LOGINShare
บทที่ 215
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 216
ถูกไหม? เซเลน่าตอนนี้เหมือนเป็นคนละคนกัน เป็นพวกเสแสร้ง... เธอไม่มีเงิน แต่เธอชอบแกล้งรวย! "พวกเธอยังไม่ได้เจอสามีเธอเลย" ราเชลพูดอย่างร้ายกาจ "เขาเป็นคนดุจริง ๆ เขารู้จักแต่การต่อสู้ เขาไม่มีการศึกษามากขนาดนั้น เขาเอาแต่ทะเลาะกันทั้งวัน ฉันนึกไม่ออกเลยว่าอนาคตของเซเลน่าจะเป็นอย่างไร เมื่อแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้!"ดีแลนที่เอาแต่เงียบตั้งแต่แรกก็พูดใส่ไฟว่า "ถูกไหม? คนอย่างเขามีแนวโน้มรุนแรงเสมอ หึ... ถ้าเซเลน่าโกรธเขาซักวัน เขาอาจมีคดีทําร้ายร่างกายกันในครอบครัวก็ได้"โรซ่าตกใจเมื่อได้ยินประโยคนี้ "เป็นไปไม่ได้... ฉันเกลียดผู้ชายที่ใช้ความรุนแรง ผู้ชายแบบไหนที่ทําร้ายผู้หญิง""ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ? ผมคิดว่าตอนนี้เซเลน่ามีชีวิตที่ไม่ค่อยดีนัก!""แต่เซลิน่าก็ยังยืนด้วยเท้าตัวเอง เธอสวยและเก่งมาก จนเธอได้ชื่อว่าเป็นสาวสวยแห่งอาณาเขตกลางเลยทีเดียว คงจะดีไม่น้อยหากเธอได้แต่งงานกับคนร่ำรวย ใคร ๆ ก็คงจะดีกว่าสามีคนปัจจุบันของเธอเป็นสิบเท่า!”ราเชลพูดระบายมันออกมารางกับว่าเธอเห็นแกเซเลน่าและโกรธแทนเธอ "เมื่อก่อนเซเลน่าไม่ใช่คนแบบนี้!"โรซ่าถอนหายใจ เซเลน่ากลายเป็นแบบนี้ น่าเสียดายจริง ๆ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 217
โอ้ ใช่ สามีของราเชลจะเลี้ยงเราใช่ไหม? เขาเป็นผู้จัดการโรงงาน บอสใหญ่ เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ไม่มีความหมายอะไรกับเขาเลย" โรซ่าหัวเราะดีแลนทําหน้าเข้มขึ้น เรื่องจริง : เขาเคยพูดไว้ว่า เขาจะทําดีกับทุก ๆ คน เพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับเขาอย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้ ทําให้เขาสูญเสียเงินไปมาก นอกจากนี้ โรงงานของพวกเขาก็ไม่ได้รับออเดอร์มากในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ถ้าพวกเขาไม่กินดื่มจนหลายแสน เขาอาจจะมีเงินจ่ายที่สําคัญเขาต้องจ่ายเงินค่ารักษาให้กับโรงพยาบาลเป็นจํานวนมาก"ไม่มีปัญหา!"ราเชลหัวเราะแก้เก้อ เธอพูดแบบนั้นตอนคุยโม้ ตอนนี้เธอไม่สามารถหันหลังกลับได้ และในขณะที่ชื่อเสียงของเธอถูกดูหมิ่น"สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน!"เทรเวอร์หัวเราะด้วยความดีใจเมื่อเดินเข้ามาใช่ เทรเวอร์ เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว วันนี้เรามารวมกลุ่มกันเพื่อต้อนรับพวกเรากลับมา!"ฮิวยิ้ม "เกิดอะไรขึ้น? แฟนของนายไม่ได้มาด้วยกันเหรอ?""โอ้ เธอมีงานต้องทําคืนนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่"เทรเวอร์กวาดสายตามองผู้คน "เกิดอะไรขึ้น? เราไม่ได้อยู่ที่นี่ทั้งหมดเหรอ? ทําไมเราไม่เข้าไปล่ะ?"
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 218
เซเลน่าหันมามองสามีของเธอ เธอเห็นรอยยิ้มอันเจ็บปวดกับเขา "อยากฟังเรื่องราวทั้งหมดไหม? เราคบหากันสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย เราคบกันแค่ปีเดียว"เฟนด์ส่ายหน้า "คุณไม่จําเป็นต้องอธิบาย"เธอไม่จําเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ยังไงก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาพบเซเลน่า มันคือเรื่องของเธอนอกจากนี้ เขายังจําสิ่งที่ตัวเองเห็นในคืนแต่งงานได้ชัดเจน คือรอยเลือดบนผ้าปูที่นอน นั่นแสดงว่าเซเลน่า ไม่เคยไปหลับนอนกับใครที่ไหน เฟนด์ไม่โกรธเลยสักนิด ทําเอาเซเลน่าอึ้งไปตามกันนอกจากนี้ เขาก้าวเดินไปข้างหน้า เผชิญหน้ากับผู้หญิงที่จุดประเด็นเรื่องนี้ขึ้น บริตนีย์ "คุณผู้หญิงมันสำคัญมากเหรอว่าเราจะมาที่นี่ได้ยังไง?” เขาท้าทายเธอ “นั่งรถแท็กซี่มานี่มันผิดมากเหรอ?”เฟนด์หยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดเน้นย้ำทุกคำ “นอกจากนี้คุณอย่าได้มาดูถูกทหาร พวกคุณจะอยู่ดีกินดีอย่างสงบแบบนี้ไหมถ้าไม่มีพวกเรา”“ฮ่า ฮ่า! ปกติฉันได้ยินมาตลอดว่าคนจนมักจะไม่มีมารยาท นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอคนจนแล้วยังหยาบคายขนาดนี้!”บริตนีย์หัวเราะและชี้ไปที่รถออดี้ A6 ที่จอดอยู่ข้าง ๆ "เห็นหรือยัง นั่นรถฉัน มันไม่ได้แพงมาก แต่ต่อให้นายท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 219
”ไม่เป็นไร บางคนหน้าหนาจนเราทําอะไรไม่ได้เลย! ถ้าเธอบอกว่าเธอมี 911 แต่เธอไม่ขับรถมาที่นี่ เราจะทําไงดี? เราไปดูที่บ้านของเธอก็ได้ใช่ไหม?"เมื่อแผนการที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ บริตนีย์พูดด้วยรอยยิ้มที่เหยียดหยามว่า "โอเค แล้วเรื่องนี้ล่ะ ในเมื่อเป็นปาร์ตี้นัดรวมตัวกัน ทําไมเราไม่ไปจ่ายบิลวันนี้ล่ะ? เราจะแบ่งค่าใช้จ่ายด้วยการนับหัว ผมเชื่อว่าคนที่ขับรถปอร์เช่ 911 คงไม่รู้สึกไม่สะดวกใจใช่ไหม?"ไม่มีใครโง่พอที่จะไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร พวกเขารู้ว่าบริตนีย์ตั้งใจที่จะสร้างปัญหาให้เซเลน่า เธอไม่พอใจเมื่อเธอไปที่แฟนเก่าของเธอ ก่อนหน้านี้แมทถึงกับออกตัวพูดแทนเธอด้วยซ้ำ ยิ่งทําให้คนใจแคบอย่างเธอยิ่งกลุ้มใจมากขึ้นเก็บบิลที่นี่ต้องไม่ถูกแน่นอน แต่ละคนก็คงจะต้องใช้เงินจำนวนมาก ถึงแม้ว่าจะหารกันแล้วก็ตาม ถ้าเซเลน่ากับเฟนด์ไม่มีเงิน พวกเขาจะต้องอับอายแน่ ๆ"ตกลง! ฉันคิดว่าแบบนี้ก็ได้ ดีแลนเป็นผู้จัดการโรงงาน แต่เขาก็ไม่ได้หาเงินง่ายเหมือนกัน เราใช้ความเอื้อเฟื้อของเขาไม่ได้ เราจะจ่ายคนละส่วนกัน"แฟนสาวของฮิวเดินเข้ามาพูดคุยและยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าดีแลนกับราเชลไม่อยากเลี้ยงทุกคนตั้งแต่แรก เมื่อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 220
