LOGINShare
บทที่ 12
Last Updated:
2024-12-11 21:38:25คนึงหารอมาร่วมชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าของห้องจะกลับมา
"หรือว่าเขาจะเอาคืนเรา" เพราะเธอเพิ่งจะปฏิเสธเขาไป..แต่กลับคำ "เขาคงไม่เอาคืนเราใช่ไหม" หญิงสาวได้แต่ถามตัวเอง
เวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่าแล้ว
"คิดว่าฉันจะถอยหรือไง ไม่มีวันซะหรอก" สาวสวยที่อยู่ในชุดเซ็กซี่เดินไปที่เตียงกว้าง พร้อมกับทิ้งกายลงนอน เพราะทำงานมาทั้งวันเธอก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ
22 : 50 น. แกร็ก~ เสียงประตูห้องของคอนโดสุดหรู ค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามา
สายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงแบบพินิจพิจารณา เพราะหน้าตาของเธอเหมือนใครบางคนมาก มากจนสะกดให้เขาหยุดมองไม่ได้เลย
03 : 45 น.
"ยาย..ยายคะ" มือเรียวไขว่คว้าร่างของยายไว้ ในขณะที่กำลังจางหายไปในความฝัน แต่มือของเธอดันไปคว้าถูกใครบางคนที่นอนอยู่ข้างกาย "ยาย?!" หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา
มือเรียวควานหาที่เปิดไฟหัวเตียง แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน จนทำให้คนที่นอนอยู่ข้างกายตื่นขึ้นมาด้วย
"นอนต่ออีกสักนิดสิ"
"คุณ!" ได้ยินเสียงยิ่งทำให้เธอตกใจจนถอยหลังไปแทบจะตกเตียง โชคดีที่เขาคว้าร่างของเธอไว้ได้ทัน "กรี๊ด! ปล่อยนะ!!"
"จะกรี๊ดทำไมแสบแก้วหู"
"คุณกอดฉันทำไมล่ะปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" ในขณะที่พูดมือเรียวก็ได้พยายามแกะวงแขนของเขาออกจากรอบเอว
"ตกลงจะเอายังไงกันแน่ ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับเธอนะ" เขายื่นมือไปเปิดไฟพร้อมกับขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงไว้ในท่าที่สบาย
พอไฟถูกเปิด คนึงหาก็รีบลุกขึ้น แล้วเช็คร่างกายของตัวเองว่ายังปกติดีอยู่ไหม ..เป็นบ้าอะไรทำไมถึงหลับแบบไม่รู้เรื่อง ถ้าเขาทำอะไรจะรู้ตัวไหมเนี่ย หญิงสาวได้แต่ตำหนิตัวเองอยู่ในใจ
"คุณมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ปลุก" พอเช็คดูแล้วทุกอย่างก็ปกติดี
"ก็เห็นกำลังหลับสบาย..มานั่งนี่ดีกว่า" มือหนาแตะที่นอนข้างตัวเองเบาๆ เพื่อเชิญชวนให้เธอมานั่งใกล้ๆ
"ฉันยืนอยู่ตรงนี้ได้"
"ถ้าไม่ปวดขาก็แล้วแต่นะ..บอกความต้องการของเธอมาว่าอยากจะได้อะไร"
"ฉันมาคิดดูแล้ว สิ่งที่คุณให้ฉันมามันน้อยเกินไป"
"น้อย?" เขาคิดว่าที่เธอปฏิเสธไปครั้งแรกคงเพราะเขาให้น้อยเกินไปอย่างนั้นเหรอ "แล้วเธอต้องการอะไรบ้าง" เพราะเขาก็เสนอให้เธอทุกอย่างแล้ว..บ้าน..รถ..เงินสด นี่ยังน้อยไปอีกเหรอ
"ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะให้ฉันจริง" ไปแบบน้ำขุ่นๆ นี่แหละ ไม่รู้จะยกอะไรมาอ้างแล้ว
"ทุกอย่างที่ซื้อมันจะเป็นชื่อเธอทั้งหมด"
พ่อบุญทุ่มว่างั้น ..อันนี้ก็ได้แต่คิดในใจ
เห็นว่าเธอไม่พูดอะไร เขาก็เดินไปหยิบสัญญาฉบับเดิม แล้วส่งมันมาให้เธอ
