“เย่เฟิง…”หลีเอียนพึมพำเรียกชื่อของใครบางคนในขณะที่หมดหวังในช่วงเวลาแบบนี้ คนแรกที่เธอคิดถึงก็คือเย่เฟิง...แต่เขาจะมาได้ยังไง?เย่เฟิงคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแอบมาพบเถียนอวี่เซวียน จะมาเจอเธอที่นี่ได้อย่างไร?เมื่อคิดได้เช่นนี้ ความสิ้นหวังและความอ่อนแอก็ถาโถมเข้ามาน้ำตาเริ่มไหลรินจากหางตา…“ยังคิดถึงไอ้ขี้แพ้นั่นอีกเหรอ? มันมีดีอะไร? ก็แค่ไอ้หนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่เธอไปเลือกมามาเท่านั้น!”ผมสู้มันไม่ได้ตรงไหน?นังแพศยาทำตัวสูงส่งอย่างคุณ อีกไม่นานคุณก็จะร้องขอให้ผมรักคุณดีๆ แล้ว!”เถียนอวี่เซวียนโกรธจนหน้าเหี้ยมเมื่อได้ยินชื่อเย่เฟิงที่หลีเอียนเรียก เขาพูดด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม“เย่เฟิง…เย่เฟิง…”แม้หลีเอียนจะสิ้นหวัง เธอก็ยังพึมพำเรียกชื่อของเขา“ยังจะเรียกอีก! ถึงจะเรียกไป เขาก็ไม่มีทางมาช่วยเธอได้หรอก!ตัดใจซะเถอะ!”เถียนอวี่เซวียนตะคอกเสียงต่ำด้วยความขุ่นเคืองตูม!ทันใดนั้นก็มีเสียงดังลั่นขึ้นประตูห้องพักถูกเตะเปิดออกวินาทีต่อมา ก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามา“ขอโทษที ฉันมาแล้ว!”หลังจากที่เย่เฟิงเข้ามาถึง เขาก็จ้องเถียนอวี่เซวียนแล้วพูดว่า“เย่เฟิง... เย่เฟิง..
เย่เฟิงกลืนน้ำลายดังเอื๊อก เกือบจะยั้งตัวเองไม่อยู่!"ให้ตายสิ! ฉันไม่มีทางเอาเปรียบคนที่อยู่ในสภาพแบบนี้แน่!"ถึงแม้หลีเอียนจะบอกว่าเธอต้องการ แต่เย่เฟิงรู้ดีว่านั่นเป็นเพราะผลของยาที่เธอถูกวาง ไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริงของเธอเขาพยายามหายใจลึกเพื่อควบคุมสติแล้วค่อยๆ เอามือของหลีเอียนที่คล้องคอเขาไว้ออก และกดจุดบนร่างกายเธอเบาๆ "ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวผมจะถอนพิษให้คุณเอง""เย่เฟิง... ได้โปรด...ช่วยฉันที..."เสียงอ่อนหวานของหลีเอียนแทบทำให้เย่เฟิงหลุดควบคุมไปจริงๆ "ให้ตายสิ! ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไป ผมจะทนไม่ไหวเหมือนกันแล้วนะ!" ช่วยไม่ได้ หลีเอียนสวยมากจริงๆใบหน้าสวยหวาน หุ่นอันมีเสน่ห์ บวกกับท่าทางที่ดึงดูดทุกสายตา เป็นใครก็อยากจะหลงใหลไปกับเธอทั้งนั้น "ขอโทษนะ!”เย่เฟิงกัดฟันแล้วตั้งสติ ก่อนจะใช้สันมือกดเบาๆ ที่ท้ายทอยของหลีเอียนให้สลบไปในที่สุดบอสสาวสวยถึงจะสงบลงแล้วสลบไปพร้อมกับดวงตาที่ปิดลงอย่างแผ่วเบา"เป็นมารเสน่ห์จริงๆ!" เย่เฟิงพึมพำพลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลีเอียนที่ปกติเป็นคนเย็นชาและดูสูงส่ง แต่เมื่อเธอแสดงด้านที่อ่อนหวานออกมา กลับยิ่งทำให้เขายากจะละสายตาไ
