสอดใส่เข้ามาได้เพียงแค่ครึ่ง มันก็สร้างความเจ็บให้เธอมากมาย"ซี๊ดดด เธอยังไม่เคยจริงเหรอ" เขาอดที่จะถามประโยคนี้ไม่ได้..แค่ความเป็นชายของเขาสอดใส่เข้าไปแค่นี้ก็รู้แล้ว เพราะมันไปต่อได้ลำบากมาก แต่เขาก็ชอบที่เธอยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนอะไรกันเขาไม่เชื่อสิ่งที่เราพูดเลยเหรอ คิดว่าผู้หญิงทุกคนใจง่ายเหมือนแม่ตัวเองหรือไง ..ด่าให้เขาแต่ทำไมตัวเองถึงเจ็บขนาดนี้ เพราะนั่นก็คือแม่ของเธอเหมือนกัน"หยุดก่อนไหม" ชายหนุ่มได้ยินเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กที่อยู่ในพันธนาการ เพราะคิดว่าเธอคงจะเจ็บ กับการกระทำที่เขากำลังพยายามยัดเยียดความเป็นชายให้กับเธอใบหน้างามส่ายเล็กน้อย ยังไงเธอก็ตั้งใจแล้ว ..อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ วันที่ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรู้ความจริง ว่าลูกชายที่นางรักนักรักหนา ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนที่นางเคยคลอดออกมาแล้วทิ้งไปแบบไม่ใยดี ความรู้สึกของนางจะเป็นยังไง"อ๊อยย..เสียวจังเลยค่ะ" ความเสียวไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 34
"ฉันไม่กล้าขับหรอก" อัญญารัตน์มองกุญแจรถคันหรู ที่คนึงหาส่งมาให้ และตอนนี้รถคันนั้นก็จอดอยู่ที่บ้านหลังนี้แล้ว"ทำไมล่ะก็ในเมื่อเขาซื้อให้แล้ว""ซื้อให้เธอไม่ได้ซื้อให้ฉันสักหน่อย""ก็ฉันขับไม่เป็น""ไม่เอาฉันกลัวทำรถเป็นรอย""แล้วเราจะไปทำงานกันยังไงไม่มีรถ""คงต้องไปรถโดยสารไม่งั้นก็แท็กซี่ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะแวะไปเอารถที่คอนโด" เพราะเมื่อคืนนี้ตอนที่ต้นสนไปรับ อัญญารัตน์ก็เลยเอามาแต่ของที่จำเป็นก่อน"ก็ได้ตามใจเธอแล้วกัน วันหลังช่วยสอนฉันขับรถด้วยนะ" คนึงหาคงไม่คิดจะจอดมันทิ้งไว้แบบนี้เปล่าๆ แน่"ได้เสมอเลยจ้าเพื่อน"ทั้งสองเดินออกมาจากหมู่บ้าน เพื่อที่จะมาเรียกรถแท็กซี่หน้าวิลล่า แถวนี้หารถโดยสารยากหน่อย เพราะบ้านแต่ละหลังมีรถเป็นของตัวเอง[บริษัทเสรีวิวัฒน์] "ฉันก็เลยทำให้เธอมาทำงานสายไปด้วยเลย" กว่าจะมาถึงบริษัทก็เกือบจะสาย"ไม่เป็นไรหรอก..เจอกันตอนเย็นนะ" อัญญารัตน์รีบตรงเข้าไปที่แผนก ..ส่วนคนึงหาซึ่งยืนอยู่ด้านนอกบริษัท ใบหน้างามนั้นเงยขึ้นไปที่ชั้นบนสุดเท้าเรียวก้าวเดินเข้ามาแบบมั่นใจในตัวเองสูง เพราะเรื่องเมื่อคืนนี้เขาคงจะเห็นเธอสำคัญขึ้นมาอยู่บ้างเพียงไม่นานลิฟต์ก็ได้ถูก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 35
"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" คนที่ถามออกมาก็คือต้นสน และต้นสนก็พอจะเดาออกว่ามันกำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้น"ก็ผู้ช่วยของดอกอ้อคนเก่านี้สิคะ ถูกย้ายลงไปข้างล่างแล้ว แต่บอกว่ามีคำสั่งให้ย้ายกลับขึ้นมา ทั้งๆ ที่ตำแหน่งนี้มีคนทำไปแล้ว..แล้วใครจะย้ายคุณเธอขึ้นมาล่ะคะ" ประโยคสุดท้ายดอกอ้อตวัดสายตามองมาที่คนึงหา"ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องวุ่นวายด้วย ไหนๆ ก็กลับขึ้นมาแล้ว" ประโยคนี้พร้อมรบท่านประธานเป็นคนพูดออกมาเองเหมือนกับตัดรำคาญเรื่องจุกจิกของผู้หญิง "ผู้จัดการเข้าไปหาผมในห้องด้วย เราจะคุยเรื่องราคากันต่อ""ตกลงเมื่อกี้ท่านประธานหมายความว่ายังไงคะคุณเกตุแก้ว" พอท่านประธานเดินกลับเข้าห้อง ดอกอ้อก็ได้หันไปถามเกตุแก้ว"ก็หมายความอย่างที่ท่านพูดนั่นแหละ" เกตุแก้วทำงานอยู่ที่นี่มาก็นาน..นานเท่ากับท่านประธานที่มารับตำแหน่งนี้เลยก็ว่าได้ แต่ไม่เคยเห็นว่าท่านจะมาสนใจอะไรเรื่องพวกนี้ ถึงแม้ท่านจะพูดไปเหมือนตัดรำคาญ แต่ทำไมเกตุแก้วจะดูไม่ออก ว่านั่นมันคือการช่วยให้เธอคนนี้ได้ทำงานที่ชั้นนี้ต่อ"ถ้างั้นแสดงว่า ดอกอ้อมีคนช่วยสองคนน่ะสิคะ" ดอกอ้อพูดพร้อมกับเดินตามเกตุแก้วไปที่โต๊ะทำงาน ส่วนคนึงหา รีบเดินเข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
บทล่าสุด
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
