เย่เฟิงกลืนน้ำลายดังเอื๊อก เกือบจะยั้งตัวเองไม่อยู่!"ให้ตายสิ! ฉันไม่มีทางเอาเปรียบคนที่อยู่ในสภาพแบบนี้แน่!"ถึงแม้หลีเอียนจะบอกว่าเธอต้องการ แต่เย่เฟิงรู้ดีว่านั่นเป็นเพราะผลของยาที่เธอถูกวาง ไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริงของเธอเขาพยายามหายใจลึกเพื่อควบคุมสติแล้วค่อยๆ เอามือของหลีเอียนที่คล้องคอเขาไว้ออก และกดจุดบนร่างกายเธอเบาๆ "ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวผมจะถอนพิษให้คุณเอง""เย่เฟิง... ได้โปรด...ช่วยฉันที..."เสียงอ่อนหวานของหลีเอียนแทบทำให้เย่เฟิงหลุดควบคุมไปจริงๆ "ให้ตายสิ! ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไป ผมจะทนไม่ไหวเหมือนกันแล้วนะ!" ช่วยไม่ได้ หลีเอียนสวยมากจริงๆใบหน้าสวยหวาน หุ่นอันมีเสน่ห์ บวกกับท่าทางที่ดึงดูดทุกสายตา เป็นใครก็อยากจะหลงใหลไปกับเธอทั้งนั้น "ขอโทษนะ!”เย่เฟิงกัดฟันแล้วตั้งสติ ก่อนจะใช้สันมือกดเบาๆ ที่ท้ายทอยของหลีเอียนให้สลบไปในที่สุดบอสสาวสวยถึงจะสงบลงแล้วสลบไปพร้อมกับดวงตาที่ปิดลงอย่างแผ่วเบา"เป็นมารเสน่ห์จริงๆ!" เย่เฟิงพึมพำพลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลีเอียนที่ปกติเป็นคนเย็นชาและดูสูงส่ง แต่เมื่อเธอแสดงด้านที่อ่อนหวานออกมา กลับยิ่งทำให้เขายากจะละสายตาไ
แต่ถึงจะไม่ถาม เย่เฟิงก็คาดการณ์ได้อย่างคร่าวๆว่าที่หลีเอียนแอบไปพบเถียนอวี่เซวียน น่าจะเป็นเพราะถูกข่มขู่ด้วยคลิปเหล่านั้น“ไอ้เวร คิดจะทำร้ายเมียฉันงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้นายหมดความภาคภูมิใจเลยคอยดู!”...เมื่อเย่เฟิงกลับไปยังห้องที่หลีเอียนพักอยู่ หลีเอียนก็แสดงความต้องการที่จะออกจากที่นี่เธอไม่มีอารมณ์ที่จะร่วมงานประชุมแลกเปลี่ยนสินค้าอีกต่อไปหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เย่เฟิงก็โน้มน้าวให้เธออยู่ต่อ “ที่รัก รออีกนิดนะ เดี๋ยวจะมีโชว์ที่เธอหายแค้นแน่ๆ!”“โชว์อะไร?”หลีเอียนถามอย่างสงสัย ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่ดีนักไม่ว่าอย่างไร วันนี้เธอก็ได้รับผลกระทบทางใจที่ไม่อาจรักษาได้ไปแล้ว“เถียนอวี่เซวียนไงล่ะ! ผมรับรองเลยว่าคุณจะได้เห็นอะไรดีๆ แน่!”ด้วยการโน้มน้าวอย่างหนักแน่นจากเย่เฟิง หลีเอียนก็ยอมตามเขากลับมายังห้องประชุมในเวลานั้น งานประชุมกำลังเข้าสู่ช่วงการบรรยายพอดีและคนที่กำลังยืนบรรยายอยู่บนเวทีตอนนี้ก็คือ เถียนอวี่เซวียน!“เอียนเอ๋อร์ เสี่ยวเย่ พวกเธอไปไหนมากัน?”สวีเพ่ยเพ่ย และหลีเทียนหยางเห็นทั้งคู่ ก็เดินเข้ามาหลีเทียนหยางถามด้วยท่าทีตำหนิเล็กน้อยแม่ยายสว
