LOGINShare
บทที่ 408
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 409
“เอ่อ...”เย่เฟิงมองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดมนในเวลานั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงสายตาคมกริบจากด้านข้างที่พุ่งตรงมาทางเขา!“ใครเหรอคะ? ที่รัก?”หลีเอียนยิ้มอย่างมีเสน่ห์ แต่รอยยิ้มนั้นกลับทำให้เย่เฟิงรู้สึกใจหวิว“แค่กๆ... เพื่อนคนหนึ่งน่ะ”เย่เฟิงตอบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย“เพื่อน? เพื่อนผู้หญิงใช่ไหม?”หลีเอียนถามพลางหัวเราะเบาๆ มือเล็กๆ ของเธอคว้าหูของเย่เฟิงไว้แล้ว“ใช่! เอ่อ ไม่! ไม่ใช่! เป็นเพื่อนผู้หญิง! แค่เพื่อนธรรมดา!”เย่เฟิงยิ้มแหยๆ ตอบ“เหรอ? เพื่อนธรรมดา?”หลีเอียนหรี่ตามองอย่างสงสัย“ใช่ ก็แค่เพื่อนร่วมชั้นเก่า” เย่เฟิงรีบอธิบายหลีเอียนส่งเสียงฮึเบาๆ “เพื่อนร่วมชั้นเก่า หรือแฟนเก่า?”“เกี่ยวอะไรล่ะ! ถ้าเป็นแฟนเก่าจริงๆ ผมจะกล้ารับโทรศัพท์ต่อหน้าคุณไหม? คุณว่าไหม?”เย่เฟิงเหงื่อแตกพลั่กเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลีเอียนจ้องเย่เฟิง “ใครจะไปรู้ล่ะ? เผื่อคุณไม่แคร์ฉันไง ก็เลยไม่กลัวว่าฉันจะรู้”เย่เฟิงได้ยินดังนั้น ถึงกับหน้าตาเศร้าสลด “ที่รัก! ผมแคร์คุณไหม คุณรู้สึกไม่ได้จริงๆ เหรอ? ถ้าคุณพูดแบบนี้ ผมคงเสียใจมากเลยนะ!”บอสสาวสวยส่งเสียง “อื
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 1
“พ่อค่ะ โนโนะเจ็บมากเลย! โนโนะจะตายอยู่แล้ว...”“โนโนะไม่รักษาแล้วได้ไหม?”“โนโนะไม่อยากเจ็บปวดแบบนี้อีกแล้ว แล้วก็ไม่อยากให้พ่อต้องมาเสียเงินกับโนโนะแล้วด้วย”“พาโนโนะกลับบ้านหน่อยได้ไหม? โนโนะอยากกลับบ้าน…โนโนะอยากกลับบ้านจริง ๆ นะ…”ในห้องไอซียู มีคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกำลังนอนอยู่ที่นั่น ใบหน้าเล็ก ๆ ที่มีความน่ารักจิ้มลิ้มแต่เดิมนั้นซีดเผือดไปหมด แต่กลับมีเลือดไหลออกจากปากและจมูกอยู่ตลอดเวลา มีจุดเลือดออกทั่วร่างกาย! !มือเล็ก ๆ ข้างหนึ่งพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายคว้ามือของเย่เฟิงเอาไว้ ดวงตาที่กลมโตของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกเจ็บปวดและความคิดถึงอาวรณ์พ่อของเธอ!ดวงตาของเย่เฟิงแดงก่ำ เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจราวกับโดนเข็มทิ่มแทงอย่างไรอย่างนั้น ความเจ็บปวดนั้นเลวร้ายเสียยิ่งกว่าบาดแผลที่ถูกมีดแทงที่ไตด้านซ้ายของเขาเป็นร้อยเป็นพันเท่า“โนโนะลูกรัก พ่อจะหาทางรักษาลูกให้หายให้ได้ เมื่อลูกอาการดีขึ้นแล้ว พ่อจะพาโนโนะกลับบ้าน แล้วก็จะทำปีกไก่โค้กให้โนโนะด้วย โอเคไหม?”เย่เฟิงจับมือเล็ก ๆ ข้างนั้นเอาไว้ เขาพูดด้วยเสียงสะอื้น“พ่อโกหก โนโนะรู้ว่าไม่มีทางรักษาให้หายได้ พ่อเก็บเงินไว้เถอะ หากโนโนะตา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 2
