Share
บทที่ 2386
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2387
ดวงอาทิตย์กำลังตกและส่องแสงบนถนนแคบ ๆ ที่ผ่านหุบเขา มันฉายผ่านทุกสิ่งด้วยแสงสีแดงฉาน เฟนด์ชื่นชมทิวทัศน์จากหน้าต่าง ทิวทัศน์ด้านนอกรถม้าค่อนข้างงดงามเป็นพิเศษรัฐตอนกลางอุดมไปด้วยทรัพยากร และทิวทัศน์ก็ดีกว่ารัฐเวสต์ เซอร์ซีมาก หากไม่ใช่เพราะภัยคุกคามจากพวกสัตว์อสูร เฟนด์อาจใช้เวลาสองสามวันเพื่อชื่นชมทิวทัศน์พวกนี้ มันจะช่วยให้เขาสงบลงและวางแผนขั้นตอนต่อไปได้“เฟนด์…” สีหน้าของแชนด์เลอร์ดูเหมือนกำลังดิ้นรนเฟนด์เลิกคิ้วไม่คิดเลยว่าจะได้ยินแล้วเสียงเคารพจากอีกฝ่ายกระทันหันแบบนี้ ก่อนหน้านี้แชนด์เลอร์มองเขาด้วยท่าทีสบาย ๆ น้ำเสียงยำเกรงเช่นนี้เกือบทำให้เฟนด์หัวเราะออกมา แต่เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรกับเรื่องนี้ แชนด์เลอร์อยากจะทำอะไรก็ย่อมได้เฟนด์ปิดม่านแล้วหันหน้าไปทางแชนด์เลอร์ แชนด์เลอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาดูขัดแย้งอย่างที่สุด “คุณคือ…ผู้ฝึกยุทธขั้นต้นระดับแรกกำเนิดจริง ๆ เหรอ?”เฟนด์ส่ายหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ผมไม่เคยบอกว่าผมอยู่ในขั้นนั้น ก่อนหน้านี้ผมได้รับบาดเจ็บมา นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณตัดสินระดับพลังยุทธของผมผิดไป“จริง ๆ แล้วผมอยู่ในขั้นสูงสุดระดับแรกกำเนิด ก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2388
แชนด์เลอร์เม้มริมฝีปาก “ถ้าคุณมุ่งความสนใจไปที่การเล่นแร่แปรธาตุ คุณจะไม่มีเวลาฝึกพลังยุทธ คุณมีความสามารถมาก หากคุณเสียเวลาไปกับการเล่นแร่แปรธาตุมากเกินไป มันจะเป็นการสิ้นเปลืองศักยภาพของคุณ และคุณจะต้องเสียใจเพราะเรื่องนั้น!"แชนด์เลอร์ยึดมั่นในคำพูดของเขามาก โดยเฉพาะส่วนสุดท้าย แม้ว่าเฟนด์จะได้รับผลึกวิญญาณจำนวนมาก แต่มันก็ไม่มีความหมายอะไร เขาควรจะเพิ่มพลังยุทธของตัวเองเป็นอันดับหนึ่งหากเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาก็จะสามารถร่ำรวยขึ้นได้เอง นอกจากนี้ การเพิ่มคุณภาพของโอสถจะต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมาก! และนั่นต้องใช้เวลามากโขเช่นกันการมีศักยภาพในการต่อสู้สูงไม่ได้หมายความว่ามีศักยภาพในการเล่นแร่แปรธาตุสูง เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น เขารู้เรื่องทั้งหมดโดยธรรมชาติแล้ว ถ้าเขาไม่จำเป็นต้องใช้ผลึกรวมวิญญาณ เขาคงไม่เลือกเส้นทางที่ห่างไกลและยากลำบากเช่นนี้เหมือนกันแต่ด้วยต้องรวบรวมผลึกรวมวิญญาณ เขาไม่มีทางเลือกอื่น สิ่งที่เขาต้องการคือเวลาอีกสักหน่อย เฟนด์พยักหน้า เขายังคงรู้สึกขอบคุณสำหรับคำแนะนำของแชนด์เลอร์ด้วย อย่างน้อยที่สุดก็หมายความว่าแชนด์เลอร์ไม่ใช่คนไม่ดี“ผมค่อนข้างมั่นใจในการเล่นแร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2389
