แชร์

บทที่ 0002

ผู้เขียน: WANSUK1439
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-07 19:19:49

สุดท้ายฉันก็ได้คอนโดแถวมหาลัยห่างจากหอไอ้แสตมป์ไปแค่สองซอย ห้องที่ฉันเข้าอยู่เป็นแบบหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก มีห้องครัวสำหรับทำอาหารแยกส่วนและสองห้องน้ำ ตกแต่งใหม่พร้อมอยู่ มีเครื่องใช้ไฟฟ้าให้ครบในตัว ภายในห้องตกแต่งไม่หรูมากแต่ก็ราคาแพงเอาเรื่องอยู่เพราะมหาลัยฉันอยู่ย่านเศรษฐกิจของประเทศ

“ว้าวทำไมห้องแกสวยมากจังวะฟองจันทร์ ยิ่งเดินสำรวจยิ่งชอบฉันว่าเทอมหน้าขอคุณแม่ย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับแกดีกว่าฟองจันทร์ ชอบวะ”

ไอ้แสตมป์ที่นอนอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก มือหนึ่งก็เลื่อนช่องทีวีไปเรื่อย... ส่วนอีกมือก็หยิบขนมกินอย่างสบายอารมณ์

“มาๆอยู่ที่เดียวกัน ฟองจะได้มีคนขับรถส่วนตัวหึหึหึ” ฉันหัวเราะอย่างคนเจ้าเล่ห์ฉันที่พึ่งเข้าไปจะจัดของในห้องนอนเสร็จ เดินออกมาจากห้องนอน นั่งลงโซฟาอีกตัวแล้วทำหน้าตายิ้มเจ้าเล่ห์

“ขอโทษด้วยนะครับพอดีว่าเพื่อนคนนี้ก็ต้องไปส่งสาวๆ บ้างจะให้มาตามรับ-ส่ง เพื่อนอย่างแก!ตลอดไม่ได้หรอกนะโว้ย”

“ไอ้เพื่อนไม่น่าครบ นี้ยังไม่ทันเปิดเรียนแกกะจะทิ้งเพื่อนไปหาสาวๆ เลยเหรอไอ้เพื่อนเลว” ฉันชี้นิ้วด่าไอ้แสตมป์อย่างโกรธจัด มันทำหน้าตกใจเพียงไม่กี่วินาทีแล้วหันมาต่อปากต่อคำกับฉัน...การทะเลาะตบตีของเราสองคนยังคงดำเนินไปเรื่อยๆโดยไม่มีใครมาเบรกเพราะอยู่กันแค่สองคนภายในคอนโด

วันรับน้อง…

05.20 น.

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันตั้งเอาไว้เพื่อให้ตื่นทันไปรับน้อง รุ่นพี่เล่นนัดตั้งแต่หกโมงเช้า แถมยังสั่งมี ปล.ว่าใครมาสายเกินยี่สิบนาทีจะโดนลงโทษ สั่งในเพจเฟนบุ๊คของคณะวิศวะกรรมศาสตร์ปี1 ฉันอยากจะโพสถามพี่ๆ จริงๆ ว่าจะมีหมาตัวไหนตื่นไปทันหะพี่ แต่ก็เป็นเพียงแค่ความคิดเพราะความเป็นจริงถ้าเกิดฉันโพสไปมีหวังโดนรุ่นพี่ทั้งคณะหมายหัวเอาไว้ตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้าแน่!

แต่เมื่อเลือกที่จะเข้าเรียนที่นี่ในคณะวิศวะไอ้ฟองคนนี่จะต้องสู้ตายเท่านั้น! ก็เลือกที่จะเรียนวิศวะก็ต้องยอมรับระบบให้ได้ ไม่ว่าจะโหดจริงหรือไม่ก็ตาม

ณ.ลานเกียร์ มหาลัย A

ตึง! ตึง! ตึง! เสียงตีกลองที่ดังลั่นลานเกียร์ เมื่อฉันก้าวลงจากรถของไอ้แสตมป์เพื่อนรัก ที่ตอนนี้มันมองหน้าฉันอย่างโกรธๆ ที่กำลังจะทำให้มันโดนลงโทษเพราะมาสาย...

