เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 937
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 938
“ให้นางหมอบอยู่ข้างนอกนั่นแหละ วันนี้ไม่ต้องเปิดประตู”“แล้วท่านอ๋องจะเข้ามาได้อย่างไรขอรับ?” อาฝูถาม“ให้เขาเข้าทางประตูเล็กด้านข้าง ตรงนั้นมีทหารยามอยู่ นางเข้ามาไม่ได้ง่าย ๆ”“ขอรับ!” อาฝูกวักมือเรียกคนให้เข้ามาแต่งตัวให้กุ้ยไท่เฟย ก่อนจะออกไปเรียกอ๋องหนานหวายให้เข้ามา แต่แล้วเขาก็เห็นหัวคนยื่นเข้ามาจากนอกกำแพงตำหนัก“สวรรค์ เหล่าไท่จวินคนนี้บ้าจริง ๆ” ตาของอาฝูแทบจะหลุดออกจากเบ้า เมื่อเห็นคนอายุราวเจ็ดสิบแปดสิบกำลังปีนกำแพงเข้ามา“อาฝูใช่หรือไม่? มา ยื่นมือมาหน่อย!” เหล่าไท่จวินนอนอยู่บนกำแพง แล้วยื่นมือออกมาด้วยรอยยิ้มอาฝูกัดฟันเดินเข้าไปหา “เหล่าไท่จวิน ท่านทำเช่นนี้มันอันตรายเกินไป”“จะทำอย่างไรได้เล่า? ข้าตะโกนเรียกตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีใครมาเลย จึงคิดว่ากุ้ยไท่เฟยตายแล้วหรือเปล่า? ไม่สิ ข้ากลัวมากจึงรีบปีนกำแพงเข้ามาดู”อาฝูพูดไม่ออก เจ้าหรือเปล่าที่จะตาย? สาปแช่งผู้อื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เหตุใดจิตใจโหดเหี้ยมนักเขาเดินไปแล้วยื่นมือออกไปโดยไม่เต็มใจ ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว หากนางตกลงไปขาหัก ก็ไม่มีทางที่จะกลับมาได้อีกทันทีที่เขาคิดเรื่องนี้ เขาก็เงยหน้า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 939
กุ้ยไท่เฟยย่นจมูกด้วยความเดือดดาลหากยังมารบกวนนางเช่นนี้ ก็ไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว มานั่งคุยเรื่องมโนสาเร่ทั้งวันเช่นนี้ ทำให้นางเสียเวลามากนางไม่อาจเสียเวลาไปกับเฉินไท่จวินเช่นนี้ได้ เมื่อไหร่จะไปให้พ้นเสียที?ถูกนางรบกวนเกือบทั้งวัน ในที่สุดนางก็จากไปในยามโหย่ว นี่เป็นวันแรกที่กลับไปเร็วถึงเพียงนี้นางรีบส่งคนไปเรียกซุนฟางเอ๋อร์มาที่ตำหนัก แล้วให้คนไปถามว่าอ๋องหนานหวายจะกลับมาเมื่อใดทว่าเมื่อซุนฟางเอ๋อร์ได้รับเชิญ นางก็บอกว่าจะเข้าไปในตำหนักเมื่อถึงยามซวี แต่อ๋องหนานหวายไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง เขาไปที่ชานเมือง โดยไม่รู้ว่าไปทำอะไรนางอดสงสัยไม่ได้ว่ายายแก่คนนั้นรู้หรือไม่ว่าเจ้าแปดจะออกมาคืนนี้ จึงจงใจไม่อยู่ที่นี่นานแต่ไม่เป็นอะไร หากฟางเอ๋อร์เข้ามาในตำหนักแล้ว นางก็สามารถคุยธุระ และปรึกษาเรื่องวิธีไล่เฉินไท่จวินออกไปได้ความปรารถนานั้นงดงามเสมอ ทว่าความจริงนั้นแสนโหดร้ายซุนฟางเอ๋อร์เพิ่งมาถึงประตูตำหนัก แต่ก่อนที่นางจะคุกเข่าลงเพื่อแสดงความเคารพ นางก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “กุ้ยไท่เฟย ข้ามาอีกแล้ว คราวนี้ข้าเอาของว่างมาให้เจ้า ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของแม่สาวหลิวหลิ่วคนนั้นน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 940
