บทที่ 2086

เฟนด์ตอบโดยไม่หันกลับมามองพวกเขา “เพราะงั้นคุณคิดว่าเราควรที่จะรออยู่ข้างในเงียบ ๆ อย่างนั้นสินะ? แบบนั้นเราจะไม่ต้องเสียอะไรเลยใช่หรือเปล่า?” การแสดงออกของเฟนด์ยังคงเหมือนเดิมในขณะที่เขาพูด แต่ใครก็ตามที่ฉลาดพอที่จะได้รับรู้ถึงความโกรธของเฟนด์ เจดเป็นพวกใจร้อน เพราะทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างดีเขาก็จะชมไม่ขาดปาก แต่พอเกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นเขาก็พูดโพล่งตำหนิในทันที

เจดไม่กล้าเงยหน้ามองเฟนด์แต่ความไม่เชื่อในดวงตาที่ลดลงของเขา “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันแค่รู้สึกว่าเรารีบร้อนออกมามากเกินไป หากเราอยู่ในนั้นต่อไปอีกสักสองสามวัน ปัญหาเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้น”

เฟนด์ฮัมเพลงเบา ๆ และเขายังคงจ้องไปยังเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่ดูราวกับนกอินทรีของเขา “แล้วก่อนหน้านี้ทำไมคุณไม่แย้งล่ะ? ก่อนหน้านี้คนเอาแต่เงียบ แต่พอเกิดปัญหาขึ้นก็พูดพร่ำมากกว่าคนอื่น” เฟนด์ไม่เคยอยากจะพูดอะไรมากมาย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้คนอื่นกล่าวหาเขาตามอำเภอใจ

สีหน้าของเจดดูหม่นหมอง และเขาต้องการจะปฏิเสธเฟนด์ แต่ดไวท์ทนไม่ได้อีกต่อไปและพูดว่า “นายควรหุบปากไปซะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจะพูดไปให้ได้อะไร”

เจดโกรธจนริมฝีปา