และนี้ไม่ใช้ครั้งแรกที่มีเคสฉุกเฉินแบบนี้เกิดขึ้นแต่มันเป็นเกือบทุกวันที่เกิดขึ้นกับโรงพยาบาลแห่งนี้หากเป็นหมอคนอื่นเธอและน้อง ๆพยาบาลในแผนกคงโดนบ่นกันบ้างและแหละไม่มากก็น้อยแต่นี้เป็นหมอแก้มหอม หมอที่ไม่เคยวีนหรือบ่นอะไรออกมาเลยไม่ว่าจะโดนตามเวลาไหนจะเป็นเวลาที่ทานข้าวหรือจะเป็นเวลาที่หลับไปแล้วบางครั้งก็ไม่ใช้เวรของเธอด้วยซ้ำแต่หญิงสาวก็ไม่เคยบ่นแถมวันไหนที่มีเคสเยอะๆหมอแก้มหอมก็ยังซื้อน้ำและขนมมาเลี้ยงคนที่อยู่เวรในวันนั้นด้วยแบบนี้สินะที่เป็นที่รักของหมอหลายๆคนรวมถึงหมอธีร์ด้วยพยาบาลสาวส่ายหัวน้อยๆให้กับความคิดของตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาแล้วหันไปทำงานในหน้าที่ของตัวเองต่อส่วนทางด้านแก้มหอมหลังจากที่วางสายไปแล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆใส่ลงในกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจเพื่อไปดูอาการของผู้ป่วยในห้องฉุกเฉินหญิงสาวใช้เวลาดูผู้ป่วยได้ไม่นานก็สรุปว่าผู้ป่วยรายนี้มีอาการปวดท้องและเป็นใส้ติ่งอักเสบ( Appendicitis)หญิงสาวจึงแจ้งให้ทางห้องผ่าตัดเตรียมห้องไว้สำหรับผ่าตัดใส้ติ่งไว้หนึ่งห้องก่อนจะหันมากำชับกับพยาบาลในห้องฉุกเฉินว่าอย่าลืมส่งผู้ป่วยขึ้นไปยังห้องผ่าตัดจากนั้นแก
และอีกอย่างวันนี้ก็ยังเป็นวันแรกที่แก้มหอมจะเข้าไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับด้วย และมันช่างเป็นอะไรที่เหมาะเจาะขนาดนี้ หึๆ อย่าคิดว่าเขาจะมองเกมส์ของคนพวกนั้นไม่ออก พวกมันจะทำอะไรเขาได้เขาไม่ว่าหรอกแต่หากคิดจะแตะต้องแก้มหอมละก็เขาจะไม่ปล่อยให้มันได้มีโอกาสหายใจอีกรอบทั้งคู่แน่ มาร์คัสเปลี่ยนใจเคลื่อนรถออกจากลาดจอดรถด้วยความเร็วชายหนุ่มคิดว่าเห็นทีวันนี้เขาคงต้องไปนั่งรอแก้มหอมเลิกงานก่อนเวลาแล้วละ และอีกอย่างเขาเองก็อยากจะเล่าเรื่องราวต่างๆให้หญิงสาวฟังด้วยเพราะหากว่ามันเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นมาเธอจะได้รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรและอีกหนึ่งเหตุผลคือเขาไม่อยากให้แก้มหอมต้องเข้าใจในตัวเขาผิดด้วย เขาไม่รู้หรอก ว่ามันคืออะไรเขารู้เพียงแค่เขาแคร์ความรู้สึกของเธอมากและไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดรวมไปถึงไม่อยากให้เธอต้องเสียใจ เขาอยากปกป้องเธออยากเห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่มีความสุขของเธอก็แค่นั้นส่วนเรื่องอื่นเขาไม่เคยสนใจ เขารู้แค่ว่าตอนแรกเขามีอคติกับเธอเป็นอย่างมากเขามองเธอเป็นผู้หญิงที่เห็นแค่เงินชอบจับวิ่งไล่จับผู้ชายรวยๆไปทั่วและยิ่งรู้ว่าแผนการแต่งงานทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากพ่อของเธอเป็นค