พอได้อ่านมันก็เริ่มขัดใจอีกครั้ง เขาคงเคยทำแบบนี้กับผู้หญิงมาแล้วสินะ ถึงมีท่าทางปกติได้ขนาดนี้
"คิดว่ามีข้อไหนที่ทำตามไม่ได้บ้าง" เสียงทุ้มเปล่งถามออกมา
ในกระดาษแผ่นนั้นที่เขาร่างไว้ ข้อแรกก็คือห้ามให้ใครรู้ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะเป็นความลับ รู้ได้แค่ต้นสนคนสนิทเท่านั้น
ข้อต่อมา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่าย
"หือ?" หญิงสาวมาตกใจกับอีกข้อหนึ่งที่ดูเหมือนว่าเขาจะเขียนขึ้นมาใหม่ "ห้ามท้องงั้นเหรอ?" สายตางามตวัดมองไปดูชายที่นั่งทำหน้าตานิ่งมาก ..ใครจะอยากไปท้องกับเขา
"ถ้าเธอรับข้อเสนอพวกนี้ได้ ก็เซ็นมันลงไปได้เลย เรื่องของที่เธออยากจะได้ ฉันเพิ่มให้ได้เสมอเมื่อเธอต้องการ แต่ถ้าเธอผิดข้อตกลงข้อใดข้อหนึ่ง ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ.. ยังสงสัยอะไรอีกไหม"
"สงสัยค่ะ"
"ถามมาได้เลย"
"คุณอายุเท่าไร"
"หือ?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันพร้อมกับมองเจ้าของใบหน้างามที่อยู่ตรงหน้า "หน้าตาฉันเหมือนคนแก่ไม่มีเรี่ยวแรงอย่างนั้นเหรอ" เขาข้องใจว่าทำไมเธอถึงถามเรื่องอายุแทนที่จะถามเรื่องที่อยู่ในกระดาษแผ่นนั้นมากกว่า
นี่เขาคิดบ้าอะไร คิดว่าเราจะชอบเรื่องอย่างว่าขนาดนั้นเลยเหรอ "เปล่าค่ะฉันแค่อยากจะรู้ไว้จะได้เรียกคุณถูก"
"คุณก็เรียกผมเหมือนกับพนักงานทั่วไปที่เรียกกันนั่นแหละ ยังมีอะไรที่ข้องใจอีกไหม"
ถ้าจะถามเรื่องแม่ มันจะเป็นการละลาบละล้วงมากเกินไปไหม
พอคิดถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา มือเรียวก็ยื่นไปจับปากกา แล้วเซ็นชื่อลงไป ด้วยดวงตาที่แดงกล่ำ
"ฉันเซ็นแล้ว" หญิงสาวยื่นกระดาษแผ่นนั้นกลับไปให้เจ้าของ "อุ๊ยคุณ!"
แทนที่เขาจะจับเอากระดาษแต่กลับคว้าตัวของเธอเข้ามา
"คุณจะทำอะไรปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"
"ก็ในเมื่อคุณเซ็นยินยอมแล้วทำไมต้องให้ผมปล่อยอีกล่ะ"
"ฉันเซ็นแล้วก็จริงแต่ฉันยังไม่ได้อะไรในข้อตกลงนั้นเลย"
เขาไม่ได้ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด แต่มือหนายื่นไปเปิดลิ้นชักที่อยู่ข้างเตียงนอนเอาอะไรบางอย่างออกมา
"แค่เธอเซ็นชื่อลงไปในเอกสารสิทธิ์ทุกอย่างก็จะเป็นของเธอ"
ดวงตางามกรอกมองไปดูเอกสารที่เขายื่นมา นี่อะไรกัน? เขาเตรียมการไว้แล้วอย่างนั้นเหรอ??
"เซ็นสิ"
"คุณก็ปล่อยฉันก่อนสิ" หัวใจดวงน้อยเต้นรัวขึ้นมา ใครตั้งชื่อพร้อมรบให้เขาเนี่ย ดูเหมือนว่าเขาจะพร้อมตลอดเวลาเลยนะ
"ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเอกสารพวกนี้มันเป็นของจริง"
"เดี๋ยวสายๆ จะพาไปดูบ้าน ส่วนเรื่องรถ จะให้ไปเลือกเอาว่าชอบรุ่นไหน"
"ได้ถ้างั้นสายๆ เจอกัน" หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียง เธอจะเสียท่าให้เขาง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้ ..แต่ดูเหมือนว่าความไวของเธอจะยังช้ากว่าเขาอยู่มาก "กรี๊ดด! ปล่อยนะ!"