แต่ถึงจะไม่ถาม เย่เฟิงก็คาดการณ์ได้อย่างคร่าวๆว่าที่หลีเอียนแอบไปพบเถียนอวี่เซวียน น่าจะเป็นเพราะถูกข่มขู่ด้วยคลิปเหล่านั้น“ไอ้เวร คิดจะทำร้ายเมียฉันงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้นายหมดความภาคภูมิใจเลยคอยดู!”...เมื่อเย่เฟิงกลับไปยังห้องที่หลีเอียนพักอยู่ หลีเอียนก็แสดงความต้องการที่จะออกจากที่นี่เธอไม่มีอารมณ์ที่จะร่วมงานประชุมแลกเปลี่ยนสินค้าอีกต่อไปหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เย่เฟิงก็โน้มน้าวให้เธออยู่ต่อ “ที่รัก รออีกนิดนะ เดี๋ยวจะมีโชว์ที่เธอหายแค้นแน่ๆ!”“โชว์อะไร?”หลีเอียนถามอย่างสงสัย ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่ดีนักไม่ว่าอย่างไร วันนี้เธอก็ได้รับผลกระทบทางใจที่ไม่อาจรักษาได้ไปแล้ว“เถียนอวี่เซวียนไงล่ะ! ผมรับรองเลยว่าคุณจะได้เห็นอะไรดีๆ แน่!”ด้วยการโน้มน้าวอย่างหนักแน่นจากเย่เฟิง หลีเอียนก็ยอมตามเขากลับมายังห้องประชุมในเวลานั้น งานประชุมกำลังเข้าสู่ช่วงการบรรยายพอดีและคนที่กำลังยืนบรรยายอยู่บนเวทีตอนนี้ก็คือ เถียนอวี่เซวียน!“เอียนเอ๋อร์ เสี่ยวเย่ พวกเธอไปไหนมากัน?”สวีเพ่ยเพ่ย และหลีเทียนหยางเห็นทั้งคู่ ก็เดินเข้ามาหลีเทียนหยางถามด้วยท่าทีตำหนิเล็กน้อยแม่ยายสว
คำพูดของเถียนอวี่เซวียนทำให้คนในงานประชุมพูดคุยกันอย่างตื่นตระหนกใครก็ไม่คิดว่าในงานสัมมนาธุรกิจวันนี้ จะมีช่วงแบบนี้ด้วยการเปิดโปงคนชั่วในวงการ?เกิดอะไรขึ้น?หลีเอียนที่ยืนฟังอยู่ใต้เวที ดวงหน้าเธอเริ่มแข็งกระด้างมือกำแน่น แล้วจับแขนของเย่เฟิงด้วยความตื่นตระหนก!"เย่เฟิง เราไปจากที่นี่กันเถอะ ตอนนี้เลย!"เสียงของหลีเอียนสั่นเล็กน้อยเธอนึกถึงการข่มขู่ของเถียนอวี่เซวียนที่เคยบอกว่าหากเธอไม่ยอม เขาจะเผยแพร่วิดีโอลับของเธอให้ทุกคนเห็น พอได้ยินเถียนอวี่เซวียนจะเปิดโปงคนในวงการธุรกิจ หลีเอียนจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาคิดจะทำอะไร?ทั้งความกลัว ความไม่สบายใจ ล้วนปกคลุมบอสสาวสวยไว้ทั้งหมดถึงแม้คลิปพวกนั้น จะเป็นแค่คลิปในชีวิตประจำวันของเธอ แต่ถูกผู้คนเห็นต่อหน้าสาธารณะแบบนี้ ต่อไปเธอจะใช้ชีวิตอย่างไร“ที่รัก เชื่อผม! ต่อจากนี้ คุณจะได้เห็นเรื่องตลกแล้ว!”เย่เฟิงบีบมือเธอแน่น สัมผัสได้ถึงความไม่สบายของอีกฝ่ายจึงพูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน“แต่ว่า…”หลีเอียนอยากจะพูดอะไรเพิ่มแต่ทันใดนั้นเอง เสียงในวิดีโอก็ดังขึ้น"ยัยบ้า มันส์ไหม..." บรรยากาศในงานเงียบสนิททันที ทุกสายตาต่าง
“ที่รัก รู้สึกสะใจหรือยัง?”เย่เฟิงถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์หลีเอียนหน้าแดงเล็กน้อย หันไปมองเย่เฟิงด้วยสายตาเขินๆแต่ในใจรู้สึกโล่งใจและสะใจอย่างมากไอ้สารเลวเถียนอวี่เซวียนคิดจะใช้คลิปพวกนั้นมาแบล็กเมล์เธอแต่สุดท้ายสิ่งที่เผยออกมาให้ทุกคนได้เห็นกลับเป็นภาพที่ไม่ชวนมองของตัวเขาเองหลีเอียนรู้ดีว่านี่เป็นแผนการของเย่เฟิงทั้งหมดในใจของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งอย่างบอกไม่ถูกเขารู้เรื่องคลิปอยู่แล้ว แต่กลับไม่ถามตนสักคำ เพียงแค่ช่วยจัดการปัญหาทุกอย่างให้ตนเงียบๆ"เย่เฟิง ขอบคุณนะ"หลีเอียนพูดด้วยความจริงใจแม้คำขอบคุณสองคำนี้จะไม่อาจเทียบได้กับสิ่งที่เขาทำให้เธอก็ตาม"ขอบคุณอะไร?"