กุ้ยไท่เฟยโกรธจัด “คืนนี้ป้าอาเฉอมาที่นี่เพื่อจับผิด”“ข้าไม่มีเวลาว่างมากถึงเพียงนั้นหรอก ข้ามาที่นี่เพื่อจุดธูปถวายหวงไท่โฮ่ว” ป้าอาเฉอชี้ไปที่ซุนฟางเอ๋อร์ “เจ้าช่วยไปจุดธูปถวายหวงไท่โฮ่วแทนข้าที อายุข้านั้นเกือบจะร้อยปีแล้ว กระดูกเปราะบางไปหมด เดินไปเพียงสองก้าวก็แทบจะหมดแรงแล้ว”ซุนฟางเอ๋อร์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำสั่ง นางหันไปจุดธูปสามดอก แล้ววางไว้หน้าป้ายวิญญาณ เนื่องจากยังไม่ได้ไหว้บรรพบุรุษ ป้ายวิญญาณจึงถูกวางไว้บนโต๊ะในห้องโถงใหญ่ชั่วคราวธูปสามดอกเริ่มติดไฟ จู่ ๆ ก็มีลมกระโชกแรงพัดเข้ามาจากนอกประตู ทำให้ควันธูปปลิวว่อนหลังจากจุดธูปเสร็จ ก็ไม่มีใครเอ่ยคำใดออกมา ป้าอาเฉอหลับตา ดูเหมือนว่าจะเหนื่อยล้าจริง ๆซุนฟางเอ๋อร์มองกุ้ยไท่เฟยเงียบ ๆ ด้วยท่าทางยับยั้งชั่งใจกุ้ยไท่เฟยมองป้าอาเฉอด้วยความโกรธ นางรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าหญิงชราคนนี้กำลังจะทำอะไร? หวังว่าจะไม่กลับมาทำลายเรื่องดี ๆ ของนางอีกเซี่ยจื่ออันคนเดียวนั้นก็ยากจะรับมืออยู่แล้ว ยังมีมู่หรงจ้วงจ้วงเพิ่มเข้ามาอีก จากนั้นเฉินไท่จวินอีกคนก็มา หากป้าอาเฉอมาเพิ่มอีก นางจะมีโอกาสชนะมากเพียงใด?ทันใ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 941
ป้าอาเฉอย้ายมาอาศัยอยู่ในตำหนักของจื่ออันโดยตรง เฉินเหล่าไท่จวินจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปเปลาะหนึ่งนางบ่นอยู่ในตำหนักฮุ่ยชิงว่า “เจ้าคิดว่าข้าชอบไปที่นั่นหรือ? แค่เห็นหน้านางทุกวันในใจก็รู้สึกหงุดหงิดแย่แล้ว ดีที่อาเฉอมาช่วยแบ่งเบาภาระข้าไปสักสองสามวัน ชีวิตข้าจะได้สงบสุขและผ่อนคลายไปอีกหลายวัน”จื่ออันยิ้มและกล่าวว่า “คงเป็นงานหนักสำหรับเหล่าไท่จวินไม่น้อย ตามติดราวกับกอเอี๊ยะเหนียวหนึบทุกวันเช่นนี้ แม้แต่ข้ายังคิดว่าใบหน้าของนางช่างน่ารังเกียจเสียนี่กระไร”“ใช่หรือไม่? วัน ๆ เอาแต่วางตัวสูงส่งราวกับตนเป็นหวงไท่โฮ่ว สนทนากับผู้ใดก็มักจะเผยสีหน้าเย็นชา ทำอย่างกับข้าต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนนางอย่างนั้น”“เอาล่ะ ป้าอาเฉอจะมาอยู่ที่นี่สักสองสามวัน คราวนี้ท่านก็กลับไปได้แล้ว” จ้วงจ้วงกล่าว“ข้าว่าจะออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ ข้าไม่ชอบอยู่ในวัง” เหล่าไท่จวินหาว “เฮ้อ ข้าแก่ตัวลงมากแล้ว ทนเรื่องพวกนี้ไม่ได้จริง ๆ”“ท่านย่า กลับไปเข้านอนเร็วเถิดเจ้าค่ะ” หลิวหลิ่วเร่งนางด้วยความลำบากใจ“เอาล่ะ ไว้ข้ากินข้าวเสร็จแล้วจะรีบเข้านอนแต่หัววันเชียว” หญิงชรามีนิสัยชอบทานอาหารมื้อค่ำทุกคืนก่อนที่จะเข้าน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 942