Related chapters
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 13
“บอสคะ.. เออ ท่านประธานคะ.. ปล่อยฉันก่อนค่ะ” ถ้าเธอดิ้นรนเขาก็คงยิ่งจู่โจมหญิงสาวก็เลยต้องใช้วิธีอื่นจริงๆ เขาแค่อยากจะลองดูว่า พอเห็นทุกอย่างที่เขาให้ไปเธอจะถ่างขาให้เลยไหม และเขาก็เห็นแล้วว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะเธอพยายามหาวิธีเอาตัวรอดจากเขาตลอด“อะไรของเธออีก รู้ไหมว่าการถูกขัดอารมณ์บ่อยๆ มันหงุดหงิด”“ไม่รู้ค่ะ ฉันยังไม่พร้อมนี่คะ”“ไม่พร้อมแล้วเซ็นลงไปทำไม”“ฉันหมายถึงตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม ฉันเป็นวันนั้นของเดือน” เอาวะ..ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้ก่อน เขาคงไม่กล้าเช็คไปถึงประจำเดือนหรอกมั้ง“วันนั้นของเดือน?” สายตาคมมองต่ำลงไปที่..“ใช่คะ” หญิงสาวรีบดึงชายกระโปรงลงเพราะว่ามันเปิดขึ้นมาแทบจะเห็นกางเกงชั้นในอยู่แล้ว“ไม่เป็นไร ฉันให้เวลาเธอไปล้าง แล้วค่อยมาต่อกัน”“ไปล้าง?” ..ไอ้นี่มันบ้าหรือเปล่าวะ “คุณจะบ้าเหรอ ฉันเป็นรอบเดือนที่มีเลือดออกมานะ..คุณเข้าใจไหม” ฉันกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ย“ทำไมผมจะไม่รู้ ก็แค่ล้างออกแล้วก็ต่อกันได้” ว่าแล้วมือหนาก็ยื่นไปเปิดลิ้นชักหยิบอะไรบางอย่างออกมา “คุณไม่ต้องกลัวหรอก..เพราะผมมีไอ้นี่”“ถุงยางอนามัย?!” รู้สึกว่าเขาจะพร้อมทุกอย่างเลยนะ “คุณเ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที 14
“ฉันขอให้รอบเดือนหยุดก่อนได้ไหมคะ” เขาอยากได้ตัวเธอมันก็ไม่แปลก เพราะเขายอมทุ่มขนาดนั้นแล้ว แต่เธอจะทำยังไงดี ถ้าเขาเป็นลูกชายของผู้หญิงคนนั้นจริง นั่นแสดงว่าเขาสายเลือดเดียวกันกับเธอเลยนะ ถึงแม้ว่าอยากจะแก้แค้นพวกเขามากเพียงใด แต่เธอก็อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี“ฉันให้เวลาเธออีกสองวันแล้วกัน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็คว้าเอาเสื้อสูทที่เขาเพิ่งถอดออกกลับมาสวมใส่ แล้วเดินไปที่ประตูห้อง “กลับเองได้ใช่ไหม”“ค่ะ” หญิงสาวได้แต่มองตามหลังคนร่างหนา เธอไม่เคยรู้สึกโล่งใจอะไรขนาดนี้มาก่อน ..นี่เรารอดแล้วใช่ไหม เราทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการสักหน่อย ..ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะผิดแผนของเธอไปหมดเอาวะเหลืออีกตั้งสองวันค่อยคิดหาทางออกแล้วกันคอนโดอัญญารัตน์..ออกจากคอนโดหรูของเขา เธอก็กลับมาที่คอนโดเก่าๆ โทรมๆ แม้แต่ลิฟต์ก็ใช้การไม่ได้แล้วเย็นวันเดียวกัน.. “เธอไม่ได้ไปทำงานเหรอ” อัญญารัตน์กลับมาก็เห็นว่าคะนึงหาอยู่ในห้องแล้ว“ไป..