เย่เฟิงส่ายหัวเบาๆขณะนี้ สีหน้าของหลีเอียนพลันแสดงถึงความกังวลขึ้นอีกครั้ง "แต่ คลิปของฉันพวกนั้น…” เย่เฟิงได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะพร้อมเอ่ยว่า "ไม่ต้องห่วง ลบไปหมดแล้ว! เราเจอหลักฐานต้นฉบับที่ห้องของเถียนอวี่เซวียน ตอนนี้พวกมันหายไปจากโลกใบนี้เรียบร้อยแล้ว!"เมื่อได้ยินดังนั้น น้ำตาของหลีเอียนก็เอ่อคลอออกมา"เย่เฟิง คุณไม่ถามฉันเลยว่า วิดีโอพวกนั้นมาจากไหน ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้?"เย
ค่ำคืนวันนั้น โจวชิ้งกลับมาที่บ้านพ่อแม่ของตัวเองเมื่อจ้าวเหม่ยฟ่งและโจวเพ่ยหยินเห็นลูกสาวกลับมาทั้งคู่ก็ตกใจเล็กน้อย“ชิ้งชิ้ง ออกมาแล้วเหรอ? พ่อแม่กำลังหาทางช่วยให้เธอพ้นจากข้อหาอยู่เลย!” จ้าวเหม่ยฟ่งกล่าวด้วยความตื่นเต้นโจวเพ่ยหยินก็แสดงความยินดีเช่นกัน “เราได้คุยกับเสี่ยวหลิวเอ๋อร์แล้ว ตอนนั้นเขาไล่ฉันกับแม่เธอออกไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะช่วยเธอในภายหลัง!”ได้ยินเช่นนั้น โจวชิ้งก็หัวเราะเยาะ “ไม่ใช่หลิวหางที่ช่วยหนูออกมาหรอก เขาไม่เอาหนูแล้ว!”ระหว่างที่ถูกคุมขัง เธอได้โทรหาหลิวหาวเขาตกใจเพราะเย่เฟิงจนขวัญกระเจิง และจะตัดความสัมพันธ์กับโจวชิ้ง ตอนที่เว่ยเหล่าหู่กับลูกน้องโดนจับ หลิวหาวเองก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย ดังนั้นเขาจึงได้เห็นถึงความน่ากลัวและพลังอำนาจของเย่เฟิง ผู้บัญชาการมู่ถึงกับนำทัพมาช่วยเขาด้วยตัวเองแต่เย่เฟิงเอง ก็มีความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวด้วยเพราะฉะนั้น ถึงแม้หลิวหาวจะมีโอกาสอีกสักร้อยครั้ง เขาก็ไม่กล้าเข้าหาเย่เฟิงอีก!โจวชิ้งคือใคร คือภรรยาเก่าของเย่เฟิงเหรอ? ตอนนี้หลิงหาวได้แต่อยู่ห่างโจวชิ้งให้มากที่สุด ไม่กล้าเข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้เลย…“ไม่ใช่เสี่
เมื่อเย่เฟิงพูดจบ เขาก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “โจวชิง เธอรู้ไหม? ที่ฉันดีกับเธอในอดีต มันก็แค่โง่เท่านั้น แต่ถ้าฉันยังสนใจเธออีกตอนนี้ นั่นจะเป็นการดูถูกตัวเองแล้ว!คนเรามันโง่ได้ แต่จะดูถูกตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเธอพอแค่นี้เถอะ”หลังจากพูดจบ เย่เฟิงก็วางสายทันทีและบล็อกเบอร์ของโจวชิงโจวชิงได้ยินเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ ใบหน้าของเธอแสดงถึงความโกรธจัด“เย่เฟิง นายต้องเสียใจแน่! เสียใจแน่นอน!”