เฟนด์ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ลาน่าพูด “เธอพูดจริงเหรอ? เกล็ดมังกร?” เขาถามอย่างตื่นเต้น “มันคือเกล็ดมังกรจริง ๆ เหรอ?” “ใช่แล้ว! ฉันใช้เวลานานมากในการติดตามข่าวลือของมัน แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าใครรู้เรื่องนี้บ้าง ที่สำคัญคือมันเกิดขึ้นแล้ว!” ลาน่าก็ตื่นเต้นมากเหมือนกัน “มันคงจะวิเศษมากถ้าคุณได้สิ่งนี้มา ท่านอาจารย์ เพราะยังไงซะ…” “ผู้คนจำนวนมากคงจะต่อสู้กันเพื่อสิ่งนี้ถ้ามันถูกเปิดเผยสู่สาธารณะจริง ๆ มันอาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์มากนักสำหรับต่อคนทั่วไป แต่มันก็เป็นสมบัติล้ำค่า มันคุ้มค่าที่จะเก็บไว้!” เฟนด์พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่เอ่อล้นอยู่ในขณะนั้น “เราไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของมัน แต่เฟอร์นันโดอาศัยอยู่แถว ๆ นั้น เขาไปที่นั่นเพื่อช่วยอาจารย์ค้นหาและรับมันแล้ว! เกรงว่าถ้าเราไม่รีบลงมือมันอาจจะถูกยึดหรือเคลื่อนย้ายไป” ลาน่าพูดยิ้ม ๆ “ก็ได้ ให้เขาไปตรวจสอบก่อน เราต้องเอาเกล็ดมังกรมาให้ได้ อีกไม่นานเราจะไปที่นั่น!” เฟนด์พยักหน้า “ฉันเพิ่งไปทำให้ตระกูลแลมเบิร์ตจากเมืองจินโมโหมา พวกมันไม่ใช่ตระกูลใหญ่มากนัก แต่ก็ไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ เหมือนกัน ช่วงสองวันนี้ฉันจะจัดการทรัพย์สินของครอบค
เฟนด์เงียบไปครู่หนึ่งขณะที่เขากำลังใช้ความคิด ก่อนจะตอบเซเลน่าว่า “เมืองนางแอ่น” เซเลน่ากังวลขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินคำตอบของเขา คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันด้วยความกังวล “ไม่ ไม่นะ ทำไมต้องเป็นเมืองนางแอ่น? เมืองนั่นไม่ได้ไกลจากเมืองจินเลย! ฉันคิดว่าเราควรหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ มันอาจจะเกิดอันตรายได้ถ้าเราไปที่เมืองนางแอ่น!” “ผมคิดว่าที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเรา ถ้าเราซ่อนตัวในที่แจ้ง พวกมันอาจจะนึกไม่ถึง อีกอย่าง ผมมีบางอย่างต้องทำที่เมืองนางแอ่น” เฟนด์หยุดพูดไปสักพักก่อนจะพูดต่อว่า “นอกจากนี้ ที่นั่นยังอยู่ใกล้ตระกูลวู๊ดด้วย มันคงสะดวกถ้าเราเลือกที่จะกลับไปที่นั่น” เมื่อได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากของเซเลน่าก็ค่อย ๆ ขยับเป็นรอยยิ้ม คำตอบของเฟนด์ทำให้เธอประทับใจมาก “จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย! ฉันบอกได้เลยว่าแม่ยังคงรัก แนช วู๊ด อยู่ อีกอย่าง คุณก็เป็นลูกชายของเขา และเขาก็กำลังจะตาย ฉันหวังว่าคุณจะไปเยี่ยมเขา คุณอาจเสียใจถ้าคุณไม่ได้เจอเขาก่อนที่เขาจะตาย สำหรับปัญหาเกี่ยวกับเรื่องใครจะกลายเป็นหัวหน้าตระกูล เอ่อ…ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะตัดสินใจยังไง”ยังไงก็ตา
