แกร็ก~ทันทีที่ประตูห้องนอนถูกมาเฟียหนุ่มเปิดออกหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูก็เบิกตากว้างอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะกลับมาได้ไวขนาดนี้"ดะ..ดราก้อน! " โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับเดินถอยหลังออกมาจากหน้าประตูเมื่อร่างสูงของมาเฟียหนุ่มย่างกายเข้ามาภายในห้องเธอที่เหลือบไปเห็นเเจกันใบหรูขนาด 12 นิ้วที่วางอยู่บนโต๊ะภายในห้องเธอจึงรีบเอื้อมมือคว้าแจกันมาจับไว้แน่นและเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงและแววตาที่หวาดกลัว"ยะ..อย่าเข้ามานะไม่งั้นฉันฆ่านายจริงๆ ด้วย"ดราก้อนที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องก็ได้แต่มองการกระทำของหญิงสาวด้วยสายตายากที่จะคาดเดาก่อนที่เขาจะละความสนใจจากเธอและเดินผ่านร่างบางไปหยิบผ้าขนหนูและเดินตรงเข้าไปยังห้องน้ำภายในห้อง"เห่อ~ " เสียงถอนหายใจของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นหลังจากที่หย่อนกายที่เปือยเปล่าลงไปยังอ่างอาบน้ำแบร์ดหรูก่อนจะหลับตาลงอย่างอยากพักสายตาพร้อมกับคิดทบทวนอะไรบางอย่างอีกครั้ง- 30 นาทีต่อมา -แกร็ก~ร่างสูงที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนและพันผ้าขนหนูไว้ที่เอวเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับปรายตามองร่างบางที่นั่งกอดแจกันอยู่ที่มุมห้องและจ้องมองมาที่เขาอย่างหวาดระแวงด้วยเช่นกั
- ช่วงหัวค่ำของวัน -ณ คฤหาสน์หรูของดราก้อนโมเน่ที่มาถึงอยู่พักหนึ่งแล้วได้แต่นั่งเม้มปากแน่นอยู่ในรถคันหรูที่ดราก้อนซื้อให้โดยที่ไม่กล้าลงจากรถเพราะไม่กล้าสู้สายตากับบรรดาพ่อบ้านแม่บ้านและเหล่าบอดี้การ์ดทั้งหลายถึงในตอนเช้าพวกเขาจะทำตัวปกติกับเธออย่างกับเมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นก็ตามก๊อกๆ"คุณโมเน่เป็นอะไรรึป่าวครับ" ทันทีที่โมเน่เปิดกระจกรถลงคนสวนก็เอ่ยขึ้นทันทีด้วยสีหน้าเป็นห่วงเพราะเขาเห็นเธอมาจอดนานแล้วแต่ไม่ยอมลงเสียที"ป่าวค่ะ" ร่างบางที่สะดุ้งหลุดจากความคิดตัวเองเมื่อเห็นคนสวนขอบ้านมาเคาะกระจกรถของเธอก่อนจะเอ่ยตอบ"อ่อครับ ผมเห็นคุณโมเน่มาถึงนานแล้วแต่ไม่ลงมาสักทีเลยนึกว่าเกิดอะไรขึ้น""ไม่มีอะไร ฉันแค่คุยกับเพื่อนอยู่" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับชูโทรศัพท์ที่เธอถือไว้ให้คนสวนดู"อ่อ ขอโทษครับงั้นผมขอตัวก่อน" คนสวนที่ได้คำตอบจากหญิงสาวก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินจากไป"เอาวะ" มือเรียวบางกดปุ่มปิดประจกตามเดิมก่อนที่จะเอ่ยให้กำลังใจตัวเองที่จะต้องเดินไปสู้สายตาของเหล่าพ่อบ้านแม่บ้านพร้อมกับเปิดประตูเดินลงจากรถไปแต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าทุกคนดูปกติและทักทายยิ้มแย้มให้เธอเหมือนเ