คำพูดของเถียนอวี่เซวียนทำให้คนในงานประชุมพูดคุยกันอย่างตื่นตระหนกใครก็ไม่คิดว่าในงานสัมมนาธุรกิจวันนี้ จะมีช่วงแบบนี้ด้วยการเปิดโปงคนชั่วในวงการ?เกิดอะไรขึ้น?หลีเอียนที่ยืนฟังอยู่ใต้เวที ดวงหน้าเธอเริ่มแข็งกระด้างมือกำแน่น แล้วจับแขนของเย่เฟิงด้วยความตื่นตระหนก!"เย่เฟิง เราไปจากที่นี่กันเถอะ ตอนนี้เลย!"เสียงของหลีเอียนสั่นเล็กน้อยเธอนึกถึงการข่มขู่ของเถียนอวี่เซวียนที่เคยบอกว่าหากเธอไม่ยอม เขาจะเผยแพร่วิดีโอลับของเธอให้ทุกคนเห็น พอได้ยินเถียนอวี่เซวียนจะเปิดโปงคนในวงการธุรกิจ หลีเอียนจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาคิดจะทำอะไร?ทั้งความกลัว ความไม่สบายใจ ล้วนปกคลุมบอสสาวสวยไว้ทั้งหมดถึงแม้คลิปพวกนั้น จะเป็นแค่คลิปในชีวิตประจำวันของเธอ แต่ถูกผู้คนเห็นต่อหน้าสาธารณะแบบนี้ ต่อไปเธอจะใช้ชีวิตอย่างไร“ที่รัก เชื่อผม! ต่อจากนี้ คุณจะได้เห็นเรื่องตลกแล้ว!”เย่เฟิงบีบมือเธอแน่น สัมผัสได้ถึงความไม่สบายของอีกฝ่ายจึงพูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน“แต่ว่า…”หลีเอียนอยากจะพูดอะไรเพิ่มแต่ทันใดนั้นเอง เสียงในวิดีโอก็ดังขึ้น"ยัยบ้า มันส์ไหม..." บรรยากาศในงานเงียบสนิททันที ทุกสายตาต่าง
“ที่รัก รู้สึกสะใจหรือยัง?”เย่เฟิงถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์หลีเอียนหน้าแดงเล็กน้อย หันไปมองเย่เฟิงด้วยสายตาเขินๆแต่ในใจรู้สึกโล่งใจและสะใจอย่างมากไอ้สารเลวเถียนอวี่เซวียนคิดจะใช้คลิปพวกนั้นมาแบล็กเมล์เธอแต่สุดท้ายสิ่งที่เผยออกมาให้ทุกคนได้เห็นกลับเป็นภาพที่ไม่ชวนมองของตัวเขาเองหลีเอียนรู้ดีว่านี่เป็นแผนการของเย่เฟิงทั้งหมดในใจของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งอย่างบอกไม่ถูกเขารู้เรื่องคลิปอยู่แล้ว แต่กลับไม่ถามตนสักคำ เพียงแค่ช่วยจัดการปัญหาทุกอย่างให้ตนเงียบๆ"เย่เฟิง ขอบคุณนะ"หลีเอียนพูดด้วยความจริงใจแม้คำขอบคุณสองคำนี้จะไม่อาจเทียบได้กับสิ่งที่เขาทำให้เธอก็ตาม"ขอบคุณอะไร?"เย่เฟิงส่ายหัวเบาๆขณะนี้ สีหน้าของหลีเอียนพลันแสดงถึงความกังวลขึ้นอีกครั้ง "แต่ คลิปของฉันพวกนั้น…” เย่เฟิงได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะพร้อมเอ่ยว่า "ไม่ต้องห่วง ลบไปหมดแล้ว! เราเจอหลักฐานต้นฉบับที่ห้องของเถียนอวี่เซวียน ตอนนี้พวกมันหายไปจากโลกใบนี้เรียบร้อยแล้ว!"เมื่อได้ยินดังนั้น น้ำตาของหลีเอียนก็เอ่อคลอออกมา"เย่เฟิง คุณไม่ถามฉันเลยว่า วิดีโอพวกนั้นมาจากไหน ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้?"เย
