บทที่ 291

“ถูกต้อง ๆ นายพูดถูก!”

ฟีโอน่าเก็บเงินของเธออย่างรีบเร่งและปิดกระเป๋าก่อนจะพูดว่า “ในที่สุดนายก็ทำสิ่งที่มีประโยชน์สักที นายใช้เวลาเพียงแค่วันหรือสองวันก็สามารถหาเงินที่ฉันเสียไปมาคืนได้ ดูเหมือนว่านายจะไม่ได้ไร้ประโยชน์ไปซะทั้งหมด!”

“นายไม่เพียงแค่มีประโยชน์เท่านั้น ฉันคิดว่าฉันเริ่มจะชอบนายแล้ว!”

แอนดรูว์หัวเราะเบา ๆ และกระโดดสองครั้งต่อด้วยทำสควอตสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิฟีโอน่าตอนนี้ผมสบายดีและหายเป็นปกติแล้ว ตอนนี้ผมสามารถวิ่งด้วยขานี้ได้แล้ว!”

“ตอนนี้มันดีขึ้นแล้วจริง ๆ!”

ฟีโอน่ารู้สึกประหลาดใจอยู่เหมือนกันเมื่อเฟนด์อ้างว่าเขาสามารถรักษามันได้ในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ เธอก็ไม่คิดว่ามันจะหายได้จริง มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก

แต่ไม่ช้าเธอก็คิดถึงบางเรื่องขึ้นมาได้ขณะที่สีหน้าของเธอซีดลง ก่อนจะพูดว่า “มีความสุขเรื่องอะไรล่ะ? ตอนแรกขาของคุณปกติดีอยู่แล้วทั้งหมดนี้ต้องไปขอบคุณไอหนุ่มนี่ที่ทำให้ขาของคุณกลายเป็นแบบนั้น ตอนนี้คุณมีความสุขจริงเหรอ? ฮึ่ม ถ้ามันยังมีความเมตตาพอมันควรที่จะชดใช้ให้กับความสูญเสียนี้!”

“แม่พูดถูก นี่เป็นความผิดของผม ผมควรชดใช้ให้ บอกผม