"หวัดดีหลานชาย พ่อเราสบายดีใช่ไหม"คนเป็นลุงเอ่ยทักทายหลานชายที่นานๆทีจะโผล่หน้าโผล่ตามาให้เห็นสักครั้งหากไม่มีเหตุการณ์ที่จำเป็นก็จะไม่มีวันได้เห็นหน้าค่าตาของหลายชายเขาหรอก"พ่อสบายดีครับ ส่วนผมก็ตามที่เห็นเลยครับลุง"คำพูดคำจจาที่ปนความทะเล้นของเจ้าหลายชายตัวดีมันทำให้ผู้เป็นลุงถึงกับส่ายหัวด้วยเอือมระอ่าก่อนจะเอ่ยคำถามในประโยคต่อมา"ว่าแต่แกเถอะวันนี้เป็นไงมาไงถึงมาโผล่ที่นี้ได้อย่าบอกนะว่าแกคิดถึงฉันเพราะฉันไม่มีวันที่จะเชื่อคำพูดของคนอย่างแกหรอกมันเชื่อได้ยากยิ่งอะไรดี"คนเป็นลุงเอ่ยอย่างรู้ทันหลานชายของตัวเองมาร์คัสที่เห็นว่าคนเป็นลุงพูดดักซะขนาดนั้นถึงกับไปไม่ถูกไอ้คิดถึงเขาก็ก็คิดถึงนั้นแหละหากไม่คิดถึงเขาก็คงไม่แวะมาหาหรอกเพียงแต่ตอนนี้เขามีเหตุผลอื่นที่อยากรู้มากกว่าชายหนุ่มเริ่มทำหน้าออดอ้อนผู้เป็นลุงเหมือนทุกครั้งที่เคยทำและมันก็ได้ผลทุกครั้งรวมถึงครั้งนี้"โธ่คุณลุงหมอครับผมคิดถึงคุณลุงหมอจริงๆนะครับ"ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินเข้าไปกอดแขนของผู้เป็นลุงพร้อมกับแข่วงไปมาอย่างเด็กที่ต้องการของเล่นสักชิ้นแล้วมีหรือที่คนเป็นลุงเช่นเขาจะไม่ยอมคนเป็นลุงได้แต่ถอนหายเบาๆให้กับท่าทางข
หลังจากที่ทั้งสองลุงหลานใช้เวลาพูดคุยกันได้สักพักก็เหลือเวลาอีก5นาทีก็ถึงเวลาลงเวรของคนตัวเล็กพอดีชายหนุ่มจึงถือโอกาสลาผู้เป็นลุงก่อนจะออกไปเดินลงไปรอหญิงสาวที่ลานจอดรถ มาร์คัสใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่จอดรถซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กก็เดินมาถึงที่รถพอดี หญิงสาวเดินเข้าหาเขาด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่เขาเห็นแล้ว รู้สึกมีความสุขทุกครั้ง"มารอแก้มหอมนานไหมคะ"สุ่มเสียงกังวานใสดุจสายธารของคนตัวเล็กดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยรอยยิ้มหวานๆที่ให้ชายหนุ่มเห็นแล้วต้องรู้สึกคันยิก ๆ ที่อกด้านซ้ายของเขาทุกครั้งยามได้เห็น" ไม่นานครับพี่ก็เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เองวันนี้เป็นไงครับทำงานเหนื่อยไหม?"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มเบาแต่แฝงความรู้สึกอันหนักแน่นที่ฟังแล้วทำให้สัมผัสได้ถึงความหมายหลายๆอย่างในประโยคเดียวกันดังออกมาจากปากหนาหยักนั่น"งั้นเดี๋ยววันหยุดแก้มหอมจะทำอาหารให้พี่มาร์ทานนะคะ"เสียงหวานใสของคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าฟังดูออดอ้อนอย่างเบาหวิวเสมือนขนนกที่กำลังสะกิจหัวใจของเขาให้คันยุบยิบขึ้นมาอีกครั้งชายหนุ่มยกมือขึ้นมาขยี้ผมของคนตัวเล็กเบาๆเพื่อเป็นการแก้อาการเขินไปในตัวก่อนจะเดินไปเปิดประตูอีกฝั่งให้หญ
ทางด้านมาร์คัสในช่วงที่ตัวเขากำลังนั่งรอคนตัวเล็กอยู่ในห้องนั้นในขณะที่เขากำลังไล่สายตาดูความเรียบร้อยภายในร้าน ผ่านหน้าจอมิเตอร์อยู่นั้นเองพลันสายเขาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับหญิงชายคู่หนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาใช้บริการภายในร้านของเขาชายหนุ่มจึงใช้มือเลื่อนซูมเพื่อความแน่ใจและมันก็เป็นดังที่เขาคิดซึ่งเขาเองก็จำมันได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใครถึงแม้เขาจะเคยเห็นชายหนุ่มคนนั้นแค่เพียงครั้งเดียวและมันก็เป็นแค่เพียงผ่านๆแต่เขาก็จำได้ดี