“น้องๆครับ ถ้าใครมาถึงแล้วก็ให้นั่งเป็นแถวให้เป็นระเบียบกันด้วยนะครับ!”รุ่นพี่ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ไว้หนวดไว้เครา จนทำให้ใบหน้าของเขาดูโหดเหมือนโจรป่าตะโกนเสียงดังลั่นลานเกียร์ดูโหดแท้อ้าย!อีหล้ากลัวแล้ว (อ้าย=พี่ชาย,อีหล้า=ลูกสาวสุดที่รัก)

“เหลือเวลาอีกแค่ห้านาทีจะหมดเวลาที่พี่ได้กำหนดเอาไว้ ถ้าใครมาช้าจะถูกลงโทษ!”รุ่นพี่หน้าโหดคนเดิมยังคงตะโกนเสียงดังเพื่อกระตุ้นให้เด็กปี1ที่มาถึงแล้ว รีบมาจัดแถวให้เรียบร้อย

“เร็วๆไอ้ฟองรีบวิ่ง จะหมดเวลาแล้วนะโว้ยเดี๋ยวถูกลงโทษ”ไอ้ติวเตอร์ เป็นผู้ชายตัวเล็กสูงแค่172เซนติเมตร มันเป็นผู้ชายที่มีโครงหน้าหวานกว่าผู้หญิง วันดีคืนดีก็ชอบมีผู้ชายหลงเข้ามาจีบมันเพราะคิดว่ามันเป็นผู้หญิงทั้งๆ ที่ในกลุ่มพวกเรามีแค่ฉันเพียงคนเดียวที่เป็นผู้หญิง แต่ไอ้ติวเตอร์มันกับมีนิสัยที่ตรงข้ามกับใบหน้าหวานๆของมันมาก ทั้งนิสัยเย็นชา พูดน้อยต่อยหนัก แต่อย่าให้มันได้พูดปากหมาที่สุดในกลุ่มล่ะ...

“เอ่อก็ฉันเป็นผู้หญิงขาสั้นนี่ค่ะ เร็วสุดได้แค่นี้จริงๆ” ตะโกนคุยกันไปค่ะ แล้วก็วิ่งไปหอบไปโคตรเหนื่อย ฉันอุตส่าห์คิดว่าตื่นแต่เช้าแล้วยังไงก็มาทัน แต่โจ๊กหน้ามอมันฉันล่อต่อมความหิวของน้องฟองจันทร์เกินจะทนไหวจริงๆ ฉันเลยบังคับให้ไอ้แสตมป์มันจอดรถกินโจ๊กหมูแสนอร่อยเป็นอาหารเช้านานไปหน่อย และด้วยความเพลิดเพลินในรสชาติของโจ๊กสุดอร่อยมันเลยทำให้ฉันมาลานเกียร์สาย เป็นไงละวิ่งสิค่ะ

“เพราะแกเลยไอ้ฟองอยากกินนู่นนี้นั้นอยู่ได้ ไอ้ติวเตอร์ด่าเพื่อนรักมึงช่วยกูหน่อยชิ” ฉันถลึงตาใส่ไอ้แสตมป์อย่างเอาเรื่องแต่มันก็ไม่สนใจฉันรีบวิ่งให้ทันเข้าแถว!

“น้องๆ ครับพวกเรามานับถอยหลังเวลา 5 วินาทีสุดท้ายก่อนถึง 06.20นาทีกัน!!!!!” เสียงรุ่นพี่ยังคงตะโกนบอกน้องๆ ปี1ที่มาถึงแล้ว และนั่งรอเพื่อนที่กำลังเดินมา ให้นับเวลาถอยหลังพร้อมกัน...

“5! 4! 3! 2! 1! 0!”

“หยุด!!!!! น้องที่มาไม่ทันยืนเรียงข้างหน้าเลยครับ น้องคนสวยคนนั้นเดินมายืนข้างหน้าเลยอย่าเนียนครับ!!!” เวรไหมละ วันรับน้องวันแรกของไอ้ฟองก็โดนรุ่นพี่เรียกเลย ฉันที่กำลังจะนั่งลงข้างหลังไอ้แสตมป์แค่เสี้ยววินาทีดันซวย!คนสวยจะร้องไห้ค่ะ

“ว้าวๆ เธอทำไมสวยจังเลยครับชื่อไรเหรอเธอ!?” หลังจากที่ฉันเดินมายืนเรียงแถวหน้ากระดานข้างหน้ากับเพื่อนๆ ที่มาสายเหมือนกันก็มีเสียงแซว จากเพื่อนข้างในแถวที่นั่งกันอยู่

“เงียบๆ! กันหน่อยทุกคน!” พี่ว้ากคนเดิมตะโกนให้พวกที่แซวฉันเงียบเสียงลง แล้วพี่เขาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วมองหน้าเหมือนจะกินหัวฉันยังไงยังงั้นฟองจันทร์อยากจะร้องไห้อยู่กับผู้ชายมาเยอะแต่เจอหน้าพี่แกนี้มันนักศึกษาหรือมหาโจรป่ากันแน่เนี้ย แม่จ๋าช่วยหนูด้วยยยยย