แต่กลับมาก่อน”“ทำไมกลับมาก่อนได้ คุณเลขาไม่ว่าอะไรเหรอ”“ไม่รู้สิ”“เธออย่าทำให้พี่ลินดาถูกต่อว่านะ” อัญญารัตน์กลัวว่าคนที่ฝากงานเข้าให้จะถูกต่อว่า เพ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน"เธอกลับไปก่อนนะ" คนึงหาลงมาก็เห็นอัญญารัตน์รออยู่ที่รถแล้ว"เธอจะไปไหน""ไปธุระ เธอกลับคอนโดก่อนเลย""เธออย่าไปค้างที่อื่นอีกนะ ฉันเป็นห่วง" วันนั้นอัญญารัตน์แทบจะไม่ได้นอน เพราะมัวรอคนึงหา"ได้สิ..แต่เธอนอนไปก่อนเลยนะห้ามรอ" คำพูดและสัจจะที่ให้ไว้เธอรักษาเท่าชีวิต เพราะบอกเพื่อนไปแล้วว่าจะช่วยเรื่องเงินก็ต้องช่วยให้ได้ ถ้าไปรอที่คอนโด ไม่แน่คืนนี้อาจจะได้เจอเขาหญิงสาวนั่งแท็กซี่มาลงที่คอนโด แต่ปัญหาคือเธอไม่มีคีย์การ์ดเข้าห้องของเขา คนึงหาก็เลยคิดว่าจะรออยู่แถวหน้าห้อง เพราะถ้าเขามาก็ต้องเห็นถ้ามีเบอร์โทรของเขาก็คงจะดีกว่านี้ แต่เขาคงไม่ให้ เพราะมันอยู่ในข้อตกลงเรื่องที่ห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหญิงสาวตัวเล็กนั่งรออยู่ที่โซฟาแถวหน้าห้อง โชคดียังมีโซฟา..แต่ก็ต้องมีแหละคอนโดหรูขนาดนี้21 : 20 น. คนึงหานั่งรออยู่แบบนี้มา 3 ชั่วโมงกว่าแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมาหรือว่าเขาจะไปค้างกับผู้หญิงคนนั้น ตกลงเขามีผู้หญิงอยู่กี่คนกันแน่ เขาคงจะทุ่มเทให้กับผู้หญิงทุกคนแบบนี้สินะ"ใกล้เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย" คนึงหานั่งรออยู่แบบนั้นจนเกือบจะเข้าวันใหม่ แต่ก็ยังไร้วี่แววขอ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 16
มันคือจูบแรก..นี่เธอเสียจูบแรกให้กับลูกชายของผู้หญิงที่คลอดเธอออกมาอย่างนั้นเหรอจะเรียกนางว่าแม่ก็กระดากปากเกินไป เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่สมควรที่จะได้รับคำนี้จากปากของเธอคนึงหาจึงต้องหาวิธีเรียกเพื่อให้รู้ว่าเธอเคยอยู่ในท้องของผู้หญิงใจร้ายคนนั้น ..จะไม่ให้เรียกว่าใจร้ายได้ยังไง คลอดลูกออกมาก็ทิ้งได้แม้กระทั่งลูกตัวเล็กๆ ที่ยังแบเบาะให้อยู่กับพ่อที่ป่วยหนัก ซึ่งมียายเป็นคนดูแลทั้งสอง ..เพียงไม่นานลูกเขยของยาย ซึ่งไม่มีความผูกพันทางสายเลือดเลย แต่เป็นพ่อของหลาน ก็ได้ตรอมใจจนสิ้นชีวิตไป เพราะไม่อยากจะเป็นภาระของใครอีกแล้วถ้าตอนนั้นเธอพอจะรู้ความบ้าง ก็คงจะช่วยดูแลพ่อได้ แต่ถึงแม้เธอจะโตจนเป็นสาว ก็ยังดูแลใครไม่ได้ จนยายต้องจากไปอีกคนในขณะที่กำลังคิดเรื่องพวกนั้นอยู่ น้ำตาหญิงสาวได้ไหลออกมา จนคนที่กำลังจูบสัมผัสได้ จึงต้องปล่อยเธอให้เป็นอิสระ"ฉันขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบปาดน้ำตาออกแล้วกล่าวคำขอโทษเขาไป"ฉันไม่ชอบบังคับใจใคร เมื่อไรที่คิดว่าตัวเองพร้อมค่อยกลับมา" คนร่างหนาลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าเธอได้แต่นั่งมองแผ่นหลังกว้างที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าอยู่ อยากจะถามว่าเขาเกี่ยวพ
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 17
