Share
บทที่ 2063
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2064
ดไวท์ชำเลืองมองเจด “ต่อให้เรานั่งรออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ แล้วจะทำให้พวกเขาหาเราไม่เจออย่างนั้นเหรอ?” ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้เจดพยายามทุกวิถีทางเท่าที่ทำได้และกังวลไปทุกสิ่ง เขากลัวว่าการที่มีคนคุยกันจะทำให้พวกเขาทุกคนเดือดร้อน คำพูดของดไวท์ทำให้เจดชะงักไปในทันที เจดอายมากจนใบหน้าและลำคอขึ้นสีแดงก่ำแต่เขาก็เถียงดไวท์ไม่ได้ก็อย่างที่ดไวท์พูด ต่อให้เรานั่งรออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ และนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจเข้าออกไปเรื่อย ๆ แล้วจะทำให้พวกเขาหาเราไม่เจออย่างนั้นเหรอ? ในความเป็นจริง สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาก็ได้แต่ฝากความหวังไว้กับพระเจ้าเท่านั้น พวกเขาทำทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้แล้วและหากพวกเขายังไม่สามารถหลบหนีการไล่ล่าได้ สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาถูกลิขิตให้ต้องจบชีวิตลงในวันนี้ดไวท์หันกลับมามองเฟนด์ซึ่งสงบนิ่งอยู่ตลอดเวลา “ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะใจเย็นได้ขนาดนี้ ทั้งที่นายอยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้นเองนี่ นายไม่กลัวว่าเราจะลากนายให้ติดร่างแหไปด้วยกันเหรอ?” นี่คือสิ่งที่ดไวท์อยากจะถามหลังจากที่พวกเขาออกมาจากถ้ำ หมายักษ์ตาเดียวมีพลังในการล่าที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าพวกมันจะแข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2065
ชายสวมหน้ากากเย้ยหยันขณะที่เขาหยิบชิ้นเนื้อออกมาแล้วโยนขึ้นไปบนฟ้า หมายักษ์ตาเดียวพุ่งไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นขณะที่มันอ้าปากกลืนชิ้นเนื้อนั้นเข้าไป ส่งเสียงกร้วม ๆ ออกมา! “ฉันนึกว่าพวกนายจะฉลาดพอที่จะหลบหนีไปยังที่ ๆ พิเศษสักที่ แต่ไม่คิดเลยว่าพวกนายจะยังอยู่ที่นี่? พวกนายคิดว่าหมอกรอบ ๆ บริเวณนี้สามารถป้องกันไม่ให้หมายักษ์ตาเดียวตรวจจับการมีอยู่ของพวกนายได้อย่างนั้นหรือ? นี่มันเรื่องตลกหลอกเด็กชัด ๆ พวกนายดูถูกความสามารถของหมายักษ์ตาเดียวเกินไปจริง ๆ”ชายสวมหน้ากากยื่นมือออกไปและลูบไล้กะโหลกขนาดใหญ่ของหมายักษ์ตาเดียว ชายคางแหลมจากสำนักวายชนม์หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขามองไปที่เฟนด์และคนอื่น ๆ เขามีรอยยิ้มในหน้าขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “นายคิดว่าหมายักษ์ตาเดียวที่ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันเลี้ยงเอาไว้เป็นหมายักษ์ตาเดียวทั่ว ๆ ไปงั้นเหรอ? วันนี้เราจะบอกข้อมูลเชิงลึกแก่พวกนายเอง หมายักษ์ตาเดียวตัวนี้ได้รับการดูแลด้วยเคล็ดวิธีลับของสำนักเราเป็นอย่างดี และมีการใช้ผลึกวิญญาณจำนวนหนึ่งในการดูแลมันด้วย แม้ว่ามันจะไม่แข็งแรงในสังเวียนการต่อสู้ แต่ประสาทสัมผัสของมันก็แข็งแกร่งกว่าหมายักษ์ตาเดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2066