"อะไรนะ? คนไม่เป็นไร กำลังตื่นแล้วหรือ" ในโรงพยาบาลกลางคนขับรถของหลีเอียนอุทานด้วยความไม่เชื่อ "ผู้บาดเจ็บไม่เป็นไร ดูตอนนี้อาจจะบอบซ้ำนิดหน่อย" คุณหมอที่ใส่เสื้อคลุมสีขาวพยักหน้า "มันจะเป็นไปได้ยังไง? หลังจากที่เขาถูกชน อาการเขาดูสาหัสมากแถมยังไหลเลือดมาก" คนขับมีสีหน้าตกตะลึง "คุณพูดไปแล้ว แค่มีอาการดูน่ากลัว" ความสงสัยแวบเข้ามาในดวงตาของหลีเอียน และหลังจากแน่ใจว่าคุณหมอไม่ได้ล้อเล่น เธอก็พูดเบา ๆ :" งั้นฉันจะไปหาเขา"" ประตูวอร์ดถูกผลักเปิดออก และหลีเอียนเห็นชายคนนั้นนั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลด้วยใบหน้าที่งงงอ เย่เฟิงก็ไม่กล้าเชื่อเช่นกันว่า ตนยังมีชีวิตอยู่ และสภาพร่างกายเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ!! ในสมองมีข้อมูลยุ่งๆเยอะแยะ! วิญญาณมังกรมุ่งมั่นสู่เส้นทางเซียน? คัมภีร์จักรพรรดิ์มังกร? วิชาการแอบมองภามังกร?...... ทุกอย่างนี้คือ......? และไตข้างซ้ายซึ่งแต่ก่อนปวดนิดหนึ่ง ก็พ่นความร้อนออกมาในเวลานี้แพร่กระจายไปยังแขนขาทำให้เขารู้สึกสบายมาก ขณะที่เขากําลังจะศึกษามันอย่างรอบคอบ หลีเอียนเดินข้ามา เย่เฟิงเงยหน้าขึ้นและแววตาแห่งความประหลาดใจก็แวบเข้ามาในดวงตาขอ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 3
เอี๊ยด!ปากของเจ้าหย่งคังอ้ากว้างด้วยท่าทางไม่กล้าเชื่อพยาบาลข้างๆก็ตกตะลึงมองอย่างไม่เชื่อเป็นไปได้อย่างไร? จู่ๆ จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้อย่างไร?ฉ้อโกงศพ?"พ่อ......นั่นคุณพ่อเหรอ?""พ่ออย่าไป!"ในเวลานี้ นั่วนั่วลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงเย่เฟิงออกไปเพื่อหาเงินมาก่อน ซึ่งทําให้เจ้าตัวเล็กเต็มไปด้วยความไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัดเธอแค่ต้องการเมีพ่ออยู่เคียงข้างก่อนที่ตนสิ้นชีวิต"นั่วนั่ว คุณตื่นแล้วจริงๆ!""พ่ออยู่ที่นี่พ่ออยู่กับนั่วนั่ว และไม่ไปไหน!"น้ําตาของเย่เฟิงไหลออกมาอย่างดุเดือด และเขาก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ กระแสร้อนก็ไหลเข้าสู่ร่างของนั่วนั่วอย่างไม่นึกถึงชีวิตยิ่งขึ้นตื่นได้แล้ว!มันมีประโยชน์จริงๆ นั่วนั่วฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆเย่เฟิงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น และความรู้สึกของการจากนรกสู่สวรรค์ทําให้เขาซึ่งเป็นผู้ชายร่างใหญ่ ก็ร้องไห้ออกมาดังๆจับมือเล็ก ๆ ของนั่วนั่วไว้แน่น ราวกับจับโลกทั้งใบ เขากลัวว่าทันทีที่เขาปล่อยทั้งหมดนี้จะกลายเป็นภาพลวงตาหากปราศจากประสบการณ์โดยตรง จะไม่มีใครรู้สึกถึงความปีติยินดีของการสูญเสีย และการฟื้นคืนชีพ ตลอดจนความทุกข์และความทุกข
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 4