อย่างไรก็ตาม วิมานโอสถใช้ทรัพยากรในการเลี้ยงดูคนเหล่านี้ค่อนข้างมาก การเล่นแร่แปรธาตุเป็นสิ่งที่ต้องใช้หญ้าวิญญาณและโอสถมากมาย ไม่ต้องใช้ทรัพยากรมากมายขนาดนั้น พวกเขาก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากกิลเบิร์ต ฮิวจ์ไอเบา ๆ ขณะที่เขารินชาที่มีอุณหภูมิเหมาะสมลงในถ้วย “คุณซิมมอนส์ คุณคงเหนื่อยมาก ดื่มชาบรรเทาอาการคอหน่อย วันนี้คุณยุ่งมาก“ให้ผมจัดการเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้เองเถอะ ร้านค้าทั้งร้านจะสะอาดสะอ้านอย่างแน่นอน”คุณซิมมอนส์เลิกคิ้ว พยักหน้าอย่างมีความสุข "นายรู้จักฉันดีนี่ กิลเบิร์ต ฉันจะมอบหมายหน้าที่นี้ให้ใครไม่ได้เลย นายทำทุกอย่างได้อย่างดีมาโดยตลอด ฉันถึงได้วางใจที่จะมอบหมายหน้าที่นี้ให้นาย"ขณะที่เขาพูดแบบนั้น รอยยิ้มของคุณซิมมอนส์ก็กว้างขึ้นเรื่อย ๆ กิลเบิร์ตพยักหน้า เผยรอยยิ้มที่ดูเหมาะสม ราวกับว่าเขารู้สึกขอบคุณกับคำพูดเหล่านั้นอย่างที่สุดแต่ทว่ากิลเบิร์ตไม่ได้รู้สึกอย่างที่ทำเลย แต่เขาพบว่ามันน่าขบขันมาก เหตุผลเดียวที่คุณซิมมอนส์ยกย่องเขามากก็คือคุณซิมมอนส์รู้สึกว่าเขามีศักยภาพสูงส่งจากนักเรียนทั้งสิบคน กิลเบิร์ตเป็นหนึ่งในคนที่มีความหวังมากที่สุดที่จะเป็นนักเล่น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2390
หลังจากนั้นไม่นาน ซิมมอนส์ก็พยักหน้าและตอบว่า "ในเมื่อนายมาจากที่นี่ก็อยากจะเข้าเป็นบัณฑิต นายควรเตรียมจิตใจให้พร้อม“ในเมื่อหลานชายของฉันออกปากขอความช่วยเหลือนี้เอง เพราะงั้นฉันจะรับปาก กิลเบิร์ต ไปหาห้องให้เขา ต่อไปนายจะเป็นศิษย์พี่ของเขา นายไปไหนให้เขาไปกับนายด้วย”กิลเบิร์ตพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมสีหน้าของเขาที่กำลังจะบูดบึ้ง เขายิ้มแข็ง ๆ และพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลเขาอย่างดี"แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมน้ำเสียงอย่างสุดกำลัง แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แม้ว่าคำพูดของเขาจะดูไม่มีอะไรผิดปกติก็ตาม เขามองไปที่กิลเบิร์ตกิลเบิร์ตดูค่อนข้างเป็นมิตร แต่เฟนด์สัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่แฝงอยู่ในกริยาอบอุ่นนั้น กิลเบิร์ตไม่พอใจอย่างยิ่งกับการมาถึงของเฟนด์ ราวกับว่ากิลเบิร์ตกลัวว่าเฟนด์จะมาแย่งตำแหน่งของเขาไปนั่นทำให้เฟนด์ยิ่งประหลาดใจ กิลเบิร์ตไม่ให้โอกาสเฟนด์พูดด้วยซ้ำ เขาจะยกมือขวาขึ้นก่อนจะเชิญเฟนด์ไปที่อื่น“มากับฉัน ฉันจะหาที่พักให้นาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะเป็นหนึ่งในเพื่อนบัณฑิตของฉันในวิมานโอสถ”เฟนด์พยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองแชนด์เลอร์ แ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2391