และมันก็ไม่ใช้ใครที่ไหนแต่เป็นหมอพี่ธีร์ของยัยตัวเล็กนั้นเอง เดี๋ยวนะว่าแต่ไอ้หมอหน้าจืดนี้มันมากับใคร ไหนขอดูหน้าชัดๆหน่อยละกันเอ๊ะนี่มันลิตาลูกสาวของท่านรัฐมนตรีนี่แล้ว ร้ายไม่เบาเลยนะ ความคิดชั่วร้ายของมาร์คัสก็เริ่มทำงานชายหนุ่มจงใจเปิดหน้าจอมิเตอร์ของกล้องตัวนั้นไว้เป็นหน้าจอเดียวส่วนตัวอื่นๆก็ปล่อยให้เป็นไปตามปกติ ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งยิ้มกับผลงานของตัวเองด้วยความสะบายใจและถูกใจในความคิดของตัวเองพลันเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มรู้ได้ว่าคนที่เขากำลังรออยู่ตอนนี้ได้เดินมาถึงหน้าประตูห้องแล้ว“ก๊อกๆ!ก๊อกๆ! ก๊อกๆ! ”“บอสครับนายหญิงมาถึงแล้วครับ
น้ำหวานหลังจากที่นั่งนิ่งไปสักพักสมองของเธอก็เริ่มประมวลสิ่งต่างๆออกมาได้อย่างชัดเจนผู้ชายคนนั้นจะเป็นอย่างไรก็ช่างเขาตอนนี้ ณ เวลานี้และวันนี้เธอมาเที่ยวแถมอีกอย่างในเมื่อมา่เที่ยวก็ต้องสนุกกับมันให้เต็มที่งั้นคืนนี้เธอขอดื่มแบบจัดหนักแล้วกันเพราะหลังจากคืนนี้ไปเธอจะเป็นน้ำหวานคนใหม่ที่สวยและเนื้อหอมที่สุด อย่างน้อยคืนนี้ถ้าเกิดเธอดื่มหนักคนที่จะต้องไปส่งเธอคงหนีไม่พ้นยัยเด็กข้างบ้านเป็นแน่ส่วนรถของเธอก็แค่จอดทึ้งไว้ที่ไนต์คลับของน้องเขยก็คงไม่หายหรอกเพราะถ้าเกิดหายขึ้นมาจริงๆคงเสียชื่อเจ้าพ่อมาเฟีย เป็นแน่"ขอวิสกี้เข้มๆหนึ่งแก้ม"สิ้นเสียงของหญิงสาวตรงหน้าคนทั้งสามที่นั่งอยู่ภายในห้องก็ต่างคนต่างหันมามองกันโดยมิได้นัดหมายทางด้านมาร์คัสเขาเองก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วเพราะหากหญิงสาวกลับไม่ไหวก็สามารถนอนพักที่ไนต์คลับแห่งนี้ได้เพราะนอกจากห้องนอนส่วนตัวของเขาแล้วก็ยังมีห้องนอนอื่นที่ว่างอยู่เพราะเขามีไว้ให้สามารถลูกค้าที่กลับไม่ไหวและมันก็มีเกือบทุกคืนส่วนในทางด้านของจอนเขาเองก็ตัดสินใจแทนให้ไม่ได้อยู่แล้วเพราะทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของมาร์คัสคนเดียวตอนนี้ก็เหลือเพียงแก้มหอมคนเดียวที
ทางด้านลิตาที่เห็นว่าแก้วเหล้าของธีรภัทรที่เธอเพิ่งใส่ยาลงไปนั้นตอนนี้มันเหลือแต่แก้วเปล่าแล้วเพราะผู้หญิงตรงหน้าคนนี้แต่มันคือใครกันที่กล้าเข้ามายุ่งเรื่องของเธอแต่เมื่อเห็นหน้าชัดๆว่าเป็นใครมันยิ่งทำให้เธอตกใจเข้าอีกเพราะคือหมอน้ำหวานเธอเองก็ไม่อยากมีปัญหากันคนในตระกูลนี้เท่าไรหรอกหากเลี่ยงได้เธอก็จะเลี่ยงแต่นี่มันจะเกินไปแล้วนะเธอกำลังจะได้ขึ้นสวรรค์อยู่แล้วดันมีมารมาผจญมาจนได้น้ำหวานที่เห็นสีหน้าของลิตาก็รู้สึกสะใจไม่น้อยหญิงสาวส่งรอยยิ้มไปให้ก่อนจะเดินแทรกเข้าระหว่างกลางของคนทั้งคู่และเดินเข้าไปกระซิบเบาๆข้างหูของลิตาว่า"เสียใจด้วยนะยัยผีปอบที่คืนนี้เธออดกินตับ"พูดจบก่อนหัวเราะออกมาทางด้านลิตาเมื่อเห็นว่าแผนการของเธอถูกคนมองออกก็ทำให้หัวเสียก่อนจะพูดออกมาด้วยความโมโหเบาๆอย่างเหลืออด"แผนการบ้าอะไรของเธอ"น้ำหวานที่ได้ฟังดังนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรหญิงสาวมองหน้าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้ก่อนจะสายหัวเบาๆให้กับความดูคนไม่ออกของชายหนุ่มจริงๆในตอนที่หญิงสาวหันหลังกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำซึ่งตอนนี้แก้มกำลังยืนรอเธออยู่แล้วทั้งคู่ใช้เวลาเข้าห้องไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ออกมาแต่ในระหว่างทางที่จะเด