"ขอบคุณจริงๆ!"ภายนอกวอร์ดเย่เฟิงพูดกับหลีเอียนอย่างจริงจัง“ไม่เป็นไรตอนนี้คุณถือเป็นของฉันแล้ว”หลีเอียนกล่าวอย่างใจเย็น"อืม……"การแสดงออกของเย่เฟิงดูแปลกไปเล็กน้อยหลีเอียนเรียกได้ว่าเป็นเทพธิดาได้ คนที่ทั้งสวยทั้งรวยบอกว่าตนเป็นของเธอ ทำให้เย่เฟิงรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย... ...วินาทีต่อมา ดูเหมือนว่าหลีเอียนจะคิดว่าคำพูดเหล่านี้ดูเพ้อฝันไปเล็กน้อย เธอจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า:"ยังไงก็ตาม คุณรู้จักทักษะทางการแพทย์ไหม? ลูกสาวของคุณเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือเปล่า?"เธอได้ยินอย่างชัดเจนจากนอกประตูว่า ลูกสาวของเย่เฟิงดูเหมือนจะสูญเสียสัญญาณชีพ แต่สุดท้ายก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งและสภาพปัจจุบันก็ดูค่อนข้างดี!นี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์เล็กน้อย!จากนั้นหลีเอียนจึงเกิดความคิด ขึ้นมา“รู้นิดหน่อย”เย่เฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า“ถ้าอย่างนั้นคุณก็จัดการกับสถานการณ์ของลูกสาวคุณ แล้วมาช่วยฉันด้วย!”ดวงตาที่สวยงามของหลีเอียนเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นต่อไปเย่เฟิงกลับไปที่วอร์ดและเกลี้ยกล่อมโนโนะให้นอนสักพักก่อนจะออกเดินทางอย่างระมัดระวังเนื่องจากมีความสัมพันธ์กับหลีเอียน ประธานหวงไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 5
“โธ่! ผมคิดว่าชีวิตคุณตกอยู่ในอันตราย!”เหรินลิควินโกรธอย่างสิ้นเชิงและพูดอย่างเคร่งขรึมดร. หลิวในเสื้อคลุมสีขาวก็เยาะเย้ย:"อาการของนายน้อยเหรินในโรงพยาบาลของเราคงที่มาก! นายน้อยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดไมอิลอยด์เรื้อรัง ตอนนี้เขาอยู่ในระยะเรื้อรัง ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร!ไอ้หนู คุณมาที่นี่เพื่อหาเรื่องเหรอ?"“ผมไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะลูคีเมียนะ! เด็กคนนี้ถูกพิศ!”เย่เฟิงอธิบายในเวลานี้ เขาเทพลังมังกรเข้าไปในดวงตา และเขาสามารถเห็นพิษสีน้ำเงินดำไหลอยู่ภายในร่างกายของเหลียงเหลียงอีกไม่นานก็จะบุกเข้ามาในหัวใจแล้ว!“ไอ้หนู คุณหมายความว่ายังไง?เป็นไปได้ไหมว่าโรงพยาบาลของเราจะวางยาพิษคนไข้!”ดร.หลิวยิ่งโกรธมากขึ้น โดยชี้ไปที่เย่เฟิงและถามอย่างดุเดือด“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น! อาหารบางชนิดก็เสริมกำลังกันเอง อาจไม่เป็นพิษในตัวเอง แต่หากกินรวมกันอาจถึงแก่ชีวิตได้!”เย่เฟิงส่ายหัว"ล้อเล่น เป็นไปได้ไหมที่สูตรของโรงพยาบาลเอกชนกว๋วต้องของเราจะทำผิดพลาดโง่ ๆ เช่นนี้ "ดร. หลิวพูดอย่างเหยียดหยามและมองไปที่หัวหน้าเหรินด้วยความไม่พอใจ:"เถ้าแก่เหริน คุณอยากฟังเรื่องไร้สาร
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 6
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! สิบนาทีต่อมา เสียงเครื่องก็สงบลงอีกครั้ง เลือดที่ไหลออกมาจากหัวแม่เท้าขวาของเลี่ยงเลี่ยงมีสีที่สดใสมีสีฟ้าเล็กน้อย หลังจากกินเลือดไก่ อาการของเด็กน้อยก็ดีขึ้นอย่างปาฏิหาริย์! "โอเค ดีจริงๆ!" เหรินลี่ชวิ้นร้องไห้ด้วยความดีใจและตื่นเต้นมาก ดร.หลิวปาดเหงื่อเย็นๆ และหายใจออกยาว ตอนนี้เขาตกอยู่ภายใต้ความกดดันอย่างมาก! หากลูกชายของเหรินประสบปัญหาในโรงพยาบาล ก็ไม่จำเป็นต้องเปิดโรงพยาบาลแห่งนี้แล้ว และตัวเขาเองอาจไม่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้! “ดร.