"นายกินยาไม่ได้เขย่าขวดหรอหรือเมาจนสมองเพี้ยน" ร่างบางเอ่ยขึ้นทันทีอย่างสงสัยและหันไปสบตากับร่างแกร่งที่เขาเองก็มองมาที่เธออยู่เช่นกัน"ป่าว แค่อยากจะเอาใจเธอ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้กับร่างบางและขบเม้นริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ "....." โมเน่มองดูการกระทำของมาเฟียหนุ่มอย่างเงียบๆ อย่างมีคำถามขึ้นในใจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยและไม่ได้ขัดขืนอะไร"แล้วชอบอะไรอีก" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นขณะกำลังขบเม้นริมฝีปากของร่างบางที่อยู่บนตักแกร่งของเขา"ยูนิคอนกับแคร์แบร์" โมเน่เอ่ยตอบมาเฟียหนุ่มเสียงแผ่ว"อืมได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะให้คนมาเปลี่ยนห้องนี้ใหม่ให้" ดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะผละออกจากริมฝีปากบางเเละเลื่อนมาดูดเม้นซอกคอขาวเนียนของเธอแทน"นี้! นายไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้" โมเน่เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่ออยู่ๆ มาเฟียหนุ่มจะเปลี่ยนห้องนอนที่ตกแต่งด้วยสีดำเรียบหรูของเขามาเป็นสีชมพูที่ตกแต่งไปด้วยยูนิคอนและแคร์แบร์"เผื่อเธอจะอยากอยู่กับฉันบ้าง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความเศร้าในแววตามาเฟียหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างบางด้วยแววตาที่ต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างให้เธอเข้า
"อื้อออ~" โมเน่ครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกดราก้อนเสียบแก่นกายใส่รูสวาทของเธอมาจนมิดลำ"ซี๊ด แน่นชะมัด" ดราก้อนกัดฟันเเน่นพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างเสียวซ่านเมื่อเขาเสียบท่อนเอ็นรักของตัวเองเข้ามายังรูสวาทของหญิงสาวที่คับแน่นก่อนจะเริ่มขยับซอยสะโพกตับ ตับ ตับ!!"อ้ะๆๆ เบาๆ จุก" โมเน่ครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งเอ่ยบอกร่างแกร่งที่เอาแต่อัดกระแทกแก่นกายใส่รูสวาทของเธออย่างบ้าคลั่ง"แน่ใจหรอว่าอยากให้ฉันเบา" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับจับรั้งเอวบางของเธอไว้แน่นเเละเร่งจังหวะการซอยเข้าออกให้เร็วขึ้น"อ้ะๆๆ อ้าา ดะ..ดราก้อน อือ~ " ร่างบางครางออกมาแทบไม่ได้ศัพท์พร้อมทั้งใช้มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นและอ้าขาออกให้กว้างขึ้นเมื่อคนตัวสูงเริ่มซอยเข้าซอยออกด้วยจังหวะหนักหน่วงตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆ!!!"ซี๊ด~ " มาเฟียหนุ่มกัดกรามแน่นอย่างพยายามข่มเสียงครางของตัวเองก่อนจะก้มลงไปดูดดึงยอดประทุมที่กำลังกระเพื่อมตามแรงกระแทกของเราเพื่อระบายความเสียวซ่านของตัวเองและยังคงซอยเข้าออกรูสวาทของเธออย่างหยุดไม่ได้ตับ ตับ ตับ!!!!!"อ้ะๆ อ้าา อย่าดูดแรงฉันเจ็บอื้อออ~ " โมเน่ครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกชายหนุ่มดูด
