บทที่ 2131

นอกจากนี้โนเอลยังรู้สึกว่าบรรยากาศตึงเครียดเกินไป และทั้งเฟนด์และเวสลีย์ก็เกือบจะมีเรื่องกันอยู่แล้วเขาชำเลืองมองที่เฟนด์ด้วยแววตาที่เป็นกังวลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยื่นมือไปดึงเสื้อผ้าของเฟนด์ในจุดซึ่งคนอื่นมองไม่เห็นอย่างลับ ๆ เพื่อเตือนให้เฟนด์สงบสติอารมณ์ตัวเองจากการถูกเวสลีย์ยั่วยุ

มุมปากของเฟนด์โค้งขึ้น เขารู้ว่าการดึงเสื้อผ้าที่โนเอลทำนั้นกำลังสื่อถึงอะไร… แต่เขากลับเพิกเฉย เวสลีย์ตัวสั่นด้วยความโกรธ ในขณะที่เขาจ้องมองที่เฟนด์อย่างไม่พอใจ เมื่อเทียบกับการแสดงออกที่โกรธเกรี้ยวของเวสลีย์ แล้วเฟนด์สงบเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะโต้เถียงกับเวสลีย์ด้วยคำพูดเผ็ดร้อน แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงเรียบเฉย

เวสลีย์กัดฟันขณะที่เขาพูด “พี่ชายของฉันจะไม่มีวันปล่อยให้นายลอยนวลไปได้หรอก เขาจะฆ่านายแน่!”

“นอกจากขู่แล้วนายยังทำอะไรได้อีก?”เฟนด์สวนกลับอย่างใจเย็น

คำพูดเหล่านี้เป็นราวกับหินก้อนใหญ่ที่ถูกยัดเข้าไปในคอของเวสลีย์ และมันทำให้เขารู้สึกว่าการมีปฏิสัมพันธ์กับเฟนด์มีแต่จะทำให้โมโห สติสัมปชัญญะของเขาก็เกือบจะหายไปแล้ว ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับลูกปัดแก้วสีโลหิต และมันแทบจะถลนออกมาจากเบ้ามาแล้วด้วยซ้ำ ใ