“แกชื่ออะไรนะ? เฟนด์ วู๊ด ใช่ไหม? ประสาทสัมผัสที่รวดเร็วและความตื่นตัวของแกน่าประทับใจมาก แต่ในคืนนี้แกจะได้หายใจเป็นคืนสุดท้าย!” ชายชราหัวเราะและหรี่ตาลง กำหมัดแน่น เขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่และวินาทีถัดมาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าเฟนด์ “โอ้ แกรวดเร็วดีหนิ!” มันทำให้เฟนด์ประหลาดใจ แม้จะเพียงเล็กน้อย เมื่อเขาสังเกตเห็นความสามารถในการต่อสู้ของผู้อาวุโสคนนี้เทียบเท่าคนสี่คนจากตระกูลแลมเบิร์ตที่มาเมื่อเช้านี้เลย มีนักสู้ชั้นยอดแบบผู้อาวุโสคนนี้ไม่มากนักในอาณาเขตกลาง ดังนั้นเฟนด์จึงรู้ได้ในทันทีว่า คนพวกนี้น่าจะเป็นคนที่ลิลลี่ ลาโกริโอส่งมา เพราะยังไงซะ สี่คนจากตระกูลแลมเบิร์ตก็เพิ่งตายไปเมื่อเช้านี้ และพวกแลมเบิร์ตไม่น่าจะรู้ที่อยู่ที่นี่ คนพวกนี้จึงไม่ใช่คนที่พวกแลมเบิร์ตส่งมา ดังนั้นมีเพียงคำอธิบายเดียวสำหรับเรื่องนี้ ลิลลี่ หญิงที่โหดเหี้ยมและชั่วร้าย เมื่อรู้ว่าพ่อบ้านวู๊ดและเบธมาเยี่ยมเฟนด์ เธอจึงได้ให้คนของเธอแอบตามพวกเขามาด้วย ยิ่งไปกว่านั้น เฟนด์คิดว่าชายตรงหน้ารู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แม้ว่าพวกเขาอาจกลัวว่าเบธและพ่อบ้านจะจับได้ พวกเขากลัวว่าเบธและพ่อบ้านจะเข้ามายุ่งตอน
ชายชรากัดฟันแน่น ทนกับความเจ็บปวดและบังคับตัวเองให้ลุกขึ้น จากนั้นเขาก็เรียกคนที่เหลือให้เข้าไปจัดการกับเฟนด์ “ย่าาา!” คนที่เหลือต่างดึงดาบออกมากันทีละคน ๆ แล้วพุ่งเข้าใส่เฟนด์ “ในเมื่อพวกแกอยากดิ้นรนมาเจอกับความตายเอง ฉันก็จะทำให้พวกแกสมหวัง!” เฟนด์พลิกฝ่ามือ ดาบโลหะสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในมือของเขา ฟุ่บ! เฟนด์สะบัดข้อมือขณะที่ถือดาบทำให้เกิดลมพัดอย่างรุนแรง คลื่นดาบพุ่งใส่กลุ่มคนพวกนั้น แล้วคนพวกนั้นก็ล้มลงบนพื้น ตกตายไป “แก…แกรู้วิธีสร้างคลื่นดาบ!” ชายชราตกใจ เขาคิดว่าเฟนด์จะต้องถูกฆ่าตายในคืนนี้แน่ ด้วยพรรคพวกมากมายที่มาพร้อมเขา แต่ทั้งหมดนั้นกลับสูญเปล่า “พูดมาสิ! ลิลลี่ส่งแกมาใช่ไหม?” เฟนด์ถือดาบไว้ในมือและเดินเข้าไปหาชายชรา ดวงตาของเขาไร้อารมณ์ น้ำเสียงราบเรียบและไร้ความปราณี ซึ่งมันทำให้กระดูกสันหลังของคนที่ได้ยินเย็นยะเยือก ชายตรงหน้าเขาดูธรรมดาเกินไป ชายชราคิด แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะสร้างคลื่นดาบได้ด้วย? “ข้าจะสู้กับแกให้ตายกันไปข้าง!”ชายชราไม่ยอมเปิดเผยความจริงออกมา เขาวิ่งเข้าหาเฟนด์พร้อมดาบในมือ พยายามจะตัดหัวของเฟนด์ให้หลุดออกจากบ่า ในวินาทีถัดมาความพยา