แก้มหอมที่พยายามต่อสู้กับความง่วงก็เกิดอาการโมโหจัดยัยบ้านี้เป็นผีบ้าหรือไงตัวเองทำตัวเองทั้งนั้นแล้วจะโยนความผิดให้คนอื่นมันถูกแล้วเหรออย่าให้แม่รอดไปได้นะเดี๋ยวแม่จะจัดให้จมธรณีไปเลยหญิงสาวพยายามสะบัดศีรษะของตัวเองแรงๆเพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา"แล้วมันเกี่ยว.."ยังไม่ทันที่แก้มหอมจะทันพูดอะไรออกมาหญิงสาวก็หมดสติลงไปสะก่อนวิวเวียนที่เห็นว่าเหยื่อหมดสติไปแล้วก็ยกโทรศัพท์หาใครบางคนโดยที่เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอกำโทรหาอยู่นั้นตอนนี้มันได้ลาไปจากโลกนี้แล้วมาร์คัสในตอนแรกที่เห็นเบอร์จอนโทรมาก็รู้สึกสังหณ์ใจแปลกๆเขาจึงจัดการจัดคนเข้าสอดส่องทุกที่ภายในร้านก่อนจะกดรับสายของจอน"ว่าไงว่ะ" เสียงทุ้มต่ำบอกได้ว่าตอนนี้กำลังรู้สึกอะไรอยู่เอ่ยออกมา"มันมาแล้ว" เสียงปลายสายตอบกลับมา"กับใคร!"เสียงเข้มที่พยายามรักษาอารมณ์ให้อยู่ในระดับที่เบาพอสมควรเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กที่นั่งดื่มอยู่จะตกใจ"วิเวียนและลูกน้องอีกสิบกูว่ารอบนี้มันกะเล่นไม่มึงกูเมียมึงนั้นแหละระวังตัวให้ดีๆกูกำลังกลับไป""อืม"และแล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็เป็นดังที่เขาคิดพวกมันแยกกันกับไปสองกลุ่มโดยกลุ่มแรกไปรอเล่นงานแก้มหอมที่ห้องน้ำแต่โชคดี
ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มออกมาและพูดออกมาว่า"ไม่มีอะไรครับ"แก้มหอมเองเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อเพราะว่าขนมที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้มันน่ากินมากก่วาเยอะและเมื่อทุกอย่างเข้าปากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั้งทุกอย่างที่อยูตรงหน้าตอนนี้เกลี้ยงจนเหลือแต่จานเปล่ามาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตรงหน้าอิ่มแล้วจึงเรียกเช็คบิลในระหว่างทางชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า"แก้วหมอครับเดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงพยาบาลสักหน่อยนะครับ"มาร์คัสที่นั่งรอคำตอบก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากคนที่นั่งข้างๆเขาจึงหันไปมองหน้าคนตัวเล็กแตาปรากฎว่าตอนนี้เธอหลับไปแล้วชายหนุ่มกะว่ารอให้ถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยปลุกเธอในจังหวะที่เขาเลี้ยวรถเข้าจอดรถของผู้บริหารโรงพยาบาลคนตัวเล็กก็ตื่นขึ้นมาพอดี"พี่มาร์คัสมาทำอะไรที่ทำงานแก้มหอมค่ะ"เสียงหวานของคนตัวเล็กฟังดูงัวเงียเหมือนคนที่นอนยังไม่เต็มอิ่มดังขึ้น เพราะเธอคิดว่าถึงที่พักแล้วแต่ดันไม่ใช่มารัคัสส่งรอยยิ้มออกมาพ้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า"พี่จะมาหาลุงหมอหน่อย""ลุงหมอ?"สาวน้อยตรงหน้าขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมเป็นคำถามก่อนจะเอียคอน
