ตอนที่ 95
ช่วงสายๆ วันต่อมา ที่สุสานอันกว้างไกลและเวิ้งว้างเงียบสงบ หาแต่กลิ่นอายความรักความห่วงหาอาทรที่มีต่อหญิงสาวร่างเล็กผู้ซึ่งมีรอยยิ้มสดใสยังคงอยู่ในความทรงจำของหนุ่มใหญ่ไม่จางหาย ดวงตาคู่คมเฝ้ามองช่อดอกลิลลี่สีขาวบริสุทธิ์แห้งกรอบวางเรียงรายอยู่บนเนินฝังร่างไร้วิญญาณของหญิงอันเป็นที่รักไม่วางตา
“หนูพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ” เสียงทุ้มกล่าวออกมาเช่นนี้ทุกครั้งและทุกวัน นับตั้งแต่พาตัวเองกลับมาที่เมืองไทยและพักอาศัยอยู่ที่บ้านพักริมหาด เมื่อมอบหมายงานและวางมือกับการเป็นผู้กุมบังเหียนธุรกิจนับพันล้านบาท และลงจากตำแหน่งเจ้าพ่อมาเฟีย ยกให้กับบุตรชายเพียงคนเดียวสานต่อกิจการทั้งหมด แม้จะรู้ดีว่ามันหนักหนาแค่ไหนที่จะยืนหยัดอยู่ได้ เพราะการเป็นมาเฟียก็ย่อมมีศัตรูรอบด้านและหาคนไว้วางใจได้ยากอย่างที่สุด!
“หนูพีช ผมขอโทษที่ยังไม่ได้แก้แค้นให้คุณ” หลังจากวางช่อดอกลิลลี่สีขาวส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ใกล้กับช่ออื่นๆ ที่เริ่มแห้งกรอบ ทว่าหนุ่มใหญ่ก็มิคิดที่จะนำดอกไม้เหล่านั้นไปทิ้ง แม้คนที่จ้างมาเพื่อดูแลสุสาน
ตอนที่ 96“ไมร่า! แกมาได้ยังไง” คนเป็นอาตะคอกใส่ด้วยความฉุนเฉียว เพราะเซฟเฮ้าส์แห่งนี้ตนไม่ต้องการให้หลานรู้ เพราะยังไม่ไว้ใจ ก่อนหันไปมองจัสตินที่ยืนก้มหน้านิ่งอย่างรู้สึกผิด ที่พลั้งปากบอกตำแหน่งที่ตั้งของเซฟเฮ้าส์ หลังจากถูกไมร่าไล่ต้อน และยังใช้คำขู่อีกสารพัด แม้จะรู้ดีว่าถึงนายใหญ่จะดุด่าหลานสาวเพียงใด แต่ท่านก็รักและเอ็นดูหญิงสาวมากที่สุด และที่สำคัญเขาก็แอบรักหลานสาวของเจ้านายมาเนิ่นนาน แต่ก็เจียมตัว เพราะไม่คู่ควร“แล้วทำไมไมร่าจะมาที่นี่ไม่ได้ล่ะ หรืออาริชาร์ดกำลังปิดบังอะไรอยู่” ใบหน้าเรียวสวยเชิดขึ้นเล็กน้อย เพราะเป็นคนที่ถูกตามใจมาแต่เด็ก และไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกแก แล้วก็รีบกลับไปหาไอ้หมอหนุ่มนั่นซะ ไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก” คนเป็นอาบอกเสียงเข้ม พลางตวัดสายตามองจัสตินสลับการสังเกตหลานสาว“กลับแน่ค่ะ เพราะไมร่าตัดสินใจแล้วว่าจะไปใช้ชีวิตกับคุณกฤษที่เมืองไทย และที่ไมร่ามาวันนี้ก็เพื่อมาลา และขอบคุณที่อาเลี้ยงดูไมร่ามาตลอดนับตั้งแต่คุณพ่อคุณแม่ของไมร่าจากไป