หลิว ดูเหมือนนายน้อยจะถูกวางยาพิษจริงเหรอ?” หลีเอียนถาม เหรินลี่ชวิ้นจ้องมองดร.หลิว ด้วยความโกรธ:"โรงอาหารในโรงพยาบาลของคุณวางพิษจริงๆหรือ" "ไม่! เป็นไปได้ยังไงเราจะวางยาพิษได้อย่างไร" ใบหน้าของดร.หลิวซีดลง วินาทีต่อมา จากหางตา เขาก็มองเห็นกล่องกระติกน้ำร้อนบนโต๊ะข้างๆ เขา ข้างในมีซุปงูเหลืออยู่! “ซุปงูนี้มาจากไหน?” จู่ๆ หมอหลิวก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้จึงถามด้วยความประหลาดใจ “เมียผมทำนี่ให้ลูก เพื่อทำให้ร่างกายแข็งแรง มีอะไรเหรอ?” เหรินลี่ชวิ้นถาม "ผมรู้!ปัญหาอยู่ที่ซุปงูนี่! อาหารในโรงอาหารขอ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 7
ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เย่เฟิงก็มาถึงตลาดเช้าในเขตซีเฉิง มีแผงขายแป้งทอดอยู่ริมถนนทางเข้าตลาด เหตุผลที่เขาเดินทางมาที่นี่ก็เพราะเขารู้ว่า น้ำมันที่ครอบครัวนี้ใช้นั้นดีจริงๆ “เจ้านายขอสองกิโล โอ้ไม่ ห้ากิโล แป้งทอดแค่สิบกิโล...ใส่พัฟเต้าหู้สองชามแล้วแพ็คออกไป!” เย่เฟิงล่าวกับเจ้านาย เจ้าของร้านมองเย่เฟิงอย่างแปลก ๆ:"หนุ่มน้อย คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาใช่ไหม" เย่เฟิงส่ายหัวอย่างไร้คำพูด:"ไม่งั้นผมจะให้เงินคุณก่อนไหม!" พลังงานของมังกรที่หลั่งไหลออกมาจากไตด้านซ้ายของเขาอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแต่บำรุงและเสริมสร้างร่างกายของเขาเท่านั้น แต่ยังทำให้ร่างกายของเย่เฟิงเหมือนหลุมลึกที่ต้องการสารอาหารจำนวนมาก นั่วนั่วหิว และเย่เฟิงเองก็หิวยิ่งกว่านั้นอีก! เขารู้สึกเหมือนจะกินวัวทั้งตัวได้! เมื่อได้ยินเย่เฟิงบอกว่าต้องจ่ายก่อน เจ้าของร้านก็โล่งใจ เขาชี้ไปที่กองแป้งทอดที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า"นั่นสินะ แต่ถ้าเพิ่มหนึ่งชิ้นก็น่าจะไม่ถึงสิบกิโลกรัม ผมจะชั่งน้ำหนักให้เท่าไหร่ นับเท่าไหร่” "ดี!" เย่เฟิงพยักหน้า ในเวลานี้ มีคนอีกกลุ่มหนึ่งมาที่แผงขายอาหารเช้าแห่งนี้ด้ว
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 409
“เอ่อ...”เย่เฟิงมองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดมนในเวลานั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงสายตาคมกริบจากด้านข้างที่พุ่งตรงมาทางเขา!“ใครเหรอคะ? ที่รัก?”หลีเอียนยิ้มอย่างมีเสน่ห์ แต่รอยยิ้มนั้นกลับทำให้เย่เฟิงรู้สึกใจหวิว“แค่กๆ... เพื่อนคนหนึ่งน่ะ”เย่เฟิงตอบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย“เพื่อน? เพื่อนผู้หญิงใช่ไหม?”หลีเอียนถามพลางหัวเราะเบาๆ มือเล็กๆ ของเธอคว้าหูของเย่เฟิงไว้แล้ว“ใช่! เอ่อ ไม่! ไม่ใช่! เป็นเพื่อนผู้หญิง! แค่เพื่อนธรรมดา!”เย่เฟิงยิ้มแหยๆ ตอบ“เหรอ? เพื่อนธรรมดา?”หลีเอียนหรี่ตามองอย่างสงสัย“ใช่ ก็แค่เพื่อนร่วมชั้นเก่า” เย่เฟิงรีบอธิบายหลีเอียนส่งเสียงฮึเบาๆ “เพื่อนร่วมชั้นเก่า หรือแฟนเก่า?”