“นายเป็นผู้ชายของฉัน ถ้าฉันเอานายกลับมาไม่ได้ ก็ต้องทำลายนายให้ได้! รอดูเถอะ!”…“ถ้าฉันไม่ได้สิ่งนั้น ก็คงต้องทำลายมัน! หลีเหยียน เธอทำให้ฉันต้องทำแบบนี้!”เช้าวันรุ่งขึ้น เถียนอวี่เซวียนเปลี่ยนโรงแรมใหม่ นั่งอยู่บนโซฟาและกัดฟันพูดพูดจบ เขาก็กดโทรศัพท์หาหมายเลขในเมืองโม่ตู“เหล่าสิง ฉันเอง เถียนอวี่เซวียน!”“ของสมุนไพรคุณภาพต่ำที่นายถืออยู่ยังขายไม่ออกใช่ไหม? นายติดต่อบริษัทยาในตระกูลหลีที่หยุนเฉิงได้เลย!”“ใช่ พวกเขาตอนนี้ต้องการวัตถุดิบสมุนไพร นายจัดการให้ได้แน่นอน!”“ฮ่ะๆ ไม่ต้องขอบใจ!”หลังจากวางสาย เถียนอวี่เซวียนเผยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดร้ายบนใบหน้าเมื่อคืนที่ประชุมแลกเปลี่
ครอบครัวของหลีเทียนกังทั้งสามคนมีสีหน้าที่แสดงถึงความกลัดกลุ้มไม่แน่นอนตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเหรินลี่ชวิ๋นตัดการส่งวัตถุดิบเพราะเย่เฟิง และยังไปชวนซัพพลายเออร์อื่นๆ ให้ตัดการส่งสินค้าด้วย“จะให้ไปขอร้องไอ้หนุ่มหน้าหล่อนั่น? ไม่มีทาง! ไม่มีทางเด็ดขาด!” หลี่เยว่ผิงพูดเสียงดัง“แล้วจะทำยังไงล่ะ? ถ้าเราไม่มีวัตถุดิบสมุนไพร เราจะส่งมอบสินค้าให้ตัวแทนจำหน่ายตามกำหนดไม่ได้ เราต้องจ่ายค่าปรับมหาศาลเลยนะทุกวันนี้มีออเดอร์อยู่เป็นพันล้าน ถ้าผิดพลาดก็ต้องรับผิดชอบตามกฎหมายด้วยต่อให้ผลิตยาตัวเดียวมาเพื่อพอส่งให้ตัวแทนไปก่อนก็ยังทำไม่ได้เลย!” หลีถิงพูดด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลสีหน้าของหลีเทียนกังดูเหมือนหินที่อยู่ในหลุมส้วมการให้พวกเขาไปขอร้องเย่เฟิง พวกเขาไม่มีทางยอมแต่ถ้าไม่ทำ ก็ต้องสูญเสียเงินจำนวนมากและอาจถึงขั้นต้องติดคุก!ในขณะนั้น ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะ“ใคร?”หลีเทียนกังถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด“ประธานหลีค่ะ ฉันเอง เสี่ยวเหยียน!”คือผู้จัดการเหยียนที่รับผิดชอบการจัดหาวัตถุดิบสมุนไพรหลีเทียนกังพูดว่า “เข้ามาเถอะ” ผู้จัดการเหยียนจึงพาชายรูปร่างผอม หูแหลมและหน้ายาวเข้า
“ถ้าขุดเจออะไรสกปรกจริงๆ ฉันจะกินมันเข้าไปเลย!”อาจารย์คงพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แสดงออกถึงความเชื่อมั่นในฝีมือของตัวเอง “เล่นใหญ่ขนาดนี้เชียว?”เย่เฟิงส่ายหัวพลางถอนหายใจ รถขุดเริ่มทำงานตามจุดที่เย่เฟิงชี้ไว้ขณะที่เย่เฟิงยืนดูอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ถงซวี่เย่เองก็มีสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาจับจ้องไม่กะพริบส่วนเฉาเริ่นกับอาจารย์คงยืนกอดอกอยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะ ไม่กี่นาทีต่อมา ก็ขุดลึกลงไปได้สี่ถึงห้าเมตร แต่กลับพบเพียงก้อนหินรกๆ เท่านั้น“ตลกจริงๆ! ไอ้ที่นายบอกมันอยู่ไหนล่ะ? ไม่รู้รึไงว่าฉันมีชื่อเสียงขนาดไหนในวงการฮวงจุ้ย กล้ามาสงสัยในฝีมือฉันเนี่ยนะ? ไอ้หนุ่ม จ่ายค่าเสียหายมาเลย ฉันไม่เอาเยอะ สักห้าล้านพอ!”