“น้องครับได้ยินแล้วนะว่าเพื่อนๆ อยากรู้จักชื่อแนะนำตัวหน่อย!บอกชื่อจริงชื่อเล่นของตัวเองกับสาขาที่เรียน!” พี่หน้าโจรป่าตะโกนใส่หน้าฉัน สั่งให้แนะนำตัว ยืนอยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้พูดเสียงปกติก็ได้ยินนะคะพี่! หนูขอร้อง

“ชื่อ กัญญาภัค โซติกา ชื่อเล่นฟองจันทร์ เรียนสาขาเครื่องกล ค่ะ!” พูดเสร็จฉันก็หันไปยิ้มกวนๆ ให้พี่หน้าโจรป่า แล้วหันไปยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆ ทุกคนมองเห็นไอ้ติวเตอร์ยกนิ้วโป้งให้กับฉัน ดีนะพี่หน้าโจรป่าไม่เห็น ไม่งั้นโดนลากมายืนร่วมชะตากรรมเดียวกันแน่ๆ

“รู้จักชื่อเพื่อนแล้วนะ!!! คนต่อไปแนะนำตัวเหมือนน้องฟองจันทร์ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เดี่ยวผมจะบอกว่าบทลงโทษของพวกคุณต้องทำอะไร” จากนั้นเพื่อนๆ ที่ยืนเรียงหน้ากระดานก็แนะนำชื่อของตัวเองและสาขาที่เรียนจนครบทั้ง 20 คนผู้โชคร้าย...

“เธอๆ ชื่อฟองจันทร์ใช่ป่ะคือเรากลัวพี่เขาทำโทษหนักจังเลย” ผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาน่ารักแบบหมวยๆ เธอชื่อนิดหน่อย เธอยืนอยู่ข้างฉัน ตัวของเธอสั่นเทา หน้าเริ่มซีดแล้ว เธอกระซิบฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ใจเย็นไว้นิดหน่อย ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกเชื่อฟอง"ฉันยิ้มให้กำลังเพื่อนใหม่ที่พึ่งจะคุยกันเป็นประโยคแรกและยัยนี่ก็เป็นเพื่อนใหม่คนแรกในรั่วมหาลัยของฉันเลยแหละ

“ไปวิ่งรอบลานเกียร์ แล้วตะโกนเสียงดังๆ ว่า ‘ต่อไปนี้จะไม่มาสายอีกแล้ว’ พร้อมหางเสียงครับ ค่ะ 5 รอบปฏิบัติ” หะ5รอบ!สนามมันโคตรกว้างแค่รอบเดียวก็สลบแล้วไหมพี่! ยิ่งฉันที่กินโจ๊กไปสามถ้วยไม่อ้วกแตกเลยเหรอวิ่งเสร็จตายๆ แน่ไอ้ฟอง

จากนั้นพวกเพื่อนที่โดนลงโทษก็เริ่มวิ่งพร้อมกับตะโกนไปด้วย ฉันก็เลยต้องวิ่งตามหลังคนอื่นไปอย่างสลดใจกับตัวเองว่าอาจจะอ้วกต่อหน้าคนนับพัน อายก็อาย ทั้งรุ่นพี่ ทั้งเพื่อนรุ่นเดียวกันคงจำหน้าเราทั้ง20คนแม้นแล้วแหละป่านนี้

“ต่อไปนี้จะไม่มาสายอีกแล้ว ครับ! ค่ะ!”

“เสียงให้ดังอีกครับผมไม่ได้ยิน!!!!!”

เสียงพี่หน้าโจรป่ายังคนร้องตะโกนให้พวกเราตะโกนให้เสียงดังขึ้นอีกทั้งที่พวกเราทุกคนตะโกนกันจนสุดเสียงจนคอแทบจะแตกแล้วนะ

“ต่อไปจะไม่มาสายอีกแล้ว ครับ ค่ะ!” ทั้งวิ่งทั้งตะโกนสุดเสียง5รอบลานเกียร์ที่กว้างเท่าสนามฟุตบอล เกือบเป็นลมพอวิ่งครบ5รอบ พวกเราแทบจะนอนตรงหน้าพี่หน้าโจรป่า แต่พวกเรายังไม่ทันได้นั่งให้ตูดติดพื้นกันเลยด้วยช้ำ

“เอ้า!ไปนั่งที่กันได้แล้ว”