หลังจากงานแต่งานนี้ก็ผ่านมา2เดือนย่างเข้าเดือนที่3แล้วที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันช่วงนี้แก้มหอมมักมีอาการอยากกินขนมหวานเป็นพิเศษหากวันไหนที่ไม่ได้กินก็จะรู้สึกหงุดหงิดไม่มีเรียวไม่มีแรงไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียวเวลามาร์คัสพูดหรือทำอะไรที่ขัดใจ เธอก็มักจะมีน้ำตาตลอดเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรวันนี้ก็เหมือนกันอยู่ ๆเธอก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีสาเหตุเพียงแค่เธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบหน้าสามีมันก็ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างดายและเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กก็ดังเข้าไปในห้องน้ำที่ตอนนี้คนตัวโตกำลังจะแปรงฟังแต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยาก็ทำให้เขาต้องรีบวางทุกอย่างแล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนอย่างไวเพราะความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"แก้มหอมครับเป็นอะไรครับร้องไห้ทำไม"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มมีความตกใจแต่ปนด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอยู่เต็มเปี่ยมแก้มหอมเมื่อได้ยินเสียงของคนเป็นสามีก็หยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติเธอเองก็งงเหมือนกันกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่มาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนิ่งไปก็รู้สึกไจคอดีเขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า“งั้นลุกขึ้นอาบน้ำนะครับเดี๋ยววันนี้พี่จะภรรยาคนสวยของพี่ไปกินขนมเค้กร
ในช่วงระหว่างที่กำลังจะมีพิธีการแลกแหวนแต่งงานแก้มหอมพยายามที่จะสาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่กำลังรอแต่ไม่ว่าจะหาเท่าไรก็หาไม่เจอจนกระทั่งพิธีการทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีสายตาของแก้มหอมก็ไปสะดุดเข้ากลับกล่องของขวัญเล็กๆกล่องหนึ่งที่วางอยู่บนเก้าอี้แถวสุดท้ายคนตัวเล็กรีบเดินไปหยิบขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเปิดมันออกมาก็พบกับกล่องดนตรีกล่องหนึ่งบนกล่องมีรูปตุ๊กตาหน้าเหมือนเธอและมาร์คัสในกล่องมีการ์ดเล็กๆและมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า“ยินดีด้วยนะยัยตัวแสบรีบมีหลานเร็วๆละ รักนะพี่สาวข้างบ้าน”เมื่ออ่านจบน้ำตาของคนตัวเล็กก็ไหลอาบลงมาทั้งสองแก้มมาร์คัสที่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้ก็รีบเดินไปหาอย่างเร็วไว“เป็นอะไรครับคนเก่งร้องไห้ทำไม มีใครทำอะไรให้น้องแก้มหอมไม่สบายใจครับ”น้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าที่กำลังร้องไห้กลับมารอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะยื่นของขวัญในมือให้อีกฝ่ายดู มาร์คัสที่เห็นของขวัญและข้อความในการ์ดใบเล็กก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนให้ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา“พี่ว่าเขาคงไม่สะดวกใจที่จะให้ใครหรอกครับ แต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เราได้รู้นะครับว่าเขาไม่ได้หายไปไหนเพียงแต่เขาคงมี