อาจารย์คงพูดด้วยความภูมิใจ “คุณเย่ ถ้าคุณไม่มีเงินจ่าย ก็ขอโทษอาจารย์คงซะ เดี๋ยวผมจะช่วยพูดให้ แล้วปล่อยให้เรื่องนี้จบๆ ไปอย่ากลับไปขอเงินคุณหลีเลยนะ แบบนั้นมันไม่ดี” เฉาเริ่นพูดพลางเย้ยหยัน “คุณชายเฉา จะขุดต่อไหมครับ?”คนงานของเขาเอียงศีรษะออกมาถาม“ขุดต่อไป!” เย่เฟิงพูดเสียงเรียบ ไม่สนใจคำพูดของอาจารย์คงและเฉาเริ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนท้ายที่เย่เฟิงพูดเชิงเย้ยหยันด้วยแก้วเหล้านั้น ทำให้เฉาเริ่นยิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก “ผมเรียกพี่เย่มาช่วยดูฮวงจุ้ยหน่อยน่ะ” ถงซวี่เย่พูดด้วยรอยยิ้ม พอได้ยินเช่นนั้น เฉาเริ่นก็ขมวดคิ้วทันที “คุณชายถง เรื่องงานก่อสร้างนี่ปล่อยให้ตระกูลเฉาของเราจัดการเถอะ คุณไม่ต้องกังวลหรอก!”“ผมคอยดูสักหน่อยดีกว่า” ถงซวี่เย่ตอบ “คุณชายถง คุณไม่เชื่อใจผมแล้วเหรอ?”เฉาเริ่นพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ขณะนั้นเอง ชายชราที่ดูมีลักษณะคล้ายคนมีวิชาในชุดกี่เพ้าเหลืองก็แค่นเสียงดังอย่างไม่พอใจ เฉาเริ่นแนะนำถงซวี่เย่ว่า “นี่คืออาจารย์คง ท่านเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยชื่อดังแห่งหยุนเฉิง ก่อนเริ่มงานก่อสร้างอะไรที่บ้านผมก็มักจะเชิญท่านอาจารย์คงมาดูให้เสมอ มีอาจารย์คงอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเชิญใครที่ไม่ได้เรื่องมาดูอีกหรอกคุณชายถง คุณพาคุณเย่กลับไปเถอะ”พูดจบ เฉาเริ่นก็หันไปมองเย่เฟิงด้วยสายตาเหยียดหยามพร้อมโบกมือไล่ อาจารย์คงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนพูดด้วยความหยิ่งยโส “ผมตรวจดูที่นี่แล้ว ฮวงจุ้ยดีมาก มีแสงแห่งโชคลาภปกคลุม สามารถเริ่มงานก่อสร้างอย่างสบายใจได้เลยพลังชั่ว
เมื่อได้ยินหลีเทียนกังพูดเช่นนี้ หลี่เยว่ผิงก็ฉายแววดีใจออกมาหลีถิงกลับเผยสีหน้าตกใจ “พ่อคะ ไม่…ไม่จริงหรอกใช่ไหมคะ? พ่อเองก็อยาก…”หลีเทียนกังขรึมหน้าลง แล้วจ้องหลีถิงเขม็ง “ถิงถิง แกอย่าพูดออกไปมั่วซั่วล่ะ! ถ้าย่าของแกตาย นั่นก็เพราะหลีเอียนกับไอ้หน้าขาวแซ่เย่! เข้าใจไหม?”หลีถิงตัวสะดุ้ง แล้วพยักหน้าด้วยความหวาดกลัว “เข้า…เข้าใจแล้วค่ะ!”วินาทีต่อมา หลีเทียนกังพลันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกดโทรหาเบอร์หนึ่งในฐานะที่เป็น ‘คุณชายรอง’ ของตระกูลหลี อำนาจของเขาในตระกูลย่อมมีคนสนิทคนหนึ่งอยู่แล้ว“หลีปา จัดการหมอหลี่ที่มาดูอาการผู้อาวุโสวันนี้ซะ! จัดการให้สะอาดล่ะ!”หลังจากวางสาย หลีเทียนกังแค่นเสียงเย็นชาไปทีหนึ่งก่อนจะกล่าวเสียงขรึมว่า “เรื่องนี้จะต้องหาแพทย์แผนจีนที่เก่งกาจคนหนึ่ง และต้องทำแบบเงียบๆ ไร้ร่องรอยด้วย!”หลี่เยว่ผิงกล่าวด้วยสายตาเป็นประกาย “จริงสิคะที่รัก ฉันได้ยินมาว่าหมอเทวดาจู้จากโม๋ตูคนนั้นมาที่หยุนเฉิงแล้ว ไม่กี่วันก่อนยังมารักษาที่คลินิกจู้คังด้วย หรือว่า…จะหาเขาดี?”คลินิกจู้คังที่หมอเทวดาจู้คนนี้ก่อตั้งขึ้นเป็นคลินิกลูกโซ่ ตอนนี้มีคลินิกย่อยอยู่ทั่วประเทศแล้ว