- เช้าวันต่อมา -"อื้อ~ " ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาในยามเช้าของวันใหม่ก็บิดขี้เกียจไปมาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาพร้อมกับค่อยๆ ลืมตาและมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้จะแปดโมงแล้วก่อนจะรีบดีดตัวขึ้นมามองดูรอบๆ ห้องก็พบกับความว่างเปล่า"ไปทำงานแล้วหรอ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นว่ามีเหงาของร่างสูงอยู่ภายในห้องก่อนจะเดินลงมาจากเตียงเพื่อตรงไปยังห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยเปล่าหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จได้ไม่นานร่างบางก็รีบแต่งตัวแต่งหน้าและเดินลงบันไดมาอย่างรีบร้อนเพราะว่าวันนี้พ่อและแม่ของเธอไลน์มาบอกว่าต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นด่วนให้เข้าไปเซ็นเอกสารตอนเช้าแทนให้"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณโมเน่" มะลิที่เห็นโมเน่รีบร้อนเดินลงบันไดมาก็เอ่ยขึ้น"ดราก้อนไปทำงานแล้วหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามถึงมาเฟียหนุ่มเมื่อเธอชะโงกหน้าที่ดูที่ห้องอาหารแล้วไม่เห็นว่ามีเขานั่งอยู่"ยังค่ะพึ่งทานข้าวเช้าเสร็จตอนนี้ไปรอคุณโมเน่ที่รถ" "รอฉัน? " โมเน่เอ่ยด้วยสีหน้ามึนงงพร้อมกับใช้นิ้วชี้ที่หน้าตัวเองว่าเขาจะรอเธอทำไม"ใช่ค่ะ คุณโมเน่จะรับอะไรเช้านี้ดีคะ" "เอาแค่แซนวิชพอฉันจะเอาไปกินบนรถ" "ได้ค่ะ"หลังจากที่หญิงสาวเอ่ยจบก็ไปนั่งเล่นโทรศัพท์รอสาวใช้ไปนำอ
"กำหนดมันวันเสาร์ไม่ใช่หรอ? " หลังจากที่มาตินเอ่ยจบมาเฟียหนุ่มก็เงยหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นทันที"คุณเฟยหลงบอกว่ามีสายบอกตำรวจมันรู้แล้วว่าเสาร์นี้เลยจะเลื่อนเวลาส่งของให้ไวขึ้นครับ""อืม แล้วตอนนี้พวกมันไปที่ท่าเรือกันรึยัง""คุณเฟยหลงอยู่ท่าเรือที่สตูลกับคุณเอลิคแล้วครับส่วนคนอื่นๆ กำลังตามไป""บอกพวกมันว่าเดียวกูตามไป""ครับ" หลังจากที่รับคำสั่งจากผู้เป็นนายเสร็จมาตินก็รีบออกไปทันทีพร้อมกับดราก้อนที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายไปยังเบอร์ของหญิงสาว( ฮะโหล )"งานเธอยังเหลืออีกเยอะไหม"( ไม่ฉันมีแค่เซ็นเอกสารแทนแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊มีอะไรรึป่าว ) โมเน่เอ่ยถามด้วยความสงสัย"เดียวฉันไปรับ"หลังจากที่เขาเอ่ยจบก็กดตัดสายทันทีโดยไม่ฟังคำตอบของคนปลายสายพร้อมกับเก็บงานทุกอย่างและลุกออกไปจากห้องทำงานทันทีอย่างรีบร้อน- บนรถ -"นี่นายจะพาฉันไปไหน" เสียงของหญิงสาวที่มาเฟียหนุ่มพึ่งไปรับมาจากโรงแรมของเธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปข้างทางที่ตอนนี้รถตู้คันหรูกำลังแล่นอยู่ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าปกติ"เดียวถึงก็รู้เอง" ดราก้อนเอ่ยพร้อมทั้งเช็คงานที่เขาต้องทำให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ผ่านทางไอแพด"นายคงไม่ได้พาฉันไปฆ่า