แชนด์เลอร์อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้น เส้นทางของนักเล่นแร่แปรธาตุไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน มันยากกว่าศิลปยุทธหลายเท่า และต้องใช้พรสวรรค์สูงกว่านั้นมาก“การจะควบแน่นรังสีของโอสถยากขนาดนั้นเชียวเหรอ?” แชนด์เลอร์วางถ้วยชาในมือลงขณะที่เขาถามอย่างจริงจังแม้ว่าเขาจะเข้าใจเรื่องการเล่นแร่แปรธาตุอยู่บ้าง แต่เขาไม่เคยพยายามเข้าใจมรรคาแห่งโอสถมาก่อน เขาไม่เข้าใจว่าการจะเข้าใจมรรคาแห่งโอสถและควบแน่นรังสีของโอสถยากเย็นเพียงใดซิมมอนส์มีประสบการณ์อยู่ภายในวิมานโอสถหลายปี ดังนั้นเขาจึงมีอำนาจบางอย่างโดยปริยาย“แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลย! ผมต้องขอยกตัวอย่างที่คุณพอจะเข้าใจได้ สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุระดับห้าที่เข้าใจมรรคาแห่งโอสถและควบแน่นรังสีแห่งโอสถได้ก็เหมือนกับการมีผู้ฝึกยุทธในระดับแรกกำเนิดเรียนรู้ทักษะขั้นสูงระดับปฐพี นั่นนับว่าเป็นเรื่องยากหรือเปล่าล่ะ?!"จากการยกตัวอย่างของซิมมอนส์ แชนด์เลอร์ก็รู้สึกยิ่งกว่านั้น แน่นอนว่ามันยาก! มันยากอย่างไม่น่าเชื่อ โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้เลย เพราะหากเขาสามารถเรียนรู้ทักษะขั้นสูงระดับโลหิตได้ก็ถือว่าดีมากแล้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2392
เฟนด์ถือผ้าขี้ริ้วไว้และตอบว่า "ก็คงคิดว่าผมกำลังเป็นภัยต่อสถานะของเขา ไม่อย่างนั้นเขาไม่เกลียดผมถึงขนาดนี้ ทำราวกับว่าผมจะขโมยของของเขาไปถ้าผมกลายเป็นบัณฑิตร่วมกับเขา“เรื่องอื่นผมไม่รู้หรอก แต่แม้ว่าบัณฑิตเหล่านั้นจะดูเหมือนกำลังเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุเพื่อเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกอย่างหนักหนาสาหัส แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาดูไม่ต่างจากคนรับใช้ที่ถูกยกหางเท่านั้น“พวกเขาจะถูกบังคับให้ทำงานที่วิมานโอสถ พวกเขาต้องจัดการกับลูกค้าและทำความสะอาดร้าน พวกเขาต้องแยกแยะอายุของวัตถุดิบเหล่านั้นด้วย หลังจากเสร็จงานพวกนั้นแล้วเท่านั้พวเพราะเขาถึงจะมีโอกาสได้บ่มเพาะตัวเอง“นี่เป็นชีวิตที่ยากลำบาก ย่อมต้องมีคนแย่งกันเพื่อให้ได้โอกาสดี ๆ สิ่งดี ๆ เหล่านั้นเป็นธรรมดา ผมเป็นบัณฑิตใหม่ และอาจต้องขัดแย้งกับเขาเมื่อมุ่งหวังในสิ่งเดียวกัน ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะไม่พอใจผมขนาดนี้”เมื่อแนชได้ยินคำอธิบายของเฟนด์ เขารู้สึกว่าเฟนด์พูดถูก แต่เขาก็ยังคงรู้สึกโกรธอย่างหนัก เห็นได้ชัดว่าเฟนด์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่เขาก็ยังถูกเปลี่ยนอยู่ดีแนชเงยหน้าขึ้นมองเฟนด์ “แล้วเราจะเอายังไงกันต่อ? การเล่นแร่แปรธาตุกินเวลาไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2393