“เกี่ยวอะไรล่ะ! ถ้าเป็นแฟนเก่าจริงๆ ผมจะกล้ารับโทรศัพท์ต่อหน้าคุณไหม? คุณว่าไหม?”เย่เฟิงเหงื่อแตกพลั่กเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลีเอียนจ้องเย่เฟิง “ใครจะไปรู้ล่ะ? เผื่อคุณไม่แคร์ฉันไง ก็เลยไม่กลัวว่าฉันจะรู้”เย่เฟิงได้ยินดังนั้น ถึงกับหน้าตาเศร้าสลด “ที่รัก! ผมแคร์คุณไหม คุณรู้สึกไม่ได้จริงๆ เหรอ? ถ้าคุณพูดแบบนี้ ผมคงเสียใจมากเลยนะ!”บอสสาวสวยส่งเสียง “อื
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 408
“ไอ้คนแก่บ้า! ฉันอยากจะตบเธอสักทีจริง ๆ!”สวีเพ่ยเพ่ยโกรธจนหน้าแดงและพูดด้วยเสียงโมโห“เพ่ยเพ่ย คุณพูดอะไรน่ะ? นั่นแม่ของเรา…”หลีเทียนหยางขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของภรรยา“นั่นแม่ของคุณ ไม่ใช่แม่ของเรา! ฉันไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นแม่สามี! ฉันโกรธจนแทบคลั่งแล้ว!”สวีเพ่ยเพ่ยพูดด้วยฟันที่ขบแน่นหลีเทียนหยางหดคอด้วยความเกรงใจ แสดงให้เห็นด้านที่กลัวภรรยาที่สำคัญคือเขารู้สึกผิดจนไม่รู้ว่าจะช่วยพูดแทนผู้อาวุโสหลีได้อย่างไรครั้งนี้แม่ของเขาทำเกินไปจริงๆ จนถึงขั้นเรียกได้ว่าต่ำช้า"แม่ ใจเย็นๆ เถอะ! ตระกูลหลีถ้าขาดบ้านเราไป นั่นก็คือความสูญเสียของพวกเขาเอง"หลีหย่วนเองก็ได้แต่ยิ้มขื่นพยายามปลอบใจเย่เฟิงที่นั่งขับรถอยู่ด้านหน้าเอ่ยขึ้นมาบ้าง "แม่ ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของผมเอง ผมไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสจะทำแบบนี้! ครั้งหน้า! ถ้ามีโอกาส ผมสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก!"ตอนท้ายเสียงของเย่เฟิงแฝงไว้ด้วยความเย็นเยียบหากรู้ล่วงหน้าว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาคงไม่ปล่อยให้จู้ชิวหนานมีโอกาสเปิดเผยวิธีแก้ไขแน่นอนต้องจัดการให้เด็ดขาด บีบให้ผู้อาวุโสหลีคายทุกอย่างที่เก็บไว้ ไม่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 407
คำตอบของผู้อาวุโสหลี ทำให้เย่เฟิงและครอบครัวของหลีเอียนชะงักไป“แม่ ทำไมท่านถึงทำแบบนี้? อยู่ ๆ ทำไมถึงกลับคำพูด?”“เอาชีวิตแม่อะไรกัน พวกเราแค่อยากกลับมาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล และขอสิทธิ์ที่เป็นของเราคืนเท่านั้นเอง”“ถ้าไม่ใช่เสี่ยวเย่ ท่านคงถูกครอบครัวเจ้ารองวางแผนฆ่าไปแล้ว! ตอนนี้พวกเรามีข้อเรียกร้องเล็กน้อย แต่ท่านกลับปฏิเสธพวกเรา?”สวีเพ่ยเพ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาลเนื่องจากพวกเธอถูกขับออกจากตระกูลหลี หลีเทียนหยางและสวีเพ่ยเพ่ย จึงถูกถอดจากตำแหน่งในบริษัทตระกูลหลี และต้องใช้ชีวิตอยู่บ้านโดยไม่มีอะไรทำสำหรับพวกเขา การเรียกหุ้นคืนและกลับไปทำงานในบริษัทไม่ใช่แค่เรื่องเงิน แต่ยังเป็นเรื่องของการมีสิ่งให้ทำในชีวิตด้วยทั้งสองไม่ขาดแคลนเงิน แต่อายุพวกเขาเยอะแล้ว ว่างอยู่อย่างนี้จะเป็นบ้าเอาได้“หึ! สิทธิ์ของพวกเธอ? อะไรคือสิทธิ์ของพวกเธอ?”“ออกไป! พวกเธอไม่ใช่คนของตระกูลหลีอีกต่อไปแล้ว สักบาทของตระกูลหลีก็ไม่มีสิทธิ์เป็นของพวกเธอ!”“พวกเธอมีบริษัทยาของตัวเองไม่ใช่เหรอ? ฮึ!”ผู้อาวุโสหลีพูดด้วยเสียงเย็นชาและหัวเราะเยาะคำพูดนี้ทำให้หลีเอียนและครอบครัวรู้สึกโมโหอย่างมาก“คุ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 406