"ไง สาวน้อยมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว" แดเนียลที่พึ่งเดินมาจากการตรวจงานอีกด้านของโกดังเสร็จก็เอ่ยทักหญิงสาวที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟารับแขกของโกดัง"ตอนแรกมีเฟรดด้วยแต่ฉันใช้ไปซื้อชานมไข่มุก" หญิงสาวเอ่ยโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองเพราะสายตาของเธอยังคงจดจ่อกับเกมส์ในโทรศัพท์ของตนเองอยู่"ฮ่าๆ เธอนี้ใจกล้าไม่เบาเลยนะใช้มือซ้ายคนสนิทของเพื่อนฉันไปซื้อชานมไข่มุก" แดเนียลที่ได้ยินที่หญิงสาวเอ่ยก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยต่อ"แล้วมันแปลกตรงไหนคะหรือว่าใช้ไม่ได้? " โมเน่ที่เห็นว่าแดเนียลกำลังหัวเราะกับคำสั่งที่เอใช้เฟรดก็ขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ป่าวหรอก ไม่ใช่ใช้ไม่ได้แต่ฉันแค่ไม่เคยเห็นใครใช้ไอเฟรดไปทำอะไรแบบนั้นมาก่อน""งั้นตอนนี้ก็เห็นแล้วนะคะ" "เธอนี้ฝีปากใช้ได้ แต่ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงของดราก้อนหรือว่าที่นายหญิงใหญ่ของตระกูลมันก็ควรระวังคำพูดไว้บ้าง" แดเนียลเอ่ยกับหญิงสาวเสียงเรียบอย่างต้องการจะตักเตือนเธอเพราะแค่เขาเจอเธอแค่ไม่กี่ครั้งก็พอจะเดาได้ว่าเธอคงแสบใช่ย่อยจากวีรกรรมต่างๆ ที่เธอทำกับเพื่อนรักของเขา"ฉันไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงของเขาหรือนายหญิงอะ
"ไม่ได้หรอกครับ นายหญิงเป็นผู้หญิงของนายเรียกนายหญิงถูกแล้วครับ" ลูกน้องคนเดิมเอ่ยขึ้นเพราะว่าถ้าเธอผู้หญิงของนายเขายังไงก็ต้องเรียกว่านายหญิงเท่านั้น"ช่างมันเถอะจะเรียกอะไรก็เรียก แต่ข้าวกล่องมันจะพอไปมีแรงทำงานอะไร" โมเน่กรอกตาไปมาอย่างไม่อย่างไม่อยากสนใจกับสรรพนามที่ลูกน้องของดราก้อนเรียกตนก่อนจะเอ่ยต่อพร้อมกับกวักมือเรียกเฟรดที่ยืนอยู่กับดราก้อนให้มาหาเธอ"เฟรดมานี้หน่อย""ครับ" เฟรดที่พึ่งเดินมาถึงเธอเอ่ย"เดียวนายสั่งกุ้งลอฟเตอร์มา 100 ตัวนะ"" 100 ตัว? " เฟรดเอ่ยทวนอีกครั้งด้วยสีหน้าสงสัยปนตกใจกับจำนวน"ใช่ แล้วก็ข้าวผัดปูด้วยที่นี้มีกี่คน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองไปรอบๆ โกดังที่ตอนนี้มีเหล่าลูกน้องมากมายทำงานกันอยู่อย่างไม่มีใครได้หยุดพัก"ประมาณ 250 คน ครับ" "งั้นข้าวผัดปู 300 กล่อง ปลาหมึกย่าง 50 โล ปลาเผา 200 ตัว ปูม้านึ่งด้วย""สั่งมาให้คนกินหรอครับ? ""ฉันคงสั่งมาเลี้ยงผีเจ้าที่มั้ง นี้พวกนายจะกินไรไหมเดียวฉันเลี้ยงเอง" โมเน่เอ่ยเหวี่ยงใส่เฟรดอย่างหงุดหงิดกับสิ่งที่เขาถามเชิงแขวะเธอก่อนจะหันไปเอ่ยถามเอลิค เฟยหลงและแดเนียลที่ยังคงทำงานกันอยู่เช่นกัน"หึ ไม่ใช่ใช้เงินเพื
หญิงสาวตะโกนเรียกชื่อมาเฟียหนุ่มขึ้นมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างเบิกเมื่อเห็นว่าเขาถูกกระสุนยิงเข้าที่แขนเพื่อที่จะมาช่วยผลักเธอให้พ้นจากกระสุน"ซี๊ด~ " ดราก้อนที่ถูกยิงเข้าที่แขนก็ทำสีหน้าเจ็บเพียงเล็กน้อยเพราะดีว่ากระสุนนี้เพียงแค่เฉี่ยวดีว่าไม่ฝังเข้าที่แขนแต่ก็เป็นรอยเฉี่ยวที่ลึกพอสมควร"ดะ...