บทที่ 260

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ตอนที่วิญญาณร้ายตัวนั้นพุ่งเข้าไปจู่โจมซ้ำ เทียนซือหยิบของบางอย่างออกมาจากอกเสื้อ ก่อนจะฟาดใส่ร่างของวิญญาณร้ายอย่างรุนแรง

ยามที่ของสิ่งนั้นถูกฟาดออกไป วิญญาณร้ายก็ส่งเสียงโหยหวนชวนสยองออกมา จากนั้นก็แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี

เฟิ่งชูอิ่งพลันขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะว่าของที่เทียนซือนำออกมานั้นมีกลิ่นอายบางอย่างผิดปกติ

แต่ผิดปกติตรงไหน ตอนนี้นางก็ยังบอกไม่ได้เหมือนกัน

ด้านนอกเกิดเสียงเอะอะโวยวายดังมาก องค์ชายหลายคนจึงพากันเดินมาดู

ตอนที่พวกเขาเห็นพระสนมสวี่ยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพผมเผ้าหลุดลุ่ย เทียนซือกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยสภาพเลือดอาบทั่วตัว

จิ่งสือเยี่ยนเอ่ยถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?”

เฟิ่งชูอิ่งตอบว่า “ไม่ทราบเพคะ พวกเราเพิ่งจะเดินเข้าประตูมา ก็เห็นควันสีดำกลุ่มหนึ่งปรากฏออกมา จากนั้นกลุ่มควันสีดำก็วิ่งเข้าหาพระสนมสวี่ทันทีเลย

“พอเทียนซือเห็นกลุ่มควันสีดำเหล่านั้นแล้ว ก็คว้าตัวพระสนมสวี่มากอดแล้วต่อสู้กับกลุ่มควันสีดำนั่นทันที

“จากนั้นกลุ่มควันสีดำก็ถูกเทียนซือขับไล่จนสลายหายไป ที่เหลือก็เป็นอย่างที่พวกท่านเห็นนี่แหละ”

นางกล่าวถึงตรงนี้ก็หันไปถามเทียนซื