นี้มันก็ผ่านมาหลายวันแล้วแก้มหอมก็ยังติดต่อน้ำหวานไม่ได้หญิงสาวติดต่อไปทุกทางก็ไม่มีวิธีไหนที่สามารถติดต่อหญิงสาวได้เลยถามพี่ธีร์ก็แล้วยังไม่มีอะไรเพิ่มเติมและอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของเธอกับมาร์คัสแล้วหญิงสาวอย่างให้น้ำหวานมาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อที่สนิทที่ไหนเลยนอกจากยัยพี่สาวข้างบ้าน เฮ้อ แต่ดันหายไปซะเนี้ยงั้นลองอีเมลไปหาอีกครั้งก็ได้หวังว่าครั้งนี้อีกคนคงจะอ่านนะเพราะถ้าไม่อ่านเธอก็หมดหนทางแล้ว ณ กรุงปรีส ประเทศฝรั่งเศสช่วงนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิอากาศช่วงนี้จะสบายๆไม่ร้อนไม่หนาวอุณหภูมิเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ10-18 องศาเซลเซียสถึงแม้ช่วงต้นฤดูจะยังหนาวอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนาวเท่ากับช่วงฤดูใบไม้ร่วงกลางวันจะมีแสงแดดอุ่นๆต้นไม้ใบหญ้าในช่วงนี้กำลังแตกหน่อเป็นสีเขียวพวกดอกไม้นานๆชนิดก็บานสะพรั่งมันจึงทำให้บรรยากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดูโรแมนติกขึ้นไปอีกและมันเหมาะสำหรับการมาเที่ยวที่ฝรั่งเศษเป็นอย่างมากเพราะจะได้ดูได้ชมสวนดอกไม้หรือสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติฟินสุดๆไม่แพ้กันการแต่กายในช่วงนี้ก็จะประมาณเป็นเสื้อแขนยาวใส่แมตช์กับกางเกงหรือกระโปรงยาวและสวมทับด้วยเสื
สองเดือนต่อมาตั้งแต่วันที่แก้มหอมไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับในตอนนั้นนี้มันก็ผ่านมาเป็นเวลาสองเดือนแล้วหญิงสาวเป็นคนหัวไวเรียนรู้งานได้ไวมากจนตอนนี้เธอเรียนรู้งานในทุกๆด้านของมาร์คัสจนครบทุกอย่างแต่เธอก็ยังคงไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลไนต์คลับและฮ่องกงจนเป็นเรื่องปกติแถมดูเหมือนว่าความรักระหว่างแก้มหอมกับมาร์คัสกำลังไปได้ดีและจะมีข่าวดีในอีกไม่นาน“คิดอะไรอยู่ครับ”ชายหนุ่มเอ่ยปากอย่างสบายอารมณ์สุ่มเสียงของเขาอ่อนโยนสุดจะเปรียบ“แก้มหอมกำลังคิดว่ายัยพี่สาวข้างบ้านหายไปไหนเพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเมื่อวันนั้นแก้มหอมก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลยค่ะ"คนตัวเล็กอธิบายในเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัยและไม่ไม่ใช้ฉเพาะเธอที่สงสัยชายหนุ่มเองก็สงสัยเหมือนกันเพราะหากเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะไปไหนมาไหมคนทั้งสองมักจะตัวติดกันก็ว่าได้แต่ตอนนี้ทำไมถึงกลับไม่เห็นอีกคนเลยตอนแรกเขาก็คิดว่าอาจจะเกิดเรื่องร้ายกับน้ำหวานแต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้มีโอกาสเจอบิดาของหญิงสาวเขาจึงใช้โอกาสนี้ถามหาหญิงสาวโดยให้เหตุผลที่ว่าแก้มหอมคนรักของเขามีของฝากมาให้เพราะหญิงสาวโทรหาก็โทรไม่ติดบางครั้งโทรติดก็ไม่รับสายจึงทำให้เขาได้รู้ว่