“ท่านผู้บัญชาการเหอ ขอบคุณครับ!”เย่เฟิงกล่าวพร้อมยื่นมือไปจับมือกับท่านผู้บัญชาการเหอท่านผู้บัญชาการเหอ จับมือกับเขา ก่อนจะชี้ไปที่เย่เฟิงและพูดว่า “นายเองก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่! ฮึ!”ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างรู้ดีว่า จู้ชิวหนานและศิษย์ ต้องถูกเย่เฟิงเล่นงานบางอย่างแน่นอนการที่เย่เฟิงกล้าทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าท่านผู้บัญชาการเหอ ถือว่าน่าทึ่งและไม่เกรงกลัวใครเลย“ผมติดหนี้บุญคุณท่าน ถ้าท่านต้องการความช่วยเหลือจากผมในอนาคต บอกมาได้เลยครับ”เย่เฟิงยิ้มเจื่อนเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ท่านผู้บัญชาการเหอ ก็หัวเราะออกมา “นี่นายพูดเองนะ!”…คืนนั้น เวลาเกือบสี่ทุ่มในห้องของผู้อาวุโสหลี มีทั้งหลีเทียนหยาง สวีเพ่ยเพ่ย เย่เฟิง หลีเอียน และหลีหย่วน รวมตัวกันอยู่ผู้อาวุโสหลีนั่งอยู่ที่เก้าอี้ เธอยกถ้วยชาขึ้นมาเพื่อดื่มแต่เย่เฟิงรีบยื่นมือไปหยุด “ผู้อาวุโส อย่าใช้ถ้วยนี้อีกเลยครับ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสหลีชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเข้าใจความหมายเพล้ง!เธอโยนถ้วยชาลงพื้นด้วยความโกรธและแค่นเสียงเย็นชาเย่เฟิงยิ้มเล็กน้อยก่อนพูดขึ้น “ผู้อาวุโส ตอนนี้ความจริงปรากฏแล้ว ถ้าท่านไม่อยากตา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 405
"ฮ่า ๆ ตอนนี้ทุกคนได้ยินความจริงแล้วใช่ไหม?"เย่เฟิงหัวเราะเยาะ พลางมองไปรอบ ๆ ห้องทุกคนในห้องมองเย่เฟิงด้วยความหวาดหวั่น พร้อมกับแอบมองไปที่จู้ชิวหนานและศิษย์ของเขา ซึ่งนอนบิดตัวอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดนี่ถือว่าเป็นการซักถามโดยการทรมานต่อหน้าท่านผู้บัญชาการเหอหรือเปล่า?บางคนแอบคิดว่าเย่เฟิงช่างกล้าหาญเกินไปหลีเทียนกังตัวสั่นด้วยความโกรธ ก่อนจะชี้นิ้วไปที่เย่เฟิงและตะโกน "ท่านผู้บัญชาการเหอ คำพูดของจู้ชิวหนานและศิษย์ของเขาเชื่อไม่ได้! นี่มันชัดเจนว่าเย่เฟิงทรมานพวกเขาให้พูด!"ท่านผู้บัญชาการเหอยิ้มเยาะและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉันไม่เห็นว่าเย่เฟิงจะทำอะไรพวกเขานะ เขาไม่ได้แตะตัวพวกเขาเลยสักนิด!พวกคุณเองก็พูดไว้แล้ว ทุกเรื่องต้องมีหลักฐานใช่ไหม?"“แก…ฉัน…”คำตอบนี้ทำให้หลีเทียนกังพูดไม่ออกหลี่เยว่ผิงและหลีถิงต่างก็ดูโกรธแค้น แต่ก็เถียงอะไรไม่ได้ใช่แล้ว ไม่มีใครเห็นเย่เฟิงแตะต้องจู้ชิวหนานและศิษย์ของเขาเลยแม้จะชัดเจน แต่กลับไม่มีหลักฐานวิธีการของเย่เฟิงมันเหนือธรรมชาติเกินไป!เย่เฟิงยิ้มเยาะ ก่อนจะหันมาทางหลีเทียนกังและครอบครัว "พวกคุณไม่มีอะไรจะพูดอีกเหรอ? ฉันไม่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 404
