เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 497
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 498
ลั่วชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ใต้เท้า ท่านกล้าลงไม้ลงมือรุนแรงกับข้าอย่างนั้นหรือ?”“ใต้เท้าเหอ ท่านเองก็รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายเจ็ดกับท่างอ๋องผู้สำเร็จราชการที่มีต่อข้า เช่นนั้นท่านมิกลัวว่าพวกเขาจะซักถามเรื่องนี้กับข้าในภายหลังหรือ?!”ไม่ว่าเจ้าหน้าที่ผู้นี้จะมีอำนาจบาตรใหญ่เพียงใด เขาก็มิกล้าละเมิดต่อองค์ชายแน่ มิต้องพูดถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการองค์ปัจจุบันเลยในขณะนั้น นางเห็นสีหน้าสับสนของใต้เท้าเหอ ก่อนที่เขาจะพูดอย่างอาจหาญว่า "ลงนามในหลักฐานคำให้การนี้เสีย แล้วค่อยมาว่ากัน! มิฉะนั้นหาอย่าได้มีการต่อรองใดทั้งนั้น!”ผู้คุมเข้ามาหานางอีกครั้งพร้อมกับแผ่นเหล็กร้อนสีแดงแต่ในขณะนั้น ลั่วชิงยวนมองเห็นไอสีเขียวปนดำจาง ๆ ปรากฏกลางหว่างคิ้วของใต้เท้าเหอ และพลังงานนั้นก็ค่อย ๆ หมุนวนออกมาลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ดวงตาของนางเย็นลงครู่หนึ่ง และนางก็เอ่ยขึ้นทันทีว่า “ใต้เท้า ไม่นานมานี้คงเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ในจวนของท่าน นั่นคงเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลท่านเสียด้วย”ทันทีที่ลั่วชิงยวนพูด สีหน้าของใต้เท้าเหอก็เปลี่ยนไป‘นางรู้ได้อย่างไร?’ลั่วชิงยวนมองไปที่พลังงานสีเขียวปนดำที่จู
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 499
หากมิได้รับยาถอนพิษภายในสามชั่วโมง นางจะต้องตายอย่างแน่นอน!แต่อาการอาเจียนนี้มิได้เกิดจากพิษลั่วชิงยวนมองไปรอบห้อง ในห้องนี้นางเห็นวิญญาณที่ร้ายกาจมากที่สุดอยู่ที่นี้ใต้เท้าเหอมองนางด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามีทักษะทางการแพทย์ด้วยรึ?”ลั่วชิงยวนเดินไปที่โต๊ะแล้วนั่งลง นางหยิบพู่กันป้ายหมึกแล้วเขียนใบเทียบยา พลางพูดขึ้นว่า “ฮูหยินถูกวางยาพิษ”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ใต้เท้าเหอที่ได้ฟังก็ตกใจอย่างมากเขาเหลือบมองนางรับใช้และขอให้นางรับใช้ทั้งหมดออกไปหลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว ใต้เท้าเหอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาว “สาวน้อย เจ้าเป็นเพียงนางรำเหตุใดจึงมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้?”ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปากขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการเขียนใบเทียบยา นางยิ้มและพูดว่า “พิษของฮูหยินเหอน่าจะมาจากข้า”“ไม่ว่าผู้สนับสนุนผู้ว่าราชการมณฑลสักจักมีอำนาจเท่าใด ไม่ว่าเขาจะกล้าหาญเพียงใด ก็มิอาจรุกรานอ๋องผู้สำเร็จราชการอย่างเปิดเผยได้”“แม้ใต้เท้าเหอรีบร้อนบีบบังคับให้ข้าลงนามในบันทึกหลักฐานคำให้การด้วยวิธีทรมาน แต่ด้วยความรีบร้อนเช่นนี้ เป็นเพราะถูกผู