ตอนที่ 97 ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีชามองไปยังเนินหญ้าเขียวขจี แต่ทว่ามันกลับถูกปกคลุมด้วยช่อดอกไม้นับสิบที่แห้งกรอบ ยิ่งมองก็ยิ่งสะท้อนให้ความกรุ่นโกรธภายในใจปะทุขึ้นเรื่อยๆ แม้จะบอกบิดาหลายครั้งแล้วว่าให้ตามไปลากคอคนชั่วมาขอขมาหญิงสาวที่น่าสงสารคนนี้ซะเมื่อรู้แน่แล้วว่าอาริชาร์ดกบดานอยู่ที่ไหน แต่เมื่อถูกบิดาคัดค้านทำให้แอนโทนี่ได้แต่เฝ้ารอวันชำระแค้น และมุ่งมั่นกับการบริหารงานของตระกูล อันน์เบริกส์ที่มีอยู่ จนทำให้ปลีกตัวออกมาได้อย่างยากลำบากนัก แต่วันนี้วันที่ทุกอย่างที่เขาอดทนทำมาตลอดหลายเดือน และเฝ้านับวันเพื่อกลับมาหาหญิงสาวและลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกก็เป็นจริง“คุณพีชเอาใจช่วยผมหน่อยนะครับ ผมหวังว่าพี่สาวคุณคงไม่โกรธที่ผมหนีหายไปหลายเดือน ผมมันคงเป็นผู้ชายที่แย่มากสินะครับคุณพีช ที่ทิ้งให้พี่สาวคุณรอคอยอยู่นานแสนนาน แต่คนรู้ไหมทุกวันทุกเวลาไม่เคยมีวันไหนที่ผมจะไม่คิดถึงพี่สาวคุณเลย” เสียงทุ้มพึมพำเบาๆ กับห
ตอนที่ 98“ผมรู้ว่ามันอาจทำให้คุณโกรธ แต่ผมก็บอกคุณได้แค่นี้จริงๆ ผมไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมขอโทษที่ปิดบังคุณ...แพท” เจ้าของร่างสูงใหญ่พยุงตัวขึ้น แล้วขยับตัวเข้าใกล้หญิงสาวอีกครั้ง ฝ่ามืออบอุ่นเลื่อนไปหมายจะกุมมือเธอไว้ แต่พัทตรากลับสะบัดออกอย่างแรง“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ฉันเกลียดคุณ!” แม้ปากจะบอกว่าเกลียดเขามากมายแค่ไหน แต่ทว่าหัวใจกลับร่ำร้องว่ารักและโหยหาสัมผัสรักที่เขาเคยมอบให้ ก่อนพยุงตัวลุกขึ้นโดยมีเจมส์ช่วยประคองเมื่อแอนโทนี่จะเอื้อมมือไปช่วยแต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย แววตาคู่คมเศร้าสลดมองตามอย่างปวดใจ เมื่อคนที่เคียงข้างหญิงสาวต้องเป็นเขาสิ ไม่ใช่เจมส์“แพท คุณฟังผมก่อนได้ไหม” เสียงทุ้มเว้าวอนเมื่อหญิงเดินถอยห่างออกไปจากเขาทุกขณะ ยิ่งจะเดินเข้าใกล้เธอมากเท่าไหร่ พัทตราก็ยิ่งมองเขาด้วยสายตาเกลียดชัง ซึ่งยังคงแอบซ่อนความรักมากมายเอาไว้ในใจ เธอคิดถึงเขา เธออยากให้เขากอดเธอ แต่เธอก็ทำใจไม่ได้หากจะให้เขามาถูกเนื้อตัวเธอในตอนนี้ ในเมื่อพ่อของเขาทำให้น้องสาวของเธอต้องตาย แล
ตอนที่ 99“ออกไป” พัทตราจำต้องออกปากไล่ทั้งที่ใจก็ปวดร้าว ในเมื่อเธอก็รักเขาทั้งหมดหัวใจเช่นกัน“ก็ได้แพท ผมจะไป แต่ผมอยากบอกคุณว่าเรื่องการตายของคุณพีช คุณพ่อผมไม่ได้ทำ แต่เป็นคนสารเลว ที่พ่อผมไว้ใจมันทำร้ายน้องสาวคุณ จนเธอต้องฆ่าตัว...” เสียงทุ้มยังไม่ทันจบประโยค เป็นต้องหยุดคำพูดไว้แค่นั้น เมื่อพัทตราร้องห้ามเสียงสะอื้น“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากฟัง ไปซะ! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” สิ้นเสียงออกปากไล่ พัทตราก็ถลาเข้าไปผลักร่างสูงใหญ่ให้ออกไปไกลๆ เธอ สองมือน้อยกำแน่นที่ลำแขนแข็งแกร่ง“ไปสิ” พร่ำออกปากไล่พร้อมทั้งซบใบหน้าที่เปรอะเปื้อนหยาดน้ำตากับไหล่กว้าง แอนโทนี่ยกฝ่ามือลูบไล้แผ่วเบาบนเรือนผมนุ่มสลวย หยาดน้ำตาของ ลูกชายมาเฟียใหญ่อย่างแอนโทนี่เอ่อคลอ ก่อนรินรดแก้มสาก“ไปซะทีเถอะ” เจ้าของเสียงสะอื้นพึมพำแผ่วเบา เธอออกปากไล่เขาทว่าสองมือน้อยกลับเกาะเกี่ยวลำแขนแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานสองมือของเธอก็ผลักเขาออกห่าง
ตอนที่ 100“แต่ว่า...” โทมัสยังมิวายที่จะค้าน เพราะถ้าหากต้องไปจริงๆ แล้วใครจะช่วยรับมือกับคุณริชาร์ด เพราะหมาลอบกัดแบบนั้นมันต้องคิดไม่ซื่ออีกแน่ๆ“ฉันสั่งให้แกรีบกลับเมืองไทย ไม่ได้ยินหรือไงโทมัส!” สิ้นคำสั่ง โทมัสจำใจจากไปโดยทิ้งลูกน้องมือดีไว้เพื่ออยู่ดูแลอดีตนายใหญ่ คล้อยหลังโทมัสจากไปไม่นาน อดีตเจ้าพ่อมาเฟียหยิบปืนออกมาจากลิ้นชัก แล้วเฝ้ามองมันเนิ่นนาน ก่อนเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัว ประตูห้องส่วนตัวของหญิงสาวถูกเปิดออกกว้างด้วยฝ่ามืออบอุ่น ภายในทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม ร่างสูงใหญ่ทรุดลงที่เตียงนุ่มซึ่งยังคงมีรอยเลือดแห้งกรัง ปลายนิ้วแกร่งลูบไล้แผ่วเบาบนร่องรอยนั้น“หนูพีช ผมกำลังนำตัวไอ้คนชั่วมันมารับโทษของมัน ผมขอโทษที่ปล่อยให้รอนานเกินไป แต่วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของมัน” เสียงทุ้มพึมพำเบาๆ ก่อนสายตาคมสะดุดเข้ากับกรอบรูปซึ่งวางอยู่บนหัวเตียง ทั้งที่ก่อนหน้าในวันเกิดเรื่องหนุ่มใหญ่มิทันได้สังเกต ฝ่ามืออบอุ่นหยิบกรอบร
ตอนที่ 101 “อยากตายนักหรือไง” ริชาร์ดตะคอกใส่เสียงห้วนจัด ก่อนเหนี่ยวไกยิงไปที่แขนของแดเนียล ทำให้ปืนในมือหล่นลงพื้นในทันที แม้จะเจ็บแต่ทว่าอดีตหัวหน้ามาเฟียอย่างแดเนียลกลับไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา ก่อนใช้ฝ่ามืออีกข้างกุมแผลที่แขนไว้ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังอดีตเพื่อนรักนิ่ง “แค้นเพื่อนอย่างฉันอยู่หรือไง แต่เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นเพราะแกนั่นแหละ ที่ทำอะไรก็ร่ำรวยไปเสียหมด ต่างจากฉันที่ทำอะไรก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า และที่ฉันต้องฆ่าแก แล้วก็ไอ้ลูกชายบุตรธรรมของแก ก็เพราะแกคิดจะยกทุกอย่างให้ไอ้เด็กข้างถนนนั่นยังไงล่ะ ทั้งที่มันไม่สมควรได้อะไรเลย ต้องฉันนี่! ที่ควรได้ เพราะฉันเป็นคนดูแลเรือกาสิโนมาตลอด ไอ้เด็กนั่นมันไม่มีสิทธิ์!” ริชาร์ดระเบิดเสียงใส่ด้วยความขุ่นเคือง และเก็บงำความรู้สึกนี้มาตลอดนับตั้งแต่แดเนียลเอ่ยปากว่าจะยก
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก