ในเวลาต่อ ณ ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่กลางใจเมืองกรุงเทพมหานครน้ำหวานที่กำลังเดินอย่างไม่สบอารมณ์เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดของหญิงสาวเธอจึงตั้งใจจะชวนแก้มหอมมาเดินเที่ยวช๊อปปิ้งซื้อของให้สบายใจให้สมกับที่ทำงานงกๆทุกวันไม่มีวันไหนที่เธอและยัยน้องสาวข้างบ้านจะกลับตรงเวลาสักวันในสัปดาห์ที่ผ่านมาพอสบโอกาสวันนี้เป็นวันหยุดเธอจึงถือโอกาสชวนยัยแก้มหอมมาเปิดหูเปิดตาแต่ยัยนั้นดันไม่ว่างติดธุระสำคัญเธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ธุระสำคัญของอีกฝ่ายคืออะไรเธอก็พยายามถามแล้วถามอีกจนได้คำตอบว่ายัยบ้านั้นต้องพาไอ้ว่าที่เจ้าบ่าวไปทานข้าวที่บ้านมันจึงทำให้เธองอแงนิดหน่อยแต่พอจังหวะที่เธอกำลังจะออกจากบ้านคนเป็นพ่อก็โทรศัพท์มาบอกว่าให้เธอออกมาทานข้าวนอกบ้านเป็นเพื่อนพ่อกับแม่หน่อยเพราะนี่มันก็นานแล้วที่เราสามคนพ่อแม่ลูกไม่ได้ทานข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากันเลยเพราะต่างคนต่างมีงานของตัวเองที่ต้องทำกว่าจะได้กลับบ้านในแต่ละวันก็มืดค่ำจึงทำให้ ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าที่ควรแถมวันนี้ประจวบเหมาะกับลูกชายของเพื่อนพ่อที่เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเมืองนาเมื่อไม่นานมานี้ได้งานทำที่เมืองไทยเพื่อนพ่อเลยถือโอกาสเลี้ยงอาหารเธ
“น้ำหวานพี่มองหาเราอยู่ตั้งนานมาอยู่แถวนี้เองปะไปกินข้าวกินพี่หิวแล้ว”ธีรภัทรพูดขึ้นมาหน้าตาเฉยว่าตัวเองมีนัดกับหญิงสาวตรงหน้าชายหนุ่มภาวนาเป็นอย่างยิ่งว่าหญิงสาวตรงหน้าจะอือ ออ ไปตามน้ำด้วยน้ำหวานที่ได้ฟังเสียงทุ้มที่เอยออกมาฟังดูสุภาพเจือแววบังคับไกลๆก็ประหลาดใจไม่น้อยหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตตรงหน้าที่ตอนนี้เขากำลังมองอยู่ก่อนแล้วแววตาคู่นั้นดูอ้อนวอนบวกกับการบังคังอยู่ในตัวน้ำหวานเองก็ไม่อย่างยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เท่าไรหนักแต่เมื่อเห็นแววตาชายหนุ่มก็อดเห็นใจไม่ได้จึงเล่นไปตามน้ำ“ออ ค่ะพอดีน้ำหวานเห็นว่าพี่ธีร์กำลังยุ่งอยู่เลยไม่ได้เข้าไปทักทายค่ะ”เสียงหวานที่เอยออกมามีแววประชดประชันเหน็บแนมปนอยู่ด้วยแต่ธีรภัทรก็ไม่ได้แก้ตัวอันใดก่อนจะแนะนำให้ผู้หญิงทั้งสองทำความรู้จักกัน“น้ำหวานครับนี้คุณลิตาลูกสาว ของท่านรัฐมนตรีส่วนลิตานี้น้ำหวานครับเธอเป็นศัลย์แพทย์ในห้องผ่าตัดที่เดียวกับผมครับ”เสียงทุ้มที่แนะนำให้คนทั่งคู่รู้จักกันคนหนึ่งมองแบบเหยียดๆส่วนอีกคนก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาทั้งสิ้นมีแต่คำทักทายอย่างเดียว“สวัสดีค่ะคุณลิตาน้ำหวานเคยเจอคุณมาก่อนแล้วตอนงานเลี้ยงการกุศลที่ผ
ณ บ้านธนาปรีชาสกุลวันนี้ดูจะครึกครื้นต่างจากทุกวันที่ผ่านมาเพราะวันนี้มีคนพิเศษมาทานข้าวเย็นที่บ้านด้วยภายในห้องครัวตอนนี้มีสองแม่ลูกกำลังช่วยกันทำอาหารเย็นอาหารเย็นของวันนี้จะพวกปิ้งย่าง อาทิเช่น กุ้งย่างที่เป็นของโปรดของแก้มหอมและบาร์บีคิวหมูกับไก่รวมไปเครื่องดื่มต่างๆในขณะที่สองคนแม่สองกำลังเข้าครัวคนเป็นพ่อก็พาว่าที่ลูกเขยออกไปนั่งรอที่สวนหลังบ้าในระหว่างที่นั่งรอ“เป็นอย่างไรบ้างครับคุณอา”เสียงทุ้มของชายหนุ่มรุ่นลูกดังขึ้นก่อนจะหันหน้ามองออกไปยังต้นไม้ประดับที่ปลูกอยู่เรียงรายภายในบริเวณสวนหน้าบ้าน“ตอนนี้ก็เรื่อย ๆนะแล้วมาร์ละลูกเป็นอย่างไรบ้าง ดอน สบายดีหรือเปล่าแล้วเราละโกรธอาบ้างหรือเปล่าที่อาทำแบบนี้”เสียงของจักรกฤษณ์ดังขึ้นเรื่องนี้จริงๆแล้วเป็นความคิดริเริ่มของเขาเองเขายอมรับว่าเขาเห็นแก่ตัวที่อยากให้ลูกสาวแต่งงานกับคนตรงหน้าโดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจของอีกฝ่ายแต่อย่างใดและเขาเองก็ทราบมาว่าชายหนุ่มตรงหน้าก็ไม่ยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นและยังค้านหัวชนฝาอีกด้วยว่าจะไม่มีวันแต่งงานกับแก้มหอมเป็นอันขาดในตอนแรกที่เขาได้รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคิดอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นมันทำใ
ทางด้านของแก้มหอมตอนนี้เตรียมข้าวของทุกอย่างเรียบร้อย ก็เดินออกมาตามหนุ่มๆเพื่อขอแรงงานมาช่วยกันยกออกมาที่สวนหลังบ้านในขณะที่กำลังย่างเข้าไปในสวนก็ชะงักเท้าค้างไว้ กับสิ่งที่ได้ยินประโยคที่บอกว่าพ่อเธอกำลังป่วยมันทำให้ใจเธอพลันดิ่งวูบกระทันหัน น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลทะลักออกมาเหมือนทำนบแตกอย่างอดกลั้นไม่ไหวหญิงสาวเดินออกจากตรงนั้นอย่างเงียบๆเพื่อไปขจัดกับความรู้สึกของตัวเอง เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพ่อกำลังป่วยและเพราะท่านเคยเป็นหมอมาก่อนเลยทำให้รู้วิธีการรักษาตัวเองเป็นอย่างดี เธอกับแม่ไม่เคยเอะใจมาก่อนเลยว่าคนเป็นพ่อจะป่วย สำหรับแม่เธอไม่แปลกใจเลยที่ท่านจะไม่รู้ว่าพ่อป่วย เพราะพ่อทำทุกอย่างเหมือนกับคนปกติใส่ใจแม่เหมือนเดิมและอาจจะเยอะกว่าเดิมด้วยซ้ำแต่เธอ เธอเป็นหมอที่รักษาผู้ป่วย ทุกครั้งที่พบเจอผู้ป่วยเธอก็สามารถที่จะบอกได้ว่าคนๆนี้ป่วยเป็นเพราะอะไร แต่นี้เขาคือพ่อของเธอทำไมเธอถึงไม่เอะใจอะไรเลยมันเพราะอะไร หรือเพราะไม่ไส่ใจพ่อเท่าที่ควร แก้มหอมค่อยๆยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังไหลลงมาออกช้าๆจนแล้วกลับมายิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนเป็นพ่ออีกครั้ง“คุณพ่อคะ คุณแม
หลังจากที่แก้มหอมพยายามที่ดึงและปรับอารมณ์ของตัวเองกว่าจะมาเป็นปกติได้ก็ใช้เวลาอยู่นานพอสมควร จากนั้นคนทั้งคู่ก็เดินเข้ามาในครัวพร้อมกันเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยของผู้ใหญ่ทั้งสอง เพื่อที่จะช่วยกันยกสิ่งของและอุปกรณ์ต่างๆมาไว้ในสวน หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยพวกหนุ่มๆก็ช่วยกันก่อไฟเพื่อที่จะย่างบาร์บีคิว แก้มหอมที่ยืนดู คนเป็นพ่อที่กำลังหยิบจับสิ่งของต่างๆด้วยความชำนาญรอยยิ้มของผู้เป็นพ่อที่หญิงสาวเห็นยามนี้มันเป็นรอยยิ้มที่มันดูแล้วอบอุ่นใจทุกครั้งที่เธอเห็น ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนมองคนเป็นพ่อและแม่ที่ช่วยกันหยิบจับข้าวของต่างๆและยิ่งเธอได้เห็นรอยยิ้มของคนเป็นแม่มันยิ่งทำให้หญิงสาวต้องคิดไกล ไปถึงในวันนั้น วันที่ไม่มีผู้เป็นพ่ออยู่แล้วแม่ของเธอจะยังยิ้มแบบนี้ได้อีกหรือเปล่า เธอไม่อยากคิดเลยว่าหากมันถึงวันนั้นจริงๆทั้งเธอและแม่จะอยู่กันยังไง หากเป็นตัวเธอเองไม่เท่าไรหรอกแต่แม่นี้สิเธอคงต้องคิดหาทางรับมือกับคนเป็นแม่ตั้งแต่เนินๆแล้วละ“เฮ้อ! ”เสียงถอนหายใจเบาๆของแก้มหอมดังขึ้นทำให้มารัค์สที่กำลังยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างก่อนหน้านี้เดินเข้ามายืนซ้อนหลังของคนตัวเล็กที่กำลังยืนทำหน้ายุ่งอยู่ก
“วันนี้ตอนเย็นว่าที่เจ้าสาวของกูจะเข้าไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับวะ”เมื่อสิ้นเสียงของมาร์คัสเครื่องหมายคำถามอันใหญ่ก็บังเกิดขึ้นบนใบหน้าของจอนทันทีก่อนจะหันหน้าไปสบตาเข้ากับแดนลูกน้องของชายหนุ่มที่กำลังมองมาที่เขาพอดีด้วยความงงตัวใหญ่บนใบหน้าเหมือนกันจากนั้นจอนก็เอ่ยถามออกมา“อย่าบอกนะว่าที่มึงนัดกูวันนี้ก็เพื่อจะบอกกับกูว่าเมียมึงจะเข้าไปเรียนงานที่ไนต์คลับแค่เนี้ยนะ”หลังจากจอนพูดจบแดดที่ยืนอยู่บริเวณนั้นด้วยถึงกับอมยิ้มให้กับความคิดของเจ้านายก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปเพราะหากเขายังยืนอยู่ตรงนี้อีกมีหวังเขาได้หลุดขำออกมาเป็นแน่จอนที่เห็นว่าแดนเดินออกไปแล้วก็ หันมามองหน้าของอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้มาร์คัสเมื่อเห็นแบบนั้นก็รีบพูดออกไปว่า“ไอ้แดนมึงจะรีบไปไหนกูยังพูดไม่จบกูรู้นะว่ามึงจะออกไปหัวเราะกูข้างนอกไม่ต้องออกไปเลยกูยังพูดไม่จบกูแค่ไม่อยากให้ทุกอย่างมันเกิดข้อผิดพลาดก็เท่านั้นเองเพราะพวกมึงทั้งสองก็รู้ว่าไอ้ไทรทันมันยังไม่ตายกูแค่อยากให้ทุกคนระวังตัวและเตรียมพร้อมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะกูก็ไม่รู้ว่ามันจะมาวันไหนตอนไหน และเวลาไหนก็เท่านั้น”หลังจากสิ้นเสียงของมาร์คัสทั้งแดนและจอนก็
และนี้ไม่ใช้ครั้งแรกที่มีเคสฉุกเฉินแบบนี้เกิดขึ้นแต่มันเป็นเกือบทุกวันที่เกิดขึ้นกับโรงพยาบาลแห่งนี้หากเป็นหมอคนอื่นเธอและน้อง ๆพยาบาลในแผนกคงโดนบ่นกันบ้างและแหละไม่มากก็น้อยแต่นี้เป็นหมอแก้มหอม หมอที่ไม่เคยวีนหรือบ่นอะไรออกมาเลยไม่ว่าจะโดนตามเวลาไหนจะเป็นเวลาที่ทานข้าวหรือจะเป็นเวลาที่หลับไปแล้วบางครั้งก็ไม่ใช้เวรของเธอด้วยซ้ำแต่หญิงสาวก็ไม่เคยบ่นแถมวันไหนที่มีเคสเยอะๆหมอแก้มหอมก็ยังซื้อน้ำและขนมมาเลี้ยงคนที่อยู่เวรในวันนั้นด้วยแบบนี้สินะที่เป็นที่รักของหมอหลายๆคนรวมถึงหมอธีร์ด้วยพยาบาลสาวส่ายหัวน้อยๆให้กับความคิดของตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาแล้วหันไปทำงานในหน้าที่ของตัวเองต่อส่วนทางด้านแก้มหอมหลังจากที่วางสายไปแล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆใส่ลงในกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจเพื่อไปดูอาการของผู้ป่วยในห้องฉุกเฉินหญิงสาวใช้เวลาดูผู้ป่วยได้ไม่นานก็สรุปว่าผู้ป่วยรายนี้มีอาการปวดท้องและเป็นใส้ติ่งอักเสบ( Appendicitis)หญิงสาวจึงแจ้งให้ทางห้องผ่าตัดเตรียมห้องไว้สำหรับผ่าตัดใส้ติ่งไว้หนึ่งห้องก่อนจะหันมากำชับกับพยาบาลในห้องฉุกเฉินว่าอย่าลืมส่งผู้ป่วยขึ้นไปยังห้องผ่าตัดจากนั้นแก
และอีกอย่างวันนี้ก็ยังเป็นวันแรกที่แก้มหอมจะเข้าไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับด้วย และมันช่างเป็นอะไรที่เหมาะเจาะขนาดนี้ หึๆ อย่าคิดว่าเขาจะมองเกมส์ของคนพวกนั้นไม่ออก พวกมันจะทำอะไรเขาได้เขาไม่ว่าหรอกแต่หากคิดจะแตะต้องแก้มหอมละก็เขาจะไม่ปล่อยให้มันได้มีโอกาสหายใจอีกรอบทั้งคู่แน่ มาร์คัสเปลี่ยนใจเคลื่อนรถออกจากลาดจอดรถด้วยความเร็วชายหนุ่มคิดว่าเห็นทีวันนี้เขาคงต้องไปนั่งรอแก้มหอมเลิกงานก่อนเวลาแล้วละ และอีกอย่างเขาเองก็อยากจะเล่าเรื่องราวต่างๆให้หญิงสาวฟังด้วยเพราะหากว่ามันเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นมาเธอจะได้รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรและอีกหนึ่งเหตุผลคือเขาไม่อยากให้แก้มหอมต้องเข้าใจในตัวเขาผิดด้วย เขาไม่รู้หรอก ว่ามันคืออะไรเขารู้เพียงแค่เขาแคร์ความรู้สึกของเธอมากและไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดรวมไปถึงไม่อยากให้เธอต้องเสียใจ เขาอยากปกป้องเธออยากเห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่มีความสุขของเธอก็แค่นั้นส่วนเรื่องอื่นเขาไม่เคยสนใจ เขารู้แค่ว่าตอนแรกเขามีอคติกับเธอเป็นอย่างมากเขามองเธอเป็นผู้หญิงที่เห็นแค่เงินชอบจับวิ่งไล่จับผู้ชายรวยๆไปทั่วและยิ่งรู้ว่าแผนการแต่งงานทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากพ่อของเธอเป็นค
ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มออกมาและพูดออกมาว่า"ไม่มีอะไรครับ"แก้มหอมเองเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อเพราะว่าขนมที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้มันน่ากินมากก่วาเยอะและเมื่อทุกอย่างเข้าปากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั้งทุกอย่างที่อยูตรงหน้าตอนนี้เกลี้ยงจนเหลือแต่จานเปล่ามาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตรงหน้าอิ่มแล้วจึงเรียกเช็คบิลในระหว่างทางชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า"แก้วหมอครับเดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงพยาบาลสักหน่อยนะครับ"มาร์คัสที่นั่งรอคำตอบก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากคนที่นั่งข้างๆเขาจึงหันไปมองหน้าคนตัวเล็กแตาปรากฎว่าตอนนี้เธอหลับไปแล้วชายหนุ่มกะว่ารอให้ถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยปลุกเธอในจังหวะที่เขาเลี้ยวรถเข้าจอดรถของผู้บริหารโรงพยาบาลคนตัวเล็กก็ตื่นขึ้นมาพอดี"พี่มาร์คัสมาทำอะไรที่ทำงานแก้มหอมค่ะ"เสียงหวานของคนตัวเล็กฟังดูงัวเงียเหมือนคนที่นอนยังไม่เต็มอิ่มดังขึ้น เพราะเธอคิดว่าถึงที่พักแล้วแต่ดันไม่ใช่มารัคัสส่งรอยยิ้มออกมาพ้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า"พี่จะมาหาลุงหมอหน่อย""ลุงหมอ?"สาวน้อยตรงหน้าขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมเป็นคำถามก่อนจะเอียคอน
หลังจากงานแต่งานนี้ก็ผ่านมา2เดือนย่างเข้าเดือนที่3แล้วที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันช่วงนี้แก้มหอมมักมีอาการอยากกินขนมหวานเป็นพิเศษหากวันไหนที่ไม่ได้กินก็จะรู้สึกหงุดหงิดไม่มีเรียวไม่มีแรงไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียวเวลามาร์คัสพูดหรือทำอะไรที่ขัดใจ เธอก็มักจะมีน้ำตาตลอดเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรวันนี้ก็เหมือนกันอยู่ ๆเธอก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีสาเหตุเพียงแค่เธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบหน้าสามีมันก็ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างดายและเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กก็ดังเข้าไปในห้องน้ำที่ตอนนี้คนตัวโตกำลังจะแปรงฟังแต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยาก็ทำให้เขาต้องรีบวางทุกอย่างแล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนอย่างไวเพราะความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"แก้มหอมครับเป็นอะไรครับร้องไห้ทำไม"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มมีความตกใจแต่ปนด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอยู่เต็มเปี่ยมแก้มหอมเมื่อได้ยินเสียงของคนเป็นสามีก็หยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติเธอเองก็งงเหมือนกันกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่มาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนิ่งไปก็รู้สึกไจคอดีเขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า“งั้นลุกขึ้นอาบน้ำนะครับเดี๋ยววันนี้พี่จะภรรยาคนสวยของพี่ไปกินขนมเค้กร
ในช่วงระหว่างที่กำลังจะมีพิธีการแลกแหวนแต่งงานแก้มหอมพยายามที่จะสาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่กำลังรอแต่ไม่ว่าจะหาเท่าไรก็หาไม่เจอจนกระทั่งพิธีการทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีสายตาของแก้มหอมก็ไปสะดุดเข้ากลับกล่องของขวัญเล็กๆกล่องหนึ่งที่วางอยู่บนเก้าอี้แถวสุดท้ายคนตัวเล็กรีบเดินไปหยิบขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเปิดมันออกมาก็พบกับกล่องดนตรีกล่องหนึ่งบนกล่องมีรูปตุ๊กตาหน้าเหมือนเธอและมาร์คัสในกล่องมีการ์ดเล็กๆและมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า“ยินดีด้วยนะยัยตัวแสบรีบมีหลานเร็วๆละ รักนะพี่สาวข้างบ้าน”เมื่ออ่านจบน้ำตาของคนตัวเล็กก็ไหลอาบลงมาทั้งสองแก้มมาร์คัสที่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้ก็รีบเดินไปหาอย่างเร็วไว“เป็นอะไรครับคนเก่งร้องไห้ทำไม มีใครทำอะไรให้น้องแก้มหอมไม่สบายใจครับ”น้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าที่กำลังร้องไห้กลับมารอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะยื่นของขวัญในมือให้อีกฝ่ายดู มาร์คัสที่เห็นของขวัญและข้อความในการ์ดใบเล็กก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนให้ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา“พี่ว่าเขาคงไม่สะดวกใจที่จะให้ใครหรอกครับ แต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เราได้รู้นะครับว่าเขาไม่ได้หายไปไหนเพียงแต่เขาคงมี
นี้มันก็ผ่านมาหลายวันแล้วแก้มหอมก็ยังติดต่อน้ำหวานไม่ได้หญิงสาวติดต่อไปทุกทางก็ไม่มีวิธีไหนที่สามารถติดต่อหญิงสาวได้เลยถามพี่ธีร์ก็แล้วยังไม่มีอะไรเพิ่มเติมและอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของเธอกับมาร์คัสแล้วหญิงสาวอย่างให้น้ำหวานมาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อที่สนิทที่ไหนเลยนอกจากยัยพี่สาวข้างบ้าน เฮ้อ แต่ดันหายไปซะเนี้ยงั้นลองอีเมลไปหาอีกครั้งก็ได้หวังว่าครั้งนี้อีกคนคงจะอ่านนะเพราะถ้าไม่อ่านเธอก็หมดหนทางแล้ว ณ กรุงปรีส ประเทศฝรั่งเศสช่วงนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิอากาศช่วงนี้จะสบายๆไม่ร้อนไม่หนาวอุณหภูมิเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ10-18 องศาเซลเซียสถึงแม้ช่วงต้นฤดูจะยังหนาวอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนาวเท่ากับช่วงฤดูใบไม้ร่วงกลางวันจะมีแสงแดดอุ่นๆต้นไม้ใบหญ้าในช่วงนี้กำลังแตกหน่อเป็นสีเขียวพวกดอกไม้นานๆชนิดก็บานสะพรั่งมันจึงทำให้บรรยากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดูโรแมนติกขึ้นไปอีกและมันเหมาะสำหรับการมาเที่ยวที่ฝรั่งเศษเป็นอย่างมากเพราะจะได้ดูได้ชมสวนดอกไม้หรือสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติฟินสุดๆไม่แพ้กันการแต่กายในช่วงนี้ก็จะประมาณเป็นเสื้อแขนยาวใส่แมตช์กับกางเกงหรือกระโปรงยาวและสวมทับด้วยเสื
สองเดือนต่อมาตั้งแต่วันที่แก้มหอมไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับในตอนนั้นนี้มันก็ผ่านมาเป็นเวลาสองเดือนแล้วหญิงสาวเป็นคนหัวไวเรียนรู้งานได้ไวมากจนตอนนี้เธอเรียนรู้งานในทุกๆด้านของมาร์คัสจนครบทุกอย่างแต่เธอก็ยังคงไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลไนต์คลับและฮ่องกงจนเป็นเรื่องปกติแถมดูเหมือนว่าความรักระหว่างแก้มหอมกับมาร์คัสกำลังไปได้ดีและจะมีข่าวดีในอีกไม่นาน“คิดอะไรอยู่ครับ”ชายหนุ่มเอ่ยปากอย่างสบายอารมณ์สุ่มเสียงของเขาอ่อนโยนสุดจะเปรียบ“แก้มหอมกำลังคิดว่ายัยพี่สาวข้างบ้านหายไปไหนเพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเมื่อวันนั้นแก้มหอมก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลยค่ะ"คนตัวเล็กอธิบายในเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัยและไม่ไม่ใช้ฉเพาะเธอที่สงสัยชายหนุ่มเองก็สงสัยเหมือนกันเพราะหากเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะไปไหนมาไหมคนทั้งสองมักจะตัวติดกันก็ว่าได้แต่ตอนนี้ทำไมถึงกลับไม่เห็นอีกคนเลยตอนแรกเขาก็คิดว่าอาจจะเกิดเรื่องร้ายกับน้ำหวานแต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้มีโอกาสเจอบิดาของหญิงสาวเขาจึงใช้โอกาสนี้ถามหาหญิงสาวโดยให้เหตุผลที่ว่าแก้มหอมคนรักของเขามีของฝากมาให้เพราะหญิงสาวโทรหาก็โทรไม่ติดบางครั้งโทรติดก็ไม่รับสายจึงทำให้เขาได้รู้ว่
ความเจ็บปวดแบบนี้มันคืออะไรกันทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้โดยฉเพาะที่ดอกไม้สวาทของเธอมันเจ็บจนทำให้คนตัวเล็กต้องลงไปกองอยู่กับพื้นมาร์คัสที่ได้ยินเสียงเจ็บปวดของคนตัวเล็กเขามีทั้งความรู้สึกสงสารและอดขำไม่ได้ในเวลาเดียวกัน เธอคิดได้ยังไงที่ลุกขึ้นพรวดพราดไปแบบนั้นคิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์หรือไงทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งผ่านสมรภูมิอันดุเดือดมาด้วยกัน“หึๆ หึๆ”เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอจากคนตัวโตกว่าทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนั่งกองอยู่กับพื้นถึงกับหันมามองด้วยสายที่เขียวปัดให้ตายเถอะเขาทำกับเธอแบบนี้แล้วยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะเธออีกเหรอและแทนที่เขาจะรีบเข้ามาช่วยประคองเธอให้ลุกขึ้นมันน่าหยิกให้เขียวจริงๆสงสัยที่โดนศอกของเธอไปเมื่อกี้มันคงน้อยเกินไปใช่ไหม ทางด้านมาร์คัสที่เห็นสายคาดโทษและบวกกับสีหน้าที่เหยเกของหญิงสาวก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์นุ่มๆที่กำลังนอนอยู่ขึ้นไปประคองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังแจกค้อนอันใหญ่ให้เขาอยู่ แก้มหอมที่เห็นว่าคนตัวโตที่กำลังช่วยเธออยู่ตอนนี้ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียวบนร่างกายก็มีความรู้สึกอายกระด้างขึ้นมาทันทีก่อนจะก้มลงมามองตัวเองซึ่งตอนนี้ก็
เช้าต่อมาณ คอนโดชั้นสูงสุดกลางใจเมืองกรุงเทพมหานครภายในห้องตอนนี่มีร่างที่เปล่าเปลือยกำลังนอนกอดกันภายใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่บนเตียงขนาดคิงไซส์คนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ตอนนี้เคลื่อนตัวหาความอบอุ่นจากอกแกร่งของอีกฝ่ายมาร์คัสที่รู้สึกตัวก่อนก็มองดูการกระของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูจะว่าไปเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ต้องขอบคุณวิเวียนอยู่เหมือนกันเพราะหากคนตัวเล็กไม่โดนฤทธิ์ยาบ้านั้นเข้าไปเขาก็คงไม่ได้เห็นมุมน่ารักๆ เซ็กซี่ๆที่แสนจะยั่วยวนของอีกฝ่ายหรอกแต่อย่างไรก็ตามคนที่คิดจะทำร้ายคนของเขามันก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้ถึงแม้มันดูเหมือนจะยังคงน้อยไปก็เถอะแต่ตอนนี้เขาเองก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วต่อไปนี้คงเหลือแค่เรื่องระหว่างเธอและเขาแล้วไม่รู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาและจะโกรธจะเกลียดเขาหรือเปล่าแต่ไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็จะยอมทำตามเธอทุกอย่างขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เธอเกลียดเขาก็พอชายหนุ่มให้เวลาในช่วงจังหวะที่คนตัวเล็กยังคงไม่ตื่นสำรวจสิ่งต่างๆที่อยู่บนใบหน้ารูปไข่ที่เขามีเขาเพียงคนเดียวได้เจ้าของไม่ว่าจะเป็นจมูกที่เป็นธรรมชาติขนคิ้วที่เป็นรูปทรงสวยงามโดยที่ได้กันคิ้วแต่อย่างใด ขนตาที่ยาวเป
เมื่อจัดท่าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วแก้มหอมก็เริ่มลงมือบรรเลงเพลงรักทันที่โดยเป็นท่าที่ตัวเองกำลังคร่อมคนตัวโต กว่าโดยหันหน้าเข้าหากันก่อนจะเริ่มลงมือขย่มเบาๆในตอนแรกมีการแน่นๆจุกๆบ้างแต่พอผ่านไปได้สักพักความรู้สึกเสียวซ่าส์ก็เข้ามาแทนที่"พ..พี่มาร์..ส..เสียว..อ้าาส์!!."เสียงของคนตัวเล็กครางออกมาอย่ามีความสุข"อื้มมส์..อ๊าาส์..อ้ะะส์ๆๆ!!!"เสียงคำรามจากคนตัวโตดังออกมาเป็นระลอกอย่างไม่ขาดสายสลับกันไปมาคนตัวเล็กที่หัวไวปละเรียนรู้งานได้เร็วก็เริ่มที่จะควงเอวอย่างเมามันหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างวางบนหน้าท้องของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆโดยที่ชายหนุ่มเองก็ใช้ก็มือทั้งสองข้างจับเอวบางของร่างอรชรเอาไว้เพื่อเพิ่มความเร็วในการขย่มของคนตัวเล็กให้เสร็จสมอารมณ์หมาย"พ..พีมาร์!!..ส..เสียวไม่ไหวแล้ว""เสร็จพร้อมกันนะครับคนดี""อ่ยย!!..อ้าาาส์..!!..พับๆๆ..พับๆๆ""ส..เสร็จแล้ว..กรี๊ด..!!""อ๊าาส์ๆๆ!!..อื้ออส์ๆๆๆ..อ๊ยย!..อื้มมส์..อ๊าาส์!!.."เสียงครางของคนทั้งคู่ดังระงมไปทั้งห้องก่อนที่จะกลับมาเงียบอีกครั้งและมีเพียงเสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอดังออกมาเพียงเบาบางจากคนตัวเล็กส่วนทางด้
“พี่จะทำเบาๆนะครับแรกๆอาจจะมีเจ็บอยู่บ้างแต่หลังจากนั้นพี่รับรองได้ว่าแก้มหอมของพี่จะต้องติดใจและขอร้องให้พี่ทำมันอีกแน่นอน หึ ๆ ๆ”ชายหนุ่มพูดเสร็จก็ทบท้ายด้วยเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาและเสียงหัวเราะนั้นมันก็ทำให้แก้มหอมแทบอยากจะจมหายไปกับเตียงนุ่มๆให้ตายเถอะดูคุณชายเขาพูดสิว่าเธอจะต้องร้องขอมันอีกหลายๆรอบแน่พูดออกมาได้ไงน่าเกลียดซะมัด และก็เหมือนกับว่ามาร์คัสจะรู้ความคิดของอีกฝ่ายทำให้เขาอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ให้ตายเถอะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูดีไปซะทุกอย่างทำไมผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ช่างน่ารักเป็นบ้าได้ขนาดนี้มาร์คัสค่อยๆดึงเจ้ามาร์คัสน้อยออกมาเบาๆก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปในร่องของดอกไม้สวาทของเธออีกรอบจากตอนแรกที่มีอาการู้สึกเจ็บๆอยู่บ้าง ตอนนี้แก้มหอมเริ่มจะมีอีกความรู้สึกเสียวสะท้านขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา“ ..พ..พี่มาร์ ส..เสียว..”เพราะความเสียวซ่าส์มันมีมากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้แก้มหอมต้องใช้เล็กที่มีจิกลงไปบนแผ่นหลังที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของมาร์คัส เสียงของคนทั้งคู่ดังสลับออกมา“อ...อ๊าาส์ๆๆๆ!!”“อ้ะะส์ๆๆ..พ..พี่มาร์ ร..แรงๆกว่านี้”เสียงร้องขอข