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 500
ผู้ที่สามารถบีบบังคับใต้เท้าเหอได้จะต้องมีตัวตนลึกลับซับซ้อน และน่าจะเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังท่านอาฉินด้วยตราบใดที่นางสามารถสืบหาได้ว่าคนผู้นี้คือใคร บางทีนางอาจพบสาเหตุที่ทำให้คนมากมายในหอสมุทรมรกตตายลงก็เป็นได้ใต้เท้าเหอตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ นี่เป็นการข่มขู่ให้เขาเปิดเผยผู้ที่อยู่เบื้องหลังอย่างชัดเจนฝูเสวี่ยผู้นี้กล้าไม่เบา นางต้องการสืบหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริง ๆ “แม่นาง เรื่องนี้ไม่มีนัยสำคัญอะไร เจ้าอย่ารู้เสียดีกว่า”ลั่วชิงยวนยิ้ม “คนผู้นี้อยากให้ข้าตาย แล้วเหตุไฉนข้าจึงมิควรรู้เล่า?”“ใต้เท้าเหอเชื่อเรื่องนี้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ?”สีหน้าของใต้เท้าเหอเปลี่ยนไปอย่างดูไม่ได้ลั่วชิงยวนพูดต่อ “ข้ากำจัดพิษให้ฮูหยินของท่านแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มิปล่อยท่านไว้แน่ หากท่านบอกข้า ข้าอาจช่วยท่านคิดหาวิธีแก้ปัญหาได้”“เจ้าน่ะหรือ? เจ้าเป็นเพียงนางรำ เจ้าจักทำกระไรได้?” ใต้เท้าเหอไม่เชื่อลั่วชิงยวนตอบว่า “ข้าไม่มีอำนาจ บางทีคงทำกระไรมิได้ แต่ข้ารู้จักองค์ชายเจ็ดและอ๋องผู้สำเร็จราชการ”“ท่านลองจะพิจารณาดูได้หรือไม่?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใต้เท้าเหอก็ส
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 501
องครักษ์รีบมารายงานว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการและองค์ชายเจ็ดบุกเข้ามาแล้วใต้เท้าเหอรีบเข้าไปต้อนรับทันทีอย่างไรก็ตาม องค์ชายเจ็ดโกรธมาก เขาผลักใต้เท้าเหอเข้ากับกำแพง “ฝูเสวี่ยอยู่ที่ไหน?!”ใต้เท้าเหอชี้นิ้ว“ข้าบอกแล้วไงว่าเครื่องประดับทองคำพวกนั้นล้วนแต่เป็นเงินของข้า องค์จักรพรรดิยังมิทรงว่ากระไร แล้วเกี่ยวอันใดกับเจ้าด้วย?!”“ฝูเสวี่ยเป็นผู้บริสุทธิ์ ปล่อยนางเดี๋ยวนี้!”ฟู่จิ่งหลีมิเคยโกรธมากเช่นนี้มาก่อน เขาแทบไม่เคยปรากฏตัวที่นี่เลย เขามักจะมีชีวิตอิสระและมีความสุข นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกเหยียดหยามเช่นนี้ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว เขารีบวิ่งเข้าไปในส่วนลึกของคุกอย่างรวดเร็วเขาเพ่งมองห้องขังแต่ละห้องเมื่อฟู่เฉินหวนเห็นร่างของคนที่เต็มไปด้วยเลือด ขมับของเขาก็ปรากฏเส้นเลือดปูดขึ้นทันที เขารีบเข้าไปในห้องขัง ถอดเสื้อคลุมออกแล้วพันรอบตัวนางไว้ลั่วชิงยวนตกตะลึง นางมองดูท่าทางสงบแต่มีความโกรธแฝงอยู่ของเขา นางจึงกำฝ่ามือแน่นเล็กน้อยฟู่เฉินหวนช้อนร่างนางขึ้น แล้วอุ้มออกไปฟู่จิ่งหลีปล่อยตัวใต้เท้าเหอแล้วจึงติดตามฟู่เฉินหวนออกจากที่ว่าการไปตอนที่เขาเดินออกไป เขาก็บังเอิญเจอเข้ากับค
