เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 728
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 729
จักรพรรดิองค์ก่อนนั้นเคยเอ่ยเอาไว้ ภายหน้าซ่งรุ่ยหยางจะต้องเป็นจักรพรรดิที่ดี ทว่าก็อาจจะไม่ใช่นักปกครองที่ดี และก็ไม่ใช่คนที่มีใจทะเยอทะยาน เพราะฉะนั้น เขาถึงได้จะให้จ้วงจ้วงแต่งงานกับซ่งรุ่ยหยาง เพื่อกระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้น ให้ทั้งสองแคว้นสามารถดำเนินการค้าด้วยกันได้ ซ่งรุ่ยหยางกระทำการต่าง ๆ นั้น เพื่อราษฎรจริง ๆ ทุกวันในต้าเหลียงนั้น เขาไปเยี่ยมเยียนผู้ที่มีความรู้ทุกแห่งหน เพื่อฟังแนวคิดการปกครองแคว้นของพวกเขา คนซื่อตรงเช่นนี้ ไม่เก่งเรื่องกลอุบายใด เพราะฉะนั้นเขาและที่ปรึกษามักจะมีความเห็นที่ไม่ตรงกันอยู่บ่อยครั้ง ทูตกงซุนเยี่ยนนั้นเป็นสหายร่วมเรียนกับรัชทายาทมาก่อน หลังจากนั้นก็คอยติดตามอยู่ข้างกายของเขาอยู่ตลอดเวลา ทว่ากงซุนเยี่ยนนั้นเก่งกาจในเรื่องวางอุบาย และมักจะรับรู้ได้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นอยู่เสมอ เขาคิดว่าตำแหน่งของซุ่งรุ่ยหยางนั้นไม่มั่นคง ถึงได้มักจะเสนอให้เขาเอาชนะเหล่าขุนนาง และคบหากับคนที่มีความสามารถ มีสถานะตามแคว้นที่มีชายแดนติดกันให้มาก ก่อนที่จะมานั้น ซุนกงเยี่ยนยังเกลี้ยกล่อมให้เขาไปมาหาสู่ให้แนบชิดกับรัชทายาทมู่หรงเฉียว และราชครูเหลียง เพรา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 730
“จริงหรือ?” อ๋องหลี่ตกตะลึงไป “เจ้าหลอกข้าใช่หรือไม่?” “ไม่ได้หลอก เลี้ยงไม่ไหวแล้ว มักจะชอบขโมยของกิน ทว่าท่านเองก็คงจะเอามันไปไม่ได้ มันติดข้า ติดอี๋เอ๋อร์” หลิวเย่ว์เอ่ยออกมาตามตรง “ข้าเลี้ยงดูมันได้ หากว่าเจ้ายินยอม ก็สามารถไปอยู่จวนอ๋องได้ จากนั้นข้าจะดูแลเรื่องอยู่กินของพวกเจ้า รอจนเมื่อมันคุ้นเคยกับข้าแล้ว พวกเจ้าค่อยไป” อ๋องหลี่ยินดียิ่งนัก พระชายาอาหมานส่งเสียงกระแอมไอออกมา เหมือนเป็นการเตือนเขา อ๋องหลี่หันกลับไปมองยังนาง เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “เป็นอะไรไป?” และแน่นอนว่านางกระแอมออกมาเช่นนี้เพราะไม่พอใจ ทว่าทำไมนางถึงได้ไม่พอใจกัน “หลานชายของท่านยังคงนอนอยู่ไม่รู้ว่าเป็นตายอยู่ในนั้น ท่านยังคิดจะเลี้ยงสุนัข เลี้ยงหมาป่า?” อาหมานเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ไม่มีอะไรขัดข้องกันนี่” อ๋องหลี่เอ่ย อาหมานกลอกตา “ตกลง ท่านมีความสุขก็พอแล้ว” อ๋องหลี่ยังคงไม่สนใจนาง ยังคงเอ่ยถามต่อไป “เพราะอะไรถึงได้เรียกมันว่าสี่ตา?” “เหนือดวงตาทั้งสองข้างมีวงกลมขนสีขาวอยู่ เมื่อมองจากที่ไกล ๆ ก็เหมือนกับสี่ตา ก็เลยเรียกมันว่าสี่ตา” หลิวเย่วเอ่ยออกมาอย่างส่งเดช นางถอนหายใจออกมา เห็นได้ชัดว่า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 731
หลิวเย่ว์ปล่อยมือจากอาหมานทันที อาศัยก่อนที่ซ่งรุ่ยหยางยังไม่พบนาง รีบวิ่งหนีไป อาหมานกลับคว้าแขนของนางเอาไว้แน่น เอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เมื่อครู่นี้เจ้าจะลงมือกับข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้านี่ช่างกล้าหาญดีแท้” หลิวเย่ว์กดเสียงลงต่ำเอ่ยออกมาด้วยความโมโห “เจ้าปล่อยข้านะ คนปากร้าย!” นางเหลือบมองไปยังซ่งรุ่ยหยางอย่างรวดเร็ว แย่แล้ว เขามองมาแล้ว ซ่งรุ่ยหยางตกตะลึงไป แทบจะคิดว่าตนเองมองผิดไป รอหลังจากที่เขาแน่ใจแล้วว่าเป็นคนคนนั้น เขาก็กัดฟันระเบิดเสียงคำรามออกมา “หลิวเย่ว์!” หลิวเย่ว์รู้ว่าคงจะหลบไม่พ้นแล้ว ก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา ย่อกายแล้วเดินเข้ามา ใบหน้าเอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความประจบประแจง “นี่ มิใช่ว่าองค์รัชทายาทหรอกหรือ? ท่านเองก็มายังต้าโจวเช่นกัน? ช่างเป็นการบังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่นแล้ว” ซ่งรุ่ยหยางมองมายังนางด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก “บังเอิญพบกับคนรู้จักเก่าในดินแดนอื่น? เป็นศัตรูคู่แค้นพบกันนอกเมืองเสียมากกว่า?” หลิวเย่ว์หัวเราะแสร้งยิ้มออกมา “จะเป็นศัตรูกันได้อย่างไรกัน? ทุกคนต่างก็เป็นคนของต้าเหลียง” “ข้าเป็นคนแคว้นซีหนาน” “เหมือนกัน เหมือนกัน ตั้งแ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 732
“เอ๋!” อ๋องหลี่กลับตอบรับออกมาอย่างมีเหตุผล และเป็นเพราะว่าเสียงตะคอกดังของหลิวเย่ว์ ดูคล้ายคลึงกับอาหมาน ก่อนหน้านั้นเพียงแค่อาหมานตะคอกออกมา เขาก็ตอบรับกลับในทันที อาหมานเหวี่ยงฝ่ามือแข็งแกร่งออกมา ตบลงบนใบหน้าของอ๋องหลี่ แล้ววิ่งหนีไปอย่างเศร้าเสียใจ เมื่ออ๋องหลี่ได้สติขึ้นมา ก็จ้องมองไปยังหลิวเย่ว์ ในขณะที่กำลังจะเผยความโกรธออกมา หลิวเย่ว์ก็กอดเขาเอาไว้แน่น และกระซิบเสียงเบาข้างใบหูของเขา “เขาละมั่งโลหิต คืนนี้จะส่งมอบให้” ทุกคนไม่ได้ยินคำพูดของนาง แต่กลับมองเห็นนางกอดอ๋องหลี่ ต่างก็คิดกันว่าอ๋องหลี่จะต้องผลักนางออกไปในทันที แล้วดุด่ากลับไป เพราะอย่างไรแล้ว คนคร่ำครึอย่างเขาต่อต้านเรื่องเช่นนี้มากที่สุด ทว่าเขากลับไม่ได้ใช้แรงผลักนางออกไปอย่างแรง ทำเพียงแต่ค่อย ๆ ผลักออก จากนั้นก็จ้องมองสบสายตาไปยังนาง “นางเป็นบุตรสาวของข้า ทำไมเจ้าถึงได้เพิ่งจะเอ่ยออกมาในตอนนี้?” “ท่านแต่งงาน มีภรรยาแล้ว ข้าจะเอ่ยออกไปได้อย่างไร?” ใบหน้าของหลิวเย่ว์เต็มไปด้วยท่าทีของความเสียใจ ใบหน้าของอ๋องหลี่เริ่มที่จะบิดเบี้ยวเปลี่ยนไป เขากัดฟัน “เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันจนเกินไป จนข้ายากที่จะรับได้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 733