ทุกคนได้ยินประโยคถึงกับอึ้งอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะบริตนีย์ที่ทำหน้านาบูดเบี้ยว"มันไม่เหมือนกัน" บริตนีย์แย้ง "ดีแลนไม่ได้เลี้ยงอาหารเรา ยังไงก็ตาม คุณพูดเองนะ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณเจอเรา เอาไงต่อ? อย่าบอกนะว่ากลัว เพราะเราอยากให้คุณเลี้ยงเราตอนนี้ ?"มีคนจํานวนไม่น้อยที่แทบจะอดหัวเราะไม่ได้ ถ้าเขาอยากโม้ขนาดนั้น ทําไมเขาไม่พูดอะไรให้เร็วกว่านี้ล่ะ? น่าเสียดายที่ตอนนี้ทุกคนเกิดความประทับใจ ต่อเซเลน่าและสามีของเธอ ทําให้พวกเขาหัวเราะเยาะพวกเขาโดยไม่คิดให้รอบคอบอีกต่อไป“มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง มาดื่มกันให้เต็มที่ดีกว่า" "ขอเตือนนะ บาร์นี้แพงมาก คุณต้องจ่ายอย่างน้อย 10,000 ถึง 20,000 เหรียญ ฉันพูดไม่ออกเลยว่าบิลจะสูงแค่ไหน หลายแสนหรือมากกว่านั้น และส่วนใหญ่แล้ว คนที่มาบาร์นี้มักจะเป็นหนุ่มสาวที่ร่ำรวย ที่ฐานะครอบครัวที่มั่งมีแน่ใจเหรอว่าจะเลี้ยงเรา" เธอคิดว่าเฟนด์จะกลัวเมื่อได้ยินประโยคนี้ และเขาก็ไม่มั่นใจที่จะเข้าไปข้างในแต่เฟนด์กลับตอบไปว่า “ชายหนุ่มที่ร่ำรวย? ผมเจอมาเยอะแล้ว เคน คลาร์ก, ไมเคิล วิลสัน, นีล ฮิวโก้”ทุกคนสูดลมหายใจเมื่อได้ยินประโยคนี้ ทั้งสามคนเป็นนายหนุ่มของคร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 221
บริตนีย์เชียร์ให้พวกเขาดื่มเยอะ ๆ และมองไปที่แฟนหนุ่มของเธอ แมท “คุณก็ด้วย!” เธอพูด “คุณต้องดื่มเข้าไปอีก ได้ยินไหม”ความรำคาญพุ่งเข้ามาในใจของแมท แต่รอยยิ้มยังฉายอยู่บนใบหน้าของเขา “แน่นอนที่รัก! ผมจะฟังทุกอย่างที่คุณพูด” เขาตอบหลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เข้ามาในลอบบี้ของโลตัสบาร์แอนด์เลานจ์ที่อยู่ชั้นหนึ่ง บรรยากาศคึกคัก เฟนด์และคนอื่น ๆ พบห้องส่วนตัวและนั่งอยู่ข้างในห้องส่วนตัวนี้ถูกแยกออกจากด้านนอกโดยมีกระจกนิรภัยกั้น สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกได้ แต่ถ้าไม่อยากเห็นก็แค่ดึงม่านที่ติดอยู่บนกระจกนิรภัยลง“เรียนท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่เคารพ หากคุณต้องการใช้ห้องส่วนตัวนี้ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำจะอยู่ที่ 50,000 เหรียญ ราคาในเมนูนี้ใช้สำหรับอ้างอิงเมื่อคุณสั่งของว่างและแอลกอฮอล์!” พนักงานเสิร์ฟสาวสวยเดินเข้ามาและยิ้มให้พวกเขาด้วยรอยยิ้มที่งดงามที่สุด “ไม่จำกัดเวลา ดังนั้นคุณสามารถสนุกที่นี่ได้จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น!” พนักงานอธิบายต่อ“เฟนด์คุณไม่คิดว่ามันแพงไปใช่ไหม? เพราะว่าเรามากันหลายคนห้องส่วนตัวขนาดเล็กไม่สามารถรองรับพวกเราทุกคนได้ นอกจากนี้เราต้องการช่วยประหยัดเงินที่หาม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 222