คนหลายสิบคนยืนอยู่ที่หน้าประตูหลักของคฤหาสน์ แต่ละคนร่างกายกำยำ สูงและตัวโตมาก พวกเขาดูมีพลัง รปภ.สองคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูรีบวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ทันที และยืนอยู่ข้างหลังเฟนด์ ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว เฟนด์เห็นพวกที่มารวมตัวกันที่หน้าประตูคฤหาสน์ เขาจึงออกคำสั่งทันทีว่า “ออร์คิด พาเซเลน่า แม่ของฉัน และคนอื่น ๆ เข้าไปในคฤหาสน์ ซ่อนตัวอยู่ในนั้น ปล่อยให้เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” “ได้ค่ะนายท่าน!” ออร์คิดพยักหน้ารับและตะโกนออกมาเสียงดัง “ทุกคน เข้าไปในคฤหาสน์กับฉันเดี๋ยวนี้! ห้ามใครออกมาจนกว่านายท่านจะสั่ง!” “เฟนด์ ระวังตัวด้วยนะ พวกนั้นทั้งหมดมาจากอเมริกา ฉันไม่รู้ว่าเราไปทำให้พวกเขาขุ่นเคืองตอนไหนและโกรธเคืองได้ยังไง!” คิ้วของเซเลน่าขมวดเข้าหากันขณะที่เธอพูดกับเฟนด์ จากนั้นเธอก็เดินตามคนอื่น ๆ เข้าไปในคฤหาสน์อย่างไม่เต็มใจ “เฮ้! แกเป็นคนที่เห็นแก่ครอบครัวและเพื่อนพ้องใช่ไหม? แต่แกคิดว่าแกจะสามารถปกป้องพวกเขาได้งั้นเหรอ?”ชายหัวล้านร่างใหญ่ที่น่าจะมาจากอเมริกา เขาลูบตัวเองแล้วหัวเราะออกมา “เมื่อเราจัดการกับแกเสร็จแล้ว เราจะส่งครอบครัวและเพื่อนของแกตามไปด้วย!”
เฟนด์หัวเราะเยาะออกมา เขารู้สึกพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะรู้วิธีเก็บความลับเอาไว้ “พอแล้วสำหรับการพูดคุย ฆ่ามันซะ!” ชายหัวล้านที่เป็นหัวหน้าโบกมือ คนจำนวนมากพุ่งเข้าใส่เฟนด์ “พยายามข่มขู่ฉันด้วยจำนวนที่มากกว่างั้นเหรอ?” เฟนด์หรี่ตาลง เขาหักนิ้ว แต่เขาไม่ได้หวั่นกลัวเลยแม้แต่น้อย เขากลับวิ่งออกไปข้างหน้าแทน “หมัดกรงเล็บอินทรี!” ชายคนหนึ่งใช้ทักษะของเขาขณะที่มาอยู่ตรงหน้าเฟนด์ เขาปล่อยหมัดอย่างต่อเนื่อง อากาศเหมือนถูกแหวกเป็นชิ้น ๆ ตรงหน้าเขา ได้ยินแม้แต่เสียงหวือหวาที่ดังออกมาชัดเจนผ่านอากาศ ปัง! เฟนด์ไม่ได้สนใจการโจมตีของชายคนนั้น เฟนด์ปล่อยหมัดใส่ชายอีกคน หมุนเท้า และเดินตรงไปที่คนอื่น ชายที่ใช้หมัดกรงเล็บอินทรีนั้นน่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับทหารขั้นพันตรี เขาถือว่าเป็นนักสู้ที่โดดเด่นคนหนึ่งเลย น่าเสียดายที่เฟนด์เห็นเขาไม่ต่างจากเด็กน้อยที่พยายามจะเลียนแบบปรมาจารย์ และเทคนิคการใช้หมัดของเขาไม่ใช่เทคนิคที่แท้จริง ชายคนนั้นกระเด็นออกไปด้านข้างเพราะถูกเฟนด์โจมตี แขนของเขาหัก “อ๊าก!” ชายคนนั้นปล่อยเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด หน้าของเขาซีดทันที ปัง! ปัง! ปัง!