ดราก้อนเเขนนาย ฮึก" หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนด้วยความกลัวและตกใจพร้อมกับชี้ไปที่แขนข้างขวาของมาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้เลือดไหลจนชุ่มแขนเสื้อเชิ้ตของเขา"หลับตาไว้จนกว่าฉันจะบอกให้ลืมตา" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าและแววตาเป็นโหดเหี้ยวก่อนจะสไลค์ปืนเพื่อเตรียมจะยิงทั้งที่ตอนนี้เขาเหลือกระสุนเพียงแค่ลูกเดียวเท่านั้น"อืม" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปเป็นโหดเหี้ยมอย่างที่เธอนั้นไม่เคยเห็นมาก่อนหลังจากที่หญิงสาวหลับตาลงดราก้อนก็หันกลับไปทางชายฉกรรจ์ที่นอนอยู่กับพื้นทรายพร้อมกับกำลังเล็งปืนมาทางเขาทั้งที่ตนเองเเทบจะยืนไม่ไหวเพราะเลือดไหลนองออกมาจากขาที่ถูกมาเฟียหนุ่มยิงจนเลอะพื้นทรายสีขาวดราก้อนที่เห็นแบบนั้นได้แต่ก
หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเธอวิ่งมาเกือบถึงชายหาดหมายจะเจอเหล่าลูกน้องของดราก้อนมาช่วยเหลือเธอแต่เธอก็ต้องผิดหวังพร้อมกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจกลัวทันทีเมื่อเรือที่มาจอดเทียบใกล้ๆ เรือสปีดโบ๊ทของดราก้อนเป็นเรือของชายฉกรรจ์ที่ไล่ยิงเธอเเละดราก้อนเมื่อเช้าและพวกเขากำลังเล็งปืนมาที่เธอโมเน่หลับตาปี๋เมื่อคิดว่าเธอคงไม่รอดแล้วแน่ๆ พร้อมกับได้ยินเสียงปืนที่ลั่นผ่านเธอไปแต่เธอกับไม่รู้สึกเจ็บอะไรพร้อมกับเสียงของมาเฟียหนุ่มดังขึ้น"ฉันบอกแล้วใช่ไหมไม่ให้ไปไหน! " ดราก้อนตวาดลั่นพร้อมกับรีบวิ่งมาดึงเธอไปหลบหลังเขาหญิงสาวที่หลบอยู่หลังมาเฟียหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มพร้อมกับมองไปยังเรือของอีกฝ่ายก็เห็นว่าคนที่เล็งจะยิงเธอเมื่อกี้ตอนนี้ถูกดราก้อนยิงตกทะเลไปแล้ว"มึงฆ่าลูกพี่แล้วก็เพื่อนกู กูไม่ปล่อยไว้แน่!! " ชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่เหลือรอดอยู่เอ่ยขึ้นเสียงดังลั่นด้วยใบหน้าเครียดเเค้นพร้อมกับเล็งปืนมาที่เขา"เดียวฉันนับหนึ่งถึงสามเธอวิ่งไปหลบอยู่หลังต้นไม้เข้าใจไหม""แล้วนายล่ะ""ไม่ต้องถามมากฉันบอกให้ทำอะไรก็ทำ! " ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมกับเล็งปืนไปที่เ
"ที่นี่เกาะอะไร" ร่างบางที่เดินตามหลังมาเฟียหนุ่มเข้าไปในเกาะเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะเมื่อเธอมองไปรอบๆ เธอไม่เห็นเรือหรือแม้แต่ผู้คนอาศัยอยู่เลย"ไม่รู้ แต่น่าจะเป็นเกาะที่ไม่มีเจ้าของ" ดราก้อนเอ่ยขณะที่เขาเเละเธอเดินลึกเข้าไปเพื่อที่จะหาที่หลบภัย"พวกมันจะตามเรามาไหม" โมเน่เอ่ยถามมาเฟียหนุ่มด้วยสีหน้าเป็นกังวลและหวาดกลัว"ตาม" "นี่ ฉันยังไม่อยากตายนะ! " หลังจากสิ้นคำตอบของดราก้อนร่างบางก็รีบตวาดออกมาทันทีพร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างหวาดกลัวว่าพวกนั้นจะตามมาเจอ"เธออยู่กับฉันไม่ตายหรอก""มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วฉันยังสาวยังสวยอยู่จะไม่ยอมตายเด็ดขาดและถ้าฉันตายฉันจะมาหักคอนายคนแรก! ""ผีฉันก็ขมขืน""ไอทุเรศ แล้วพวกลูกน้องนายจะมารับตอนไหน""ไม่รู้ที่นี้ไม่มีสัญญานโทรศัพท์" ดราก้อนเอ่ยขึ้นตามความจริงเพราะตั้งแต่ลงเรือมาเขาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูหลายต่อหลายครั้งก็ไม่มีคลื่นสัญญาขึ้นมาเลยสักขีดเดียว"หมายความว่าไง นี่ฉันต้องอยู่ที่เกาะนี่ถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้จนกว่าลูกน้องนายจะหาเจอทั้งๆ ที่มีคนจะไล่ฆ่าเราน่ะหรอ! " โมเน่ตวาดขึ้นเสียงดัง"ใช่" ดราก้อนเอ่ยด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนจะหย
- 20 นาทีต่อมา -"อรุณสวัสดิ์ครับนาย" เสียงทักทายยามรุ่งสางของเหล่าบรรดาลูกน้องที่เริ่มตื่นมาเริ่มงานกันอีกครั้งเอ่ยทักทายดราก้อนที่พึ่งเดินออกมาจากโกดังพร้อมกับหญิงสาว"เตรียมสปีดโบ๊ทไว้ให้กูแล้วใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นมาตินและเฟรดเดินมา"ครับ นายจะให้ผมขับไปให้ไหมคับ" มาตินเอ่ยพร้อมกับยื่นกุญแจเรือสปีดโบ๊ทให้กับผู้เป็นนาย"ไม่ต้อง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยก่อนจะเดินนำโมเน่ไปยังเรือสปีดโบ๊ทที่จอดรอเขาไว้อยู่ที่ชายฝั่ง- บนเรือสปีทโบ๊ท -"แค่จะดูพระอาทิตย์ขึ้นต้องออกมาไกลขนาดนี้เลยหรอ? " โมเน่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าดราก้อนขับเรือออกมาค่อนข้างที่จะไกลจากชายฝั่งอย่างรู้สึกสงสัยและหวั่นๆ ใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกับว่ามันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น"จุดนี้เป็นจุดที่สวยที่สุดแล้ว" ดราก้อนที่ขับเรือสปีดโบ๊ทมาถึงยังจุดที่เขาต้องการก็ทำการดับเครื่องพร้อมกับเอ่ยขึ้นและเป็นจังหวะเดียวกันกับพระอาทิตย์ที่กำลังโผลขึ้นมาจากขอบฟ้า"สวยจังเลย" หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นอย่างหลงไหลจนลืมเรื่องที่เธอเป็นกังวนในใจไปจนหมดสิ้น"ชอบไหม" ดราก้อนที่มองร่างบางอยู่ด้วยสายตาอ่อนโยนก็เอ่
"วิวตรงนี้สวยจัง" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาถึงระเบียงชั้น 2 ของโกดังและทอดสายตามองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาตรงหน้า"นั้นสิ สวยจัง" เวนิสที่มองท้องทะเลยามค่ำคืนกับเพื่อนรักของตนเอ่ย"มึงยังไม่ได้บอกกูเลยนะว่ามึงไปอยู่กับเอเทรนได้ยังไง" โมเน่เอ่ยพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ม้าหินอ่อนที่ตั้งไว้ที่ระเบียงพร้อมทั้งจ้องมาที่เวนิสอย่างต้องการคำตอบ"เรื่องมันยาว" เวนิสเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มลงต่ำด้วยแววตาเศร้าที่สั่นไหว"เล่ามากูพร้อมรับฟัง" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งจับมือเพื่อนรักของตนมากำไว้อย่างให้กำลังใจ"คือว่า....." เวนิสเงยหน้ามองเพื่อนรักของเธอด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอย่างหลากหลายความรู้สึกก่อนจะเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้โมเน่ฟัง"เหี้ยมาก แล้วตอนนี้อีเเม่เลี้ยงมึงอยู่ไหนกูจะไปจัดการมันเอง" หลังจากที่โมเน่ได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมดที่เวนิสเอ่ยเล่าให้ฟังก็รู้สึกโกรธแค้นแทนเพื่อนทันทีและรู้สึกเสียใจไปในคราวเดียวกันที่เธอเองไม่สามารถช่วยอะไรได้"ไม่ต้องถึงมือมึงหรอกกูรอคิดบัญชีกับมันอยู่แค่หาจังหวะ" เวนิสเอ่ยขึ้นด้วยแววตาเครียดแค้น"แล้วมึงอยู่กับเอเทรนมันดูแลมึงดีไหม""ก็ดี หรือกูเริ่มปรับตัวได้ก