ซ่งรุ่ยหยางไม่เอ่ยอะไรออกมา ก็ดึงหลิวเย่ว์เดินจากไป สี่ตาเมื่อเห็นเข้า ก็พุ่งกระโดดกระโจนเข้าหาซุ่งรุ่ยหยางทันที “สี่ตา!” อี๋เอ๋อร์ร้องตะโกนออกมา สี่ตาจึงหมอบลงอย่างเชื่อฟัง อี๋เอ๋อร๋รู้สึกว่าท่านแม่กับลุงคนนี้ดูประหลาดไป เพราะฉะนั้นจะต้องให้พวกเขาได้พูดกันให้ชัดเจน นางคิดว่าคนที่มีความคับแค้นใจ ทุกคนนั้นควรจะพูดเรื่องที่เข้าใจผิดกันออกมาก็จะไม่มีอะไรแล้ว ทั้งสองคนเข้าไปในห้องด้านข้างของเรือนปีก ซ่งรุ่ยหยางปิดประตูลงเสียงดังจนหนวกหู อ๋องหลี่เมื่อเห็นว่าพวกเขาเข้าไปแล้ว ก็ดึงมู่หรงเจี๋ยและจื่ออันไปอีกด้านหนึ่ง “หลิวเย่ว์บอกว่า ขอเพียงข้ายอมรับว่าเป็นพ่อของอี๋เอ๋อร์แล้ว คืนนี้นางก็จะมอบเขาละมั่งโลหิตให้ พวกเจ้าอย่าช่วยเหลือจนวุ่นวายเสีย จะต้องยืนกรานคำเดียวกันว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของข้า” หลังจากที่อ่ยจบแล้ว เขาก็ฝืนยิ้มให้กับอี๋เอ๋อร์ที่มองมายังเขาตลอดเวลา เขาคิดว่ารอยยิ้มนี้ของเขาดูใจดีมาก ทว่าอี๋เอ๋อร์กลับหวาดกลัวเสียจนอยากจะร้องไห้ออกมา ดูโหดเหี้ยมจนเกินไป จื่ออันและมู่หรงเจี๋ยลอบมองหน้ากัน ในใจของจื่ออันรู้สึกไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นน่าขบขันเช่นนี้? ก่อนหน้า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 734
ซ่งรุ่ยหยางแสร้งทำเป็นไม่รู้ เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “สุดท้ายแล้วเจ้าก็หลบซ่อนอยู่ในต้าโจว ไม่น่าเล่าถึงไม่มีใครพบเจ้า” “จะไม่ใช่หรือ? พวกท่านเองก็คงจะไม่มีทางคิดว่าข้าจะหลบซ่อนอยู่ในต้าโจว” นางดูมีท่าทีภาคภูมิใจ และยังไม่ยอมรับว่านางตามเขามา “เจ้ามาต้าโจวกี่ปีแล้ว?” “สิบเอ็ดปีแล้ว” นางหลุดปากเอ่ยออกมา จากนั้นก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง “ไม่ ไม่ถูก ข้าจำผิดแล้ว ควรจะเป็นสิบหกปีแล้ว ข้าหลบอยู่ในเมืองเย่อยู่หนึ่งเดือน จากนั้นก็มายังต้าโจว” “อย่างนั้นหรือ?” ซ่งนุ่ยหยางมองยังนาง “เช่นนั้นเจ้าก็คงจะรู้สินะว่าอี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของข้า?” หลิวเย่ว์อ้าปากค้าง มองยังเขาด้วยความตื่นตกใจ “ทำไมท่านถึงได้มีหน้าเอ่ยออกมาเช่นนี้?” “ใช่หรือไม่?” ซ่งรุ่ยหยางจ้องมองนางแล้วเอ่ยถามออกมา ทันใจนั้นหัวใจของหลิวเย่ว์ก็สั่นสะท้านขึ้นมา คนผู้นี้ ในตอนที่นางกำลังตั้งครรภ์อี๋เอ๋อร์นั้น ไล่ฆ่านางตั้งหลายคราว อีกทั้งท้องของนางเองก็ยังถูกดาบฟันเข้ามาครั้งหนึ่ง “ในตอนนั้นข้าตั้งครรภ์ลูกของท่าน แต่กงซุนเยี่ยนนั้นฟันเข้าท้องข้าครั้งหนึ่ง เด็กก็เลยไม่อยู่แล้ว คนนี้คือตั้งครรภ์ขึ้นในภายหลัง” นางเอ่ยออกมา พร้อมทั้งถ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 735
หลิวเย่ว์มองไปยังดวงตาที่เผยความจริงใจของเขา ในใจแอบเอ่ยออกมา ชายหนุ่มคนนี้รู้จุดอ่อนของนาง คงจะรับมือได้ไม่ง่าย เขามีแผนการอะไรกัน? “เจ้าจะยอมให้อภัยข้าได้หรือไม่?” ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยถามออกมาอีกครั้ง หลิวเย่ว์โบกมือออกมา “ท่านลองให้ข้าได้คิดสักหน่อยเถิด” นางมองไปยังเขาด้วยความสงสัย เมื่อคิดถึงเรื่องที่จื่ออันเอ่ยออกมาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมาอีกครั้ง “เซี่ยจื่ออันบอกว่าในใจของท่านมีหญิงสาวที่ชื่นชอบมาหลายสิบปีแล้ว เป็นใครกัน? ข้ารู้จักหรือไม่?” “นางบอกกับเจ้าเช่นนี้หรือ?” ซ่งรุ่ยหยางประหลาดใจเล็กน้อย “ใช่แล้ว ในวันนั้นข้าไปช่วยอี๋เอ๋อร์...” หลิวเย่ว์ร้อนรนอยากที่จะรู้คำตอบ จึงนำลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นเอ่ยออกมาจนหมด แต่ซ่งรุ่ยหยางไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งที่จื่ออันเอ่ยออกมาว่าเขามีหญิงสาวที่ชื่นชอบมานานหลายสิบปี กลับหรี่ตาลงเอ่ยถามว่า “หากว่าเป็นเช่นนี้ เป็นรัชทายาทที่จับตัวลูกสาวของข้าไป อ๋องเหลียงถึงได้ไปก่อเรื่องเข้ากับรัชทายาท?” “จะเอ่ยเช่นนี้ก็ไม่ผิด แต่ใครจะไปรู้กันว่าระหว่างพวกเขาพี่น้อง ก่อนหน้านั้นจะเคยมีความบาดหมางอะไรกันขึ้น” ซ่งรุ่ยหยางยิ้มเย็น “ไม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 736
“เจ้าตามข้ามาต้าโจวใช่หรือไม่?” ซ่งรุ่ยหยางไม่ปล่อยผ่านคำพูดของนาง “ใช่แล้ว ไม่ใช่ว่าท่านมาต้าโจวเพื่อสู่ขอองค์หญิงหรอกหรือ ข้าถึงได้ตามมา เพราะข้าคิดที่จะนำศพของอี๋เอ๋อร์คืนไปให้ท่าน ตอนมีชีวิตนางเป็นคนของข้า ตายไปแล้วเป็นผีของตระกูลซ่งของพวกท่าน อย่างไรแล้ว ในตอนที่ข้าตั้งครรภ์นั้น ท่านเองก็คิดที่จะฆ่านาง ฆ่าข้า ข้าคิดว่าข้าทำไม่ถูกกับท่าน ก็เลยจะมอบศพให้ท่าน เพื่อเติมเต็มความต้องการของท่าน” ในที่สุดแล้วซ่งรุ่ยหยางก็ทนไม่ไหว จนต้องก่นด่าออกมา “เจ้าสติไม่ดีไปหรือว่าอย่างไร? เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือที่ข้าจะฆ่าเจ้า?” หลิวเย่ว์ตะลึงไปครู่หนึ่ง “ท่าน…ท่านกล้าที่จะพูดได้อีกเหรอ? กงซุนเยี่ยนไม่ใช่คนของท่านหรอกหรือ? เป็นเขาที่นำคนมาไล่ฆ่าข้า” “ข้าเพียงแต่ให้เขาไปตามหาเจ้ากลับไป ที่เซี่ยจื่ออันบอกว่าข้ามีคนที่ชอบอยู่ในใจมาหลายสิบปีแล้ว แต่ก็ไม่อาจแต่งงานกับนางได้ คนนั้นก็คือเจ้า เจ้าหลบหนีไปหลายสิบปี ข้าก็ไม่อาจตามหาเจ้าได้” ซ่งรุ่ยหยางกัดฟันเอ่ยออกมา หลิวเย่ว์ตกตะลึงไป “เป็นข้า? เช่นนั้นหลายปีมานี้ข้าไม่ใช่ว่าหนีเสียเปล่าประโยชน์หรอกหรือ?” ทว่าทันใดนั้น นางก็รับรู้ได้ว่ามีบางอย่าง
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