ค่ำคืนวันนั้น โจวชิ้งกลับมาที่บ้านพ่อแม่ของตัวเองเมื่อจ้าวเหม่ยฟ่งและโจวเพ่ยหยินเห็นลูกสาวกลับมาทั้งคู่ก็ตกใจเล็กน้อย“ชิ้งชิ้ง ออกมาแล้วเหรอ? พ่อแม่กำลังหาทางช่วยให้เธอพ้นจากข้อหาอยู่เลย!” จ้าวเหม่ยฟ่งกล่าวด้วยความตื่นเต้นโจวเพ่ยหยินก็แสดงความยินดีเช่นกัน “เราได้คุยกับเสี่ยวหลิวเอ๋อร์แล้ว ตอนนั้นเขาไล่ฉันกับแม่เธอออกไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะช่วยเธอในภายหลัง!”ได้ยินเช่นนั้น โจวชิ้งก็หัวเราะเยาะ “ไม่ใช่หลิวหางที่ช่วยหนูออกมาหรอก เขาไม่เอาหนูแล้ว!”ระหว่างที่ถูกคุมขัง เธอได้โทรหาหลิวหาวเขาตกใจเพราะเย่เฟิงจนขวัญกระเจิง และจะตัดความสัมพันธ์กับโจวชิ้ง ตอนที่เว่ยเหล่าหู่กับลูกน้องโดนจับ หลิวหาวเองก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย ดังนั้นเขาจึงได้เห็นถึงความน่ากลัวและพลังอำนาจของเย่เฟิง ผู้บัญชาการมู่ถึงกับนำทัพมาช่วยเขาด้วยตัวเองแต่เย่เฟิงเอง ก็มีความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวด้วยเพราะฉะนั้น ถึงแม้หลิวหาวจะมีโอกาสอีกสักร้อยครั้ง เขาก็ไม่กล้าเข้าหาเย่เฟิงอีก!โจวชิ้งคือใคร คือภรรยาเก่าของเย่เฟิงเหรอ? ตอนนี้หลิงหาวได้แต่อยู่ห่างโจวชิ้งให้มากที่สุด ไม่กล้าเข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้เลย…“ไม่ใช่เสี่
เมื่อเย่เฟิงพูดจบ เขาก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “โจวชิง เธอรู้ไหม? ที่ฉันดีกับเธอในอดีต มันก็แค่โง่เท่านั้น แต่ถ้าฉันยังสนใจเธออีกตอนนี้ นั่นจะเป็นการดูถูกตัวเองแล้ว!คนเรามันโง่ได้ แต่จะดูถูกตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเธอพอแค่นี้เถอะ”หลังจากพูดจบ เย่เฟิงก็วางสายทันทีและบล็อกเบอร์ของโจวชิงโจวชิงได้ยินเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ ใบหน้าของเธอแสดงถึงความโกรธจัด“เย่เฟิง นายต้องเสียใจแน่! เสียใจแน่นอน!”“นายเป็นผู้ชายของฉัน ถ้าฉันเอานายกลับมาไม่ได้ ก็ต้องทำลายนายให้ได้! รอดูเถอะ!”…“ถ้าฉันไม่ได้สิ่งนั้น ก็คงต้องทำลายมัน! หลีเหยียน เธอทำให้ฉันต้องทำแบบนี้!”เช้าวันรุ่งขึ้น เถียนอวี่เซวียนเปลี่ยนโรงแรมใหม่ นั่งอยู่บนโซฟาและกัดฟันพูดพูดจบ เขาก็กดโทรศัพท์หาหมายเลขในเมืองโม่ตู“เหล่าสิง ฉันเอง เถียนอวี่เซวียน!”“ของสมุนไพรคุณภาพต่ำที่นายถืออยู่ยังขายไม่ออกใช่ไหม? นายติดต่อบริษัทยาในตระกูลหลีที่หยุนเฉิงได้เลย!”“ใช่ พวกเขาตอนนี้ต้องการวัตถุดิบสมุนไพร นายจัดการให้ได้แน่นอน!”“ฮ่ะๆ ไม่ต้องขอบใจ!”หลังจากวางสาย เถียนอวี่เซวียนเผยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดร้ายบนใบหน้าเมื่อคืนที่ประชุมแลกเปลี่
ครอบครัวของหลีเทียนกังทั้งสามคนมีสีหน้าที่แสดงถึงความกลัดกลุ้มไม่แน่นอนตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเหรินลี่ชวิ๋นตัดการส่งวัตถุดิบเพราะเย่เฟิง และยังไปชวนซัพพลายเออร์อื่นๆ ให้ตัดการส่งสินค้าด้วย“จะให้ไปขอร้องไอ้หนุ่มหน้าหล่อนั่น? ไม่มีทาง! ไม่มีทางเด็ดขาด!” หลี่เยว่ผิงพูดเสียงดัง“แล้วจะทำยังไงล่ะ? ถ้าเราไม่มีวัตถุดิบสมุนไพร เราจะส่งมอบสินค้าให้ตัวแทนจำหน่ายตามกำหนดไม่ได้ เราต้องจ่ายค่าปรับมหาศาลเลยนะทุกวันนี้มีออเดอร์อยู่เป็นพันล้าน ถ้าผิดพลาดก็ต้องรับผิดชอบตามกฎหมายด้วยต่อให้ผลิตยาตัวเดียวมาเพื่อพอส่งให้ตัวแทนไปก่อนก็ยังทำไม่ได้เลย!” หลีถิงพูดด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลสีหน้าของหลีเทียนกังดูเหมือนหินที่อยู่ในหลุมส้วมการให้พวกเขาไปขอร้องเย่เฟิง พวกเขาไม่มีทางยอมแต่ถ้าไม่ทำ ก็ต้องสูญเสียเงินจำนวนมากและอาจถึงขั้นต้องติดคุก!