ส่วนสถานการณ์ของเจ้าสามและเจ้าสี่ไม่ชัดเจนนักผู้อาวุโสหลีหน้าเสียต่อหน้าหลีเอียนและเย่เฟิงมานักต่อนัก สุดท้ายยังต้องยอมจำนนอย่างน่าอับอายอีกเธอในตอนนี้ไม่ถูกกับครอบครัวลูกชายคนโตเลยแม้แต่นิด!ดังนั้นเธอย่อมต้องสนับสนุนคนที่ไม่ถูกกับอีกฝ่ายเช่นเดียวกันอยู่แล้วซึ่งคนคนนั้น ก็มีเพียงหลีเทียนกัง ลูกชายคนรองเท่านั้น…หลังจากที่กลับจากคฤหาสน์ตระกูลหลี ทันทีที่หลีเทียนกังขึ้นรถไป หลี่เยว่ผิวและหลีถิงที่รออยู่บนรถก่อนแล้วก็เอ่ยถามอย่างรอไม่ไหว“ที่รัก ผู้อาวุโสเป็นยังไงบ้าง? ใกล้จะไม่ไหวแล้วใช่ไหม?”ภรรยาคนนี้ทำหน้าตั้งตารอ“พ่อคะ พ่อต้องทำให้ย่าเขียนพินัยกรรมมอบหุ้นส่วนทั้งหมดให้พ่อก่อนที่ท่านจะตายนะคะ!”หลีถิงเองก็ทำหน้าโลภมากหลีเทียนกังแค่นเสียงเย็นชา แล้วโบกมืออย่างอารมณ์เสีย “คิดอะไรอยู่น่ะ? ผู้อาวุโสยังไม่ตายเร็วๆ นี้หรอก หมอบอกว่าแค่พักผ่อนดีๆ รักษาอาการป่วยให้ดี ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง!”เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่เยว่ผิงและหลีถิงก็เผยสีหน้าผิดหวังออกมาหลีเทียนกังเห็นดังนั้น ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า “แต่ผมขู่ผู้อาวุโสไป ให้ท่านรู้สึกว่าตัวเองเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วแล
เมื่อเห็นท่าทางของลูกชายคนรอง ผู้อาวุโสหลีก็รู้สึกไม่ดี!ท่าทีของอีกฝ่าย ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตนใกล้จะตายแล้วอย่างไรอย่างนั้น"เป็นอะไรกันแน่? บอกมา!"ผู้อาวุโสหลีถามเสียงเข้ม สีหน้ายิ่งแดงก่ำกว่าเดิมพร้อมไอเป็นครั้งคราว"แม่ ไม่มีอะไรจริงๆ แม่พักผ่อนให้สบายเถอะ"หลีเทียนกังพยายามปลอบแต่ผู้อาวุโสหลียังจับตาดูลูกชายอยู่ครู่หนึ่งก่อนถอนหายใจ "เฮ้อ…ฉันเองก็อายุมากแล้ว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่แปลก! เพียงแต่…ฉันไม่ยอม!"เธอพูดพลางตบโต๊ะด้วยความโกรธหลังจากใช้ชีวิตอย่างเด็ดเดี่ยวมาตลอด สุดท้ายเธอกลับพ่ายแพ้ให้กับหลานสาวตัวเอง จนถึงขั้นเสียบริษัทยาไปทั้งหมดความรู้สึกนี้ยากที่จะทำใจยอมรับได้ แม้จะเป็นวาระสุดท้ายก็ตาม!"แม่ครับ ผมจะช่วยกู้ศักดิ์ศรีกลับมาให้แม่เอง!"หลีเทียนกังกัดฟันและกล่าวด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นครั้งนี้ไม่ใช่การแสร้งทำ!เมื่อคิดๆ ดูแล้ว ครอบครัวเขาหน้าด้านหน้าทนไปขอหลีเอียน แต่กลับถูกขับไล้ออกมาอย่างไร้เยื่อใย ในใจเขาเองก็รู้สึกอับอายและโกรธมากเช่นกัน"แม่ ถึงแม้เราจะเสียเปรียบเรื่องบริษัทยา แต่เราสามารถหาวิธีอื่นจัดการครอบครัวพี่ใหญ่ได้นี่ครับ!หลีหย่วนยังไงก็