เย่เฟิงเดินเข้าไปตบไหล่ครอบครัวหลีเทียนกัง แล้วพูดจาแฝงไว้ด้วยความหมายลึกซึ้ง“นาย... นายทำอะไร? อย่ามาแตะตัวฉันนะ!”หลีถิงตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นรอยยิ้มของเย่เฟิงที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น เธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวและตะโกนเสียงแหลมเย่เฟิงแค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะหันไปมองจู้ชิวหนานและศิษย์หนุ่ม“พูดมา!”เย่เฟิงพูดเพียงสองคำสั้น ๆ แต่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและกดดัน“อ๊ากก! ฉันพูด... ฉันจะพูด!”“ฉันพูดทุกอย่าง! หลีเทียนกังมาหาฉัน และบอกให้ฉันช่วยทำลายชีวิตของผู้อาวุโสหลี โดยที่ไม่มีใครรู้...”“พวกเขาจ่ายเงินฉันมาพันล้าน และเพราะฉันเคยโกรธแค้นคุณเย่มาก่อน ฉันเลยตกลง!”“คุณเย่... โปรดไว้ชีวิตฉัน... ขอร้องล่ะ!”จู้ชิวหนานพูดด้วยใบหน้าเหยเกพลางกลิ้งไปมาบนพื้นด้วยความเจ็บปวดศิษย์หนุ่มของเขาก็พูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า “ใช่... ใช่! ในสูตรยาที่อาจารย์ฉันเตรียมให้ มีเนื้อห่านแห้ง! การผสมเนื้อห่านกับไข่ไก่ จะทำให้พลังชีวิตของคนลดลงอย่างรุนแรง...หลี่เยว่ผิงเป็นคนเตรียมซุปไข่ให้ผู้อาวุโสหลีในช่วงนั้น...นั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้พลังชีวิตของเธอถูกทำลายจนร่างกายล้มเหลว!”“คุณเย่...
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 403
เมื่อเห็นจู้ชิวหนานและศิษย์ปรากฏตัว เย่เฟิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเล็กน้อย“หมอเทวดาจู้ อธิบายสิว่าพวกเขาจ่ายเงินจ้างคุณยังไงในการวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสหลี”เย่เฟิงพูดพลางชี้ไปที่ครอบครัวหลีเทียนกังด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสีหน้าของหลีเทียนกังและครอบครัวเปลี่ยนไปทันทีหัวใจเหมือนตกลงสู่หุบเหวหมอเทวดาจู้ยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!พวกเขาไม่รอดแน่!แต่แล้ว…“อะไรนะ? จ้างฉันวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสหลีเหรอ? คุณเย่ คุณพูดอะไรออกมาน่ะ?”“ใช่แล้ว หลังจากวันนั้นที่ฉันออกไป ฉันก็ยกผู้อาวุโสหลีให้คุณดูแลแทน ทำไมตอนนี้เธอถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?”จู้ชิวหนานถามอย่างสงสัยคำพูดของจู้ชิวหนานทำให้สีหน้าของเย่เฟิงเปลี่ยนไปทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปในพริบตาเขาไม่คิดเลยว่าจู้ชิวหนานจะเปลี่ยนคำพูดยิ่งกว่านั้นยังทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งสิ้นดวงตาของเย่เฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะที่หลีเทียนกังและครอบครัวเริ่มยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ“หมอเทวดาจู้ คุณไม่รู้หรือว่า หลังจากคุณออกไป เย่เฟิงก็ทิ้งผู้อาวุโสหลีไว้โดยไม่สนใจอะไรเลย?”“ตอนนี้เขายังกล้าบอกว่าพวกเราจ้างคุณมาวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสอีก!”หลีเทียนกังพ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 402