ในขณะนั้น ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะ“ใคร?”หลีเทียนกังถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด“ประธานหลีค่ะ ฉันเอง เสี่ยวเหยียน!”คือผู้จัดการเหยียนที่รับผิดชอบการจัดหาวัตถุดิบสมุนไพรหลีเทียนกังพูดว่า “เข้ามาเถอะ” ผู้จัดการเหยียนจึงพาชายรูปร่างผอม หูแหลมและหน้ายาวเข้า
ว่าแล้วว่าต้องมีคนมา!”หลี่เยว่ผิงพูดอย่างมีความสุข“ประธานสิงคนนี้มีวิสัยทัศน์จริงๆ ดูเหรินลี่ชวิ๋นกับพวกนั้นสิ โง่จริงๆ ที่ไม่คิดจะทำเงิน” หลีถิงยิ้มและเสริม พร้อมด่าพ่อค้าสมุนไพรที่เคยตัดส่งวัตถุดิบให้พวกเขาทั้งครอบครัวรู้สึกเหมือนมีแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิดจากนั้น หลี่เยว่ผิงก็อุทานขึ้น “อ๊ะ! นึกออกแล้ว ที่รัก ถิงถิง เธอว่า ถ้าครอบครัวของพี่ใหญ่รู้ว่าเราหาวัตถุดิบเข้ามาได้อีก พวกเขาจะมีปฏิกิริยายังไง?”เมื่อได้ยิน หลีเทียนกังและหลีถิงก็อดนึกถึงเหตุการณ์ในวันเกิดของซวีเพ่ยเพ่ยไม่ได้ วันที่พี่ใหญ่กับครอบครัวแสดงสีหน้าสะใจตอนรู้ว่าพวกเขาถูกตัดวัตถุดิบ“ฮึ พวกนั้นคงตกใจแน่!” หลีถิงพูดด้วยเสียงเยาะ“พวกเขาคงรู้แล้ว ว่าสิ่งที่พวกเขาทำก่อนหน้านี้ กลายเป็นการปูทางให้เรา! ฮ่าๆ…การตัดวัตถุดิบนั้นเป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น!แต่ผลประโยชน์จากยาสี่ตัวใหม่นั้นจะเป็นกำไรถาวรของเรา!” หลีเทียนกังพูดด้วยความภาคภูมิใจ“ใช่เลย! แค่คิดก็สะใจแล้วนะ! สามี ทำไมเราไม่รอให้ประธานสิงส่งของมาแล้วเชิญครอบครัวพี่ใหญ่มาดูดีล่ะ?”ให้พวกเขาเห็นกับตาว่าเราผ่านอุปสรรคกลับมาทำกำไรได้ยังไง หลี่เยว
"ไม่เป็นไร! งานเลี้ยงรุ่นที่คุณชายหวงเป็นคนจัด ฉันจะไม่ไปได้ยังไง!"เย่เฟิงส่ายหัว พร้อมยิ้มบางๆเมื่อได้ยิน หลี่เวยหัวเราะเสียงดัง "ทำไมล่ะ เย่เฟิง? นายก็รู้ว่าคุณชายหวงตอนนี้ไปได้สวยเลยอยากจะเอาใจเขาใช่ไหม? นายก็ถือว่ารู้จักประจบคนเป็นนะเนี่ย ถ้าทำให้คุณชายหวงพอใจ บางทีเขาอาจให้ไปทำงานเป็นพ่อบ้านที่บริษัทเขาก็ได้ยังไงตอนเรียน นายก็ซักเสื้อผ้าให้คนอื่นจนชินมือแล้วนี่ ฮ่าๆๆ!"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะหัวเราะอย่างสะใจ"เหอะๆ ใช่สิ! ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้คุณชายหวงจะเจ๋งแค่ไหน! แต่ดูจากสภาพเธอตอนนี้ ท่าทางจะประจบเขาไม่น้อยเลยสินะ? ถึงขั้นขึ้นเตียงด้วยหรือเปล่า?"