นายจะยกคฤหาสน์ราคาแพงหลังนี้ให้พวกเขางั้นเหรอ? น่าเสียดายจัง!” สีหน้าของฟีโอน่ามืดลงขณะที่เธอคิดว่าจะต้องเสียคฤหาสน์ที่สวยงามเช่นนี้ไป “แม่คะ ตอนนี้เราก็มีเงินมากพอแล้ว ครอบครัวของพวกเราสามารถใช้ชีวิตได้อย่างดีในเมืองนางแอ่นหรือแม้แต่เมืองจิน แม้ว่าเราจะไม่ใช่ครอบครัวที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นั่น มันคงต้องใช้เวลาอีกนานในการขายคฤหาสน์หลังนี้ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่เราจะยกมันให้พวกเขา เราจะได้รีบย้ายออกไปเร็ว ๆ!” เซเลน่ายิ้มขณะที่พยายามโน้มน้าวแม่ของเธอ “ก็ได้ ทำไมอีวานต้องปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกองทัพด้วย? ทำไมเขาต้องเคยไปทำให้พวกแลมเบิร์ตโกรธเคืองมาก่อนด้วย? เฮ้อ คิดว่าเป็นความโชคร้ายของเราแล้วกัน!” ฟีโอน่าถอนหายออกมาอย่างหนักและเดินเข้าไปในห้องของเธอ เฟนด์โทรหานายท่านจอร์จ นายท่านจอร์จที่เพิ่งทานอาหารเสร็จและกำลังเดินเล่นอยู่ในสวน หัวใจของเขาเต้นแรงเมื่อเห็นว่าเฟนด์โทรมา “มีอะไรหรือเปล่าเฟนด์?” เขาถาม เฟนด์ยิ้มออกมา “นายท่านจอร์จ ผมมีคนรับใช้ไม่มากนัก” เขาพูดในสาย “ผมเพิ่งฆ่าคนไปหลายสิบศพในสวนของผม ช่วยส่งคนมาช่วยเคลียร์ศพให้หน่อยได้ไหม?” นายท่านจอร์จถึงกับอึ้งเมื่อไ
“เรียกพวกเราเหรอครับนายท่าน?” ผู้ช่วยผู้บัญชาการของบอดี้การ์ดรีบถามวินส์ตัน เพราะมันดึกมากแล้วและทุกคนก็เตรียมตัวที่จะเข้านอน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายจึงเรียกหาพวกเขา และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น “มีศพหลายสิบศพอยู่ในสวนของเฟนด์ วู๊ด ช่วยไปเคลียร์มันและหาที่เผาศพซะ!” วินส์ตันพูดออกมายิ้ม ๆ “ไม่มีทาง นายท่าน ตระกูลจอร์จเป็นตระกูลชนชั้นหนึ่งนะ ทำไมเราต้องถูกใช้ให้ไปทำแบบนั้น? และยังเป็นงานที่น่าขายหน้าแบบนั้นด้วย...” ผู้ช่วยผู้บัญชาการไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่ออีก “นายจะไปรู้อะไร? อีกไม่นานเฟนด์และครอบครัวของเขาจะออกไปจากอาณาเขตกลางแล้ว ฉันได้ยินมาว่าเขาฆ่าคนจากเมืองจินไปเมื่อตอนบ่าย พวกเขาอาจจะทำให้ตระกูลที่มีอิทธิพลบางตระกูลโกรธเคืองจึงจำเป็นต้องออกจากที่นี่ไป คฤหาสน์ของเขาก็ขายได้ไม่ง่ายนัก เขาเลยจะยกให้พวกเรา!” “ไปได้แล้ว! หลังจากที่พวกนายทำงานเสร็จ เจอกันพรุ่งนี้เพื่อรับโบนัสของพวกนาย” วินส์ตันพูดพร้อมหัวเราะ “ฉันจะให้เงินพวกนายคนละ 10,000 เหรียญ!” “ขอบคุณครับนายท่าน!” พวกบอดี้การ์ดรู้สึกมีความสุขทันที พวกเขาทุกคนรีบออกไปช่วยเฟนด์และคนอื่น ๆ จัดการกับศพ วันรุ่งขึ้นตระก