หญิงสาวตกใจ ที่เขาคิดว่าเธอพร้อมที่จะเป็นของเขา จนเผลอปล่อยมือออกจากชายเสื้อที่เหนี่ยวรั้งเขาอยู่"รออยู่นี่แหละเดี๋ยวกลับมา""ฉันแค่อยากจะ.." คนึงหาเอ่ยปากพูดออกมาแต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้เขาออกไปแล้ว "เขาจะมาให้ความสำคัญอะไรกับเธอขนาดนั้นล่ะคนึง" แอบน้อยใจ อยู่ฟังอีกแค่สักนิดก็ไม่ได้เลยหรือไง เธอแค่อยากจะขอคีย์การ์ดห้องประชุมเล็ก.."เรื่องเครื่องจักรกลที่จะนำเข้า.." ชายหนุ่มหยุดในขณะที่กำลังพูดอยู่ เพราะนึกถึงใครบางคนขึ้นมา"บอสครับ" ต้นสนสะกิดข้างให้เจ้านายพูดต่อ"เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะเข้าไปดูในโรงงานของพวกคุณเองครับว่าต้องลงเครื่องแบบไหน พวกคุณไม่ต้องห่วงว่างานจะล่าช้า" ชายหนุ่มรีบดึงความสนใจกลับมาที่งาน และยืนยันให้ลูกค้าได้อุ่นใจว่าเขาจะเป็นคนเข้าไปดูงานเอง"ผมชอบทำงานกับคนหนุ่มไฟแรงก็แบบนี้แหละครับ"กว่าจะคุยงานเสร็จก็เกือบค่ำ พอออกมาจากห้องประชุม พร้อมรบก็ได้ไปร่วมรับประทานอาหารเย็นกับลูกค้าต่อ[โรงแรมหรู]"เสียดายจังที่เรานัดกันที่แบบนี้ น่าจะไปที่ที่ผู้ชายชอบไปกันนะครับ" ลูกค้าเป็นคนเสนอมา เพราะส่วนมากถ้ามีเลี้ยงหลังการคุยงานสำเร็จแบบนี้ ต้องมีการนั่งดื่มเคร้าผู้หญิงไป
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 18
"ส่งคืนคุณลินดาอย่างนั้นเหรอคะ" หญิงสาวเริ่มใจไม่ดี เพราะนั่นแสดงว่าเธอทำงานไม่ดีพอถึงถูกส่งกลับ เกรงใจคนที่ฝากงานให้ด้วย แล้วจะทำยังไงดี"ไม่ต้องมาทำหน้าตาน่าสงสาร ฉันไม่ไหวจะเคลียร์กับเธอแล้ว บอกอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับห้องของท่านประธานก็ไม่เชื่อฟัง เรื่องในห้องประชุมเหมือนกัน บอกให้บริการเครื่องดื่มแบบเงียบๆ ก็ไม่ฟังกันอีก""ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วค่ะ""ไม่ทันแล้วล่ะเรื่องนี้ฉันคุยกับคุณเกตุแก้วแล้ว""มีอะไรกันเหรอคะ" ในขณะที่ดอกอ้อกำลังตำหนิคนึงหาอยู่ ก็ได้มีเสียงหวานของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น"คุณลูกหว้า" ดอกอ้อเปลี่ยนสีหน้าท่าทางแทบไม่ทันเมื่อเห็นว่าเป็นใคร "คุณลูกหว้ามาพบท่านประธานเหรอคะ""ใช่ค่ะ""ตอนนี้ท่านประธานมีประชุมค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะลูกหว้ารอได้""ถ้างั้นเชิญคุณลูกหว้าในห้องของท่านประธานเลยนะคะ" จังหวะที่เชิญผู้หญิงอีกคนเข้าไปรอในห้องของท่านประธาน สายตาดอกอ้อตวัดมองมาพร้อมยิ้มมุมปาก เหมือนอยากให้อีกคนรู้ว่าผู้หญิงคนนี้แหละคือตัวจริง"นี่เธอไปเตรียมน้ำส้มมาให้คุณลูกหว้าหน่อยสิ""ฉันเหรอคะ""ก็เธอนั่นแหละ ฉันต้องเข้าไปช่วยในห้องประชุม" ที่จะรีบเข้าห้องประชุมเพราะอยากจะไป
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 19
เราทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย เหมือนเมียมาตามจับผิดผัวเลย ..คิดจะถอยตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เพราะว่าเธอได้เข้ามายืนอยู่ในห้อง.."ยืนอยู่ทำไม รีบเข้าไปนั่งสิ" เสียงผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มนั้นพูดขึ้น ..ห้องนี้มีแสงไฟสลัวมากแถมยังมีไฟวิบวับ ก็เลยไม่ค่อยเห็นหน้าคิดว่าเป็นพวกเดียวกันคนึงหาไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง ก็เลยค่อยๆ ก้าวเดินตามหลังของผู้หญิงคนนั้นเข้าไปนั่งลงด้านข้าง ..ตายแน่เลยฉัน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองนั่งอยู่ข้างใครหมั่บ! กรี๊ดด ..ด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆ ไม่รู้มือของใครมาโอบกอดร่างของเธอไว้ หญิงสาวก็เลยรีบขยับออกจนชนเข้ากับผู้ชายที่นั่งอยู่อีกข้างหนึ่ง"???" ผู้ชายคนที่เธอชน ถึงกับทำหน้างงเมื่อเห็นใบหน้าของเธอใกล้ๆ หญิงสาวรีบหลบแล้วหันหน้าหนีไปทิศทางอื่นหวังว่าเขาคงจะยังไม่เห็นหน้าฉันนะ ในห้องมืดขนาดนี้เขาคงจะไม่เห็นหรอกมั้ง ..ได้แต่ปลอบใจตัวเอง"ทำไมนั่งไกลจังเลยล่ะหนูขยับมานี่เร็ว" ลูกค้าของบริษัทยังเอื้อมมือมาหวังจะคว้าร่างของเธอเข้ามากอด"คนนี้ผมขอครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับโอบร่างของเธอไว้ไม่ให้ขยับไป ..แต่ด้านข้างของเขาอีกฝั่งก็มีผู้หญิงนั่งอยู่ นั่นแสดงว่าพร้อมรบมีผู้หญิงสองคนนั่งเคีย
Last Updated : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 20
มาได้ไง ..ดวงตาคมมองจ้องผู้หญิงที่อยู่ในวงแขน ถ้าอุ้มเธอออกไปแบบนี้มีหวังเป็นเป้าสายตาแน่ แต่ถ้าไม่พาออกไปคนที่คลั่งตายคงต้องเป็นเขา"เดินเองได้ไหม" ออกมาจากห้องมือแกร่งค่อยๆ ปล่อยร่างบางลงจากวงแขน"ปวดหัว" ไม่สนใจแล้วว่าเขาจะจำได้ไหม เพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปมันแรงมาก"กำลังจะพากลับอยู่นี่ไง" มือหนาโอบเอวบางเพื่อให้เดินตามมา ที่เขาไม่อุ้มก็เพราะเดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าเขาเอาเด็กออกไปจากร้านนี้ เพราะการแต่งตัวของเธอไม่ได้แตกต่างจากเด็กนั่งดริ้งค์เลยอัญญารัตน์เห็นตั้งแต่คนึงหาออกมาจากห้องพร้อมกับท่านประธานแล้ว แต่เธอไม่กล้าทัก ทำได้แค่เดินตามมาแบบเงียบๆพวกเขาทั้งสองรู้จักกันเป็นการส่วนตัวเหรอ? ..ดูแค่นี้อัญญารัตน์ก็พอจะเดาออกแล้ว แต่คนแบบท่านประธานเนี่ยนะ ทุกคนในบริษัทก็รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว แถมเขายังไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนในบริษัทเลยอัญญารัตน์ขับรถตามมาจนถึงคอนโดหรู"นี่มันอะไรกัน" ยิ่งเห็นตอนที่ท่านประธานอุ้มคนึงหาเพื่อที่จะพาขึ้นไปชั้นบน เธอก็ยิ่งตกใจไปกันใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้ เพราะดูเหมือนว่าเพื่อนจะไม่ขัดขืนเลย"ดื่มไม่เป็นก็ยังจะดื่ม" สายตาคมมองจ้องผู้หญิงที่เขากำลังอุ้มอ
Last Updated : 2024-12-11
Latest chapter
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