เย่เฟิงตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันคำพูดนี้ทำให้หลี่เวยโกรธจนหน้าแดง "ไปให้พ้นเลย เย่เฟิง! ไม่เจอกันหลายปี นายกลายเป็นคนต่ำช้าขนาดนี้เลยเหรอ?"ในใจเธอแอบคิดอย่างเกรี้ยวกราด (นายมันก็แค่ขยะ ยังกล้าคิดจะไปประจบคุณชายหวง หวังจะเกาะเขาด้วย?ได้ รอให้ฉันไปปั่นหัวคุณชายหวงสักหน่อย นายเจอดีแน่!)ในขณะเดียวกัน เจียงหว่านที่ได้ยินคำพูดของเย่เฟิงก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าหวงเจี้ยนประสบความสำเร็จ เย
หญิงสาวคนนี้เห็นเย่เฟิงก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง พอจำได้ก็เบะปากแล้วพูดขึ้นเธอชื่อหลี่เวย เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเย่เฟิงเช่นเดียวกันแต่ตั้งแต่สมัยเรียน หลี่เวยก็ไม่ค่อยชอบเย่เฟิงอยู่แล้วหรือจะพูดให้ถูกก็คือ เพื่อนส่วนใหญ่ในตอนนั้น ต่างก็มองเย่เฟิงด้วยสายตาดูถูกตอนอายุ 18 ปี พ่อแม่ของเย่เฟิงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยที่ทิเบต ทำให้เขาขาดแคลนทั้งเงินและค่าใช้จ่ายเพื่อหาเงินค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่าย เย่เฟิงต้องทำงานพิเศษในโรงเรียน เช่น ซักผ้า ทำความสะอาด และวิ่งซื้อของให้เพื่อนแม้กระทั่งกางเกงใน รองเท้าเหม็นๆ และถุงเท้าสกปรกของเพื่อนผู้ชายบางคน เย่เฟิงก็เป็นคนซักเรื่องนี้ทำให้เพื่อนหลายคนมองเย่เฟิงด้วยความดูถูกแต่ก็มีเพื่อนบางคนที่แตกต่างออกไป ซึ่งเจียงหว่านเป็นหนึ่งในนั้น สมัยนั้น เธอไม่เพียงไม่ดูถูกเย่เฟิง แต่ยังมักจะซื้อข้าวให้เย่เฟิงอยู่บ่อยๆจนมีข่าวลือในโรงเรียนว่า เจียงหว่านชอบเย่เฟิงเพียงแต่ ตอนนั้นเย่เฟิงมีความรู้สึกด้อยค่า แม้ว่าเขาจะแอบชอบเจียงหว่านเช่นกัน แต่เขาไม่มีความกล้าที่จะแสดงออก"หวงเจี้ยนอาจลืมเชิญนายล่ะมั้ง! เย่เฟิง ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว มาด้วยกันสิน
เวลา 3 ทุ่ม เย่เฟิงมาถึงโรงแรมโกลด์เดนรอยัลโรงแรมแห่งนี้เป็นของหลีหย่วนเอง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลหลีหลีหย่วนพาอาเจียงและเหล่าหยู ซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทมายืนรออยู่หน้าประตูตั้งแต่เนิ่นๆ"พี่เขย!""คุณเย่!"เมื่อเห็นเย่เฟิง พวกเขาตะโกนพร้อมกัน"พี่ พี่คิดว่าโรงแรมนี้เป็นยังไง? ชอบไหมครับ?"หลีหย่วนเดินมาโอบไหล่เย่เฟิงแล้วถามด้วยรอยยิ้ม"ดีนะ ดูดีเลย"เย่เฟิงพยักหน้า"ถ้าชอบ งั้นโรงแรมนี้ผมยกให้พี่เลย! จากนี้ไป พี่คือเจ้าของที่นี่!"หลีหย่วนหัวเราะเสียงดัง พร้อมผายมือเย่เฟิงได้ยินก็ทำหน้าอึ้ง "ยกให้ฉัน? ฉันไม่เอาหรอก! ฉันไม่มีเวลามาบริหารจัดการ แล้วฉันก็ไม่เก่งเรื่องนี้ด้วย""โธ่ พี่ จะลงมือเองทำไมล่ะ? ก็มีผู้จัดการโรงแรมอยู่แล้วนี่ พี่แค่รอรับเงินก็พอ!""