แชร์

บทที่ 210

“เย่เฟิง…”

หลีเอียนพึมพำเรียกชื่อของใครบางคนในขณะที่หมดหวัง

ในช่วงเวลาแบบนี้ คนแรกที่เธอคิดถึงก็คือเย่เฟิง...

แต่เขาจะมาได้ยังไง?

เย่เฟิงคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแอบมาพบเถียนอวี่เซวียน จะมาเจอเธอที่นี่ได้อย่างไร?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ความสิ้นหวังและความอ่อนแอก็ถาโถมเข้ามา

น้ำตาเริ่มไหลรินจากหางตา…

“ยังคิดถึงไอ้ขี้แพ้นั่นอีกเหรอ? มันมีดีอะไร? ก็แค่ไอ้หนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่เธอไปเลือกมามาเท่านั้น!”

ผมสู้มันไม่ได้ตรงไหน?

นังแพศยาทำตัวสูงส่งอย่างคุณ อีกไม่นานคุณก็จะร้องขอให้ผมรักคุณดีๆ แล้ว!”

เถียนอวี่เซวียนโกรธจนหน้าเหี้ยมเมื่อได้ยินชื่อเย่เฟิงที่หลีเอียนเรียก เขาพูดด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม

“เย่เฟิง…เย่เฟิง…”

แม้หลีเอียนจะสิ้นหวัง เธอก็ยังพึมพำเรียกชื่อของเขา

“ยังจะเรียกอีก! ถึงจะเรียกไป เขาก็ไม่มีทางมาช่วยเธอได้หรอก!

ตัดใจซะเถอะ!”

เถียนอวี่เซวียนตะคอกเสียงต่ำด้วยความขุ่นเคือง

ตูม!

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังลั่นขึ้น

ประตูห้องพักถูกเตะเปิดออก

วินาทีต่อมา ก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามา

“ขอโทษที ฉันมาแล้ว!”

หลังจากที่เย่เฟิงเข้ามาถึง เขาก็จ้องเถียนอวี่เซวียนแล้วพูดว่า

“เย่เฟิง... เย่เฟิง..
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status