“ราคาสูง? สูงแค่ไหน?”เย่เฟิงขมวดคิ้วถาม“ยกตัวอย่างเช่น ยาหนึ่งเม็ดจากตระกูลนี้ ราคาก็สูงถึงหลักสิบล้าน ส่วนทักษะวิชาการต่อสู้บางเล่มอาจทะลุไปถึงร้อยล้านเลย...”หลีหยวนเล่าความเป็นมาของตระกูลกู่นี้ให้เย่เฟิงฟังตระกูลกู่เป็นตระกูลที่เงียบสงบและไม่เผยตัวต่อสาธารณะ แต่ก็แข็งแกร่งมากพวกเขาไม่ทำธุรกิจข้างนอก แต่ก็ร่ำรวยมหาศาลลำพังแค่งานประมูลหนึ่งครั้ง ก็สามารถทำรายได้ถึงหลายพันหลายหมื่นล้านแล้วยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลนี้ยังเต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญฝีมือสูงที่สามารถรับงานต่างๆ ได้ แต่ค่าจ้างก็แพงมากเช่นกันแน่นอนว่าความสามารถของยอดฝีมือที่ส่งไปนั้น ก็เก่งกาจมากเช่นกันเฉินจิงเทียนที่ได้ชื่อว่าเป็นนักสู้อันดับหนึ่งในมณฑลเจียง ยังอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญบางคนในตระกูลนี้ด้วยซ้ำ เพียงแค่พวกเขาไม่เปิดเผยตัวเท่านั้นหลังจากที่หลีหย่วนพูดจบแล้ว เย่เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและรู้สึกหนักใจตระกูลกู่จะมีผู้เชี่ยวชาญหรือยอดฝีมืออะไรไม่เกี่ยวกับเขา สิ่งที่เขาต้องการคือของประมูลราคาสูงลิ่วที่หลีหย่วนพูดถึงตามที่หลีหย่วนกล่าว ราคาของหยกพลังวิญญาณนั่น เผลอๆ อาจสูงถึงร้อยล้านเลยก็ได้
ใช่แล้ว หลีเอียนรู้เรื่องจี้หยกรูปมังกรของเย่เฟิงตอนที่เย่เฟิงโดนรถของเธอชนแล้วกระเด็นไป ตอนนั้นเขากำจี้หยกชิ้นนั้นไว้แน่น หลีเอียนจึงจำมันได้ขึ้นใจอีกทั้งตอนที่เย่อินเสวียนหยิบภาพวาดออกมา หลีเอียนเองก็สงสัยอยู่ในใจ แต่ไม่ได้แสดงออกมาเมื่อได้ยินคำขู่ของหลีเอียน สีหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันที แววตาของเขาแฝงด้วยความเย็นชา “คุณกำลังขู่ผมอยู่เหรอ?”หลีเอียนที่เห็นสายตาเย็นชาของเย่เฟิง ก็หยุดชะงักไปเล็กน้อย ในใจเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความไม่พอใจ เธอจ้องมองเขาอย่างน้อยใจ“ใช่ ฉันขู่คุณ แล้วจะทำไม? ยังจะกล้าขัดคำสั่งฉันไหม?”เย่เฟิงถอนหายใจเล็กน้อย รู้สึกปั่นป่วนในใจเมื่อเห็นท่าทางของเธอ สุดท้ายเขาก็ยอมจำนน“โอเคๆ ผมจะทำตามที่คุณบอก โอเคไหม คุณภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ของผม...แต่คุณต้องช่วยผมเก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะ”หลีเอียนจ้องเขาด้วยสายตาไม่พอใจแล้วพูดขึ้น “ก็ต้องดูพฤติกรรมของคุณแล้ว”“ผมว่าผมก็ทำตัวดีมาตลอดนะ”“แย่สุดๆ!”หลีเอียนกัดฟันและพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชาทำให้เย่เฟิงได้แต่นั่งหน้าหมอง พร้อมคิดในใจว่า(ผู้หญิง เหอะๆ…เปลี่ยนอารมณ์ง่ายเหมือนเปลี่ยนหน้าหนังสือเลย!