สีหน้าของหลีเทียนกังและครอบครัวเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว ทั้งตกใจและโกรธแค้นส่วนสาวใช้ก็หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว ภายใต้สายตาเย็นเยียบของ ท่านผู้บัญชาการเหอ จิตใจของเธอพังทลายลงทันที“ฉัน... ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นค่ะ! คุณผู้ชายรองให้ยาพวกนี้กับฉัน แล้วบอกให้ฉันพูดแบบนั้น!”“ฉัน... ฉันแค่ทำตามคำสั่ง ฉันบริสุทธิ์นะคะ!”คำพูดนี้ทำให้การที่หลีเทียนกังและครอบครัวพยายามใส่ร้ายเย่เฟิง กลายเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่าชัดเจนหลีเทียนกัง หลี่เยว่ผิง และหลีถิง ต่างมองสาวใช้ด้วยสายตาแค้นเคืองจนเหมือนจะฆ่าเธอได้“พี่รอง ฉันไม่คิดเลยว่าพี่จะใช้พวกเรามาเป็นเครื่องมือแบบนี้!”“พี่รองกับพี่สะใภ้รอง พวกคุณทำเกินไปแล้ว!”“ฉันยังไปช่วยพวกคุณใส่ร้ายเย่เฟิงเมื่อครู่ พวกคุณจะฆ่าฉันหรือไง?”ในตอนนี้ ลุงสาม ลุงสี่ และอาเล็ก ของหลีเอียน ต่างแสดงสีหน้าโกรธแค้นพวกเขารู้สึกว่าตัวเองถูกครอบครัวของหลีเทียนกังหลอกใช้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นถูกจัดฉากโดยครอบครัวนี้!“ท่านผู้บัญชาการเหอ พวกเขาใส่ร้ายลูกเขยของฉัน ตอนนี้มีหลักฐานชัดเจนแล้ว สามารถจับกุมได้เลยใช่ไหมคะ?”สวีเพ่ยเพ่ย พูดพร้อมมองหลีเทียนกังด้วยสายตาเกลียดชัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 401
เมื่อเย่เฟิงชี้ไปที่ผู้อาวุโสหลีและบอกว่าเธอเป็นพยานของเขา ทุกคนในห้องถึงกับนิ่งอึ้ง“อะไรนะ? ผู้อาวุโสหลีเป็นพยานให้เย่เฟิง?”“เย่เฟิงบ้าหรือเปล่า?”“ใคร ๆ ก็รู้ว่าผู้อาวุโสเกลียดไอ้หน้าขาวนี่เข้าไส้ จะมาเป็นพยานให้เขาได้ยังไง?”หลีเทียนกังที่ตกใจในตอนแรก ถึงกับหัวเราะออกมา “นายจะให้แม่ฉันเป็นพยานให้นาย? ฮ่า ๆ ๆ…”“ไอ้หน้าขาว นายช่างกล้าคิดนะ?”หลีถิงเองก็หัวเราะเยาะหลี่เยว่ผิงยิ้มเย้ยอย่างกับฟังเรื่องขำขันสมาชิกตระกูลหลีทุกคนคิดว่าเย่เฟิงกำลังเพ้อฝันไปเองแต่เย่เฟิงยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมและมั่นใจ เขาหันไปหาผู้อาวุโสหลีและพูดว่า “ถึงเวลาที่คุณควรพูดอะไรบ้างแล้วครับ”ในสายตาเย้ยหยันและไม่เชื่อถือของทุกคน ผู้อาวุโสหลีกลับค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนมองเธอด้วยสายตาตกตะลึงผู้อาวุโสหลียอมทำตามเย่เฟิงอย่างนั้นเหรอ?เธอไม่ควรจะสนใจเย่เฟิงเลยด้วยซ้ำ!เมื่อเห็นเธอลุกขึ้นยืน บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปทันที ทุกสายตามุ่งตรงไปยังเธอ“เย่เฟิงไม่เคยรักษาฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว”เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมทั้งมองครอบครัวของลูกชายคนรองด้วยสายตาเย็นชาคำ