“เอ่อก็ฉันเป็นผู้หญิงขาสั้นนี่ค่ะ เร็วสุดได้แค่นี้จริงๆ” ตะโกนคุยกันไปค่ะ แล้วก็วิ่งไปหอบไปโคตรเหนื่อย ฉันอุตส่าห์คิดว่าตื่นแต่เช้าแล้วยังไงก็มาทัน แต่โจ๊กหน้ามอมันฉันล่อต่อมความหิวของน้องฟองจันทร์เกินจะทนไหวจริงๆ ฉันเลยบังคับให้ไอ้แสตมป์มันจอดรถกินโจ๊กหมูแสนอร่อยเป็นอาหารเช้านานไปหน่อย และด้วยความเพลิดเพลินในรสชาติของโจ๊กสุดอร่อยมันเลยทำให้ฉันมาลานเกียร์สาย เป็นไงละวิ่งสิค่ะ

“เพราะแกเลยไอ้ฟองอยากกินนู่นนี้นั้นอยู่ได้ ไอ้ติวเตอร์ด่าเพื่อนรักมึงช่วยกูหน่อยชิ” ฉันถลึงตาใส่ไอ้แสตมป์อย่างเอาเรื่องแต่มันก็ไม่สนใจฉันรีบวิ่งให้ทันเข้าแถว!

“น้องๆ ครับพวกเรามานับถอยหลังเวลา 5 วินาทีสุดท้ายก่อนถึง 06.20นาทีกัน!!!!!” เสียงรุ่นพี่ยังคงตะโกนบอกน้องๆ ปี1ที่มาถึงแล้ว และนั่งรอเพื่อนที่กำลังเดินมา ให้นับเวลาถอยหลังพร้อมกัน...

“5! 4! 3! 2! 1! 0!”

“หยุด!!!!! น้องที่มาไม่ทันยืนเรียงข้างหน้าเลยครับ น้องคนสวยคนนั้นเดินมายืนข้างหน้าเลยอย่าเนียนครับ!!!” เวรไหมละ วันรับน้องวันแรกของไอ้ฟองก็โดนรุ่นพี่เรียกเลย ฉันที่กำลังจะนั่งลงข้างหลังไอ้แสตมป์แค่เสี้ยววินาทีดันซวย!คนสวยจะร้องไห้ค่ะ

“ว้าวๆ เธอทำไมสวยจังเลยครับชื่อไรเหรอเธอ!?” หลังจากที่ฉันเดินมายืนเรียงแถวหน้ากระดานข้างหน้ากับเพื่อนๆ ที่มาสายเหมือนกันก็มีเสียงแซว จากเพื่อนข้างในแถวที่นั่งกันอยู่

“เงียบๆ! กันหน่อยทุกคน!” พี่ว้ากคนเดิมตะโกนให้พวกที่แซวฉันเงียบเสียงลง แล้วพี่เขาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วมองหน้าเหมือนจะกินหัวฉันยังไงยังงั้นฟองจันทร์อยากจะร้องไห้อยู่กับผู้ชายมาเยอะแต่เจอหน้าพี่แกนี้มันนักศึกษาหรือมหาโจรป่ากันแน่เนี้ย แม่จ๋าช่วยหนูด้วยยยยย

“น้องครับได้ยินแล้วนะว่าเพื่อนๆ อยากรู้จักชื่อแนะนำตัวหน่อย!บอกชื่อจริงชื่อเล่นของตัวเองกับสาขาที่เรียน!” พี่หน้าโจรป่าตะโกนใส่หน้าฉัน สั่งให้แนะนำตัว ยืนอยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้พูดเสียงปกติก็ได้ยินนะคะพี่! หนูขอร้อง

“ชื่อ กัญญาภัค โซติกา ชื่อเล่นฟองจันทร์ เรียนสาขาเครื่องกล ค่ะ!” พูดเสร็จฉันก็หันไปยิ้มกวนๆ ให้พี่หน้าโจรป่า แล้วหันไปยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆ ทุกคนมองเห็นไอ้ติวเตอร์ยกนิ้วโป้งให้กับฉัน ดีนะพี่หน้าโจรป่าไม่เห็น ไม่งั้นโดนลากมายืนร่วมชะตากรรมเดียวกันแน่ๆ

“รู้จักชื่อเพื่อนแล้วนะ!!! คนต่อไปแนะนำตัวเหมือนน้องฟองจันทร์ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เดี่ยวผมจะบอกว่าบทลงโทษของพวกคุณต้องทำอะไร” จากนั้นเพื่อนๆ ที่ยืนเรียงหน้ากระดานก็แนะนำชื่อของตัวเองและสาขาที่เรียนจนครบทั้ง 20 คนผู้โชคร้าย...