ความเจ็บปวดแบบนี้มันคืออะไรกันทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้โดยฉเพาะที่ดอกไม้สวาทของเธอมันเจ็บจนทำให้คนตัวเล็กต้องลงไปกองอยู่กับพื้นมาร์คัสที่ได้ยินเสียงเจ็บปวดของคนตัวเล็กเขามีทั้งความรู้สึกสงสารและอดขำไม่ได้ในเวลาเดียวกัน เธอคิดได้ยังไงที่ลุกขึ้นพรวดพราดไปแบบนั้นคิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์หรือไงทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งผ่านสมรภูมิอันดุเดือดมาด้วยกัน“หึๆ หึๆ”เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอจากคนตัวโตกว่าทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนั่งกองอยู่กับพื้นถึงกับหันมามองด้วยสายที่เขียวปัดให้ตายเถอะเขาทำกับเธอแบบนี้แล้วยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะเธออีกเหรอและแทนที่เขาจะรีบเข้ามาช่วยประคองเธอให้ลุกขึ้นมันน่าหยิกให้เขียวจริงๆสงสัยที่โดนศอกของเธอไปเมื่อกี้มันคงน้อยเกินไปใช่ไหม ทางด้านมาร์คัสที่เห็นสายคาดโทษและบวกกับสีหน้าที่เหยเกของหญิงสาวก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์นุ่มๆที่กำลังนอนอยู่ขึ้นไปประคองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังแจกค้อนอันใหญ่ให้เขาอยู่ แก้มหอมที่เห็นว่าคนตัวโตที่กำลังช่วยเธออยู่ตอนนี้ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียวบนร่างกายก็มีความรู้สึกอายกระด้างขึ้นมาทันทีก่อนจะก้มลงมามองตัวเองซึ่งตอนนี้ก็
เช้าต่อมาณ คอนโดชั้นสูงสุดกลางใจเมืองกรุงเทพมหานครภายในห้องตอนนี่มีร่างที่เปล่าเปลือยกำลังนอนกอดกันภายใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่บนเตียงขนาดคิงไซส์คนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ตอนนี้เคลื่อนตัวหาความอบอุ่นจากอกแกร่งของอีกฝ่ายมาร์คัสที่รู้สึกตัวก่อนก็มองดูการกระของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูจะว่าไปเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ต้องขอบคุณวิเวียนอยู่เหมือนกันเพราะหากคนตัวเล็กไม่โดนฤทธิ์ยาบ้านั้นเข้าไปเขาก็คงไม่ได้เห็นมุมน่ารักๆ เซ็กซี่ๆที่แสนจะยั่วยวนของอีกฝ่ายหรอกแต่อย่างไรก็ตามคนที่คิดจะทำร้ายคนของเขามันก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้ถึงแม้มันดูเหมือนจะยังคงน้อยไปก็เถอะแต่ตอนนี้เขาเองก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วต่อไปนี้คงเหลือแค่เรื่องระหว่างเธอและเขาแล้วไม่รู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาและจะโกรธจะเกลียดเขาหรือเปล่าแต่ไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็จะยอมทำตามเธอทุกอย่างขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เธอเกลียดเขาก็พอชายหนุ่มให้เวลาในช่วงจังหวะที่คนตัวเล็กยังคงไม่ตื่นสำรวจสิ่งต่างๆที่อยู่บนใบหน้ารูปไข่ที่เขามีเขาเพียงคนเดียวได้เจ้าของไม่ว่าจะเป็นจมูกที่เป็นธรรมชาติขนคิ้วที่เป็นรูปทรงสวยงามโดยที่ได้กันคิ้วแต่อย่างใด ขนตาที่ยาวเป