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 502
ฟู่อวิ๋นโจว!เหตุใดฟู่อวิ๋นโจวจึงอยู่ที่นี่?นางถูกฟู่เฉินหวนพาออกมา เขาคอยเฝ้าดูนางอยู่ตลอดหรือเปล่า?นางจ้องมองที่ตรอกต่อไป และฟู่เฉินหวนก็มองตามด้วยอยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกันเขาเห็นร่างของฟู่อวิ๋นโจวแต่เขาก็มิได้พูดอะไร แม้ว่าสีหน้าของเขาจะไม่พอใจก็ตาม“ข้าหนาว"น้ำเสียงของเขาเย็นชาลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปิดม่านลงเมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของฟู่เฉินหวนแล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่แปลกใจเลยว่าเหตุไฉนฟู่อวิ๋นโจวจึงมาที่นี่รถม้าหยุดลงที่หอฝูเสวี่ยลั่วชิงยวนเอ่ยว่า “สำหรับวันนี้ต้องขอบพระทัยท่านทั้งสองอย่างมาก ฟ้าใกล้สางแล้ว ท่านทั้งสองควรกลับไปพักผ่อนเพคะ”นางมิได้วางแผนที่จะเชิญพวกเขาเข้าไปด้านในแม่เล้าเฉินและคนอื่น ๆ ช่วยพยุงลั่วชิงยวนลงจากรถม้าอย่างรวดเร็วฟู่เฉินหวนพยักหน้าเบา ๆ เขาขอให้คนขับเลี้ยวรถม้ากลับก่อนที่ฟู่จิ่งหลีจะจากไป เขาเตือนนางว่า “แม่นางฝูเสวี่ย รีบเชิญหมอมาเร็ว ๆ เถอะ เรื่องอื่นหาอย่าได้ต้องกังวล ข้าจัดการให้เอง!”รถม้าเลี้ยวกลับและจากไป ลั่วชิงยวนเดินตามแม่เล้าเฉินเข้าหอฝูเสวี่ยไป“เร็วเข้า! รีบไปตามหมอมา” แม่เล้าเฉินประคองนางอย่างระม
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 503
ใต้เท้าเหอ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกปากรับคำ แต่เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้ายังมีหน้าที่ทางราชการต้องดูแล เช่นนั้นข้าจึงมิอาจดื่มเหล้าได้ ข้าจักดื่มเพียงชาถ้วยเดียวแล้วออกไป!”“ตกลง เอาเถอะ ดื่มชาสักถ้วยก็พอแล้ว!”ใต้เท้าเหอขึ้นไปชั้นบน ลั่วชิงยวนและแม่เล้าเฉินทั้งคู่เข้ามาในห้องแล้วปิดประตู“แม่นาง เจ้ามีแผนหรือไม่?” ใต้เท้าเหอถาม“ข้าอยากเห็นฝูจ้าว” ลั่วชิงยวนตอบอย่างตรงไปตรงมาเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใต้เท้าเหอก็ประหลาดใจเล็กน้อยลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “ผู้อาวุโสเหอ ท่านต้องอธิบายต่อหน้าฝูจ้าวว่าข้าเป็นคนพิเศษเพียงใด วิธีที่ดีที่สุดคือดึงดูดความสนใจของฝูจ้าว และปล่อยให้เขามาหาข้าด้วยตัวเขาเอง”“ใต้เท้าเหอ โปรดบอกข้าเกี่ยวกับบุคลิกและนิสัยของฝูจ้าวด้วยเถิด”ใต้เท้าเหอพยักหน้าแล้วบอกทุกอย่างที่เขารู้เกี่ยวกับฝูจ้าวให้นางฟังลั่วชิงยวนฟังและจดบันทึกอย่างเงียบ ๆ จากนั้นนางก็พูดต่อว่า “นอกจากนี้ ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง”“ข้าวางแผนที่จะแปลงเครื่องประดับทองเหล่านี้ให้เป็นเงินและใช้จ่ายออกไป เมื่อถึงยามนั้น ข้าต้องการให้ใต้เท้าเหอให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกเมื่อถึงเวลา”ใต้เท้าเหอรู้ส