ผมไม่สนล่ะ ยังไงพี่ก็ต้องรับไว้ ถ้าไม่รับ…ถ้าไม่รับ ผมจะฟ้องพี่สาวผมว่าพี่แอบไปนวดร้านแบบนั้นมา!"หลีหย่วนพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์"ไปให้พ้นเลย! ไอ้เด็กนี่ แกนี่มันแสบจริงๆ!"เย่เฟิงยิ้มขำ พร้อมด่าแบบไม่จริงจังนัก"ฮ่าๆๆ…"หลีหย่วนหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะพาเย่เฟิงเดินเข้าไปในโรงแรมเมื่อขึ้นไปถึงห้องส่วนตัวขนาดใหญ่บนชั
หลี่ชื่อสะบัดแขนของตัวเองดู พบว่าไม่เพียงแค่หายดี แต่ยังดูแข็งแรงและทรงพลังขึ้นอีกด้วย!ยิ่งไปกว่านั้น…"นี่มัน…""ฉันทะลุถึงระดับพลังแปรสภาพแล้วเหรอ? ฉันไม่เพียงแค่หายดี แต่ยังทะลุขีดจำกัดได้อีก?"หลี่ชื่อเบิกตากว้าง เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ!วินาทีถัดมา เขาดีใจจนตาแดง น้ำตาไหลพรั่งพรูอีกครั้งน้ำตาแห่งความปิติ!"ขอบคุณท่านมาก! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านคือผู้มีพระคุณที่สร้างชีวิตใหม่ให้กับผม! ผมหลี่ชื่อจะขอรับใช้ท่านเย่ตลอดไป!"หลี่ชื่อคุกเข่าลงกับพื้น เสียงสั่นเครือพลางเอ่ยขอบคุณเย่เฟิงมุมปากกระตุก ในใจคิดว่าหมอนี่บ่อน้ำตาตื้นเกินไปไหม นิดๆ หน่อยๆ ก็ร้องไห้ซะละ?"ไม่ต้องถึงขั้นเรียกฉันว่าอาจารย์หรอก แค่ตั้งใจทำงานให้ฉันก็พอ!""แต่จำไว้ ฉันสามารถเพิ่มพลังให้นายได้ ฉันก็สามารถทำลายมันได้เหมือนกัน ถ้าวันไหนที่ฉันรู้ว่านายทรยศฉัน นายคิดเองแล้วกันว่าผลจะเป็นยังไง!"เย่เฟิงโบกมือ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกฝ่ายที่อายุมากกว่าเย่เฟิงสองสามปี ย่อมไม่เหมาะสมที่จะเป็นศิษย์ของเขา ดังนั้นเรื่องรับเป็นศิษย์ก็ช่างมันเถอะ…อย่างไรก็ตาม หลี่ชื่อจะเป็นกำลังสำคัญให้เย่เฟิงได้ เพราะมีบ
หลังจากออกมาจากวิลล่าตระกูลเฉา เย่เฟิงเห็นเพียงเงาร่างที่ดูสิ้นหวังเดินอยู่ข้างหน้า แขนขวาของเขาปล่อยห้อยไร้เรี่ยวแรงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง หลี่ชื่อหันกลับไปมอง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสีทันที"นายมาเพื่อฆ่าฉันใช่ไหม?"หลี่ชื่อบังคับตัวเองให้ฮึดสู้ พลางจ้องมองเย่เฟิงด้วยสายตาเคร่งเครียดและถามด้วยความโกรธ"เปล่า!"เย่เฟิงส่ายหัว"เหอะๆ ไม่ใช่เหรอ? นายโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถึงกับทำลายฉันจนหมดสภาพ ฉันนึกว่านายตามมาเพื่อเอาชีวิตฉันเสียอีก"วินาทีต่อมา เขามองเย่เฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าเมื่อคิดถึงแขนขวาที่ถูกทำลาย หลี่ชื่อก็รู้สึกเจ็บปวดและโกรธเคืองในใจ!เย่เฟิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ของอีกฝ่าย เขาถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า "นายมีแผนอะไรหรือเปล่า? ยังคิดจะทำร้ายครอบครัวเขาอีกหรือเปล่า?"ระหว่างพูด เขาพลางชี้ไปยังวิลล่าของตระกูลเฉาหลี่ชื่อส่ายหัว "ไม่มีแผนอะไรหรอก ฉันกลับไปที่สำนักไม่ได้แล้ว! อาจารย์บอกว่าฉันไร้พรสวรรค์เกินไป เลยไล่ฉันลงจากเขา! ส่วนจะไปทำร้ายเขาอีกไหมนั้น? เหอะๆ...มันไม่มีความหมายอะไรแล้ว…"เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เฟิงอุทานเบาๆ ใ