“เธอๆ ชื่อฟองจันทร์ใช่ป่ะคือเรากลัวพี่เขาทำโทษหนักจังเลย” ผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาน่ารักแบบหมวยๆ เธอชื่อนิดหน่อย เธอยืนอยู่ข้างฉัน ตัวของเธอสั่นเทา หน้าเริ่มซีดแล้ว เธอกระซิบฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ใจเย็นไว้นิดหน่อย ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกเชื่อฟอง"ฉันยิ้มให้กำลังเพื่อนใหม่ที่พึ่งจะคุยกันเป็นประโยคแรกและยัยนี่ก็เป็นเพื่อนใหม่คนแรกในรั่วมหาลัยของฉันเลยแหละ

“ไปวิ่งรอบลานเกียร์ แล้วตะโกนเสียงดังๆ ว่า ‘ต่อไปนี้จะไม่มาสายอีกแล้ว’ พร้อมหางเสียงครับ ค่ะ 5 รอบปฏิบัติ” หะ5รอบ!สนามมันโคตรกว้างแค่รอบเดียวก็สลบแล้วไหมพี่! ยิ่งฉันที่กินโจ๊กไปสามถ้วยไม่อ้วกแตกเลยเหรอวิ่งเสร็จตายๆ แน่ไอ้ฟอง

จากนั้นพวกเพื่อนที่โดนลงโทษก็เริ่มวิ่งพร้อมกับตะโกนไปด้วย ฉันก็เลยต้องวิ่งตามหลังคนอื่นไปอย่างสลดใจกับตัวเองว่าอาจจะอ้วกต่อหน้าคนนับพัน อายก็อาย ทั้งรุ่นพี่ ทั้งเพื่อนรุ่นเดียวกันคงจำหน้าเราทั้ง20คนแม้นแล้วแหละป่านนี้

“ต่อไปนี้จะไม่มาสายอีกแล้ว ครับ! ค่ะ!”

“เสียงให้ดังอีกครับผมไม่ได้ยิน!!!!!”

เสียงพี่หน้าโจรป่ายังคนร้องตะโกนให้พวกเราตะโกนให้เสียงดังขึ้นอีกทั้งที่พวกเราทุกคนตะโกนกันจนสุดเสียงจนคอแทบจะแตกแล้วนะ

“ต่อไปจะไม่มาสายอีกแล้ว ครับ ค่ะ!” ทั้งวิ่งทั้งตะโกนสุดเสียง5รอบลานเกียร์ที่กว้างเท่าสนามฟุตบอล เกือบเป็นลมพอวิ่งครบ5รอบ พวกเราแทบจะนอนตรงหน้าพี่หน้าโจรป่า แต่พวกเรายังไม่ทันได้นั่งให้ตูดติดพื้นกันเลยด้วยช้ำ

“เอ้า!ไปนั่งที่กันได้แล้ว”

“ทางนี้ฟองจันทร์ๆ” เสียงไอ้แสตมป์เรียกให้ฉันไปนั่งข้างๆ บอกเลยโจ๊กที่ฉันกินเข้าไปอย่างเอร็ดอร่อยกำลังจะออกมาทางเดิมอยู่แล้วตอนนี้มันจุกที่คอแล้วกำลังจะไม่ไหวแล้วนะ

“แกไหวไหมฟองจันทร์” ไอ้ติวเตอร์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง มันพยายามเอามือพัดลมให้ฉันคลายร้อน ใครบอกว่าวิ่งตอนหกโมงเช้าไม่เหนื่อยไม่มีเหงื่อ มันผิดทั้งเทเพราะตอนนี้ใบหน้าของฉันนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อเป็นเม็ดๆ ไหลออกมาตามไรผม

“โอเคอยู่!ตะแต่ฉันรู้สึกว่าโจ๊กหมูสามถ้วยที่กินเข้าไปเมื่อกี้กำลังจะออกมาทางเดิมวะเตอ อ๊วก!อุ๊บ!” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองเอาไว้ก่อนที่อะไรที่กินเข้าไปจะพุ้งออกมาทางเดิม

"เฮ้ยอย่ามาอ้วกตรงนี้นะไอ้ฟอง" ไอ้ติวเตอร์ตะโกนขึ้นอย่างตกใจ ส่วนไอ้แสตมป์รีบเอามือมาอุดปากไม่ให้ฉันอ้วกออกมากลางลานเกียร์

“เงียบๆ กันหน่อย!!!!! ผมจะแนะนำตัว ผมชื่อคิง อยู่ ปี 3 เป็นเฮดว้ากของปีนี้” พี่หน้าโจรป่าแนะนำตัวเอง และเพื่อนอีก 3 คน ชื่อ พี่อารมณ์ พี่บูมพี่ซัน

“พวกผมจะแจกป้ายห้อยคอให้พวกคุณเอาไปเขียนชื่อและรหัสนักศึกษา พร้อมโรคประจำตัว” แล้วพวกเราก็ได้ป้ายมาคนละอันพร้อมปากกาเมจิกสีดำคนละแท่ง

“ถ้าใครทำขาดหรือหาย จะถูกลงโทษ!”