ทันใดนั้นเอง เฟนด์เอื้อมมือไปจับข้อศอกของแนช เขาหันไปพูดกับเจดและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ว่า “ตามผมมา ตอนนี้เราเหลือแค่ทางเลือกสุดท้ายแล้ว ไม่ต้องกังวล ต่อให้สิ้นหวังแค่ไหนผมก็จะหาทางออกให้ได้!”เฟนด์หันกลับมาและเริ่มวิ่งไปทางด้านหลังของพวกเขาพร้อมกับแนช เจดและดไวท์ตกตะลึง พวกเขารู้ว่าเฟนด์วางแผนที่จะทำอะไร พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระโดดหน้าผาแล้วหรือ? ทั้ง ๆ ที่ชายผู้นี้ก็รู้ว่าเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์นั้นมีมาแต่โบราณ และแม้แต่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพวกมันไปได้ หากกระโดดหน้าผาลงไปแล้วพวกเขาจะรอดอย่างนั้นหรือ?อาจเป็นเพราะมีเฟนด์ที่พุ่งตัวนำออกไปเป็นคนแรกหรืออาจจะเป็นเพราะคำพูดของชายสวมหน้ากากที่พูดว่าจะทรมานพวกเขา แต่ไม่มีเวลาให้พวกเขาได้ชั่งน้ำหนัก ดไวท์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอื้อมมือไปจับแขนของเจดและอัลเบี้ยน พวกเขาตามหลังเฟนด์ไปและรีบพุ่งไปยังผาโทมนัสทันที ชายสวมหน้ากากขมวดคิ้วเมื่อเห็นภาพนั้น เขายกมือขึ้นและปรามศิษย์ของสำนักวายชนม์ที่อยู่ข้างหลังซึ่งพยายามพุ่งตัวไปห้ามไม่ให้กลุ่มชายห้าคนกระโดดลงจากหน้าผา “ให้พวกเขากระโดดไปเถอะ อีกไม่นานพวกเขาก็ต้องตายและ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2067
พวกเขาต้องเดินหน้าต่อไป!เจดก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและรู้สึกถึงแรงต้านเล็กน้อยใต้ฝ่าเท้าของเขา เสียงแตกดังขึ้นอีกครั้ง และพวกเขาก็หันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน...ก่อนที่จะเห็นโครงกระดูกหลายโครงกองอยู่ในบริเวณที่พวกเขายืนอยู่ เห็นได้ชัดว่าโครงกระดูกเหล่านี้อยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว สังเกตได้จากฝุ่นที่เกาะอยู่บนโครงกระดูกจนหนาเตอะ แม้แต่เสื้อผ้าโครงกระดูกเหล่านี้สวมไว้ก็ย่อยสลายราวกับเศษกระดาษเมื่อเวลาผ่านไป เศษเสื้อผ้าของพวกเขาย่อยสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและกระจายไปทั่วโครงกระดูกความเย็นยะเยือกพุ่งผ่านร่างของพวกเขา และสายตาที่มีความหวังของพวกเขาสะดุดลงเฟนด์มัวแต่อยู่กับการมองไปรอบตัวและไม่ได้มองลงไปที่ใต้เท้าของตัวเอง เพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นที่สายตาของเขาเลื่อนลงมาที่พื้น ซึ่งมีโครงกระดูกมากกว่าหนึ่งโครงโผล่ออกมารอบตัวพวกเขา พื้นดินแบบบริเวณที่พวกเขายืนอยู่สะอาดกว่าสถานที่รอบ ๆ เพียงเล็กน้อย และพวกเขาก็ถูกรายล้อมด้วยโครงกระดูกของมนุษย์และสัตว์อสูรมากมาย กระดูกเหล่านี้กระจัดกระจายไปทุกที่ราวกับกำลังพร่ำพรรณนาถึงการมีชีวิตอยู่ด้วยความสิ้นหวังท่ามกลางความเงียบเจดตัวสั่นอย่างอดไม่ได้และจั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2068