“ว้าว! พวกเราได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? คุณกำลังพูดถึงห้องส่วนตัวหรูหราขนาดใหญ่ ของโลตัสบาร์แอนด์เลานจ์?”ราเชลถึงกับผงะ เธอเริ่มสงสัยว่าเธอได้ยินมันผิด เฟนด์ต้องการไปที่ห้องที่มีราคาล้านดอลลาร์เป็นค่าใช้จ่ายขั้นต่ำ?ทุกคนในเหตุการณ์ต่างสงสัยกับคำพูดของเฟนด์ “เฟนด์จะขอห้องใหญ่ได้ยังไงในเมื่อเขาไม่มีแม้แต่กำลังจ่ายค่าห้องขนาดกลาง?” พวกเขาตั้งคำถาม“คุณไม่ได้บอกว่ามีเปียโนอยู่ที่นั่นหรอ? ผมอยากฟังภรรยาเล่นเปียโน เราต้องไปที่นั่น” เฟนด์ยักไหล่“ห้องนั้นแพงจัง...ไม่มีทาง เราจะไม่ไปที่นั่น! ฉันจะเล่นเปียโนให้คุณฟังเมื่อฉันว่าง เป็นเด็กดีโอเคไหม?” เซเลน่ามองไปที่เฟนด์และพูดต่อว่า “วันนี้เราใช้เงินไปแล้วมากกว่า 5 ล้านสำหรับรถสองคัน! คุณคิดว่าเงินของคุณไม่มีวันหมด? อย่าใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายอีก!”“ฮะ? ปอร์เช่911 ราคา 5 ล้านเหรียญ? คุณล้อฉันเล่น? คุณเคยเห็นปอร์เช่ไหมเซเลน่า? คุณได้สัมผัสมันด้วยตัวเองแล้ว!” ดีแลนขัดจังหวะทั้งคู่ด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “อย่างน้อยคุณควรทำตัวให้เหมาะสม หัดดูคนอื่นบ้างนะ!”“พวกเขาบอกว่าปอร์เช่911ของทั้งคู่ ราคาอยู่ที่ประมาณ 5 ล้านเหรียญ อย่าบิดเบือนคำพูดของพวกเขา!” ราเชลพู
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 223
“หยุดพล่ามสักที!” แมทตะคอก คำพูดของเซเลน่าแทงจุดอ่อนของเขาเข้าอย่างจัง สีหน้าของแมทแสดงออกว่าเขาโกรธมาก “เรารักกันอย่างจริงจัง มันไม่ใช่ที่ของคุณที่จะมาวิพากษ์วิจารณ์และทำลายความสัมพันธ์ของเรา! แล้วตัวคุณเองล่ะฮะ? การแต่งงานกับทหารคงเป็นเหตุการณ์ที่ทรมานที่สุดในชีวิตของคุณ! การที่ผู้หญิงหน้าตาดีอย่างคุณแต่งงานกับผู้ชายที่จน มันช่างสูญเปล่า”เซเลน่าระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “นั่นเป็นเพราะฉันไม่ใช่คุณและฉันไม่เคยต้องการเกาะใครกิน อีกอย่างฉันไม่คิดว่าผู้ชายของฉันไม่ดีพอ เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาเขายอมทุ่มเงินเป็นล้านเพื่อที่จะดูฉันเต้น! คุณคิดยังไงกับเรื่องนั้น? มันบอกได้ว่าผู้ชายของฉันรักฉันมากกว่าสิ่งอื่นใด และเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อฉันแม้ว่าเขาจะมีเงินในบัญชีเพียงแค่หนึ่งแสนก็ตาม!”เซเลน่าหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เธอพูด เธอโน้มตัวเข้าหาเฟนด์และจับมือเขาด้วยความภาคภูมิใจเฟนด์ตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของเซเลน่า และรู้สึกว่าความสุขกำลังเบ่งบานในใจของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เซเลน่าเริ่มเปิดตัวในที่สาธารณะ!“พูดได้ดีที่รัก! ความรักของเราคือรักแท้ ที่เราอาศัยอยู่ด้วยกัน!”เฟนด์ตื่นเต้นมาก เขาหันหน้าไปท
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