“เพราะถือว่าพวกคุณ คนนั้นไม่มีความรับผิดชอบในตัวเอง ของแค่นี่ก็ยังรักษาไม่ได้ แล้วจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ยังไง!!!” พี่คิงยังคงตะโกนเสียงดัง เพื่อให้พวกเราทุกคนเก็บรักษาป้ายให้ดี ยิ่งกว่าชีวิตถ้าไม่อยากเจอบทลงโทษแสนโหดของระบบโซตัส

"พี่ครับเพื่อนผมมันจะอ้วก ขออนุญาตไปห้องน้ำนะครับ มันจะไม่ไหมแล้วพี่"ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเสียงดังแทรกไอ้พี่หน้ามหาโจรป่าขึ้น ถึงมันจะหน้าซีกเมื่อพี่เขาจ้องมาที่มันอย่างเขม็งก่อนที่ทั้งลานเกียร์จะแตกตื่นด้วยรุ่นพี่ที่ต่างวิ่งเข้ามารุมดูอาการของฉันอย่างตื่นตะหนกตกใจกันทั้งคณะ จากนั้นความวุ้นวายก็เกิดขึ้นจนฉันมึนงงไปหมดกว่าจะได้เริ่มทำกิจกรรมก็กินเวลากับอาการอ้วกแตกของฉันไปเกือบสองชั่วโมงกว่าทุกคนจะอยู่ในความสงบได้

กิจกรรมแรกที่เราทำในการรับน้องหลังจากเขียนป้ายเสร็จทุกคนคือ เข้าร่วมกิจกรรมฐานต่างๆ ที่รุ่นพี่จัดขึ้น โดยแบ่งเป็นกลุ่มตามรหัสนักศึกษาตัวสุดท้ายที่มีเหมือนกันประมาณ 10คนพี่ๆ ให้เราเรียกมันว่าแฟมหรือความหมายประมาณครอบครัวการรวมคนในคณะโดยไม่แยกเป็นสาขาเพื่อให้เราได้ทำความรู้จักกับเพื่อนต่างสาขาในคณะวิศวะกรรมศาสตร์ไปในตัว

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0003

    หลังจากกิจกรรมรับน้องเสร็จก็คือการเปิดสายรหัส ไม่รู้ว่าพี่รหัสฉันจะเป็นใครแล้วเขาจะใจดีไหม“ฟองจันทร์ แกว่าใครจะเป็นพี่รหัสแกวะ” ไอ้แสตมป์ถามฉันอย่างคนกำลังตื่นเต้น ตอนนี้พวกเรานั่งรวมกันที่ลานเกียร์ รอเวลาที่พี่รหัสจะมาเปิดสาย“ไม่รู้โว้ยใครก็ได้แต่ไม่เอาอิพี่คิงหน้าโจรป่านะน่ากลัวเกิน”“พี่เขาเรีย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0004

    บันทึกของหมอพะนายหมอพะนาย ธีรพิชญ์ หลี่หมิง นักศึกษาแพทย์ปี 3 อายุ 21 ปีรูปร่างสูงหุ่นดีตามสไตล์ผู้ชายออกกำลังกายหน้าตาหล่อเหลาเป็นลูกครึ่งไทยฮ่องกง ที่บ้านทำธุรกิจสถานบันเทิง มีสาขาทั้งในประเทศไทยและฮ่องกงปู่เป็นเจ้าพ่อกาสิโนที่ฮ่องกง ทั้งบ้านมีพี่น้อง 3 คน เขาเป็นลูกคนกลาง มีพี่ชายชื่อ พะนา อายุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0005

    ​เงียบช็อกค่ะ พวกเราสามสหายสบตากันสื่อสารทางสายตาโดยไร้เสียงพูดคุยออกมา แอร์ในร้านก็เปิดจนหนาวระเยือกเย็นเข้าหัวใจรู้สึกว่าขนทั่วกายลุกชันเมื่อคนที่พวกเรากำลังนินทามายืนอยู่ตรงหน้าใครจะไปคิดว่าคนที่พวกเรากำลังเมาท์เขาอยู่กันอย่างสนุกปากเขาจะมาอยู่ใกล้ๆเรา ตายแน่ไม่รู้พี่หมอจะได้ยินอะไรไปบ้าง“อ้าวท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0006