ยิ่งไปกว่านั้น นางเคยเห็นคนบ้าก่อปัญหา หรือถึงขั้นฆ่าคน แต่ไม่ค่อยเห็นพวกเขาฆ่าตัวตายมาก่อน เว้นแต่จะเป็นโรคซึมเศร้านางได้ตรวจสอบชีพจรของสนมเหลียงแล้ว พบว่าชีพจรตึงอย่างรุนแรง อัตราการเต้นของหัวใจก็อยู่ในระดับที่ผิดปกติ ดูเหมือนว่านางถูกบางอย่างกระทบกระเทือนจิตใจจนคลุ้มคลั่งในคราวเดียวคนอย่างสนมเหลียงไม่เคยประสบกับเรื่องเลวร้ายใดบ้าง? นางกลายเป็นคนเสียสติได้อย่างไรหลังจากถูกโจมตีอย่างกะทันหัน?องค์รัชทายาททรยศนางในตอนนั้น จนนางถูกลดขั้นเป็นสนมเหลียง แต่นางก็ยังสามารถทนรับความอัปยศต่อไปได้ กระทั่งในที่สุดก็เกิดเหตุการณ์บังคับพระราชวังต่อมา แม้ว่านางจะถูกโยนเข้าไปในตำหนักเย็น แต่อ๋องเหลียงกลับได้เลื่อนตำแหน่ง นางควรจะมีความหวังสิ ทำไมนางถึงคลั่งไคล้เช่นนี้?เมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น แปลว่าต้องมีผี“บางทีเราอาจมองข้ามอะไรไป วันพรุ่งนี้ข้าจะเรียกทหารองครักษ์ประจำตำหนักเย็นมาสอบถามอีกครั้ง”ทางด้านทหารองครักษ์ นางไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย เพราะพวกเขาจะปฏิบัติหน้าที่อยู่ห่าง ๆ ไม่ได้เฝ้าอยู่ด้านหน้าตลอดเวลาจื่ออันจึงขยายขอบเขตมากขึ้น ไปถามบรรดานางกำนัลและขันทีในตำหนักใกล้เคียง เพื่อดู
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 943
ตอนนี้จื่ออันนึกขึ้นได้แล้วว่าเป็นไท่ฟู่เป็นคนของไท่ฟู่นั่นเองที่ต้องการฆ่าสนมเหลียง การโจมตีเพียงหนึ่งครั้งสามารถทำให้นางคลั่งไคล้ได้ทำไมไทฟู่ถึงทำเช่นนี้? นั่นง่ายมาก หากสนมเหลียงฆ่าตัวตาย อ๋องเหลียงก็จะแปดเปื้อน ยากที่จะได้รับการสถาปนาเป็นองค์รัชทายาทจื่ออันไม่แปลกใจเลยที่ไทฟู่ไม่ยอมให้อ๋องเหลียงขึ้นเป็นรัชทายาท เพราะสำหรับเขาแล้วเขาไม่เคยรักอีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัวเลยต่อให้เขาต้องการผงาดกลับคืนอีกครั้ง เขาก็ไม่สามารถฝากฝังตัวเองกับอ๋องเหลียงได้ อ๋องเหลียงได้ปฏิเสธเขาแล้ว ไม่ต้องการแม้แต่จะชายตามองเขาเขาเคยร่วมมือกับอ๋องหนานหวายมาก่อน รู้ว่าอ๋องหนานหวายชั่วร้าย ดังนั้นเขาคงไม่คิดจะร่วมมือกับอ๋องหนานหวายอีก นอกจากนี้ อ๋องเหลียงยังกล่าวว่า อดีตราชครูแห่งราชสำนักต่างก็เป็นปรปักษ์กับอ๋องหนานหวายเช่นนั้นไท่ฟู่จะร่วมมือกับใคร?สนมอี้หรือ? แต่สนมอี้ก็มีนอกมีในอยู่กับอ๋องหนานหวายจื่ออันรู้สึกงงงวยจริง ๆเป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาอาจร่วมมือกับสนมอี้อย่างลับ ๆ ในขณะที่สนมอี้สร้างพันธมิตรให้กับอ๋องหนานหวายอย่างออกนอกหน้า? หากเป็นกรณีนี้ก็สมเหตุสมผล เพราะก่อนหน้านี้สนมอี้มีท่าทางมั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 944