สวี่ซีเหยียนหน้าซีดด้วยความกลัว "เย่เฟิง ช่วยหน่อยเถอะนะ เห็นแก่ที่ฉันกับเอียนเอียนเป็นเพื่อนกัน นายอย่าถือสาฉันเลยนะ ช่วยฉันด้วย…ฉันไม่อยากโดนหนอนพิษ..."เหล่าทายาทตระกูลใหญ่ทั้งหลายต่างพากันตกใจกลัว ร้องขอความช่วยเหลืออย่างหมดท่า"หึๆ ตอนนี้รู้สึกกลัวแล้วเหรอ? ไม่ต้องตกใจไป หนอนพิษเพิ่งเข้าไปไม่นาน ยังอยู่แค่ในกระเพาะอาหารของพวกเธอ ยังไม่เข้ากระแสเลือดกลับไปเอาผงสารส้มละลายน้ำร้อน แล้วก็ล้วงคอให้อาเจียนออกมา อาเจียนออกมาให้หมดจนไม่มีอะไรเหลือค้างอยู่"เย่เฟิงพูดนิ่งๆเมื่อพูดจบ เหล่าทายาทตระกูลใหญ่ต่างรีบพุ่งออกจากห้อง ไม่รอช้าแม้แต่วินาทีเดียวเซียวคุนกับถงซวี่เย่ยิ่งรู้สึกศรัทธาและเคารพเย่เฟิงมากขึ้นไปอีกหลังจากนั้น เซียวคุนก็เปลี่ยนห้องเพื่อทานอาหารกันสี่คนแบบเรียบง่ายหนึ่งชั่วโมงต่อมา...เย่เฟิงและหลีเอียนออกมาจากร้านเชียนเว่ยเซวียน กำลังจะขึ้นรถไปส่งบอสสาวสวยกลับบ้านหลีเอียนเดินตามหลังเย่เฟิง มองเย่เฟิงที่เดินนำหน้าไปอย่างไม่สนใจใยดีด้วยสายตาที่มีแววขุ่นเคืองตอนทานอาหารเมื่อครู่ หลีเอียนเห็นเซียวคุนหลงใหลและอ่อนโยนกับเย่อินเสวียน ก็รู้สึกแปลกๆ แล้วแม้จะรู้ว่าเซ
หลังจากหายใจได้ไม่กี่อึดใจ เซียวคุนก็รู้สึกถึงความขมคาวในลำคอของเขา"แหวะ!" ทันใดนั้น เขาก็อาเจียนออกมา!พบว่ามีหนอนสีแดงสดตัวหนึ่งถูกอาเจียนออกมาจากปากของเขา!"อ๊า!" ฉากนี้ทำให้หญิงสาวบางคนในที่นั้นกรีดร้องออกมาส่วนคนอื่นๆ ก็มองด้วยความตกใจกลัว รู้สึกขนลุกและหัวใจเต้นแรงเซียวคุนที่ตอนนี้สีหน้ากลับมาเป็นปกติ แววตาที่เคยหลงใหลในเย่อินเสวียนหายไป แทนที่ด้วยความสับสนสงสัยเขามองดูหนอนพิษที่ตัวเองอาเจียนออกมาอย่างตกใจและโมโห "เสวียนเอ๋อร์ ฝีมือคุณจริงๆ เหรอ?"แต่เย่อินเสวียนกลับไม่สนใจเขาเลย สำหรับเธอแล้ว เซียวคุนก็แค่เครื่องมือเท่านั้นในเมื่อเครื่องมือถูกทำลาย เธอก็มองเย่เฟิงด้วยความโกรธแค้น"ไอ้ผู้ชายบ้า มาขัดขวางฉันอีกแล้ว! วอนหาที่ตาย!”เธอด่าด้วยความเกลียดชัง ก่อนจะเคลื่อนไหวพุ่งตรงไปหาเย่เฟิงอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งทำเป็นมีดแล้วฟันไปที่คอของเขา ส่งเสียงฟาดลมอันดุดันออกมาเย่เฟิงเบิกตากว้าง แล้วรีบรับมือทันที!ปัง! ปัง! ปัง...ทั้งสองกระโดดเหยียบบนโต๊ะ ต่อสู้กันไปมาสามครั้งในพริบตาเดียว เย่อินเสวียนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะถอยร่นกลับด้วยแรงผลักจากนั้นใช้