เฉาเหนียนไม่สนใจใดๆ วิ่งเข้าไปตรงหน้าหลี่ชื่อ “แกจะบอกว่า ตอนที่ชุ่ยเจี๋ยเลิกกับฉัน เธอกำลังตั้งท้องงั้นเหรอ? แก…แกเป็นลูกชายฉันงั้นเหรอ?แกเป็นลูกชายฉันงั้นเหรอ?หลี่ชื่อเห็นเฉาเหนียนวิ่งเข้า สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเดือดดาลทันที เขาบีบคออีกฝ่ายโดยตรง“ไอ้คนหัวโบราณเห็นแก่ตัว! ฉันจะฆ่าแกซะ!”หลี่ชื่อตาแดงก่ำด้วยความกรุ่นโกรธ อยากจะบีบคอเฉาเหนียนให้ตายคามือแต่แล้วก็ตัดใจลงมือทำไม่ได้…ตุบ!หลังจากที่สีหน้าแปรเปลี่ยนไปหลายหน หลี่ชื่อก็เตะเฉาเหนียนจนกระเด็นออกไป “ไปซะ! ฉันไม่ใช่ลูกชายอะไรของแกหรอก แกไม่คู่ควร!”เฉาเหนียนลุกขึ้นจากพื้น แล้วหันไปมองลู่ไฉ่หยุนด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดขีด“ฉันไม่ได้ส่งคนไปฆ่าชุ่ยเจี๋ย! ฉันไม่ได้ทำ!”“ใครเป็นคนทำ? ไฉ่หยุน บอกฉันมา ใครเป็นคนทำ?”“แกใช่ไหม? แกใช่ไหม?”เขาหันไปตะคอกใส่คุณผู้หญิงเฉาพร้อมกับสีหน้าโกรธจัดลู่ไฉ่หยุนมองเขาด้วยแววตาที่สั่นไหว เธอถูกเฉาเหนียนทำตกใจจนสะดุ้งโหยง ก่อนที่ความอับอายจะเปลี่ยนเป็นโกรธแทน“ใช่! ฉันทำเอง แล้วยังไง? ใครสั่งให้นังแพศยานั่นตั้งท้องลูกของคุณล่ะ!”“ถ้าวันนั้นคุณรู้ว่ามีลูกชายอยู่ข้างนอก แล้วกลับไปหานังแพศยาน
เมื่อเผชิญกับเสียงโวยวายของ คุณผู้หญิงเฉา ลู่ไฉ่หยุน เย่เฟิงขมวดคิ้วก่อนตวาดออกมา“หุบปาก! เรื่องที่ผมจะฆ่าหรือไม่ฆ่า ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาสั่ง!”คำพูดนี้ทำให้คุณผู้หญิงเฉาแสดงสีหน้าโกรธจัด“ถ้าคุณไม่ฆ่าเขา เราก็จะไม่จ่ายเงินให้คุณ!”เฉาเริ่นเสริมด้วยน้ำเสียงแค้น“คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่า รับเงินคนแล้วต้องช่วยจัดการปัญหา! ถ้าคุณไม่ฆ่าเขา เขาก็จะกลับมาฆ่าครอบครัวเรา!”เย่เฟิงหรี่ตาลง ปล่อยแววตาเย็นชาอันตราย ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน“ถ้าคุณไม่อยากจ่ายเงิน งั้นลองฆ่าเขาเองสิ!”คำพูดนี้ทำให้คุณผู้หญิงเฉาและเฉาเริ่นสะดุ้งสุดตัว พวกเขาถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัวใครจะกล้าล่ะ?ถ้าเย่เฟิงไม่จัดการ หลี่ชื่อถึงแม้จะแขนหัก แต่ก็ยังสามารถฆ่าพวกเขาได้ทั้งครอบครัว!“อย่า... อย่าโกรธเลย!”เฉาเริ่นรีบยกมือขึ้นห้ามในขณะนั้นเอง เฉาเหนียนไม่ได้สนใจคำพูดของภรรยาและลูกชาย เขามองหลี่ชื่อด้วยสายตาสงสัย“แม่ของคุณ... ชื่ออะไร?”หลี่ชื่อพูดซ้ำหลายครั้งว่าเขามาเพื่อแก้แค้นให้แม่ นั่นทำให้เฉาเหนียนรู้สึกสงสัยในใจเมื่อเขามองหน้าหลี่ชื่ออย่างละเอียด ก็พบว่ารูปลักษณ์บางส่วนของหลี่ชื่อ มีความ