เฟนด์และดไวท์มองมองไปยังเจดที่เดินเลี้ยวไปทางซ้ายหลังจากที่เขาเดินเข้าช่องว่างระหว่างภูเขาไป ทุกอย่างเงียบสงัดจนกระทั่งร่างของเจดจางหายไปจากสายตา และดไวท์ก็รู้สึกยินดีกับสิ่งนี้ไม่น้อย แต่เขาก็ไม่ได้สบายใจขึ้นเท่าที่ควร เนื่องจากมีโครงกระดูกจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่บนพื้นในทางกลับกันเฟนด์มองไปยังจุดที่เจดจากไปอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเขาเฉยเมยดไวท์หันกลับไปมองศิษย์พี่ของเขาซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ศิษย์พี่อัลเบี้ยน ดูสิ! ศิษย์พี่เจดออกไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ดูเหมือนว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้ น่าสงสัยจริง ๆ ว่าถ้าเราออกไปได้แล้วเราจะเจอกับ…”ทันใดนั้น น้ำเสียงที่คุ้นเคยซึ่งเจือความสิ้นหวังดังมาจากข้างหลังพวกเขา “ท…ทำไมฉันถึงกลับมาที่นี่ล่ะ?!” พวกเขาหันกลับไปตามเสียงทันทีและเจดว่ากลับมาปรากฏตัวอยู่ข้างหลังพวกเขา ยืนอยู่ตรงช่องว่างระหว่างภูเขาสองลูกหุบเขานี้มีช่องว่างทั้งหมดสี่ช่องที่เปิดให้พวกเขาออกจากสถานที่ได้ ช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา และมีอีกหนึ่งช่องอยู่ข้างหลังพวกเขา พวกเขาเห็นเจดก้าวออกไปที่ช่องว่างข้างหน้ากับตาของพวกเขาเอง แต่จู่ ๆ เขาก็มาปรากฏต
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2069
เฟนด์สัมผัสได้ถึงความขุ่นเคืองในคำพูดของเจดแต่เจดก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่อาจโทษเฟนด์ได้ เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้บังคับให้พวกเขากระโดดจากผาโทมนัสตามลงมา หากพวกเขาไม่กระโดดลงมา พวกเขาก็ต้องตายอยู่ดียังไม่รวมว่าพวกเขาจะถูกทรมานจนตายอีกต่างหาก การกระโดดลงมาจากผาโทมนัสและรอความตายอยู่ที่นี่ย่อมดีกว่าการถูกชายสวมหน้ากากผู้นั้นทรมานอยู่ด้านบน อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องตายด้วยความอดสู แม้ว่าการตายที่ด้านล่างนี้จะต้องทรมานเพียงใดก็ตามเฟนด์เพิกเฉยต่อพวกเขาและมองหาพื้นที่สะอาด ๆ สำหรับทำสมาธิและพักฟื้นร่างกาย เขาร่ายผนึกเวทย์ด้วยฝ่ามือของเขาขณะที่พลังงานที่แท้จริงไหลผ่านมาถึงปลายนิ้วของเขา จากนั้น เขาก็ชี้ไปข้างหน้า และพลังที่แท้จริงของเขาก็พุ่งขึ้นไปในอากาศทันใดนั้น เฟนด์ก็ลืมตาขึ้นและสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า เขาขมวดคิ้ว ตรงหน้าเขาเป็นตำแหน่งที่พลังที่แท้จริงของเขาพุ่งเข้าใส่ แต่ที่นั่นกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรเลย นอกจากการที่เฟนด์ทำให้ตัวเองดูเป็นคนแปลก ๆ ก็เท่านั้นดไวท์และเจดแลกเปลี่ยนสายตากันอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาเลิกคิ้วและไม่รู้ว่าเฟนด์กำลังคิดที่จะทำอะไรเฟนด์ไม่สนใจคนทั้งคู่และ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2070