"ไม่ได้หรอกครับ นายหญิงเป็นผู้หญิงของนายเรียกนายหญิงถูกแล้วครับ" ลูกน้องคนเดิมเอ่ยขึ้นเพราะว่าถ้าเธอผู้หญิงของนายเขายังไงก็ต้องเรียกว่านายหญิงเท่านั้น"ช่างมันเถอะจะเรียกอะไรก็เรียก แต่ข้าวกล่องมันจะพอไปมีแรงทำงานอะไร" โมเน่กรอกตาไปมาอย่างไม่อย่างไม่อยากสนใจกับสรรพนามที่ลูกน้องของดราก้อนเรียกตนก่อนจะเอ่ยต่อพร้อมกับกวักมือเรียกเฟรดที่ยืนอยู่กับดราก้อนให้มาหาเธอ"เฟรดมานี้หน่อย""ครับ" เฟรดที่พึ่งเดินมาถึงเธอเอ่ย"เดียวนายสั่งกุ้งลอฟเตอร์มา 100 ตัวนะ"" 100 ตัว? " เฟรดเอ่ยทวนอีกครั้งด้วยสีหน้าสงสัยปนตกใจกับจำนวน"ใช่ แล้วก็ข้าวผัดปูด้วยที่นี้มีกี่คน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองไปรอบๆ โกดังที่ตอนนี้มีเหล่าลูกน้องมากมายทำงานกันอยู่อย่างไม่มีใครได้หยุดพัก"ประมาณ 250 คน ครับ" "งั้นข้าวผัดปู 300 กล่อง ปลาหมึกย่าง 50 โล ปลาเผา 200 ตัว ปูม้านึ่งด้วย""สั่งมาให้คนกินหรอครับ? ""ฉันคงสั่งมาเลี้ยงผีเจ้าที่มั้ง นี้พวกนายจะกินไรไหมเดียวฉันเลี้ยงเอง" โมเน่เอ่ยเหวี่ยงใส่เฟรดอย่างหงุดหงิดกับสิ่งที่เขาถามเชิงแขวะเธอก่อนจะหันไปเอ่ยถามเอลิค เฟยหลงและแดเนียลที่ยังคงทำงานกันอยู่เช่นกัน"หึ ไม่ใช่ใช้เงินเพื
"ไง สาวน้อยมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว" แดเนียลที่พึ่งเดินมาจากการตรวจงานอีกด้านของโกดังเสร็จก็เอ่ยทักหญิงสาวที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟารับแขกของโกดัง"ตอนแรกมีเฟรดด้วยแต่ฉันใช้ไปซื้อชานมไข่มุก" หญิงสาวเอ่ยโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองเพราะสายตาของเธอยังคงจดจ่อกับเกมส์ในโทรศัพท์ของตนเองอยู่"ฮ่าๆ เธอนี้ใจกล้าไม่เบาเลยนะใช้มือซ้ายคนสนิทของเพื่อนฉันไปซื้อชานมไข่มุก" แดเนียลที่ได้ยินที่หญิงสาวเอ่ยก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยต่อ"แล้วมันแปลกตรงไหนคะหรือว่าใช้ไม่ได้? " โมเน่ที่เห็นว่าแดเนียลกำลังหัวเราะกับคำสั่งที่เอใช้เฟรดก็ขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ป่าวหรอก ไม่ใช่ใช้ไม่ได้แต่ฉันแค่ไม่เคยเห็นใครใช้ไอเฟรดไปทำอะไรแบบนั้นมาก่อน""งั้นตอนนี้ก็เห็นแล้วนะคะ" "เธอนี้ฝีปากใช้ได้ แต่ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงของดราก้อนหรือว่าที่นายหญิงใหญ่ของตระกูลมันก็ควรระวังคำพูดไว้บ้าง" แดเนียลเอ่ยกับหญิงสาวเสียงเรียบอย่างต้องการจะตักเตือนเธอเพราะแค่เขาเจอเธอแค่ไม่กี่ครั้งก็พอจะเดาได้ว่าเธอคงแสบใช่ย่อยจากวีรกรรมต่างๆ ที่เธอทำกับเพื่อนรักของเขา"ฉันไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงของเขาหรือนายหญิงอะ
"กำหนดมันวันเสาร์ไม่ใช่หรอ? " หลังจากที่มาตินเอ่ยจบมาเฟียหนุ่มก็เงยหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นทันที"คุณเฟยหลงบอกว่ามีสายบอกตำรวจมันรู้แล้วว่าเสาร์นี้เลยจะเลื่อนเวลาส่งของให้ไวขึ้นครับ""อืม แล้วตอนนี้พวกมันไปที่ท่าเรือกันรึยัง""คุณเฟยหลงอยู่ท่าเรือที่สตูลกับคุณเอลิคแล้วครับส่วนคนอื่นๆ กำลังตามไป""บอกพวกมันว่าเดียวกูตามไป""ครับ" หลังจากที่รับคำสั่งจากผู้เป็นนายเสร็จมาตินก็รีบออกไปทันทีพร้อมกับดราก้อนที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายไปยังเบอร์ของหญิงสาว( ฮะโหล )"งานเธอยังเหลืออีกเยอะไหม"( ไม่ฉันมีแค่เซ็นเอกสารแทนแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊มีอะไรรึป่าว ) โมเน่เอ่ยถามด้วยความสงสัย"เดียวฉันไปรับ"หลังจากที่เขาเอ่ยจบก็กดตัดสายทันทีโดยไม่ฟังคำตอบของคนปลายสายพร้อมกับเก็บงานทุกอย่างและลุกออกไปจากห้องทำงานทันทีอย่างรีบร้อน- บนรถ -"นี่นายจะพาฉันไปไหน" เสียงของหญิงสาวที่มาเฟียหนุ่มพึ่งไปรับมาจากโรงแรมของเธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปข้างทางที่ตอนนี้รถตู้คันหรูกำลังแล่นอยู่ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าปกติ"เดียวถึงก็รู้เอง" ดราก้อนเอ่ยพร้อมทั้งเช็คงานที่เขาต้องทำให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ผ่านทางไอแพด"นายคงไม่ได้พาฉันไปฆ่า
- เช้าวันต่อมา -"อื้อ~ " ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาในยามเช้าของวันใหม่ก็บิดขี้เกียจไปมาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาพร้อมกับค่อยๆ ลืมตาและมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้จะแปดโมงแล้วก่อนจะรีบดีดตัวขึ้นมามองดูรอบๆ ห้องก็พบกับความว่างเปล่า"ไปทำงานแล้วหรอ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นว่ามีเหงาของร่างสูงอยู่ภายในห้องก่อนจะเดินลงมาจากเตียงเพื่อตรงไปยังห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยเปล่าหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จได้ไม่นานร่างบางก็รีบแต่งตัวแต่งหน้าและเดินลงบันไดมาอย่างรีบร้อนเพราะว่าวันนี้พ่อและแม่ของเธอไลน์มาบอกว่าต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นด่วนให้เข้าไปเซ็นเอกสารตอนเช้าแทนให้"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณโมเน่" มะลิที่เห็นโมเน่รีบร้อนเดินลงบันไดมาก็เอ่ยขึ้น"ดราก้อนไปทำงานแล้วหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามถึงมาเฟียหนุ่มเมื่อเธอชะโงกหน้าที่ดูที่ห้องอาหารแล้วไม่เห็นว่ามีเขานั่งอยู่"ยังค่ะพึ่งทานข้าวเช้าเสร็จตอนนี้ไปรอคุณโมเน่ที่รถ" "รอฉัน? " โมเน่เอ่ยด้วยสีหน้ามึนงงพร้อมกับใช้นิ้วชี้ที่หน้าตัวเองว่าเขาจะรอเธอทำไม"ใช่ค่ะ คุณโมเน่จะรับอะไรเช้านี้ดีคะ" "เอาแค่แซนวิชพอฉันจะเอาไปกินบนรถ" "ได้ค่ะ"หลังจากที่หญิงสาวเอ่ยจบก็ไปนั่งเล่นโทรศัพท์รอสาวใช้ไปนำอ