    “พวกเราจะเอาไงกันดี ใครมีไอเดียอะไรเสนอไหม” ติวเตอร์พูดอย่างเป็นงานเป็นการตามหน้าที่ประธานสาขาเครื่องกล ปี1“ป๋องแป้งแต่งหน้าทำผมเป็นแล้วก็รู้จักร้านเสื้อผ้าสำหรับละครแนวมนต์รักลูกทุ่ง” ป๋องแป้งที่นั่งอยู่ข้างนิดหน่อยยกมือเสนอความคิดเห็น“งั้นให้ป๋องแป้งอยู่ฝ่ายแต่งตัวนักแสดงนะ”“โอเคค่ะ”“แล้วนักแส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0007

    วันเสาร์เวลา 09.30นาทีวันนี้พวกเรานัดรวมตัวกันที่สาขาเครื่องกลเพื่อเตรียมการแสดงในการประกวดดาวเดือนคณะวิศวกรรม เพื่อนๆ เริ่มมากันหลายคนแล้ว“ไอ้ฟองทำไมสภาพแกเหมือนคนไม่ได้นอนทั้งคืนเลยว่ะ”ตอนนี้พวกเราที่มาถึงแล้วก็นั่งรวมกันอยู่ใต้อาคาร ภายในใต้อาคารจะมีโต๊ะชุดยาวเรียงเต็มใต้ตึกเพื่อเอาไว้ให้นักศึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0008

    เวลา 18.40น.หลังจากที่ซ้อมเสร็จฉันก็กำลังเก็บของที่วางไว้โต๊ะเดิมตั้งแต่ตอนเช้า กลับก่อนทุ่มหนึ่งจริงๆนะแต่ก่อนแค่ 20นาทีวันนี้เป็นวันที่เหนื่อยมากแถมง่วงนอนมากด้วยตาจะปิดอยู่แล้วเนี้ย“ไอ้ฟองป่ะกลับ เก็บของเสร็จยัง”ติวเตอร์ที่เก็บของเสร็จแล้วกำลังจะกลับโดยที่แสตมป์ไปส่งเหมือนเดิม ส่วนนิดหน่อยกับเพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0009

    “อย่ามาล้อฟองเล่นนะคะพี่หมอพะนาย” พี่หมอพะนายขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉัน แล้วจับตัวฉันไว้ไม่ให้ขยับหนีเขา“จริงจังครับ!” เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังอย่างคำพูดจริงๆ แล้วเขาก็ก้มหน้าเข้ามาเหมือนจะจูบฉัน“โอ๊ย!” หน้าพี่หมอพะนายทิ่มลงกับโซฟาอย่างเต็มๆ แรงที่เขาตั้งใจจะจูบฉันเพราะไอ้ฟองคนนี้ดันหลบทันอย่างหวุดหวิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07
  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0010

    หลังจากที่ฉันไปซื้อข้าวมันไก่ไม่เอาหนังไก่มาให้พี่หมอพะนายแล้วเขาก็กินข้าวที่ฉันซื้อมาอย่างรีบๆ“พี่หมอพะนายมีเรียนต่อตอนบ่ายโมงเหรอคะดูรีบๆ”ฉันถามเขาแล้วก็คีบก๋วยเตี๋ยวไก่มะระกินต่อ“ครับ พอดีตอนบ่ายมีแล็บ ต้องเข้าห้องก่อนเวลา10นาทีเพื่อเช็กอุปกรณ์ต่างๆ” แล้วเขาก็รีบกินข้าวต่อให้หมดจานไม่ถึง สิบนาท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-07

บทล่าสุด

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0145

    เชี้ยแล้วไหมล่ะ! อีกสิบนาทีอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว แต่ผมยังยืนรอข้ามถนนอยู่สี่แยกหน้าโรงอาหารกลางมหาลัยอยู่เลย!ความวุ่นวายเวลาเปลี่ยนคาบเรียนซึ่งเป็นชั่วโมงเร่งด่วนในมหาลัยของผมเลยเถอะ เพราะด้วยเป็นมหาลัยชื่อดังของประเทศทำให้คนที่เข้ามาเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กที่เรียนเก่งและบ้านรวยแต่นั้นเหมือนจะไม่ใช้ป

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0144

    เสียงสะอื้นฮึก แต่ก็ไม่ละความพยายามฟ้องคุณย่าของแก เด็กชายแฝดน้องที่หน้าตาเหมือนคนพี่จนแทบจะแยกไม่ออกโครงหน้าฉายแววหล่อเหลาเหมือนคนเป็นพ่อมีเพียงปากเรียวกระจับที่เหมือนคุณแม่เพียงอย่างเดียวในตัวเด็กชายฝาแฝด“ไม่จริง!นะครับคุณหญิงย่า พอลต่างหากที่จะแย้งหุ่นยนต์ของพลัสก่อน น้องบอกว่าของน้องตัวเล็กกว่า