"แกพูดอะไร? บอกว่าพลังฉันห่วยแตกงั้นเหรอ?""ไอ้หนุ่ม แกอยากตายใช่ไหม! ฉันจะฆ่าแกให้ได้!"คำพูดของเย่เฟิงเหมือนเหยียบหางของหลี่ชื่อ ทำให้เขาเดือดดาลจนหน้าบิดเบี้ยว ก่อนจะพุ่งเข้าหาเย่เฟิงด้วยความโกรธ"พ่อ! นี่เป็นโอกาส เรารีบหนีกันเถอะ! พ่อเชื่อจริงๆ เหรอว่าเย่เฟิงจะสู้ไหว?"เฉาเริ่นพูดพร้อมหันมองรอบๆ ด้วยแววตาหวาดหวั่น"เจ้าเด็กนี่บ้าไปแล้ว ดันไปยั่วโทสะมัน! ให้มันตายไปเถอะ อย่างน้อยก็ดึงเวลาให้เราได้หนี!"ลู่ไฉ่หยุนพูดเสริม"หนี? จะหนีไปไหน? ถ้าวันนี้จัดการไม่ได้ ต่อให้เราหนีไปสุดขอบโลกก็ไม่รอดอยู่ดี!"เฉาเหนียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดในขณะนั้น หลี่ชื่อพุ่งเข้าถึงตัวเย่เฟิง พร้อมซัดหมัดเข้าใส่หัวของเขาอย่างเต็มแรงเสียงหมัดแหวกอากาศจนเกิดเป็นเสียงระเบิดเล็กๆ ก่อนจะเข้าใกล้เย่เฟิงในพริบตาแต่ในช่วงเสี้ยววินาที เย่เฟิงก็ขยับ!เขาปล่อยหมัดสวนออกไป เรียบง่ายและตรงไปตรงมา ปะทะเข้ากับหมัดของหลี่ชื่อโดยตรงปัง!เสียงดังก้องเหมือนฟ้าผ่าตามมาแขนของหลี่ชื่อบิดเบี้ยวอย่างเห็นได้ชัด เขากระเด็นถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อหยุดยืนได้ แขนขวาของเขาก็อ่อนแรงเหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ไร้เรี่ยว
หลี่ชื่อ ซัดหมัดเข้าที่หน้าอกของอาจารย์เยียน ทำให้ยอดฝีมือตระกูลลู่กระอักเลือดกระเด็นไปไกล“ระดับพลังมืดทมิฬช่วงท้าย?”อาจารย์เยียนพยายามยันตัวลุกขึ้น หลังจากกระอักเลือดอีกครั้ง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ“แค่นายก็คิดจะฆ่าฉัน?”หลี่ชื่อแค่นเสียงเย็น พร้อมปล่อยพลังอำมหิตออกมาจากตัว“คุณไฉ่หยุน รีบพาคุณเฉาและคุณหนูเฉารีบหนีไป! ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ได้แค่ถ่วงเวลาไว้เท่านั้น!”อาจารย์เยียนกัดฟันก่อนจะพุ่งเข้าหาหลี่ชื่ออีกครั้งครอบครัวเฉาถึงกับยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง“เป็นไปได้ยังไง? อาจารย์เยียนสู้ช่างจัดสวนคนนี้ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”เฉาเริ่นพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ“ทำยังไงดี? เรารีบหนีกันเถอะ!”ลู่ไฉ่หยุนดูเหมือนจะตกอยู่ในความหวาดกลัวเฉาเหนียนหันไปมองเย่เฟิง ก่อนถามด้วยน้ำเสียงกังวล“คุณเย่... คุณ... คุณจัดการหลี่ชื่อได้ไหม?”เย่เฟิงยิ้มเล็กน้อย “ถ้าผมทำไม่ได้ ผมจะยังยืนอยู่ที่นี่ทำไม?”คำตอบที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเขาทำให้เฉาเหนียนรีบอ้อนวอนทันที“คุณเย่ ได้โปรดรีบจัดการเจ้าคนร้ายคนนี้เถอะ!”เย่เฟิงพูดเสียงเรียบ “ผมบอกแล้ว ถ้าไม่มีห้าพันล้าน เรื่องนี้จบไม่ได้!”“ได้! ห้าพ