“เจ้ามาที่นี่อีกทีตอนเที่ยงสิ” สนมเหมยพูด “หายากยิ่งที่เจ้าจะนึกถึงเขา ข้าจะกระตุ้นให้เขาตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ค่อยกลับมาที่นี่ในตอนเที่ยงอีกครั้ง” จื่ออันตอบด้วยรอยยิ้มนางไม่สามารถรอจนถึงเที่ยงได้แน่นอน ดังนั้นจื่ออันจึงไปหาเขาถึงสำนักศึกษา ในสำนักศึกษา ใต้เท้าเหวินกำลังทำหน้าตาโกรธเคือง ใต้เท้าเหวินคืออาจารย์ที่มู่หรงเจี๋ยมอบหมายให้มาสอนองค์ชายสาม แทนที่อาจารย์คนก่อนหน้าใต้เท้าเหวินเป็นมหาบัณฑิต ลูกศิษย์ของมหาบัณฑิตหยวน แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสี่สิบปี แต่เขาก็มีการศึกษาสูงและมีชื่อเสียงโด่งดัง มู่หรงเจี๋ยชื่นชมเขาเป็นอย่างยิ่ง“ใต้เท้าเหวิน!” จื่ออันเข้าไปถามเขาเมื่อใต้เท้าเหวินเห็นจื่ออันตรงมาหา เขาก็ยืนขึ้นและคำนับทักทาย “พระชายามาที่นี่ด้วยเหตุใด? ข้อน้อยขออภัยที่ไม่ได้ต้อนรับท่านอย่างดี”“ไม่ต้องสุภาพมาก ข้ามาที่นี่เพื่อพบองค์ชายสาม เขาอยู่ที่ไหน?” จื่ออันมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเขา“ไม่อยู่ขอรับ ข้าน้อยกำลังโกรธเขาอยู่พอดี ครู่นี้เขาบอกว่าปวดท้อง จึงขอไปห้องน้ำ แต่เข้าไปครึ่งชั่วยามก็ยังไม่กลับมาเสียที ข้าน้อยจึงสั่งให้เด็กไปตามหาเขา แต่กลับไม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 945
เมื่อกล่าวถึงท่านบรรพชน สนมเหมยก็เชื่อถือโดยธรรมชาตินางถามอย่างกระวนกระวาย “แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? ใครพาเขาไป? เขาจะเป็นอันตรายหรือไม่?”“อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต รูปแบบแสดงให้เห็นว่า หากหาเขาไม่พบเขาก่อนพระอาทิตย์ตกดินในวันพรุ่งนี้ ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” ป้าอาเฉอกล่าวเหลือเวลาวันเดียวเท่านั้น“สนมอี้เป็นคนทำเช่นนี้หรือ?” สนมเหมยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน“ใคร ๆ ก็ทำเรื่องเช่นนี้ได้ทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องพาเขากลับมาให้ทันท่วงที” ป้าอาเฉอมองจื่ออันอย่างจริงจัง “เจ้ามีวิธีช่วยเขาหรือไม่?”จื่ออันทำอะไรไม่ถูก นางไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้แม้กระทั่งจะเริ่มต้นอย่างไร? โลกภายนอกพระราชวังช่างกว้างใหญ่ นางจะทำอะไรได้บ้าง?หลังจากคิดอย่างรอบคอบ องค์ชายต้องถูกคนของสนมอี้พาตัวไปแน่ แต่หลังจากตรวจสอบรายชื่อคนที่เข้าออกจากวังในวันนี้ ส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นขันทีในวังที่ออกไปซื้อของ พวกเขาทั้งหมดอยู่ภายใต้คำสั่งของนาง ทั้งยังออกไปโดยรถเกวียน ไม่สามารถซ่อนผู้คนได้มีผู้ใช้รถม้าเพียงสองคัน คันหนึ่งคือเฉินหลิวหลิ่วที่ออกจากวังเมื่อเช้านี้ อีกคันเป็นของใต้เท้
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