“เพราะแบบนี้ พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่าคุณได้รับของมีค่าน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อไม่ให้ขาดทุน และคุณจะต้องพบกับความทุกข์ทรมาน”แชนด์เลอร์พูดอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่งที่เฟนด์จะทิ้งพรสวรรค์ของตัวเองไปแบบนั้น อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเขาต้องการตอบแทนเฟนด์ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ด้วยหากเขาไม่พาเฟนด์ติดรถมาด้วย เขาคงต้องตายเพราะกระทิงไฟตาเดียวทั้งสามตัวนั้นอย่างแน่นอนเฟนด์รู้สึกได้ถึงเจตนาดีในคำพูดของแชนด์เลอร์และพยักหน้าให้กับคำพูดเหล่านั้น มีบางสิ่งที่แชนด์เลอร์ไม่เข้าใจ นั่นก็เพราะเฟนด์มีความลับมากเกินไปแต่ไม่มีทางอธิบายออกมาได้หมดเขาไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยความลับทั้งหมดที่มีต่อแชนด์เลอร์ ดังนั้นเขาจึงถูกบังคับให้หาข้อแก้ตัวที่ดูไม่ไร้สาระเกินไป“ทันทีที่ผมตั้งเป้าหมายกับตัวเองแล้ว ผมจะไม่มีทางเปลี่ยนใจง่าย ๆ นอกจากนี้ผมก็มั่นใจในความสามารถของตัวเองอย่างที่สุดด้วย ผมจะสามารถกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกได้แน่นอน การเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดของผมด้วยซ้ำ ผมจะเป็นระดับเจ็ด ระดับแปดให้ได้เลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2394
เหตุใดกิลเบิร์ตจึงปฏิบัติต่อเขาอย่างเลวร้ายแบบนั้น? ถึงขนาดจัดให้เฟนด์นอนในห้องโทรม ๆ ด้วยซ้ำ เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขาจึงมองไปที่แชนด์เลอร์และเพราะว่าเขาได้รับการแนะนำจากแชนด์เลอร์ ลุงของแชนด์เลอร์คือซิมมอนส์ กิลเบิร์ตไม่กลัวหรือว่าเฟนด์จะนำเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องซิมมอนส์?ปกติแล้วการทำแบบนั้นเท่ากับว่าเขากำลังท้าทายซิมมอนส์อยู่ เขาไม่กังวลหรือว่าซิมมอนส์จะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้? เฟนด์ไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นเลยเฟนด์ตัดสินใจที่จะขจัดความคิดเหล่านั้นออกไป เขาจิบเครื่องดื่มแล้วพูดว่า "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำพวกนี้นะ ถ้าคุณกลับไปที่สำนักของตัวเองแล้ว ถ้าคุณพบปัญหาใด ๆ คุณก็สามารถตามหาผมได้ทุกเวลา"แชนด์เลอร์ยิ้มเล็กน้อย เขารู้ว่าเฟนด์เป็นคนพูดคำไหนคำนั้นเขาพยักหน้าแล้วตอบว่า “แน่นอน”ทั้งสองยังคงคุยกันต่อไปอีกพักหนึ่งก่อนที่แชนด์เลอร์จะขอตัวกลับ เพราะแชนด์เลอร์ไม่อาจอยู่ที่นี่ได้นานนัก เขายังคงจำเป็นต้องกลับไปที่สำนักของตัวเองเพื่อเข้าร่วมในการประลองจัดอันดับเพื่อหาทรัพยากรเพิ่มเติมให้กับตัวเองหลังจากที่เฟนด์กลับมาที่วิมานโอสถ เขาก็เปลี่ยนไปสวมชุดบัณฑิต เสื้อผ้ารัดแน่น
Latest chapter