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0143

    พี่หมอยกมือขึ้นไหว้อาจารย์หมอของเขา ยิ้มหน้าบานไม่หุบเมื่อผลตรวจครรภ์ออกมายืนยันแล้วว่าภรรยาสุดที่รักของเขาท้องแล้วจริงๆ แถมเป็นแฝดอีกต่างหาก!“ต่อไปนี้ก็ดูแลภรรยาให้ดีนะคุณหมอพะนาย คุณก็ทราบดีอยู่แล้วว่าระยะสามเดือนแรกมีโอกาสเสี่ยงที่จะแท้งได้สูงและที่สำคัญต้องระวังอย่าให้ว่าที่คุณแม่เครียดนะคุณหมอ

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0142

    ห้องหอ...หลังจากที่ผู้ใหญ่ให้พรคู่บ่าวสาวแล้ว พวกท่านก็กลับออกไป ปล่อยให้คู่สามีภรรยาป้ายแดงเข้าหอกัน...“หนูฟองมาใกล้ๆครับเดี๋ยวเฮียจะแกะผมช่วย”ใบหน้าหล่อเหลายิ้มขำภรรยาสาวของเขาที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดลำคานและดึงทึ่งผมตัวเองอยู่กับจำนวนกิ๊บดำหนีบผมจำนวนมากที่อยู่บนหัวของเธอโดยฝีมือของช่างทำผมที่เน

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0141

    “ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะลูกสาวคนสวยของม๊า”ฉันเข้าไปกอดท่านเอาไว้แน่น เมื่อท่านเปิดประตูเข้ามาในห้องและช่างแต่งหน้าทำผมต่างออกไปจากห้องเมื่อฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จ พวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องกับแม่สองคนเป็นการส่วนตัว“ฟองไม่รู้เหมือนกันค่ะม๊า แต่ฟองกลัวว่าชีวิตหลังแต่งงานของฟองกับเฮียจะไปไม่ได้สวยเ

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0140

    4 ปีต่อมา...“ไอ้ฟองรีบวิ่งหน่อย เดี๋ยวไม่ทันถ่ายรูปรวมของสาขานะโว้ย!”ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินให้ทันเพื่อน ฉันวิ่งหอบดอกไม้ ตุ๊กตา ที่เพื่อนๆน้องๆนำมาแสดงความยินดีด้วยความพะรุงพะรังภาพเหมือนวันแรกที่ฉันรับน้องตอนปีหนึ่งเลย ต่างกันแค่วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน“รู้แล้วโว้ย! เพื่อนข

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0139

    “เอ่อๆแกโตแล้วคิดเอง ถ้าอยากมีรักดีๆก็เลยนิสัยเจ้าชู้ชะนะเพื่อนรัก!”“รู้แล้วครับๆ ไปกลุ่มนู่นดีกว่าอยู่กับแกแล้วแม้งโดนด่า” ถึงประโยคจะเหมือนคนโกรธกันแต่ความจริงไอ้แสตมป์มันหัวเราะอย่างไม่จริงจังแล้วเดินไปหาเพื่อนเดือนสาขาอื่นๆโปรแกรมไลน์เจ้น้ำผึ้ง ‘ฟองจันทร์ว่างไหม เย็นนี้มาเจอเจ้หน่อย’ฟองจันทร

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0138

    สนามบินขอนแก่นหลังจากที่พี่หมอนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนร่างกายแข็งแรง บาดแผลจากการโดนยิงก็หายสนิท เขาจะกลับกรุงเทพวันนี้ฉันเลยมาส่งเขาที่สนามบิน“เฮียกับป๊าดีกันได้ยังไงคะ ทำไมไม่เห็นจะเล่าให้ฟองฟังเลย!?”ฉันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเพราะหลังจากวันนั้นที่ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฉันก็เห็นปฏิกิ

  • ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว   บทที่ 0137

    ใช่เหรอคะ!? แต่เมื่อคืนฉันเห็นบางคนแถวนี่รีบเอารถออกขับพาพะนายมาโรงพยาบาลเลยนะลูก!”แม่ของฉันพูดขึ้นเสียงดังเมื่อพวกเราสองแม่ลูกยืนแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกันอยู่ประตูหน้าห้อง...“อะแฮ่มใครไม่มี๊ คุณก็พูดไปเรื่อย ผมหิวข้าวมากๆเลยมีอะไรกินบ้างเนี้ย!”ป๊าทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเข้ามาหาม๊าที่ถือถุงอาห

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status