เจดและคนอื่น ๆ รู้สึกได้ถึงคลื่นแห่งความผันผวนรอบ ๆ เฟนด์ ทันใดนั้นเอง แนชผู้ซึ่งหายตัวไปก่อนหน้านี้ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าต่อตาของพวกเขา นั่นทำให้เจดและพรรคพวกของเขาตกใจไม่น้อยเมื่อเขาปรากฏตัว แนชก็จ้องมองไปยังเฟนด์ด้วยสายตาจริงจัง โดยไม่ละสายตาจากทุกคนในบริเวณนั้น การกระทำของเฟนด์อาจทำให้เขาดูเหมือนคนเสียสติไปแล้ว แต่แนชรู้ว่าลูกชายของเขาคงได้เรียนรู้วิธีปลดผนึกเวทย์โบราณมาก่อน เขาลดเสียงลงและกระซิบที่ข้างหูของเฟนด์ “ลูกมีวิธีปลดผนึกเวทย์โบราณแล้วใช่หรือเปล่า”เฟนด์หันกลับมาและมองไปที่พ่อของเขา เขาไม่มีอะไรจะซ่อนจากแนช "ใช่ผมมีวิธี ครั้งหนึ่งปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็เคยถูกขังไว้ในเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์เช่นกัน” ในที่สุด แนชก็คลายกังวลเมื่อได้ยินคำตอบที่ชัดแจ้งของลูกชาย เขาอดไม่ได้ที่จะตบเข้าที่ไหล่เฟนด์อย่างแรง “ลูกรัก เวลาจะทำอะไรลูกช่วยบอกแผนกับพ่อก่อนบ้างไม่ได้เหรอ? ตอนที่ลูกกระโดดลงมาจากหน้าผาเมื่อกี้ ทำเอาพ่อหัวใจเกือบวาย รู้หรือเปล่า?" ริมฝีปากของเฟนด์โค้งเป็นรอยยิ้มทำตัวไม่ถูกเขาไม่กลัวที่จะถูกทรมานจนตาย และเขาก็ไม่ได้กระโดดลงมาเพราะเรื่องนั้น ดูจากสถานการณ์แล้วไม่ว่าอะไรพวกเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2071
เฟนด์ถอนหายใจเบา ๆ และตอบสั้น ๆ เพียงว่า “รูปแบบเกล็ดปลา”แม้การตอบสนองของเฟนด์จะธรรมดา แต่แนชก็เข้าใจในทันทีว่าเฟนด์หมายถึงอะไร เฟนด์กำลังสังเกตว่าพลังที่แท้จริงที่กระจายกระจายตัวออกขณะค้นหาศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกลนั้นมีลักษณะอย่างไร ในพื้นที่มีพลังเวทย์หนาแน่น พลังงานที่แท้จริงจะกระจายออกไปในลักษณะของคลื่นน้ำที่กระเบื้อง แต่พลังที่แท้จริงจะกระจายออกในรูปแบบเกล็ดปลาในบริเวณที่เป็นศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกล ลักษณะการกระจายของพลังของทั้งสองบริเวณนั้นแตกต่างกันมาก และพวกเขาจะสามารถระบุศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกลได้หากสังเกตมันอย่างถ้วนถี่แนชอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ “ต้องขอบคุณที่เรามีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ติดอยู่ในเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ล่ะนะ”เฟนด์ก็พยักหน้า ก่อนจะคร่ำครวญออกมาเช่นเดียวกัน “แต่เวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์นี้ถือเป็นหนึ่งในผนึกเวทย์โบราณ และยังเป็นปริศนาว่าผนึกเวทย์ประเภทนี้ปรากฏขึ้นในโลกชั้นสามได้อย่างไร ผมได้แต่สงสัยว่าอะไรทำให้ใครบางคนเลือกที่จะวางผนึกเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ไว้ที่นี่”ขณะที่เขาพูด เฟนด์ก็เหวี่ยงหมัดขึ้นไปในอากาศอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าสายตาที่กำลังมอง
Latest chapter