เมื่อจัดท่าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วแก้มหอมก็เริ่มลงมือบรรเลงเพลงรักทันที่โดยเป็นท่าที่ตัวเองกำลังคร่อมคนตัวโต กว่าโดยหันหน้าเข้าหากันก่อนจะเริ่มลงมือขย่มเบาๆในตอนแรกมีการแน่นๆจุกๆบ้างแต่พอผ่านไปได้สักพักความรู้สึกเสียวซ่าส์ก็เข้ามาแทนที่"พ..พี่มาร์..ส..เสียว..อ้าาส์!!."เสียงของคนตัวเล็กครางออกมาอย่ามีความสุข"อื้มมส์..อ๊าาส์..อ้ะะส์ๆๆ!!!"เสียงคำรามจากคนตัวโตดังออกมาเป็นระลอกอย่างไม่ขาดสายสลับกันไปมาคนตัวเล็กที่หัวไวปละเรียนรู้งานได้เร็วก็เริ่มที่จะควงเอวอย่างเมามันหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างวางบนหน้าท้องของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆโดยที่ชายหนุ่มเองก็ใช้ก็มือทั้งสองข้างจับเอวบางของร่างอรชรเอาไว้เพื่อเพิ่มความเร็วในการขย่มของคนตัวเล็กให้เสร็จสมอารมณ์หมาย"พ..พีมาร์!!..ส..เสียวไม่ไหวแล้ว""เสร็จพร้อมกันนะครับคนดี""อ่ยย!!..อ้าาาส์..!!..พับๆๆ..พับๆๆ""ส..เสร็จแล้ว..กรี๊ด..!!""อ๊าาส์ๆๆ!!..อื้ออส์ๆๆๆ..อ๊ยย!..อื้มมส์..อ๊าาส์!!.."เสียงครางของคนทั้งคู่ดังระงมไปทั้งห้องก่อนที่จะกลับมาเงียบอีกครั้งและมีเพียงเสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอดังออกมาเพียงเบาบางจากคนตัวเล็กส่วนทางด้
“พี่จะทำเบาๆนะครับแรกๆอาจจะมีเจ็บอยู่บ้างแต่หลังจากนั้นพี่รับรองได้ว่าแก้มหอมของพี่จะต้องติดใจและขอร้องให้พี่ทำมันอีกแน่นอน หึ ๆ ๆ”ชายหนุ่มพูดเสร็จก็ทบท้ายด้วยเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาและเสียงหัวเราะนั้นมันก็ทำให้แก้มหอมแทบอยากจะจมหายไปกับเตียงนุ่มๆให้ตายเถอะดูคุณชายเขาพูดสิว่าเธอจะต้องร้องขอมันอีกหลายๆรอบแน่พูดออกมาได้ไงน่าเกลียดซะมัด และก็เหมือนกับว่ามาร์คัสจะรู้ความคิดของอีกฝ่ายทำให้เขาอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ให้ตายเถอะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูดีไปซะทุกอย่างทำไมผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ช่างน่ารักเป็นบ้าได้ขนาดนี้มาร์คัสค่อยๆดึงเจ้ามาร์คัสน้อยออกมาเบาๆก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปในร่องของดอกไม้สวาทของเธออีกรอบจากตอนแรกที่มีอาการู้สึกเจ็บๆอยู่บ้าง ตอนนี้แก้มหอมเริ่มจะมีอีกความรู้สึกเสียวสะท้านขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา“ ..พ..พี่มาร์ ส..เสียว..”เพราะความเสียวซ่าส์มันมีมากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้แก้มหอมต้องใช้เล็กที่มีจิกลงไปบนแผ่นหลังที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของมาร์คัส เสียงของคนทั้งคู่ดังสลับออกมา“อ...อ๊าาส์ๆๆๆ!!”“อ้ะะส์ๆๆ..พ..พี่มาร์ ร..แรงๆกว่านี้”เสียงร้องขอข