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 504
หัวใจของฟู่เฉินหวนเต้นรัวเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขามองฟู่จิ่งหลีด้วยสายตาจริงจังทันทีก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจัง “ภรรยาสหายมิอาจยุ่ง!”หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไปเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่จิ่งหลีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “อะไรกัน? ท่านอยากตบแต่งกับนางในฐานะชายาจริง ๆ หรือ พวกตาแก่ในที่ว่าการพวกนั้นพูดอะไรอีก?”……ฝูเสวี่ยเปิดโรงทานและร่วมมือกับโรงหมอแห่งใหญ่หลายสิบแห่งในเมืองหลวง เพื่อจัดให้มีการรักษาเป็นเวลาเจ็ดวัน โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายสำหรับการรักษาพยาบาลและค่ายาข่าวนี้ยังสร้างความฮือฮาในที่ว่าการด้วยไม่มีผู้ใดกล้าพูดถึงทรัพย์สินเหล่านั้นอีกเนื่องจากเงินถูกใช้ไปหมดแล้ว และใช้ไปในลักษณะที่เที่ยงตรงยุติธรรม สมควรได้รับการยกย่อง!หากฝูเสวี่ยมีเจตนาแอบแฝง สิ่งที่แขวนอยู่คือชื่อของอ๋องผู้สำเร็จราชการและองค์ชายเจ็ด หากเกิดอะไรขึ้น จะมีผลกระทบต่ออ๋องผู้สำเร็จราชการและองค์ชายเจ็ดฝูเสวี่ยจะมิได้รับผลประโยชน์ใดเลย ทางการก็มิอาจหาเหตุผลใด ๆ มากล่าวหานางได้แต่นางไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยจริง ๆ หรือ? นั่นมิเป็นความจริงเช่นกันอย่างน้อยชื่อเสียงของหอฝูเสวี่ย ก็เป็นไปในทิศทางที่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 505
เสียงของลิ่นฝูเสวี่ยดังขึ้นลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “รูปงามหรือ? มิงามเท่าฟู่เฉินหวนหรอก”“รูปลักษณ์ของอ๋องผู้สำเร็จราชการนั้นมิธรรมดาจริง ๆ แต่เขาเย็นชาเกินกว่าที่ข้าจักเข้าถึงได้”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจ “เจ้าหมายความเยี่ยงไร คุณชายท่านนี้เข้าถึงได้ง่ายงั้นรึ? แต่เจ้าเห็นหรือไม่ หลังจากที่เขาเข้ามา เขามิยอมให้สตรีนางใดแตะต้องเขาเลย”ลิ่นฝูเสวี่ยหัวเราะเสียงดัง “เมื่อท่านมองบุรุษ ท่านมิอาจมองแค่รูปร่างหน้าตาของเขาเท่านั้น ท่านต้องมองตาของเขาด้วย เมื่ออ๋องผู้สำเร็จราชการมาที่หอฝูเสวี่ย แม้ว่าหอจะเต็มไปด้วยสตรีงดงามก็ตาม แต่สายตาของเขากลับว่างเปล่านัก”“เหมือนพระภิกษุผู้ไกลจากกิเลสและมิเห็นสตรีอยู่ในสายตาเลย”“ทว่าบุรุษผู้นี้อาจดูเหมือนเข้าถึงได้ยาก แต่สายตาที่เขาจ้องมองนางทั้งหลายมิอาจหลอกลวงผู้ใดได้ แม้เป็นพระภิกษุก็ยังเป็นภิกษุปลอมที่มิอาจหลุดพ้นกิเลสได้”ลั่วชิงยวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนบุรุษทั้งในใต้หล้าจักมีความคิดเช่นเดียวกันนี้!”“มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว ที่จะต้องพยายามดึงดูดความสนใจของคุณชายผู้นี้”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลิ่นฝูเสวี่ยก็ตกใจ “ข้าหรือ?
บทล่าสุด
